장음표시 사용
381쪽
C. PLINI 1 LIB. VIII. Quid istud ad censentes λ quos certe non decet omnibus artibus, omni ratione pugnare, ne fiat, quod est mitius. Oportet tamen eos , qui puniunt, &qui relegant, absoluentibus primum , mox inter se comparari ; scilicet ut in spectaculis quibusdam sors aliquem seponit ac seruat, qui cum victare conten
dat ; sic in senatu sint aliqua prima , sint secunda
certamina: ct ex duabus sententiis eam, quae supea a rior exierit, tertia exspectat. Quid Z quod, prima
sententia comprobata, caeterae perimuntur. Qua er
go ratione potest esse. nonJ unus atque idem locus
est hie glossa, quam quidam interserunt, morte: etiam s. I9 iam ita absolute posuerat punire no- iter, pro interficere.
ct plurimis verbis ho c non tamdelcripsit, quam actione velut quadam proposuit Lucianus in Hermotimo p. s36 sqq. Nempe
si numero impari, V. g. nouem sint gladiatores, sortes coniiciuntur binae earundem litera rum, duae A, duae B, &e. Comparantur & committuntur duo, quibus eadem litera exiit.' Sed restat una sors, quae parem non habet, ut hic, si ordinem elementorum secuti essent Praesides
ludi , E. Cui haec solita i ta literaeuenit, hic est, hic sedet interiin , & eXpectat victorem aliquem, quicum deinde, inte-gςr cum fesso aliquantum, sed sorti, & victoria a saeri, congi editur. ' Non usus est Luciano Lipsius Sar. 2, 2q quem laudant ad Plinium viri docti talioqui accuratius ιφεhis Plutarchi interpretatus esset: quem subsessorem potius, quam subditiacium aut suppositicium vocaulinus in nostra Luciani interpretatione , quae cum maxime wet stentana prela eXercet. Hermes
suppositicius apud Mart. s,as dicitur respectu fatigati gladiat ris, in cuius locum succedit rSed εὐεδ Os Graecorum ἐφε-hευεν, in insidiis quasi collocatus imminet victori.
niora essent haec, si ponamus fuisse in veteri libro, una. Unde ima ortum sit, & deinde M., ex quo aliquis prima fecerit. Certe hie intellectus est , a sententia probata, caeteraS peri- mi , ct non valere. Sed tamen recepta lectio etiam hanc sententiam habere potest.
uua ergo ratione forte inter difficillimos'
destitutus ab interpreSi licet cum Geneuens editic Catanaei negationem , quam ideo inclusimus, omittere, salua
382쪽
sententiarum, quarum nullus est postea 3 Planius re- as
pelain. Ni si, dicente sententiam eo, qui relegat, illi, qui puniunt capite, initio statim in alia discedunt, frustra postea dissentient ab eo, cui patillo ante consenserint. Sed quid ego similis docenti, quum 24 discere velim. An sententias diuidi, an iri in ungulas ζ oportuerit 3 obtinui quidem, quod postulabam:
nihilominus tamen quaero, An postulare debuerim, an abstinere 3 Quemadmodum obtinui 3 Is, qui vilimum supplicitiin sumendum esse censebat, nescio an iure, certe aequitate postulationis meae Vicius, omina sententia sua, accessit releganti: veritus scilicet, ne, si diuiderentur sententiae squod alioqui revidebatur) ea, quae ab loluendos este censebat, numero praeualeret. Etenim longe plures in hac una,
Tes erit, haee nempe sententia: Quomodo postiirit stare interim sententiae morte multantes &coniungi cuim relegantibus, ad superandas absoluentes, quarum Paullo post, comparatione cum Telegantibus facta, nullus locus Erir cur va ant contra absol-
Men res, non valeant contra re-
Iegantes 3 Si post non valent, meque prius debent valere: si Prius, etiam post.24 an sentenrias Laidi, Mn iri J Caue putes haec esse
membra disiuncta: η an per ana-horan posita non aliam vim abet, quam si ita dedisset Plinius . Ansententias diuidi ET iri insemulas oportuerit; Hoc enim est diuidere sententias, si non ine Uas coniunctim itur, sed in singulas. ' Malebat Cortius pro nosteriori an legi ae t quod eo
'Capitalis emendatio e Mediceo libro prolata a Coi tio. Reliqui, An postulare debuerim, an absti
nere, quemadmodum abstinuit is, qui ultimum - - censebat, Nescio an
iure&c. Quae ab editoribus ira informata puto, cum semel pro obtinui irrepsisset abstinui . Plinianum est ita interrogare , ct sibi respondere, Vid. 3, 9, 2. 6, 2, I. 6, 23, l. 6, 29 sq. 0,Ι7- . Vel proponere quaedam deinde repetenda, ut mox 8 l8.6 ut 9i 6, i &c. Medicetis liber elim vet-ba an abstinera omittit. Seruauimus ea, cum quod sensum non incommodum habere possunt ;subaudire enim licet. abstinerea postulando : tum quod inde potest intelligi, unde illud absiuuit pro obtinni irrepserit.
