장음표시 사용
11쪽
ciem defendere conatus esset, non prius restitit, quin in Lyside qui cum Phaedro Platonis juvenilibus accensetur)calumniatores suos quopiam modo redarguerit, neminem hucusque probans sanam de amicitia etiam Opinionem protulisse. In Symposio demum prolixius illud Socratici, vel, ut recentiores existimaverunt, Platonici amoris encomtum explicuit. Convivii habes materiam et finem : Pro quibus Aristophanis oratio partes quasdam sustinere debet. A caeteris orationibus igitur, Aristophanicae orationis consilium eruere conemur : quid Phaedrus sibi velit, in amoris eneo mi O rursus, nec sine probabili causa, inductus 3 quid Pausanias, quid Eryximachus, Aristophanem nostrum disserendo praeeuntes δ' Ad ea quae jam in Phaedro de divina Amoris origine Socrates proposuerat, Phaedrus in Symposio, prioris non immemor, revertitur. Quis non, inquit, colere deum impense studeat, quem antiquissimarum religionum consensus in editissimum solium evexit 3 sed nec Amorem istum Vulgarem, ex quo Prolem suScipimus, Vir religiosus ille inprimis commendabit. Meminerit, quisquis ad
hanc turpiorem Graecorum doctrinam animum nondum ap
plicuit, quae mythographi I), praeeuntibus sane poetis sa), de
Thamyri, de Orpheo, sacrosancti puerorum amoris invent ribus, retulerunt: adeat etiam, reconditam illam et implicitam, sed minime castam, apud Clementem Alexandrinum 3)et alios 4) de Prosymno et Dionyso, hoc, ἐραστ' illo, narrationem, et ea melius sortasse intelliget, quae hic nec
12쪽
vacat exol Pre, nec decet. Phaedrus autem a vera Socratis sententia di Scedere vi lotur, eo iluod nihil, in humana societate, clualibet, nullo rerum et hominum habit disertini ne, divinius, nihil rei pidaticae promovendae aut tuendar ii iugis accommodatum con ol. Vix Alcostis, castissima uxoris, pro marito diis Λvcrriincis devotio, ad devotionem
pueri in deliciis habiti pro amante iuvene accedit. Dii piam
Aloestiti ex insoris retraxerunt : Achillem, amantis Patrocli ulcis endi gratia, morti se obnoxium praebentem in Boatorum insulas reposuerunt I). Haec Phaedrus, quem nec Solon, testibus ipsius Παδμrie sa), refellisset. 2 hsit tamen a societate Graecorum insensa illa criminatio, ne i piem Piam inter cos turpissiime libidinis pudorem extitisse credamus. Quin imo Pausaniae, qui Phaedrum excitiit, oratio crescentem Publicae verecundiae sensum in Atheniensium civitii te apertissime monstrat. Cui jam emergenti ΟΡ- probrio obvias ire Pausanias sibi fingit, quum inter duos Amores, duarum uerum filios, alterius coelestis, alterius impularis et vulgi Vagae, discrimen constituere conatur. Sed quantum distet a Socratica de duobus amoribus disciplina, inde sacile I ercipies, quod amantis et amati κοι,-in, e medio tollere non audeat, vulgi agi Amoris indolem, a sua, quam amare et formina traxit, origine deducat, quum amor ille pari studio at lue in I tu in I ueros mulieresque prorum Pat, et
quod e mythologiar sontibus illud Veneris Coelestis privilegium erunt, siue matre creatam, Amorem tulisse, qui num-
