장음표시 사용
191쪽
fingulorum vero Principatuum cisitatum iis riam in Germania quam in Italia, de qua Ru , tor loqui videtur. Significanter vero hie dicitur: Principatuum rivitatumque, non erumpubbiarum. Insignitet enim falluntur,in ut alios fallant, operam impendunt, qui Germaniae regnum pro systemate plurium rerumpubliearum foedere inaequali
junctarum habent, vel odio regii imperii impulsi,
vel formae sue status Germaniae imperui. Neque enim singuli Principatus civitatesque liberie, atqu Nobilitatis immediatae districtus diversarum separatarumque rerum publicarum justam formam exhibent, aut exhibere valent, imperio summo qui pinpe,ad Regem regnumque specitante, destituti, nec coetus perseeti rationem habentes, quae duo tamen ad omnem rempublicam proprie stricteque intelle ctam necessaria lunt, ut scholae Politi orum omnium nos erudiunt vιd. g. r. c. . add. Grotitis de jure best e pae. e. I. g. s c. s. g. r. it. Pinfendors dejur nat is gent. l. I. c. a. σε. Quare melius nobis sentire videhtur, qui Germania prinis
ei patus fingulos civitatesque atque nobilitatis liberaedit trictus partes&membra unias reipubi esse
s. valde varians' de qua varietate, quantum ad Gerinani in fingulos Principatus civitatesque via desis Hertium desperialibus Ronmans Germanici iaperii rebus earumque Vesu n mn M, Agurismi. Hos citom. a.' m. I. seqq. cui iungaturin torinnas. s. c. r.es f. s. c. i. ibi Animad
192쪽
i 1 ADCAp. VII. DE FORMA REGNI .i; cs imperium Romanum quod probat
Noster infra . 17. h. c. nec minus adstipulaturma gnus ligo Grol. l. i. de juribet cis c. c. s. g. Ist. n. I. re. σά. a. c. . . tr. α ibi tonov.
a. Regnum Germanicum consentit Lehm. t. a. Gron. Spis. .s. Neque ab hac sententia nos dimovent, quae de continua: fere non interrupta suecessione Merouingorum, Carolingorum, Saxo num, Francorum, Sueuorum e ab aliis in coniatrarium objiciuntur, postquam bulus argumenti futilitatem egregie demonstravit Autor inst. g. tis. h. e. Quod nisi admittas, reanum Germaniae mortuo Ludovico Infante ad alteram familiae C tolinae lineam Franco-Gallicam,tum adhuc super stitem, jure agnationis devolutam atque adeo Co
radia. subsequentium Germanorum Regum xl -ctione, injuste iactas fateatis necesse,st. . t . libreaeo uetuis contione idem e latjus docet Autor infra g. r. c. i. t. D.
n. erra. at quae aliorum etiam ς tantum non omnium sententia est, aqua tamen ego cum Fur
stenerio dejure suprema legatio in Principum
Germania c. 3 .seqq. Ver ooriennio de Ducati-. M in peteri Germania regno bereritaris,dudum
discessionem se ei propterea, quod ι. ut ipse Autor supras... V.U.t .Ir. ' ch.c. docuit, tam regnum Francicum quam, quod post inde enatum 4st, Germanteum ab omni memoriain prima sua origine electivum fuit atque optimatum popuIiquet arbitrio aliqua parte temperatum. Quod
193쪽
