De tetralogia tragica et didascalia Sophoclea ..

11쪽

tres tetra logiae diserte memorantur, e quibus singulis singulae hodieque tragoediae sunt superstites, quae sunt Troades, νε-

Aio tis et plures fuisse probabili conjectura colligerellaei cum Euripide eualogia item certarit -- s; prae

terea etiam paucorum aliorum quadripartitae didascaliae vinci rius indicantur, in iis PLATONIs, qui adolescens, ut ferunt, tetralogiae docendae periculum sacere voluit, sed cognito S

crate, derepente ab hoc consilio destitit et poena mutarit philosophia Hinc igitur colligunt, eualogias edendi inorem

non abolitum fuisse, sed perdurasse; si autem ceteri positae . quaternas fabulas in certamen producere solerent, num cre

dibile Sophoclem non tim quaternas illis opposuisse Veluti in agone tragico olop. LXXXV, 2, habito, in quo Maimas docuit

cris is, Alouisonem, Telemum et in aum hic secundas tulit, primas vero sopnoc s item in alter,agone, Olymp. LXXXVII, 1,

in o Q. H. p. os, o Deo myricli est in Mela studun, p. 54. Fix omnes Eurip. praemis Ediuini Didoti Nariatio haee, quae sita apud Aelian. V. H. II, D, aliosque milii admodum mira vi est. Sestire drama, ut serunt, iam ediscendum dederat histrioni is, quum derepente auditos rate eonsilium a Git. Ita non solum histriones, sed etiam magistratum et citorum ei tribui Minin est frustratus. Venit, autem Plato in Socratis duo linam juvenis, secundum radit. III , ,

viginti annos natus itaque , etiamsi certum aetatis tempus ad sabulas doeenda non erat lege praestitutum quae de vid. IIanke ita Aristoph. p. XCI sqq. Clinton in ast IIelI. Pro m. p. LVI, Sq. , aliturius tamen io Opus erat aggressus. Praeterea mirere in tam claro et singulari ingenio, ne titulum quidem dramatis esse servatum . quidem, ut facile credo Platonem adolescentem tragoediam periclitatum esse, ita magnopere vereor ne leti alogia illa ficta sit ad similitudinem tetraIogiarum illarum in naa Platonis dialogos descripsit Thrasyllus. Vid. Diog. Laert. III, 6. Aecedit quod Laertius, Apulejus et Olympiodorus tragoediae tantum mentionem faciunt, non tetralogiae. Vid. Moth nius ad Diog. Laert. III, 5. elcher Aeschyl. Trilog. p. 52T.

12쪽

inaequali fabularum numero adversus quaternas contendisse7 Nonne ita imparibus armis esset congressus Sed esto iii positis id fuerit concessum, quoi in laus non tam nimium is suum quam praestanties et aris censeretur; at histrionum etesi orum, quorum non minor quam positarum in his agonibus erat , aemulatio, inaequales eorte partes et iniquum certamen fuerat, si alteri quatemiis fabulis, alteri singulis, aut paucioribus sinem, certassent. Praeterea agones tragici erant ludi publici

cum sacris oriuncti, quorum ordinem modumque publice .prae, pium fuisse vix dubium sit; et choros insim di munus erat quis solenne ita,utum, quod ditiores cujusque tribus ex

ordine praestare debebant, quod onus aequale omnibus esse oportuerit. Has ob caussas non credibile putatur, licuisse poetis suo arbitrio dramatum numerum agonumve modum mutare,

Qui seri singuli, vel hinae tragoediae minorem sumtum et apparatum poscebant quam . qu leniae, et temporis patium

inualogiae destin tum pauciorum fabularum mensuram excedere debuit. Hae igitur rationes Suidae testimonio videntur obstare, et potius adducere ad credendum, ne licuisse quidem ophocli tragoediarum numeram immutare.

