De tetralogia tragica et didascalia Sophoclea ..

21쪽

- 20 sui quam in Attica tragoedia certe numquam ab agresti habitu ad omatum ilhun et majestatem se extulisset, si receptae consuetuduit et praeseripio ordini servire debuisseti sim ancilla ludorum, sed domina 'Mad Graecos posin fuit. Quid Moy Antiquioribus poetis licuit Dionysum et Satyros, quamvis elamant populo ood, προ τον ἀσω - a tragicis choris rem vere licuit Aeschris, aut Misquis id insiliuit, at es umenium dilatare et tria quatuor in dramata contulinae et sophocli esset negatuin fines nimis latos coarctare et eum statuere modum, qui vel poetae arti vel spectantium voluptati conveniret Num edamus, normam semel constitutam ita religiose servatamine, ut ea discedere nem putaretur, quum id alia carminis lege fieri posset Ego tetralogiarum insiliuium ux v in inventum, ita nulla lege sancitum fuisse existimo. VI.

sed tametsi lex non juberet, potitit tamen ipsa bidormis laniatas et agonum ratio id postulare Argumentum hoc est

omnium sane gravissimum. Notum est nimirum, necessarios tragoediis suisse choros choros autem instruendi ornandique munus s. χορπω fuisse unam e --πίως quas ditiores c iusque tribus ex ordine praestare debebant ergo iam aequitas quam ludoriam solennitas postulabat, ut hoc munus rite et a que ordinatum esset. Iam statuunt totum chorum tragicum constitisse L choreulis; singularum autem tragoediarum choros

22쪽

que dicunt oportuisse quinquat: ζnta illos choreutos in quatuor dramata partitos esse sic, ut in singulis mini deni essent: unde emi, horum uaricum ita susso compositum ut non singiliari mulae, sed tetralogiae tantum eis careommodatus; atque adeo non potuisse tragoediarum numerii minui, quin

simul minueretur chori ordo et numerias. Quod nequaquam concessum fuisse probabile sit multo etiam minus, ut una

fabula cum ternis quaternio declaret, quum si non Modramatum, d etiam choronim eoncertantium numerus dispar, et inregoriis mulier se onera inaequalia sitissent

Argumenta hare magni ei non sane momenti, modo satis haberent auctoritatis. Verum utrumque quod sumitur, et quinquagenarium fuisse chori tragici numerum, et choregiae

muniis aequale semper ac definitum misse, oriectura nititur, quae eis eruditissimo rum Virorum iudiei commendata, it reor tamen ut possit probari Primum, quod ad chorum

attinet, hunc quinquaginta intoribus constitisse tactum est ex eo, quod chori cyclici, e quibus tragici chori orti videntur, Ilunc numerum habebant, et quod parum credibile videretur, quindecim tantum choreulas ternis quaternisve s. lis a Mero

Hujus sententino praecipuus auctor fuit . . Mulier, Aeschyli umen. Abhandi I es. Idem Gesch. d. Griech. it. II, p. 47. Hune plerique sunt se ii, in his Bode Hellen Dichth. Tragoedie, p. 83. Bemharis, Grini his d. GH h. it. II, p. 630, 32. Impugnavit vero G. uermann in ninnidum ora sura, Foe. VI, 2, p. 27 sq. I3 sq. mu--- entinis rem ex parte eum me eonve te laetus agnori.

23쪽

- 22 Potitisse. Caeterum nullus veterum hunc tragici chori uum

rein suum retulit, excepi Polluce, IV, 110-nam', chorum tragicum olim e L cantoribus consulisse usque ad Aeschss nonideo, quo domate quim perterrita lauset multitudo,

chori numerum lege imminutum esse. an vero narrationem

semetipsam redarguere jam dudum animadversm est a Goth. Hermalino, et sebulosam esse agnoscunt ii ipsi se auctoritate umen us uruntur M. cyclicus auxein torus et, e L -- sinit cantoriinis, inde lamen nihil de tragoedia eoncludi potest,

quippe quae tantopere deflexit paullatim ab origine sua , ut antiquam formam vix agno ceres. Cur autem nessemus, quin

denos eboreuias ternis, sive opus esset, qua is tragoediis eanendis pares fuisse, si rei histriones agendis totidem mulis

sumerent Tot certe histriones, haud plures, singulis poetis datos esse legimus δ' Neque id negotium supra actorum vires

scisse videbiwr, si meminerimus Polum tragoedum, jam sertuagenarium, octo tragoedias quatriduo misso. '. Non vulgare sane hoc, immo singulare ciuit exemplum, praesertim tam

gratidi aetate et tam exculta histrionum arte fuisse tamen qui Dymos .et y0 busti dimidium facere valerent, lint cr edere L

mimus tein iis iid ad istotelum, linum hominibus nunciragicum, nunc comicum torum constitisse puto, in eadem ludorum commissione eisi id non diserio additum est ' Sed quidquid

