장음표시 사용
2쪽
PAVLvs MARTIN ELLVS ROM AN Vs P. F.
O AN NIS Martiselli parentis mei in amplitud nem tuam cultus, os obseruantia Dr-dMalis 'Euufiri e iure sanguinis me cogit, ut aliquod meae voluntatis tibi deuincti in obsidii aeque ,gratiq. erga benignitatem
tuam animi proferam argumentum. Nam,
etsi ego is sum, qui '' propter aetatis immaturitatem , m tenuitatem virium nihiI dgnum expectatione Tua, nihil par dignitati, qua merito praefulges,ac purpurascis posim asserre, tu tamen is es, qui in sublimi, ac pleno maiestatis loco positus tenuuia, atque humilia non desticit, cumsumma quaeque atque ardua, utpote alti se a indole praeditus,soleas appetero. Et mishi quidem eum multa in nos a te collata liberali, ac psina anti benestria haereant infixa, non ad exigui durationem temporis, ed ad memoriam quam feri poterit diuti am : illud tamensempiternis notis manebit animo meo inscriptum quod non multis ab hinc annis se oChrismatis otio inunctum, acfascicola ex more redimitum Chrissiano Ecclesiis risu dissolueris, eoque o cio, ,summam erga nos comitatem dignam Trinc se ostenderis, cir veteribus meritis tuis ingentem cumulum addideris . Mane animo Trinceps Illustri me, ne de tenuNioris
3쪽
sor tunae viris benemereri υmquam desitas, donec adsupremum. Principem in terris locum euectus virtute tua subfragante uniuersuussanum orbem diuina fere beneficentia tibi in perpetuum deuincias. Dicerem . sed animi I ui moderatio, qua de te humiliter sentis, ut citiasianum Heroem decet, non patituη me longiorem virtutum tuarum laudatorem. hoc profectio non negaueris arilescenti laudum tuarum sudiose, ut haec Medicae artis lucubratio a viro erudito conscripta inmgne nominis i amplissimi ornamentum in fronte gerat. patere obse cro conatus meosaenues perse atque obscuros a ignitatis tuae lumine illendorem mutuari quandoquidem, etsi hic libellus opera, atque indu-sria mea e tenebris in quibus pridem latent erutus, ac vindicatus prodiret in lucem, nihil tamen consecutus Udebar, nisi laudati Di nominis tui insignibus ex ornati , exculti Ia res mei pulchrius, atque honoriscentius apparerent. prodeunt igitur serius,' sudiosorum cupiditatem huius operis desiiderium mole ue ferentiumstediemus: at opportune, si formam, . elegantiam, qua ex nominis mi conflicua, , tu cunda omnibus in craptione sunt locupletati, consideremus. Tuives Gregori Cardinalis Ampti Mac Patro beneficentissime ex humihi ac leui quod esserimus munere tibi rerum mar*m omnium iis, ac Fotestatem quaesitam agnoste, nosque omnes in eorum .numerum adsimbe, qui virtutes tuas colunt,sus iciunt, veneraritur. ImmortaΛε Dein longismos vitae annos, annis peipetuam felicitatem adistio. Pati. h
4쪽
MBER DE AB Us V VENAE SECTIONIS, ET QUANDO.
