장음표시 사용
11쪽
I. C Ine dubio audiendi sunt in Religionis controversis, ut Scripta O rae Sacrae clarissimi interpretes , & traditionis custodes ia- eorrupti. II. Legendi sunt cum delectu , nec omnia eorum placita sunt caecisDeulis amplectenda, nisi regulae sequentes observentur. III. Prima: Si aliquam opinionem adfirmantes , contrariam habuerunt ut haereticam. IV. Secunda : Si usi fuerunt verbis prosessiones fidei enuntiantib. , ut sunt sequentia : Credimus , profitemur , Confitemur. V. Tertia : Si in Catechesibus , & Sermonibus ad Catechumenos , Vζὶ ad Νeophilos , aliqua adseruerint PP. Vel inculcaverint ad credenda. VI. Quarta nota est et Si ut primum adserta sunt illa dogmata, Episcopi & Concilia ut Haereticos damnaverint qui contrarium sea
VII. In disceptationibus sacris, non tantum priorum saeculorum PP sed etiam sequentium Doctores audiendi sunt. VIII. Cuius auctoritatis dignus sit unus Sanctus Pater. nervose d' cet S. Thom. I. p. q. r. '
V ς canus per Theologum Scholasticum intellexit , q*xς ii instituti ab sides ' 4ividit , ptς , Prudenter, & docte e lix
gno discrimine explodere potest.
seatentiam A I ' η'jVm Theologorum Seholae de Fide , aut mori ' R; -diςςre , si haeresis non est, haeresi proximum b*hς '
12쪽
VIII. Iuniorum Theologorum auctoritas despicienda est, dum docte na sua ab antiquis discedunt , & se plus sapere rraesumunt.
1 Anonteorum Doctorum auctoritas quanti sit Theologo saeteri da , hisce temporibus Ostendunt Sapientissimi Viri, qui saerae doctrinae studio, iuris canonici scientiam addiderunt.1I Quum Canones sint Ecclesiasticae regulae Spiritus Sancti instinctu editae , nulli dubium sit Sacerdotes in hae facultate oportere esse y 111 ' canones Poenitentiales dicti ante oculos non dicam Theologi, sed euiuslibet Christiani sunt assidue ponendi. IV. Canones de Excommunicationibus, Suspensonibus, Irregularitatibus scire debent Animarum rectores , licet alterius facultatis oneregr- ς' ad Fidem pertinent , Legi speriti a Theologis mutua
ei debent ut quempiam haereseos Crimine damnent. VI Etiam in his, quae ad mores spectant , rectam & fanam earum rerum notitiam Iuris periti a Theologis accepturi sunt. 7Π Dum poenae iuris Praesiniuntur , Iuras peritorum Omnium communis consensus , concorsquo isti iςntia Theologo magnam Fidem sace- Theolostu; si persectus esse Vult, ut Ius Canonicum , ita quo-
Vin ' ., - ;isri orinnexum vindicare debet.
ρος ς ' p h. hum adeo sapienter ordinatae sunt, ut Ecclesia in I A. L ςS a, prudenter adapta Verit suis caussis ζηζqVς'ψJ hisi ductum probabilissimum est tantum , it tostibus Christianae Reipublicae usu probatum est.
