장음표시 사용
21쪽
l TRomanus Ponti sex, ait Scipio, potestatem, qua veluti Petri successor ac Christi Vicarius, et lotius Ecclesiae caput pol let iii universa Ecclesia, ab eadem Ecclesia accepit; ideoque
suprema auctoritate non gaudet in omnes Episcopos in incumenico Concilio congregatos. Ipsa enim ratio et sensus naturae eommunis docent, totum majus esse sua parte; iam vero Concilium est totum, Pontifex autem tantum Ecelesiae
pars, quamvis praecipua; Concilium igitur majus est Pontifice. Hinc jure merito a Conciliis incumenicis Constantiensi et Basileensi definitum luit Concilium generale esse Supra Pontificem; et Clerus Gallicanus celeberrima Declaratione anni 1682 auctoritatem Concilii generalis supra Pontificem pr0pugnavit. Iudicium seratur de iis, quae asserit Scipio.
Male asserit Scipio κ Romanum Pontificem potestatem,s qua veluti Petri Successor, ac Christi Vicarius, et lotiusa Ecclesiae Caput pollet in universa Ecclesia, ab eadem Ec-s clesia accepisse. s liam Romanus Pontifex potestatem hanc non ab Ecclesia, sed immediate habet a Christo; primatus enim honoris et iurisdictionis in universam Ecclesiam non fuit Ecclesiae collatus, ut inde derivaretur in Petrum eiusque Successores, sed ipsi Petro fuit immediate a Christo collatus,
22쪽
18juxta illa verba: Tu es Petrua, et super hanc petram etc. 1, mace agnos meos, pasce oves meas ete. 2ὶ Quibus verbis Petri primatum et jurisdictionem in universam Ecclesiam, atque in caeteros Apostolos constans traditio, et Patrum doctrina adseruit. Quum vero huiusmodi primatus fuerit a Christo institutus, et Petro collatus ad Ecclesiae unitatem constituendam et conservandam usque ad consummationem saeculi, prosecto in perpetuum perdurare debuit in Ecclesia, alque ex Christi voluntate in Petri Successores transire. Iamvero Successores Petri alii censeri non possunt quam qui in eius Episcopalum succedunt, eiusque Cathedram occupant, Videlicet Romani Pontifices; qui propterea eodem jure in Petri primatum Succedunt, eumque tenent, quo Petrus illum accepit, ae usque ad obitum tenuit, nempe jure divino; atque proinde potestatem illam, qua pollent in universa Ecclesia veluti Petri Successores, ac Christi Vicarii non ab Ecclesia habent, sed immediate ab ipso Christo. - Idem constat ex Patribus, qui non modo Romanos Pontifices vocarunt Petri Successores, sedemque Romanam cathedram Petri, Ecelesiarum matricem, vertieem, eaput etc., Verum etiam explici lis verbis dixerunt Romanum Pontificem illum esse, eui pineae Ecclesiae) custodia a Salpatore commissa est, uti Patres Concilii Chalcedonensis 33; super Romanum Pontificem veluti super petram aedisseatam Ecclesiam a Christo esse, uti Hieron Imus, et Λugustinus ι); Pontinet in persona Petri a Christo pascendum fuisse traditum univem 3um stregem suum, ut iterum Augustinus 5) et alii passim, quos longum esset recensere. - Patrum testimoniis accedit lin Malib. XVI, 18. 2 Ioan . XXI, 15, 3 π. 3j In Epist. ad Leonem M.
ιὶ nieronymus Epist. IV ad Damasum n. 2 - AugustinuAin psalmo contra partem Donati. 5) In lib. contra Epist. fundament. cap. 4.
