장음표시 사용
141쪽
SILICULIS NON DEHISCENTIBUS RECEPTACULO COMMUNI EXCEPTIS
c RARACTER. Calyx quinquefolius. Petala octo ad D. II nitida. Receptaculum oblongum spicatum. Semu
t. Adonis Belleborus. Adonis perentiis petatis plus octo. Pseudo is Helleborus. HATI . Buphilinimum. DOD. pempl. 26 . bene. Buphthalmum. Don. Pseudo-Ηelleborus niger. CLUR His. I. p. 333. Icon. Helleborus niger serulaceus. LOB. Ic n. P. 7sq. Helleborus Hippocratis. TAB. Icon. 721.
CopioIe in monte Ladens vidi, supra Petendos, etiam circa Leua
Calyx atropurpureus, lanuginosus. Hos amplissimus, aureus, maculis albis saepe respersis. Petala duodecim, tredecim, etiam plura, quandoque erosa --gue macula violacea notato. Anthera navae.1. Adonis an ua. Adonis annua octopetata. HALL. Iων. 32 . I. Adonis flore pallido. c. n. Basil. s3. CAΜ. optime. II. Adonis hortensis fiore minore atrorubente. C. B. pin. III.
. Prior hinc inde inter segetes, posterior in hortis visitur. Distinctio sacilis a priore. Antherae caerulescentes, Flos flammeus petatis macula atra uotatis.
142쪽
HARACTER essentialis, in unguis petati fovea vel tuberculo. Adde Calycem quinquephyllum, Petala quinque, plura.
I. Ranxnratas sceleratus. Ranunculus fructu oblongo impatiente, Ranunculus Ductu oblongo, soliis triplicibus earnoss. Eanunculus solii inserioribus palmatis, summis digitatis, seu tu oblongo
Apium aquaticum, TRAGI. Ranunculus sardonius. GEsNER. - Ranunculus I. cAN. Epit, Icon non bona, solia superiora serrata, summa trifida facit. Ranunculus 'palustris rotundiore solio Lon. Icon. p. 669. bona. Ranunculus Sylv. I. DOD. ye t. 423. Icon bona. Ranunculus palustris apii solio laevis. c. v. bona descriptio.
Abundat Vienna rivulo, in fossis suburbanis Leopo istat. i Causis tener, cavus, spongiosius. Folia inseriora longe petiolata, tritoba, caulina in initio adhuc tritoba, dein simplicia, trifida, suprenia integra.
Flos ex luteo pallens. Fructus oblongus, ovatus, aequalis, glaber, impatiens attactus. Observatio. Folia inferiora palmata, superiora digitata , non satis distinguunt, habent enim etiam haec alii ranunculi plurimi.
a. Rauunculus Sardotis . . Ranunculus soliis radicalibus apii tritobis, fructu rotundo. I. Ranunculus palustris apii solio, lanuginosus. c. n. Hu. t8o.Q, Ranunculus II. species, vel Sardous. COR Dii sol. ais. Ranuneulus seeundus: CANEM epit. ni. Icon. Ranunculus secundus. C. n. in ΜATHi OL. soL 4s3.
Abundat tota Austria. Obseruatio I. A Ranunculo scareato disterre lanugine, pluribus f liorum incisti sis, iam c. 3, monuerat; haei disteretitiae ONNAEUM non movere, debuissent tamen circumspectiorem reddere: fructus, qui in
143쪽
priori oblongus, talius impatiens, elasticus dissilit, in hoc rotundus, seminibus coinpressis, simpliciter apice acutis, in capitulum collectis via litur. Calyces lanuginos, colorati, reflexi, nos parvus, gummeo nitore splendens, cxiguo ungue maculatus. Obserratio II. Semina in plerisque ranunculis apicem habent res xum , semen in nostro Sardos habet apicem sursum spectantem ; quae nota praeter alias hunc satis ab aliis 14arat.
Ranuneulus soliis radicalibus reniformibus, longe petiolatis, eaesinis diot iis, sessilibus
Ranuneulus nemorosus s. sylvaticus, solio subrotundo. c. n. p. 178. Ranunculus I. sylv. DAL CHAMP.Ranunculus auricomus DOD. Icon. Ranunculus aconiti solius solio rotundo ad radieem praestolante. FL Prus LoEsEL. Ieon. P. 22s. bona, & nomen commodum.
