장음표시 사용
471쪽
s Liberi Septimus decimus: δοῖ
taliae est obiecti, opportune illud quidem,si sine ipsius consequi exitio, az pernicie potuisset. Praeerat tum Etruriae Theodaliatus Amalafredae olim reginae si ius,homo litteris egregie eruditus, atque in primis diibpli ne Platonicae studiosiis. verum plus, quam ferre Tuscorum animi pos-ent,auarus,ac congerendae poliandis populis, pecuniae cupidus. hic, cu e odio stagiare apud Etruscos, atque Amalasilentam eo nomine intelli- s eret, cupiditate prodendat Iulliniano Tusciae, atque Italiae relinquendae incensus est,eo animo, ur,cum ingentem. vim pecuniae recepisset,& consistatem dignitatem adeptus esset, teliquum aetatis Constantinopoli degeret. Haec illo animo volutant opportune legati a Iustiniano ad pontificem nouum Agapetum venerunt,de concordia reconcilianda inter ecclesias missi. quibuῖ i lle occulte conuentis voluntatem ut suam ad Iustini num deserrent,mandauit. Per eosdem dies Athalaricus luxuriae,ac temulentiae deditus morbo laetifero est oppressius. cuius periculi Amalasventa l medicis certior facta subito res circunspicere suas coepit,&, quod, mortuo filio, se Gotthorum odium sustinere possedissideret rerum salutis suetcaulla regnum tradere Iuliiniano decreuit. Interim Alexander a Iustiniano legatus Rauennam multis de rebus milliis accesiit. ac, concilio impetrato, Gotthis spectantibus omnibus,litteras reddidit, quarum haec erantii verba. Lilybeum,quod nothrum erat praesidium,captum vi retines I mi lites,ac barbaros, qui a nobis in Campaniam transfugerunt, & ab tam Neapolis praesecto suscepti sunt, non restituis . Gratianam vero urbem Illyricam nihil ad te pertinentem extremo milites tui incommodo affecerunt . haec quo iure a te facta sint, scire avemus. ad quae illa respondit. Imperatorem opibus,tultitiam praestantem puero orbo, atque aegrota upraesidium,non exitium ostentare oportet. Lilybeum ille,& transfugas re etit,ac militum nolimrum in hostes euntium iniuriam queritur ciuitati seciae per imprudentiam factam. ego vero peto ab eo,ut in inemoriam reuocet, quibus eum semper ossiciis prosequuti simus . nuper autem, quemadmodum classem eius aduersias. Vandalos contendentem equis, commeatibus,atque omnibus rebus necessariis instruxerimus,quibus detractis,neque Africa adiri,neque tanta parari victoria potuit. simuli animo reputet, quam aequum sit, Athalaricum , quem ob collata bene una praemium aliquod victoriae expectare oportebat, Lilybeo, quod di i*nis eii suae, exuere properare. Haec illa palam legatis Imperatori renunc n-da respondit. clam vero quaerentibus, s sic enim a Iustiniano acceperat,)cur aci se,sicut ostenderat,non transiisset,se facturam,si filius vita ceaeret,
atque Italiam illi concessuram,spopondit. Theodaliatus autem Alexandrum Demetri j socium nactus, familiaritate cotracta,& ipse intimum
472쪽
animi sui sensum aperuit, Tusciam Iustiniano traditurum, si sibi apud eum praemium esset, ostendit . uterque inde eorum domum reuersus Iustiniano renun auit legationem. quibus rebus cognitis, ille mire laetatus,euestigio Petrum natione Illyricum, hominem disertum, Thessa nica in Italiam tu siit adire,atque haec ipsa primo quoque tempore exple-da curare. Interea Etrusci assiduis Theodahati rapinis exacerbati ipsunt de repetundis apud Amalafitetam postu arue, atque ab ea exerceri quae stionem eiusmodi poposcerunt. quare cognita, Amalasventa hominem coram adesse iussit, ac iudicio