23쪽
sperpetua et constans Ecclesiae praxis et persuasio. Ab ipso enim Ecclesiae exordio Romani Pontifices primatus jura et auctoritatem in universam Ecclesiam exercuerunt; Episcopi vero sive dispersi, sive in Concilio congregati eandem potes latem facto ipso agnoverunt, non alio Sane titulo, quam ex illorum successione in Cathedram Petri atque ex divina ordinatione. - Rem denique conficiunt Patres Concilii incumenici Florentini anno 1430, qui utriusque Ecclesiae graecaeot latinae assensu hanc edidere desinitionem in Decreto Unionis: Desinimus, Sanctam Apostolieam Sedem, et Ro- .
manum Pontistoem in universum orbem tenere primatum, et ipsum Pontifleem Romanum Suecessorem esse B. Petrimineipis Apostolorum, et verum Christi Viearium, totiusque clesiae caput, et omnium Christianorum Patrem et doctorem Glatere, eι ipsi in B. Petro pascendi, regendi, aestu bernandi universalem Εeelegiam a D. X. Iesu Christo plenam potestatem traditam esse; quemadmodum etiam in oratis oeevmenteorum Conciliorum, et in saeris eanonibus
Male inseri Scillio a Romanum Pontiscem suprema auctos ritale non gaudere in omnes Episcopos in incumenicos Concilio congregatos. 3 Auctoritas enim, quae a Christo vi primatus collata est Petro, ad 'oque eius Successoribus quoad universam Ecclesiam, auctoritas est episcopalis, immediata nempe, et ordinaria pascendi ac regendi gregem seu populum sibi commissum , ac proinde Omnes complectitur
Christis deles, etiam Episcopos, licet in aecumenico Concilio
congregatos. Revera Christus per ea verba: Tu es Petrus, et super hane petram etc. 2) Petrum in sua, eiusque Successorum persona fundamentum Ecclesiae suae constituit sine ullo discrimine inter Ecclesiam dispersam, vel congregatam.
Item his verbis: Ego rogavi pro te ete. 33, Christus soli Petro sit Perrone ορ. et loe. et . 2ὶ Matth. XVI, 18. 3ὶ Luc. XXIl, 32.
24쪽
20 eiusque Successoribus promisit indeficientem fidem, et munus demandavit confirmandi fratres, Apostolos videlicet, quemadmodum eius Successores in primatu confirmare debent Episcopos, Sive dispersos, sive congregatos. Itidem per haeCVerba: Pasce agnos meos, pasce oves meas ), Christus soli Petri personae et Successorum universum gregem suum Pa scendum commisit, qui agnis et ovibus constat, populo scilicet et pastoribus, sive dispersi sint, sive coli gregati. Patres ex praedictis testimoniis collegerunt prima lum Petro eiusque Successoribus in perpetuum a Christo collatum in
universam Ecclesiam, quin unquam in eorum mentem venerit distinctio inter Episcopos dispensos, et in Concilio congregatos. Hinc illae appellationes, quibus ipsi Petrum, aut Romanum Pontificem absolute nuncuparunt Diseopum Discoporum, Pontificem unipersalem, Pastorem p torum, eaput capitum, caput Ecclesiae, eaput supremum 2).- Ipsi Episcopi in Conciliis ineumenicis congregati Romanum Pontificem sibi superiorem professi sunt, sive expreSSis verbis, uti constat ex Patribus Concilii Chalcedonensis, sive laeto, dum omnia Conciliorum decreta ad Romanum Pontificem transmiserunt probanda et confirmanda. - Huc denique spectant definitiones Concilii Lateran . IV, quod Romano Pontifici plenam et ordinariam auctoritatem in universam Ecclesiam
adstruit 33, tum verba superius alluta Concilii Florentini desinientis plenam illi potestatem a D. N. I. C. pascendi, regendi, et gubernandi unipersam Ecetratam traditam esse ι . Igitur a stirmari nequit Episcopos distributive spectatos Romano Pontifici subjici, tollaetioe autem, seu in Concilio sὶ Ioan XXI, 15, 17.
2ὶ Cons. Teoph. Ilayna udum in op. Corona aurea , ubi innumeri prope tituli eiusmodi inveniuntur. 3ὶ In collec t. cone. Veneta Coleti, tom. 13 pag. 937. 4ὶ Perrone et cit. cap. III. - Martinet Iustit. Theol. Praeleel.
