장음표시 사용
381쪽
de Canonibus Sardicensibus. 3TI lieet, Romanos ipsos fugisse, cur Nicoma appetilatio ad statuta SARDicRNAIA extenderetur. Hoc autem assumpto non est, cur miremur'no
ignorationem Afrorum. Seio quosdam in hoc Afrarisu caput ponere dissicultatis; quia Vident, adVersa- sessarium, sive missis, sive compositis ceteris fore sem =με ηε μ ε per dicturum: Nise doso esset actum, ae aliqua fraus intervenisset, Africani nece gario debuerant Decretorram Gam δε-
' . . . c le νιueris quamdam notitiam habere; cum tamen nec hιlum de re ευenire, ue
tota illi no sent. Qui minime ex Dendunt, remotiο- tibi Tuiso res Afros non potuisse inter tot turbas videre, 'nec Romani comperta habebant. Quamquam nςc par conditio et in alio fuit. Cum enim 'eudo- Sardicenses, ut supra relatum est, Decretum de abrogando. CONSUBSIANTIALI ad hos misissent, necesse fuit consequi, ut fieret odiosum in eo avgulo, quidquid SARDICENSE nomen praeferret; certe suspectum. Quare vel ob famae ambiguitatem de illis. Canonibus post decurium annorum fama nil accepisse, haud fuerit a ratione alienum. Erunt, nil dubito, qui me dicent in reseliniendo partes causidici suscepisse: ac legibus agere,
non via et ratione, qua solent Critici, monumenta et testimonia interm se, comparantes. Facianora multa Vera esse, quae facta probari minime
liceret. Nempe dissicilia sic fieri, non falsa. Qui
se sentiunt, faciunt mihi insuriam palmarem. Primo enim alibi ostendi. quam lim alienus a technis rabularum in Historiam inducendis. Ne mihi
objicias illud solenne: Si fecisti, urga I et quae sint A a ejus
382쪽
ε a Specimen Exercitationis Critie
ejus generis alia effugia. Potius illud assumo di niter judicant Philosophi, aliter seges. Ideo in hac tota causa conjeci nihil, quod non iactis firmarem, ab illa ipsa aetate petitis. Quod qui praestat, recte fungitur partibus Critici. Nam , etsi
ars Critica singulare habet forum, tamen ubique Veretur aequitatem; ut quae debet in omni sententia , judicioque obtinere. Antiquior est omnibus artibus: debentque hae ad illam, non illa ad hasse componere. Tum non Valent postulata generalia Legaeeiorum, cum nituntur sola suspicione reum ducunt ad meram conjecturam; cum sunt tota in incertis vestigiis persequendis: cum in regesta nihil fidei, ignorantiae, casui permittentes lhaerent dissidentiae suae, et a paucis ad omnes con- eludunt.
Quod hie maxime DALLIEUs facit. Quid enim ejus accusatio de fraude, nisi suspicio, et dissidentia est , qua, laetus omnia Pontificum, etiam Priscorum, in partem deteriorem trahere, statim Pro comperto assumit, quod deberet testimoniis levinei 3 Certe si expendas ad lucem, ejus tota amo in Sedem Romanam superstructa est illi postulato eausidicorum, quando semunt personam accusantis: Mus es scelus, mi prodes. In hoc cardo
vertitur argumenti: primatum supra ceteros antistites magni momenti esse; inde arripuisse omnem laniam ad id juris stabiliendum , ob rei utilitatem, atque commoda proventura. Fuisse illis sanctum, quidquid utile: cumque dominatum omni m r
383쪽
rum spectarent, ad promovenda consilia necesse habuisse rem astu gerere, fraudesque, quas pias tum dicant, in loco adhibere Sed lege ipium mei; nam ideo ejus verba praemisimus, ut possent eum nostris ubique conserri. Jocis, quibus DALLaeos Fratrem JOANNEM, mordicus arreptum, sus, d que iactat, ego minime intercedam. Saeculis his,
quibus jacebant litterae, eh legibus Criticis pretium
nullum ponebatur , in Sessionibus ipsis Concisiorum, dum inter se commissi Theologi conserunt manus, Per loquacitatem, et studium clarescendi varia jactata, quae nostrum nemo aliquo numero habet. Nec enim ad rem illa pertinent. Magisri et Fr tres , qui se praeviis concertationibus miscent temis Pore Synodorum, tam parum possunt sibi temperare , quam Leguleji, patroniVe c'usarum in curiam intromissi. Quid quod neque Episcopi omnes,
Omnesque Senatores , cum ed Veniunt, ubi debent
Partes audire , ponunt assectus/ in vestibulo , sed sumunt secum , produntque iniquissimo loco P
Concilia in Decretis non habent talium ullam ra- tionem ; cum enim Ecclesiam referant, et Spiritu divino regantur, expensis omnibus atque collatis aurum a scoria separant, dimissisque humanis, ac dubiis certo veritatem amplectuntur. Itaque in ventos subsidunt, quae apparatu tanto argutiarum, et accusatione verbosa jactat DALLAEUs super dolo eorum Pontificum, de quibus praeter priscam fidem, spectatamque probitatem nil legitur in omnibus Ecclesiae monumentis. De-
384쪽
Nova e tam ita ejusdem ge neris cum superiore irLeonem smugnuma
s 4 Specimen Exereitationis Critisae, Epi hos potuisse iacile largior in causa lillorum
canonum; verum decipere Voluisse non concedam ex tam frivolis rationibus. Est eur doleam vicem,
non illorum, sed hostium implacabilium, qui studio factionis, et dissidentia causae suae immia
nent omni occasioni, qua Ventilent Iacros cineres: positaque modestia. summos pastores, eanis ipsis venerabiles, habent in morem scurrarum, tra- .ctantque ut veteratores manifestos; praestigiarum postulantes , quoties Vim, et apertam injuriam exprobrare non possunt. ' Sed certent sane male-
diliis, quando ab argumentis deseruntur. Nos illis tam parum movemur, ac se istis moveri ipsi patiuntur. I. V.
de simili. imo graviore ae fatione Daliari.
Capite IV. Libri L de Uti Patrum in factum ejusdem argumenti paratragoediatur. Ait enimi incredibili temeritate: Crevit licentia i , prout δε tusa in pejus ruebant: et dum ab auctorum ipsorum aetate recedebatur, DIIaeias isas revincere disseilius in dies evadebat; maxime cum clarissura Ecclesar Iumina ab
his artibus' aIiquando non absinerent, et suo exempla singulis ad ejusmodi audenda animum adderent. Nam amabo ter nonne stupendum es, Leonis Papae legatos
iam anno 4s i. coram toto Concilio Chalcedonens aptis sexcentos seliari os Episcopos, totius Eccisa forem, VT Camnem Concilii Neani rustasse cum hisce, in quibus
385쪽
de Canonibus Sardicen bus. 37s
quibuy summa vertitur, verbis : Ecclesiam Romanam semper primatum habuisse; qua non magis quam Afris a Zostmo obtrus Canones in tiIlo eodicum Gro corum inventa Iumi: ut neque hodie habentur νει incidicibus Gratiis , νει in Latinis , ves in editione Dio- 'nini Exigui , qui annis quinquaginta post vixit. Cum mecum reputo, tam sancti Ponti is Legalas Husmodi Imeinia tam venerabilem Canonem faesare non dubitasse,
pene in eam adducor sententiam, ut ex antiquitate nia
his sani, nihiι ineorrupti superesse exsimem , marter
ea , qua nullius 1μευ momenti et uri qua Me Iumma infamia, et omnibus reclamantibus contaminari, se alterari non potuere. ' Nec sne certissima Dei providentia ueeidisse reor, ut facti sius memoria ad nos usque permanaret: et doceremur , quam cauto , quam prudenter in his versandum st: quamque non temere, tanquam Nicanum , aut conflantinopolitanum , νει tamquam Cypriani , aut Hieronymi accipiendum sit, quidquid nobis hodie sis nominibus obtruditur. Nempe istuc dicemus ; ad invidiam, quae si P pellituri in facto, nimium; ad errorem minus asserri a /DALLAEO. Non solum fatemur, ΡAScHASINUM, Legatum Romanum, protulisse exemplar, ubi lemma Canoni praefixum, Romanam Ecelestam δε-- per primatum Aabuisse, in Canonem ipsum, velut ejus pars, immissa erat, sed etiam Canonem nequidem pereepisse. Verbo absolvam, Legatus
Haec verba probe notari debent. Non enim sunt homirui nis sani: et si quid video ego, non eatholicam ut vult, verum omnem Historicam fidem. ac adeost Religionem tollunt, uil superstructam.
386쪽
376 Sperimen Exereitationis Crities
non perperam tantum, sed etiam inepte citavit; quia hic de solis Metropolitis, ae praecipue priν ιegialis agit. Nulla de Primatu, vel Patriarcha Romano mentio; ut ejus Verba respectu hoc pe inde se habeant: et nec incommodent illi juri,
ut Protestantes; neque commodent, ut quidam Catholici contenderunt. Pertinent omnia ad E
aesas suburbiearias , sive in Provinciis Romae adj centibus sub ditione Vicarii urbis sitas; in quas ubique compertum est, Episcopum Romanum jam ante Nicanam Synodum exercuisse jus idem Metropolitae , quod Alexandrinus in AEgypto, cogendi Synodos, nec ferendi Episcopum citra suam facultatem ordinatum. Quid autem ex Legati allegatione nunc exturi-
des 2 Quod vuli DALLAEUS, ab qnno quadringentesimo decimo octavo, ubi Canones SARDICENSES pro Nicanis obtrusi sunt ad annum ejusdem saec ii quinquagesimum primum, proin triginta triabus annis tam supendum in modum auctam Romanorum Pontificum fallaciam, ut clarissmum E Hefas Iumen , tam sanreus Pontifex LEO , Nisanum lipsum Coneilium corruperit in codice suo: ac ideo ex antiquitate nihil supersit sinceri 2 ohel quo rapi te sinis Romanarum rerum odiol Non sunt hae voces cordati hominis; potius sibilum serpe tis mihi videor audire; nam ejus et cetera habes; cernere acutum, serpere molliere, lauro sis floribus, ac virus spargere; quod dimim de quodam fuit ea gente, ac schola eadem prognato. Aliter gem lmana
387쪽
de cimnibus Sardicensibur. 377
ii mana Critice, aliter Dialectim, partium studio
. non abrepta; et in I. quidem PASCHASINUM , qui nee mandatat acceperat super rem improVisam , provocasse adi id, quod nisi sincerum putasset, certo certius fuiti omissurus; quia spes non erat tegendae fraudis in tanto consessu. II. Inter exempla Romae descripta fuisse unum,' ubi GIosema, vel titulus margini adscriptus, in locum Canonis succesiit: atque hoc a legato Chab
cedonem allatum. εi ΙΙΙ. LEONEΜ Pontificem tantum abesse, ut hunc codicem corruperit, ut forte ne viderit quidem , verosimilius scriptum ante , quam illi sum- mum sacerdotium deserretur. i Atque haec quidem cuivis in promptu sunt, a qui nec dogmatum , nee jurium sacrorum sit vaIF de stiens; sed restant alia, quibus DALLARI ma- lae artes magis protrahantur in lucem. ringit hie loci, actum Chalcedone de hoc, quod hodie γ sensu Theologorum Primatum Vocamus. Quodi est plane a vero alienissimum. De hoc nequei sermo, nec controversia fuit. Minime gentium. ι . Sed illud volebant, qui sunt ad Orientem , uti deinceps Antistiti Constantinopolis , ut urbis rei, nOVaeque Romae, eminentia honoris proximo
Post Romanum loco daretur. Quae dignitas in eo fuit, ut qui esset isti Sedi admotus, inter, Graeci imperii pastores primum locum obtineret. , . Ex ipsis Protestantibus doctissimi homines agno- stunt,
388쪽
3 8 Sperimen Exercitationis Critier,
seunt, hoc jure praecedendi nec auctoritatis, nee jurisdi lionis quid tri4intum Constantinopolitano et
atque Graeci, eum hoc Vocant eandem praerogat vam , qua gauderet Romanus , similam Volunt, non eandem; quia, ut supra dictum, loco proximo hunestatuebant. Quare Legati aberratio non est tanti, ut ideo clamores DALL EUs tolleret, ac velut divina humanaque omnia permista lamentaretur. Accusans et accusatus Primatum secus accepit.