383쪽
C. PLINII LIB. VIII. quam in duabus singulis, erant. Tum illi quoque, qui auctoritate eius trahebantur, transeunte illo, destituti, reliquerunt sententiam ab ipso allistore desertam, sequutique sivit quasi transfugam . quem ducem sequebantur. Sic ex tribus sententiis ὀuae fastae;
tenuitque ex duabus altera, tertia expulsa, quae quum ambas superare noa posset i elegit, ab utra vinceretur. Vale.
XV. C. PLINI US IUNIORI SUO S.
Non habenti quod legat in vineis, legendos mu- iis libros.
Oneraui te tot pariter missis voluminibus. Sed oneraui primum, quia exegeras ; deinde, quia scripseras tam graciles istic vindemias esse, ut planescirem tibi vacaturum quod vulgo dicitur librum: legere. Eadem ex meis agellis nuntiantur. Igitur mihi quoque licebit scribere, quae legas, sit modo, unde chartae emi possint: quae si scabrae bibit. laeue sint, aut non scribendum, aut necessario,
quidquid scripseriurus boni maliue, delebimus.
V, y quoae vulgo Eicitur ) sit tamen liber qui Ieri possit.
prouerbium igitur tum inter a delebimus Etiam hiesu. lcholasticos homines usitatiam sus in verbo est, qui in bibula fuissh debet, de gracili vinde- ac spongiosa nimis & scabramia, ex ambiguitate verbi l charta scribit, ille diffluent, vere tractum, nempe pale, Li--hus literis delere potius S li-Drum Vna serendum esse in vin- turas sacere quam scribere Vi demi mi ut si uuae non sint, detur,
384쪽
De morbis ta morte feruoram queritur, additis Distris.
Consecerunt me infirmitates meorum, mortes etiam , α quidem iuuenum. Solatia duo, noluaquam paria tanto dolori, solatia tamen: unum acilitas manumittendi videor enim non omnino tin- .maturos perdidisse, quos lain liberos perdidi ) alterum, quum permitto seruis quoque quasi testamenta sacere, eaque, ut legitima, custodio. Man- adant rogantque, quod visum : pareo ut iusius. Diuidunt, donant, relinquunt, duntaxat intra domum. Nam seruis respublica quaedam & quasi ciuitas domus est. Sed quamquam his solatiis adquiescam, 3 debilitor & frangor eadem illa humanitate, quae me, ut hoc ipsum permitterem, induxit. Non ideo tamen velim durior fieri, nec ignoro, alios huiusmodi casus nihil amplius vocare, quam damnum;
diem manumittendos, qua re moritur seruus, illud modo non modo damnum minuitur; computant, quanti fuerit, quan- sed illa humanissima exoritur ii emi alius aeque bonus posieonsolatio, vicem illis pro suis sit 3 amicitiae, & eκ consuetu- meritis redditam. dine suauitatis, rationem nula pareo vi rugos. Divid. lam habent. Tangit autem Ca-' Etiam hie locus Medieeo libro tonem maiorem, Sapientem di sanitatem debet. Alii, pareo cuius erga seruos Vetu-oeius. Suis desumit. los Vel 'or Os' i iumanitas,
- .ric quam etiam in libello de re ru-
quoi ciuitas ) Cum alias V tenatam reliquit. tumnqq. habeat semus, Π*ς b M a Plutarcho prae- vllam ciuilis uris commun/ψ sertim, reprehenditur. Vid P
nem, ac proinde nec facere te .. M
stamentum, nec percipere eκ 333 Bryam, ubi non τοalio testamento quidquam, quod ἀγεννὸς , sed τυ αγαν κτενες ssuum sit, possit, cum ipse sit non humilitatem & is aviam, domini. sed auseritatem seueritatemque
385쪽
an magni sapientesque suat, nescio : homines non ψ sunt. Hominis est enim adsci dolore, sentire; resistere tamen, ct solatia admittere, non solatiis non egere. Verum de his plura fortasse, quam debui, sed pauciora, quam volui. Est enim quaedam etiam dolendi voluptas : praesertim si in amici sinu defleas. apud quem lacrumis tuis vel laus sit parata, vel venia. Vale.
