Nicolai Barptolomaei Lochiensis Epigrammata

92쪽

Qui te non retegas si enter viij.

In Procrum cantorem. P racsus eanesat,se rosa at,num ene'

93쪽

Musterem friem quis inueniet v ritur interius caeco magis acriter igne Virgo, usi 4κos nescit,nsci'omne putat N ec cresit se poisse usis insatiasisis υxor, Quam cui iuncta,viro flictore1 rati D efuncti cura, sestserios mariti Semner assuetas ingemit orsa faces. H is faAu ut mulier tot iά seselis' annis Aut nussa, aut raro Jortis faseo fuit Vita ecclisia ica. N is inglitura suauius vitae meo P uto esse,quae prociis negotijs misi V iκο,imo vivit in memet seus. S um certa praemij cio cui faenerori ciuisis. E cquid pote se excogitari sistius F insive,*qκos o sit misi Z omnisus H onoribus fungor,secror,negotior, Quiesco, sim siceri siceis,quum sint. Ruistica.

A t ipsa non satis meum pro copia N umerare possum,cui tot armeta, sorrea R eferta,psenis optimo vino lacus.

B oua sic sua omnes esserui,tacent mala. 1 su otium es molistius negotio,

94쪽

LIB. II

T isi ossa sinor, milis illi es omnia.

I ssusit Visius satis facete:

V erum,inqκit, memorare visa es,isso Certe septem somo coniuges fasesat, H auquast misi assuc reperi' ussus, Qui non psus nimio esse cresat unam.

In suos iuuenes Renatum Μα-

Nans seset,nisi sit vicissituso

95쪽

EPIGRAM.A t sκnc frequenter excutit, S tratums caseiSus ferit: S te corpus serculis facit, N ec contineri sat poteys, S i ves parum suic indubeas. N ee sestrasensa sunt tamen Issi necessa paόκsa N empe vi carere sis no potest, S te certe a Sunsanter data,ra ustam in erunt molis iam. Ego sonia ieiun hi, S es temperatis, /t nimis N ec custa, nec spreta see caro1 aniam tisi Iκsseruiat, C iasium tene, nec iam sine T e 53usernacu excutuo hos forte situs eris, E l cesis, O rapi sinis,

Μ iras si tanti maris Esatione, te simus P ericlitaturum pista. P ortum Iasutis fac sine, Portum Iasutis sae sucer uniκam potes contingere. Erθo regeno,non qκisem S equenda fassax sesua, orax, pro temo, prosso, E fusitatrix improόa,

96쪽

LIB. II

Que psus petit,quam competiti N is est quos aeque corporis Μ enti s vires opprimata

N on asipis nee ite cutis ussa hanc cura moratur, Cui mage cum neruis ossa retecta placent.

N usa quisem, ac semper simplix oratio veri est,

D elisiare negat,vitiκm cui est ipsa vosuptas: Hic satis amisum operae,si capitur,preti im est. ersis auisores,non versa auisoribus ipsam Dant suem,resus versa susesse iacet.

At utantur mores, vilitantur tempora, qκaenam

Sermonis 1latio firmior esse potest

Esequio aetatis Vetusit ipse suae. di par sum ρrat,sim psiso opsatur,sasetur:

Vt nunquam credas unius esse psrasim. . V ersa saset orator, ita quae neget esset poeta, Huius item orator,psurima,υt arsia, Mit.

97쪽

s iustitia ste no stra e se,ut quas miramur in ictis isem in nosis sucimus esse nefas. O rnatum semper Icsosa Stoica fugit inanem, . Non nixa esiquit,sesrationis ope. A sacris promi-veneres,cui pussicaforma est, Vt nsimus ,misise sermo placere seset. D icensi certissima consuetuso mulctra est, Versas sunt messe prurima trana foro. I psius satis ussa e si ratio sermonis stasensa Hic, vsi sit precisus sessicitansa fises, c um suam mesius trisκunt dialision Acs ei, Auera nee Dinnat singua,nuos una prosat. R setorisus suus e so mosus, κκs efflo poetis, . Ecqκis i vis non ferat esse μκmi Lisri II Epiarammatis finis.