constituto conuictum ab accusatoribus condemnauit, ac saa cuique ablata restituere compulit. Subiit inde cogitatio animum, praestare, ut post mortem filii,quae,saeuiente moibo, non longe credebatur abesse, ipsiim ad regnum proueheret, atque Opes suas illius erga se studio confirmaret. itaque,accersito il lo, cum sibi insensum existimaret hac oratione demulcere contendit: se, quod illum iudicio condemnasset,iustam asserre caussam posse. ipsum enim Gotthis purgatum esse voluisse,ut, filio mortuo,cum nemo praeter eum ex Theodorici genere superesset, eum possiet sine aliqua Gotthorum criminatione prouehere. id autem se pro explorato facturam,si ipse mores mutaret,&iureiurando affirmaret, se titulo regni contentum sibi administratione
imperi j permissurum. quod ubi Theodahatus audiuit, extemplo in specie omnem animo ossentionem abiecit, ac, tanto beneficio accepto, perpetuo fore se in eius arbitrio,ac potestatς sancti sisimo se sacramento adegit. atque ita, Athalarico mortuo,iubente Amalasventa,a Gotthis ad regnum est euocatus. Hoc anno,ut scribit Procopius,sol line radiis, perin-de,ac luna,prodigiose refulsit,ae magna ex parte descere visus est . itaq;
neque bella,neque fames,neque pestilentia hominibui defuerunt. Epiphanio episcopo Constantinopolis mortuo, Theodora Augusta in eius locum Anthemium, siue Anthimiameeiscopum Trapezuntis suscit, hominem secum contra Chalcedonense Concilium sentientςm . quae res postea Ecclesiam non mediocriter perturbavit. l
REGNO vem ad T Mahatum delato,Amalasventa ad senatum Roc litteras misit,in quibus ipsa se poli fili jobitum regnum ad Theoda,liatum transtuli Te significauit,virum non tam generis splendore fulgentem,quam virtutis,& doctrinae laude praestantem. Theodahatus autem cum ceteris in rebus Amalasventae prudentiam extulit, rum praecipue in eo,quod ante se legibus, de iudicio subiecisset,quam ad regni culmen eue
473쪽
heret,ac suam prius conscientiam expiasse quam censuram regni marmdaret . eode etiam modo uterque legatos cu litteris ad Iustinianum miserunr,nouum regem subiectum in ipsius orbitate regiae nunciantes,ac pacem cum decesibribus suis constitutam i)sdem sanciri conditionibus postulantes. Theodahatus autem magistratus aliquot in insequetes annos declarauit, atque eis iuris aequabilitatem per litteras,quae cum superioribus apud Cassiodorum leguntur,siummo opere commendauit. inde,v teribus simul talibus animo repetitis,omne suum studium ad ulciscenda ipsam, eui omnia debebat, Amalasventam, conuertit. itaque propinquos inimicorum eius reduxisse ab exilio non contentus, necessarios etii morte assecit,atque ipsam demum per caussam conseruandae inter Goti
hos concordiae in lacus Vulsiniesis instulam relegatiit,ibiq; firmo custo ii praesidio iussit, cum nondum legati ad Iullinianum misit in Graeciam peruenissent. veritus autem,ne eam rem Iustinianus iniquo animo
ferret, Liberium,* Opilionem senatores summisit,qui se nihil durius ineain consuluisse, licet grauisiime prouocatum,docerent. atque Amal suentam in eandem,quam ipse,sententiam scribere, compulit . Petro legato proficiscenti Iustinianus mandarat, ut palam cum Amalasventa Je caussa Lilybei tractaret, secreto autem de ratione Italiae prodendae cum ipsa,& Theodahato conficeret. Petrus autem, cum in Graeciam accessisset, obuius oratoribus Amalasventae iactus de Theodahari prouectione, inde, cum Apolloniam peruenisset, a legatis Theodahati de