1 Obilissima animi nostri facultas appellatur ratio, cuius munus' est perspicere, ac diiudicare quae ante oculOS ObserVantur. II Ratio scientiarum omnium fundamenta posuit , & argumenta sup-oeditat quibus permoti credimus iugo Fidei subiiciendum esse. 1 'l ulli dubium sit, quod si quis rationis usum adimere Theologiae velli a sundamentis eam penitus evertit. iv Quidam nostrorum temporum viri, insane & monstruose Ratio
13쪽
nem spectarunt tamquam regulam uniVersalem , ad quam omnia dogmata referri debent. V. Nec errore vacui sunt illi , qui existimarunt , nullum Rationi locum esse , dum de Fidei mysteriis agitur. VI. Ad veritates naturales demonstrandas utile & necessarium est ad eas stabiliendas, Fidei Rationem adiungere. VII. Veritates quae rationis lumine non cognoscuntur , & ratio eas habet ut maxime possibiles , facile consentimus. VIII. Veritates rationis lumini Visae contrariae , quum captum nostrum superent , non sunt rationibus manifestandae , sed semper sunt credendae , quamvis humanae rationis lumini adversari videantur. IX. Christiani tenentur suae Fidei rationem reddere , non vero suorum mysteriorum , quae Philosophorum concertationes sua magnitudine
respuunt. X. Fidei meritum eo magis augetur , quo magis obiecta veritas revelata omnes mentis nostrae VireS supergreditur.
Q U AENAM PHILOSOPHIA, it Theologo utilis.
I. DHilosophiam callidis quaestionibus resertam , & Fidei simplici-
1 tali adversam a Schola Christiana eliminandam esse , ex D. Paullo viri gravissimi iudicarunt. II. Illa Philosophia , quae eum primis Decalogi atque Evangelii prae- Leptis Plane consentit , semper in veneratione fuit habita. Ecclesia sua mysteria nominibus expressit, ab ipsis Philosophis
IV. Philosophia adiumento est , ut propositionum naturali ratione cognitarum veritas ostendatur , & penitus confirmetur. V. Fatendum est cum M. P. Aug. cap. 27. de Doctrin. Christian Dialecticam per se ipsam magno usui e1Ie posse ad plerasque quaestiones distblvendas, quae de sacrarum litterarum intelligentia suboriri queunt,& ad Religionis dogmata pertinent. VI. Physicae necessitas ad Theologiam adeo explorata est , ut nemo PQRit fidem figere in praestantissima hac facultate , qui illa scientia
VII. Si quis vero ex me quaerat, quem Philosophum in Theologia sectari habeamus y Cum Cl. Cano dicam : Quo quisque doctior & gravior est, eo est illius quidem & probabilior auctoritas, & fidei dignius
testimonium. VIII. Rationes gravissimae fuerunt S. Thomae , ut summus Aristo teles videretur , sed numquam fuit eius errores ampleΣus.
14쪽
I. ποῦ Ruditi omnes consentiunt lucubrationes Theologicas Historis a non debere esse omnino vacuaS. II. Ex Historiae Humanae ignoratione in graVissimos errores The logi non omnino indocti lapsi sunt. III. Nullus Historicus certus esse potest ad faciendam certam in Theo io,ia fidem , nisi Sacri Auctores privilegio indeficientiae praediti. 1 v. Ex Historicis fide digiis probabile argumentum suppeditare posmianius ad Theologicas theses corroborandas , & ad falsas adversariorum opiniones refelleudas. V. Theologus maxime advertere debet , si Historici graves & probati in eamdem rem gestam mirifice consentiant , ut eorum auctoritate Theologiae dogmata firma ratione constituantur. VI. Auctoribus Ecclesiasticis antiquis honor maximus est deserendus,
eorumque testimonia magna cum observantia excipienda. VII. A veterum testimonio recedere piaculum est , nisi gravissimae rationes urgeant, multo magis nulla intercedente ratione. VIII. Non licet antiquorum testimonia elevare responsis , quae scrupulum nobis aliquem iniiciant , Vel quae hominibus iustis non arrideant.
IX. Quotiescumque nos premit , nobisque officit antiquorum testimonium , non licet circuitionibus uti , illius illudendi aut imminuen-
x vitium est Ecclesiasticorum P P. deserere auctoritatem , atque Ha ieiteorum de re historica sequi Vς stigia , praecipue quum ad Religionis nos' 'l' p. ius, yFide; , ne Auctoribus Ecclesiasticis sensa ab ipsis alie
na adfingamus ad nostras Opinationes tuendas. XII. Adcuratae Critices regulii Q ntrarium est , veras Auctorum 1en
ientias dissimul irς' - . . . . . . C
xl II AEqium non est immodicis laudibus antiquum Scriptorem, qui nobis suffragatur celebrare , alicrius VCro qui refragatur , auctoritatem' xiv. Minus adcuratum institutum est, eadem priscorum scriptorum verba aliquando probare, deinceps non probare.
XV. Speciem praeseserunt aliquando Critici aevi nostri doctissimi , qua si de uberiori, quam Veteres doctrina sibi blandiantur. XVI. Omissis aliis Critices regulis , solo rationis lumine sormatis, libentissime adprobo tres illas, qua Mag. Canus Lib. I a. de Hum. Hist. Auet. cap. 6. praefixit Vel cuin Hereticorum plausu.
15쪽
UNnus suit conditus primo Vere , & non in autum- M o no , anno periodi Iulianae TIO. ut ex Chronologis eru
II. Opificium sex dierum explicat S. Thom. in 1. p. aq. 66. usque ad quaest. Tq. tanta claritate , ut fere nihil ei addere possimUS. III. In Genestos exordio , principii nomine possumus congrue Filium Dei intelligere, expositionem Sanctorum Veterum sequendo.
. IV. Antiquis PP. longe probabilior est sententia illa ; quae per Spiritum Domini , Spiritum Sanctum designat.
V. Quamvis ex Scriptura constet, hominem ad imaginem Dei secum dum Animam esse conditum in quo sita sit non est una Sanctorum PP. sententia. I I. An sex dierum intervallo Mundus sit conditus 3 Quaestio est, quae in utramque Partem propter M. Parentis auctoritatem , agitari vehe
II, Paradisus corporeus quidam locus fuit , oculis ac sensibus sub- ς tus, arcanorum & spiritualium adumbrans rationes. VIII. Probabilior opinio est eorum qui Paradisum in Arabia Feli-ςς , Vel Mesopotamia, aut circa Babylonem in Mesopotamiae limite collocatum esse existimant. i . Paradisi terrestris existentia , & cnius speciei fuerit arbor scientiae boni & mali, pariter non est definitum.
X, Arbor vitae ab effectu nuncupata est , eaque arbor corporea li-ςet ac spectabilis , simul erat Sacranaenialis. XI. Adamus primus omnium hominum fuit ; illius corpus non androgynum ἰ nec infantis aetate , aut gigantis statura sermatum ex cuius costa vere Eva producta est. XII. Eva seducta a Doemone vere serpentis Organo utente , non interna suggestione, ut Caietanus docuit. XIII. Adamum fuisse seductum , merito superbiae suae , S. Aug. docet , quamvis non eo seductionis genere , quo EVa. Ada-
16쪽
XIV. Adam vin peceatum suu in expiasse , demon fravlt ex FP. rh lippus Abbas Bonae Spei S. Bernardo coaevus. XV. Insolens Lamechi exemplum , duas simul uxores ducens , Patriarchae qui ante Diluvium vixerunt , non sequuti fuere. XVI. Ambulavit Enoch cum Deo, & non Vidit mortem , licet Ra bini contrarium iudicent. XVII. Librum Enoch a veteribus quibusdam laudatum , velut Apo-criphum consultius alii reiecerunt. XVIII. Carnium esum Ante-Diluvianis hominibus insuetum , etsi plerique PP. adserant , a Deo tamen Prohibitum fuisse , ex Scriptura Saera certo colligi non potest. XIX. Non nisi per errorem adfirmare aliqui potuerunt, Angelos mulierum specie captos , strupi cum iis consuetudinem habuisse , & ex nefando illo concubitu ortos esse gigantes XX. Verba Genes. 6. v. 3. Eruntque dies illius centum Uiginti annorum; non Vitae durationem , sed temporis ante Diluvium hominibus ad agendam poenitentiam concessi , intervallum definiunt. XXI. Hebraici textus Chronologiae potius est adhaerendum , quam 7o.
fendat , Scripturam Sacram si legit 3 XXIII. Arcae amplitudinem , significatione ua , caeteraque ad ipsam pertinentia libenter explicabo. XXIV. Diluvium fuisse universale , non Palestinae solius , sed totius terrae , qui causam meditatus fuerit , ultro concedet. xxV. Gratis adseritur aliquos ex eis, qui Diluvio perierunt, damnationem evasisse.