eum vulgari de Principum Comitumque Germaniae administratorio jure seruentia aperte pugnat. Neque enim adhuc a me impetrare potui , ut Iler. suadear, nudos administros Regios, quales olim Principes atqueComites fuisse vulgo perhibetur, Regum Francorum deinde Germanorum jus successionis sufflaminate aut absolutam eorum potestatem temperare valuisse; D. perquam Orosintile est, 4 Nostro etiam supra . u. h. c. com probatum, Francorum Principes ceu libertatis tenacissimos, cum Pharamundum Regem sponte eis Iigerent, se aut populum pristina libertate minime exuisse, sed eum summa potestatis socium tantum fecisse. In qua conditione insecutos Francorum Germanorumque Reges mansisse tamdiu pro certo habeo quoad mutationem status eorum facta ineertis liquidis argumentis non demonstratu Tantum vero abest, ut talis mutatio probari queat, ut potius quicquid Francicae mermanicae antiquitatis superest, ei adversetur. Quis enim ignorat, Reges Franeorum veteres tam Carolinae
quam Mero vingicae stirpis semperis perpetuo
non tantum consilium, sed asse illium etiat Procerum in arduis Regni negotiis adhibui se id quod
certisssimis rerum argumentis demonitravit Lehin. l. a Chron. I in c. sy. Nec quenquam rerum Francicarum peritum fugere credo, Regibus Fra corum propaginis Merovingicae a Proeeribus populoque Majores domus hereditarios, quasi Curatores, eo potissimum fine dato esse, ne istis pote state regia abutendi aut libertate Principes escuendi
194쪽
ullus locus relinqueretur. Ex quo Regum ait eius adeo decrevit autoritas, ut fere omnis potestas regia Malorum domus esset, qua hi tandem
adeo elati memorantur ut Pipinus, Childetico ultimo Merovingicae itirpis Rege Procerum Frania elae atque Pontificis Romani autoritato deposito inque monasterium condito, fastigium nomenque regium occupaverit. Quis itaque credat, vergentis Meroviragicae domus Reges omni fere poteitate per Majore domus hereditarios exutos Princiispum Francorum libertatem imminuere nedum
prorsus instingere valuisse Sed nec Pipinum aut hujus filium Carolum M. nuper quippe ad fastigium regni procerum populique Franciae favore ea vectos gravibus bellis adversius exteros susceptis distra flos, id potuisse aut voluisse certo persuasium habeo i Ludovicum pium vero talia ausum nos simplicitas ejus credere non finit. Cujus posteros crebris regni Francici divisonibus .enati, itide belli, adeo infractos legimus, ut nequidem a maiajoribus parta tueri potuerint, sed integra regna, ut
Burgundi cum Longobardi eum, quin ipsium imperium Romanum, aliis ea invadentibus relinquere coacti sint.s V. I. c.I. 4. a. b. c. o. qui adimendae Procerum libertati tanto minus pareseenseti debent, quanto magis duos Carolinae geniatis Francorum Reges, Ludovicum Pium marolum Crassum idolicet, ab illis regno mulctatos te stantur veteres. Quod si vero o Proceres Franis eiae alite Pharamundum libertate destitutos con tendas, noti tamen id ς valebit, ut eandem olim
195쪽
Principum Comitumque quae hodie cernitur,coaditionem fuisse probare necesse habeam. Cum enim jus eorum modernum a multis seculis heredi.
tarium 'uodammodo proprium sit, is sane, qui id olim diversum atque temporarium fuisse E
mat, in mutatione status, quae facti est se fundat, proinde probandi onus iure declinare nerivit. Quam probationem hi in te susceperis, demonstrate necesse habes, quis tant insignis status Germaniae conversonis autor extiterit, in Iuli ne an universi simul Proceres quorum neutrum facile petiuadebis. Singuli enim tantae moli impares videntur, Scinivetii raro consentiunt; deinde qu. tempore, modo 'uibus auxiliis id facium sit.