Asia radicalia reniformia, saepissimc crenata, unum, duo, licet quandoque etiam uno eodemque petiolo 3. 6. alia nitantur, diversiae figurat , quale specimen anno I76I. in sylvula Doriabach collegi: caulina digitata, non linearia, sed vel s)rrata, vel integra verticilli in modum cauli circumposita, qua nota facile dis iiigui potest; adllaec mitis totus ct herbaceus est, ut in experimento post ΗALLERUM inveni. Catilis cavus debilis, stiperius brachiatus, geniculatus, plerumque prostratus. Hos pro altitudine plantae exiguus, flavus, calycis soliola haud multum superans Semen speciale nihil habet.
Rauunculus ac nitifolius. Hanune uiua soliis omnibus quinatis lanceolatis, inciso - serratis αRanunculus montanus IV. CI. USi I. His I. p. 236. Icon bona. Ranunculus montanus aconiti solio albus, flore maiore. c. u. RAI. TOU . Ranunculus IV. CAMRR. Epit. Icon. P. 3ἐ3. non adeo bona, Caule ad exoriatum capillato, quod non invenio. Ranunculus store albo. DOD. pempl. Icon. p. 426. bona.
In acclivi montis V e vel, Schneberg ct aliorum sylvosis locis c Lusius, xkAMER. In iti talpinis sylvis ubique abunde ego reperi. Causis
144쪽
IU, Cculis altus ramois glaberrimus. Folia cras a aconiti, lobis maioribus. Glyx fictus soliolis quinque minimis, margine purpureo colore perfusis, coloratis, albidis, deciduis. Petata fioris quinque, ovata, nivea, antherae flavae.
Semen in capitulo sedens ventricosum uncinatum. s. Ranunculus Illyricus . . Ranunculus soliis digitato- tripartitis, laciniis lanceolatis, integerrimis, ea.
lyce rest XU. Ranunculus grumosa radice CLUs. His. I. p. 24o. Icon commoda. Ranunculus lanuginosus angusti solius, gramosa radice maior, di Mnor. C. n. Pin. Ranunculus Illyricus TAn. p. III. Icon inelegans. Ranunculus Illyrieus radicibus bulbosis soliis oblongis. I. n. III. p. 263.
In ea montis Hamburgensis parte, quae occasium spectat, cLusIUs, eodem loco primo inveni, ut etiam candidis c Lus II cineribus laudem debeamus. Dein S in ea montis Namburgenses parte, quae orientem spectat copiosius, tum in illa, quae Septentrionem, satis frequentem vidi, nuspia in alibi terra Austria. Causis pedem & ultra altus, lanuginosit . . Fblia albo villo obducta, sericea. Calyx villosus prae lanugine alba incanus. Fros inter onuies ranunculos, quos vidi, maxime speciosus, suuphureus, purus.
s. Rauunculus rut olius. Ranunculus soliis supradeeompositis caule simplicissimo uni solio, radice tu
Ranunculus rutaceo solio flore suave rubente. c. n. yiu. Gl. Ranunculus praecox I. Rutae solio. cLUs. Us. I. p. 231.
In inferioribus Stantae* iugis, ct vicinis montibus CLUSI Us, in
145쪽
STIRPIuM AUSTRIA CARUM Ranunenius soliis radi exlibus subeordatis obtusis tripartitIs, Iobis renobatis,
' eatilino lanceolato integerrimo, caule uni floro L. Spec. M. nomen quo dammodo bonum.
In Schneberg, Breyn alpen, Gitan - Schaia, ct aliis in alpibus. . Folia longo petiolata, viride splendentia. Calycis soliola ex albo viridia, storiis petata nivea, cordata, ut bene figura expressit sEGUIERus, iam etiam indicavit CLUsIUS. Observatio L. Species prima, ut & altera CLUs II una eademque piamta sunt, consentit set Gui ERus S posse in demonstrative evincere. Obseriistis II. Quandoque caulis aphyllus est, ut HALLE Us monuit, quandoque duobus soliolis la colatis instructus, ut o Lusius edixit; rupe etiam biflorus est, ut mala: aphysios, uni ri, definitiones.
s. Rananeuius bulbo S. Ranunculus calicibus retroslexis, radice simplicia globosa.