13쪽
quam so mineum genus, sed masculum tantum invadat ti). Praelectis eis, nemini sane mirum videbitur, Pausaniam exinde παιδεραστίας oPProbrium inter tyrannidis piacula et barbarorum errores referre, quasi iii turpi viri qualiscumque et pueri commercio Harmodii et Aristogitonis animum Bασιλευς 4 1 v c laertimescere debeat u i C:Pterum nihil ad viriles sensus inspirandos παδεραστί, magis idoneum, dummodo amator et amasius virtuti simul, ut et amori, studeant lHucusque demum nihil legibus amoris in civitate recte constituendis prosuit, ne medicorum scientia quidem et aliae artes, quas experientia docuit, et quibus, jam vivente Platono, i, raecia praecelluit. Vei e Socraticum ergo Platonis
consilium videbitur, qui partes physiologiae squae jam illo
tempore omnia de omnibus intellexisse credebat) tuendas Eryxi inacho dedit, medico aetatis, quae Hippocratem tulit,
optimo, et qui, Hippia Faeo docente 3), nil optabilius, et
ad animi libidinem compescendam, nec non ad Vitam humanam probe dirigendam aptius, summa rerum naturalium i eritia, ducebat. V. Finem hunc, quem sibi Plato Proposuerat, qui vel rem, in ore Phaedri, mylliologiam, qui, Pausania interpre-
14쪽
tante, Politicam, physiologiam, Eryxintactio loqtiente, vanam luietorum, inducto deinde in collo pilum Agallione, subtilitatem sesellerat, antioli religio ipsa asso pii potuit Uuippe disciplinam a sacerdotibus I,rolatam societati Graecorum non defuisse, quod demonstrandum nonnulli putant)prolixis comprobare Piget argumentis. Mysteriorum enim institutores rudes Otiamtii in Grae' rum animos ad meliorem vitam redegisse, aliti Pittas universa testatur. Qua ratione
praeeopta illa exhibita suerint, quid bierophantae docere, initiati ediscere debuerint, inquirere supera deo. Placuit nuper doctissinu, viro nil ratum, nil probabile in mysteriis
invenire, Pra' ter vanam Et Consusum fili Perstitionem. Verumeti in vero, si argumenta, quibus Opinio I beckii i) nititur, Peri endas, quamquam antiquitas Pauca nimirum, impedita etiam, de mysteriorum doctrina protulerit, nihil desperatum adhuc judices, nihil non expectanduin a sedula monumentorum artis et litterarum collatione, a qua Lot cicius Prorsus ab suit. Quinimo, si certam hanc, quam Prositeor, animi considentiam frigidiores animi redarguunt, si alacris
haec expectatio in cassum ruit, omissa doctrinae mysteriorum peniti Oris inquisitione, quot et quanta supersunt adhuc qitae ad mysticam originem Spe tant, e quibus res scenicas eximere quis audeat, quis saltem in dubium V are magnam suisse religionis ludorunt hie theatralium coniunCtionem, cylum SP tacula sacris adnumerantur, inque argumentis sabularum,
et in chori Inrtihus, Omnia ad religionem referri possunt pQuae si paulatim a primo rei institiitae consilio recedunt, si nihil divinum, post Euripidem et ingruente Menandro, praeter nomen et indictum diem in scenicis rebus sui orest,
iij Aglaophamus, Toin. I, P. et is l.
