De vita et scriptis Lysiae oratoris

231쪽

nostra orat et segm. 8. Tvlorus leuit. Lys. p. 299. R. dieiit , Extitit olim, dubito annon hodie Romae extet, in eod. rus lasiae or κατα μίου αργίας ' lude hae habuerit Tariora incertum est eum siguiseare putat Herus Proe. p. m. not. 5. diuem Orait Lys. Masonm, qui nune Reidelbergae asservatur; ubi is indius orationum illis ipsis praemisso inter orati. δημοκοταλ. πολ et περὶ τῆς M--δρου δοκιμ nominatur M. κατ --δο αργίας, sed ex ipsa oratione nihil invenitur. Quis fuerit Nicias eaeis, nequa ire apio quid enim nobis ordi sint ales homineuli qui via hil agendo bonum ouum etdiderint ob eamque rem iudicibus mulctandi sint traditi, iudieibus praesertim, qui in rhetorum sch Iis fortasse loenm habuerin Si lasiae sui oratio, nihil nisi μελέτη fuisse vadetur.

Eano orationem laudant essemaunus ex Seho Hermog. et Malaius in indius operis sui magui. Nomen Lysias non

reperi; erius vero rei ulpam ob duumvirorum doeisrumanetoritatem in negligentiam meam eousero. M. Planta.

568. . Εἰσαγγελία ἐστιν η εἰσαγων τῆς δίχης, ως μω εἰ mo, κατηγορῶ ικίου προδοσίας φασι ει ἡ ψιλὴ

232쪽

ος υσίαν M παρακ. Vitium eorrexit Rankenius h. erit p. 40. in υσίας ἐν τι προς μίαν πῖ παρακαταθήκης ' πην μῖν παρασκευην καὶ τὴν προθυμίαν τῶν αντιδίκων ρατε, ο ανδρες δικασται ' . Eadem leguntue In or de Arist. bon. . . t. estem hist eloq. p. 54. Si quid video, haec oratio est apologia contra Isocratteam a verans Euthrnum Antisthenis enim ratio et Spolin ad Isore.

non serensis videtur suisse.

τίθεσις φωτὶ τριπώλ' ὁταν τῶ αυτῶ τα ἐναντία nτω ἐναντίω τα αυτα ἐν τοῖς ἐναντίοις ἐναντία προκατηγορη η τοσαυταχῶς γαρ rao ρει συζευχθῆναι του- των δὲ - μῖν σον καὶτ ομοιον, παιδῶδες, καθαπερεὶ ποίημα διι καὶ ἡττον αρμοττει et σπουδῆ φαίνεταερορ απρεπὸς σπουδαζοντα τοῖς πραγμασι τοῖς ὀνόμασε παίζειν, καὶ το παθος τη λέξει περιαιρεῖν ἐκλυε γαρτον-κροατήν. οἷον, ὁ Σεισίας ἐν τῆ του Λικίου απο- λογέα βουλόμενος λεον ποπιπι , κλαίω τον σμάχητον καὶ ναυμάχητον λεθρον ἱκέται μὰν αυτοὶ τῶν θων καθίζοντες, προδότας ει τῶν ρκων ημας ἀποφαίνοντες,

ανακαλουνπες συγγένειαν, ευμενειαν' Theophrasius Dionrsio esto morosus erat ensor laesas eumque eomparationis 'erborum sibi contrariorum atque adaequationis oratoriae amantem nisse assirmavit testem produxit τον πω μίου του στρατηγο των ' ἀθηναίων λόγον ον εἶπεν ἐπὶ Συρακουσμυν αἰχμάλωτος uis. Ex

quo Dionysius fragmentum nobis tradidit erius eum viinperandam esse dieiionem, tum genuinam orationis originem dieie dam enset eritiens alicarnassensis Maxime est oleudum, quod hae oeeasione rationes saas nobiseum non communieavit, sed ad librum suum de Lysiae orati suppositis quem ho loeo promitii se editurum, ablegat. Dicito enim cum non solent argumentum esse, quo Dionrsius genuinam oratioaum originem

aut tueatur aut impugnet, ex illo potius eas naturali quo

233쪽

mptaretini venustativius emphaus hue hie adduellae ut aut

oratione genuinas aut spurias esse iudiret, deinde a menta Ustorie quibus euieuitam suam firmaret investigavit. aeo isne verisimile est eum ad auo quoque orationem a Lysia abiudieandam movisse ceterum eoadiei qua Nietas hane orationem habuisse dieitur, obstat quominus forensem putemus

es Flut Nie. 27 quod argumentum eum videatur Dionysius adhibere oluisse, Spengelius σφαγ. p. 37 sqq. The