Ranunculus pratensis radice verticissi modo rotunda. C. B. yin. Ranuneatus bulbosus. Lon. Icon. Ranunculus tuberos . DOD. Fe e. Icon. p. 42M Ranunculus minor. TA . Icon. p. Io .
Ubique in pascuis, speciatim illis Diabling, Rodati
Cognoscitur Papinso Rauunculas Repens. Ranuneulus calycibus patulis stolonibus repentibus. Ranunculus foliis ternatis soliolis petiolatis trifidis, medio productiore , canis multigor . MRanunculus pratensis repens hirsutus. C. R. bene. Ranunculus hortenta I. DOD. pempl. 422. Icon bona.
In pratis ubique, in illo SDnmo ing, Dasing M. Ex dura, licet rara hirsutie cauIis subasper, solia longa petiolata petiolis ad radicem violaceis, Iongitudine linea cava exaratis, nolonibus repentibus absque excavatione rotundis, coloratis. Observatio. In hortis cultus non hirsutus, in pratis hirsutus, etiam calycibus siti e revoIutis.
o. Ramnensus Namusolum Ranunculus calycibus patulis, peduncusis teretibus, lassis tripartito- multi dis, summis linearibus. M
146쪽
Ranuneulus pratenm erectus acrIs. c. 'B. Ranunculus sylvestris. TAB. p. tor. Icon optima. Alia synonlina ob ineartitudinem non addo.
In pratis riguis frequentissiluus, etiam locis sylvosis Domisia, Baden, Simmeriuger-Wald; vidi in millendos, Somau, Baden; etiam subalpitia inliabitat prata, ct simina alpitiin pascua. Radix ex tubere multum fibrosa caulein soliosum erectum ram
Folia longissimis pediculis quandoque manifestius, quandoque o scurius sulcatis innixa, napelli formia, inferne dilutius herbacea, qua doque in alpibus leni pube sublucana, quale specimen servo, superne saturatius viridia, macula serruginea ab intertione pediculi incipiente per multam latitudinem divisionum soliorum dispersa in plurimis. Causis inseriae aliquando maculatus, tape aphyllos, in sylvis uno longe pedicellato solio 1 emper in medio instructus, aliis locis inventus, superioribus sessilibus, trifidis, raro amplius laciniatis, . plus minusve lanuginosiis; crectus, cineraeeus, dum glaber, est polyanthemos, unde
multi Bolanici pol Ianthemum vocant, quem acrem dixit L INNAEUS. Sed an revera distinguiumir Rauunculus atris & polyanthemor LIN-N1si λ Adhaec nostrum lanughios varietatem, ut vult Cl. HALLE RUS , non persuadeor. En nostrae variantia solia in TAs. IV. F. L L
it. Ranunculus Breνηinus TAB. IV. F. a. Ranunculus alpinus receptaculo lanuginoso.
Hic ex summo capite plura, quam alii ranuncussi alpini solent, s lia promit, ex viridi nigricantia, subtus maxime hirsuta, profundissime,& magis semper quam in sequenti tripartita, lobis irregularibus, media lacinia medii lobi minus triangulari, aut tridentata: lobi laterales non adeo profunde bifidi, & hi iterum varie sedit, margine hirsuto in Omnibus, atropurpureo in plurimis. Pedicusi atropurpurei, canaliculati, hirsuti. Causis raro rectus, plerumque quasi decussatus, eadem hirsutie obsitus, non altus, solio vel nullo instructus, quale specimen ex alpibus attuli, vel ad decussationis eminentes gibbositates sessili, uno alterove,
alte trifido, quandoque quinquefido, angustiorLet Calyx Digitigod by Corale
147쪽
Hos splendens gunameo nitore, ungue multum maculato. Fruilus capitatus.
Semm glabrum uncinatum ranunculi, receptaculo lanuginosis, quod in aliis non observo. Habitus hirsutus. Est inter alpinos post alpestrem sere minimus, in
hortos tamen translatus statura augetur.
- Raaina Ins Qvasis. I. Ranunculus subhirsutus caule subuessioro soliis radicalibus palmatis caulinis multi partit in sessilibus.
