Collectio Romana bipartita veterum aliquot historiae ecclesiasticae monumentorum, edi coepta a Luca Holstenio Vaticanae Basilicae canonico, ... absoluta post eius obitum; notis ipsius posthumis adiunctis

591쪽

274 Fum c. Hinc patet Episcopos illos ad

Patriarcham Constantinopolitanum

confregisse, eius ope extorsisse rescriptum illud Theodosi , quod i utroque Codice extat , quo Episcoporum Illyrici audientia Patriarchq Constantinopolitano vindicatur. Id postmodum Theodosius, re melius cognita, ut infra pag. 84 in eius ad Honorium Augustum restripto legitur, supplicatium Episcoporum subreptionem Vocat, qui aegre ferebant absoluta Romani Pontificis auctoritate per eius Vicarium Thessalonicensem Episcopum , res Ecclesiasticas constitui, quas ipsi a Synodo Prouinciae cuiusque ad ministrari disponi volebant , iuxta

praescriptum Canonis Constantinopolitani secundi. Sed ne αυ-κε λια aD sectare viderentur obortas dissicultates a Constantinopolitano Patriarcha

dijudicari petebant , excluso Episcopo

Romano a

Pag. 68 vers. 7. Interpellari nos super hoc missa Legatione conuenerat c. Sic Atticus Nicopolitanus ad Leonem Magnum contra Anastasium Thessaloni-

592쪽

censem recurrit, euentu ipsi prospero. quippe Anastasius acriter a Leone increpitus est Pag. 69. verna sine 6 ad orientis lata. Intelligit Illyricum orientis Imperio contributum Minde pertinere ad Orientem dictum. Pag. 7 I. vers. I a Praeeptio nostra estnstituit. Sic Socrates,cuius locum supra notauimus ad pag. a. Pontificis praeceptionem agnostit. De quo frustra

cauillatur Blondellus pag. 3oa vid infra paginis 4 in 79. Ibidem vers a fine 6. Sua de proximo moderatione pensare &c. Ita Symmachus Papa epist. s. In electione Episcoporum decretum sine Visitatoris praesentia confici prohiberi cuius testimonio Clericorum acciuium possit unanimitas declarari. Ibidem vers seq. Gnihil immaturum&c. S. Leo Epist. I o. Sacerdotum Domini matura volumus es iudicia Pag. S. vers. 6. Canonam sanctione Innuit Can 6. Nicaenum . MOX qua

593쪽

dinationem non probantes , Constantinopolim velut ad secundam Sedem recurrisse QConstantinopolitani Patriarcha suam Synodum indixisse ad Perigenis causam examinandam, Pontificis Romani sententiam retardandam . Unde in ambitionem Constantinopolitani inuehitur , qui secundum a Romano locum submotis Alexandrinois Antiocheno Patriarchis affectabat. Sic quoque Gelasius ad Episcopos Dardaniae, apud Nicolaum I pag. qa- Ibidem vers a fine . a Vetustate δε-

rauit. παλαιὰ Can. 6. Nicaenus Concit. Rom. sub Ioanne VIII. Om.3. Concit. Gall. pag. 6o. mincmarus Laudun. apud Baron ann. 8TI nu. 89. Ibidem vers. 3. a me . Manus obuias Obiees legitur in Concit Roman. Ioannis VIII. Pag. 6. vers. 3. Maximas orientalas Eeclesias in magnis negoti,sici Sic Cael stinus Papa Epist ad Clerum Constantinopolitanum Ach. r. Conc Ephes. pag. 286 edit. Rom. Idem testantur S. Ambrosius cum caeteris Episcopis

594쪽

277ltaliae ad heodosium Imperatorem

apud Sirmondum pag. Io S. S. Hier numus Epist. I 6 ad Principiam S crates Hist. Eccles lib. I. cap. o. &43. SoZomenus lib. a. cap.7 Nicolaus LEp.8.pag. 6. Videin Epistolam S.Iulij