Amalasventae relegatione cognouit . quibus rebus Iustiniano nunciatis, ibi, donec noua mandata acciperet, sibi si1bsistendum putauit. Iustinianus,liis acceptis, Petro mandauit, ut Amalasventa ad fugam in Graeciam capessendam impelleret, Theodahato vero , de Gotthis ut i stam suam aduersias eos iracundiam aperiret. Ex legatis Theodahasi unus Liberius syncere, ac vere omnia, ut acta erant in Amalasventam,exposuit, alter vero Opilio Theodahatum crimine frustia nisus est liberare. Interim Gotthi Amalafuentae inimici Theodahato persuaserunt,praesens vitae eius periculu imminere, nisi Amalafitetae vita eripuisset. itaque permissu eius ad insula, in qua erat, venerunt, atq; ea nece strvuerur. quae res maximu Italis, Gotthisi moerore intulit. erat. n. semina, ut diximus, omnibus virtutibus ad alliciendos, & retinendos hominum animos ad miraculum exornata. Petrus in Italiam prosectus,cum Am lasventae necem audisset, Theodahato, dc Gotthis aperte denunciauit, Iusinianu nullam foederis cu eo icti ratione in posteru habituru, & nece Amalasventae armis persequuturu . Theodahatus autem tanta vaecordia fuit,vicum interfectores eius in honore haberet, tame id eos iniussit suo
474쪽
secisse. contenderςt. Quibus de rebus omnibus Iulii manux ubi certior it factus,M l. um aduersus eum parauit,quo deinde Gotthni u in Italia imperium concidit. atque ipsa Italia omnis Asr issi mainna caum, tum exempla persentit, quarum expositionclxec historia rei miri hitur, ac Mundum Illyrici praefectu Dalmatiam eqIsin prouinciam inuaderei ut it, Belisarium vero consulem cum classe, d copiis A a versus curium, intendere,sed, ubi Siciliam attigisset, inςam come rus petendi causti deicendere,&,li facultas daretur, insulana ocςupar atque e in potestate tetinere. quod si rem essici, aut tentari non posse censeret, in Africa o culto conlilio maturare. Litteras deinde ad reges Francoru misi liquibui
iniuriam Amalas aeniae eorum assini iactam, di cupiditate vandi adisii
expotuit, eos m, ut stibi communibus armis adellent, rogauit ad con inu nes holles Arrianos delendos, quos par esset credeteia liquando exempla Uandalorum concepti odij acerbitatem in Catholicos intituros. timuetiam munera, praemias ingentia, si in huius belli societatem xcpirent, pro milit . quibus Franci illecti armis se affaturps spopondei unt. His N-bus in hunc modum in Gotthorum pern iciem ruit tutis, res arula piQ
spere geri eli coepta. Mundus in Dalmatiam progressus, secundo in Gottials,qui ibi erant,proelio decertauit,ac caput prouinciat Salin minpoteliatem adduxit. Bellurius autem in Siciliam prouectus primo aduentu Catanae oppidum cepit, deinde Aranslato Syracusas bello, urbem haud magno negocio ad deditionem adduxi . quo iacto, multa: iliae ultro se dediderunt Panormus , qu0d munitione, praesidio m vali
do teneretur, diffic. liorem habuit expugnationem. ad extreir u tamen 5e ipsa egregio ducis coni illo venit in ditionςM . nam, esasse intra portum inuecta, & muro a partu maris, sui propugnatoribR, crat Vacuus , Oppugnato, cum, iactis anchoris, naues hi masset , figittarios ac
malorum iastigium sustulit, qui altitudine ilia urbis propugnacula superabant. unde ex alto holles sagittis undique icti, arque languidio
rei, dc timidiores desperatione tuendae urbis effecti, vibem, nulla mo