phrasto auxilio venit et orationem uias exercitationem suspie tur. Si Lysiae erat, eris nihil nisi exeretiatio erat. Dietio aniem cum omnino scholam leuiorem redoleat, oratio et tem .pori videtur Meribeηda esse, quo Lysias Thuriis morabatur,

uinita igitur post eladem Atheniensibus in Sicilia illatam id

nod etiam Tayloras et Spengelius censuerunt. irandum nave Lysiam Nnmenium exercitationis sumsisse ex illo tempore quo scripsit mirum e clade eum sumsisse, nae exilii

sui ausa est facis. Si uno tantum loco Theophrasin Lysiae Deisse mentionem, Dionysium rederem in Theophrasi libello pro Tisia legisse negligenter Lysiam Tisiam enim talem

exercitationem consecisse non offenderet. Sud Theophrastus plumus locis Lysiam impugna ii neque verisimile est, inatempore orationes Lysiae suisse subditas ex eorum antem numero Peripatetieorum qui nulla veritalis ratione habita sabulasessinxerunt, Theophrasina videtur esse eximendus. Ei igitur in hac re sdem habeamns, orationem pro tela suisse Lysiae; sed opprobrio erte anale rei auiae in nrgumentis pro sentemia sna eonfirmanda eligendis, Theophrastus non poterii liberari. Ceterum eum resae exercitations pro Niria insdem oratio adversus Niciam de proditione videtur eoujungenda esse, ita ut utraque opus ejusdem sere formae conualuerit u le oonfecit Antiphon nisi orii re mavis, orationem de prodisione ad litem demermis truncatis spectasse sceleris enim illius se invicem censasse Nicias et Alcibiades seruntur a scholiastis

Hermogeuis e g. t. p. Im. 254. Ald. s. T. IV. p. 45α603. . Isaei vero orationis pro Nieta cc esteris hist. iam. 295. prorsus aliud ae Lysiam videtur suisse argume lam. in inter ind. leeit. n. Bal. I837. p. XIV.

234쪽

Bemarum navibus est praepositus Diod IRAEI qui idem esse videtur, vina Xenophon H. IV, 6 8. Niso et a voeat es. rueger his phil. Studio p. 25. Arisis aula patrem, de iis L ses. r. de M. Arist drvernua vero et ab illo qui oratioue Isaei de Pyrrhi her salsi testimonii Me Minar, et ab eo, qui per Demosthenem Midisus sertur ἀλ-HL ad inamh. iii Demosth. g. m. in Critobulus inadam. Critonis L inter fio miis diseipulos enumeratur a Plat. p p. 33. Em.1d. p. 27I. m. Nem II 6 Aeaeh. p. Athenis

κεφαλαιον τουτο, δια το μιαν εἶναι ἄμφοτέρω, --ιώτητα. Diophanes demagogus orat, qua plebem ad bona publieauda promeabat et Neien d boa damn p. III. . Contra ius ἀπογραφὴν fortasso hae erat apologia diis maehen vim ἐπικληρον sulam redo.

Θουκυδίδης - καὶ sista ἐν τι προς S. συγκομisos 3 δωρα καὶ ἀποδομενος το ἀργόνρων ' . Eadem est oratio, quam Phavor et Um. . laudaut πως Σενοκρατvri nihil

ariantes nisi pro ἀποδομενος - ἀπομως Non ilion reetas erunt Meurnitas et KuesiWriis, qui duas exinde orationes procuderunt Dinarchi quoqtie lavdain oratio προς Ξενοφῶ- es. Moier de hon damn p. 36. 3.

235쪽

on. - Harp. Yβοιμι. ἐν τευ gr. . O vn masOnomaelos utrum ille neri qui inter CCCC enumeratur e u quo vina munere illorum vito publieata sunt, domus eversa, an in ut unus erat triginiavirorum, a uterque idem sit, io quod mihi quidem verisimiliva, non deternam. Priorem ea- euitam amplexus est Meieras Proe. p. 458., qui eodem lom orationem ἐπιδικασίαν ἐπιαλήρου fuisse orierit. Quodeuoquo statuis, ex ne oratione non olliges quod Mevhii 0. e. u. 42. sententiae obst inde ab Euclide archonte moακοσιο- ρωδίεκνων ordiaem non amplius extitisse.

οἴκου. Eadem cabent Codd. Harpoer. BCDFG. Hunc esse ululum orationis optime statuit Μῶ- Proc. p. 247. , adilorus D. M. Moi. eonira verba de fragmento orationis videtur intellexisse. io ausa et Meier. l. l. et p. 29 sqq.