25쪽
2leongregatos, eidem praeeminere, quin verba Cliristi ad alie . nam, inusitatam, et catholicae antiquitati contrariam significationem detnrqueantur. Inepte additur a Scipione : c Ratio et sensus naturaex communis docet, totum majus esse sua parte; iam veros Concilium est totum, Pontifex autem tantum Ecclesiae v pars, quamvis praecipua; Concilium igitur majus est Pona tisice v. Etenim ratio quidem, et sensus communis docet totum majus esse sua parte, si de toto physieo sermo sit minime vero si de toto morali. Idcirco absonum est a magnitudine phrsica ad auctoritatem moralem transire, perinde ac si ab illa haec esset dimetienda. In hac hypothesi major esset auctoritas exercitus, quam ducis, filiorum quam patrisfamilias, Ecclesiae quam Christi: nam spectata quantitate minor est dux exercitu, paterfamilias filiis. Christus Ecclesia. Adde, in Ecclesia auctoritatem communica iam esse extrinsecus a Christo, adeoque ibi majorem reperiri, ubi majorem Christus collocavit, iam vero Christus non Ecclesiam Petro, sed Petrum EccleSiae praep0Suit ut caput, pastorem, principem, ac Vicarium suum. Nec omittendum Scipionem pro certo sumere quod salsum omnino est, nempe Ecclesiam acephalum, seu sine capite, tanquam totum Spectari posse; quum ea Sine Capite, seu Romano Pontifice ne Ecclesiae quidem nomine appellari queal. Ad illud, quod asserit Scipioc a Concilio incumeni eo Constantiensi desinitum suisse Concilium generale esse supra Pontificem, a respondemus 1.' ex Ecclesiastica historia constare concilium Constanti ense saeculo XV celebratum vere incu-nieni eum non fuisse cum habitae sunt duae illae Sessiones IV
et V, in quibus de rela de Concilii polos tale supra Pontificemodita suerunt. Quum enim tunc temporis tres essent Ponlisices Joannes XXIlI, Gregorius XII, et Benedictus XIlI),
quorum quisque Ponti sciam dignitatem sibi vindicabal, et populos sibi adhaerentes habebat , illis Sessionibus non
26쪽
interfuerunt, nisi Praelati ex parte Ioannis XXIlI qui insuper inter se non conveniebant quoad praelata decreta j, absentibus, imo aperte contradicentibus Episcopis, qui partes Gregorii XII, et Benedicti XIII sequebantur 13.2.' Admissis etiam praediciis decretis, inde tamen inferre nequit Scipio Concilium esse supra Pontificem; quia decreta illa intelligenda non sunt de Conciliis generalibus extra tempus schismatis coactis, scilicet cum unus et certus est Romanus Pontifex, sed tantum de conciliis eo tempore eongregatis, quo duo vel plures Pontificiam auctoritatem sibi sumunt, nec certo constat de vero Pontifice, ut in casu memorato. Etenim in eiusmodi adiunctis cum nullus sit Papa, nam Papa dubius non est Papa, quia non est caput visibile Ecclesiae), non dissilem tir Concilium generato legitime congregatum, ob urgentem necessitalem conservandi unitatem Ecclesiae, potestalem habere a Christo Domino ea constituendi, quae ad schismatis extirpationem, et veri Pontificis designationem pertinent, quibus decretis quillhet cuj iis- cumque conditionis, aut dignitatis etiam Papalis obtemperare tenetur. Hoc autem sensu esse intelligenda praedicta decreta Constantiensis Concilii constat ex ipsius Concilii verbis 2); in decreto enim Sess. IV, et in prima parte decreti Sessionis V, sermo est tantum de Concilio Conflariliensi pro ertirpatione praesentis gehismatis convocato. Equidem in deereto
Ballerint De potest. eoelesiast. Sum. Pont. et Cono. Gen. Cap. VII. - Rohrbacher Moria Universale etc. Lib. 8 . 2 Conei lium Constanti ense Sessione IV sic decernit: meo sancta Synodus Constantiensis, generale Conci tum faciens pro extirpatione praesentis schismatis et unione, ac reformatione Eeelesiae Dei in eapite, et in membris metenda ... Et primo , quod ipsa Synodus in Spiritu Sancto congregata legitime, generale Concilium faeiens, et Ecclesiam catholicam militantem repraesentans potestatem a Christo immediate habet, cui quilibet euiuscumque status, vel dignitatis, etiamsi
