장음표시 사용
161쪽
rat: hiijusmodi liberinium transeundi ad Claustra. qilai, Mi ocularibus Presbyteris a Camilibus conceditur, hinum habere duili laxat pro Mustris Monachoria in . de quibus ipsi i mones expresso loquuntur ; idem Sylvius, Deo est alo, assirinal, eam facultatem aeque competeris, si vo do lii stilulo agatur contemplativae vitae unico dodilo, sive de so, in quo vitae activae
opera exerceantur : Possunt Religionem euam illam ingressi, quae in vita mere eomumplatira . aut potissimum in eorporalibus vitae aetitae ορμiis sit oeeupata: quoniam plus excedit statua relictionis esus eumque , statum seu potius .eiuni Archidiaeoni rei Plabant, quam status altissimae Religionis, statum e useumque infimae; propter solentilia nimirum Vola Casii talis, Palmperialis, et obedientiae, quae tu unaquaque Religione emittuntur. At incidunt saepe tempora, quibus DPPor
lunum non est, Clericum sareularem suum Imeum deserere, et in Religiosis Claustris se a, dere : qua de re nisi consultatio intercedat imier Episcopum et Superiorem Regularem, impossibilo orii quid expediat agnoseero. Durum aulem omnino est. Virum Ecclesiasticum qui, in suscipiendo Presbyterii ordine, cone Plisum his, Episcopo suo reverentiam et obedien-liam spopondit, quoties ipsi libuerit, Episcopo
inconsulto atque inscio, ad Regularia Claustra discedere, ac Regularis Instiluti servitio pedi luo se manciparo. Super quibus omnibus imier in junctis, certam aliquam regulam tradi, i generalem Legem a Nobis promulgari opus
Equidem salemur . non omni lompnre omnibus opportii lium esse Regularem vitam ampleeli. Meminimus Epistolao S. Augustini ad nouisacium Comitem, quae in Miliouo Mon
chorum Sancti Mauri impressa esl num. 220. Tom. II. pD. 202. . et cujus etiam Pars resor-lur in can. Nonimus 17. quaest. I. ubi nimirum sanctus Doelor testatur, se, una eum Alypio, ipsum Bonifacium a Monastimo vilao proposito dissuasi Me, ob praeclaram , quam . in saeculo manens, Ecclesiae ei Boi publicae n vabat operam, dum Africam a Barbarorum incursionibus luebatur: O autem non larem, quid te re carit, nisi quia tonsiderasti. ostendemtibus nobis . quantum prodesset chri, ii Eretis quod De s. si ea sola intentione ageres, ut debemsae M institationibus barbam, rum, quietum et tranquillam etiam agerens' Vidimus etiam apud S. Thomam 2. 2. quaest. 101. ari. x es quaesi. 189. art. 6., qua tionem hane solidis rationbbus examinari, utrum possol Filius Religi nem ingredi, es Parentes in saeculo relinquero, si ab ipso deserti . inopia sint laboraturi . Ellerius inquirunt Moralislan, an idem dicendum sit O Axo: et an id, quod de Ascendentibus Maluitur, locum habeat etiam quoad Fiblios. Fratres, et X potes; et quatenus illius ope, qui Religionem vult ingredi, praedictioin nos indigure debeant. De reverentia quoquo et ni dientia, quam non modo Meredos . sed quilibri oliam Clericus. Proprio Episcopo praestare debet, justam prosiclo opinionem fovemus. De hujusmodi obedientia agitur in cap. eum Clarici da veri . signi'. ubi Innocentius Papa III. Oxponens sermam iuramenti, quod a Clericis Ecclesias Plae limo praestabalur, in haec verba conceptum ς Ego talis ab hae hora in antea fidelia ero, et Mediens Plaeentinae Gelasiae, et Domino meo Episeopo Plaeentino: docet, per Ecclesilao Placonlinao voeabulum intelligi Capitulum Mosiae Calliodralis; cum vero, qui praestat hujusmodi iuramentum, Episcopo tamquamea pili principaliter obligari. Neque porro Nos
pro nuda inani quo formula habendam Esse Pulamus solemnem illam obodientiae, et reverem
liae sponsionem, quam Presbyter facit in m nibus Episcopi ordinantis , juxta vetustissimum Deloiam morem . anto mille annos in dubitanter servatum; ut ex antiquis Ril libus colligitur, quae opendit Catalanus ad Poni eati Romanum Tom. l. pag. 149. in notis ad 29. Quin imo libenter agnoscimus. Presbylorum, hujusmodi promissionis ubgure, ea lego, inter alias, adstrictum lorieri, ut a servilio Melosiae, cui in ordinatione ad-dielus fuerit, discodoro nequeat sine licentia
Episcopi; id quod optimis rationibus demonstrat Ballio de Sare. elari. ει ordia . par. l. Met. 6. Iv. Edictionis Romanae, ubi doelo
graviterque rosellii auctorem cujusdam libelli Gallieo sermone editi, qui huiusmodi reum re aliam , et obedientiam Episcopo in Ordinationo promissam angustis nimium limitibus
Verumtamen, his omnibus non obstantibus, iterum dicimus, novam generalom Legem hae, Misado ro minimo necessariam Nobis videri; vel quia in Ecclesiasticis Sanctionibus, quodcum- quo nec sarium pia, satis constitulum habe.
162쪽
ω aE N EDICTI TN. naias; vel quis, si quid mlhue ordinandum a. perest, id pro generalis Constitutionis subiecto
non pol t. Tria si quidem sunt, quae εμεν - in hujusmodi casibus considerari possunt: primum videlicet. an Presbyter ab helesino servilio ad R gularia Claustra transiturus permi sionem ab Episcopo peloro debeat: secundum,
quid ipsi sariendunt sit, si Epseopus dissentiat: ortium . quid statuendum sit de Parochia, seu canonicatu . aut Archidiaconatu, quem Pro si ior oblinebat. Verum haec omnia jam Sa-eri Canones considerarunt, atque opportunas pro singulis capitibus regulas praescripserunt.