24쪽

est, illud non temere assilium licet, eundem Eburum eosdem me actores plures sinem tu in unam si buxi agere potuisse. Multum hic pendebat videliret ab apta partium distributione inter diversos histriones et diversos chori ordines Neque tamen contendo, quindecim choreutas istam uitri iam vel te .uinciam agere solitos latae tantum reprim, ne e quateriris mulis concludatur, qua nilum quoque rumini suisse, e qui-quaginta nimirum cantoribus constantem. Unum quod scimus hoc est Sophoclis aetate chorum e quindecim cantoribus constitisse hoc igitur lege vel consuetudine receptum esse probabile est, ceterum chorem relictum puto, subsidii lis tot addere eantores, quot si trullarum numerus vel chori omni um

postularet. Ergo, quod sumunt, ipso1 ebori agici eo Mitis,

'nem talem fuisse ut tetralogiae talae conveniret, mera. v oon jectura, quam nec scriptorum auctoritas nec rei ratio comprobat: Illud tamen fatendum, haud aequalem fuisse chororum sum 'tum, apparatum, contentionem, sive unum vel dum sim si v

tuo dramata essent agenda quamolom, si non cerius pra scriptus esset iragoediaruin nummus, inaequalesiisset oboregiae munus. Fuerit sanet quippe lege cautum quidem erat, ut

ossi cium illud ex ordine praestaretur, non vero definitus erat ejus sumtus, non circumscripta choregorum munificentia; Iocus

relinquebatur ditiorum civium liMolitati et aemii sim . -- que saepius ictum videmus, ut estoreo inter se aemulantes et etiam Umonu alter alterum tororum magnificentia et arte superare niterentur quidni etiam si bularum edendarum, mero certare inter se potuerint Sed ponamus aequam fuisse certantium conditionem, quid vetuit agonem ita ordinari, ut tetralogiae cum tetralogiis, singulae fabulae cum .ingulis contenderent, quod M. Mecinio in opinionem venit xes,

25쪽

quod milii probulatim videbir, quid obstat positis licuisse ei ani

dispari tragoediarum manum, limo una, hiiii pluribus certare, modo non ternae quaternaeve sed singulae judicarentur, et una Omnium praestantissima primas ferreti Hoc erat, opinor, rei misimo consentaneum, praesertim postquam eualolpa coniselientibus e stare fabulis desierimi odeni suam, videmiis comoediis, ut concertantium poetarum alius unam, alius plures fabulas doceret, una vero ex Ommbus rimas ferret Tali modo in dispari domat i miniero par tamen erat ertamen,

quum et singula vim lingulis contenderisi et quo quis meta et choregus plura dramatae hiberet, insequentior esset

vietoriae occasio. Quidni in musico certamine id aeque e missum fuisse credamus atque in equestribus agonibus, ubi

emant ii alii singulis, alii plurimis eurribus contemsebant: Aloibi di myonae aliquando currus misit Olmpiam, idemque

primas. 4oeundas et tertias tulisso praedicatur IME ipsum erat, opinor, illud δρυμα προς δραμα ἀγωνίζεσθαι, quod a S phoete institutum esse Suidas tradit. Sed illuc mox revertar. Quisquis autem, eertinumn modus, id enim. in eo libethri positum est illud satis ostensum arbitror, sententiam eorum, qui nil nisi tetralogias admittunt, nec ludorum more posse probari quocirca lubricum sit, incertam conjecturam duerto seriptoris testimonio antemnere . :

. intratoriae tantum eum tetralogiis ommissae sint, non cum singularibus sa-Mhulis. Sed possunt eadem aetate modo et alogiae cum tetialogiis, modo tibi-nsulae fabulae cum singulis sabuli in certari e coniniit,sae esse, aut in livei sigvsolennibus aut in eodem adeo est genere, prout nomina professi essentopoetae vel secundum lias professiones videretur magi tratibus. Vid. Corpus Inscripti. oeckh. I, p. 352.

26쪽

HI. Praeterea vero alia sunt quae pro singula ruin fabularuni commissione potius quam pro tetralagiis facium Primum ipsin tragoediarum sema et compositio. o Maedam enim, oeses singulas tragoedias in tuu dramatis modum absolvit, eoques istin est ut etiamsi plures simul darentur, essent tamen argumento disjunctae, quae fuit necessitas cur quaternarius ille

numerus conglaint esservaretur Num carminis lex et natura numspectantium voluptas Neutra opinor, id Pratulabat. An vero statutum ludorum tempus A si reputemus, quanta Sophoclis aetate esset positarum in omni gener essequentia et ammtatio, tragicorum, comicorum, dissiTrambicorum, qui omnes Allienas

tanquam ad commune theatrum Opera sua delerebant, vix

sussiciens fuisse horum studiis tempus Dionysiorum videatur, si tragici poetae singuli quaternas sabulas docere debuissent. Adde quod ita portuisset semper esse certum memetantimii poetarum numerum, nec plures nec pauciores tribus quatuorve, ne temporis spatium aut deesset aemulantibus aut superesset M. Hoc autem qui fieri potuit in tanto studiorum servore tantaque temporum vicissitudine Probabilius, nunc majorem fuisse, nunc minorem poetarum stequentiam, eosque adeo, prout ipsis

tasse similli Isaei Iocus de Dica g. med. 1, 36 οἶτος γὰρ πιι ι. - Viii milum motu sequatur post τέ- ρυς, probabiliter iudieat et uris life or eis plures quam quatuor vere colantes.

27쪽

- 26 luberet aut res erret, magistratus permissu, modo singulas, modo binas, ternas quatern vestibulas scenae commisisse. Atque ita factum esse plura indicant vestigia. Primum dramata Satyrica, quae crant quarta pars tetralogiae citius obs

levisse et interdum omissa esse probabile est, propterea, quod limus generis ramalum, quae sophocles, Euripides aliique

aequalium scripsisse memorantur, numerus, si cum tragoediarum multitudine comparetur, tetralogiis explendis haud sufficit Τη.

Ita Euripidis LXX amplius tragoediae, Satyricae vero se hic VIII tantum memorantur Interdum quidem harum loco quarta accessit tragoedia hilarior, qualis est Euripidea tinua

indo tamen offici nequit, constantem hunc morem fuisse; prObabilius inde essicias, pro tetralogia trilogiam interdum datam esse. Atque exemplo est commissio illa, quam mortuo uriapide, patris nomine edidit rus filius, continens Iphigenium in

Aulide Alcmaeonem, Bacohaa, sicut in didascaliis proditum est. Harum tragoediarum postrema a nonnullis pro aurica fabula habita est, parum quidem recte, attamen vel hoc indicio est, quartum drama, quod satyricum esse solebat, non fuisse a ditum ' Alteriam exemplum Arsitan haberi possint tres illae fabulae, quas conjunctim memorat scit Ol. Aristoph. Ran. s. 53, Hyp mssen, Phoeni Mis, Antiopen hoc tamen, ut parum Γ-

selisi in Aristoph. m. s. 67 α διλ--λίαι φέρουσι, τελε- έσαντος Gm , τὸν in αὐτο Mλδαχέναι ὁμωνυμ is .m 'IφιγDειαν ἡ Β Aina , Αλκμαίωνα, Βάκχαe Satyrieae abillae colorem in Baechis agnoscit Schol. Hephaest. e. 6 p. 87, citatus IIartvng. in Emip. restit. II, p. II. Nihilominus ille non dubitat quartam his sabulam addere Archelaum quo jure, ipse vidulit.

28쪽

- 27 quidum, omitto Duas uripidis tragoedias iiii editas memorat schol Aristoph. Thesmoph. s. 012, Andrmmedam et Iselmium, Marum utramque qum comicus in illa fabula' dat, interpres id --δε sectum dicit, συνδ. - immit, in m di mox ris fucor, indo non necessariosequi, tertiana et tiariam fabulam his ton adjunctas fuisse quid tamen vetat credere, etiam binas fabulas datas esse, si

quidem lex, quantum scimus, tetralagias non posceret eandem rationem etiam singulas agi potuisse, quis dubii di rirevera acias esse indicant complurium tragoediariim tituli sim gulatim citati, quorum exempla supra attuli noti in Accedit disertum illud Platonis letum in Convivio, ubi ADthonem suu 'u'd' vicisse memorat quod dictum si ii ipsi douna tragoedia acceperunt qui tetralagias tamen more receptas statuunt, majore iure nobis id lacere lictbii. Sunt et alia hu

jus generis indicia, velut quod Sophoclis indurus 3-

snperata esse legitur a Philocle talo quid dici vix poterat, nisi sola haec tragoedia in certamen esset commissa item quod de Ione Chio traditur in sestes Aristoph. Pac. 835 φασὶ δ'