27쪽
23 Sessionis V dicitur: Et euit eumque alterius conellii generalis legitime eongregali: sed dielum statim contrahitur subjiciendo: Super praemissis, seu ad ea pertinentibva, faetiaoel faetendis: scilicet ad extirpandum schisma, et dubium
de veri Pontificis persona removendum, quae vera et propria causa fuit Concilii Constantiensis celebrandi, ut patet ex verbis initio Beerelorum positis, et confirmatur etiam testimonio Cardinalis Joannis e Turrecremata, qui huic, concilio intersuit l . - Neque obstat quod post praedicta B
ereta immediate legitur: Et reformationem generalem Melesiae Dei in eapite et in membris: quamvis enim concederemus hanc locutionem esse genuinam in secundo Decreto quam tamen doctissimi auctores a Synodo Basileensi posterius adulteratam fuisse contendunt 23; nihil tamen inde contra nostram sententiam inferri potest, quia decreta illa loquebantur in subjecta materia, scilicet de casu Papae dubii: nam tunc suprema potestas residet in Concilio, in desiniendo quis sit verus Pontifex; et quisque desinitionibus Concilii subjici et parere debet. Caeterum in Congregatione habita 11 sept. 14l T desinitum fuit quod Papa rite et eanonice eleetus a conellio ligari non posset. Concilium autem ipsum constanti ense facto ostendit se tantum voluisse decernere de Papa dubio, non vero de certo; nam sim ni ac suit electus Martinus V, quem universalis Ecclesia ut eerium Pontificem agnovit, hic se
papalis existat, obedire tenetur in his , quae pertinent auAucem, et eaetirpationem dieti schismatis, et reformationem generalem Ecclesiae Dei in eapite, et in membris. Et Sess. Videm deeretum repelit et addit: Item declarat, quod quicumque praeceptis huius sacrae Synodi, et cuiuscumque alterius Concilii generalis legitime congregati, super promissis, seu ad ea pertinentibus, motis neι faciendis Obedire eontempεerit. ...
si in Summa de Ecclesia cap. 99. 2ὶ Troila Traei. T art. T, I 8, n. 54. - Emmanuel Schele-
28쪽
24 Concilio superiorem esse sacto demonstravit ; nam statim solus desinivit cum clausula Saero approbante conellio, idemque Concilium sua voluntate dissolvit, Patribus non abnuentibus hunc supremae auctori latis actum, quem Romanus Pontifex in ipsos exercebat.
esse intelligenda de quocumque Concilio Generali, etiam extra casum schismatis, et dubii Pontificis, nihil adhuc proficeret Scipio, quia illa Decreta non fuerunt probata ac confirmata a Martino V, qui in Sessione XLV, quae ultima suil 22 apr. 14183, probavit ac confirmavit dumtaxat conciliariter aeta, et desinita in materiis fidei, et non aliter, nee alio modo; id est confirmavit solum conciliariter acta, uti condemnatio errorum Wielephi, et Joannis Huss, non vero quae aliter et alio modo verba sunt illius Pontificis) completa suerunt; at duae illae Sessiones IV et V non eoneiliariter, sed alio omnino modo locum habuerunt, id est absentibus, imo obsistentibus Praelatis ex parte Gregorii XII, et Benedicii XIII, ergo dici nequit eas a Martino V suisse confirmatas.
Decreta fidei a Concilio vere Ecumenico sane ita, nemo Catholicorum ausus suisset illis contradicere sine haereseos labe at non solum ipse Martinus V 1ὶ in Concilio illis contradixit, ut innuimus, sed paulo post Concilium plures Theologi doctrina et sanctitate insignes contrarium docuerunt, inter quos Turrecremata 2), Ferrariensis 33, S. Antoninus i. Contrarium quoque censuisse constat ipsos mei praecipuos horum
1ὶ In Bulla Ad perpetuam rei memoriam, quam promulgavit in ultima illius Concilii se sione. Ipse Gerson eandem Bullam vocat Odestruentem fundamentale penitus robur Concilii Conflansiensis η, in Dial. apologetico pro conuemn. propos. I Paros, opp. edit. Ellies Dupinii. An tu erp. 3706, lom. 2, col. 590.
