De aliquot locis Gorgiae Platonici scr. Martin Wohlrab Programm mit Schulnachrichten

21쪽

Pag. 485 Ε. ἐλετθερον ὁ κά ιέγα καὶ ανον ιηδέποτε φθέγξασθαι. Heindor fio in his verbis, etsi ανον ferri posse concedit, magis tamen placet νεανικον. Laudat autem Lys. p. 204. Ei ubi multis exemplis illustrat, νεανικῶν esse gloriosum et magnificum. Impugnat ejus sententiam Oege linus l. l. p. 241; ἱκανον enim esse dicit quod ad finem quem Sequamur consequendum suffieiat eoque perducat, bene igitur post ἐλεε γεμ et ιιθα locum habere. Nec tamen his Hermanno persuasit quime in dorsi conjecturam amplectitur, quod ανον vim gradationis non expleat post magnum enim id quod satis sit non sufficere. Post Hermannum illud νεανικόν etiam a Jahni et Deus chlio in textum receptum esLSed non recte hi viri doctissimi hujus gradationis rationem perspexisse mihi videntur. Putant enim vim et potestatem, quaesit in ιιέγα καὶ ἐλευθεοον, necesse SSe augeri voce, quae majus

quid nunciet. Neque vero impetrare a me OSSum, ut νεανικον,

id quod juventae vigore est insigne et propterea est robustum et praeclarum Astius ad Gorg. p. 508. D gradationis causa poni posse credam post μέγα καὶ ἐλευθερον, quo quae virum liberum

deceant Significantur, praeSertim cum locus, quo νεανικών cum

iisdem vel similibus vocabulis atque hic onjunctum sit, afferri non possit. Mihi quidem ιιθα καὶ ἐλεε θεμ in unam quandam coaluisse videntur notionem atque quae a viro libero perfecto fieri quisque exspectat declarare. Hanc notionem SubSequitur καιιοκανόν per gradationem ad minus; ἱκανον enim, id quod sufficit, virum quemque, qualiscunque is sit, praestare OSSe exspectamus. Hoc igitur Plato dicit talis homo nunquam liberi quid et magni, quid quod ne id quidem quod satis est dicet e vird

αρχομένοι ς;

Sta libaum ius, quem sequitur Deus chlius, scribit τέ imπων, ω λυιρε atque aisco genitivum suspensum esse putat τι quod idem valeat ac κατα τι ita ut germanice sit interpretandum: In Beetu aus a von threm Selbs aber sc herrschendode bellerrscht . Sed primum cum Callicles tantum homines, qui dominantur in alios, commemoraverit, nondum eos, qui sibi tem-

22쪽

perant, sequitur, Socratem τί δε ιτευν interrogare non posse.

Deinde Socrates nihil efficere vult, nisi duo esse imperandi genera; homines enim posse imperare et aliis et sibi subinde demum explicat, quas animi affectiones coerceant, qui sibi imperant Reliqua deinceps verba τί ἰ τέ ρχοντας αρχομενους pro

glossemate habet Re kl e rura. Cui si ΙΙ er in assim in ita refragatur, ut dicat, sequentia ad αντουν non Qεον χειν tantum, sed ipsum uoχειν et πεσθαι intellegi ubere, id certe neglegit, ex iis, quae modo dixerat Callicles, eadem ratione αρχειν et απεσθαι intellegi posse, qua πλέον χειν Sed inde nasci videtur dubitatio, num spuria sint haec verba, quod sunt in codicibus omnibus excepto uno Parisiensio et quod scholia quoque ea fuisse in libris confirmant. Major autem, quam quae cuiquam placere possit, mutatio est Hermanni, τέ in legentis pro τέ PQ Qua de re si

libenter assentio Jalinio, nihilominus quod hic a c0 reserens ad αποντας ἀρχο/ιενονς plane omisit verba is τέ probare non possum, quod Sunt in codicibus fere omnibus et in scholiis. Illud τί l, cum nec prorsus deleri nec satis explicari poSSit,