& quibus in Morbis, dc qua ratione ea aperiri deceat. Magnos morbos non semper petere remefectionem, ut scribunt medici , sed quandoque
medicamentum puraeos, quandoque alia remedia, s obiter onochum putridum tii i nec esse, nec dici ardentem febrem: σ dolorisus quandoque magnam, l .. quandoque paruam conuenire euacuationem,o in humo. rum,s sanguinis riιιo,non Iemper admi uctran . :
ETVSTIS SI MI Hi pocratis sententie abstrulus,reconditusque sensus, quae lib. tex. I s. de rat. vidi. in acutis legitur, multis medicis, vel praeclarissimis imposuit, varijsque erroribus eos inuoluit, ut ita morbi magnitudinem vi-TIumque robur, exceptis tamen a sermone pueris, nulla alia distinctione habita dixerint sanguinis missionem indicare.rati in uniuersum theorema hoc verum esse,quasi sola morbi magnitudo esset satis, ut incisa vena, sanguis detrahatur, modo, nec vires,nec aetas id fieri prohibeant, eoque magis, cum haec eadem sententia multis in locis a Caleno M acui. I s. q. meth. 6. de vens sect. s. a Q. & 3.d artic.ου a. probetur, & contra Menodotum in medium adducatur. cum illud animaduertere debuissent altiorem iis in verbis delitescere sensum accura tiove indigentem explicatione,quandoquide saepius alibi ipsemet in magnis morbis, modo venς sectioni pharmacum, modo huic illam praeferat. Siqui dem in Commentariis lib. I. text. comment. II. de humoribus haec protulit verba . si enim morbus valens sit, viresque aegri robustae nemo erit, qui in remedica facienda sit exercitatus, qui non videat mittendu esse, sanguinem a quemadmodsi sanguis,propter ipsius copiam,& morbi magnitudinem mittitur, sic purgato propter alterius cniusdam humoris redundantiam, di morbi robur adhibetur, & inferius cum explicasset, quot modis fieri contingat magnus morbus, Haec scrptis reliquit o Horum omnium Hyppocratis in lib. de ulceribus mentionem fecit, quo in loco haec de purgatione docuit, purgatio inquit per aluum pluribus ulceribus confert, itemque vulneribus capitis, ventris,articuloru.& ijs omnibus,in quibus periculu est ne os corrumpatur; hoc igitur nobis consilij dat Hyppocrates, ut purgemus, acredundatem humorem euacuemuS,idq. modo sanguinia euacuatione,cum is csteros humo
5쪽
res supe*etinando ii tomento purgante. Cum, aufflaua, aut a trabili iactpituita redunde et quoc subdit st tuendum est purgationes esse peruti
les, cum morbi in agni sunt ι de cum quibus permagna est humorum iuncta redundantia, quae etiam repMit in lib. q. cap. 6. methodi hac verboru serie, sicut quando quis sanus est, & humoribus redundans, non statim vena est secanda sum possit satisfacere inedia, cibi parcitas, dic. Ad eundem modum.
nec purgatio tu sola cacochymia suscipituraeo sicut missio sanguinis, & propter ipsius abundantia, & morbi magnitudinem ita enim legi tui in Codice
Greco,&,non ve quamuis vel, pro etiam sumat interpres, ut ex sequentibu
verbis liquet ita purgatio propter abundantiam alterius cuiusque succi, de propter vim morbi abhibetur;quod quide iure maximo factum esse reor,semper enim redundans humor, Sc qui noxam inferre queat est subtrahendus, qui morbum faciat, foueat,vel sit facturus, sanguis sic enim dicitur aggregatum,
de multitudine cap. 6. Sc x o. Omnium quatuor humorum, qui in venis conti
nentur incisa vena, 1. de humor. II. I 2. aph. I . . aph. II. a. q. meth. 6. 3.