Ranuncnius saxatilis magno scire. C. E. prod. SCHEUCHZER. I . I. p. 46. ω definivi in alpibus sequenti modo: Ranunculus flore amplo calthar. Ranunculi xx. HALL. Bess. p. 327. descriptio. Il. Ranunculus caule uni noro soliis radicalibus palmatis, cauIInla multipa litig sessilibus M. Lapp. TAn. III. F. 2. Ranunculus minimus alpinus luteus. l. B. III. p. 343. Icon non incommoda interior, quoad rad cera optima. Descriptio mala. Any Ranunculus tenui solius montanus luteus. I. u. III. p. 4I6. TAB. F. 6. Videtur illum coniungere priori.
Hoc nihil copiosius in sylvis subalpinis, alpinis, locis alpium udis
sub pinu primo voee, in itinere S eberg, in itinere Breyn; en veram utriusque descriptionem: primi icon TAB. IV. F. 3. Secundi TAB. IV. F. ΦΙ. Radix tuberosa crassa, quasi napulis teretibus ad se invicem compassis constans, oblongis carnosis fibris, non mulium ramolis, prosunde demeriis componitur. praecedentium annorum exsiiccae soliorum Wiginae caput circumstant, dum petiolus unus, duo, plures, longi can
Iiculati solia gerunt superare profundius, inferne dilucidius viridia, frequentius subhirsuta, quam glabra, crassiti scula. Sunt haec palmata, evidentius trifida, lobis sessilibus, medius triangularis alte scctus, media lacinita vel simplici, vel tridentata, lateralibus dentibus decrescentibus. Laterales Iobi profundiis me bifidi, ut sere velles solia radicalia esse qui quesida, a medio proximi etiam triangulares, ut medius secti, inseri res pediculum respicientes, prosunde quandoque iterum secti, quasi alati, non adeo triangulares. Variant in hac planta soliorum incisurae,
148쪽
Caulis iam altus, lain minor, sbbhirsutus, durus, licet fistuIosii sepius biflorus, quam uni florus, unicum, vel duo, rarius tria habet solia: ad caulis divissionem sedens maximum in latas lacinias, ct has in alias minores, lobi medii radicalis solii in morem, secatur, vicinis e dem modo. aut solum tridentatis; laciniae dein scias in decrescunt amplitudine, & longitudine, minimae sunt, ubi solium caulem non amplectitur; solium aliqua ab hoc distantia in sin 'lo ramo aliud est, etiam. amplexicaule, trifidiun, quinquefidum, iuxticiam, octosidum, laciniis
lanceolatis, maxima elliptica, aut dentata. Calyae soliolis ovatis coloratis villosus. Fos iuriis vel duo, potata profunde Iutea, splandentia. Hii ulum rotundum, aut subrotundum, compressum, uncinatum.
II. Omnia similia habet cum hae disterentia, quod radix non semper adeo tuberos s aut teretibus ad se compactis constet napulis. Causis si ibhirtutus inclivitiis, solio plerumque unico intres, qui que lacinias simplices secto, quandoque tamen duplici, infimo longe petiolato
fi lia radicalia glabra, ut monuit HALLERUS.Colyx, flos, semen, ut in priori Sed etiam ex eadem radice surgebat alter minor ranunculus in uno specimine Observatio L. Ranunculorum alpinorum maxima, nec satis discrimulata confusio alias omnino postulat definitiones. Ranunculum P I ATERI definit spee. ao. caule biforo LINNAT Us, quem unifloro IIvc. I HALi ERus; si in colore constantia, calyce floris albi villosio MALLE RUS rectivo patefecisset, quam omnis alitas, sed luc usque nobis in nostris ab pibus non lectus. De Ranunculo antea monui, ut & de pthoro,
definitionum inconstantiam. Sed de illis, qui solitis radicalibus palmatis sunt, caulinis multi partitis, maior Ionge difficultas, S imprimis de N
vati TAM IV. F. 3. 4. etsi uniflorus hinc inde visatur, plerumque tamen caule binoro est nostris in alpibus, atque id primum. Secundum est, quod caulem glabrum saciat i INNAgus, quem subhirsutum invenit HALLERUS, & constanter obtervo, nec semper ad caulem solium unum, sed
etiam sipe duo opposita, supremo simpliciori, trifido, quinquefid , latiusculo lanceolato, inferiori in lacinias ampliores, & has dentatas secto, alia prius dixi.