15쪽
iremini tamen primariam instituti rationem in dubium vocare fas erit. Plura etiam, et apud .Eschylum, et in antiquissimae polia oediae fragmentis remanserunt, quae remotae aetatis
animum produnt. Diis ipsis praecipuas etiamtum partes in fabulis agentibus. Quod si Dii immortales, in his etiam commentis, nec in id iam nec inrisione in effugiunt, haec non ΙΗ - pularis, ut Illurinii putant, religio Graecorum induxit : ilua sublata, tibi solum in mysteriorum doctrinam, invito Ptiam , perfugium. Hic autem si audacter substiteris, Omnia Plana et congrua reperies. Mystae διὰ μυθους tantum loquebantur: quid autem theatrum protulit, nisi μυθου: et mythologica urgumenta pSocietas humana apud Graecos primum mysteriorum disciplinae paruit: sed quid ad mysteriorum doctrinam animis
ponitus infundendam aptius, quam rei Sceni ae obtortam 1
tum, dialogi vim et calliditatem, πάθου: impetum, Chori numeros dixeris 3 Summum illud theatri decus, quod belli Persici aetate praecipue floruit, Socrates et Plato jain diu labans et pronum ad ruinam invenerunt. Iam aliunde, quam in I Oetarum Ρώμαιο, quid de bono, quid de malo judicandum tuaerebatur. Philosophoriam et rhetorum scholae Patobant; studium libertatis, primo tantum reipublicae intentum, religionem etiam et animorum penetralia invaserat. Pulpitum, religione Praetermissa, aut Philosol habatur, aut nugahatur, aut Politicas res agebat. De mysticae disciplinae imperio demum reserat. Ii tamen, qui mysteriis, consuetudine vel opinione, addicti remanebant, periculum rei ellere conati sunt. Hinc solemnis illa et in historia generis humani liraecipua limicatio inter philosophiae magistrum et novae legis inter-Pretem Socratem , et obsoletae disciplinae asscrtorcs, Oxstitit; in qua Aristophanes, ut scenicus homo ct naysticae institu-
16쪽
tionis defensor, partes insensissimas egit, Socratem, in Xiilii-hiis, invidiae et irrisioni publice proposuit, viam Anyti calumniis provido stravit. VI. Sed quod ad antiquae religionis labem tollendam attinet. . aliquid profecto inter Socratem et Platonem, magistrum et discipulum, dis itinen sistere licet. Des Pilo mysticae religionis fundamento, idem ambo senserunt: nil aliud quidem, quam piod Ilostea Christianae fidei propugnatores conlidentius abominati sunt. Sed Socrates saepius, ut apud Xeno-Phontem, non sine causa, reperitur, religionem aut leviter irridebat, aut plane praetermittebat; sati S erat Viro πρακτικροτατω animos a studiis inutilibus aut periculosis absterruisse, et ad vitae communis emendationem, sublato metu, quemlUstea Lai cretius religionem potius vocavit, deflexisse. SO- Crates, uno verbo, Olγpugnationi tantum incubuit : Plato autem, quid antiquae religioni subrogandum, exquisivit. Hic eum summotu re ancipite in invenimus, et quem Ianum bifrontem merito dixeris. Quid Aristonis filius in Politia det metis omnino sentiat, quos soribus Onustos a civitate sua
propellit, multi se non intellexisse profitentur; eadem et pariter ambigua de religione in Cratylo legeremus, nisi Socrates
iam cicutam ebibisset. Caecas et fortuitas naturae vires , sub nomine Iovis ad Oratas, Plato respuit : ni ini eodem modo Iovem respuisset, aut sub nomine Iovis Deorum providentiam , ab Homero adumbratam, a Phidia effictam, a Cloanthe perseetam p Νil temere Platoni de figuris, de eteremoniis, denominibus immutandum : satis erit vera pro salsis, de natura deorum protulisse. Tantum abest ut doctrinam moralem per figuras ct sanulas expressam repellat, ut Praecipuam in operibus suis altiora docendi methodum per mythologicas enarrationes adhibeat: in his autem et verecundia et delec-
17쪽
tus habendi; ea solum in serre deos optimos et sapientissimos decet, quae Pravos animi Sensus, immodestiam, intemperantiam, tu librium nuspia in admittunt. Si deorum et Homeri ipsius indignum Platoni visum est, ridiculam prorsus Vulcani figuram in Olympum inductam fuisse, coelicolis titubante gradu Pro Pinantis et ασοεστω γελωτα provocantis, quid despectaculis sensisse illum judicabimus, ubi deos ipsos, quos suminis honoribus colebant, irrisioni summae tradebant pQuod per Ranas Aristophanis aestimare licet, in quibus Bacchum ipsum, cujus solemni Ssimum sestum agebatur, ridiculissime depictum obstupescimus. Ea tamen et talia multa intelligimus etiam, si nihil aliud Aristophani et mysterio uininterpretibus dii sunt, quam signa vigentis in natura, c sualis, obscurae ct ideo magis ac magis reformidatae potentiae: ut inconcinna autem et absurda plane r Pueremus, si eadem et in Eleusinio et in schola Platonis de providentia Deorum opinio stetisset. Sed hic etiam, et q.oad comice μυθολογου vae spectat, Platonem secum ipso Pugnantem reperimus. Quum, in Politia, Homerum sensus heroibus indignos prositentem arrogantius increpat, quis non eum simul deprehendit iisdem delectatum rebus quas redarguit 8 Poesim amplectitur et fovet; ea respuit quae poesim faciunt. Sic de comicis profecto sensit, quos praecipuos Post Homerum vitae comites et artis exempla habuit, non Aristophanem solum, sed Sophronem, cujus Mimi
sub pulvinari demortui philosophi reperti sunt si), sed Epi
charmum, comoediae inVentorem, a quo multas et praeclaras sententias Platonem mutuasse serunt sa).