meth. 6. de venae seta Io. aut crurum scarificationibus, aut sanguinis euacuatione, vel per uteru, v et per hae morrhoidas, aut frictio, aut inedia, aut exercitatione, e balneo,stu e digerulibus medi canactis prςterquam iii febricitatibus, in quibus non exercitatione quod opinabatur prodicus, 6.epid.3.3I. neque unctione,neque balneo,neque multa frictione exuberantia vacu re licet, sed sanguinis missione una cum inedia, vel purgatione aliqua,ut Ἀ-tis in methodo explicauit Galenus: alii vero humores purgatione, quae cuique superanti succo sit accomodata educuntur,quippe verissima est Hippo cratis sentetia in turbationibus alui, r. Aph. 2.de vomitibus spon tinis, si qua lia oportet purgentur conseri,de facile seruntur,. .Aph. 2. purgantiumq.me dicamentorum usu tali a,E corpore educenda esse, qualia sponte prodeuntia iuuant, quare cum naturam recte operantem, & ea quae sponte accidunt, deprosunt, debeamus imitari, ut monuit Galenus . . Meth. o. ante finem, di I. Aph. 21. pro exuberantis humoris specie proprio auxilio uti debemus,quod si propterea sanguinis detractione semper esset utendum in acutis morbis, lac etiam longis, cum fuerint, vel sint futuri cum magnitudine chi namq. e. tiam includuntur sub hac propositione,ut testatur Galenus acutorum I9. tunc sanguinem omnium illorum morbiticam causam statuedum esse oporteret contra, tum Hippocratis, tum omnium medicorum placita, propterea monuerat idem Galenus I. de humor. Commentario x. pag. 6. dolora curationem, seu sedationem fieri alteration de euacuat ione : hanc vero veQnae sectione, quando corpus pleth. fuerit, vel purgante medicamento cum
prauis succis fuerit resertum, & confirmauerat r Id idem primo Aphori sauit3. scribens vacuadum esse ad diothymiam in maximi ς inflammationibus,' in ardentissimis febribus, de vehementissimis doloribus: in febribus quidem rhic tomia,in vehementissimis doloribus, aut sanguinis missione,aut purgatione, prout alterum altero magis conuenire videbitur , ut demonstraseliaretur lib. dς venae lactione 6. Ian. tuen.cap.r 3. prost. r. 4s. ωAph-3
6쪽
est caput septimum in medio, & octauum in fine ut innumeros alios locos
silentio praetermittam. Quo in loco duo consideranda, maximeq. animaduertenda videtur, quod ad sanguinis missione,de qua in presentiarum loqui, no . strum est institutum,spectent, cur dixerit in ardetissimis febribus sanguinem mittendu e se ad lipothymia & in maximis doloribus,sive vehementissimis, ad hanc usque mensuram . Vacuationem faciendam esse, cum in illis inam. diat, siue prohibeat ε. epid. 3. 4. bilis exuberatia, in doloribus,virium dissolutio,vt alibi monuit idem Cal. 1. ad Glauc. I . Qua in re, quamuis quo ad primum dici posset Galenum non esse locutum de ardentibus febribus ab
amara biICortis, sed de synocho, qui ex putrescente languine ortum ducit,ut eadem fere verba eiusdem in methodo, p. meth. s. de V nae sect. 2O. 6. epid. I. α ρ. & libro de vens sectione, & in epide mijs clare ostendunt,& proinde Leonicenu, & Plaucium male interpretatos esse locum,ardentissimarum nomen illi adaptando, cum multum inter se differant causa, loco, Sympl. & curandi ratione: fit namque synochus p. meth. 3. 4. 1. N e .epi. I. 29.2. sebr. 9. II. meth. y. ex sanguinea massa putrescente in maximis vasis, inter alas , & in inguina,cuius calor mitis est ac vaporosus, sicut, qui in balneo contrahitur, de sanguinis missione ad animi deliquium inelusiue s. mech. q. curatur; aph. ος. . epid. I. p. 2. labr. I. a. de vi L 6. Ardentes autem febres ex amara bile, acu t. vltis . a 4. acui. M. aut salsa pituita, cum nothus fuerit cautus, in quibus humor no putrescit in omnibus vasis, sed in ijs, quae sunt r.epi. I. p. r.
positus, in quibus parum 6.epid. 3. . Valerita. lib. 21. P. a.& 3. Auic. f.4. I. cap. 1 o. sanguinis detrahi debet quod frenum sit bilis. Proinde Hippocrates causbs, valde ardentes febres vocavit, Synochos rubras febres in epidem ijs, ε. epidem. I. zo. N in libris Aphorismor. 3. 1 I. illas ardentes, & has continuas, ac fidixesset continentes, idest Synochos, quippe cum nec Hyppocrates a. de natur.hum. 22. in fine. I. nec antiquorum v Ilus continuam iebrem