XXVI. Epoca Diluvii figenda est in anno Mundi 161 6.
I Canct. August. Semo primogenituram dedisse aliqui censent , sedo nobis probabile maxime est Iaphetum esse praeponendum. II. Praeeepta sanctissima quae filii Noe receperunt , in Libro Iob ante legem Mosaicam conscripto adumbrata reperies.
111. Noemum in ipso Diluvio , nec in trecentis & quinquaginta annis , quibus Diluvio super Vixit, filios non habuisse cum S. Chrysostomo
IV. Eius ebrietas non solum innoxia , sed & mystica fuit propheti eis gravata sensibus , & velata tegminibus. V. A Natali Alexandro recedimus , adserendo Cainanum Arphaxadisi lium in Vulgata editione numeratum non esie insitum. VI. Babelicae turris aedificatores graviter peccarunt , eorumque s
perbiam ac fastum Deus linguarum confusione iuste punivit.
17쪽
VII. Ex Babelica confusione , septuaginta linguas ortas fuisse eensentPP. sed certum numerum definire non tam facile est. VIII. Pristina ac primigenia lingua est Hebraica ipsi mundo coeva, in familia Heber conservata , sicque permansit. IX. Divisio terrae non in ortu , sed in provectiori Phaleg aetate facta est. DX. Non absurdum est dicere idololatriam circa Abrahami nativitatem dcepisse , licet eius originem ex Chami posteris cum universa Criticorum familia repetamus. XI. Nativitas Abrahami ponenda est in anno Igo. Patris sui Thare, licet aliqui iudicent natum fuisse anno TO. XII. Promissiones Abrahamo datae sunt anno To. Vitae suae , & ex hoe anno sumendi sunt 3 o. anni , de quibus S. Paullus Ep. ad Gal. 3.16. mentionem facit.
I. Brahamus uxorem suam Saram absque mendacio sororem vo--cx cavit , eamque cum a Pharaone , tum ab Abimelecho Regibus intactam accepit.
II. Melchisedech Rex fuit Salem , qui panis , & Vini oblatione , Sa- erificium corporis & Sanguinis Christi in Eucharistia adumbravit , ut
constanter Catholici adserunt.
III. Quamvis totum illum terrarum tractum , qui ab Aegypti fluvio ad Euphratem interiacet , nusquam possederint Hebraici , stat nihilominus divinae promissionis Veritas.
IV. S. August. contra Faustum , libidinis & intemperantiae notam ab Abrahamo abstergit , dum sese Agarae ancillae copulaVit. V. Absque temeritate adfirmari non potest, Circumcisionem ab Aegyptiis ad Hebraeos perVenisse. VI. Sacris litteris confirmatum est , Circumcisionem ad delendum pectatum originale institutam esse , licet semen Abrahae a reliquis mundigentibus distingueret. VII. Lot Angelis hospitio susceptis, a Sodomitis vim passus , utram-qust filiam illorum libidini , illicite & imprudenter obtulit. VIII. Loti ebrietas , & cum utraque filia incestus , a crimine.excusari non possunt. IX. Abrahami promtus & alacer ad filium suum immolandum animus , nullo praevio Aegyptiorum , Vel Gentium aliarum exemplo ob curari potest , quidquid dicat Marshumus.
X. Iacobum absque fraude & mendacio paternam benedictionem accepisse , gravissimorum P P. auctoritas , N. communis Theologorum seu tentia docet.
XI. Non vocaret Iacob Simeonem & Levi vasa iniquitatis bel
18쪽
Iantia si inique non perim issent ob Dinae raptum Sichimitas. XIL Ius levi rationis ante legem institutum est , Deo auctore , ut par est non Aegyptiorum , Chananaeorum , aut Vicinarum gentium exemplo. XIII Incertum est , an Iudae & Thamaris historia , ante vel post Iosephi venditionem contigerit; sed oppido qUam certum , Thamaris cum Iuda concubitum non fuisse excusatione dignum. XIV Seortationem ante legem prohibitam non tuisse , IIIairnonides, aliique Hebraeorum IIagistri , ta post illo. Marobumus , Perperam adse- μxv Iobi historia vera est , non fabulosa Vel parabolica , ut Thalreudistae , vel Maimonideβ , R. SchQm Tob , Ana baptistae & Luieratii impie delirarunt. XVI. Iobum Idumaeum suisse , eX genere Elisu ortum , lorge probabilius est , quam Cananaeum eXtitisse. XVII. Eius liber Sacer est , & canonicam habet auctoritatem , licet
Auctor incertus sit. . , . In C
XVIII. Cunctae animae quae cum Iacob Aegyptum ingressae sunt
' XIX. Oraculum quod Iudae filio Iacob moriens edidit , praeclarum ast ad convincendum Iudaeos , Mes iam Venisse. . XX Moses totius Pentateuchi Ahictor , Omnibus Gentium Philosophis, o storicis.& Poetis antiquior, non Polygamus , nec homicida , nec Heliopolitanus infectus lepra , ncc faciem habens cornutam , ut Heretici
ςx Hylo δ' ' bi tib lli sententia , adserentium es e filium Dei , qui MD s in rubo adparuit, sed propugnantium Angelum fuisse nostro aevo pro- ' xxii. De institutione , celebrati ne , & ritu Iudaici Paschatis rogatus dicam.
1 a Eguptiorum spolia ab Israelitica Gente ex Aegbpto migran- ablata ab iniustitiae crimine vindicat S. Aug. & S. Thom. 11 Circuitum dumtaxat in mari rubro Hebraeos secisse , non ab uno iii ore ad litus oppositum transiisse , non est improbabile recentiorum hominum figmentum. III. Transius Hebraeorum non refluxui maris , quem Moses rerum naturalium peritissimus obserVaVit , alteriVe caussae naturali , sed miraculo tribuendus est.
IV. Decalogum in tabulis lapideis exaratum populo promulgavit Moses , in quo praecVpia legis daturae , necnon omnia praecepta moralia xeteris legis continentur , Vel ad illum revocantur. V. Veteris legis e remoniae conVenienter in Sacrificia , Sacramenta,
19쪽
Saera & Observantias dividuntur , ut praeclare eXplicat S. Thom. I. a.