ο. ἐπὶ του beανου λέγειν. ἔστε ἐκ τουτου εἴποι τις ει, καὶ ρανῶς καὶ ικανος codd. ant 'raebent Παντολέοντος; b. Junge . et Falekeub legnat Πανταλέοντος, quae forma etiam extat in ed. Dindorsana. iramqne Armam. intiaiam fuissed et Lobeeli ad bryn. p. 6ss. Altera forma ivvenitur p. hol. Luciau. altera in eukeri vetaolis Schol. enim ad Lucina Com iv. g. 40: λοτυπεῖν, τουτέστιν περ 'αι-

236쪽

tiouem in Theomitesturii trii, Pantaleontem fratrem suum vata majorem eundemque tuis in se pilina privasse niemis Adaversus eum nec oratio fortasse habita est, etiamsi nos in tutelam malo eatam, amen ob fraudes eundem eniti Masistam hominein, quoi conite poeine saepius notaverunt M.Athea. I. p. 20. . , ut Theogneius Aib. XIV. p. sis A. et Theopompus Poli. X, I. in praestare probavit Bershiussa cillo Andou. Sebillari p. I30sqq. .

216 25. 29I, 23. '

o Quaeres a me no iure obtinere possim, quo iitro mihi Polraeuus reliquii, praetor αρχων dedit possessionem me defendunt, ad te usu pertinent; hi Veritatem sequuntur' Rutil. Lup. II, 8 Braehylogiae o Esri solet, inmorator brevitate aenientino praeeedit auditoris expeciationem. Lysiae: Quaeres ια . Rutilius tintiim orationisinem. addit, sed inseripuόuein qualem dedi fuisse nem. eri qui eoureda Meiero Proe. p. 457 sq.), quem etiam Meate annua a uiua est. iis est de hereditate obaeui. '

237쪽

-ysi in I 'Αριστοφῶπις. Sed is nidas ei ovariis: noλ. αντὶ του διαλαχεῖν. Θως A. καὶ μιστ. καὶ 'A'. et apud utramque uro reseribendum esse αντι του αὐ- του Maais ruderant uesterus et Titiaianaus sandem onai signi-hensionem intelligunt, a qua eonstituenda Harpocrationis maximam au ritas. axime etiam dubiam est num no νιν

va. ignis lisa pomi dies. Alia est algaificatio verbi in Lys -- - τροπμ. ἐκ προν. f. 3 sorte non eligi iuidit indieas horis Dionysiaei dijudicandis onsilinias, quorum di eam erant et Hermano auit. r. q. I49. not. 3. . Dinarehi oratio quae laudatur κατα Mouειδίππω κλοπῆς es. vestem hist. elm 3I5. adversus illum sortiisse habiti est, ema mentionem, saei Demosthenes . e. Polyul IMI.); Isaeis rati κατα I σειδίππου Resierin p. 295. adversus inum, qui ejusdem oratione de Cleon heri impugnatur, idem. An.

tam oratione Lysiae accusatus eat.

γνησιν o

Apud Harp. v. -κωσεως, ne loeum integram exeripsi zra sem. 57. Lysiae quidem oratio nominain ἡπὸ του P. M.; sed et verba sequentia δόλουτα εν τε πω προεμρημνι λόγω Τπερόδου, crin mentio nulla est sacta, et Photii suidaeque verba ουτω Λημοσθενης καὶ Avσίας καὶ 'Yπερέδης probaut, ibi esse mehdani in Σπερίδου ἐν τρἐπἐρ του Πορανδρου κληρου; quam ob rem esierit,annus bist. l. p. 3I0. et Meierus Proc. p. 458. hanc orationem inter Hyperideas enuinerant. NeqRe enim propter arpocr tionis verba καὶ υσίας ἐν τε τι περὶ οὐ μης. . Lκαὶ ἐν te uome inperidia eiusque orationis titulum excia disse putaverim.

238쪽

νειν, Λει παρχου νομι ι. ' τινὸς ὁ αὐτον - λοντο am σια, καίτοι καὶ τιν χρονον ἔχοντες αυτοῖς διαμ δμενον κδ ον τοπον παντα της ἐργασίας καὶ τα πραν καὶ τημ ερμηνείαν Deperdita haec oratio hos ictio die μnem Demosthenieani habuit iii ea hiisse dicit γοργοτητα ποικιλίαν, virtutes oratorias quae Isias vindieandae sunt, qui igitur anetor non videtur suisse. Quinam suerint Satyris et charidemus incertum est eniti nullo alio loco hae oratis eommemoretur inier multos qui oecurrunt Satyros et Charid mos, hane orationem ad illos trapezitas pertinere redidεruit; quorum oriuneti mentionem erit Demosthenes pro Phorm.