Mijnterposita, dediderunt. ita insitu breui in poteitatem Iustinia-nic cessit. Reli latius cum ceteris in rebus secunda fortuna usus est, tu . in ea vel maxime, quod, Sicilia in pote tutem redacta, poliremo consulatus die Syracusas ingressiis ei l. magno plausu Siculorum c*:mst iis innentem vim nummorum acclamanti populo sparsit. ax
qm ibi per hiemem mandata Iulliniani stpperiens mansit. haec au P0 hi Petrus legatus audiuit, instare acrius , & TtRod altat', glauiora minari , niti. Iustiniano seris fecisset . quo ille metu pei cucis, atque attonito similis, voce amissa, non aliter, misi. bello ca
475쪽
Liber Sept innii fides imus. 4 i
diu errae vis arbitres, Pertii seducit,& se, si pace habuerit,hb omnia I iitiniano elliturii promittit . in primi, se Sicilia uniueracessurum , illi, coronaim auream ciisentam libratum in singulorannm daturum, G ,rthoru trui millia ad eius arbitrium summi iluru. ipsittis,aut sienatus in
utici lismutem aut vita, ut facultatibus multatutu, neque ad Patriciam,
aliam ete dignitate aliquem productutumsedeam potetustiti ab Imperatore pollula tutu. populum Romanum in sicilemnibus acclamationibus prius nomen Imperatoris, deindo Theo dabiti in omnibus locis, quibus res tulerit,proditurum. 1 tuam nullam sibi hi si altera Imperatori ponatur poni passarum, ita ut dextrinin Imperator, leua ipse obtineat . atque, his tapol itis, Petru dimittit. Illo inde pro sto, metus indesiit, tri,si corvditiones illas luistinianus abnuere , bello septbtinus oppugnareri quare
Petrum iam mare transgressum reuocauit,ac praesentε,tium conditiones illas Iuttinianum acceptum putaret, rogauit. Petro vero ambigere sedicente, Quod sinon accipiet, inquit, qui tersi Mitus e ira tum Petrus, Armis res erit decernenda. Theodahito vero id parii aequum esse innuente, Atqui cur no cita quum,inquit, ut sita quisque studia persequatur, de ut tu morte hominibus insontibus in seis sila ille Ihil Erlo sim vicinas regi nes adiungat t Quibus verbis Theodaliaris, per citus, Italia sponte sedimi ilum olfendit,in idque do ipse i Je Gudlla Qxes eius sacramentu cooepit. Petrumq; iureiurando adegit, ut prius primas conditiones Iulliniano exponeret, deinde, si eas respuillat, Id securida transiret. vetitus inde, si sine magni viri auctoritate res ageretur, ab Imperatore ne sperneretur, in ea legatione Agapetu in pontifice destinauis. recusanti vero,ac difficultates dometticas asserenti & ipsi, At senatui ita sietipsit, ut se eos,& uxores, liberos , eoru gladio petempturu minatus sit,nisi Imperatoria ab exercitu in Italiam traducedo auelleret. quamobre Agapetus, legatione pro Italiae lalute suscepta, vasa iacta pio necessario coparado viatico oppignerauit, atque iter ingressus in Graecia claudii,& mutum maximo allantiu stupinte sanauit. inde X. Kal. Maij Coni Lintinopolim adij t. ibi a Iulliniano,
de cuc a ciuitate pio sedis dignitate receptus, comiter omnes ad se adeuntes tractauit, uno episcopo Anti timo excepto, quem propter habtesima salutatione summouit. Pollaute in colloquium cu Imperatore congrestus, priores conditionb; proposuit cum his litterig,quae sunt apud Cal si odores: Quanto stadio mestram amicitiam expeta,Sere sim/ Pris cepy, fim lex Petro Iuvio. instro,dnude ἐκ favere ,hohun se scii simδ, cognoscetis. Min HS sarardotio docti tua Iaude conspic- jam adiri volu F deferre
aui, Deo confises, fore, mi suis illi meritis di iuriis maxime placeate tapeto, a rae a se renutate δι at . Quibus conditionibus i Iulliniano
476쪽
repudiatis,alteras iras cum hi litteris protulit,quarum Procopius memi.
