Versus qui apud Sophoclem leguntur Antiq. 905-914 utrum pro genuinis habendi sint nec ne

5쪽

DISSERTATI INAUGUBALIS

MDCCCLXXIII.

7쪽

Antigona Sophoclea priusquam, ut mortem obeat vel potius viva in saxeo condatur Sepulchro, de cena decedit, sortem suam deplorat infelicissimam. Ad inferos conqueritur sibi esse descendendum indefletae, ubamici propinquisque deSertae, innuptae, Spe liberorum frustratae. Sed solatio esse ibi Spem, gratam e Venturam SSe patri, matri, fratri, quippe quibus pio uim iusta solverit. Quod vero Polynicem fratrem Sepeliverit, se a Creonte Supplicium Subire tristissimum. Etiam a diis se sibi vitiori derelictam, quamquam deorum iura non tranSgreSsa Sit. Sed Se Sperare fore, ut qui sibi tantam intulerint iniuriam pari calamitate affieiantur. Haec a poeta tam probe Sunt composita, ut nemo, auditis iis vel perlectis, facere possit, quin ad misericordiam adducatur. Sed insunt aliquot versus, qui quibusdam doctis viris vehementer displiceant. Sunt versus 905 sqq. Antigona postquari de Claravit malam e ferre Inercedem, quod fratrem Polynicem pulchre honoraverit, profert haee:

νομω, Κρεοντι ταυτ εδοξ' μαρτανειν reli. Decem Sunt lustra, ex quo gravissima de his versibus exorta est

controversia Quam movit A. i. o. Jacobus, qui in , Sophocleis

8쪽

Qua ostionibus arsav. 1821. p. 362 sqq. de hoc loco statuit haec: ἡIn Antigones querelis versus haud paveos legimus tam absurdos ad se omnemque fabrilae rationem tam ineptos, ut eos ego quidem sine dubio, adulterinos habeain, ab insipido homine elegantissimo huic poemati mala se arte insertos. μ Jacobi opinionem sagaciter impugnavit Augustus

Boookhius Uubor di Antigono de Sophocles in Comm. Acad. Berolin. 1824. 1828 . Duinii viri docti in duas discesserunt partes. Alteri eum Jacobo locum tribuebant interpolatori, alteri eum Boeotilii Sophocli. Cum Jacob faciunt unde rus, Schneidewinus, in dorsius, Wolffius, auchius in editionibus Antigonae satis notis, Berghius Soph. tragg. 1858 p. XXXIV.), ei ne hius Bettrage ur philolog. Kritili 0 Antigon de Soph. 0rol. 1861. p. 34.), ordinandus dum eine mann Erlauterungen ii Soph. Antigone in Gymn. BrunsV. progr. 1863 p. 33 sq.), Lehrsius Jahrbb. fur lases Philol. horausgeg. Von Flechoisen VIII. 1862. p. 29 sqq.), B Langlie Idius de Antigonae verS8 905-914. Brunsv. 1820.), . rat gius Ueber die Echthei derVors 904-924 in Soph. Antig in Gymn. tutig progr. 1866. . Donne-rus et Graventior stius denique cum hos versus in translationibus Antigona Germanicis omittant, cuius partes sequantur, Satis aperte indieant. Contra eum Boechhio locum servandum esse putant Sol geruS,

mannus in ed. Antig. Ersurditana tertia ab eo emissa 1830. praes.

Praeter hos tot viros doctos nonnulli alii hoc de loco egerunt. Quos quod neque adire potui neque inter homines erudito prima parte agere

arbitror, Singulos enumerare UPOrSedeo.

Reputatis vero diligenter argumentis, quae utrimque asseruntur, nobiSperSuadere non potuimus, ut locum credamus esse adulterinum. Quam Sententiam ne temere dixisse videamur, quaecunque vituperantur uberiUS

9쪽

recenseamus. Incipiendum autem Sse Videtur ab ea reprehensione, quam omnium Sse graViSSimum no eum adversariis consentimus. Ut enim

hostium exercitus duce occiso huc illuc diffugere olet, si et leviora argumenta, quae acie quaSi inStructa nobis obStant, refutata illa quae omnium princeps Si reprehenSionum et praecipua facile dissolventur et discutientur. Videamus autem, quis hoSti Sit quibusque armi inStructus. Contendunt acobus quique cum eo faciunt sibi ipsi ropugnare Antigonam et genero Sitatem ietatemque Suam dehonestare versibus illi S. Quod ut confirment, haec proferunt argumenta. Priore inquiunt, fabulae parte Antigona Satis aperte de-- clarat, Se fratrem sepeliriSSe, quod antiquae deorum lege id praeciperent,

fiatqtie in eadem Sua oratione V. 21 Se Contra pietatem egisse negat ἡρποίαν παρεξελθουσα δαιμονίον δίκρον; . Dei vero Cum non Solum fratres,

fi Sed omne propinquos, etiam marito et libero velint humari, Antigona, his versibus docet, contra edictum publice propositum Se neque liberos, neque maritum fuiSSe Sepulturam, certa igitur Conditione, civium nimirum, obstante interdicto, pietatem erga deos suosque fuiSSe neglecturam. Inanisse est SophiStica eiu argumentatio, atque hac ipSa argumentatione a gene-ἡroSitate sua desciscit causasque capta commenticias. Talem finxisse An-fitigonam Sophoclem, poetam sapientissimum, creditu est difficile . Gravissima profestio videtur reprehensio. Nihilominus eam refellere conabimur. Sed priusquam nostra proferemia argumenta, Videamus quid obiecerint Schoenbornius, Godo fr. Hermannia S, e X tu S,

Boech hius o qui Boockhi vostigia legit Seyffertus.

Primus in medium procedat Schoenbornius Cuius libellus quamquam mihi in promptu non erat, tamen quid Senserit vir doctus, i Hermarino Boechhio, Langlioldio satis luculenter cognoscimus Urget vero, ut Antigonam ibi non repugnare vincat, Verba βία πολιτων v. 90T His verbis iudicat bonorum civium voluntatem oppositam esse Creonti tyranni

edicto, itaque ad duas falsas hypotheses

ου ει τεκνων μήτηρ ἔφυν,

aecedere tertiam Si non Creon, sed cives vetuissent. Versus 905-907 igitur hoc sibi vello Contra bonorum civium edictum ne tum quidem egissem, si filius, si maritus fuissent sepeliendi Quod pulchre congruere cum iis, quae priores fabula parte inuntiaverit Antigona, quippe quae nusquam misi Creontis edictum detrectasses docuerit. Argutior

10쪽

est interpretatio quam Verior. Eo tempore enim, quo Antigona Th0bis

VerSabatur, Summa rerum non pene populum Sed apud regem erat, id

quod non modo a choro civium Thebanorum, Sed etiam, ab Antigona ipsa comprobatur. Illi enim Creontis edictum erudele etsi non probant, tamen palam impugnare non conantur Haec vero diei v. 506 sq.:άλ ἡ τυραννις πολλά ταλλύ ευδαιμονεῖ, καίεστιν δευτη ἡρα- λεγειν γα βουλεται.

Creontem vero iniuria regnum tenere ne uno quidem fabulae versu declarat. Regis dictum igitur eum Thebis idem valeret quod Athonis Sophoclis aetate populi iussum, verba βίοι πολιτω h. l. et V 29 ex more Athoniensium usurpata nihil aliud nisi contra edietum publio propositumWsignificant. Antigona autem ipsa, Se non invitis civibus sed contra iniusti tyranni interdiotum fratrem humavisse, nusquam contendit. Quin etiam sibi conscia est, se lege humana deorum Voluntati postposita id fecisse. Qua re ipsa eius continetur culpa, quamquam oechhio et Hegelio concedere non poSSumus, eam pSam ibi Culpae dare legem humanam violatam. Accedit quod VersuS, Si Schoenb Ornii interpretationem probamus, cum iis qui sequuntur Versibus minime congruunt. Quare Larigheldius qui Schoenborni opinionem comprobat, VSS. 908-912 pro adulterinis

habendos SS CenSet. - ostremo si poeta exprimero voluisset id quod verbis βία πολιτων inesse Schoenbornius autumat, diserte dicentem ἡfecisset Antigonum, aliud esse, Si quid universa civitas, aliud, si brannus sevetaret Herm.). Schoenbornius igitur loco similiter medetur atque pravi medici, qui morbos mortifero veneno expellere Conantur. Jam accedat Godos redus Hermannus. Is docet, iustissimam esse acobi reprehensionem neque defendi posse Sophoclem. Peccasse eum aliquid hoc loco. Neque vero hane esse causam, cur verSu insipido interpolatori tribuantur. Sophoclem enim posse excusari. Multo eosque Summo poeta olim peceasse et hodie quoque peccare. Errare eoS, qui admiratione antiquorum capti omnia ab iis recte praeclareque instituta esseo ipsi credant et aliis ut persuadeant officium esse Suum putent. FeciSSe

Sophoclem quod saepe fecerint tragici Graeci, ut etiam minus apto loco quod populo, arguti disceptationibus delectari solito, ac pium soro intellegeret, eius asserendi arriperet opportunitatem. - Accipio quod docet eandidus Sophoclearum fabularum iudex, quatenus de sophismate V. 908sqq. agit Neque inim modo Homerus, sed etiam Sophocles interdum