p. 53. 59. nisi illum Myram tutelisere maxis, quem Iungrinlaude effer Demosthenea α Androl. p. 6α. .

phocles uerti, isntra quem Lysias seripsit apologiam, in riana est. Ille qui uter τους-ροβουλους atque inter uigintavlma emi es Ruhnken. h. erit. p. 43. anne orationem habuit pro Euctemone et Resierm hist eloq. p. 72. non videtur iu-telligendus Mas. Quare a uoster non est homo obseurus, mphoelis poetae tragici nepos videin signiscari.

lautis nomen multis locis oecurrit ex Lysiae tempore eommemorantur . p. Is de uasn heri s. p. tui. Amaior si, S. p. Isser Trapea. e. o. S. paler Euthrdemi Dem. a

239쪽

euales num mnium rapi fissimus esseo sano itis equo vixisset, ita an indies eapitis pro in ipse dixit, in -pν- aut reus, sed magister et dominum videretur esse judicum. Q.lneilanx unis et aeripiam orasonem Mis mimum orator sesias attulisset, nam, ei videretur diaeeret, ut ea pro se in indis Meratae, claritus legit et eouimoda aeripiam eas. :dixit, sed inviii, tu si mihi misso Sisyonio aliutisses, nos uterer, quamvis essent habitas ei asi ad pedes, quia non emeia virtus, si illam orationem diseriam sit, o Maioriam videru Brim vi virilom non videri Haec radit cicero de or. I, M. quoeum plus minus reter qui hane historiam avguni, conse

σμνη τῶν διήκαστῶν quod Xylaude veriit defensio Socratis invasis adisum ae mmodata. vitium hic dellites re recte . vestem vias eorum de tui. xat. Xor. p. 6. mirierit, eum quaevis oratio ita debeo eas eomparata, lini,daeum ingentata a mun et suspicatur igitur negationem xeidime optima

- medela atqus eum Souratis da oratione sententi congrua. Rem narratam esse veram non est eur contendere dubitemus.

Etiamsi enim uagares Socra, iami em fuisse Cephali an- deniqua amicitiam valuisse inter Muratem et Lysiam, tamen Lysiam quoquo aliquid voluisso eonferre ut Merali in vitas . perieulo prodesse verisimillimum est. De dia enim inter Platonem et L iam quae sabniae uireumferuntur, tandem opinor, re ieiendae sunt quas is retinueris, tamen nihil ad Soeratem

pertinent Platonem apologiam suam Lysiaer opposuisse equidem Meatibus seriptoribus non rediderim; si autem tale commonium ex eo quod unum idemque argumentum tractavit in

quo olligas, etiam sabula de inimietita inter Platonem ex ι--phontem quas milierit, iam dudum rasa Mas revolaveris.

240쪽

oeaea in Malis pro Merais sum eas maden quo ori quae sequitur, adri Polyeratem Meierus nidem in iud acto . Hal. I837. p. XIV. existimat, ae historia illa quam ex μeMona exoripsi, mihi non seia videtur quia amieluam ivise philosophum ei oratorem latas ea verisimillimum.

'υρατέον τῆς πρώτης το νης - πρῶτα καὶ παλαιὰ ina καινα adnotat Sehes. παλματα δια το Παλλαδιον pistravo πο ροίας ὁ γαρ Λημοφιλος παροι ιοριήδους τροπαξας εἰς τὴν πολιν ἰθαγεν, , λψίας ἐν τῶ πω Σωκρατους προς Πολυκρατη λογιο λέγοι δἐ - κοὐ περὶ

λων πολ- Παλλαδέων του τε καταλυομενον τον αυτοχθονα καὶ τῶν περι αυτῶν γεφυρῶν του τε κα- δρυμένου - τῶν --χμο ιυν καὶ περι τῶν απο των

λαφορων ueller de Phidia p. 21. καλουμένων, eis ηαυδης καὶ Ἀντίοχος ἱστορουσι καὶ τῶν κατε, rami νων μιν τῆ τῶν παντων μάχ η ούς ἐν γραφοις ὁ Φυλασος φησι Παλλαδιο ει ἐκάλουν, καθα λεγε Φερ πυσης, τὰ βαλλουσα εἰς γῆν ἐκ του θυρανου πάλμα s. λάλλεω - φησι το βαλλειν λεγον. ανευ δὸ τῶν Ουα νέων, τουτεστι τῶν διαπετῶν. Sic codd. . et D. M. m. p. 3Is, 35 sqq. Dind. IM. Fromm. t cod. vero C. v.

220, 7 sqp. habet: τράνια λέγει τὰ διοπετῆ Ἀσαν Mτῆς ' A νας ἐν ἀκροπολει vi ἀγάλματα το ψν ru