Quod enim pertines ad Episcopi permissum; nomo dubitat, quin Presbyter, riclesiao regi
m n. aut ministorium dimissurus, ante omnia debeat Episeopo consilium suum, ejusquis Capiendi rationes, quantum earum natura fert, aperire. In quo non tam ossieto et honestati, quam naturalis legi, praeeoplo salislaetet .mum enim Presbyteri, in animarum cura , aliisquo gravibus muneribus ad Pastoralo r
Umen spectantibus, Episcopi Ministri sini; itarum eo in geroro deiant, ut is animarum, quas ipsi regebant. et negotiorum, quae administrabant, necessitatibus opportune consulem valeat. Do quo recte loquitur Pus er inire, licet ordinis Rogularis seripior. de statilius hominis
Tom. III. quaest. 189. art. T. num. 8. Minister, qui habeι eustodiam rerum. et bonorum Domini sui, quae absente eustode perire possunt, non ea pura deeentia . sed ea tibiis ostii sui, tenetur bona sibi eommissa Domino reddere, et illum monere, ut de alio eustode propideaι: et si . Me non
fariat, puniri potest. Cum ergo Paractus siι Eν
sevi minister in eum animarum, si deserat ania
mas sibi eommissas. ineonsulto Episeopo non minus precaι, quam si Minister Poloris. Omum
Domino. ae Pastore non adHomito, vegem errantem sine eustode dimitteret: eum his, quas so-quuntur cIIaee autem permissio vel ab Episcopo concedituro vel negatur. Si cone alur. iam controvorsias loeus non erit. Sin vero denogetur, hujusmodi dissonsus, ex auctoritatibus sui3 rius ei talis. Pros lorum non adstringes, quominus Rotigionum ingredi valeat ..Noquo id mirum videri debet. Si enim Presbyter Episeopo reverentiam et obedientiam in sua Ordinatione promisil. mullo solemnius Regulares eam promiserunt proprio Superiori in I ligio. a Volorum Prosessione. Ei lamen quoties Re bgularis in Ordino laxiori Prososqua ad striciis
rem transtro cupi l. lonolur quidem a Superiora laxioris licentiam poterer vertim lamen . ea sibi donomia. nihilominus ad viri eliorein libo. re transtro potest . ut expresse si aluitur in cap.
liret. de Regularibus. ubi sic Iogitur : Talis ergo
postquam a Praelato mo transeumii licentiam postularerit, ex lege prirata, quae publieae Iese pra iudieat . a uolutus. Iibere potesι sancitaris rituapropositum adimplere . non obstante proterra D diaeresi eon radictione Praelati: qua a prinil gium meretur amiιlere, qui eoneram abutitur po
Doni quo do Bonosciorum vaealione, in iure si alii liim habemus, pam non induet per solum inero sum in Religionem . sed per Prose -- si uno in Boetii larem dumtaxat; qiii maii in iiii
, idoro cti in cap. Benesietum, de Regular. in s. d. Ei quidom pro eo tempore, quod inter ingres- e.. . . sum in Ordinem Regularem, et Proso, sicin m
inlomnem intercedit. debet Epi-pus, quoad Bonoseia Curata, id ipsum agero. quod alias
praestam consuevit, quum Paroelius aliquo impedimento delinetur, ne animarum turam exercere valeat; quoad Beneficia vero C.lioralia
relictis Tyroni Religioso. qui Choro interesso nequit. ipsius Beneficii Duelibus, da distribu
lionibus ita si aluot. ut jura praescribuni; juxta opinionem in praxi receptam, de qua agit Suarea de Religione Tom. III. lib. 5. cap. 16.num. 12. Quin immo si quis sorio Resigionem ingressurus. Boneseium suum dimitteres, quo casu pol l Episcopus, per Comi ilutionem L VIII. S. Pii T: hujusmodi re nunei alionem admit loro ; vel etiam si tempore Noviliatus hujusmodi dimissionem expleri l. servatis omnibus, quae ex praescripto Sacri Tridentini Coneilii
cap. 16. ins . 25. de Regularibus, lam in honorum temporalium, quam in Beneficiorum E H iasticorum renui talionibus servari de- nl ; nihilominus omnia in suspenso rema ners deberoni; neque posset Episcopus ad B
nolleti sie dimissi eollationem devontro, nisi post faciam a dimittetito solemnem Prosessionem : uti lato ostendit doctus , et in hoc toto
rerum genero ex perlissimus Scriptor, bo: Inem.
Ioannes Baptista Riganti, in suo commentario ad Reyulas cancellariae Tom. III. Regul. 46. anum. II. ad finem. Qua in ro olim dubitatum est, an Vota simplicia, quae a Clericis Regularibus Societatis Iesu, post biennium Probati nis, i illuntur, hujusmodi Beneficiorum vaca-
163쪽
tioni m in urerent; sed soni liartim muniter rem pia fuit: ut observat laudatus
in Congregatione quinta Generali ipsius Soriolatis canoM 19. xlaiulum fuerit, ut qui S civiali nomon dederit, expleto biennio, animquam Vola simplieia emillat, Melesiastica B nescia dimittore de al; quo eam hujusmodi Mneseia. si minus propter Prosessionem. at Pr quor renunciationem, vacaro intelliguntur; ut nos ant Sancto ad Hareepta meaim lib. II. cap. l. num. 7. Pelliaetarius in manuali
Tom. I. Trael. 3. cap. l. num. 52. . eum aliis, quos ei lani praelati Rigant. to est. num. 32. M Piton. num. 12.ν-- --Al enim, dices. praemissa omnia mele pro-
tedor verum per ea non tolli propositam dissieulialem. do poeuliaribus circumstantiis aliquando occurrentibus, ob quas permilli nequit Presbytero Moculari ad Regularem vibri lam transire et ei quidem ne Marium esse, e ---rum cognitionem et examen institui; id quod
oblineri nequit, nisi. lata cimsulutione, Pom
Σ' -οῦ aliqua eo ullationis spretos inter
Episeopum, et Superior m Regularem; ul uni. iquo sua ratio eo lol, ipseque Superior ne .gularis ab Episeopo edoceri valeat do id inoli lo illius, qui Relimini nomen suum ossori; ne sorte eidem inutilis inveniatur: qualem prosin eis. ob ingravescentem illius aetatem. repor-lum iri suspicaria Archidiamitu in Chiamia, qui intor Cleri eos Societatis Iesu, Te inminsullo, admissus suil. Porro nec interdicta fuit umquam hujusmodi eonsuli alio inter Episcopum, et Superiorem
Ri gularem, neque Nos eam,veiam intendimus: quin potius uillitatem. atque os portunitatem agnoscimus. Γl autem specialis Iaegis mandato. tamquam necessaria. Praecipiatur,
in eo non modica est difficultas . Neque onim in jure caulum reporitur, ut duorum ordi, num, laxioris . atque xl ictioris, Superior inter se convenire debeant, quoties aliquis in illo professus, ad hune transire velit; sed solum , ubi inter praelatos Superiores oriatur controversia, an hujusmodi transilus ex laudabili causa , vel potius ex animi levitato et imeonstantia suscipiatur. Ecclesiasticas Leges,
Superioris Majoris judicium requiri voluerunt.