ad verum ii proxime accessisse videntur, qui unum τό in margine esse adscriptum, deinde in textum receptum rati locum sic emendaverunt: τι ποντας πηχέν-ς. Unum tamen impedit, quominus Sana ita omnia esse existimemus. Nam scholia intuenti dubium esse non potest, quin alia fuerit personarum distinctio. Quam rem e in dorsius aliique viri docti cum perspicerent,seholiorum verba secuti varias Scriptura proposuerunt, quae tamen, quod librorum auctoritate non confirmantur, probari non poSSunt. Scholiastae autem, quibus Socratis interrogatio brevis et abrupta nimis ambigua et obscura esse videbatur, conjectura eam explanare studuerunt, ita ut qui eorum verba amplectens locum corrigeret, tribueret Platoni, quod ei non tribuendum est. Quamobrem optimum mihi visum est ea quae in libris exstant ita mutare, ut respondeant scholiastarum explanationi, nec tamen quidquan addere. Scholia autem accuratius contemplanti id satis constare puto, Callicli tribuenda esse verba, quae Sunt post Socratis interrogationem τι δε αλ 0ν, ὼ σωρε Scholion enim huic loco adscriptum haec habet o MMDiab συνεὶς τουτων Ουδέν. υπολαβων δε διαίρεσίν τινα περιεχειν τὴν ρο- σιν του Σωκρώπους, ζω σαφῶς αυτ εισι ειν, τί ποτέ ἐστιν ἐμπερον ν

23쪽

20 ἀντιδι aιρειν βονλεται. διόπερ hi σὶ τί ἰῆ, . Dicit igitur scholiast ad discrimine, quod cum non Satis perspexerit Callicles interrogat, quaenam sint illae res duae, quas Socrates discerni velit. Jam si Callicli nihil tribuis nisi νως λέγεις deest omnino locus, quem scholiasta commemorat. Nihil autem in Socratis oratione desideratur, Si verba ιν τι ποντας /ποιιένον demuntur, imo brevitate vis eximia, quae est in τί ε; it 0ν, ω αῖρε augeri videtur. Si autem Calliclis esse illa verba statueris, neque in sermone aliquid mutilatum inveneris et satisfeceris scholiastae.

Neque aliter judicabit, qui quae Olympiodorus de hoc loco

disputat, attentius legit: τί δέ αντ υν, cs Ta ρε .... σατ υς;ιροεβάλλονx καὶ δι&ρθρευεως τὰ ὀνό/ι-ci, quod plane cadit in haec verba, minus aptum est si ea non distinguntur signis interrogandi vel si αρχοντti ξ ιπο ιένον adduntur. Ita igitur restitui pristina Platonis manus posse videtur. D. T ει α πιυν, cis istiτιρε optimo jure τί δέ hic tonset locum est enim mirantis, quod Callicles de hominibus dicere neglexisset, qui sibi imperant; λων autem, cum et u ri ν ἐχειν et de ἄπεινκα ἄρχεσθαι pondere possit lepide a Socrate est dictum, ita tamen, ut Callicles quomodo sit accipiendum ambigat. Is enim, qui omnino de hominibus sibi temperantibus non cogitat atque hanc ob rem ex paucis his verbis intellegere non potest, quid sentiat Socrates, id tamen auguratur, eum de alio imperio cogitare atque ipse lacit, interrogat, quodnam imperium dicat et αρχοντας ἀρχοι μονς Ac stupens nova illa notione, quam affert Socrates,

addit πως λέγεις;

Habes meum de aliquot locis Gorgiae Platonici judicium, vir egregie, quod si sequeris, valde gaudebo, si aliud erit quoddam tuum, ad me pertinere existimes, quae Socratem dicentem facit Inato in Gorgia pag. 458 A: θω ει τίν θν εἰ/ιέ τευ ἰδέ 0ς δεα ἐλεγχθέντων, εἴ τι ιῖ u, urco, Usco δ' δι ελεγωνι cur, ει τίς τι ιι ανδ ἐς uro , ον διηέστερον ι ν δ ἐλεγχγέντ υν ηἐλεγειντ 0w ιει ον ci cit τὰ ἀγα ἰν hyot fiat, σε ut ἄρ ιειλ αγαθον

Scripsi resilao Id. Januar. a. MDCCCLXIII.

27쪽

Die Sehul bibliothel erhiel in donia reii 1859 bis 862