Ibid. versu post . Eius auxilium po- suti se, vers. inde tertio. Huius edis auxilium offularunt. Ita S. Basilius Magnus Epist. 8 ad S. Athanasium unam viam auxili Orientalibus Eccle-sijs fuisse scribit r. σαρὰ et δυτα-

per occidetales Episcopos potissimum Pontificem Romanum intellexisse re- obseruat Baronius ad ann Christi 3Tq, num. . Inter alia multa notiora huius auxili a Sede Romana petiti exempla, non omittendus Ioan es Alexandrinus, qui tempore implicij Papae ad Sedem Apostolicam confugit. Vide Tractatum veteris incerti Auctoris praemissum Epistoli S. Leonis Tom. I. Epist. Decret. Pag. 7 vers. Ia Nectari, Ordinationem c De Nectari olectione scribit et

595쪽

Synodus Constantinopolitana ad Damasum apud Theodore tum lib. S. c.9. Hisce literis puto adiunctam fuisse Legati em Theodosi Imperatoris. Sed quamuis PP. Concilij confimationem

non petant a Dama , causam tamen electionis multis verborum circumstantijs muniunt scilicet allegantes factam ab Oecumenica Synodo com lmuni consensi, sub conspectu Impe ratoris , cum totius Cleri atque uni uersiae Ciuitatis suctagio. Sed Imperator edis Apostolicae consensum quoque requisiuit , ut ex hac B nifati Epistola discimus. Sane Italiae

Concilium cum S. Ambrosio congregatum non probauit Nectari ordinationem , ut testatur eius Epistola ad Theodosium Augustum apud Sirmon dum pag. o adeoque orientalium communioni renunciant, nisi de eius Ordinatione Romae in Concilio disceptetur quae res Imperatorem ad Romani Pontificis consensum tofirmationem petendam haud dubie impulit. Pag. 78. vers 1. Per Legatos mem

596쪽

proposuerunt. Innuitur hIc reconcilia. tio Antiochente Ecclesiae cum Sedo Romana post 8 annorum schisma rcum Alexander Antiochiae Episcopus missis Legatis pacem ab Innocentio

obtinuit, ut ex Epist. I8.4 19. InnOcenti ad Alexandrum 4 I. ac 22 ad hunc ipsum Bonifatiu tu adhuc S.R.E. Presbyterum Constantinopoli degentem, is cacium, ea de re scriptis, constat. Porro ex his quae hic subiunguntur de facilitate sedis Apostolicae, omnia no difficulter indulgentis,apparet Acacium quoque,intercedente Alexandro receptum in gratiam : ex Atticum praeterea Constantinopolitanum volentem nolentem idem Alexander

perpulit, ut S. Ioannis Chrysestomi nomine in Dii tycha recepto, ad Ecclestiae unitatem rediret, qui missa saepius Legatione frustra Innocenti animum tentaverat. Ipse porro Atticus Cyrillum Thophili successorem in Alexandrina sede suis monitis suoque eXemplo ad eiusdem Apostolica sedis communionem perduxit. Ita omnes orientis Ecclesiae Innocentio reconciliatar

597쪽

cerdotν c. Videatur etiam Siricius Epist. q. pag. 46. Gregorius II Episti ad Bonifatium omo primo Concit Gali pag. 319. Gregorius IIL Epist. . Epistola Placidiae Galis ad Pulcheriam in Actis Concili Chalcedonensis pag.

a1. Denique Baronius Tom. . Anno

Pag. 8a vers. I. Missa Legatio. Similis plane Legatio S Bonifatu ad Honorium extat in prima Epistola Decretali S. Bonifatij. Ibidem vers. 3. A. Haec nitii ta

ζ dudum a Patribus constituta . No videtur hic innuere Canonem vi. Concili Nicaenici sed sanctiones Patrum antiquiores eiusdem sententiae. Nam inde ad praesentem annum nondum isculum integrum effluxerat ipse autem Honorius mox plurium iaculo rum reuerentiam hanc vocat. Ibidem vers ante finem 6. Diuerso rum Episcopo=um subreptionibus Thessa

lorum videlicet, Achivorani Vide superius pag. 66. Ibidem ver penult. Ne sub Principiani Chrictiois Romanu perdat Eccle in

598쪽

Haec hausit ex literis S Bonifatij, quae

extant in Cod. anonum pag. 39S.

