Inest commentationis de antiquissima germanorum poesi chorica particula quam ...

12쪽

quum ipse a. 488 p. Chr. n. legationi Byganti missae inter set, Attila

ναι τι ἔσθιεν et quod cum sacrificiis diis, ubi in vicum quendam venisse videbantur, oblatis c Miseras. Si vero reputemus ipsum Huneosum, deconem, Beriaum aliosque plumnos, qui apud Hunnorum regem summo erant loco, Gothos, tum etiam Minicam linguam teste risco p. 190 2s in aula regiis praeter unoicam M omanam usurpatam esse, Scythas denique a

Prisco omnem populor turbam Attilae ut clam appellari jure aliquo carmina a sc ithic fuisse ostico invicari nobis Videmur; quod tamen si mixti placet, id certe diuidum est artem, marem Hunni noVerint, noVisae etiam Gothos. A erum ejusmodi chori exemplum apud Othidum vinachum Wiχ-burgensem inVenitur, qui Chriswm hoc modo Hierosolyma ingredientem socii, IV, 4, 37 seqq. Τhar iam mέ manage. fora themo kaininge. heri vh Miliast so bigeta thar a P.

13쪽

Thaa unguncio a noti thi foedoro litati. tha sema ingegi ou inquad. thau latera heriscas. 1 his libros sacros inqdiam secutum non esse, sed addidisse multa e populari consuetudine nemo non videt; de qua etiam plura testin onia apsere possunt cons. uolgeri vita Brunon. c. 7 28 etino an hirchen.

His autem, quae attulimus, ea quae supra de ordine et dispositione chori pompasi diximus, recte posita esse satis demonstratur. Vix tamen de altem cantu ubique cogitandum est, quanquam eadem Vetus erat in aliationibus usitata ratio, ut singulae carminum strophae, quas praecentor praeibat, Areliquis repeterentur . De indole autem carminum vix quidquam pro certo amr- mari posse ridetur. Quam tamen deorum adventus praecipue cesebenndi essent, opus erat salutatione laude ac prece cum laetitia, id quod o ridiano illo exemplo et testimoniis de posterioris aetatis consuetudine comprobatur.

Et othice υμνος redditur age ins Ephes. 5, 19. Coloss. 3, 16), quod proprie αἶνος est; cf. aga heri an laudare alid har 6 clamare deinde secundum saxonicam illam evangeliorum harmoniam Christum Hierosolyma ingredientem offange i. e. hymno prosecuti sunt; tum apud otherum Iobsan et hymnus est et chorea denique cum tDidiano illo thes sesti edes uianna conserantur vocabula synonyma unnis an g, holis an ethugis an i. e. jubilatio. Quare si eorum usus spectatar, armina admO- dum brevia et Verba quaedam juncta, ut suns sacrae somnulae, sussicere quidem videntur. Singulari vocabulo apud ordmannos breve aliquod carmen in um-Versum fio chri pessatum est; quomodo apud Germano Superiores, non constat. Similia esse poterant carmina, quibus in ipsis sacrificiis utebantur. Germani ea, quae diis offerebant; non cremarint neque inlis neque altaria more

14쪽

graeco ac romano habebant, sed capita abscissa et exuvias victimarum, similiter et homines diis dicatos, sacris arboribus suspendebant hos quoque ferro caedere et scrobibus, aqua ac coeno mergere solebant . Oblatio autem eorum, quae diis destinata, hoc modo acta videtur. Ferebat ea sacerdos sive quicunque sacra fecit, ceterique qui aderant eum secuti sunt agmine et gressu composito ita ut sacram arborem Vel quo ponenda erant illa, circulo ambirent carmenque simul, quo ea deo alicui dedicabant, canerent; postquam Vero ea suo loco posuerunt, ut flexis cervicibus et preces

sacerent. Ita enim illum Gregorii magni diali lib. III, 28 locum, ubi de

sacrificio a Langobardis, onanti deo ut videtur, oblato loquitur, intelligo η:-Eodem quoque tempore i. e. ante quindecim sere annos quo dialogus scriptus sit dum fere quadraginios alios jam christianos factos Langobardi tenuissent, more suo immolaverunt caput caprae diabolo, hoc ei per circuitum currentes, et carmine nefando dedicantes; cumque illud ipsi prius submissis