Si vero probabiliter dubitetur, utrum quis telit ad Ordinem aretiorem, aut laxiorem. eae ctari
tate . an ex temeritate transire. Superioris ret,udirium requirendum. Ita legitur in eual. Cap. lieri. de Regularibus. Uuod si, hujusmodi controvosia pondento, noligiosus in altero illo Ordine recipiatur, atque eliam in eo Prose
conem omittat; tunc ex ipsius controversias oxitu Meernendum erit. an ipse ad priorem in vorti, an vero in posteriori remanere deboal; ul recio m et Abbas Pa initanus in eitat cap. lices, num. 15. de Regular. Hodierna vero praxis est, per quam omnes hujus genoris contro versiae. et morarum prolixitales devitantur.
ut noligiosis Viris, qui a laxiori ad strictiorem
ordinem transire cupiunt. Postquam voluntalis suae musas coram compulentibus Apostoli- eae Sedis Tribunalibus exposuerint, atquo pro
baverint, haud aegro a Romano Ponielico in. dulgeantur. opportunas saeuitates, in quibus derogatio supor consensu Superioris Ordi via laxioris ineluditur. Quod vero jus reriis in casibus . ter limus do eausis, compelli Superiuri ordinis laxioris, ut suum subditum Regularem ad strictior Ordinem digressum, etiam post solemnem Prinsessionem in oci missam . repetere et revocaruvaleat: id in similiter, eertia in casibus, justi quo vigentibus musis. Episcopo compelli, ut suum Clori eum Saecularem ordini Regulari adscriptiam repetere possit. Η tradit clarissimus Canonum doelor Innoeentius IK ad saepe eitatum Cap. lieet. de Regular. cujus hase
sunt vortia, ibi num. 3. Clametu potest transire ad Religionem . non petita lisentia. etiamsi e-- tradiemur I Crederemus tamen . quod posset eum repetere, si ex transitu mo prima Eeclesia gravem sustineret jaeturam. Concordat Abbas Midem Cap. 11. ubi sie ait: Ulterius quaeritu . quid in Sareulari cleries' Numquid pote,ι in trare in Resistionem, non petita lisentia ab se
seopo' sensontius tenet quod sis e sed si Metesia graviter laederetur . esset remeandus. salis a---
ilaque provisum mi etiam Episcopo. qui s Iz
eium Cleriei sui, ad Regularia Claustra. M in- εω - .vilo, digressi, impugnam velit. Undo noe ulla nova Constitutione opus est, ut Episcopalia jura hae in parte asserantur; nequo Porro, ut pinculiares indicentur easus , quibus hujusmodi juris exercitio locus essa possit; quum satis sit Regulam generalem tradidisso; quam Iudex sequatur, quamque ad peculiares causas. pro sua prudentia, juslmiis arbitrio, valeat applieare. l
164쪽
tuba sit in ipsius assi limi nomen dedit. repetere, ti--el ad Ecclesias servilium revocare polosi, hu
ju . inquam, juris persequi illo in easibus Par
liculari biis non admodum facilis esse videtur . Ponamus enim I piseopo rem esse cum Clerico non siet alo, eum itanonico, mim Archidiacono; volt quoniam de simplici Boneseialo, aulcanonico, minus fortasso laborabili de Archidiacono videamus. Huius dioilaiis. si vo .rii, veloribus quidem lemporibus gravissimi,
nunc munus omne eo redactum est, ut Episcopo orditi aliones generales colebranti, quum ipsi inun modum fuerit, assislal, promovendos ad itinam ordinationem evoraturus. Si vero agatur de Parochis, aliisvo Animarum curam gerontibus, nemo quidem negabit, ipsorum munus magni in Ecclesia momenti esse; sed quum rimul negari nequeat Praelationis mu- tvs. seu satum lut inquit Suarea de Religio. ne Tinn. III. lib. l. cap. m. tibi de animarum rura loquitur ' manus Meur in esu . Religionis
vero em statum majoris seeuritalis in ordine ad iriritualam salutem; unusquisque Paroelius Ro-ligiosae vitae cupidus, hae exceptimo in judicio so luebilii r adversus Episcopum . qui ipsum
a ud Animarum curam revocare contendat. San
citi fi C. regorius Magnus, quum olim scribere ad or,iis lingem ab Imperatore Maurilio edi-lam , qua interdictum orat Militibus Monasit eam vitam amylocli . hane, inter alias. rationem asserebal: Mulli νunt, qui tinnisu Rel imνam risam etiam eunt me lao inti tu durere. Hplerique sunt. qui. nis Omnia reliquerint, satra. ri apud Deum nullatenua Possunt: ut videro ostili limius Epistola s5. lib. a. Indiel. VI. Tom. 2. Praesalae Edilionis Parisinae. Nune orgo quilibet lienosi elatus, canonicus, Arehidiaconus. Parochufi, qui ossicium. aut ministerium sinunt eum Beligiosa vita commilia veri l. se non in lor multos. sint inter plerosque a S. Gregorio indicatus. coiinuim randum esse assirmabit.
Si auteni ipsi objiciatur, quod in saeculari
flatu pauperihus largiter sub ontro conmovo. l. respondebit, se non minus ex ipsis noli. Osis Claustris, si bonorum suorum possessi . nem ad Relig; om attulerit, opportunis o, loniis facultatibus, pauperum indigentiis Mib. uiturum. Sane quum in praelata lingo Maurilius Imperator inhiberet, ne debitores publici I initi iti Monasteriis recipi rentur: Sanctus
Gregorius nam partem Legis impugnans, i daqua lamen deinde suam opinionem mulavit. ulobservant laudati Editores. in Xolis. literas d. lila seribebat in dilata Epistola: quod rem in emdem Dile dieitur, ut ei in II macerium e rerii
non liceat, omnino miratiis sum: dum et rationes
eis, possunt per Monasterium fieri: et agi potest, ut abeo ι o. in quo suscipitur . ejus quoque de
Quod si objiciatur gravis avias Presbytori ad Beligionem transeuntis, facilis ot obvia oritresponsio, quod millii sunt in Regularium Familiis noli mi Viri in soniti adlato conssiluit. qiii pro modo virium suarum, laudabilem operam noligioni praestant: quoraim numero ipsum , do quo est quaestio, adiungi nil volairlia pariter Sanetus Gregorius . contra Propu- , gnatores supradietas Legis, qui die bant. Mi-
Illos ad Monasteria eonvolantes, honos Monachos non evadere; amrmabat: ego indigi ira sa- mulus rester mo, quanti his diebus meis in Monasterio Militer eonversi, miraeula seeerunt. Da et virtutes operati sunt.
