장음표시 사용
371쪽
X. C. PLINIUS FABATO PROSOCERO
SUO S. . Aborium uxorem fecisse, cum spe fecunditatis significat. Quo magis cupis ex nobis pronepotes videre, hoCtristior audies, neptem tuam abortum secisse , dum se praegnantem esse puellariter nescit; ac perlioc uuaedam, custodienda praegnantibus, omittit, facit omittenda. Quem errorem magnis documentis expiauit, in luminum periculum adducta. a Igitur, ut necesse est , grauiter accipias senectiiteiri
tuam quas paratis posteris destitutam; sic debes agere diis gratias , quod ita tibi in praesentia pronepo
tes negatierint, ut seruarint neptem, illos reddituri, quorum nobis spem certiorem haec ipsa, quamquam a parum prospere explorata, secunditas facit. Iisdem nunc ego te, quibus ipsuin me, hortor, moneo, confirmo. Neque enim ardentius tu pronepotes, quam ego liberos cupio: quibus videor a meo tuoquClatere pronum ad honores iter, & audita latius nomina , & non subitas imagines relicturus. Nascantur modo, & hunc nostrum dolorem gaudio mutent. Vale. ' .
Iudieem, non salutatorem, non a ve necesse est) Etiam hia
Conuiuam, &c. loeus est inter eos, ubi una VOXro, i magnis aeocumentis duplicem quasi personam susti- Sie restituite librisCortius. Nee nere videtur. quod de ipsa hae ausim tamen alterum detrimenis ut aliquoties obseruauimus in iis plane damnare. Detrimen- Levico rustico. Redi ad 8, 6, II. eum une dubio fuit abortus, Quamquam hic potest etiam cori-fiue ipsius matris valetudinem iunctio et i, ad particulam sic ira pectes, siue spem familiae. Sed apodosii positam referri; altera ipsum nempe detrimentum idem De post necesse est, solenni ellipsi documentum stat. omissa esse. IS,
372쪽
347 XI. C. PLINIUS HISPULLAE SVAE S.
Quum adsectiun tuum erga statris filiam cogito, etiam materna indulgentia molliorem ; intelligo prius tibi, quod est posterius, nuntiandum , ut praesumta laetitia selicitudini lucturi non relinquat. Quamquam Vereor, ne post gratulationem quoque in metum redeas; atque ita gaudeas periculo liberatam, ut simul: quod periclitata sit, perhorrescas. Iam a hilaris, iam sibi, iam milii reddita, incipit refici, transmissumque disertinen conualescendo remetiri. Fuit alioqui in liumno discrimine simpune dixisse liceat, fuit nulla sita culpa , aetatis aliqua. Inde abortus, ignorati uteri triste experimentum. Pro- 3 inde, eui non contigit tibi desiderium statris iniis aut nepote eius aut nepte solari; memento tamen, dilatum magis illud, quam negatum,
in a aerirnuen- x ια ιρθ Imee verba simpliciter resero Disrimen & vim morbi imagi- . . ad illud, quod initio promittit, 'riemur ut subitum aliquem in se velle de periculo tum Profunda descensum vel dela- demum nuntiare, eum illud iam Psum : Qui se ex graui morbo praeteriisse indicasset. Impune recipit, ille quotidie quidem me- itaque puto esse, sine tuo, Hi-
lius habet, ted ipsa tamen tar- spulla, terrere: iam enim audire citate, qua ad plenae valetudi- potes de morbo grauissimo, cumnis statum redit, distic, quan- scias superatum. Quod volunt
tum fuerit discrimen, quam ve- Barthius & Cellarius ad Deos hem ens morbus: ut qui de prae- referri r quorum iram metuat, cipitio quodam vel de scalis si ipsis potius imputet uxoris praecipiti lapsu decidit, remeti- periculum, quam illius impruendo paullatim viam eandem, & dentiae: nescio quam firmum sit. per gradus adscendendo , de- Aliquando etiam putabam essem trim intelligit, quam alte de 3 Φυφηυισιαον, quo, post nunti ciderit, quod aestimare tum Per fimona Dorici Ii nnuum qi ci aeὲrimare tum per finem periculi, nou unterrorem non Poterat. deprecetur. Sed primum maκ,
373쪽
quum salua sit, ex qua sperari potest. Simul excusa
patri tuo casum, cui paratior apud seminas venia est. Vale.
