Linguarum vett. septentrionalium thesauri grammatico-critici, & archæologici, auctore Georgio ...

41쪽

με sueta Decretum, re ficta Patris Gloria cristrabimus. iam, rabitis existens, ab initio sempia ternus mitius mansit utense Iiis Hominum Jerno sanctum coelum fabricans proTecto prius Nit. Deinde iste humini G ' neris Protector, Dominus arte με nus, Deusque omnipotens Tere ram pro hinimiculo laminibus ηρ constituit. Hisce praestructis, Regulis ot

42쪽

Mooandonie ab iis qui sintvinistitis Linguae rationem prob ad --it, perspicuo intelligatura quibus

uvises *uedam Poemata inno--imi Nor anno-Saxonica inis. va, c aliorum insignia specimina adnectit. Horum primum in Cale darium Politicum Latine versum, in quo hoc est notatu dignum, quod praeter mum Papam, B Aug. svnia Monachum, quos ut Morio sos semper venerata est Ecclesia Amghinax mica, Sanctumque Benedi--i, cujus ordo apud Anglos mutidum ficu mit, nullos Sanctos mem

incisiud mologium, jussu Anglo' Saxonis cujusdam Episcopi, vel gia qui post ruptariniam dissolutam regri

rivit, exaratum, praeter V Mariam

sarinosque Ap vim, quorum Festis lari Anglicam nunc et an Nec ulla V. ad theta tribuunditur, nisi quae EMA sempor illa ipsi in Hymno suo Θεο πῶς prata,

'inte, in piat arus saeculis ipsi res

buebat.

43쪽

buebat. Notas in hoc mologium eruditissimas addidit Hic es , in quibus demensium nominibus, cdivisionibus apud Borvies, populas

invita disserit,' de eorum Festis, praesertim Iosensibus, de quibus inter Antiquarios Septentrionales magnae Lis, eli. Gentilia, illa fuisse, inque horum locum Napalma Chris succes, sisse certissimum. Sed de Vocis origine disceptatur Rejectis itaque B Ac, Pontani, Herebi, Mormii, aliorum que sententiis, suam adsert: IO cxinde Scoticum uis probemalitiis' christ Festum κατ ἐξοχοῶ41ctum misse affirmat, is Olconvivium unde Cermisia quam nos in Vocamu', utpote pome in Festis sollemnis in I in tensivo, cui te Saxonicum respondetem ita ol Scand Gothicum, Meri Sammum sit maximus, celebere,

ius toxius Anni festus

44쪽

naan - Saxonicae oeseos specimina addit in p. xxiv. quod ultimum est Grammaticae Anglossiaxonicae. In illis Rhythmum videamus hodie

minatur. Variationes Nominum verborum, syllabica Augmenta Linguae veteris Angi Saxonicae, Se mai-Saxones omiserum quantitatem que syllabarum antiquis Poetis adeo stimatam, aut ignorarimi, aut ne lexerunt. Primum quod adduch Specimen Sem,Saxonicum, desumi rii ex Camine C C strophisicin viante, quarum singulaequatuor Ver stas conficiuntur, ex quibus uisandidus 3 vhrius Clauialis, quas Rimaelios vocamus, sibi invicem respondent: En unam, exempli gruia, S de sod moren him Mais Thea is iue alto Bevenae, Eordetere is omelmesse biserae

45쪽

pluris nisi aestimatur Elemai

una ante Mortem quam septemps, ut me sequitur Vita sane V m instarimo Rhythmica Nor annosa inue cum g iis ruinata. In degram hanc eviliet Μ μιι, α φωκα sene quae timur serius enim haudquaquam sunt ineleomes, qariati erilinguae Anglicieque te ostendunt. Post illam producit satyram inmonactus o Mimialeaisius aevi malevolantissimae glossis etiam ea catam. Amenclaudit NMI have Syn si Athi tanLOmnia hae ante tempora moricias. scripta sunt. Hactenus de Gramatis glo--onica dc --Gothicis Hiae aea, qua re I 6 ω nomen

meretur.

Linguae Rand Theoristae illius nempe qui utebantur Francit Geru

mannorum

46쪽

sedulo ec xae madensi electus est Minis istori M initim Is -- Latinoaheotiscas de partibus h niam moris fecit, quas m --ώ- eddidit in secundo Tomo

mon aesti ipsi volumina, quorum m a pars deperdita re quedam edixia, Ma Heud Rhy -im iuris Exa g. viatinae paraphresticum in v. Lita divisum offrium se,

us, cui tanticii initieunam quina m-tis

47쪽

tis abhine anam paraphratae transetulit in LinguamFranciam Uilter intimi eruis edidit AT M DXCVIII. illumque Observaturibus decoravit Humosus '-- F. F. MDCLV. ti trici Lib impi esses, duos quoque Codd. Μαφε hamuis me sinu alte nam, in mima Evangelicam tiani, quam Enh-εν ripaeratinapin se reliquit; alterum Gadicem, Poeticum, messa rum 4 Par phialium in v. Exann ex Biblio finem Cottoniis, quem esse Eram

Distiseum ultimo judicio statuit. Hunc tinnim maximi secit mrissus. tu qui ipso Ia insub libros omnει Franco Theotticos, Vestoriae copia.&Dictionis magnifieentia antecellit iuste subsidiis, o sui S anno, ni Ruthmis Urutus, Grammati

eam suam accuratarum,contexuit, in

qua de singulis Orationibus partibus luculenter disputat. Grammaticae Franci hostiis assi

junis Dictionariolum Vinum nom

48쪽

nullarum Gallica&m Italicarum, quarum origines a Lingg S 1tentrionalibus tantum sunt petendae, eum

Tractatu de Poe Francorum. In Dictionario demonstrat quam misere Ferraris B Menagitis lunt hallucinati in suis originibus plurimarum Vocum. Exempla unum alterum proseram. Addobber Vox Gallicam, soleta Addobbine Ital. mare, prinprie de vestibus Isanae at tibia Equitem facere. Inde, quoniam rique creatus vestimentis splendidis

plerumque ornabatur addobbare is nare significat. Menuius a voce

49쪽

nu, sed a Gothico M. gri, vel Fram cico Mario, quod idem sonat.

Pauca haec ne nimius forem. Cui vero plura id genus videre animus est, ei abunde satisfactum erit in edibis Ararapparo, Agabaria, Aringo

AE care, arena, Botega, Bomno, Ceto, Confagnon, alo, Eol Era, Gramo, ortet, Senesinae, Sanno, Θ-no, Strate, assua. Poetica Francorum veteris duolant genera. Rhythmicum alterum, in quo syllinarum quantitas, com n Verborum justo ordine collocatio observatur. Talis est Harmonia vetus Cottoniana ex qua insignia

spe mina

50쪽

specimina Latinὰ vorsa producit . heseus Pseud Rhythmicum alterum. Clausulis 3 adivi. Hi d ens T lis est Historia Evangeliea infiidi, quam Vir. . Johannes Hristem. U. Amenti nis, Minoem iterum

recudere decreverat, ni morte sieu

immatura reventus fuisse specimen istius operis olim edidit Smit rus, cujus maxima pars hic erilla tur Minidi Dedicatio operis Francolnim Regi Lia ire M inscripta est:

LUDOVICO ORIENTAGUM REGNORUM REGI SIT LAUS AETERNA

Haec Dedicatio ex Tetrastichis conseritur, ita dispositis, ut Infima re ulti .ma Litera cujusque Tetrastichi fise dem, primaque docium omni ia tramesiorum Elementa, suprasti. tum Indicem, in utroque carminis descendentis Latere exhibeat