Denique . hute Epistolao jam nimis pridi-xae finem laeturi. unum adhue addimus: ex 2 'eonium nimirum Arellidi amnis non laetio duos inventum iri, qui Archidiaconatum dimittere. ei Religionem ingredi velini. Contra vero , inpari Regularium numero, mullos sane inveniri posse, qui Regularem vitam pro Arehidiae natu adipiscendo relinquorent. Ouare, quum Leges vorsari oporteal circa ea, quae se quenter aecidunt; profecto non tam nova I pus erit ad reli nendos clericos . et Prosi toros sa eulares. Religiones ingrediantur: quam n e in osset aliquid Genitare, quo magis intra
noligiosa Claustra eontinerentur ii, qui Regularem vitam amplexi, et professi sunt. Vix enim credibile est, quam multi a Bogularibus ordinibus migrare variis artibus quotidio minliantur. Nequo sidum de Aposlatis Imuimur, quorum numerus in dies augesur; Red . si omnes, qui nulli talem Prosessionis suae judieri experiri aggrediuntur, illam apud Iudices probarent; fit omnes, qui Dignitates extra Beligionem ambiunt, voti compotes serenti si domum facilem apud Nos aditum invenirent eorum instantiae, qui o Claustris exire, vi in habitu Prosbyteri Saecularis, sub obedientia
Episcoporum, et cum obligatione servandi Vmla noligiosa. quatenus conciliari possunt eum statu Clerici Saecularis, in Saeculo manere vel
165쪽
BuLLARIUM.lent: longo illi litis minor eorum larvi numeriis. qui noligio iein proserint, ait inortem itaque in illa periae urareni lium ita ilio. I it in Fili Noster, consiliis tuis, quao lum privatis Litoris, tum etiam Typis impr sis , non minus docte, quam elinquenter proposuisti, obseeundandum Nobis e so non arbitramur; in eo lamen singularema liluationem, quam do To merito fovemus, uiuisces , quod Tibi causas, alque rationes, qui hus ab iis sequendis retrahimur, exponere miti detrectavimus his Literis X iris; quibus etiam tibi. novum benevolentiae Nostrae Pignus. Apostoli eam Benedictionem impertimur. DM. 4. I alum nolitas apud Sanetam Mariam Ma-
jorem dio XIV. Januarii MDCCXLVII. Pont, si ius Nostri Auno Septimo.
Monialii im , et admissiono Famularum in
ren rabili Fratri Iosepho Marisa Diuo po
Veneratilis Frater, salutem. et Amtolicam benedicitono .
.. .ine Per binas alias nostras in simili forma Brevia zzzz 2 literas, quarum unae quidem data suerunt: -- ' dis l. mensis Iunii anno MDCCXLI. incipientes: eum Merarum Virginum: alteran vero
die III. mensis Januarii anno MDCCXLII. iii,
dem incipientes: salutare in cathotua Melasia institulum: ea opportuna adhibero curavimus Apostolicae providentiao supremaequa auctoritatis nostrae remedia, quae ad instaurandam regularem quoad elausuram Montalium obse vantiam. a primaeva disciplina per Plaedere fores nostros Romanos Pontificos, et Sacroscinones confirmata sensim dilahonlom . satis m. Misisua osso in Domino duximus. Quoniam autem non M. - Milo gravissimo animi vostri angore accepimus novas arios. ae nova inventa, etsi antiqua filii l. ac lolim proscripta . Dub variis exquisitisque causis. el rationibus in dies excogitari . quae non soli im per praescriptas leges prohibentur,
sed quamplurimis etiam inordinationibus , elossendiculis Milum patefacti inle ac prinium
iuidem eo pervenit famularum ad Monialium ministerium in Monasteria admittendarum alimsus. ut indullum, quod ah Apostolica hau Sancia Sedo sub tot istularibus condi lionibus conredi solei, olsi pro prima vico se alis ii dem e ditionibus exoculioni demandetur, do- inops tamen quoties adinissam samulam. aut o Monasterio ogredi, aut viam universae car nis ingredi eontingat, tolles, nulla indulii hi jusmodi habita ratione. ad libitum Moniali iusino alia Antistilum ordinariorum locorum . ad quos spectat, scientia et licentia, sed do Simperiorum Regularium eorumdem Monasterio rum dumtaxat aliquando eonsensu, alias. attiquo aliso in Monasterium indueantur famulae. do quarum moribus. sama, vitiis, ac viri illi hus nulla praecesserit legitima eognitio: undo sit, vi sub Famularum nomine , ac Praetextu, foeminae quaecumque in Clausuras . non sino clausuras violations admittantur: illud praelo rea in moro positum esso dolentes audivim is, ita nimirum Monasteriorum , quae semper elausa esse, nee nisi ad necessaria eorumdem Monasteriorum commoda rocludi debent. ita assidue palefieri, ut Moniales, ut qiui umquo alias in Monasteriis dogentes Virgines in propatulo sedentes, sive stantes, eum quibusvis utriusque sexus hominibus illic accedentibus indiscriminatim Olloqui, et iocari etiam non erubescant, ut ineps quamlibet foeminam in quacumque aetate eonstitutam sive eonsangui. ueam, sivo amnem, sive tamquam iamulam eu.juslibet Oarunidem Montalium in ipsam Clausuram accerrant i et quamvis imo Montalos impellant, sponto lamen ingressam deinde asso. rant; nee Religioni ducant censuras, ac poenas canonicas, quibus uapropter obnoxias fiunt rnos sano, qui pro imposita Nobis divinitus