XII. C. PLINIVS MINUTIANO SUO S.
Capitonem auaesiturus, eius laudem praedicat.
Hunc selum diem exculo. Recitaturus est Titi
nius Capito; quem ego audire , nescio magis debeam, an cupiam. Vir est optimus, dc inter praecipua saeculi ornamenta numerandus: colit studia, studiosos amat, fouet, prouehit, multortunque, qui aliqua componunt, portus , sinus , prae-imium; omnium exemplum ; ipsaruin denique lit rarum iam senescentium reductor ac reser nator. Domum tuam recitantibus praebet; auditoria, non apud se tantum, benignitate mira stequentat : mihi certe, si modo in urbe est, defuit nunquam. Porro, tanto turpius fratiam non reserre , quanto honestior causia referendae. An, si litibus tererer, Obstrictum esse me crederem obeunti vadimopia mea: nunc, quia mihi omne negotium, omnis in studiis cura; minus obligor tanta sedulitate celebranti, in quo obligari ego, ne dicam solo, certe maXime
s cur pamarioν apud -- commotiorem illum hae in re Nos Ustnia ) Faeilius tali errori potest reddere. Itaque deprea puellari ignoratione profecto cfricem apud auum parat uxo- ignoscunt feminae, similium si- ri suae amitam. bi consciae, quam Viri, quam auus Praesertim, cuius nupera ra, I obeunti Dadimonia te nondum deposita consuetu- Uehementer placuit, quod Me do, minores etiam neptis erro- dicetis omittit praepositionem, res castigandi, cuius vehemens qua oneratur vulgo hic locus, pronepotem videndi cupiditas, obeunti ad vadim mea. . t .
374쪽
Epis T. XII. XIII. 349 possum 3 Quod si illi nullam vicem, nulla quasi mu- 4
tua ossicia deberem; solicitarer tamen vel ingenio hominis pulcherrimo & maximo, & in summa seueritate dulcissilino , vel honestate materiae. Scribit exitus illustrium virorum, in iis quorundam mihi ea illimorum. Videor ergo iungi pio munere, squorumque exsequias celebrare non licuit, horum quasi funebribus laudationibus, seris quidem, ted tanto magis veris, interesse. Vale.
XIII. C. PLINIUS GENIALI SVo s. q
Feticem prae ficat, quod docto patre utatur.
'Drobo, quod libellos meos cuin patre legisti. Per-T tinet ad prosectum tuum, a disertissimo viro discere, quid laudandum, quid reprehendendum : si-
1nul ita institui, ut verum dicere adsuescas. Vides quem sequi, cuius debeas implere vestigia. O te abeatumi cui contigit uiuuin, atque idem optimum S coniunctissimum exemplar: qui denique eum potissimum imitandum habes, cui natura esse te simillimuin voluit. Vale.
Quos ille ut coluerit, narrat noster etiam I, 7, 3.
emendatio, recepta a Cellario, quam Vr expungere eam, & re- Ponere cum Cortio illud dilu- , tum nimis v=rum possim. Quoties et nam intendendi suae augendi vim habet, adiunctum si- Di proxime habet adiectitium, cuius ita vis augetur. Hic pro- vime' sequitur atque idem. Igi-gitur si quis me cogat retinere unum et certe ita dilponam verba , exi contitit νηκm optim m. atque idem coni-ctissimum ex ranis plar. Sed praestat, tria epitheta habere hoc exemplar, ut sit a) viuum, adeoque praesens, efficax, b) optimnis, quod imitandum esset, etiamsi esset mortuum aut alienum, c) conivnctissimum, cuius penitius inspiciendi. consulendi, exprimendi quotidiana facultas. a
375쪽
suaestionem senatorum explicandum proponit.
Quum sis peritissimus & priuati iuris A publici,
cuius pars senatot tum est, cupio ex te potissimum audire, errauerim in senatu prOXime, necne:
non ut in praeteritum serum enim) verum,ut ina suturum, si quid simile inciderit, erudiar. Dices, Cur quaeris , quod nosse debebas 8 Priorum temporum seruitus, ut aliarum optimarum artium, sic etiam iuris senatorii obliuionem quandam ct ignora-3 tionem induxit. Quotus enim quisque tam patiens, ut velit discere, quod in usu non sit habiturus p Adde, quod dissicile eli tenere, quae acceperis, nisi em ceas. Itaque reducta libertas rudes nos & imperi tos deprehendit: cuius dulcedine accensi cogimur
4 quaedam sacere ante, quam nolle. Erat autem antiquitus itastituti ini, Vt a maioribus natu, non au ribus modo, verum etiam oculis disceremus, quae facienda mox ipsi, ae per vices quaasdam tradenda
' Nequa hic dubitaui Gronouianam coniecturam vulgato debeas anteponere. Pauci nimis sunt MSti, ' nimis durum, hoc est, minime Plinianum debeas. a Priorum te .feruitus Nunquam excidisse debet lectiori Plinii, scripsisse eum, post Domitiani furores recreata Neruae&Traiani beneficio republica. Quid tum iuuabat discere iura, quihus uti non liceret, ne ad hoc quidem, ut ea tibi eognita esse, significares.
verbum habet eam vim ut Oppressum inopinato, & captum noter. Saepe ita rabius meus.
metaphora possit Instit. Or. I 2, 2, I . raram quaedam animalia. in angustiis mobilia, eampo deprehenduntnr. Add. mox λ
376쪽
RE parendo, duces agere,dtim sequuntur, adsuescerent: inde honores petituri adsistebant curiae foribus, ct consilii publici spectatores ante , quain consortes, erant. Suus cuique parens pro magistro, aut cui parens 6 non erat, maximus quisque S Vetustilliinus pro parente. Quae potestas relerentibus, quod censentibus ius, quae vis magistratibus,quae caeteris libertas; via cedendum,ubi resistendum; quod silentii tempus,quis dicendi modus, quae distinctio pugnantium sententiarum, quae exsecutio prioribus aliquid addentium, omnem denique lenatorium morem, quod FIDELISSI-Μum praecipiendi genus, exemplis docebantur. At nos iuuenes suimus quidem in castris; sed quum T suspecta virtus, inertia in pretio, quum ducibus auctoritas nulla, nulla militibus verecundia, nusquam imperium, nusquam obsequium, omnia soluta, turbata, atque etiam in contrarium Versa, postremo
Quam diu dieere fas esset y an liceret, ut mora iniiciatur nepotio , & differatur , quod iam impediri non diem dicendo eximere y Locus ea de re classicus est Gell. q, a C. Caesar consul M Catonem sententiam rogauit. Cato rem, quam consule.atur , quoniam nou e republic' via debatur , perfici nolebat. Eius rei gratia ducendae, longa ora tione urebatur . eximebatque dicendo diem. Erat emim ius Senatori , cen Dartem iuris senatorii l νt sententiam rogatur, diceret ante qui aid vellet aliae rei. V quoad vellet. Vid. Gro- u. cibis r , 22 ' add. supra 6, s. l ct 6. I9, 3. infra 9,-9
Recte explicat Catanae de dι videnda , ut alias loquuntur, sen- tex. tra , ubi ex parte amplectimur alterius sententiam, ex alia parte eam refutamus. Elea antillime Sen. ep. 2I 2uod in Sen tu seri Iolet, faciendum in philosophia quoque esse existimo. Cumee Ait alignis, quod ex parte mihi placeat, iubeo illum diuidere sententiam , sequor. Laudavit h. l. & totam rem explicauit Brisso . de forin. 2, 9 p. I 68 Cour. Cons mox s. IS.
6 exsecutio ) Nempe exsequi est persequi ad finem: qui
addit aliquid superiori semen trine, illam sequitur vlii λ quam auctor i El. .
377쪽
C. PLINI l. LIB. VIII. 8 obliuiscenda magis, quam tenenda. Iidem prospeximus curiam; sed curiam trepidam & elinguem; quum dicere, quod velles, periculolum; quod nolles, miseriura esset. Quid tunc disci potuit 3 quid didicisse iuuit 3 quum senatus aut ad otium suminum,
aut ad summum nefas vocaretur λ & modo ludibrio modo dolori retentus, nunquam seria, tristia saepes censeret 3 Eadem mala iam senatores, iam partici
pes malorum, multos per annos vidimus, tulimusque : quibus ingenia nostra in posterum quoque he-I o betata, fracta, contula siluat. Breve tempus nam TANTO breuius omne, quanto felicius tempus quo libet scire, quid simus; libet exercere, quod litiariis. Quo iussus peto; primum ut errori si quis est error tribuas veniam, deinde medearis scientia tua, cui semper fuit curae, sic iura publica, ut priuata; sic antiqua, ut recentia; sic rara, ut assidua, tra-II cfare. Atque ego arbitror illis etiam, quibus plurimarum rerum agitatio frequens nihil esse ignotum patiebatur, genus quaestionis, quod ad fero ad te, aut non satis tritum, aut etiam inexpertum fuisse. Hoc δ 'ospexisse curiam JAd istentes nempe in curiae foribus, quod dixerat s. s.
natus retinebatur ludibrio, cum consuleretur vel de nugis, vel de quibus iam statvillat princepS: dolori, cum crudelitati vel superbiae principis seruiendum eget, decernendis innocentium suppliciis, ubi seria, & ex animi sententia, ceUre nemo Vir bonus potuit, nisi praesentissi num vitro periculum vellet sibi arcessere. Prius illud graphice depingit Iuvenalis maiore parte satyrae quartae, ubi de ingenti rhombG conuocatur & consulitur sanctior quidam Senatus.
Quae iura habeamus ut Senatores , Ut magistratus. vid. s6. mi- mirum antiqua tenenda est lectio e Mediceo etiam libro fimmata, prae Buchneriana coniectura, quam receperat Cellarius , scire quod scimus. II an
378쪽
Epi s T. XIV. Hoc & ego excusatior, si sorte sum lapsus, ct tu dignior laude, si potes id quoque docere, quod in obscuro est, an didiceris. Reserebatur de libertis Afra- i an ii Dextri consulis, incertum sita an suoru in manu, scelere an obsequio, peremti. Hos alius, Quis '
Ego; sed nillil resert) post quaestionem supplicio
liberandos, alius in insulam relegandos, alius morte puniendos arbitrabatur. r Quarum sententiarum tanta diuersitas erat, ut non possent esse, nisi singulae. Quid enim commune habet, occidere & rele- 1 3gare 3 Non hercule magis, quam relegare &absolue-ve: quamquam propior aliquanto est sententiae relegantis , quae absoluerit, quam quae occiderit. Vtraque enim ex illis vitam relinquit, haec adimit: quum interim & qui morte puniebant, & qui relegabant, una sedebant, & temporaria simulatione concordiae discordiam disserebant. Ego postulabam, ut tribus I 4 sententiis constaret tuus iatunerus , nec se breuibus induciis duae iungerent. Exigebam ergo, Vt, qui capitali supplicio adficiendos putabant, discederent a relegante, nec interim contra absoluentes mox dissen
an inciderit tua aetate talis species, ut discendi sub axemplo fuerit occasio.
ra is frann Dextri cos. In Almeloueenianis fastis resertur ad A. V. C. 8so post C. N. 98 ex Kal. Octob. De historia non puto aliunde constare.
Primo simpliciter narrare incipit alicuius sententiami deinde nngit,amicum interrogare, auis est ille alius Z Huic poterat re spondere 'or nimirum, se suisse ipsum in hac sententia. Sed sustinet se, cum nihil ad rem saeiat. Ex his, quae sequuntur, apparet , omnino Plinium in ea fuisse sententia , seruos esse absoluendos.
in hoc tonueniebant, quod utrique dicerent seruos esse puniendos ; dissulebant de genere poenae. Sed sic temporaria illa concordia superabant mitem illam absoluentium sententiam.
379쪽
suri congregarentur, quia parulliuin referret, anas idem displiceret, quibus itoli idem placuisset. Illud etiam milii permirum Videbatur, eum quidem, qui libertos relegandos, seruos supξlicio adficiendos censuisIet coactum esse diuidere 1ententiam: liunc autem qui libertos morte multaret, cum relegante numerari. Nam si oportuisset diuidi sententiam unius, quia res duas comprehendebat, non reperiebam . quemadmodum posset iungi sententia duorum tam i 6 diuersa censentium. Atque adeo permitte mihi, se apud te tanquam ibi; sic peracta re, tanquam adhuc integra, rationem iudicii mei reddere: quaeque tunc carptim, multis obstrepentibus, di xi, per otium iun- 7 gere. Fingamus, tres omnino iudices in hanc caussiam datos esse: horum uni placuisse, perire libertos; alteri, relegari; tertio, absolui:Qutrumne sententiae duae, collatis viribus, nouissimam periment 3 an separatim unaquaeque tantundem , quantum altera, valebit 3 nec magis poterit cum secunda prima con-38 necti, quam secunda cum tertia 3 Igitur in senatu quoque numerari , tanquam 7 contrariae, debent , quae tanquam diuersae dicuntur. . Quod si unus atque idem dc perdendos censeret & relegandos , mani ex sententia unius & perire possent & relegari 3 num denique omnino una sententia putaretur, 9 quae tam diuersa coni ungeretὶ Quemadmodum igitur,
Redi ad ea quae s. 6 hae de re diximus. νε carptim - . dixi Cir-ptim proprie ad ea pertinet antis malia, quae non uno perpetuo quodam tenore atque tractu Vescuntur,sed nune hie nune illiaearpunt aliquid siue decerpunt. Hinc carptim dicit, qui propter crebras interpellationes non potest contexere iustam orationein, sed nunc hanc nunc aliam sententiam breuiter profert.
380쪽
quum alter puniendos, alter censeat relegandos, videri potest una sententia, quae dicitur a duobus: quae non videretur una, s ab uno diceretur 3 Quid λlex non aperte docet, dirimi debere sententias occidentis & relegantis, quum ita diseessionem fieri iubet; UI HAEC SENTITIS, IN HANC PARTEM: Qv I ALIA OΜNIA , IN ILLA Μ PARTEM ITE ,
, A sENTITI s. Examina singula verba ct expende, QUI HAEC CENSETIs, hoc est, qui relegandos putatis r IN HANC PARTE Μ, id est, in eam, in qua sedet, qui censuit relegandos. Ex quo manifestum est, non posse in eadem parte remanere eOS, qui intersciendos arbitrantur. QUI ALIA OMNIA; animaduertis, ut non contenta lex dicere ALIA, addi derit o MNi A. Num ergo dubium est, alia omnia sentire eos, qui Occidunt, quam qui relegant 3 IN ILLA ΜPARTEM ITE, QUA SENTITis: nonne videtur ipsa lex eos . qui dissentiunt, in contrariam partem voca re, cogere, impellereὶ non consul etiam, ubi quisque remanere, quo transgredi debeat, non tantum 1Olennibus verbis, sed manu gestuque demonstrat 3 At a enim laturum est, ut, si dividantur sententiae interficientis & relegantis, praeualeat illa, quae absoluit.
ro qua se itis) In quam Ionge , qui puniendos Putent
inelinatis vestra sententia. reos , licet diuerso modo sas usta omnis J Nempe quam qui absoluendos; tamen alia minii est mente Plinii non horum sententiam ideo prae significat hic plane diuersa omni- ualere, quia illis in genere PDe hus partibus alia ; sed ulla vel nae non conueniat , absoluique quaecunque alia , quocunque adeo reos maioris partis senten- modo diuersa. tia damnatos. Respondet Pliar Ar enim o tirmn nius, Illud iam non curandum Huius obiectionis haec vis est, esse censentibus dis. . iniquum esse, eum plurre sint m