Synochum appellauerit umquam, ut testatur Galenus, seu aliter, qui textus intelligatur de bilioso Synocho, de quo meminit a. lib. febr. N 2. de cris. 6. nam cum duplex sit plenitudo, ut in praesentiarum consulto, alias differentias omittamus lib. de multi t. II. t. com p. med. per Ioc. I. 1. de Symp. causis c. r. de vens sectione cap. p. a o. ea quς simpliciter dicitur, di sitie adiecti me quando omnes humores aequabiliter sunt aucti, seruata veteri proporti ne, re quando cum adiectione vocatur, siue secundum quid, quando praeter humores prefatos sanguinisque aggregatum aliquis alius humor iuxta illud fit parum anetus, ta cuique respossideat Synochus exinde Ortus, Primat multitudini putrescenti, is, qui simpliciter, & absolute dicitur, secundae a tem, huiusmodi est a puerperio de quo ε.epi. i. a. qui sanguis biliosus princia palam melancholicus, ut numquam inculpatus I. epid. 3. 3. 3. epi. 3. I S. de atra bile g. r. prorth. I 8. qui cu adiectione nuncupatur taliosus, vel primi-losus pro exuberante humore, de Mo,quiaperdocte.disteriatiae Alcimarus
7쪽
in febrium curandi methodo, non eli quod longior sit oratio Eustachius. Ru
dius, Pereda. quamuis non desint, qui hac in re contra T sum inuehant alios Synochosa bile ortos imaginentur; hunc a. generis Synochum de ge nere esse ardentium, qu inimo ardente acutior em, quando bil iosus e xiiiit clare docuit Galenus x. de cris. 6. loco praea I legato, quod non animaduertentes Horatius. Augenius, S Frandiscus Valleriola viri, alioqui doctissimi hic inenarrationibus medicinalii , lib. r. a. epi. .IO. lib. cap. 6. cap. 6. Synochum ex putrescente sanguine ortum parum recte dixit esse de genere δrdentium, S acutiorem ea quae causus dicitur, cum sit acutus minus. & nullo pa.cto in ardentium genere reponendus: secus autem biliosus, quod aduertit Al timarus. Ille vero recepit causum de genere Synoectorum a Galeno a. de dissifebr.& a. de crisi. cum, ut diximus antea, locus sit de bilioso, veru enim vero cum illa tam copiosa sanguinis detractio, quo ad animo linqueretur, quam retit exactus Synochus,huic non coueniet, quoniam sanguineae massae quae in dies repit ad biliosam naturam ratione putredinis, ut biliosa a. de cris. cap. v. quodamodo quandoque dicatur, accedit praeterea bilis illa parum aucta unde timor adellet biliolbrum feruoris, quod scribit Auic. f. q. r. cap. 2 o. Hi p. di Galen. 6. epid. 3. 4. & doctissime, verssimeque probat Vallerio Ia lib. 2. enarr. 7. Quamobrem haec esset sententia hac de re nostra, quod cum textus Grecus habeat Pyleton diacae staton, quod multu, & insanam re, di ardere sonat, & propterea utrumque possit legi, conuenientior esset
versio magnam inflamationem inferentibus ac si dixisset,calidissimis,quod
fecit Iunius Paulus Crassus s. epid. comment. I. 2 p. & comm. 3. L . Posia
tamen recipi, atque admitti ardentissim in per verbi abusionem, ut humo,
rem s. aptior. 33. melancholicum atram bilem vocari videmus, di millies in mille locis, magnam, I. aph. I a. aph. 28. r. br. I. 3. com P. med. per gna. a.& paruam febrem, cum tamen non lit in predicamento subi antiae, nec quantitatis, ut confitetur ipsemet Galenus, nec propterea Plancium, ex Leonic num praeclarissimos in re medica viros, reprehensione dignos esse, nec e sionem Linacri in methodo II. meth. ν. erroneam, cum prscipue non sit --
trien substanti uu,quod speciem, siue ideam febris veluti charactere quodam significaret, sed adiectivum, ut hoc veluti epitheto maximam, siue idem Pereda in feb. vehementissimam febrem ostenderet,& ardentem febrem a bile 3.epid. 3. 3 3. & 34. 3. aph. λ I. Ortam causum vocare soleat. Liceret scindain
bus quaestio esse debeat ex Platonis,& Galem Placitis, sed rerum scientia amplectenda,ne ut aiunt inanes argutiae deuoluantur ad quaestiones de nomine, quod faciunt Grammatici,modo illud certo habeatur in apli rismis. I .aph.