Hine multi Verba suidae aliter accipienda' ensuerunt, quari hoc voluisset dicere Sophoclem instituisse pro is logiis, sive

13쪽

quatuor tragi, ediis argumenti εγetuitat junctis , doerere quatuor fabulas .ingulares, diverso argumento Ergo sabularum itumerum conuinque modum eundem atque a mei mansisse, ipsamam tantum ompositionem mutatam χ- . Ita intelligendo τετραλογίαν arctiore sensu, contra δραμα προς δραμα latiore modo interpretantur. Explicatio haec, proposita a micherosit nuper desissa a Dromno primo adspici satis se commendat, dilirentius lamen maiiata vereor ut pinsit probari.

Nam si usu receptum mansisset, ut quaternae subulae inter se committerentur, quaternae judicarentur, quaternae corona-

rentur, etiamsi essent argumenta diversae, bo tamen non erat singularum tragoediai im certamen, non με--ἡρφιαιθων Mu, sed quaternarum, neque τε Moyse recte potuit, poni. Idque e minus, lIO vocabulum τετραλογία usurpatum quidem est de fabulis vinculo quodam inter se junctis, haec

tamen oriuneti iuui iis aret definita fuit ut nonnulli πι- allantur apis Videlines Aeselisi eualogiae non omnes, sicuto restia, argumenti perpetuitate coiiaerebant, sed partimaretius, partim laxius erant copulatae, ut didascalia Persaruis, continens Phineum, Per is, Glaucum et fabulam sa ricam Provisneum,

argumento parum inier se similes. Quodsi res spis non arcted inita erat, nee voeabulum , quod sertim rei tinpositum est, tam stricto sensu usurpatum esse probabile est. Idque effici etiam potest e tetralogiis illis, in quas Thrasyllus, vel quis quis est, Platonicos dialogos descripsit, quarum sane non' elao, Aesch. Gilog. p. 508 sqq. andem senientiam tueri studet in libro die GKein. Tramilien p. 3, ubi etiam dissentientium scripta ii dicantur. elevero adstipulatur Ad scholi, Murane em laudatus ab illo ibidem p. dio, ,en die Vettalogis, o diario, reusMiri s. Ailaritim, 1844, ς' ia n. Plus nimio hujus uocabuli notionem coarctat Moysen l.i improbatus aB bar hi, ad Midam s. v.

14쪽

ο-bini arctissimi erat uota iunctio ' in qui ea aut sistes, quum is logia a qualibet quadriparui didascali dismoi retur nedum altera ulieri posset opponi has rationes imterpretatio illa non potest probari, ut quae nec verborum sensui conveniat nec ad rem illustrandam quidquam fere conducat,

quippe quum Sophoclea boo pacto nihil fecisset, quod non fixaerum erat prius, neque tam H ,--χ Dios illius moris diei posset ' E Midae Verbis nihil aliud eris potest uisilmo, quod iam usterus agnovit et diserte explanavit so

e ius his verbis: Ex illo Sophoclis instituto singulae fabula Minter se compositae, non tetral etiae de singulis judicatumnest, non de quaternis singulae vicerunt, non quaternae LVVide vi igitur, an io eum dida casi rum indicii ,rimi in moralia possit conciliari.

de his quidem antea opinatus est, licuisse positis S phoclis aetate pariis tetralogiis, partim singulis fabulis cou- tendere nuper vero censuit, in aliis natis hoc, in alii illud filiis receptum sempe in mum Dionyoi tetrato , ium in intermissilis, amisi vero singulo amas esse ex

insitato sopb iis . Quae corio iura eo iuris, a Mnemo,

15쪽

- 14 quod unica, cujus acta tempus notatum est, tetralogia magnis Dionyriis edita esse legitur, vicissim vero in Lenaeis vicisse

memoriitur apud Platonem Aspassion remur hori , quod de una Abula accipiunt '. Addi potest quod etiam Di

nysius Syracusanus in Lenaeis docuit τραγωδίαν, teste Diodoro,

nempe Aυτέρα Ἱ--, quo titulo olim trilogiam ediderat Aeschylus Atqui ex singularibus hujusmodi indiciis de tota re conjecturam lacere vereor ne lubricum sit. Quid quod vocabulum τραγημα, si non nisi tetralagiae a, solitae essent, etiam si