Pag. 83 vers. 3. Rescriptum Theodosii&c. Hoc restripto Theodosius Iunior

Aug. reuocat quae perperam concesserat,circumuentus fraude quorumdam,

ut erat is Princeps natura facili , cui astuti homines saepius obrepserunt. Sic in causas utichi cotra Flauianum quam iniquissimam Constitutionen L, abrogauit Marcianus Concili Chalced.parsi. cap. i. Et intercesserat iam ante Ualentinian us III. rogatu Ponti ficis Romani Literae extant parte . Conc Chalced. Ibidem vers. ante finem, Deus enim auctor ideo Prasules feci Christianorum P incipum posseros Vopistus in Probo Aureliani Aug. ad Probum nondum Imperatorem scribentis haec verbo

recitat de decimanis: Isti enim sunt qui quadam felicitatis ρ rogaliua Praseles msi

faturos Principes habere non norunt. Iul.

Capitolinus in M. Antonio Philos phoci ait in eo Sacerdotio se Prasuto δε- minc Lampridius quoque in Iuliano meminit Prasulum regenda Re Ablica ab

599쪽

Imperatore factorum. Caeterum Christianis quoque Principibus, ut hic di citur, ab Ecclesiasticis etiam Scriptoribus haec eadem msulis appellatio tributa . Sic Ausonius Probum vocat Senatus Praesti lim Theodosius ipsum Senatum in Rescripto. Ita quo que Gelasius Papa Epist. . ad Episco

pos Sicilia de Imperatoribus loquens: PrUulum , inquit , auctolitas nostrorum emanavitic. Sic S. Remigius inure Iianus Arelatens Clodoue ui Theo debertum Reges Francorum Praesules vocant Tomo I. Hist. Franc pag. So. 8s 8. quod tamen non Co trahendum, ut laici Principes vere sint Episcopi. Recte enim monuit Ioannes VIII. ut habetur apud Gratianum tam 96. cap. II. Si Imperato Catholicus est filius eis, non Prasu Ecclesiae. Pag. q. vers a Suscepta . Lege,sι- septi

Ibidem versi pris Apostolica disciplina , o Ca*ones veteres c. Utrumque

coniungit priscam disciplinam, an res veteres , quoniam ipsi Canon

d sciplinam conficiliant . Sic Gelalii ,

600쪽

ra in commonitorio ad Faustum Magistrum pag. 38s Christi, Maioram

traditio se auonum auctoritas

Ibidem vers post a. Ad viros revises Prahc7s Praeior, Pyrici nosti iscrip apor-νeximus c. eminit illa Theodotius Rescripti a se dati, quo Constitutionem illam suam subreptiliam abrogauit in Illyrici Iuris ductionem Ecclesiasticam in pristinam formam restituit, quae tamen Constitutio nescio quorum fraude malitia, non solum in Theodosiano Codice remansit, sed in Iustinianeum quoque recepta fuit a Iuris Conditoribus Sed Apostolicaeaeque ac Religioni Christianae insensis. Vt frustra sint qui de illius Constitutionis causis hactenus mira excogitant: Blondellus de Primatu pag. 39q. ali , ignorantes eam fuisse abrog tam ab ipso qui tulit, postquam agnouit se fuisse deceptum in ea sancienda. Pag. 8 s. vers 1 nsectissimis Fratribas Perigeni, 'nato, B silio, Sapio dcc Pl rique hi Episcopi, quibus haec Epistola inscribitur, interfuere Concilio Ephesino. Dunatu Epiri veteris Ciui-