a 3. ii.& methodo, meth. p. q. ac libro meth. 3. q. I. De venae sectione 2o.6. 'epid. i. r. de legitimo,& exquisito Synocho locum esse, ut etiam cent. i a. conc
si . in schol. I. aphor. 27. in epidem iis, cui conuenit larga langurii is detra- etio, di non de ardenterebre, quam causum vocant Graeci. V t hinc liquido
pateat lapsus Amati,quod velit ibon aeti limis, asenus de Aruentibus a
8쪽
bile ortis locutum esse, eoque ex loco haberi , sanguinem mittendum
esse in biliosis febribus, si quidem licet in huiusmodi febribus sit detrahendus sanguis, ut opinamur, non propterea exinde id concludi unquam poterit.Quod vero ad secundum, cur in maximis doloribus hanc copio iam euacuationem admittat ad animi usque deliquium,vel incisione venae, vel medicamento purgante, quandoquidem, has in doloribus cauendas esse moneat libro de arte curat, ad Glaucone, & de renum affect. dignotione & curatione. Dicimus, quod aut dolor sequitur febrem, ut primo ad Glauconem consideratur,&'tunc parce euacuandum, quia licet doloris magna sit habenda ratio, tamen cum prima indicatio a febre via morbo sumatur, & nec ipsa , nec dolor, confestim facta euacuatione possint tolli, quia plerumque, non nisi morbo concocto, vires a febre imbecilles redditae, itemque a dolore, factis postea confertim euacuationibus, resoluuntur,& sic non poterunt postea concoquendo morbum superare; aut febris dolorem insequitur . erit autem hic ab intemperie cum materia in particula dolore affecta, de in locis circumsitis contenta, quare copiosa conuenit euacuatio , ut contentam in affecto loco, materiam, Vacuet,& occasionem tollat, ne aliunde ad eam confluat, de quo loquitur in aphorismis.. quod sentire videtur Victor Trincauellius vir nunquam satis laudatus in Commentarijs ad Clauconem . Posset etiam solui contradictio , si dicetur in libris aphorismorum considerari dolorem pro affectu dolorifico , in quo dolor excitatur affectus causa , quomodo etiam secundo aphorismorum & 6. epidemion quando dicebat Hippocrates in Cranone,dolores inueterati frigidi, recentes calidi, non re ipsa dolores calidos, aut frigidos,sed morbos in quibus dolores fiunt, ut ait Gal.ubi quonia eade est causa affectus,& doloris, ideo euacuatio,cuvirique conueniat, copiosa esse docet pro doloris magnitudine,afiectus magnitudinem arguente, Coeterum primo ad Glaucone pro symptomate febribus complicato, non habente communem causiam consideratur, propterea partem euacuandum monuit, ut aliquid simplicitati relinquatur, nec vires dissoluat magis: quando etenim vacuatio, tum doloris caussae, tum etiam dolori conuenit, nemo est, qui prohibeat copiosam eam fieri posse, modo permittant vires, aliaque contudicantia, quod in praxi in pleuritide fieri conspicitur axillari vena lateris eiusdem secta; secus autem si dolori non sit accommodata , licet a morbo peta. tur, quod non fuerit utrique communis caussa ut fieri videtur in dolore nephritico, siue calculi morbo, ubi venae sectio non fit ratione eua- cuationis morbisicae caussae, sed ad vasorum laxitatem, & meatuum,quosvrcteras vocant, ut sanguine detracto, corpore inanito, ac meatibus relaxatis,facilius arenulae,vel lapis in ureteris impactias,possint ad vesicam descendere ;. quoniam vero id contingenter euenit, lapis, velarenulae, quandoque non transiittuntur, proinde perdurante dolore , copiosa
9쪽
exhibendum, scribite uim quando sanguis est copiosius, ita ut ab aliorum humorum proportione minime superetur audacter esse venam secanda, postea medicamentum purgans exhibendum pro alijs humoribus sic etiaquando non fuerit ea sanguinis copia, sed alii humores exuberant, si illi parum tacesserint a natura, & forma sanguinis, vel qnia crudi, vel quia caloris,excessu sint percoct i sanguinem esse mittendum, quod si plus recesserint, consideratius agendum, si autem principalem , nullo pacto detrahendum esse. Quam opinionem, seu Axioma amplexi sunt Montanus, S Victor Trincauellius, duo in re medica luminaria, & post eos Auge' rn eblim nius,& Rabore sus medici praeclarissimi. Eodemque modo si sanguis, non pag ν=i aliorum humorum mixtura, sed quia in se alteratus, fuerit insigniter mu- de s b quoitatu S, quod corruptelam vocat Calenus, minime incisa vena, ipsum de . PRT 37.
