Epitome graecae palaeographiae et De recta Graeci Sermonis Pronunciatione dissertatio auctore R.P. D. Gregorio Placentinio ...

161쪽

vera , de genuina Unguae radicae innumctatio. Nihilo tamen minus .ut de medio omne tollatur dubium,pra jactas rationes ex duobus aliis capitibus combbora, aggrediar ab a quitate isti licet , bc suavitate nostrae Linguae, seu pronunciationis

Ac primum , ut verba ad rem tanseramus , statim inquirimus, a quo Cadio nova illa Doctorum Virorum pronunciatio ortum habuerita CL Uossius Aristaria. I. i. Gi8 ex relatione Henrici Corae. traei rem totam his refert verbis: Audita M. Meherum Risibis μοφὲν

rem Livine Graea in Colligio Binlidiam via Lovantem si meum pie memoriae Priere orimum antem, se tibi

iis, malitian si Pedagogeo una cum Erasimo, eo superius,

.i sis se inferius ubi sum obtinEmer Henrictim autem Gloreata reor nova num Parisi Lomaniam venille, atque ab Erast is tali P earum fuisse ad prandium quo taim etenisset, quid κου adferret interrogatum , dixi quod in itinere com , memus erat, quis taret Erasmum plus se is rerum noriae rum studiosiuis, ae mine credulam Posiduis in Graecia nasos Lusetiam mensi', iis admiraculum doctas, tu Ange aliam Graeci Iermonis Pronunciationem in parent, quam q. v I in hisce partibus recepta esset eos nempe are pro altera, pro Ba Era, pro Hai, minor,

e fieri civeris, uo audito,isissimum aut post constri'

162쪽

PRO NUNC. Drs fg T. CAP. V. 3σῆ' Dialogum de recta Latini, Graeci e sermoris Pro inmeiatione, ut videretur bujut rei Est inventor v obliuisis Petra Alfensi nura I imprimend- cum foris aliis oe palus renueret, aris cerisse tam esse meis re, quam volebas, vim posse diceres misit e Dialium Baineam insimium, a quo mox impresus in lucem odiis Vertinet Erasimum, cognitas de numquam ea pronumtiandi ratione postea usitim, nee misis, quibusem miliariter miserat, ut eam obserearent, nec sis. In ejus re dem exhibuit Ru erus. itfiui Erasim ma iseriptam in gratiam Damiam a Ges tas Ni Pronunciatio-mino Mamm Eod ersam ab ea, qua pa r Docti, Adini in bae tingua, ritur

Itaque recens Languae G ea non civit duorum iaculorum uti vides aetatem habet. Sortita est illa quidem magnum Parentem. Erasmum die, sed hae in te egregie deceptum. Non ita se res habet in nostra manuneiatione cujus si aetatem inquiras remotissimam deprehendec; si stabuitatem , perpetuam si propagationem, per totum fere terrarum orbem diffisam illam,

sparsamque dignostes. Ita testatur Iacobus Argyropolus Hieromonachus Cretensis ita Crusius in Tureograecia; ita Schvveigenis Legati Caesarei in Auli retra Conei nator Sponius Medicus Lugdunensis, qui Grinciam omnem, Achaiam Pesoponnesum, Thraciam, Miam Minorem Sc plerasque Egei maris In trist didiosissime perlustravit, omniaque Graecorum monumen in acri animo perquisivit unde Librum edidit erudiatum, quo harum rerum notitiam optantibus abunde sati G

163쪽

x o D RECTA GI CI SERMONI sfecit. Ita denique, ut alia mittamus, testatur constans usus hujusmodi re notitiam in hoc Graeco Cryptose . ratensi Monasterio eptem abhinc sexulis erecto a sapientissimis Viris Nilo, & Bartholomaeo, quibus etiam alii Nationis Graecae Monachi adjunxere se, ii videlicti, qui Nonasterium S. Agatha ad radicex antiqui Tusculi, ante ipsium Linguae Graecae lapsum,conditum incoleba t. Nee eredibile prorsus videtur, quibus cominum in mensis erat, iis non unam eandemque fuisse pronunciandi , t

auenique rationem .

Sed juvatis terra sim si sentetitiam pro- seire qui cum Herodis Attici Inscriptionem a pauci antea intellectam ad examen revocassit, ac nonnullas ab orthographia diserepantes observasset stapturas gravissimum hoc tulit udiei p. rex Mot as in Her.Attici me scribendi eo uetuta alis re facis, Veteres nomia dipht gum is es pro Missse, cantra ae opinariatur bia auidam flemidoctu Salmasio Aldum Manutium addo, qui in Lib. de potestis liter observat, a se aetate iam annos octinge tos, de plus eo hanc nostram '--ciationem usurpatam fuisse Aldo Crusium subnecto, qui itidem in Turorem p. q. duobus sere abhinc culis notabat, amante trecentos annos in usu fuisse Prommolatianem nostram ho diernam. Unde antiquitas, de veritas hujus pronunci tionis facile pate t. Nec porro minus commendat nostram Pron tim citonem gratissima illa, qua pollet suavitas Siquide Gmisimenium, Graias dedat ore rotin