149쪽
Observatio II. Tabula III. Florae Lapponicae Ranunculi infeliciter assimodii in incisi sunt, cum ambitu solii 1 olum circumscripto, ut cognoscere possis, ex aliis enim haud divines; in figura lineae pro arbitrio ductae, non venarum decursus ramificatio expressa, & misera. I. B. Ggura interior Ranunculi minimi alpini albi, ct lutei, plus veri ci verisimilitudinis habet, radicem Onuuno bene.
33. Ranuueulus echinatus. Rauunculus seminibus aeuleatis, soliis superioribus deeomposuis taeatibus. Plurimorum. Ranunculus arvensis echinatus. c. u. P. 4rp. Ranuneulus III. Sylvestris. D o. pempl.
Inter Helzendos & Li g, in arvis humidis ad viam. Multum ramosa S diffusa planta nores habet omnium racuncul rum nostrarum regionum minimos. Semina complanata aculeis Smagno stylo instruista.
Ranunculus soliis submersis capillaeeis, emersis peItatis. L. Ranunculus soliis submersis capillaceis. L. Ranunculus aquaticus capillaceus. c. B. pis.
In aquis stagnantibus, lacubus, stagnis, etiam in currente rivulo Romeniniihi Calycis solia reflexa colorata; sos candidus.
Ranunculus soliis tripartitis aeute sinuatia lanuginosia. Ranunculi g. species. HALL. IDIU. P. 323. Ranunculus montanus lanuginosus soliis ranunculi pratensis. C. n. pros. Ranunculus magnus, valde hirsutus, nore luteo. I. B. III. 417.
In Sylvis subalpinis ubique. Ita lanuginosa macula exalbida notata in alpibus. Calycis soliola quinque, lanuginosa, colorata, concava, lateribus magis coloratis, saepe reflexis, stria nigra secundum longitudinem
Floris petata quinque profunde nava, admodum nitentia. Semina capitata rufa ventricola uncinata; LINNAEUS dicit acuta cor pressa, quod nec in immaturis, ubi ventricosiora, nec hi maturis invenio.
150쪽
M. Imunculas testeutatus. Ranunculus soliis filisormi - ramosis, ea lyelbus appendiculaus LINNAM,
male pro nostris; ealyces appendiculati non sunt. Melampyrum Iuteum minimum. C. n. Pin. 234. Nelam pyrum perpusilum Iuteum. LOB. Icon. Melampyrum luteum. TAu. Ranunculus ceratophyllus Seminibus taleatis in spicam adactis. ΜοR. II. T. M. F. 21. Sect. 4. 1con.
Habitat iuxta agrorum margines, ad Beloevir, in vallo eiusdem Horti Regii copiosissime, ad agrorum margines Simmmug, prato Sinmeriis, vallo prati, ubi maximae staturae deprehenditur abundanter; ct hi
moenibus.' Annua planta ex radice tenui parum fibrosa saepe itum unicum, sepe plures profert caules, omnes aphyllos, leniter lanuginosios. Folia 1 tuit ex longe petiolatis in extremitate tripartita, palmata, ii sar cornu cervi quandoque divisti, ramosa tenuia, non tamen fili lorinia Glyx lanuginosiuS. Hos flavus non nisi sulgente sole apertus petatis erellis. Semen in sphaeram, dein spicam ad illum, in initio rectum, dein incurvum, laeviter uncinatum, ut nonnulli vocarint salcatum, bali testi,culd tum, quae nota praecedenti evidentior, cognomen testiculati potiusquam falcati illi imprimit, stridie enim falcem non refert. Obseruatio. Ex definitione LINNAEI nostra planta aeternum ignorareri. tur, ex synoni inis & figura MORI SONII scium crui potuit, unde patetustis synonimorum, & figurarum
n. nunculus Pthora. Ranunculus soliis reniformibus sabullobia menatis, mulino sessili, fioribus
lanceolatis, estute subis binoro L. Pthora valdensum. G u. MN. Icon Pthora valdensium montis Baldi cnusIT. Icon et moda, flos petatis maioribus instructus nostris speciminibus omnibus conveniens. Pthora maior. CAM. Epitome icon. p. omnino malus, petata tantum quatuor & incisa.
In Schnebem, Stanetate Enim, aI Ereyn, in omnibus alpibus. ci cis kliola colorata patentia, floris petaIa quinque profunde fi in splandentia, Eacula ad unguem debiliori aequalia, margine rotundo: