Liber de curandis hominum morbis

21쪽

XUII Herba honi honrie; P. 553Liqitor terrae soliatae

- Centaurii mi- tartari P.

noris

Herba Cicutae ibo

Magnesia salis sed li-- Co Chleariae

Zensis ibis

ih. Manna

- ni Cotianae

tatus albus

Landanum liquidum

--- Tefrigerans

- Γesolvens

- φ temperans

Limatura martis ; h. MoschuSib. Linimentum antispa- Nitrum antimoniasticum

Liquamen myrrhae ih. Nitrum depuratum

Liquor anodyΠαSib. Oleum animale Di Ρ-

- Cornu Corvi

Pelii

succinatus

Oleum anisi ib.

22쪽

ib. Potio alexi pharmaCaoleum chamo millae Communis

Oleum foeniculi

Pulvis anti febrilis

oleum lini ib.

stili tum ib. Radix althaeaeib. Oleum mille solii

ibo - angelicae iba

, - armoraciae

. Colonabo

ibo optum

Prima

23쪽

- sorborum ib Sal ammoniacus ib Species poCtorales resolventes Ρ. 611 Species purificantes ib. Spiritus Cornu cervi 612Spiritus Mindereri ib. salis anamo'

Diaci 613 Spiritus sulfuris ib.

- Cornu Cervi

mirabilis Gl ube TiSal sodae et sal tartari Sapo hispanicus Scarahaei maiales

Semen Cynae

mate

Species pectorales de

6o Spiritus vitrioli ib. Spongia marina ib. Ib Succus Citri ib. ib. - glyCyrrhi Zae ib.

609 tri 615ib. Syriapus de althaea 616

tartari satus

24쪽

XX Tinctura cantharidum Unguentum neapoli P. 62o

Unguentum nervinum

Tinctura martis ad-

ophthalmistringens Ludovici 621

Tinctura martiS ape- Unguentum ad sca-xitiva ib. hiem

Tinctura rhet aquosa ib. Vinum

Unguentum eX althaea sua Vitriolum album ibo

martis ibale Tubrum ib. Tenexis

25쪽

MEDICINA CLINICA.

dingulorum morborum cognitionem, iudicium et medelam quae docet disciplina, medicina clinica vocatur. Ea itaque Complectitur usum et applica.tionem omnium singulorumque, quae et pathoio-gia et therapia tradit, praeceΡtorum coram aegro torum lecti S. Quae dignoscit singulos adfectus ars, diagninica dicta, in eo versatur, ut non discernere tantum morbos a se invicem , sed ut et caussa S et Caussarum cum morbo ipso nexum investigare possiS atque ex-

Ponere. Quae quidem res summum saltem fastigium artis huius habenda est, ad quod, licet attingi non serra per Pollit, omnes tamen ingenii nervos intendere docet. Iudicium, quod medicus de exitu mor hi fert, Prognosis dicitur. Ad quam quidem instituendam doctrina de signis, j emiotices appellata, sicut viam commonstrat . ita Acies ingenii et jucticii ipsius medici idoneum facit.

26쪽

Artis praeceptis accommodato medicamentorum usui nititur tertia disciplinae pars, Ciaratio. Res itaque, in quibus medicina Clinica versatur, sunt morbi singuli, ut vere occurrunt. Qui vero sibi si i Ies esse nequeunt, quum ab individua aegrorum natura et indole suos quivis modos accipiat, atque nulla fere res alteri omnino similis esse possit. Ad haec etiam suscipi in disciplinam quivis individuuS morbus nequit, tum quod differitas haec individua eodem modo limites effugit, ac generis humani abundantia fere infinita, tum quod eadem adeo subtilis est, ut nec signari nec enumerari verbis possit. Moremur itaque hic in specierum expositione, modos autem et Varietates ad aegrotorum

lectulos ipsos addiscamus. Et in eo quidem positum est discrimen theoriae medicae atque praXeos: illa nimirum, seu scientia ipsa in abstractis versatur : haec autem, sive ars ipsa complectitur individuos casuS. Modorum singulorum, quos morbi accipiunt, cognitio, sensui nititur, cuius nec informatio effici, nec signa dilucide possunt explicari. Et hanc quidem habeto artem et disciplinae nostrae partem practicaria. Si quis itaque sensu ipso quasi interno morborum indolem ac decursum ex Caussis saepius obscuris ut indesinitis percipere ac dignoscere possit, is

27쪽

sicut pathologica bene instructus est doctrina, ita honi medici prae se fert speciem.

Quum medicinae practicae theoria admodum rudis adhuc sit, individuorum morborum cognitio magis in eo versatur, ut casus singuli ad leges pathologiae et thera piae generalis restringantur, quam indefiniendis caussis individuis et remediis. Adversus nonnullos duntaxat morbos expedire Deoifica sic

dicta re modia, eAperientia constat, ubi vero etiamnum nos abdicare omni theoria debemus, ut empirica via unica sit, quam rationem sequens medicus

munitissimam inveniet, quaque tuto decedere poterit. Artis potius homine quam scientiae insignienda praxis medica indolem requirit atque vires et mentis et animi plane singulares, nisi damni plus quam emolumenti parare generi humano debuerit. Ouodsi in dividendis morborum classibuS naturalem sequi germanitatem licuerit, easdem et hic formare classes naturales possemus, quas alio iam loco exposui. ) Qui vero ordo cum problema sistat, haudquaquam adhuc solutum, ad febres tantummodo a me applicari etiamnum potuit.' Chronicorum vero morborum eXstant plures, quorum neci causiae dilucide exponi, nec ordo naturalis potest

) Isagoge in se entiam naturalem et medicam, P. 266, Rudimenta pyretologiae et methodicas.

28쪽

definiri. Artificiali itaque in hoc libro utendum est

ordine, eo quidem, qui differentia morborum externa sistitur, signa tamen praebet et secura et quae sub sensus cadunt, ut cognosci morbi possint atque diiudicari. In curatione exponenda duo potissimum requi-

Tuntur:

I. Ea, quae indicant curationem, accurate definienda sunt, atque ad eadem Curationis modus, quantum fieri pote it, tuto est signandus. I. Ε remediis indicatis ea maxime eligenda sunt, quae aegroti statui congrua esse videntur. Hoc quidem posterius complectitur notitiam peculiarem et remediorum et mixtionis aptae et effectuum variorum, secundum variaS, quibus exhibentur, dolas. Quod autem cum in singulis casibus indigitare nimis longum foret, in duas protinus abit partes omnis haec tractatio, alteram, quae id omne exponit, quod cognitionem morborum et pathologicam et therapeuticam Continet, alteram Vero, quae remedia PropiuS atque curatius tradit.

29쪽

ET PATHOLOGICA ET THERAPEUTICA.