Is oppugnando, hic defendendo; is malitia, hie ignoratione. Jam statue , cujus gravior sit pe
eatus. Ego dudum statui. Ρrimatus Romani sunt aliae rationes, et in imio positae : neque ejus duntaxat, quem honoris, vel auctoritatis dicunt: quemque nemo Catholico rum unquam negavit; ' sed etiam Jurisdictionis , sive potestatis in Ecclesiam uniVersam, quam ut pastor docere, praeire, castigare, regere debet. Primum vindicant verba Servatoris, qui Matthaei eap. XVL a vers I 8. PETRO dixit: Et ego dico tibi, quia tu es Petrus, et super hane petram ordimabo Ec-eissam meam, et portae inferi non praevalebunt adter Ius eam r et tibi dabo claves regni coelorum: et quod elinque ιigaveris super terram, erit ι atum et in comus t et quodcunque solveris super terram, erit solutum et in coelis. Quae verba, ubi nil continent praetexpromissa, nomine Ecclesiae PRTRo facta, ut i de privilegium singulare in hujus personam non redundet, tam aperte detorquentur, ut apertius nulla possent in sententia quavis Evangelica. Do-
389쪽
l minus PETRUM est allocutus: neque potuit suami mentem magis exprimere, quam hae significatio. , ne : Et ego dico tibi: tibi dabo. Nam de Ecclesiai ante locutus: Porta inferi non pravalebunt adversus eam, continuo debebat addere: illi dabo claves
regni coelarum , si has eidem voluisset committere. 1 At vero non illi di it, sed tibi dabo. Itaque sitam dilucida verba in re summi momenti fas esti pro libitu accipere, certe nil manet in Volumine: toto divinarum litterarum. Sane hane Christii mentem Ecclesia semper agnovit et, CONCILIA OECUMENICA IV. V. n. m. VIII. et deinceps, alia successorem PETRI asseveratione magna Epii scoporum primum statuerunt; ut esset in pari on, ficio honoris discrimen: atque unus inter Omnesi collegas reliquos emineret. i AEterum, primatum Iurisdictionis, Verba -
dem apud Matthaeum tribuunt. Ut CONcILIUM i OECUMENICVΜ FLORENTINUΜ, quod Graecos cum Latinis in concordiam reduxit, tanquam dogma certissimum , semperque agnitum proponit in F δει Donitione. Ait enim: Donimus . . . - s, Romano Pontifiei in beato Petro pascendi, rege
di. et gubernandi universiaem Ecclesam a Domitio na-μro P su orso pl/nam potesatem traditam esse; quem
admodum etiam in gestis secumenicorum ConciliorIm, et in sacris Carionibus continetur. Equidem recte
dieitur, Eeclesiae ipsi docentem intelligo, cor- Pusque pastorum) esse relictas claves . que tunc maxime gesiisse pexsonam Rus, cum
390쪽
s8o Specimen Exercitationis Critieae,
has acciperet. Nam reliqui antistites in partem Iositudinis vorati sunt, positique ad regendum Mesesam Dei. Verum, quod Petrus erat caput, necesse fuit illi tradere, quod omnium esset; ut potestas penes ipsum residens pareret unitatem, corpusque totum caritate et fide jungeretur, si nullus posset contra communem eathedram sngularem alteram collocare. Quidquid habent Episcopi, habent e dem communione, qua singula membra cujusque
corporis hujus omnia participant; modo ut capisti unita sint, atque subjecta. Exigit hoe forma perfecti regiminis; ut haberet quilibet dignitatem, et potestatem ; sed nempe gradui convenientem. Multitudo ipsa induceret confusionem, et ad dissidia fovenda tanto plus virium haberet. Unde est quidam pastorum pastor.gerens praecipuam Omnium curam, qui christiana professione censentur, ne nensque Ecclesiam , tam in gregem, quam oviletinum collectam ; videlicet Romanus antistes. ENs enim alii semper aliique homines , tamen e dem Ecclesia: et cum Ecclesia fides , caritas , regimen ; ut suscepta gubernacula Petrus non relis querit ; sed in suis successoribus hodiique vivat, ejusque dignitas, vel indigno in haerede, defiem re nunquam possit.
I. H. Clausula Exercitationis.
u/ Redeo ad Canones SARDICENSES , a quibus tamr,2.ω. - tisper digressus sum. Si quis de illis nomine Ni-