Hπῆμα quod quisque, credo, do uti dithyrambo et de una uagoedia accipiat sed quid opus est demonstraro, quod ne ii quidem, qui ubique trilogias et tetralogias vi doni, infitiari queunt Haec igitur indicia si opponantur iis testimoniis

3 id. Mi pra, not. IT, sub sin. Iartulig. l. l. I, p. 30I, tertiam liis adjungit laetram. Ex argumentis, quae assert, essiti quidem potest, has tres tragoedias tempore sibi Propinquas suti e non versi suifixe ejusdem didascaliae partes. Vul. Iigum Ued Regis. - .lut lai Dioysen in Diario est. I 3, p. 98: Es au nichir esk oliiii Selli da, in then irgendrii diu Iussultriinu voti inor eivicchic Tra-

29쪽

quae eualogiarum mentionem iaciunt, satis momenti habere arbitror ad probandum, non quaternis tantum, sed etiam paucioribus et singulis fabulis docendis locum fuisse. Sed, quod hac in re praecipuum est, sive singulae sive plures darentur, csophoclis institui certatum esse arbitror 3μμα- am , hoc est ita, ut non ternae quaternaeve, sed singulae fabulae aestimarentur, eaque quae praestantissima esset judicata primas serret. Hoc erat rei consentaneum. Finge enim, quod saepius accidere debuit, ut unus posita daret tres quatuorve tragoedias, omnes mediocres, alter duas tresve illis priores, unam vero e cellentem quamnam illarum lauro donari oportuit si quaternae quaternis in certamine opporterentur, dissicilis sane erat aestimatio quis autem dubitat, quin uni praestantissimae palma

tribui sit Hinc quoque quod singulae sere labulae, e cellentiam praedicantur, sicut sophoclis nisi ona, uripidis Hippolytu στ πι φορος, aliae Nec alioquin explicatu laesio

est quod toties apud Grammaticos de tragicis poetis notatum legitur inDoeui dramata Pindraginta, exaginta, Mntrum; Meu duo, tria, quatuor V Plerumque in his locis domatum editor unumerum de myularibus mulis, victorias autem de turrilo accipiunt. Quasi hoc congruum sit Rectius, credo, sic interpretere, singulas fabulas coronatas esse, quamquam interdum plures simul ab eodem poeta in cerimen essent commissae.

u Ar drainatisi, heroumhrungen Mar. Aeschylum a sint:illaribus tabulis docendis exorsum esse non improhalail oxistimat Berilliardy in libr. laud. P. 180.

Idem fecisse Euripidem conjecit artiing, p. it. , p. 4. Num igitur quod initio secerunt, postea sacere vetiti sunt'

30쪽

vIlI. Quodsi iam universe quaeratur, quis in tragicis agonibus fuerit certandi modiis, hunc ego non certa lem norma consiliuium nec unum semper eui denique fuisse arbitror, sed diversis temporiiuus pro diversa tra diarum mpositione es numero variasse. Ακs nTLI aetate quum tetralogiae maxime essent receptae,

totis tetralogiis plerumque certatum esse probabile est. Hoc certe erat rei congruum, quippe quum tres quatuorve labulae arsegumenti perpetuitate solerent me conjunctae. Itaque sit, larum commissionem sic sectam credo, ut continuis diebus totae deinceps tetralogiae, alia post aliam, agerentur. Nequaquam

vero probatidam arbitror nonnullo tum opinionem putantium,

quatuor cujusque tetralogiae domata in quatuor Bacchi festa, quae haud magno intervalla sese excipiebant, sic partita fuisse ut singulis ludis singulae concertantium latratoriami partes deinceps darentur . Quae opinio vel eo redargui videtur quod

legimus, Aeschyli Orestiam quatuor fabulis constantem ab uno chorogo editam esse choregus autem non unus ad plures

ludos, sed singuli ad singulos capiebantur, unde dici solet rinetri sive χοροπῆι--ασταθῆ - εἰς Θιο -- ῶς Suerimo, e Tetralogiarum autem vinculum iam ab Aesesis laxari et argumenti perpetuitas interdum remitti coepta est, ut ostendit tetralogia ejus Persae, cujus partes etsi simili fortasse erant sensu, dissimilis tamen erant argumenti Quod hic in ii,