Musa

164쪽

PRo Novo IssgRT CAP. - a se loqui. . . . Hor in Arte poet. Hauc Valerius Maximus tib 8. e. to laudat in As Enim hane Fabius in Graecis satis extollareno potuit. lib. ra. cap. Io. ubi hare habet Latina hini faetandi us

inmurione , dispositione , consilio , aeteririque hujus generis artibus Grecae prosus disicipia σε et tu , ita eis arationem eloquendi , habere imitarioris locum namque ipse 1 stas fisus, νῶν quamdo tu iurandi senas ex Graecis literas non bibemur. Idem Auctor uia Larinis exiget illam gratia remonis Attici, det mibim loquendo eandem jucunditalem , in parem gratiam. Nil redis prosecto, nisii suavitatem, erum it,tem Graece loquelae, cui Fabius duriticin Latini sermo nis opponit. Iam vero si nova Pro Mesaris antiqua illa,&germana foret, ubi gratia sermonis, ubi iucunditas, duleia, Viden ut , - ' o- Neque enim insignia haec a quptatis ammmenta nostram de tam Pronunciationem. Aspice quam distorto ore nostri Neoteritae pronunciant voces illassi ex, N alias simile. Quid si ad Graeeo rum choros accederent, ibique eoncinerent presecto

praeter asperitatem cantus, nec concordarent, nec una cum illis agerent pausas exigente nova Pronunciatione,

ut in multis vocibulis syllaba fiere multiplicentur Grae- ei autem rationem canendi a priseis Majoribus suis, non ab nuper Erasmo, acceptam cum nostra Pronunciatione semper servarunt. Quid pluta Erasimus ipse eandem ipsam servasse eonvincitur In Colloquiis enim famili ribus, illo praesertim, quod Eclo nomen praesere, m

165쪽

t a DE sc TA GRAE I SERMONI sei eruditi s respondet Echoavix, Epistori κ. vi. An ori di, prologi λογοι, famelisi λυκοι Quae omiani ad Graecam nostram PromisHalionem quim maxime conveniunt, non item ad Erasimianam illam novam, ab suomet Auclare, si ossi fides, statim abjectam atque Himinatam. M.

podiae de litteris Tr. ΙLlud nobis examinandum superest, an se Iieeta sint

duo an εν Modus ille scribendi Veterum Gia corum nos in hac re haesitantes reddit. Ipsi enim in voeabulis dum et liabentibus non semesseribunt θα --

ia nisis Boluantum, quod Constantinopoli se vidisse testatui, 1 ε . - in ἱππομ- in Basi Columna: eujusdam Pyramidalis 39 'g' le situ vibvldes ΚPEITTON pro ore πο .

166쪽

I uu - - , Laumn anteaspectabatur, GAssus enim mimaeurum Dis Moa, Dasiae por est bie Sed ad rem veniamus Theodorus Cara in Gra eo Latinoque sermone apprimet versatus, in tento et A. ου τε αρα ubi de consonantium geminatione loquitur existimare videtur, omnino diversa elementa esse. ει licet Q in supradictis vocabulis, de similibus. Alii autem id verum esse autumant tantum in Uerbi duplex Φ habentibus more Atticorum , ut πεπινω, να- Verum enim vero nemo inficias ibit, Pronuntia

tionem a M. Epigraphe polita est iae X. sub conflanmst ut puto, i Rom- est nomem proprium eiusdem Constantini Filii, qu antici ρει iniquo parricidio Rega potitiis est.

167쪽

i Raer A GRAECI SIRMONrstionem illam duriusculam esse , a qua Graeci iit alibi ostendimus' nimium abhorrent. Quare vero magis ac cedemus, si stituastius modum illum scribendi vibrandae confusionis gratia exeogitatum esse. Etenim si apices utriusque pari figura protraherentur duae in

unam congia inarentur litteram, eamque' penitus di. versam, idest P . Ut em ea perturbatio evitaretur , n e spatia magis dilatarentur inter ipsis si guras, secundum T altero mitruncatum fuit ita T.

Perperam igitur Scriptores aliqui hujusinodi gulam pro ν acceperunt, ει nonnis per errorem figuram illam Ioco alterius T addiderunt ipsi Τ hoc modo elisis a Reeentioribus factum est, qui non sed in eoeperunt seribere secundo T priori supereminente nam in minutioribus literis nulla evenit periuriatio 'deoque

ulterae ivi dextrum quoque comu ita J detractum est,

ut eodem calami ductu perficeretur idque non soliis hujustemodi elemento evenisse intes1gitur, sedge spiritibus, λε' scilicet, Sc eorum namque no

Lee H in duas partes s divisse factae sunt, qua, figuras ob faciliorem scribendi modum scriptores postea, abscissat era lineola in istis limmutarunt.