suprema Apostolicae servitutis procurationusaluberrime occurrero Obomus hisco abusibus, et inordinationibus, etsi abusus, et inordinationes huiusmodi in ista Fraternitalis TuauDio est neque umquain irrepsisso, ne tuo uin quam irrepturas esso in Domino considiuius iFraloruitati lamon Timo nutum essu volumus. quod Nos non soluin omites, et singulas Consti
lutiones tam ab iisdem Praedecessori bus Xostria Romanis pontiscibus. quam a Nubis ipsis super et usura Monialium editas, verum oliatu omnia et singula decreta lain a i oui illo Tria dentino. quam a Congregationibus venorabi lium Fralium Nostrorum Samiae Romanas
166쪽
raesesiae Cardii alium super milam clausura, es admissione. et remptions Murandarum puellaruna. et lamularum , sive quarumcumque eminarum promulgala, qualenus opus sit, lenore praesentium auctoritato Apostolica eo firmamus. et sub poenis etiam por easdem stitutiones, et Decreta eontra inobodionios i niciis. servari mandamus. Re praecipimus. ita, Insuper iunoro, vi auctoritate paribus Matut--- -- mus. ae declaramus. admissionem rompti
iner M. nemque quarumcumque s minarum, sive pu- , ellarum taurandarum . sive Famularum in
vis in . Mona loria. quacumqun ex causa, sino legitima aut niloquo ejusdem Apostolieas Sodis licentia toties . quolios opus suerit, impetranda . vi praevio examine super moribus, fama, habililalo. vi nore italo ipsarum taurandarum puellarum. vel famularum . per Anti ti-l locorum ordinarios tantummodo . ol non alios quoscum lus Stiperiores lolios itidem. quoties nee silas pustulaveri l. habendo , non ob. Flanto quacumque eonvioluditio etiam longilemporis, fieri non Ohero. Quod si sociis i
etiam , ac seri in posterum conlingat, statui mus pariter ac declaramus, tam Montalos. Otquascumque in Monastoriis dogonies. quao λω minas quaselimque in eadem Monasteria qui modocumquo admiserini me perint ius, quam ipsas meminas admissas ot receptas, canonicis ensuris. vi poenis obstrictas esse. ac soro . a
quibus easdem Moniales . et Meminas hujusmodi riusdem luae Di resis , si fortasso hae in parte deliquisse conligerit, do praeteritu lantum absolvondi saeuilalom Fraternitali Tuao , cum facultato etiam alios subdologandi, iri-huimus ei impertimur. Caeserum Fraternitati Tuae injungimus. ac praecipimus, ut omnium,el Ringularum ordinationum per laudalum Concilium Tridentinum. et Apostolicas Constitu-liones, et dictarum Congregationum docinia, Fuper clausula Monialium, ei delegata Antistilibus locorum ordinariis Visitatione lam im
terna . quam externa praescriptarum memor,
easdem ordinationos sub poenis desuper insticiis debitae executioni mandaro saluas ei studeas, nec non mandari facias, euros, et ad- lnilaris. In lorim, ad prosperi successus auspi- lettim. Tibi. Venerabilis Frater, Apostolicam
benedictionem peramanter impertimur. n. . M. Datu in Romae apud Sanciam Mariam II
Impositi Νobis licti immorentibus Apostolici
uini florii ratio postulat. ut ad tu dum M. Aesiastimo disciplimo vigorem. non modi in vas interdum Ia ges pinvide constituamus; vinrum etiam veteres a Praedoc sorimis Nostris lsapienter statutas. si quidem sal laetum inlimnum praesidio dotalis fraudentur inoctibus, novis et in vincibilibus sanctionibus communiamus: si vero earum claritas pravis et rapti sis inlorprelationibus involvi es obumbrari dignoscatur, easdem perspicuis apertisque deci rationibus in propria luco collocemus. Sano quae olim do ordinationi hus Regula- - --rium eontroversia viguit, an scilicet Regulares a quocumquo catholico Antistito indisii in Rerum .
ordinari possent. an vero id iuris privativo portineret ad Episcopum illius Dioecesis. intra
quam sila est Religiosa Domus. quam Rogularis ad Ordines promovendus inhabitat . providis Romanorum Ponlisi in Pra de Asorum X introrum Constitutionibus vi declarationibus jansdudirin sublata fuit. in qua quidem contro- RM- mvor ita Episcopi Locorum ordinarii jura sua laudantes iti gonorat ibiis Canonum Malutis, otin ipsis exempli inum privilegiis, quae Regularibus itidulia sunt, aiebant, ipsorum Ordinationes , ut polo Dioe sanis Episcopis expro fi rvata . neque speclaro posso ad Drdinarios horum Originis. quam Regulares a soabdicant, dum saeculo nuntium remittunt,
nequo 'irro ad Ordinarios Beneficii, quoniam ipsi ad titulum Beneficii non pmmoventurς proindequo unico spectare ad Episeopos ordi narios rorum Domicilii, nimirum illius Diom sis , ne Lori. in quo ipsi Ordinarii commorantur. Contra vero Regulares Apostolicis Privilegiis innixi, quae coriis ordinibus roe
lius Hargita, ae deinceps per viam communica- ι-ν- tinnis ad omnes extensa suerant, licitum sibi sui D, ' se contendebant Sacros Ordines a quocum
quo Catholico Antistiis, juxta eorum Privit giorum lenorem , pro arbitio suscipere.
167쪽
a uti LARIUM.. Veriim qitum selim recordalionis Praedo-
a G....... emor Ni ster Gregorius Papa XIII. per suam Apostolicam Constitutionem, quae iii rapit Inla... tanta rmm . datam apud Sanctum Pol rum
Anno incarnationis Dominimo MDLXXIII. Kalendis Martii. justis gravibusque de causis,
alloram Constitutionem sui nostrique pariter
Praedecessoris S. Hi Papae V., cujus initium. et Mendieantivin. ad iuris eommunis elori .i.-; Meri Concilii Tridonlini lorminos roduxisset; eodem quoque anno in Causa Monachorum ordinis tarthusiani Merolum edidit, quo ipsos ab Episcopis Dioecesum, in quibus eorum II
nasteria respoctiva sita sunt, vel non nisi Mistorum licentia, ab aliis quibusque Episcopis
ordinandos esso declaravit; quemadmodum imgitur Iab. I. Decretorum Gingregationis Concilii pag. 75. a m q. Dub. In Nostri Oritui Duli
habere earpressam sirentiam Ordinarii, in emius morem sunt. pro Ordinibus eonferendis ab Episeopo alterius moerem: Sanetissimara D minus ter. etiam ex sententis Merara comgregationis conolu . Gelararu . obligari. Onligit aulem. sub illius Succeswr Sixio ...i-iz V. eamdem quaestionem retractari, in. νι-- flanis universo ordino Fratrum Praedicat mrum. Uua de re idem Praede Mor , post maturum lausas totius Oxamon in praelata Congregalion Concilii habitum. eonstituit. licere Superioribus Regularibus Litoras Dimissoriales concedero suis respeelivo Subdilis, ad ordinos suscipiendos: sed eas tamen Dioecesano dumtaxat Episcopo diroetas, nee alteri umquam, nisi quum soris is a Diore i abfuerit. aul quatenus in in caesi exul erit. Clericorum lamen Otabnaliouem non sit habiturus. ita relatum hahetur Lib. IV. pra telorum merelorum pag. 108. Sanetusim is Dominiti noster xflua V. . eae sententia congregnuionas, respondit. Reyulareamve nee re Dimissorias ad Episeopum Di -
sanum . eoque absente , vel etiam praesente, Nordinationem non tenente, ad que smque: dum
examinentur quoad Mesrinam. a in is Immum a sanelao memoriast Praedecessore
Clemento Papa VIII., ad hujusmodi controversias perpetuo extinguendas, fio quem Decretum odilum fuit: da mandvio Sames imi Domini Nostri clamentis Dirina Proeia dentia mima VIII. renore praesentium modo romnibM et singulis quo meumque Rilarium
rari faciant ea. quae in merito Merae cinyr qalionis concilii Tridentinia eontinentur. cujus t nor est talis: congregasio concilia remuit. Si periores Reyulares posse avo subdito itidem Reg
lari qui praeditus qualitatibus requisitis ordinea
uulpere volueriι. Literas dimissorias eo edere, ad Episcopum tamen moeresanum, nempe illi Monasterii. in e us similia ab iis. ad quos pertines, Regularia positus fuerit, et, si Diseeraunus abfuerit. vel non esset hahiturus Ordinationes, ad quem inque alium Episeopum dum tamen ab eo Episeopo. qui Ordines e tulerit. examinetur quoad doctrinam . eι demum ipsi Regulares non distulerint de industria eoneessionem dimisso rimrum in id tempus, quo Episeopus moeresanua telab ulu a. vel nullas esses habiturus indinati nes. Verum . eum a Superioribus Regularibus. Episcopo Diseetiano absente , rei ordinationes non habente. I iteras Dimissoriae dahuntur, in eis utiqua hujusmodi eausam absentiae Dioecesuri Episeopi. res Ordinationum ab eo non habendarum , exprimendam esse . Quod qui non see rint, ollieii. et dignitalis, seu administrationis. ac meis activae. M passivae privationis, se aliasciarbitrio ejusdem S tissimi Domini Nostri P Poe reservatas poenas in reant. In quorem fidem eis. Datum Romae dis 15. mensis Martii 1596. Hoe emanato Pontificio Decreto, eoque tam h elaris verbis eoncepto . jure sperandum vide- - viri abatur hujus generis litos non amplius aditum ' -- iri; sed contra aecidit, dum ex una paris nonnulli Episeopi ultra montes eo tituli contem dero eo perunt. necessarias rem Regularibus Dimissorias ollam Ordinariorum eorum Origbnis, quo possent ab Episeopis aliorum Iaae rum ad Meros Ordines promoveri: ex altora vero Regulares, obtendentes, in praelato Cl mentis VIII. Decreto Ornatum non suismApostolicis Privilegiis. quae oorum ordinibus, sive directo, sive per communieationem indutiasuerant, ut scilicet a quo inquo Catholim Antistito ordinari possent. hujusmodi meruli vim es ohservantiam declinare so posso Pula
Verum, quod altinoi ad Episcopos, ipsa Milii dis 28. Februarii anni - - ῆ-u LIV. . ut notatum reporitur Libro XIX. u. ia T. ipsius Decrotorum pag. 316. ita rescripsit: R
inliti ea volanus se promonere ad Ordιnes, non maeri ostendere Dimissorias Ordinariorum propriae Originis, sed inseres ut obsertent formam pra scriptam in mereto sun. mem. Clamentis 1NI.
168쪽
1M BENEDICTI'm. Quod vitam amplissime confirmatum sitit in alio Docroto odii odio i T. Martii anni MI Ct XX l V., Decretorii in Libra XXVIII. pag. 261., et se
quotitas. D. Priviu- Quod vera spectat ad Regulares: quum e eum rationibus ab
ipsis plenissimo doductis, in quadam Congrωxim gallono particulari nonnullorum Sanelao no. manao l lesiae ilardinalium a solicis ree dationis Pr deces oro Nostro innocentio Papa XIII. depulata, cui Nos in minoribus lune existentes nostram qualem ni liis DPeram, Pro domandato Nobis Secretarii munere, contulimus, diligonier expensum, et examinatum suis.
Mi is, set; eumque ad hujusmodi quaestionsem desi-- niendam, id potissimum visum esset in jure statuendum, an ad esseclum eximendi Regula. res a praefati Doervii Clementini observantia. sussi rei, quod Privilegia suscipiendi Ordines a quocumque. ipsis concessa suissent post Concilium Tridentinum. a quo huiusmodi antiqua
Privilegia abrogata suisse salis constat; an vero oporteret eadem concessa suisse post ipsum Clementis Praedecessoris Decretum e Aepraetorea an hujusmodi Privilegia aeque su Dagarentur iis, ad quos per viam communicationis extensa dicerentur; ae iis, quibus dir ele vi expresso indulta suerunt; idem Inii tentius Praedecessor, audito Praesalao Congringationis partieularis consilio, decrevii. salis esse,'ad supradiclum esseclum, quod hujus.
modi Privit ia post Concilium Tridentinum
concessa suerint, quamvis prassalo Clementino Deerolo posteriora non sint: dummodo tamen diroelo concessa suisse constet, non vero inmmmunicationem Privilegiorum de uno in alium ordinem derivata assorantur ἔ quemadmodum ipso Innocentius in suis Apostolicis Litoris, incipientibus Apostolita ministeria, diem. Maji anni MDCCXXIII. datis, ae dei oeonfirmatis a Sanelao momorias Praedecessore
pariter Νostro Benedicio Papa XIII. per alias similes Lileras talas dio 23. Soptembris anni MDCCXXl V., quarum initium est In Mipremo, aperte declaravit, his verbis: Ouotira mo R,
gulares ad Ordines erunt mmormissi. serretur omnima mercium Congregali mis Carilinaliumco,inuit Tridentini Interpretum a piae memoriae clemente VIII. Praedecessore vitam nostro eoniat inatum die l5. Martii 1596. . quo sancitur, ad Episeopum Disre unum Literas Dimissorias pro Hr rudem ordinum susceptione a suis Superior,bus esse dirigendus, praeterquam in easu. quo moeresanus a Diae est Gerari, rei ordiniiιiones non esset habiturus, quo etiam eam in Literia
Dimissoriis ad alium Diseopum dirigendi pressa feri debeat mentio, vel de praedieta Ερμseopi Diseresani absentia. rei de ulla alia ea a. videliret quod ordinationes non sit habiturus :exceptis tamen, quoad praedieta, Re 9ularibus ititia. quibus per speetale Privilegium a Sede Apinstinea post concilium Tridentinum fuerit e re sum , ut a quolibet Catholim Anιiuite ordinu useipere possint, super quo indulto nihil per pra
Porro si aliqui vigilias labor quo mos. non stam in extricandis inutilibus quaestionibus, hves sorio in rebus profanis, et ab Erelesiastica
procissione alienis addiscendis constinierent, i quam in studio sacrarum Ia gum, quibus ΕΟ
clesiastica disciplina eontinetur . utiliter col. locarent; ae nisi aliquibus arbitrium pro I go . praejudicata opinio pro ratione, al-
quo in ligum etiam clarissimarum interprelatione. suus cuique sensus pro auctoritato ει-
fel : nee olim Nobis in nostro Bononiensi Archiepiseopatu residentibus conligisset. ut Regularis quidam ex ea Γ rho reponte digressus , sui liis Suitorioris Dimissoriasiad Episcopum sinitimum deserens tametsi nullo pacto do roposset, Nos clericorum ordinationem non habitu , Merum Presbyteratus Urdin in susciperet . nullaque interjecta mora Bononiam ad primum Moisietum non sino pompa OG-rendum reverteretur: Quam lamen intoleramdam audaeiam Nos ad canonicarum sancti num rigorem exigere, alque etiam, servata P storali mansuetudine, vindicare non praele
misimus , ut videro est in Monito Pastorali a Nobis tune edito imis impress. IIonit. I. Lib. it. Nequo rursus, ex quo ad universalis E clesiae regimen, Deo si e dispononio assumpti fuimus. plurium Episcoporum Fratriini Xostrorum querelae ad Apostolatum Nostrum do. Ialae fuissent: qui nimirum. non sine magno animi nostri dolore. apud Nos expostulam non desiliunt, a pluribus saepe Regularibus in eorum Dioeresibus res clivo commorantibus similia perpetrari. in sprolum Ecclesiasticarum D m, atque poenalium sanctionum. quibus pso saelo adstringuntur, i siquidem in auth grapho supra relati l lomentini Decreti distinete legitur ineurrat: non autem, quod salso nonnemo asseruit, incurre ut, dum scilicet ,
169쪽
loras e ne Hunt. Minrtini Ostieiorum. ae Ilianitatum. et vocis aetiva , alqile passiva amissimno multantur, Drdinali vero, suspensionis Pomnam, atquB Eliam, fit in suseoplo Orili ne ministraverini, Irregularitalom incurriint: ac do. niquo Antistites. qui ipsis manus imponunt, non facito inlaetitini Canonicas poenas adversus eos propositas. qui alienos Subditos a Nilo sussicionlibus Dimissoriis ordinam pra si iniunt. 0ui oliam plerumquo culpa non Narant in m. quod, quum sex usu rerum intelligere possint. mmplures Bogulares non alia dorausa, proprio domicilio relicto. iter arripore. quam ut se subducant examini Episcopi Dinoresani, cuius hae in ro iurisdietionem aut nimium rigorem perhorrescunt, aliumque inu niunt, qui vel nullo, vel admodum Iovi pra misso oxamine. Ordinos ipsis importiatur: quo-lios hiijusmodi satililato erga illos utuntur, imitos advorsus eonsultissima Tridoniinas syn di liserota dolinqitiini: Ea siquidom sera. 23. ωρ. l2. de myrmatione, sie statuit: Regula
quoque . nee in minori aetate, nee sine ditiqentimis i ea amine inlinentur. ν irilegiis qui triu- eumque νυ ad Me penitus exelusis. Nos auloni conmola Sedis Apostolicao et
mentia tali volentes, libentes abstinemus a desi-pnandis alii nominandis hoe loco Regularibus, do quorum pxeossibus in hoe rorum gener zraves Episcoporum querimonias ad Nos dolata Quaecumquo vitam hae in minordinale ad hune diom admissa si in l. a dir sirietioris judieii inquisit inno liberamus: qui nimiim omnes ot sininitos in hoe dolinquentos. rivo superiores Rogularos . sivs Regillares ad 0rdinos promotos, si vo Antistites, qui ros ordinavorini, a qui seliniquo sententiis. σι --ris, es poenis riclesiasticis, quas hae de eausa respective anis hae incurrerint, quibusliimquo innodali forsan mistant, auctoritatis Nostras pleniludi , ae do Apostolica benignitalo, tonore praesentium a vimus, et absolutos esso censeri de cornimus, et cum iisdem super quacumque irregularitalo per eos in n. causa et Occasione praemissis quomodolibet contracia. ad omnes etiam sacros ot Presbyloratus indines. eorumque exercilium, at quo ad omnia et si naula Dorum res elive Religionum munera,
pari auctoritatis pleniludino disponininus. I oraelem lamen instaseripta, Leges in posteruml omnino obser andas. Molu proprio, et ex ceris seientia Nostra, ae matura deliberatione
Praemissa. Odielmus at tuo stati limus.
Quaecumque nimirum hae in re a praesalisl Prata ossoribus Nostria Groetorio XIII., Sixto v. . memento VIII. . et Innoconlio XIII. . in in
Fupra citatis ipsorum Litorix soli metolis, sta- , lula, mandata. d finita. atque sanesia suerunt, Pa omnia et Ringula. motu, seientia, ol potest lis pleniludino praesalis, parumdem Praesem
iiim serio eonsrmamus. roboramus. ει inno
vamus: alquo ab omnibus. ad quos spectat. seu quandocumque in futurum spectabit, i violabiliter obsorvari praecipimus et iubemus; Transgressores qiimus omnibus poenis in pra=niissis eontentis, aliisque per Apostolicas Constitutiones, es per sacroscinones latis atquosla-lutis, eum essectu subiarere, easquo ipso saetori absquo aliqua declaratione incurrere decor nimiis: Suporiores nimirum Rogulares eas omnes, quas, ut praesertur, supradiclus tamens
VIII. Praedoressor eo litui tot sanxit; Regulares aut . qui contra illius mereti praescriptum promoti suo int. et Antistites eos prominuontes. canonicas poenas atque censuras, quas adversus saeram ordinationem suscipientes ab
iseopo, qui proprius ad hune esseclum dies
ot haberi nequit, nee non adversus Episcopos,
alienos Subditos indebito ordinantes. in iure canoni eo . vi in consillulionibus Apostolicis
flat uino habentur. Praeterea volumus atquis decernimus. ut . Suporiorum Rrgularium Dimissoriae, quae Moo ad alium Antistilom directas fuerint, pro- --taplerea quod Episeopus Diosco anus extra Diom sim mmmoretur, ves Ordinationem non sit viii habiturus, nullius sint roboris et momenti. nisi
illis juncta fuerit authentica attestatio Vicarii
Generalis. ves Caneollarii. aut Merelarii mii dem Episcopi Dioecerant, ex qua constet. vel ipsum a Dio mi abesse, vel Cloicorum ordinationem habiturum non raso proximo imitimo temporo por riclesiasticas Legra ad hune
elloelum statuis r hoe enim expresbo declarari a homo. opus est, ad exeludendam nonnullorum armis
gantiam, qui quum Privilegio gaudeant suMi- R-l-piendi Ordines extra tempora , ixistimarunt Episeopos ipsorum voluntati adeo addictos esse debere, ut si, quandocumque ipsis plaeuisset ad ordines promoveri, non statim, ipsoquo dis
ab ipsis designato, voti compotes fierent, jam diei posset,.Ordinationem ab Episcopo non ha-
170쪽
quis Antistes Regularem viritim, in sua Dio est Proprium domicilium non habentem, solis linsius Suporioris dimissorialibus Uieris e lenistus. sino adjuncta praelata attestatione in sorma probanti. ad Ordines promovere pransumpserit; docernimus et declaramus hune ipso saelo incurrero in poenas canonicas advorsus eos constitutas, qui alienum Subditum legitimis Dimissoriis destitulum ordinaverint. Quemadmodum vero eorum ordinum limgularium Privilegia firma et rata esse volumus, quibus ab Apostolica sedo reporitur indullum, ut eorum Alumni a quolibet Calliolico Antiss-lo ipsius Sedi gratiam et communionem habento ordinari valeant; dummodo hujusmodi Privilegia post Tridentinum Concilium, et ipsis Ordinibus nominatim atque directe, non aulem per communicalionem eo essa suerint ;Ita porro omnia similia Privilegia. quae aliis Ordinibus anto praelatum Concilium Trident, num , ab ipsa etiam Apostolica Sede, et sub quibuscumque tenoribus et formis, indulla sint, vel etiam post ipsum Concilium non ipsis
directe concessa, sed per communieationem ad hos extensa esso dieantur. iisdem auctoritatis, et lenore. nulla et irrita, omnique vigore aerobore. ad ossectum, de quo agitur, ponitus dinstituta es vacua osso volumus et sta luimus: De eernentes hujusmodi Privilegia nequaquam post Conestium Tridentinum indulla censori. nisi, vel post ipsius Concilii eonfirmationem reipsa sumitit e cessa , vel, qualenus anteae cessa. et posterius confirmata esse asseram tur, huiusmodi confirmationes in forma speri Dea eum litorali veteris Indulii insortione, nii quo opreMa innovatione, laetae dignoseantur; ac declarantes. allerius generis confirmationes, quae in forma eommuni nuncupantur, nemini ad praemissum osseclum ullo pacto suffragari. Quod vero speciat ad eorumdom Privilegiorum usum ei exercilium, monendi sunt ii, quibus eadem, juxta praemissa, pleno jure competere digniucuntur, ut non sine juxta causa, nec ira debitas eircumstantias. pro libito ipsius ut autur, minimo vero ad ostentandam dumtaxat ipsorum Privilegiorum singularitalem; quemadmodum aliquibus in moro positum esse
novimus, qui pridio illius diei, quo ab Lisse po Dioeresano Clori eorum ordinationes publice habendao suul. ad alterius Episcopi Dio in
iam consulto migrani. mox lito suseoplo ibidem ordinationis munere. ad pristinum doniicilium redeunt: idque se sacer unl. ut jurium in rum indemnitati consulant; quasi vero Aresto. lira Privilegia nonnisi cum aporio Episcopi Diore ani eontemptu, suarum vim et robur habitura somni. Deniquo tam Venerabiles Fratres Patriarchas. Archiepiscopos, et Episcopos. quam D, lectos Filios omnium Regularium ordinum Prosessores, quam maximo possumus Apost licas voluntatis studio. per misericordiam Dei Nostri. et per charitalem Sancti Spiritus, hoditamur in Domino et obtestamur. ut iam in hoc negotio, quam in.cameris omni tuas, solirili sint unitalem spiritus, ei sinceras dilectionis
concordiam servaro. Meminerint RPgulares,
quo loco Spiritus Saucius posuerit Episcopus regere Ecclesiam Dei; quod ipsis a Sacrosancta cumonica Italoranensi is nodo sub Leono X. habita. inculcatum suit, per haec verba: GDdem insuper Fratres in virtute sanctae D --tiae. M eosdem Discopos Deo Sanctorum Apost lorum autogatos, pro debita et Novira, ae Apin stolicae Sedis reverentia, eongruo honore, et eum struenti observa ilia venerentur. Nequeobli, iseam
tur Episcopi, Regulares viros ipsis datos es adjutores in Domiti an vineae cultura; subdit
enim eadem saneta Synodus: Ipsos quoque D -κπω hortamur. me per merea misericordiae mi stri requirimus. ut Fratres ipsos ageretu benevolo prosequentes charit vive uaerent, ae benignas reant ete. . vi tamquam in agro Dominim e perviores. eorumque laborum parιicipo, prompta
benisvitasι reeipiunt: Demum et Ruscopi et Iim gulares simul animum advertant ad id, quod ibidem subjicitur: Una est Regularium, et M
eviarium, Praelatorum et Subditurum, exemplorum ti non exemptorum universalia raelema. e ira quam nullus omnino miratur. eorumque --nium unua Dominus..una Fides. et propterea δε- σι eos. qui ejusdem invi corporis, unius etiam erae voluntatis.
Haec profecto Christianae veritalis, et inari latis dii nimenta quum utrimque servata suo. 'rint, omnibus in robus, ad quo in hac etiam Ordinationum materia, importunas partium querelae penitus conticescent. Neque enim B gulares conqueri inierunt. quod, recusantibus Epis pis sacram ordinationem administraro, praeterquam in Temporibus ab Ecclesia statulis, eorum Privilegia de ordinibus extra Ἀ- Diuili