nit : Adrgnum ego 1- alimus accessi .situ dem ex re ausinculo natussum dirum rei milι imperitus, ac bellicorum tumultuum insuetus,etu eius me diu in loterarumst, lys exercuerim, atque in eis studium meum omne civisumpsimm , ex
quo mihi turpe esse existimo , pro terrestris imper, posissione dimicationem visa, libertatis subire . Euamobrem si mihi praedia, inde me alere honorifcepsum, elargieris,totius tibi Italiae administrationem remittamay, cui tu iusseris, tradam. Qua conditione accepta, Iustinianus Athanasium,& Petrum ad eum legauit,atque ita rescripsit: Sapientem te esse antea fama deserente acceperam, nunc re ipse doctus intelligo,cum ancipites belli vitare casus decreueris,quos qui non horruerunt, plerunque fortunae ludibrium praebuerunt. quod vero nos amicos potius experiri, quam hostes ,volueris, haudquaquam tVi te consilii poenitebit. nam omnia, quae postulas, im petrabis. tum m Athanasio,& Petro pacta conficies,Belisario vero pos sessionem Italiaetrades. Legatis praeterea mandauit,vi,pactis sacramento firmatis,Theodahato praedia Imperatoris, quas Patrimonium dicerent, assignarent, eum m in manus Belisari j Italiam permittere procurarent. Per eosdem dies rogatus Agapetus a Iustiniano, ut Anthimum ad salutationem admitteret,omnino se facturum negauit, nisi Catholicam ille consessionem expromeret,ac suam sedem repeteret, neque erit m fas esse, ut in sede Constantinopolitana, prauae fidei, atque alienae ecclesae episcopus resideret. Theodora vero Augui a pro eo se interponente, & varie preces, nainast miscente,nunquam de suscepta dimoueri sentetia potuit. quin etiam de criminibus eius ab episcopor ub& in onachorii libellis edoctus illum comunione,atque ossici O,quousque resipisceret,exult, eo nomine, quod cotra leges Ecclesiam inuasisset,& a Catholicis desectilet. adique eos libellos IulΙiniano exequendos porrexit . quod ubi Anthunus sensit, pallium Imperatoribus reddidit. Agapetus vero Menaei I issectu fide Cnalcedonensis Concilij amplectente, quod adhuc Ro. pontisca
nullus effecerat manus impositione sacrauit. Inde, Pelagio diacono apoccisario apud Iustinianu instituto, dum prosectione adornat,aduersa tentatus valetudine X Kal. Iuni j Constantinopoli obiit. Tum Auguta Anibi mi, & Eutychianoru vicem solicita Vigi liu ipsius di conum aduocauit,ac pontificatu ei,& centenaria dece auri spopondit, si se Anthimia rellitu tutu, fidemq; eius firmaturu repromitteret . quod ille summo animi studio sanxit . atq; inde Roma cu cadauere Agapeti discessit. Interim,du haec agutur, Grippa,& Asinarius Gotthoru duces magnis cucopiis se in Dalmatia cotulerunt,accii Mauricio Mundi filio ex insperato occurrente congressi ancipiti proelio decertarui. nam & Gotthoru primores, lod for
477쪽
6c fortissimus quisque occubuit, de Romani ferme ora una Mauricio duce desiderati sunt qua clade audita, Mundus pater confestim accurrit,ae Gotthos in fugam actos facile prossigauit, verum &ipse cupidius insequutus, vulnere a fugiente quodam accepto, interiit. quo tempore carmen Sibνllinum ad id usque aetatis obscurum et intellectum,quod erat, fore, ut, cum Africa reciperetur, Mundus cu sua prole periret . ita utrinque magna clade discessum est. Hoc autem ut Theodahatus accepit,oratores, qui a Iulliniano missi cum acceptis conditionibus venerant,negligere coepit,vel naturali ingenii inconitantia motus, vel a sitis spe Italiae retinendae inflatus. Petro autem iurganti,ac perfidiam identidem intonanti serociter respondit, se tandiu legatis parsurum,dum legatorum officio