XVII. C. p LINIUS MACRINOs V o S.
Exundationem Tiberis N Anienis naurat, rogans vi I inu letu γ , si qu/ae simile in ahis prae iis acci User.
Νum istic quoque immite & turbidum caelum p
Hic assiduae tempestates, crebra diluuia. Tiberis alueum excellit, & demissioribus ripis altea superfluiditur. Quamquam sosa, quam prouidentissimus imperator secit, exhaustus, premit Valles, innatat campis ; quaque planum solum, pro solo cernitur. Inde, quae solet flumina accipere, &permissa deuehere, velut obuius retro cogit; atque ita alienis aquis operit agros, quos ipse non tangit. 3 Anio, delicatilliinus amnium , ideoque adiacentibus villis velut inuitatus retentusque, magna eX par-
nimiam, obiici Catoni, aIias elegans est, quod eκ Medices obseruauimus. dedit Cortius, sinere cogit. Sier doclen in voluptat ) Pula paullo post habet, se super mi-
chre huc aduocariant illud Ovid. Vas eiecit, pro aliorum enexit. Trist. 4, 3, 37 Est quaedam flere talia sunt, ut, quod prae- voluptas: Expletur lacrumis ege- feram, non inueniam, ac pr viturque dolor. inde ex interdicto uti possistis,
386쪽
te nemora, quibus inumbratur, fregit 3c rapuit. Subruit montes, ct decidentituti mole pluribus i cis Hausiis, dum amissum iter quaerit, impulit tecta, ac se super ruinas evexit atque extulit. Vide- Αxunt hi, quos excelsioribus terris illa tempestas non deprehendit, alibi diuituin apparatus, ct grauem supellectilem, alibi instrumenta ruris: ibi boves, aratra, rectores; hic soluta & libera armenta ; atque inter haec arborum truncos , aut villarum trabes atque culmina J varie lateque fluitantia. Ac ne illa squidem loca malo vacaverunt, ad quae non adscendit amnis. Nam pro amne imber assiduus, ct deiecti nubibus turbines: proruta opera, quibus premtiosa rura cinguntur: quassata atque etiam decussa monimenta. Multi eiusinodi casibus debilitati, obruti, obtriti, & aucta luctibus damna. Ne quid si- simile istic, pro mensura pericilli, vereor: teque ro
Deprehendere esse opprimere, ranquam in decipula, ante O seruatum ad 8, 4, 3. QMosdam exceporibus Deis h. e. propter id ipsum, quod excelsioribus in locis versarentur, non oppresesit tempestas. Hi obseruare Iiorum strages ct narrare possunt. ' Seruanda nempe omniabus modis est nega tua particula, quam male omittit liber Medicens, etiam in voce qui Pro quos posita vitiosus.
atque musmina Absunt a quibusdam codicibus haec
Aggeres, quidus arbores impo. stae . maceriae, sepes, de quibus rustici mei v. g. Varro i, Id. Volebam aliquando transpositis verbis duobus pretiosi iunis 'gere cum operibus: sed quo pretiosiora sunt rura, ranto plus in septa earum impendi verisimile
crorum modo, sed alia etiam publica opera. Videtur Plinius cogitasse secundam oden Hor tii, ubi Tiberis it deiectam ino. nimenta regis &c.