Nam tantam mutationem absque magnis motibus
contigisse existimari nequit. At nonininus de his
circumstantiis, quainde mutatione ipsa altum a. pud veteres silentium, quos tamen eam ceu rem maximi momenti domentoratu dignissimam, si veris certisque argumentis niteretur, nequaquam silentio praetermissuros fuisse censendum est. Quae enim ex Nieola Culano de concorae, Catholiaeas eat Rhenano de rebus Germaniaci Ioach. adiano de GLegiis c Mo seriis Germania vel Paulo Aemilio de risu gestis . Hanc Seb. Monsteri Umograph. testimonia in contrarium adferantur, nimis recentia sentatque ab antiquitate huius rei, de qua jam quaerimus longisume re mota, proinde majorem fidem non merentur, quam quae a modernis Scriptoribus demutata Proia cerum Germaniae conditione jactantur; quemadmodum
196쪽
,1 6 AD CAP. VII. DE FORMA REGNi
admodum nee Taciti, utpote origine Franeorum regni, unde ea res arcessenda est, longe antiquioris, autoritatem hie admitto, sed Autores ei originiaequales, vel suppares saltem desidero. Idoneis itaque veterum testimoniis detidientibus, plerique vulgarem de converse Procerum statu sententiam eonjecturis suffulcire satagunt, quos Autor nostet sequens infra g. 6. e. F. tempus causamque ejus ad interitum familiae Carolinae refert, atque ex eo Imperii ordines sui juris fastos novos sibi reges re servat potestate hereditaria elegisse autumat. Quanquam vero in perscrutando Germiniae statu antiquiori conjeesturis multum tribuo, quinimo eas, si ex eventis rerum congruis factorum et Meumstantiis depromantur, ipsis verbis Scriptorum
veterum pius dictione minus aecurata utentium praeferendas censeo jam memorata tamen uia
toris conjectura, adminiculis iam dictis quippe d stituta, mihi nequaquam veros lis videtur. Si enim, ut is supra g. I. h. c. recte docuit, regnum Francieum deinde Germanicum a prima sua origine etiam sub Merovingis Carolingis electi.
vum fuit, Proceres FrancIae Germaniaeque non demum deflaientibus rolingis, sed pridem ante toties quidem, quoties aliquis Carolinae stirpix Re gummut.1tus est. sui juris facti sunt, atque adeo illi Oeeasio citius emergendi non deserit. Quod ergo datur accipio, indeque Franeiat Germaniae Principes Comitesque ab eadem regni Francici prima origine hereditarios fuisse merito pronuntio. Deinde in unoquoque regno, sive successivo, sue
197쪽
electivo Rex ea lege atque conditione constitutus Gnatur, qua anteces res id tenuerunt nisi novi quia additum aut detractum reperiatur. t electo post Ludovici Infantis, Carolingorum ultimi ex. . cessum Conrado l. alias atque a prioribus divellas tegiministeges praescripta eisea nullo ejus temporis scriptore aequali aut suppati ne in oratur. Qua
. propteris pristino regendi jure electus eenleri de hei. Tu insta sorte, simultates, qua jam dicto
Conrado I. cum potentii umis Saxoniae, a vati:e&Sueviae Duobus intercessiste memoravit Nolle e Tuptas. '. 3 6 δε. e. s. aliquam statu regii de Procerum mutationem arguere at ego has disco dias inde pollux enatas censeo, quod Duces it i Contavi I. pristino iure regio utentis uisa ob impotentiam ejus parui putaverunt atque a torpore regni Gemiani ei discedere an num induxetunt. Est vero, eos malorem si bi tum, quam antea mori erat, potestatem uinii ite inde tamen illo eum Rege praeei sede hereditatio ut tertasse minime conficitur. Neque etiam Fuistinerit verispo ottennii e sententia me dimovet, quod quid aiuobganniunt, quarundam Germania provinciatum, Dissa variae, Bohemiae, Sueulae Duees, autotibus prancorum Regibus, a populis ea tum electo esse. Plaeterquam enim quod hie quaestio si non de Gapuli, sed Regum liberaeollatione haecque potissimum contra Autorem nostrum a me negetur istae
electiones nequaquam liberae, sed Leertas familias, ut ad Iechicam in flohemia ad Agilolfingicam in I a vana, test cichae iuere ita quidem , ut si
198쪽
na An mp. VII. DE FORMA REGNi tradi propior indignus aut incapax potestatis Du-
alis viderotur, simpune praeteriri trades em tior, ejusdem tamen familia Ducalis, Dux constitueretur, qui inde non mictus, quam in regnis et elivo Rex, veram propriamque potestatem, Regiramen regnoque suborynatam consecutus est; ne omnes alias Germaniae provincias idem pariterinis
stitutum secutas esse, facile probari potest. Deniisque pro stabilienda contraria opinione frustra proferunt a loea quorundam Scriptorum veterum.
qui stili Romani imitatione Principes Comitesque Germania praesidum &judicum c u magistratuum nomine aliquando efferunt, duris modo, ut par est, Romanorum Praesides&magistratus temporariosa Germanorum si reditariis proatiactu e potestate instructis distinguas. Ceterum nostra sententiae valde adminicula ur, quod r. Principum Comi tumque filii impuberes, quin infantes, non minusquam adulti, iis vita functis, suceesierunt, quales tamen alias ab officiis, liberae collatiqvi Regis relictis, removeri solent nec 6. ullus eorum Pri
cipatu Comitatuve a Rege mulctatus memoratur.
nisi se perduellionis elimine obstrinxerit , aut hoc ei per invidiam castem objectum sit, quae hodie et oiam idonea justaque proscriptionis causa censetur. ut ne prorsus silentio omittam frequentia, trimonia, quae Duces prisci Germanorum cum Re gum filiabus cognatisque, Qvicissim, contraxe runtis. Ly. c. n.
a. istud patet a semper fuit diversa ratio status Longobardiaein Germaniae, diversum etiam
199쪽
2ri ER ROM. Gomueriusaue ius f Mirum. νώ - Grais ad s. a c. re ad h. e. Unde ex ute Rudali Longobardico, Principatus Comitatusque Germaniaeci lima libera Regum collatione pependit e probari nequit, quia a diversis ad diversa nulla valet consecutio Nec obstat, non minus jure seudali Germanico utroque, Saxonico ratem annico, quam antiquo Longobardico , quod Λuto excitat , g. cauturis, ne Rud jure sanguinis di hereditario in alios praeterquam in filios tranaserantur, quia utrumque id Germanorum jus necessitatem simultane investitur re ieit. qua de istituti agnati nec hodie. in Saxonia saltem, in udis solo sanguinis uret, ut liberi, succedunt; nemo tamen ideo nuda Germa ni hodie hereditaria familiae quodammodx irra. pria esse negaveris vid. Schilt in Comm. adi εια Alem. 6.9.a rie. F. Sed Teuda regalia, de quibus .im iermo nobis est,aiaudis minoribus,quaestis moderno nobilia audiunt, in hac quaesione secer uenda esse monet Illustr. Dn Thomas in s. sint de libri veter de beneficiis autore, fato ανα- s res asi. Et quanquar Schi t. ad e. aa. F. a/. eqq. inter Auda seu te tritoria Principum ui o
u in boot distinguat,atque his illa citius hereditaria facta esse Omendat, eam tamen distinctionem iam s. tis refellit Autor supra g. vis. e. t. εc inflari.ls. la.atem .st rela. e. ἐς ubi ossicia territotis Principum a prima regni Franci ei origine inseparabiliter cohaesisse, Principe rius provinciarumve territoriorum iacitum equi docet, quod de Mi Electo.
200쪽
Electoratibus expresse repetitui in A. B. c. r. πao. Unde territoria issicia Principum ejusdem semper conditionis jurisque fuisse sequitur. Neiaque textus jur. Aud Alemann a schiltero ibid. excitati contrarium probant sed potius duriten.
2ehriae durite nambach idem significare annuunt.
Et tam omela quam territoria Principum seculo I 4 qua jus nudate Alamannicum ompositum, Jam hereditaria fuisse apud omnes in eonfera est. Illud probat Illustrion Thomas. g. 3ρ.seqq. a. Dudadadd. Conring. de orig. M. Germ. .so.
An Ap. VIII. De Rege Imperatore Ro
manorum. AD rubris. Ratio orditiis hae est. Postquam
Autor es. praeia. 7.de sorma regni armantia ei, quae tum usibus tum ossitiis Regis, Procerum subditorum absis luitur, egit, nunc ea jura ossicia que pectatim exponere incipitia Rege, ceu primo in imper Io, initium faeiens adis Animais supra
g. r.electumfuisse petita tamen prius Papae approbatione telaxatione sacramenti, quo Fran cichil de leo III tanquam legitimo Regi antea seis se obstrinxerant. Capti namque seperstitioneis singularis sanctitatis Romanae opinione Franei Reia gem novum deposito priori eligere, posthabita P me autoritate, quae jam tum hominum, simpliciis