Glari numero commode de quadripartita didascalia dici potuit, praesertim in lamiliari sermone, quum proprium vocabulum τετραλογω tum vel inauditum ei communi saltem consuetudine receptum non esset sed, ut haec omittam, explicatio illa tantum abest ut Midae testimonio quadret, ut illud plane infringat. Nam quis dubitet, qui Sophocles in magnis potissimum Dionysiis, sicut mos erat poetis, novas fabulas docuerit'

In his igitur si non nisi tetralogiae essent commissae, quomodo ille potuit harum loco singulares tragoedias exhibere Ergo

aut Suidae testimonium infitiandum est aut latendum morem του δρῶμα πως δραμα ἀγωνίζειν uatius patuisse. Ad quod diiudicandum, videamus an idoneae sint rationes quae singularum tragoediarum commissioni obstent.

Posteriorem conjecturam propositiun in Lee . Indice cit. P. 2, memorat Min-hari y, Grundris d. Griecti Lit II, p. 83.

Vid. Plato Symp. priue p. IV Α, coli Athenaeos, Sprinc P. 2IT, A. Exemplum o indieavit mihi Vir Clar. D. I. an Lennep. Memorat Diodor Sic. XV e. 4 es. Mires Chil. V, 78 sqq. De Aese 'i illa tri-logia egit Hermam Opuse T. V, p. 36 sqq. aliique pM -- - Bode,

16쪽

Et primm quidem quod te logiae Sophoclis aetate et postea

item actae memorantur, id quidem Sophoclis illi instituto nihil obstat. Potuit enim novus tragoedias docendi modus instituitu esse, et tamen licuisse Sophocli, licium item aliis pristinam rationem interdum sequi. septem vero octo, quae inter tot centenas tragoedias memorantur, is logiis emere, hunc didascaliae modum constanter et ordine λ- tinuisse, id vix concedendum est. Singularum quidem irago diarum didascalias non expresse memorari fateor attamen ex hoc silentio non magis colligi potest, has non exhibitas Me quam e paucarum tetralogiarum mentione colligatur, has per .petuo edi solitas esse Aeque posset intrarium inde emi, singulas tragoedias ideo non memoratas esse, quia id vulgare

esset et usitatum, contra quaternas memoratas esse ut rem

haud vulgarem et nol tu dignam. Illud quoque memorabile, quod vocabula μογει et τετραλογω antiquis ignota sunt, et apud Alexandrinos demum graniniaticos, Aristarchum et Aeti, Mophanem, reperiuntur Aristotcles in Arte Positica nusquam

ea usurpat, ne ibi quidem ubi alioqui expectasses, velut quando tragico poetae praecipit, μὴ πωιν ἐποποπιῶν συστημα τραγμίας KQuodsi solenne fuisset remis quaternisve dramatibus certare,

mirum sane, non, quemadmodum in gymnicis ludis propria

Vid de lae v e disputantem Ranke in Vita Aristoph. p. XXXI sqq. Nul- Iu n est Ocabulum lutM lio gigiusicet praeterquam στρολογία autem est,rioris lemporis ut mox ostendam. Amtot de Arte Poet. e. 8, 3 4 ed. Ritter.

17쪽

- io erant vocabula a certaminum numero appellata , ut δίαυλος, πενταθλον, τριαξαι, alia, sic etiam tragicis his agonium pro prium a re inomen fuisse impositum.

His alia argumenta accedunt. Sophoclis tetralogiae ab ipso actae nullum, ut diximus, vestigium exstat, Euripidis paucae

iantum citantur; at et hujus et Sophoclis plures tragoediae singulares sine ullo comitatu, addito anno quo actae sunt, edidascaliis memorantur, ut somκM H μι- , Matrivis

simu , πικροθων α -- μελ- Quodsi non singulis his, sed quaternis contendis sent, mirum ni reliquamim etiam tituli additi essent. Dicunt quidem, sub singulis his titulis reliquos

nisinscieritum ejusdem didascalia drama diest. At manifestum est, remon Mama hic vocari Phoenissas, non quod tertium esset ejusdem didascaliae, sed quod in

Euripidis sabularum eoIIeelion tertium numeraretur. AEadem ratione Sopho- , elis Antigine sabula tricesima se iurida, i istophanis aves tricesima quinta numerata est. Plura hujus generis Exempla assert elaiar, die Griecit. Tragoed. P. 4, not. 25. Cf. anha in Aristoph. ita, p. LXVII. Neque alio sensu in Aeschyli scholiis Prometh. s. II 0, τ εξῆ δραμα vocatur il lum in t diei proximun legebatur. Alterum argumentum etit ex eo quod interpies AriStoph in Ran. a. si animadvertit dicensi δια, δε μὴ τυ, τι συκοφαντεῖ κωμαῖς τῶν πρὸ ὀλίγου λδ sum, ι--λῶν, ψιπύλης Φοινισσῶν. Αντιμης;

At ex eo, quod tria hae dramaia non mulio ante ab Euripide edita essent, non sequitur, ea simul acta esse et unitis Miris iae paries fuisse, ut recte animadvertit et aer, die Grioch Dag. p. Q.

18쪽

- 17 qui destitit intelligendos esse fateor interdum hoc obtinere, ue tribus tragoediis simili argumento prima vel praecipua aliqua pro tota didascalia ponatur, quemadmodum' τῶν Τρωαδὰθν-γεσις pro tribus fabulis, Alexandro, Palamis et Troadose,

una commimone editis, ponitur in soboliis ad Aristoph. Vesp. 1are; iniserae lamen id fieri solum esse probari nequiti viderint autem Auei, quam justa sit haec iudicandi ratio:

videlicet ab una parte ut certum et confessum sumunt id quod erat probandum, tetralagias nempe constanter actas esse; ab

inera vero pari quidquid huic sententiae res agatur, mininint aut spe in Num is est aequa trutina ui et res suom minis ponderare, an potius ex praeiudicata opinione aestimarer

Tantum tamen valuerunt hae M pinient ut docti et acuti homines iis adducti sint, ut suo arbitrio cuncta Sophoclis et Euripidis dramata in uilogias ac tetralogias distribuerent. Ingeniosius sane quam verius. 'ta enim illa tetralogiarum e hora tam levis, tam vana est, ut, si propius accedas, statim vi rarum instar axulet et inani specie spectantem ludati Talo est ex gr. judicium Hartu ii, Grip. res in I, p. 52sq. ubi haec diriti Plana tetri logia aut irilogia poetas non mulis rarissis emitareis olitos esse et res docet et testimonia graminiicorium Indes , si concludit , .Pinacis κατ' ἐξοχ=ῆν Ioeo totius didascaliae s. Mialogiae positas Me apii .ret.' Quid hoe est nisi petitio principii, quam dialectis vocant Eodem modo argutnentantur quos ille ditat, Ad Seboeli et Droysen, qui in libro Meler Studien p. 3, hae diciti Das seitciener de Aiscbylos Zest stet voti vjedoni de vetoeampseiaden Dicliter res Tragodie undisi satyrisches pieti aulcsuhrt orden, i, ausoemach S. Schoen, euras tur minitam der.tragischen oesio . Griechen I, p. 199. V ' De Sophociis trilogi , , itas onglutinavit d. Hioest, judicium tulit Welcher, die Griecta Tragoed. p. 546 sq. ΙJecllari ungi opere modo nota IT et 8 mentionem feci, quod ut multis dotibus nitet, ita ili unima tui claudaeat. Cf. infra tot. 40 et 42.

19쪽

riamininius aut in ea quae pro tetralapis as iniur. stimonia grammaticorum e didascaliis petita jam supra memoravimus e quibus tantum emi posse vidim , tetra-lulas post Aeschridam aetatem interdum quidem actas esse, non tamen constantem lam morem fuisse. At sum iur, inquiuiit, huic mori ipsa tragoediarum multitudo, Aeschylo, Sophocli, Euripidi aliisque poetis tragicis tributa fuerunt in his, qui centum et ducentas adeo fabulas reliquisse narram in quibus docendis non sicile fuisset Ioeus, si Ggulae iam tum singulis ludis aetae menti sed, si numeri illi constant, quamquam quid facilius iit corrumpi quam numeros 'i quis tamen assi et omnes illas sabulas absolutas, omnes in

Menam productas esse Accepimus enim, Aeschsi, Sophoclis, Euripidis filios ex illorum seriniis laeditas aut inchoatas mulas

protulisse et a se limatas in tragicum agonem commisisse Aut etiamsi ab ipsis editae essent, quis contendat, Omnes in urbe aetas esse, quum in Piraeo quoque aliisque Atticae

Frivillam hanc multorurn secunditatem sestive ridet Comicus in notissimis Versibus, Ran. 88:ο ιο- ἔτερ' ἔστ' ἔνταύρα μειρακύλλια

Εὐριπίδου πλέῖν ἡ στα usi λαλίστουρα. Ita ex o dissicile est reditu quod de Caresno legitur apud Suidam, eum ouis vi Maagies sabulam docuisse, semes vicisse, aliaque ejusmodi Na-

20쪽

- as pagis multiplex esset spectacula deiidi occasio Denique si

concedatur, de quo nullus dubiis, effici inde posse, saepe plures fabulas simul ab uno pocta exhibito esse, propterea lamen nit si te latis admittere patrum comen leum est cui rei et illud obstat, quo nullius sere posita dramatum numerus -- qualiter in quaterniciis disici potest Fatendum igitur, hoc

argumentum non magni esse ponderis.

Plus illud valere videatur, quod agonum tragicorum ordo et modus publice esset constitutus quocirca non ita nauisse positis a semel empto more i medere satis idos hos, qui erant magna pars sestorum Dionysiorum ritu ordinatos fuisse,

quis dubitet ' Tamen erant hac in re certi fines. Spectaculoruni ordo et pompa, labulas docendi potestas, choros timsiniendi ossicium, haec aliaque hisius generis certa ratione et clinata erant num lamen eo processerit ordinis studium, ut poesis cerius tragoediarum numerus certaque mensura esset praescripta, quam excedere non liceret, id magno est dubitandum. Ego saltent in lio elegans Atticorum judicium parum agnoscerem, si, quem adnaodun attiletis post triplicem

demum victoriam, quod ροῖζω vocabant, palma tribui soletat, sies istis non nisi trium quatuorve dramatum commissione cem lare concessissent. Alia quippe est virium, alia ingeniorum aestimatio Ingenii artes libertate vigent, quae nusquam nor

Ad hane lisIiistilla letii ollaticlam sunt qui numeros e conjectura mutaud censuetiuit, ut . . Mulier, escii. d. r. it. II, p. II4. Quo tamen remedio Parum Prosili.i . Luculentum liae de ae testimonium est Demosthenis adv. liii. I, Frali, P. 50 Καίτοι τι σήποτε νανδρες Αθηναῖοι, νομι με την μὲν τῶ Παναθηναίων ἐορτὸν καὶ τὸν των Διονυσίων ει od καθηκοντο κρο,ου γίγνεσθαι - τι ἐπιγνα μὲν παντα νομω τετακται καὶ πριοιδεν --ος ἰμων εὐπολλού. τίς

δεῖ ποιεόν.