fungerentur. legatum autem violare tum demum fas esse, cum regem contumelia prouocaret,aut alienum cubile iniret. cui legati,quae in rem
ess: visa stant, responderunt. nam quod de tentata aliena pudicitia ini cerat, id non ad veritatem, sed ad quaerendam honestae caedis occasione dixerat: ac mox Iultiniani litteras ad Gotthorti in principes missas, ipsis iubentibus, recitarunt,in quibus maximae ille sibi curae futile significabar, ut eos ad suam rem p. mores traduceret; qua ex re illos non mediocre voluptatis fructum capturos confideret. quod cum dignitatis amplificatione ad ritus sibi notissimos transituri essent. quibus auditis,Theodahatus omnino se nihil praeliare velle promissorum subiecit, ac legatos custodiri cu cura praecepit. Interim Iullinianus, rebus Dalmaticis cognitis, Constantianum regii stabuli magiitrum aduersus Gotthos in Dalma tiam misit, Belisarium vero primo quoque tempore transire in Italiam e Sicilia cum omni apparatu bellico iussit. Constantiano Dyrrachi j delectum habente , Grippa Salonam recuperauit. inde, eo inportum: Epidauri inuecto, euel igio a speculatoribus Constantianum
cum infinita multitudine aduenisse est monitus. quo nuncio perturbatus,cum mare in potestate Romanorum,& Salonam haud munitam e se videret, nec satis oppidanorum fide confideret, exercitum inde eduxit,ic in campis inter Salonam , & Scardo nam interiectis castra secit. Constantianus inde ex Epidauro Lissum aduectus, rebus,quas Grippagesi rat,cognitis, Salonam versus nauigauit, copiisq; in terram expositis, aliquatum quieuit. inde quingentis delectis militibus duce Si fila, missis o cupare angustias iubet, atque ipse cum reliquis subsequi pergit. & peditatu, ac classe in portum inducta, urbe ingreditur, murosi eius reficere,& propugnacula reponere studet. quod ubi cognouit Grippa, post septimum diem,castris sublatis,exercitum Rauennam reduxit. atque ita nullo negocio Constantianus Dalmatiam, Liburniamq; omnem in dia
478쪽
tionem redegit,Gotthis,qui in ijs locis relicti fuerat, se tradentibus. R mae nuncio de pontificis Agapeti morte accepto, XIII Kal. Septembris
Theodaliatus Siluerio subdiacono Ormisdae, de quo diximus, filio ad
pontificatum sustragatus est, cum mortem clero intentasset, nisi eius ordinationi assensum praebuisset. sacerdotes autem quidam non subscripserunt, antequam consecraretur, at postquam consecratum viderunt,& ipsi probarunt. Agapeti corpus Romam relatum XII Kal. Octobris sepultutae mandatum est. Pollero anno,quem Post consillatum Belisarii appellarunt, delitarius,iussu Imperatoris, praesidio Syracusis, Panor
miq; relicto,cum omnibus copiis Messana euectus Rhegium nauigauit. quo ubi accessit, euestigio omnes ex vicis, qui nudati muris erant, odio Gotthorum , a quibus affligebantur , deditionem fecerunt. quin etiam Ebrimius Theodaliati genςx vltro cum suis omnibus ad eu transiit. qui statim ad Iustinianum missus praeter cetera praemia etiam Patriciatus dimitate affectus eth. hinc exercitus per Bruttios in Lucaniam terrestri it nere, classe sitbsequente, deductus. v bi uero in Campania ventu est, Neapolis sese obiecit,urbs & natura munita,& praesidio Gotthorum ualidoctarmata. Eo poliqua ille accessit, classem ex alto in portum iussit induci,ac,caistris ad urbem positis, praesidium, quod in suburbano erat, ad se Iditione traduxit. deinde ijs,qui in urbe erant, delectos ad se mittere vi ros concessit,ut ipsi & pollulata sua cognoscerent,d: ciuitati sententiam indicarent. Neapolitani Stephanum spectatae moderationis virum miserunt qui ad Beluariu in progressus, graui ter conqueri coepit, quod ipse