si in Diog. Laert. Hi, 9, et alii quos reuilit J.-V. Iae Clerc, Pensees de Platon, p. 452. αὶ Diog. Laert. ibid. Πολλὰ δὲ καὶ παρ' - - κωμωοomini. προσω -
18쪽
VII. Hoc ipsum Platonis erga Hieronis hospitem studium, mirum in modum sensum Aristoplianicae in Convivio narrationis illustrare mihi videtur. Si de rerum enim sacrarum contributione in comoedia Attica quaeritur, omnia implexa et saepe ii umero contraria apud Aristophanem invenies. Iam de republica magis, piam de diis ipsis agitur : iam censura m rum invehitur : in coni Ddiis quibusdam, in niuitibus pro sertim, quid religionem redoleat, nescio. Aliud de fragmentis Epicharmi profitendum, in quibus eadem argum nta DCPeries, quae tragi Edia amplecti solet. t. uibus fretus, pauca de vera apud Graecos origino comoediae disseram, cpiae ad elucidandam hancce materiam idonea videntur, et quae a proba
tissimis disquisitionibus si abesso valde miror. Nihil enim in veteri comoedia plerumque quaeritur, nisi
mura τ- ηιλιτυιῶ, haec Horatius, haec recentiores eruditi,
fere omnes. Sed quid de Epicharmo opinari licebit, cuius et
Amycus, et Musa , et I ulcanus, ct Hebes Autia , et Sis nes, et Troes, et Philoctetes commemorantur ιγ Comoedia haec Omnia, an δραus σκτυρικου Θ σατυρ κω Profecto, quum etiam in
catalogo Cyclopa rei eriamus, eodem silicet, quod tractavit Euripides argumento, in solo dramate satyrico, quod invida aetas non abstuliti Quid, si coni aediam in primario statu ni-
ε Im, η, πλεῖστα- quae vir doctuΝ. J.-V. De Clere, L L, intelligit de morali P3ihagorae philosophia, quam Epicharmus, Iambli eo testerim Pythag. xxxi , in carin o reissi gerat. Sed versus quos Diogenes ex Alcimi libro emiit, aperto diatagi speciem prae se seriint, utide, cum trul err nu i-eharmi fragiliento ni editore, Putes, eos ad cona dias plasdam, Guπsem naufra-ς- , aut alias, pertinuisse. CL Κriis mari, Dichormifragm., P. Is et seq. 1ὶ Inter quas elogiint imuin viri humaui,simi, et quem iliter amitos suinin pere colo, Caroli Magnin, de Originibas artis sceni e uua recentinω librum, in primum locum reportendum vise considenter Censeo.