I. Caeremonias Veteris legis ratione destitutas , qui dixerit. ipsum ratione destitutum probat. 'p'aecepta ob eam praecipue caussam Deus tra-d meo raeis , ut eos ab idololatria reVocaret. yy Sacrificia Israelitis non solum permissit Deus. ut Soencerus so-
Rua saerificia , quae hominibus exigebat , significanda. 'hς δθM RI' ς prQsena Gζntium Religione originem non du- it ex Dei sapientia , & voluntate
XI. Cherubini Areae superpositi, erant simulacra multiformia. vel anima tum diversorum species exhibentia. XII. Dei mandato Sacerdotales Vestes factas fuisse, Scriptura ς xvii/tur , & Aegyptii mores confirmant. Jςra XIII. Altare Thymiamatis, an sit constitutum extra Velum in San'. Vol positum intra velum in Sancto Sanctorum ἶ Sit problema. ' XIV. Istadlitici Populi regimen nec Monarchicum proprie fuit ad siςm usque , nec Aristocraticum , sed Theocraticum. - XV. Ad Aegyptiacam superstitionis imitationem Vitulus aureus ab Aarone conflatus est , non ad Cherubinis similitudinem. XVI. Aaronem fuisse gravi mi peccati reum , Seriptura Sacra pro-- , temere ab Hebraeis excusatur. is Mi Culum in asinas Balaami factum , eiusdemque nenuissimi
Q primo culturae terrae promissionis, iique ab autumno ducebant initium. .. δἰ Πυβ iubilaei quolibet anno q9. celebraretur , an anno eo λ0 utramque partem. λ ue septemdecim dumtaxat annis Reipublicae praesuisse ooi- Chronologiae fac rae magis consona. 'se , . Anni interregnorum oppressionis non sunt seorsim numerandia: - '' qψὲςxi. includendi , licet opinionem adversam nulla censura
V ii ' Pςb0r Vere , de proprie Iudex Hebraeorum fuit. - . Iephte iuxta Divum Hieronymum in vovendo fuit stultus inrζddendo impius. 'XXV. Samsonem peccata sua poenitentia diluisse . docere videtur ipsenaei S. Aug. XXVI. Librum Iudicum recentiorem esse , & post decem Tribuum captivitatem scriptum , quidam falso suspicantur.
20쪽
XXVI. Plures Boozi non sunt admittendi ; Ruth ergo historiam sub Debora & Barac ponimus. XXVIII. Verum Samuelem adparuisse Pythonissae ; & Sauli suam
suorumque proximam cladem ostendisse probabilius est. XXIX. Liber Psalmorum genuinus est , an sit unius Auctoris , incertum , partem certe maximam DaVidi tribuendam esse constat. XXX. Probabilior sententia censet duos Primos Libros Regum a Samuele Natham , & Gad Prophetis esse scriptos. XXXI. Annum aetatis circiter aO. Salomon adtigerat , quum Redi 'xXX1I. Salomon fratrem Adoniam iuste sententia capitis damnavit, Abiatharem Sacerdotem merito ex autoravit.
I. Empli Salomonis origo reserenda non est ad superstitionem A X gyptiacam , vel ad Gentium ruditatem , sed ad D. O. M.
eonsilium , auctoritatem , affatum , DaVidisque ac Salomonis pietatem. II. Reginam Sabbam ex Aetiopia venisse ad audiendam sapientiam Salomonis probabilius Videtur , quam ex Arabia. III. Absurdum non est dicere huiusmodi Reginam ad veri Dei co-g' j'' quibus adsentior , salutem Salomonis Velut non incς δ libho, Salomonis, Ecclesiasticus Canon recipit, Pr . is hin scilicet . Eecletiasten , & Canticum Canticorum.' vi. Salomon Cantica Caniiῆorum scripsit sapientia divinitus insula,n sotriius Saneti amato - . vii Proverbiorum Liber non Pst Ecloga Optimarum sententiarum, - nie Salomonem floruerunt Scriptoribus. 'vuL contra canonicam Ecclesiasti, auctoritatem , nulla militant ali-
s d Salomoni cum Ecclesia , Ecclesiastis liber adscribendus est. x seriptores Ethnici ex Ecclesiastis libro nonnulla hauserunt. XI. Canticum Canticorum, Sacrum Epithalamium & Nuptiarum Chrisees & Ecclesiae est. XII. Ieroboam vitulos aureos non emn it , nec Israelitis proposuit in sim istudinem Cherubinorum T bernaculi, Vel Templi ; neque in Iosephi Patriarchae memoriam , sed in superstitionis Aegyptiacae imitationem. XIII. Nec ipse, nec Israelitae ab Idololatria aliqua ratione excusari possunt.
XIV. Elias cum Lambo , Praecursor Christi ad iudicium venturi,