Neapolitanos nulla lacetiitus iniuria oppugnatum venisset se, tiliorupraesidio arcem tenete,ita premi, ut deditionis arbitrio reant. Gotthos autem, liberis, uxoribus, & pietiosissi inis rebus suis apud Theodahatum relictis ne id quidem line sua pernicie posse moliri cur non ille prius Romam recuperaret, qua capta nullo deinde negocio potiturus Neapolis esset cui Belisarhas,causta sui consilii praetermissa,respondit,suadens, ut Neapolitani exercitum Imperatoris pro ipsorum, totiusq; Italiae libertate mi ilum reciperent. Gotthi vero ut aut ad se transient , honestissimo loco futuri, aut impune domos suas repeterent. quod si bas conditi nes, inquit, spreueruis,scitote, me pro hoste habiturum, quicunque se mihi primus obiecerit. haec palam renuncianda edidit. si rete autem multa Stephano pollicitus eii, si Neapolitanos ad partes Impetratoris traduceret. Stephanus in urbem reuersus legationem exposint. inde una cum Aatiocho Syro Neapolis inquilino Neapolitanos ad faciendam deditionem hortari coepit Pallor autem, & Asclepiodotus oratores, Gotthoetum parte suscepta,m hul novandum esse iniisse runt: itaque onstitatio
479쪽
ne adhibita; tephanu ad Belisiarium remiserunt cum iis pollulatis, quae
nunquam eum admissurum putarunt, petentes , ut ea iureiurando interposito confirmaret . quae ubi ille cognouit, sine cunctatione praestiturum uniuersa respondit . itaque Neapolitani in eam senteotiam ines, Irarunt,ut Siculorum exemplo exercitum Imperatoris in urbem reciperent, ac seruituti Gotthorum libertatem Imperatoris praeserrent. quod ut vidit Pallor, in concionem aduocatos monuit, ut incertum esse belli martem considerarent, viderenti, ne salutem suam Belisario maior ,
quam prae iure posset, pollicenti temere proderent. nam si penes Goγrlaos victoria erit, illi uos, inquit, tanquam holles saeuissimis tormentis excruciabunt, quod nulla urgente necestitate ab se defectionet in feceritis, ii penes Belisarium,ipse vos semper, tanquam lubricae fidei homine , ius ectos habebit. sin autem fidem Gotthis praestiteritis, de a Gotthis maxima poti victoriam beneficia expectare potellis, de ab Imperatore seruatς fidei veniam sperare debetis. neque vero delitarius ad has conditiones accipiendas venisset, si per vim urbe se potiturum speraret, cui pii suam defensionem natui rerum opportunarum deesset qui, si aequius agerc veller,Theodahatum,& Romam prius aggredi debuisset, nam tum Neapolitani sine fidei iactura deditione fecissent . quibus dictis imul Iudaeo produxerunt,qui nihil in urbe deesse alteruerunt, quod ad ejus dςfensonem usui esset de Gotthos qui se moenia tutaturos dixerunt. quibus re
bus Neapolitani inducti Belisarium discedere b urbe iusserunt. quare
Belisiarius urbem oppugnare confluuit . ac primum, scalis ad muros motis, in urbem transcendere contendit, verum, licet saepe te itassit rum magno militum detrimento semper recessit. neque enim adiri urbs amari poterat,& a terra situs difficultas,arque acclivitas omnem proficiendi materiam adimebat . itaque, oppugnatione omissa, aqua ductum, qui aquam in urbem deserebat,ad usum eius impediendum intercidit. verude ea re parum ciuitati nocuit, quod urbi puxeis abundaret, unde aquae affatim hauriretur. Interina Neapolitani nuncios ad Theodahatum miserunt, rogatum, ut sibi primo quoque tempore subueniret . quod ille siue propter insitam ingenii tarditatem omisit, siue propter victoriae dei rationem quam ex aduersis rerum futurarum lignis conceperat. his de rebus Belisarius in magnis rerum angulij is versabatur . neque enim