19쪽
hil aut linii luna a satyra discrepavisse profitemur : deos prius quam homines irrisos fuisse; comoediam, ut nomen ipsum indicit, nihil, in incunabulis, nisi Dionysiacam canti nem protulisse; Epicharmum, eo quod quasdam vitae Communis Censuras, Ruti Deorum aut Heroum Si ecie, inseruerat, ut novi cuiusdam generis auctorem praedicatum fuisse; Thaliam sic a temulentia et tripudio ad χοροδιδα,1 Διαt transivisse pMulta saltem et praeclara artis monumenta in quibus Omnipotentes Deos, Iovem et Mercurium, Apolli nona, Dianam et alios sub liemolia mimorum obscoenissima deturpatos deprehendimus si , sic ad parallelum Poeseos genus revocare licebit, quod sub satyrae Domine arcte nimis Constrictum existimo, quum nec in Omnibus argumentis, ut in Euripidis Cyclope, chorus satyrorum adhibitus fuisse videatur. Sa- eram igitur originem figmentis ejusmodi adsignandam esse Plane profiteor, nisi lubeat cuin plurimis in hoc nimiam lit,eri sensus intenq,erantiam agnoscere, quamquam majestas resormidata Deorum prima ad turpes et ridiculas imagines detraeta fuerit, et, studio religionis apud Graecos summopere adhuc vigente, studium parodite istius praecipue florueriti VIII. Quae si melius intelligere volumus, ad vorum religionis Graecorum sontem oculos convertamus, ad bEgyptum inprimis; non quod exempla religionis is D Ptiorum ad Graecos abs lue ulla mutatione fluxisse omnino constet, sed quia nuspiatii dogmatum, quoe oriens univerSus an Plexus eSt, majorem quam in AEgypto et tenorem et col iam invenimus. Cambysen, Persarum regem, in templum Vulcani Memphi
ti) Vide id hujusce diatribae frontem, lepidissimam Apollinis Pythii, et Chironi,
eaeeutientis tabulam, quae nuper in ditissimo viri inprimis ριλοκα - , Ε. Durandelmelio conspiciebatur. Monumentum comicae Picturae praecipuum in Opellae hujus epilogo hreviter illustravi.
20쪽
ticum ingressum, statuam Dei ridiculam i, rorsus lustravisse, et risus Plane impotentem, invisissimum sese sacerdotibus ' ptiis praebuisse Herodotus perhibet si). Vulcani figurae, quae saepius monumenta AEDI'tiorum reserunt, duae sunt, una Dei jam ad virilem aetatem provecti, erecti vel sed ut is, eandidissimis fasciis involuti, abraso capite, nova scilicet riminime confvota sPecie, Red quae non risum tant OPPre Dom- moveat a). Λltorum Videant pueri signum videre est, fronted 'Pressa, immani capite, brevi corim re, cruribus distortis 3 : hunc sane Graecus homo qHaliscumque, cum Cambyse, ca
chinnis excepisset 4). Quid . Egyptii, qui summo ciuili homunculum Prosequebantur 3 Quid primus ille, aut .Egyp
tius, aut ex alia regione, pii homunculum hominum adorationilii olionendunt effinxit Immensum Ptonim inter uti gyptios ot Ira cos discrimen in hac causa dei ,rehendimus, illis idipsu in religiose respicientibus, quod his plane saluum et ludibri obnoxium videbatur. Sed cum, quam hic agnoscimus, animorum discrepantiam soni Por exstitisse, non Constat. Imo rudes adhuc Gra cos ridicula Orientis figmenta summo studio et deditissima veneratione I rimum excepisse, facile crediderim. Populos enim adhuc barbarie et ignorantia rerum implicitos pueris conforre
i) III, 3 . 'E, δὲ δε-- 'Ilνωτου - καὶ m/M Tmolaxeti κριτε ἐλασε. at V. aianipolliori, Panth. s pl. pl. VIII. 3 Ibid. pl. VIII. n' g. Cf. ad calcem, tabularum enarrationem. r. in Hanc secundam Vulcani figuram in Mem Rhitico saer.trio expressam sui e , vel ex eo Constat, quod eam tit Pumina signum Ileri citus diserte designatis s--μlμησὶς ἐστε; quam imitationem. Phoenicuin Patisis, ut hone selen, Herodotus contulit. Qui pyst Παταiκους illos nil aliud, quam nomen ipsum Vulcani apud I vptios, Phihah, referre jamdudum Scaliger, vir summus, intellexerat. lane autem opinionem Bochartus, vir inter primos etiam collocandus, sed seli viter parum, ut videtur, reiecit: Maligero in hoc adhaeremu1.