cerVicibus adorarent, eos quoque, quos ceperant, hoc adorare pariter compellebant. Quum vero apud omnes Germanos sacrificandi ritus essent iidem, similia quoque omnibus fuisse carmina necesse St. Attamen talia carmina omnia ejusmodi flohhir, quorum paulo supra mentionem feci, fuisse aegre mihi persuadeam; sed quum usu et indole Graecorum hymnis ac prosodiis comparanda Videantur, profecto continuam quoque sabulam in dei, cujus dies erat festus, honorem exhibere poterant Duo igitur fuisse arminum genera, quibus in pompis uterentur, existimo. Quae res etiam hac disputatione comprobari videtur. Nulla enim erat major neque sanctior apud Germanos pompa, quam ubi ordinata acie universus populus ad proelium ibat. Eam autem ita instructam esse, ut Vere pro pompa sacra aliqua habenda sit, certum ist. Etenim majoribus nostris sortitudo non modo summa, sed prope divina virtus ac sola pugna eme videbatur, qua simul et omnis Viri Virtus et suprema omnium fatalis is cerneretur.

Pugnantibus enim ipsi dii adesse credebantur, qui non solvi sortissimum quemque adjuvarent, sed etiam in ipsorum habitacula, ubi perpetuis proeliis

ut conviviis seuerentur, eos, qui morte occubuissent, reciperent, quorum Vero

Iao ann. I, I Germ. c. I ras. Q. Proeop. d. h. goth. I, II. et lis Ultramnu p. bilion aet Benediet. sec. III. p. 359 sq. Et Grimmius myth. 46, opinor, eodem modo loeum intellexi

15쪽

supremam legem ignavi violarent, qui igitur iis immolandi erant. Tali autem religione fiebat, ut dies, quo pugnandum erat, et sanctissimus et exoptatissimus esset ab omnique populo quodammodo celebrandus. atrio igitur more comptus et matus quisque, ubi bella instabant, ad exercitum convenit Germ. c. 6 31. 38. 43. 45. ann. II, 14. Amm. Marc. XVI, 12 6 24. cet. Τum sacris in deorum lucis rite peractis et comissatione per noctem cum gaudio habita ann I, 65. II, 12. histor. IV, 14 V, 15.), sortibus deinde aut sagis non prohibentibus Caesar de . . I, 50 aut denique sacro certamine ingulari feliciter commisso Germ. c. 10), singulae samiliae et propinquitates, seminis ac infantibus post tergum in carragine relictis, cuneos fecerunt, et si plures, quod plerumque accidit, aderant nationes foedere junctae, Caes. d. b. g. I, 51. ac histor. IV, 16 77. hae generatim paribusque intervallis constiterunt; sacerdotes autem, quibus solis tanquam deorum ministris et velut deo imperante, quem adesse credebant, ut in Onciliis publieis erat et coercendi jus, moes et signa quaedam detracta lucis secum in proelium tulisse traditur Germ. c. 7). Sunt vero signa illa deorum arma et uatrumenta, quae a m ethologis nostris attributa dicuntur, e g.

lancea Mercurii Wodani), malleus Herculis Τonantis, Thunaris), gladius Martis Tiri), hallus Liberi Frohonis patris Ingaevonum, myth. 1209); arcus

et sagitta ad Balderum fratremque fortam referenda sunt Snorr. 31); sed eregies secundum ipsum Tacitum histor. IV, 22 imagines erant ferarum, quae symbolice deos ipsos indicabant, ut anguis myth. 49. ordiab. stud. IV hst 2 et lupus Mercurium, ursus myth. 33 et caper onantem, aries fortasse Martem, taurus 3 et aper Germ. c. 45. myth. 194 Liberum ejusque

sororem. Hoc modo, teste Milo l. l.), cuique genti inire proelium mos erat praeterea acitus non nisi civitati neque singularum centenstrum p gorumque sacerdotes novit; erant igitur ejus aetate non nisi antistites a erorum totius plicujus nationis communium , qui et signa effigiesque, quas in proelium portarent, ex iis tantum lucis depromere poterant, ubi numen aliquod ab universo populo in commune colebatur. inde factum est, quum ea

id quae disputavi in Stamidis reitfebris fur eseh. om. VIII. Be notione eivitatis taciteae eonteras vitai noatri vertam mgeseh. I, II, et de Merdotibus tundem ibid. p. II sqq. disputantem. Sed singulas quasque eivitates ommune quoddam aerum habuisse et supra et ommentatione apud Schmiduum l. l. salis demonstrasse nobis videmur.

