장음표시 사용
61쪽
H οι Σάτυροι : usitatissima est poetis figura, anachronismus. in ipso quidem fabulae argumento neque Samtyri neque Sileni usquam compa rent. similis anachroni simus ab iis commissus, qui Dionysiacam pom pam Ptolemaeo regi instruxerunt, quam describit Athenarus in quinto. na ibi puero Baccho adest Pria
pus : quem certum est ex Strabone nouitium eme Lampsacenorum inuentum, Homero & omnibus vetustioribus poetis ignoratu. Omnium vero Bacchi comitum praecipui fuerunt secundum Bacchas, Satyri & Sileni: quos non specie, sed aetate solum differre Graecorti pleruque censuerunt. Sileni Satyrorum erant epistatae propter grandem a
talem, Bacchi ipsius paedagogiI-γὶ & baiuli. Satyri eiusdem Bacchi collusores. secuti enim fiunt etiam
62쪽
in istis eandem rationem cum eos
' Libero patri addixeriit, qua & prius usi in Nymphis & Musis. minus re ete Diodorus Siculus primo libro, ex quorundam sententia,in AEthiopia id primum institutum scribiti. est enim Graecanicae vanitatis hoci quoque inuentum, res Bacchicas in l. maius semper attollentium. Vetu- stissimum autem est apud Graecos figmentum de Satyrico genere. itat vocarunt sylvarum & montium ridiculos quosdam semideos : nam. ἡμικοκ plerique auctores ascribunt, P etsi, Hesiodus indigetat. Ouidius superis annumerat, Videturq. separare a semideis: in Ibin: Fluminaqueis N mphasemideum-q e genus. sed aliter accipiendum esse hunc
63쪽
locum ex aliis eiusdem apparet. Me tam orphoseon primo: Sunt mihi Semidei ,sunt rustica numina Fauni,
Et N mphae atyrique, oe monticola D luant . ita saepe Latini poetae Satyros Faunis i ungunt, ut classis eiusdem atq. ordinis. idem Ouidius in v I. Metamorphosi de Marsya Satyro. Illum ruricolae Soluari; numina Fauni Ei Safri ferunt.
Adscripssit Liber Satyris Fauni ue
norant Satyros Graeci multo priusquam in Bacchi familiam eos transcriberent: nam in antiquissimis fabularis historiae narrationibus Satyros reperias nominatos, sed sine Baccho,ut cum refert Apollodorus
64쪽
Satyrum ab Argo Panopia esse occisum, qui Arcadiam habebat infestam: cum Promethei & Satyri colloquium narrat Plutarchus: aut cum Nauplius, vel alij heroes, ha, buisse Satyros genitores dicuntur. notissima etiam est dc Marsyae Silc- ni infelici cum Apolline certamine historia. meminit & poeta in hymno Veneris: ubi cum de Nymphis montium multa dixisset, de Silenorum ac Mercurij cum iisdem con
De Satyrorum genere varia & incerta prodidere veteres. itaque scriptum a Diodoro libro m. Biblio- thecae, Sileni genus propter nimiam vetustatem penitus ignorari. S
65쪽
certe satu in Theogonia nihil Hesiodus: qui tamen alibi oreadibus Nymphis, Hecataei cuiusdam& Phoronei filiabus,cum istos,tum
materni solum generis Hesiodus heic meminit: ut etiam AElianus, de Sileno qui a Mida captus scribes
ternum Satyrorum genus retulere quidam ad Deucalionem. propterea enim DEVCALIDAE poetis Grae-
66쪽
cis sunt dicti. Hesychius: Δὶκαλι- sunt autem Deucalidaesiiij aut nepotes Deucalionis TheGsali: quos etiam alia forma poetae
Graecorum ΔΩυιλκώνας nominant:
ut in Syracusanis Theocritus: Oby οἰ ετ αγροτερον Λαπιθαμ υ Δῆ
λύ. sed & Deucalu nominant Graecorum archaeologi, a quo & Deucalion & omnes Deucalidae sint orti. 'Alij in ea quidem terrae Graeciae prouincia, sed non a Deucalione verum a Centauris Satyros volunt esse genitos: utrunq. genus δεφυli, sed diuerso modo: utrosque Attici& Iones vel φηρ- appellar ut: de quo mox. Nonnus in Dionysiacis libro XIII.
67쪽
idem poeta in xiv. Satyrorum patres Silenos facit: hos autem Telluris filios. In secundo Bibliothecae Apollodori leges, Pholum Centaurum nobilem Sileni & Nymphae Meliae fuisse filium. en Centauros
Satyrorum genitores : en Satyros Centaurorum . adeo sunt haec tradita diuerse . quidni autem ' mera enim sunt delirantium poetarum primo, deinde pictorum figmenta: in quibus nulla potest: esse constantia. Absit enim ut putemus extare ullos,aut extitisse unquam,in rerum natura Satyros Silenosve. Sed cum errans aut ludens natura sicut ait Plinius, hominem aliquando produxisset in lucem cum cornibus,aut alia deformitate contra consuetas
68쪽
ipsi leges notabilem: paullatim persuasere sibi mortales rerum imperiti, & naturali quadam inclinatione generis humani ad acrerum mirabilium fictionem & auditionem iusta proni,nasci in suluis& abruptis montium tale animalium genus: quod commentum pari leuitate a posteris & acceptum de
varie concinnatum est, atq. a prioribus fuerat excogitatum. accesserephantasmata illudentium daemonum: quorum est unicum studium, mendacia cuiuscunque generis pro veris ingerere, & omnibus modis in hominum animis illa firmare. Haec ita accidisse fidem faciunt similes naturae lusus, quorum nulla aetas fuit expers. Adductus est ante hos sex septe annos ad Christianis
simum regem ex montaniS Cenomanorum homo quidam cornutus,
69쪽
cui nomen erat Francisco Trouilia luvio. narrabat ille nobis, nulla sibi nascenti fuisse in capite indicia cornu : circia septimum aetatis suae annum coepisse sinciput erumpente cornu exasperari: quod postea cum
aetate auxerat, vervecini modo leui ter ελιιὰν: cuius rei pudore Firmi
sive Firmini pagum , natalem sibi locum,adolescens aiebat reliquisse,& in montes Cenomanorum concessisse. ibi inter operas carbonarias ad annum usque xxxv latuit: nihil pari studio cauens, ac ne cui unquacaput aperiret: quod metuebat, ne si res palam fieret pro monstro haberetur,& libertate MAZ μγέας ad C ta circumduceretur. quae tandem misero fortuna quum euenisset, homo ferox & contumeliae impatiens, quique deformitatem suam ab agyrtis in occasionem aeruscationis
70쪽
bE SATYRIe A POESI L. I. 49tionis esse versam, aegerrime ferret,
breui eo moerore & indignatione confectus periit. huic si cornu exciperes , nihil quicquam fuit a c5muni lege animi corporisve humani diuersium. cornu vero plane insigne dc me, ον. durities illi & crassities,
quanta solet esse vervecinis, aut caprinis : color fulvus , & omnino qualis comae & barbae: na exceptosincipite, comatus caeteris capitis partibus more aliorum fuit, & barbatus. sinciput vero totum glabri tie Qλπιον : materia omni pilorum in cornu absumta: quod in dextra breginatis parte enatum, non extra Caput more vervecinorum reflectebatur , sed versius sinistram. unde fiebat,ut extremum cornu in caput incideret : perrupturum haut dubie& perniciem allaturum, nisi aliquoties fuisset praecisium: qua ex re my