Nova anthologia Oxoniensis

발행: 1899년

분량: 298페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

71쪽

OXONIENSIS 57

XXXII

Hic mihi cum dolui noc mons ignara dolorum St,

hie, quo sollieit eumque tulero edeS,

Spo Orat Xfroma tandem foro tempore vilao potiero ut laeidum noSira senecta larem: vitalem ut OSSem arcendo aseere flammam n nimio propria carperet igne faces. hic potoram doctus-faeiunt Sua quemque Superbumqtia Stupet insuota ruSticu auro loqui, multaquo qua Vidi passim SenSiquo viator

ad Vosportinos Xplieuisso Deos: utquo lepus canibu pulsu turbaquo Soquentum a0gor adit notum, fugerat undo, locum, libo orat in votis, ut longi no doloris mors Saltem patrio Sub lare nostra forset.

hos utinam peterem Senio ergonte receSSUS

fasquo foro curas hic posuiSS moailsella o nimium, cui quo tulit anto laborum contigit has requies o fugimnque Seni: qui loca blanditiis animum rotissentia Vitato nimium forti pulsus ab host fugit. illi nulla manus miserando addicta laboris di aut aeVian or uaro quaerit opeS: ianitor haud inquam misero se fruSta rogantia liminibus magnis durus abir iu t. mor quoquo non terret Supero sibi r stat amicos quisquis virtuti empor amicu orat: Sed Sora propius paulatim allabitur horas, liquo minus duram, quod libo iro, Viam: iam magis atquo magi caeloStia gaudia gustat: vivus in otherias Vehiturquo OmOS.

72쪽

38 ANTHOLOGIA

XXXIII

73쪽

OXONIENSIS D

XXXIII

πανήγυρίν νιν ν λεγοιμ' που ξένων πολλων paρόντων ἐμμ ει οὐδεὶς φιλῶ,

παίζων με ἄλλοτ αλλ of ὰσχολως ἔχωi . πρῶτος δε, πρῶτος στις αν λίπη βίον, ἰφίκετ α χθόν ησυχον τοίγa χρεων δρόμον κολούειν μηδε ναυστολεῖν πρόσω. ὁσω a a τω τέρμα μηκυνθη βίου πληθος τοσούτω μῶζον αὐξεται κακῶν, ψυχρον δ' ἔπεοπι χάρμa την καθ' Ἱμεραν φίλων θανόντων εκφορὰν καταστένειν. νόσοι μέριμναι, διἁδοχοι πόνων πόνοι, γηράς τ' ἰνίαις μυρίαις κυκλούμενον, τί δ' o πάρεστιν οις χρονίζεται βίος ;

75쪽

XXXIV

Ergo itor impavidus Oetom quo impune or omnem insoqisitur aliquo fuga Socat aequora campi, Oxcita dum tando eiretimvolvontibus horis aurora Xeutitur omnis ot claustra dioidat OSo. Sorata manu. nitoris in alto

monto lato spocus o solii confinia tangit, qua Sompo tu inquo leo caliginis umbra dant capiuntquo locum noctoinquo imitata diomquo

hae lux greditur orta, simul occupat illam caligo, Suportu iusto dum tomporo odos Obscuret; Sod iam ea si sublustribus umbris Volatur saeis ot nostra e puScula Praefert. iamquo in eodobat supremo qualis olympo Lucisor o flammis auroque ardonto refulgenS dispulorat radiis scias oriontibus umbras fulgida tum donsi sola lata reponto aforES currusquo se biiugo Simul arma Vomontia flammas apparon oculi ignisquo se igno volucens bollum in procinctu Sensit, notumquo quod ipSo

infor so socii atquo agmina iungit. at illi

clamor sexeipiunt redueom gaudoniquo tuentes; hunc do tot lapsis, hunc unum Sospite UrSuineoli uno redii SSO amon Sic deindo merentem collo tonu Sacro Summ quo ad limina odiis perducunt undo e nubi ponetralibus aurea reddita vox placidumquo Onan allabitur auris.

76쪽

6 ANTHOLOGIA

XXXV

XXXVI

77쪽

OXONIENSIS QTutola regii fida Britannici,

Argylle, cautus nec opulo nimis obsistor instanti momento,no timida aro frona doXtra, utrimquo iustis limitibus modum finire prud0ns claudo favontium immotus, infidiquo constanSopprobrium toloraro Vulgi. munita Sta octora, ne diompraeponat anni turba ogotiis, UramVo spolia dicipi a studii fugionti horae.

intor furore vo tua tricos ceu carmen auri PorSOnet, imp buS dum clamor alterna tumultus in minat rogoritque I Xae.

at tu sagaci consilio Otones sic set rorum quot Vonient Vie0Sut logis a terniquo discant

XXXVI

Codito, turba minor quid quom sua prasinia laudis

a tuus incondit octora, Phoobe furor, cui facilis sermo, faciles iuere Camonae lagontiquo boni conciliatu amor, si solio fratroni, Parthi de moro, repellat, nee Oeium segni SuestinuisSo queat; fronte orat faSium, liVoron poetore, et artis. nisu quibuS St, oderit ipso Sua ;0lovo urbano riesu, laudetquo maligne provoco insonsos blandior ipso salos ;

78쪽

XXXVII

79쪽

OXONIENSIS 3

iiii animo, doXtia SogniS, Vix tanger naen him, vi odium orbo signifiearo volit; nec potat in stos autus o fidat amicis,toetius a culpa dignavo laudo notet; Saoptu adulantum turba, formidet inopioA, quo neget, Vecti OstieiOSuS, Opem, o quotion raro odori Cato iura senatu PlaUSum OnSOSSu aucupet auro Sui; nam quid non olobrant Ramno colobrantquo disserti 2 quid ro inhians Stulto non stupo Oro cohorScii

quis tonsa risum, fiant si talia ' do to Attico, quis ieeis audiat ista senis

XXXVII

80쪽

66 ANTHOLOGIA

XXXVIII

Do curso tho out Serpigo, and the rheum,

SEARCH

MENU NAVIGATION