29쪽
Subsequentibus temporibus omnes serine Theologos omnium aliarum nationum, excepta Gallia, contrariam pariter doctrinam palam docuisse testatur Billuart 3ὶ. Pius II vero 4), Iulius II, Gregorius XIII, aliique Pontifices districte, et sub
anathematis poena appellationem a Papa ad Concilium interdixerunt. Eadem poena, et quidem latae sententiae fuit a Pio IX nuperrime confirmata, et speciali modo Romano Pontifici reservata 5). Immerito igitur ex Conrilio Constantiensi infert Scipio Concilium generale esse supra Pontificem 6 . Perperam subdit Scipio et a Concilio incumenico Basileensi definitum fuisse Concilium generale esse supra
Pontificem. x Nam Basileensis hic conventus eodem Saeculo XV habitus, nullo modo generalis Concilii nomen meretur, prout liquet ex ipsius gestis, de quibus dubitari nequit. Primum quidem, quia numerus Episcoporum
suit in eo iam exiguus, ut nulla umquam ratione potuerit universalem Ecclesiam repraesentare; Decreta enim voluntate sin in Tracl. Quomodo, et an liceat. 2ὶ in Trael. De Potestate Ecclesiastica. 3j Tom. 2 Diss. IV, ari. Vtil. 4) In Bulla Mantuae promulgata an . 1459. 5) in Constit. Apostolicae ., edis, qua Ecclesiasticae Censurae lalae sententiae limitantur. 6ὶ Cons. Trael. De sensu et auctoritate Decretorium Constansiensis Concilii Sess. 4, et S. Editurum, opera et studio D. Emmanuelis A. Sehelestrale. - Billuari Tom. 2. Diff. IV. Art. VIII. - Lignori Dissert. De Rom. Pontis Auctorii. I II. - De Maistre, uel Papa Tom. 1, c. 12. Dei Concilio di Costaneta,
art. 6. - uu ZZarelli. De Auct. Rom. Pont. cap. 17. - Perrone Praeleci. Theot. Vol. II, par. I, Sect. II, cap. III. - Martinet
Instit. Theol. Tom. 3 lib. I art. 5 3 4. - Rohrbacher Moria Universale, lib. 8l, pag. 182 et Seqq.
30쪽
20 potius inferioris Cleri, atque multitudinis populi parvi pretii, et nulliua auctoritatis, quam Episcoporum suffragiis edita suerunt, uti constat ex Cardinali e Turrecremata atque Cardinali Arelatensi 2 , lieet hic postremus praestantiam Concilii supra Romanum Pontificem in ea Synodo magnopere propugnaret. Quin imo Eneas Silvius de his decretis loquens, dixit: Inter Discopos vidimus in Basileacoqiusa et stabularios orbis negotia iudicantes 3 . uine Eugenins IV vel post primam Sessionem illud Concilium dissolvit. - Accedit suffragia data in hae Synodo non fuisse libera, ut videre est apud citat. Card. e Turrecremata, et Eugenium IV ι). Quare Concilium Florentinum damnavit declarationes Basileenses tamquam impias et scandalosas 5ὶ
Concilium vero Lateranense V Synodum Basileensem conciliabulum schismaticum, seditiosum, et nullius auctoritalis a
pellavit 6).- Denique issicumenicum dici nequit Concilium
Basileense proptereaquod non fuerit a Romano Pontifice confirmatum. Etenim Eugenius IV licet ob angustias, quibus premebatur, decretum, quo prius Concilium dissolverat, revocaverit, et legitimae illius continuationi indillserit, tamen eius decreta minime probavit, ut ipsemet Pontifex declaravit in solemni congressu Florentiae habito, dicens: Nos quidem
bene progre um conellii opprobavim , volentes ut proeederet , ut incoeperat, non tamen approbavimus eius decreta. Quod etiam indicavit ipse Eugenius in literis ad
1J In resp. ad Basileenses hab. in Cone, Florentino et in Summa de Melesia L. 2, C. 100. 2ὶ Ex eius oratione , quae legitur apud Aeneam Silvium in
3ὶ Ludovicus Mural orius Tom. 2, in suis aneodotis.
4J In Bulla ad Archiep. Colon. edita ill labr. 1431. 5ὶ In Sessione 5 sept. 4439. 6ὶ Ui legitur in Bulla Leonis V edita praelato concilio ap