trahendum esse monuit α epid. secus si parum , & nondum insigniter in
ῖ bn. alterius naturam fuerit conuersis : at vulgares medicos multum mouet num Robb exeuntis sanguinis corruptela, qua de re fit, ut non semel venam aperiar, 131. cceterum peritos facit cautiores, quod eo in statu satius sit parum detra- .apli. in here, viresque seruare, cum semel debilitati non habeant unde refician-- 3. tur, quare istis,vel sauguinem non detrahebat Calenus in illa magna pestilenntia, quae Romani inuaserat, aut narum sanguinis morbi initio, ut ' meminit lib. de bonit. di vitio succorum. Modo non sit ob alicuius par ticulae phlegmonem , ut in pleuritide conspici solet, in quasi vires, non Prohibeant,nec maligna sit phlegmone, iterum, atque iterum sanguis est detrahendus,aut semel re multum, donec rubidior, aut pro puro, rubi doque multum fluat liuidus, quo illa derivatione possit, qualiscumque is si ibras educi. Ut in conuulsione,& Teiano a siccitare artis ut propositum reuertar magnis quidem morbis ex omnium consensu , nonne venae sectio obeli praecipue , cum ea, quae conserre possint, sint quidem rsh,7 1. certe, quae consertim repleant,ac neruorum inanitionem, ac siccitatem si fieri possit corrigant . Id autem cum verum si ratione morbificae caus- .sae,ita etiam verilsmum est quandoque ratione partis affectae, quod perpetuum no sit dogma, magnum morbum venae incisionem indicare: qua uis aetas, dii vires permittant:vult enim Hippocrates in pleuriti de dolore ut. 6 eascendente ad clauiculam, ita tim ab initio incidendam esse venam, & W' iv permittendum, ut sanguis multum fluat mutatur pro rubido flauior, &C. sic enim legendum esse tex. aduertit Curtius, descendente autem ad praecordia in morbi initio medicamentum purgans esse exhibendum, quia humores suunt, quarta die, scribit Hipp. at Galenus I. a. q. N F. diem O- 4 aciat. 76. do adhuc sint in motu, quae eadem repetat lib.de venae sect. contra Era fissilicet Augenius vir de rei medica optime meritus alia imaginetur de dolore descendente ad praecordia, ut disputat in suis epistolis, ut hinc liqui eo pateat non sen per in magnis morbis sanguinem mittendum esse, sed quandoque medicamentum purgans exhibcndum,eam tantum abest, ut semper corpus inaniri deceat, ut interdum repleri debeat. a
10쪽
Explicatur textus Hipp. 4. acutorum, docetur quomodo In exuberantia crudorum succorum non sit mistendus Duuis .Capra II.
cucurbi t. exorib. 19. de venae seinio.s erarist. c
CAeterum, cum haec sint satis probata, veraeque medendi methodo
innixa,dicendum erit hoc inferre voluisse authorem .derat. vict. quoniam Hippocratis comuniter re uera non est liber non secandam unquam venam in acutis morbis,nisi fuerint cum magnitudine,& permiserint vires,& aetas, ac si excluderet paruos, mitesque morbos, non concludens proinde semper in acutis,cum magni fuerint,iaciendam esse, sed in illis tantum, quando casus morbique natura illam exigat, ut mihi videatur, veluti,dicere, hominem grammaticum esse. Nam cum Gramma ticum esse non conueniat alijs praeterquam homini, non tamen omnes homines,ut scribit Porphyrius sunt Grammatici;ac si dixisset, cum venae sectio magnu sit auxilium, quod caeleriter auxiliatur, non nisi acuto, qui,& magnus sit,conuenit cum veru sit non posse vehementi malo, nisi vehe mens auxilium succurrere,ut monet Corn. celsus, siue potentius,ut mo bum superet, quod Paulus ex Aretheo Cappadocio dicebat, siue aequep tens, ut 3. de temp. legitur, & disputant quidam Neoterici Medici; magnitudo enim petit auxilia aeque magna, acuties, ut curationes caeteriis ter peragantur,etenim auxiliorum magnitudo ut adaequari debet magnis tudini morbi, ita agendi celeritas illius acutiet,qua quidem proportione non excludit medicam et upurgans u magnu sit, & festinater auxilietur, proindeque in magnis morbis administrandum, sed tantum a paruis auxilia magnarac si esset vel diceretur, acutus morbus venae sectionem petit quando magnus fuerit,&u plenitudine ortus, aut praesente, aue imminente , vel totius , vel partis, quippe cum contraria sit ei sanguinis missio , & auxilium sit aeque potens. Purgationem vero qua do morbus fuerit a cacochymia praesente , vel imminente totius, vel alicuius particulae , quod re ipsa magnum sit auxilium , & humorum vitio accommodatum , uti repletionem quae celeriter , di consertim inanitionem corrigeret quando is morbus esset ab inanitione , iuxta eiusdem placita in aphorismis. Verum enim vero sententiam hanc ad longos morbos etiam se extedi, praeter Galent authoritatem clarum est,
quod epilepsiae obnoxij, vertigini, & articulorum doloribus venae sectionem quandoque requirant, quod sint magni, modo aetas , viresque serant, sed de chronici S mentionem non fecit, neque de purgam te medicamento, sed tantum de venae sectione ,quoniam de acutis in hoc libio docet. ut ait Galenus , & medicamentum sit praecipuEchronicorum, contra , venae fcctio , quoniam acuti eam praecipuo requirunt: