장음표시 사용
151쪽
AIter velis G πω ει φαα ιιι ηι , οὐ μή βαι, M. i. mu αυδα ho φωνης Veterestit exprimarus num omiam , si non is priminciam . Quibus verbis evpi se dissinguunt nativum vicularum sonum ab illo quem thenarum incola illis tribuunt. Quid, quae , opus suisset haedistinctione, si Atticis fuisset betono laxiore, quod leges nova Pro riationis expostulit lQuid obstat modo , si in Cratini versiculo bi non best
gamus, cum ex citatis Auctoribus constet , voeen
ovium ita exprestam fiuisse Sed se finis hujusmodi argu
mentis Platonis pace dictum sit insgnem veritatis a cani locum apponamus: οἰώ I κη - Δ Κυ
Claudo hoe argumentum duplici eelebris Salmasii observatione altera ex Insicriptione Herodis Attici peti vi quae te habet: EII IEIPANE pQE t, ρωε ω pro
is planitur. Sic in veteribus Infrytionibus σκλαπιαδωκός , ψαυα pro δη-- , e bendi consutim fati,sdem facit, reteres η, o ει diphthongum, is assi'. pronu retasse Altera veris haec est Latini IecundismGraecos id essecuridum Graecam Urihur biam γηπαμ ει guaedes debuerant dicrae, sed Prα Graecorum per tenum Habaae , κα-s capitum Ur alia, quae numero earent
152쪽
IUne eelebriora --Υa nostris Adversiariis ex Ο- , uti gitata argumenta perpendamus . Aestimo sie illi P uratiocinantur Hoc gramma, id et M ιλον, apud Latinos convertitur in V, ut constat ex multis exemplis. Ergo ad illud proxim 3 aecedit. Seeundo Nota Gretserus m. m. Latinos carere litera i λδ. illos autem non carituros, si ridem, quod iis se valuerit. Tertior Erasinus ad Cuculum κονιυγ--, herchius ad sues,eugo'ας, ad Ululas αλ,λi ζαν - , ac ad boves μυκπυτας nos ablegant, ut germanum hujus litera sonum addisicamus. Spectatum a se risoni tis, AmisH n, Priori argumento jam alias sitis stuperque factum est, Poet. euiti rare in scribendo, promissiue passim use pent obsonismilitudinem. Hi invenies in Saefisai teris, Num a1. se ἰεριχων mas. - μή ,
κουαων, promiscui posita. Eadem permutatione Auctoa res ludunt in sequentibus, dum stribunt ι β- , κυ- is; κω,&Hω; λιας,&λυ- Invenies etiam
153쪽
13 D RECTA GRn I SERMONI sinnumera. Nunquam certe indulta suisset θ erebra permutatio , nisi vi initas potestatis eam produxisset. Hi adi eimus alteram Festi observationem. Dacrimas, inquit, pro acyntas L ius me hostiis, nimirum quia Graeci appellarit άκρυα . Quin immis Graeci ipsi an non Latinorum voces pera scribi iblitas per ἰώθα expresteret Ecee enim S vanum illi Σιλ ωα a. ω. t s. IK. vestraran ΣίλβεRον exarant Qui , quod de in L pitaphio Uxoris Q Iulii Severi, qui in consularibus Tabulis habetur ad annum Christicis . apertissime legitur τοι ' prias '. Uerum quidem est, sepe in U, NU Latinum in Y converti sies non erat tune V setale sonans exilius erat, quod Gallicum hodie vocant, quodque cum I magis eo ruit, quil eum Ierati.
Gressero autem respondemus, Latinos utique e ru ste characine Marco, quod antiquitiis ab Evandro eum non acceperint. Habebant tamen literas omam ejus exprimentes, V tenue, Se I Plinici aperte testante I. T. e. or omnium Gr carum literarum vim in Latini
reperiri . Idque inde fimatur, quod in nominibus tantummodo Greeis in Latium traductum dicatur. Qua propter plerique Latinorum hanc literam in sua lingua si pervacaneam esse putarunt teste Tetentiano i
Sed quid Erasimi, quid Meheret,ii tam preclaris exemplis reponendum est i Supefius in parili argumento observavi, recos voces illas bestiarum ad siue linguet genium Gunasse, deralem illorum animalium clam
154쪽
PROMUNC. Is SERT CAP. III. 3 rem molliuscule expressive Hine Suidas duplex nomen Cueulo inta κάκκia, vallis Sulam mannitum hoc ficto voeabulo hi expres Iit Aristophanes in ham pag. mihi idio quod quid similitudinis cum habeat, per fiores judicent. Boves quidem -- - sed Hesy-ehi etiam Asinis, e Camelis Mis oti, tribuit; qu
sum amores multum Hier se discrepare, omnibuSe pertum est. Rursis ergo ad oculum patet, Grecos suplibertati in his v ibus aliquantulum indulsuste neqvi eertum literarum senum Ginde colligi posse. Num ad Diphthongosi peramus.
E ipse vocis etymo arguunt Viri Docti Diph b.
thongus, nonne duplicem senum Quare igitur altera' vocalis prorsus ab tiatur Verum non ignorant, eredo, Ditistili isti, invalida sepe peti argumenta ab elyma vocii quod ratio stipe Ofiginis in tenebris lateat recondita Non ignorant, Iambum Parcum in suo delitata libruo contendere , dipnthongos a contrario nomen accepisse quod quan vis duae sint vocales, unicum nihilominus sonum edant Quid, quod Curius Lancilotus Pasius in Gra-n Obstrinpernegat, diphthongum e duabus vocalibus vim suam servantibus eonglutinari, quod in is diphthongo Es lummodo pronuncietur, A nouaudiatur. 1 -
155쪽
, si DE RE TA GRAECI SERMONI sPreterea si Latini plerasque diphthongos sono simplici capsi pronunciarunt, quare ricos duplici sono pronunciasse dicemus' Certe Pris eianus postquam diphthongos a binorum phthongorum , id est sonorum eo prehensione dici scripssset remacie pacto illustrati quinis a Greris per διώκεαν, πω, sectandum Graecos per A , in I scribitur in misi, pictai Patet itaque dictum Auctorem ex dieresi duplicem arguere sonum,
quem ante factam die res non auditi palam concedit.
Illud etiam planum est diphthongos inde dici,quod
duarum vocalium notis comprehendantur, quarum altera eleganti suavitatis ergo vel Asbibetur intelenunciandum vel in consone potestatem transit ut co
mode sine oris hiatu una velut syllaba proferri queat. Se vat tamen vim diphthongus geminam in scriptura vitande confusioni eausa S in premunciatione eo tanti, mi
sit, quo dic resis utramque requisierit. Transeamus modo ad peculiares eui usique diph m bthm ilionei rationes. Pro is has congerunt l. Meherchius,
p. 737. sciabit, principatum tenere in litteris, quod resipua sequi eo , de υ ελι, cum quibus ita postum, unam in syllabam coire nesciat, sed precedat semper se utroque συμφων Q, ακολουθοIer simul μαιου, Udlusiquente utatur . Ergo αι utat, non utar, seu Llavum a Plutarcho prolatum est. Quintilianum autem duxisse, ferunt, Grecos' pro at extulisse. . Preterea an non adverbia dolendi Q, ista, item
κλαν, , ni similitudine dicuntur 'His
156쪽
PRO NUNC DISSERT CAP. U. 33His tamen non obitantibus,metit contendimus.αι semper ut Elaxum pronuneiatum futile idque licet a guere,pfimo ex vicinitate seni, qua vel decepti, vel est
speciali ratione adducti veteres seripserunt res Alia pro
π - ών, - ζο ας prome o Ῥαir κε Prom, ut ce nere est in multis Insicriptionibus,, antiquis Codicibus rpresertim in illo celeberrimo Alexandrino , ubi mrari pro παιδί ponitur 3 de vice versa et Upον pro se , φυλαξ pro pili 4'. item in libro Colbertino n. 3o8 . quo vetustiorem ex iis, qui noti sunt, nullum effeta, alium putant viri docti is non semel commutatur in p.
Unde Salmasius Meseripti ramisi locis reperi r
ntinquom sane alitis stribis ille aiacto Glo sepii, qu--Lgo circumfertur, etiam Graeeis nominitat apud quem leges m et is o Codire misi laee Puteanorum δε- pro πινέρα , κῆε pro Me γν. Plutarchus vero e em in loco a nostris Adversi rii laudato aperia expfimit, qua ratione A principatum teneat in litteris, S semper preeedat necesse sit, scilicet quia syllabam unam hie concursus ancipitum confecerit ridque hoc modo fieri , certum est A praecedit, eum ob soni exilitatem eum eoalestere aliter non possit, flectit . ad sonum isa ut sonus citroque confuseu, diphthiongi natura id exigente, constetur. Ad auctoritatem Quintiliani dicimus . rectam a tionem scit bendi variis temporibus varie fuisse immutatam, ut idem ostendit I. I. Insi Cnu e. 7. Cum quidam
157쪽
is RE TA GRAECI SERMON1xia dies e semper , Icneci, extuisset ι; alii vero ii itim peculiaribus in ea tis eam obsereari ripturam ac in quibus tin ju Ioc e Uurparint inde factum est, e dem tempore Udem vocem per M. AE,U Ea Latinis ex vatum esse, aliis Graecam, ut m aliis rationem si
yd sane pro Gree is militat apertissime eum enim eodem voces modo pet AI modo per A scripte , eQ-plevereperiantur apud priscos Latinos, ut etiam tradit Terentius Scaures, rectissime insertur sono divertanon futile presertim eum Grammatici diluet de asseriterint, AL Latinis usurpatum Grecum esse, si Latinum; hinc scripture diversitas orta, minime vero soni. Quid
itaque more tueorum A per diaeresim diseretum a Poetic loco AE adhibetur ergo a Graecum per se non sonat at eum ita sonet tantum per diaeresim tum apud
Latinos, tum apud Gracos, quibus familiare est ponere misi pro oris, unde m ῶς per se non senat ais, sed benefieio διὰ μαι micant tunc Viri Docti hodiernam ipsorum pronuntiationem non esse vitiosam. Sed ii omnia minutim persequendo , diutius, De H ti μη quam par est, uni rei immorer . venio ad Diphthongosset si meheret,ius asserit vestes Callicum, atquem asi e vocalem, quae instar cons antis efferri non potest Terentianus veros . Issis ait: Auspis cum dico, in rum, sis necis συυo a
igitur , non effertur per ari μευ pet emolliustule Sed
158쪽
PRON NC DIssERT CAP. LV. 3s. . . . Nec defensoribu bri, Grecia eget Apparet multis in locis,de ex a Tabula quadam apud Ses sum , quam hie subiicimus, quomodo a pronum
mne reperta Mit lusoriaeque veteris Tabulae formam preleserebat, x rnedio autem habet a Crucem. V. s. asiim Vspisum. tb I xiiiiii, uult istet, h.ii aera a lxiii: ii, tilbriata Christiani homi alatii te enit Cliristi uiti 1en i ea seribendiis euraverit, sed paruinpti: ciam impi adjutorem vivi futurum dicit contra Ieges ludeat,
159쪽
Hine idem Salinasius trans pronuntiabas, scribebo que ita tempore Graecorum vulgus sic α θεν - ηὐαυθε - 'ibere a--t, inaria sexcenta, de quibus alibi. Hi ne Clearchus apud Athenaeum ratio - eias vocat, quod Suidas seripsit Remi die M. Calaubonus quidem λαδρα, λαῖρα inursius vero, cμήρου, λαβραι , --οαι diei tradiderunt. In Nummis Severi reperies σε eos, &- ατρο . In Canonibus Gon-eilii Carthagine habiti anno 332. Novatus ναυα is, cωβ seribitur hoc Cine propter vicinitatem, quam habet illa diphthongus cum S. N p. Latini autem millies per U consonam expressere. Nam e-χω illis est navarchus, εὐιω Evius, ε. θη Evanthes, μευ, Evagrius e. Quin etiam in suis vorabulic pius eo mutarunt; in F, ut in vel stis Romanorum Libfis videre est Sic Vasiugum, crastulum demigebat, e defigebat o fera, de olomerastripta reperiuntur.
Respondeo nune ad rationem Meheret,ii: Quod si Vest Gallieum, ut fatetur ipse Meherchius, eur . ut Latinorum aula, vel aurum proferre jubemur, qui sonus ad U Germanorum non ad callicum accedit, teste doetissimo GaiaheroῖAt Beda Libro de Arte Metrisae. I. p. 3 s. nobis ,π' ' a rit qua ratione antiquitus aurum pronunciabatur hin-
' mit enim is quoque nonnunquam sibi ima praeponitur, in
utilius Sede cistemm consionamus lociam tenet, cum vel Latine aurum, vel eum lium Grece mmmomus Sicut
ergis mangelium , ita, aurum emuncia ris
160쪽
stinguunt sonum ab αβ , ve ab af, μευ abysono medio inter', f; nec repugnat Manutius in Libella
de potestate literarum. 5. R, i, in instar smplicis Gisi unciamus. De
gnent nostra idcire, cinuntiatio ratione firmanda est. ζηρ. Aeptimo ratio illa superius adducta innixa diaeresi diphthongorum quae aeque Militat pro omni biis diphthon- si recolenda est . Secundo facile invenies in Libris. Nummis, Lapidibusque antiquis ac pro ας, ut in se a- notata Salmasii inscriptione Alibi Aric pro ista, . . pro P de viceritia κη pro πικη, n e re Item αρ υ πο αρ mu - , Micti pro λοι-
αι; Ialmasius ait, C ecos promiscue scribere ιιι ξω, ε ω - , ac similia quamplurima Pistere si, sonaret ut Oi, quare Aristophanes in e primenda mobilissima illa meliorum vocem κοῖ, Uiris
Doctis relata, utitur dilares Quoad iphthongum in brevalerium, eos qui prosi scripsere oratione, plerumque pery, vel , illam enunciasse H in Beda --ψω, --- seripsit. Athenaeus vero asstat, Veteres in peris selum si tibere eonsuevisse. Ex quibus satis constat, illam diphtho