16쪽

sacra ut par erat messi acie, nobilissimo circumstipante cuneo, tanquam a choro deducerintur, ut totidem pompae bessicae, quot gentes, adesse viderentur. Jam vero simul atque exercitus hoc modo instructus pedem promovit, mulieres liberique a tergo positi ululatum sustulerunt, viri autem cantum

hist. IV, 18. Germ. . . . f. ann. IV, 47. hist. II, 22.). Ululatus ille

ἐλολυγ sacrae, quam mulieres grumae super Victimam modo caesam facere solebant', comparandus est etiam Erinnyes et bacchae magaeque ululare dicuntur, neque ut quidam putarunt, hoc loco de carminibus magicis crebiandum est, sed Voces erant subitae et inconditae, quibus femina fortasse virorum cantu quodammodo respondere potuissent', quibus tamen Vix amplius quidquam Voluerunt quam viri clamore. Ipsum emo clamorem bellicum Alamannorum et Saxon am mmianua Marcellinus postero tempore alatuam quoque dixit lugubrem, et Graeci de eadem re verbi ὀλολυ sen et

ἀλαλάζων promiscue utuntur EI. Spanhelm ad Julian. p. 233). Semel tamen Ammianus mothorum pugnam apud Adrianopolin a. 378 p. h. paream

lium cantum contemtim ululatum Videtur appellasse cantus autem Virorum

aliquid majus erat, teste acito et ipso Ammiano Ille enim Germanos in proelium ituros Herculem primum omnium virorum sortium, hic Gothos in

jorem laudes cecinisse referti Quae ex carmina uigae nec Voces tantum nemo negabit. Neque haec carmina cum brevibus illis cantilenis, de quibus supra disputatum est, conferri possunt, sed latendum est Germanos illos Τ est neque Herculem omnium virorum fortissimum celebrare neque Gothos majores suos inudare potuisse, nisi sabulis atquo exemplis. Cavendum tamen est, ne e cnrmina pro Vere epicis habeantur. Quibus sane neque narrandi stilo neque argumento ure conferri poterant. Etenim fabulis epicis semper aliquid ex historia admixtum est, et etiamsi demonstrari poterit jam Ammiani aetate inter

Κ. r. Hermann ottesdiensti alterthumer 28, 17. Ct Wolt liber die lais p. 27 sqq. 8s Waehernage alitiana liede p. 20x XVI, II, 8. XXVI I, 5, 6. XXXI, 2 8 de Hunnis variis voeibus sonantibus torvum et sidonii Apollinaris eam. V, ubi de Vandalis : At turba terrisono strepuit grave rauca tragore. XXXI, 2 IIci Atque ut mos est ululante barbara plebe serum e triste, Romani duces aciemstr Xere. Quibus onseras quae ex anno anteeedente XXI, T, II de iisdem Gothis narrat At Romani quidem Me naique martia eones nins e minor solita in m Μre toli , quam geoulitas adpellantvarritum, vires validas erigebant Barbari vero l. o. Gothi νlligere duee malorum Laudes elamo ribus stridebant ineonditis interque varios sermum disson strepitus levise proelia tentavantur.

17쪽

Gotho poesin epicam artem. rhapsodicam esse ortam, carminis tamen, qu-huo reserenda sint, tunc quoque a pluribus simul cantata esse fidenter negandum. Itaque fabulas, quas carminibus illis, quibus in proelium ituri utebam tur, Xpresserant, pure mythicas misse arbitror. Sunt enim Ammiani verba, ut mihi quidem videtur, potius ex Tacito explicanda, qui Germanos deum uisconem filiosque ejus pariter deos gentisque conditores carminibus antiquis celebrasse tradit, ejusmodi autem carmina unum apud illos memoriae et annalium genus dicit. Horos igitur, quorum laudes Gothi cecinerunt, vix alii saerunt, quam proceres illi i. e. majores), quos in Jordanis Verbi c. 13. 14 utar, non puro homines sed semideos immo deos superos id est Anses Vocmere, quorum, ut ipsi sabulis suis ferebant, primus fit Gaut . e. 6dan myth. 1207). Hunc vero

conditorem gentis et summum omnium simul deum sub nomine artis apud eundem Jordanem c. 5 latere suspicor. Eo enim teste Gothi artem doum belli dudum apud eos fuisse exortum dicebant, eumque semper asperrima placaverant cultura; nam Victimae ejus mortes fuere captorum, opinantes bellorum praesissem aptius humani sanguinis effusione placandum: huic praedae primordia vovebantur, huic truncis suspendebantur Auriae, eratque illis religionis praeter ceteros insinuatus affectus, quum parenti