Neapolitanos ad se desecturos sperabar, re difficultatem ςxpugnandae urbis in dies augeri videbat. simul o verebatur, ne, si i es longius Ii λberςxur, omittenda sibi obsidio esset, ut in Theodabatum, Romam i,ita urgente
necessitate, contenderet. itaque, multis irruptionibus frustra teiitati , exercitui profectionem indixit. quo minus vero redianserit,noua oblata RR rei bene
480쪽
rei bene gerendae occasio attulit caussam. Isaurus quidam, ut aquariam disti plinam cognosceret, quaeductum ab ea parte, quae perrupta fuerat, ingressus,cum totum oculis perlustrarer, in petram quandam incidit ibi a natura locatam, quae ab architectis tantum perforata fuerat, quantum ad labentis aquae transiitum satis esset. ea mole semota,animaduertit,per ipsum aquaeductum viros incedere armatos commode posse. itaque inde prosectus, per amicum consilium suum ad Belisarium detulit . atque praemiis ab eo ad rem aggrediendam im ρulsus silentio noctis cum ministris ad locum reuers is,petram illam sensim elimando, & abradendo, ne factum istrepitu proderetur,ita consumpsit, ut miles armatus ea transire facile pol set. qua re persecta, Beluarius imminens urbi exitium cernens, si armatus eam exercitus iniuisset,Stephanum euocatum sceli alloquutus, ut incommoda omnia, quae in expugnatione captarum urbium,etia inuito duce,patienda essent,exponeret, caedes, rapinas, incendia, seruitiates,contumelias,ceterari; mala, quae hoi illis inferre libido in victoria solet. ea vero cum Neapoli imminere videret,ie.misericordia rangi, atque
eos magnopere ad deditionem hortari. Stephanus, quae audiuerat, ibis lacrymans rettulit. verum,obili natis ad fidem Gotinis praeliandam animis, nihil prosecit. qua re cognita, Belisarius consilium irruptionis cum strenuis ducibus contulit, atque ipse omnia ad urbem inuadendam re cessaria praeparauit. Primis ergo tenebris praesecti, quibus hoc negocii. nadatum erat,cum quadringentis armatis ad os aquaeductus venerunt, ve
rum a plerisque pcriculo agnito derelicti, re irrita, ad Belisariu redierunt quibus increpitis ducentos il le alios dedit, qui magno animo se omnia facturos, quae strenuis viris essent digna, dixerunt. Interim Bessasserin nem cum Gotthis, qui proximam aquaeductui turrim custodiebant, initituit,ut eo colloquio animos eorum ab omni incedentium per aquaeductum Istrepitu a uocaret. atque ut ad Belisarium multa praenua relaturi se conserrent, clamare, illi vero Bessam illudentes Belisario, di Iustiniano probra ingerere. Romani, cum iam per aquaeductum in urbem peruenissent,quisd superne intectus esset,& cocto ex latere celsos fornices h beret, ubi nam essent,ne coniectura quidem assequi poterant, neque in de descensus patebat. vlterius inde progressi ad locum venerunt, ubi aquaeductus aperta testudo erat, domui cuidam humiliori subiecta a sola anicula paupere habitatae. ibi, agitatis de inuadedo con siliis, miles unus, armis politis, manibus & pedibus enitendo in eam peruenit, ac muliercclamorem edere volentem mortis periculo intentato exterruit, ac reste
validam ad oleae superstantis trucum alligatam militibus ipsis porrexit. qua illi statim arrepta ad unum omnes incolumes euaserunt. ac quarta