Intelligit, puto, analogiam &proportionem quandam. Si hic circa Anienis ae Tiberis confluesues, hoc est, in Latio, tanta diluis
387쪽
36a C. PLINII Lia. VIII. go, si nihil tale est, quam maturissime selicitudini
meae consulas: sed &, si tale, id quoque nunties. Nam paruulturi differt, patiaris aduersa, an exspectes: nisi quod tamen est dolendi modus, non est timendi. Doleas enim , quantum scias accidisse; timeas, quantum possit accidere. Vale.
XVIII. C. PLINIUS RUFINO SUO S.
Domitium Tullum laudae, qui moγibus caetera non proba
issimis, rasamentum fecerat honesti in , pommbitis captatoribus, ta scriptis vice, guos pietas iv
Falsum est nimirum, quod creditur vulgo, testa
menta hominum speculum esse morum: quum Domitius Tullus longe melior apparuerit morte, quam Vita. Nam, quum se captandum praebuit-set, reliquit filiam heredem, quae illi ciun fiatre communis, quia genitam fiatre adoptauerat. Prinsequutus est nepotes plurimis luctandissimisque legatis ; prosequutus etiam pronepotem. In summa, Ο-nania pietate plenissima; ac tanto magis, quoniam inexspectata lunt. Ergo varii tota ciuitate sermones: alii fictum, ingratum, immemorem loquun
tur , seque ipsos, dum insectantur illum, turpiss-mis consessionibus produnt, Vt qui de patre, aus,
providiluuia, quanta istis, ubi tu es, tus in testamentum illius ire, Maerine; locis humilioribus, di- pere conabantur. Fecit itaque Iuuio magis alias obnoxiis, cte. Domitius, quod Coranus ille forte in Transpadanis , ad La- apud Horatium Sat. a, , Ss sq. rium laeum, ubi praedia habuis- quod senes plures in Luciani se nostrum constat. Dialogis mori orum, verbo, IJ a se captandumpraeb. coruor desum hiantes. Admisisset blanditias. munera, 3 ut qui de patre) speciem obsequia, heredipetarum, qui- habuissent querelae delusorum
388쪽
Proauo, quasi de orbo, querantur: alii eontra hoc ipsum laudibus serunt, quod sit frustratus improbas spes hominum : quos sic decipere, pro moribus
temporum, prudentia est. Addunt etiam, non fuisse ei liberum, alio testamento mori; neque enim
reliquisse opes filiae, sed reddidisse, quibus auctus
per filiam fuerat. Nam Curtilius Mancia, perO- Αsus generum suum Domitium Lucanum frater est Tulli sub ea conditione filiam eius, neptem suam instituerat heredem, si esset manu patris emissa.
Liniserat pater, adoptauerat patruus: atque ita circiunscripto testamento, consors frater in patris potestatem, emancipatam filiam adoptionis fraude reuocauerat, & quidem cum opibus amplissimis. Fuit salioqui statribus illis quasi fato datum, ut diuites fierent inuitissimis, a quibus facti sunt. Quin etiam
lus: sic enim aequum erat, eum gratias Vltimo iudicio referre bene de se meritis aliis. Sed quod queruntur de patre
filiae, avo nepotum, proano pronepotis, qua s. a. commemorati sunt,in eo produnt se &c.'Nimirum recepimus sine ulla mutatione Meluceam lectionem, Ut
plane huic loco aptam. Vulgatum adhuc, qui de illa uti de patre , proauo. 1uasi orbiquerantur. Quae si lectio locum habere debeat, tum orbi fuerint, inaudita, quantum con itat, fignificatione, non qui li- heris carent. sed exhereditati rquem intellectum Buchnerus
uidem sibi inuenisse videtur upra s, I, 3. Sed nihil impedit, quin sententia cogit, ut & ibi
solennis significatio obtineat;& iam contradixit ad eum iptum
Commento quodam, quod iuris speciem habet, eluso ct frustrato. Illa circumscriptio in eo inest, quod filiam fratris, emanisci pari iussam, ut frui posset testamento aut sui, adoptat frateris, qui confra esset fratris emanincipantis, h. e. in communione bonorum indiuisa cum illo viveret: hunc enim esse consortem.
ICti docent, & Burin. ad Veli. I, io. Igitur quod ad ipsum rediturum erat, de bonis filiae non emaneipatae, illud iam redibat, postquam emancipata quidem, sed eadem adoptata a fratre
389쪽
C. PLINII Lia. VIII. Domitius Aser, qui illos in nomen adsumsit, reli
quit testainentum ante o sto & decem annos nuncupatum; adeoque postea improbatum sibi, ut patris 6 eorum bona proscribenda curauerit. , Mira illius asperitas, mira felicitas horum: illius asperitas, qui numero ciuium excidit, quem socium etiam in liberis habuit; felicitas horum, quibus successit in lo- T cum patris, qui patrem abstulerat. Sed haec quoque hereditas Afri, ut reliqua cum fratre quaesita, transmittenda erant filiae fratris, a quo Tullus ex asse heres institutus, praelatusque filiae suerat, Vt conciliaretur. Quo laudabilius testamentiun est,
quod pietas, fides, pudor, scripsit: in quo deni
que omnibus adfinitatibus, pro cui usque ossicio, gra-8 tia relata est: relata & uxori. Accepit amoenissimas villas, accepit magnam pecuniam uxor optima& patientissima : ac tanto melius de viro merita, quanto magis est reprehensa, quod nupsit. Miri mulier natalibus clara, moribus proba, aetate decliuis, dili vidua, mater olim, parum decore sequuta matrimonium videbatur diuitis senis, ita perditi morbo, ut este taedio posset uxori, quam iuuenis sanus-s Dom/Dus A τ ) Profuit
hie locus nobis ad interpretandum non nimis facilem locum Quinctiliani 6, 3. 92 , Vbi puta mus huius testamenti mentionem fieri. l
ipse filios adoptasset, ut l. a filia
am, quae illi eam fratre eominu
fratrem suum, a quo illi insidiae metuendae erant, si ipla heres esset ; illum ipsiim heredem praeterita filia instituit, futurum arbitratus, quod accidit, ut nec vitius insidiaretur suae ex fratre nepti. cuius iam bona inemine contradicente haberet; S curaret, cum liberos ex senatos non habereta ut certe post mortem suam rediret ad illam hereditas.
390쪽
sinusque diixisset. Quippe omnibus membris ex- 9 tortus & si actus tantas opes solis oculis obibat: ac ne in lectulo quidem, nili ab aliis, mouebatur. Quin etiam foedum miserandumque di stu) dentes lauandos fricandosque praebebat. Auditum est frequenter ab ipso, quum quereretur de contumeliis debilitatis suae, se digitos seruorum suorum quotidie lingere. Vivebat tamen, & viuere volebat, Iosi istentante maxime uxore ; quae culpam inchoati matrimonii in gloriam perseuerantia verterat. Ha- II hes omnes sebulas urbis. Iam sunt venales tabulae Tulli: exspectatur auctio. Fuit enim tam copiosus, ut amplissi inos hortos eodem, quo emerat, die instruxerit plurimis & antiquissimis statuis. Tantum illi pulcherrimorum operum in horreis, quae ne
gligebantur. Inuicem tu, si quid istic epistola di
gnum, ne grauare scribere. Nam quum aures ho- Iaminlun nouitate laetentur, tum ad rationem vitae exemplis erudimur. Vale.
Iufirmitate V mortibus suorum turbatus solatium in lite. ris quaeris, ta librum emendandum mittit.
ro S' Diuere volebat Non apud nostram I, Ig. Cum Mae- praetulit , quod cenate Tullum bene comparat nonestum nomen quaesitae per Buchnerus, cuius versiculos re- inediam mortis ab iis, qui do- tulit Seneca epist. loi Debilem lores morborum vel curationis facito manu, Debilem pede, coxu: perferre nollent. His, quae ad Tuber acti ne gibberum , Lu- Quinctil. 8,s, 23 dicimus, add. bricos enate dentes. Vita dum Tertuli. Apol. cap. 46. No- fhperest bene est. Hane mihi tum in primis exemplum Atticia vel acuta Si Atiam cruce, δε- corneliani r ct Corellii Rufi ssim. 2ο,3