devotio numinis videretur impendi. Quum rocopius' eadem de arte Thulitarum . . Scandinaviorum summo de narret, hunc quoque potissimum pro Odino sumendum esse censeo of myth. 179. 1223. Qui autem deus non solum bellorum dominus victoriaeque dator, sed etiam, ut Saxo Grammaticus ait, auctor acie corniculatae et ordinandi agminis disciplinae omnisque denique bellicae artis ac scientiae traditor i. e. magister ac repertor et animi bellici creator moderatorque sapientissimus esse credebatur, profecto hunc similesque ejus filios tanquam majores suos Gothi proelium adituri carmine laudare poterant. Herculem vero, quem teste acito Germani in pugnam ituri canebant, apud eosdem et deum suisse et quidem summum postmercurium idem est

auctor Nam Hercules. do quo capite mones de Germania libri loquitur,

18쪽

non, ut cuidam Visum est alius esse potest, quam quem capit tertio vel annalium loco II, 12 memorat an adeo imperitos religionis Germanorum Romanos et inconstantem eorum interpretationem putemus 3 eque quoniam Hercules primus omnium Virorum fortium 3 dicitur, eum heroem fuisse quisquam amrmare poterit, nisi qui, si quis Venerem omnium mulierum formosissimam dixerit, eam quoque pro heroina habebit. Sed etiam GHmmius eum inter heroes nostros posuit, quod non solum aperte aciti Verbi c. 3 repugnat, Verum etiam Vir doctissimus non considerasse Videtur id quod satis notum est, erculem apud Italos ac Romanos non heroem ut apud Graecos, sed deum et quidem antiquissimum et nobilissimum fuisse. Quare quum Germanorum Hercules omnino inter summorum, qui apud eos colebantur, deorum numerum investigandus sit, hoc unum restat, ut asparia

Zeussit, eximii Viri, opinioni accedamus, qui in libro suo de Germanis eorumque vicinis nationibus p. 25 eum Tonantem Τhunarem esse censuit, neque ea sententia Grinintio myth. 338 videtur improbanda . ain taciteae trilogiae Mercurii Herculis artisque illa, quae erat Francorum Ribuariorum: hune ende odan ende innot prorsus respondet pieque conveniunt longo tomporum intervallo discreta, quum etiam acitum librum de

Germania conscribentem maxime IscaeVonum populos Rheno prorimos, quorum pars erant Franci, ante oculo habuisse certum sit.

Attamen viri docti offendere et haerer solent in eo, quod Hercules Romanorum non ut Germanorum huna pro tonitruum fulgurumque domino sit habitus. Sed animadvertendum est jam Graecos apud omnes sere, quocunque Venerint, peregrinas nationes singulari cum studio de Hercule plurimum quaesivisse, multumque tamen abesse ut dii, quos apud Aegyp

tios moenices ersas Indos Scythas Gallosque Herculi similes deprehendere

Wilh. Mulier esch und syst. p. 44. Quae verba interpretes hoc modo solent reddere , Si besinge ih unter sive on alle taptem mannern rueret helm ausaieh in die sehlacti M. Quod qu modo intelligendum sit, prolaeto non assequor, nisi loris aliquis ineptum hune sensum inesse velit Germanos in proelia ituros etiam post Herculem longam aliorum virorum sortium seriem armine perseeutos esse. Igitur Taeitus hoc loco verbo primus paulo insolentius non de tempore, sed de ordine usus est; similiterque et prine eps de tempore usurpatur, et. Erit ad all. Iug. 28 loeus autem vertendus est , si hesinge ih ais en ersten alter tapser manner, ven si in die schlaehi iehu Inest eomparatio quaedam ho loe aptissima. CL etiam Wilh. Mulieri gesis und syst. p. 24 l.

19쪽

sibi visi sint ejusque nomine appellaverint, cum eo ab omni parte congruant. Eorum autem rationem secuti Romani et in Gallia belgica adeo Herculein Neptunum inuonerunt, et Drusu etiam ulterius per Germaniam Oceanumque aliptemtrionalem in eum inquirere tentavit Germ. c. 34 l. c. ). Quem jam himare Herculi similiorem inter Germanorum deos inVenire poterant, quum naeterea Mercurio apud eos summum locum tenente fortasse stigio esset Jovem sectando ponere Hercules enim, qui deorum heroumque robustissimus et fortissimus ab omni antiquitate perhibetur, qui clava armatus terram omni gigantum monstrorumque sobole liberaverit, ita ut universarius Vis defendendo et averruncando cerneretur ipseque defensor Verruncus σωτήρ ubique appellaretur, prorsus cum hunare nostro conveni Qui summi de filius et ipse deus plebi rusticae prae ceteris dilectus, qui pariter ac Heresstea continuis et quidem pedestribus proeliis, malleo instructus, itineribusque longinquis gigantum et monstrorum indefessus debellator exstitit, et omnium deorum longe validissimus omniumque strenuissimus et generis humani amantissimus praedicabatur. Itaque fabula quaeVis, quae eum rem suam sortiter liciterque gerentem demonstrarit, Velut omnium quoquo Virorum sortium summum exemplum proposuit. Unde carminis, quodcunque ejusmodi fabulam exhibuit, hanc vel maxime insae rationem perspieitur, ut eo ii, qui canerent, non solum deum laudibus extollerent ejusque auxilium implorarent, sed etiam, quemadmodum ipsis jam contra hostes dimicandum et rura patria domusque ab eorum manibus defendendae erant, deum plane eadem gerentem quasi praesentem ante oculos sibi ponerent eoque socio et summo ejus exemplo non fieri potuit ut eorum animi non ac

cenderentur.

Non autem eriatimandum est omnes Germanorum populos in proelia ituros solum cecinisse Herculem. Advorsatur primum illud Ammiani testimonium. Sest etiam acitus non nisi casu quodam Herculis mentionem fecit, quum eorum opiniones, qui Germanos aliarum gentium adventibus et hospitiis mixtos esse contendebant hujusque rei testem illum afferebant, recenseret; neque illud quidem veri simile est ut de Hercule apud populos Rheno proximos omnes aequabiliter cantatum sit. Convenienter quidem id fecissent Cherusci ceteraeque mationes, quae antequam in campo Idistaris h. e. 3

20쪽

nymphaaeum prato λ pugnatum est a. 6 p. h.), in silvam Herculi sacram convenerant ann. Π, 13). Quia tamen Sigambros hi Thracia a. 26 p. h. stipendi iacientes hist. IV, 7 et Vitellisaeos milites in talis superiore a. 69 p. h. hiat II, 22), Frisones denique Batauos με mi duee: a Astac

Ch hist. IV, 18), quum in metesia prodirent, Milanies eadem e de eodem deo cecinisse putet An apud Germactos rem similiter ut apud Graeeos, qui unum Apollinem sororemque post pugnaxn paeane celebrasse ridentur, his sιitutam eas cogitemus 3 Sed supra demonstratum est singulum qu- νε gentem dei, quem maxime e ut, Rcris secuina: m pugnam portissae, erunt' uis ea quasi indubia praesentis numinis testimonia et indicia omnibus aperis. Quare aptius Videtur unumquamque gentem eum quoque deum 'armis e lebrasse, cujus ineris ferrentur. Omnes lautem Germanorum dii irerrimi pugnatores bellique amantissimi et credebantuat et in hi exhibebaritiae, im que deis quaedata sumna proeliis intervenire videbatur. Vix uisur fieret PMuit, ut apta carminis, χλ- pugnatur uterentur, de singulis diis emento δε- esseω. Nonne enim Hermunduros ante pu am carmen. A uost de Murta - Mere io ecinisse putemus ,. quibus totam Chattorum Rehem. VOVerais ende: quorum, si ridetur, sacris fontibus jam iis dimicandum erat M uero uibriue tenendum est hoc fieri non potuisse nisi sabula a m l . Cfiniamin autem est antequium nrma eonserevenit, et quidem ali rima eκ eitu. Quare carmina nota et diuturno usu sistis alvul in esse debebant; fuasse imur omnia, quibus uterentur, antiquissimis et a majoribus tradus Ueγcem est, id quod etiam asseri solet ubi eorum fit mentio Germ. . . ordari. c. . Heianshringi. II, 3473. Neque tamen o tantam est totum exercitum uno ore simul cantum extulisse, sed unus, tanquium praecentor, et eleel quidam et prae ceteris docti, si puto, qui medi stria illis deoruin sacris comite aderunt, exorsi ceterique secuti sunt. Quod posterioris aetatis