장음표시 사용
451쪽
enim matrimosio castitas servari potest, et rei-l a suoque modo servanda βι quamquam veromaptiae ad saecularia negotia utcumque perii aut altamen non sunt incompasibiles cum saeris ministeriis, ei sacri ministri possunt simul ea, qua par est, reverentia altari inservire, et uxoris ac liberorum curam habere. Et re quidem vera au-
lusi ad Tim. c. IlI, v. 4 dum Episcopi dotes enumerat, inter aetera ipsum episcopum exbibet: babentem filios subditos cum omni castitate, qui domui suae bene praeesse noverit. Ad lacium Apostolorum quod pertinet, facile concedimus legem hanc, tamquam ianium ecclesiasticam, ab Apostolis esse derivatam. Siquidem acqurate observari debet inter leges, quae apostolicae dicuntur, alias esse, quas Apostoli ex Christi Domini praecepi tulerunt, quae proprie loquendo divinae sunt, atque apostolico divinae saepius appellantur, et necessitatem imponunt, et iam- quam divina praecepta perpetuo observantur; alias ero esse leges, quas Apostoli, ut Ecclesiarum rectores et duces, non ut divinas, sed ut e clesiasticas proposuerunt ad optimam, prout i eumstantiae tum exposcebant acclesiae administrandae rationem, quae eum ecclesiastica dum- laxa nitantur auctoritate vim obligandi non habent, nisi ex praecepto Ecclesiae, unde mutauoni sunt obmaxiae, atque in hoc dumtaxat sensu lex continentiae apostolica dici potest. de eum ita sint, restat ut dicamus iure dum- laxa ecclesiasileo maioribus clericis praecepium perpetuae continentiae imponi quod ex pluribus argumentis evidentissime demonstratur. Papbnuitus loquens de continentia, eam non renuen-
452쪽
iibus Nicaeni conelli I Patribus , traditionem Ε
elesiae non legem divinam vel spostolicam appellavit, et publice asseruit satis esse, si iuxta veterem Gelasiae fraditionem, qui in erum fuissem adscripti, non amplius uxores ducerent. S. pN phanius Haer. LIX se ipsit continentiam clericorum observari, ubi vigent ecclesiastici canones, hancque ab Ecclesia onstitutam, utpote quae quam maxime deceat sacros ministros ibidem asseverat, aliquibus tamen in locis connivere piscopos ait, ut ministri cum suis misceantur uxoribus quae omnia demonstrant persuasum fuisse S. Epiphanio legem continentiae esse dumtaxat ecclesiasticam. Idem asserit s. Theodorus pelusiota l. 8, p. 75. Graeci in Concilio Trullano, seu duinisexto suis presbyteris, diaconis et subdiaconis licentiam dederunt, quae etiam nunc apud ipsos perseverat, retinendi uxores , quas ante ordinationem duxissent Magni momenti hac in parte est illud argumentum, quod deducitur ex unione et concordia
identidem a graecis lacia cum latinis in Conc. Lugdun. II, a. 1274 et in morentino a. 1439. Graecis viii haud datum fuit in hae concordia, quod graeci ministri suis cohabitarent et coniungerentur uxoribus, nec ipsis lex imposita, ut et uxoribus separarentur. Sane ecclesia heutiquam hanc graecorum consuetudinem tolerasset: si eam divino, vel apostolio praecepto vetitam esse intellῆxisset. Aliud argumentum non minoris roboris adduci a nonnullis solet, quod sic se habet. Si lex perpetuae continentiae divino aut apostolico praecepto fuisset sacris misistris imposita, semper isti castitatum salium tacite professi suissent eum ad ordines sacros admittebantur. Attamen S. Basilius
453쪽
op. 2 can. Theophilocim car. 19 non alios agnoscit eas tiatem profitentes, quam monachos. Iam vero lex eontinentiae sacris ministris ab Ecclesia imposita aequissima est ac sanctissima, quod stelle demonstratur: l ratio depromitur ex sanctitate et pietate mysteriorum, quae dumtaxata ministris, qui puri sint, a mundi contrectari debent 2' uia, si monente Apostolo Paulo, tenentur fideles coniugati ad tempus abstinere acarnali copula, ut vacare possint rationi , prout legi iti II Cor. VII, 51, utique oportet sacros ministros, qui perpetuo orationi vaeare debent et
incruentum sacrificium offerre, perpetuo continentes esse. Si enim sacerdotes veteris testamen ii tempore vicis suae per vices enim templo administrabant ab uxoribus suis abstinebant, multo magis sacerdotes novae legis, qui non per vices, sed semper altari inserviunt, decet ab omni cum uxoribus commercio abstinere 3 petitur tum a numero, tum a magnitudine ossiciorum, quae per sacros ministros praestanda sunt totum siquidem haec ossicia requirunt hominem, qui saecularibus curis neutiquam distrahatur, unde Apostolus Paulus admonens Timotheum II epist. c. II, 2 ut labο-ret sicut bonus Christi miles, haec addit verba v. 4 Nemo militans Deo implicat se negotiis saecularibus a P uia cum Christus Dominus ex matre virgine sit, decet quam maxime, ut ab iis administris in sacrificio missae contrectetur, qui aut virgines sunt, aut perpetuo continentes. Hisce rationibus addi possunt etiam aliae quae tum a SS. Patribus, tum a Conciliis recensentur. Verum cum hac in parte Dei veritas per se clamet, diutius in aliis congerendis rationibus immorandum non
454쪽
arbitramur. Unum monendunt hic est, nempe Ecclesiam ad sacros ordines suseipiendos neminem compellere; quocirca libere et ultro legi de servanda continentia se subiicit, qui post probatas vires suas, et dictumum seriumque examen sponte ac libere ad sacros ordines suscipiendos accedit. Quod si quis, neutiquam probatis prius viribus suis
imprudens sese obtrudat, et oscitanter sacros ordines suscipiat, sibi suam imputarέ debet culpam, nec aliud remedium ipsi suppetit, quam ut lacrTmispe
ea tum suum eluat, atque serientibus precibus donum continentiae expostulet ab eo, qui misericors est, atque, ut ait Conc Trid. sess. XXIV can. 9, irrecte petentibus illud non denegat, nec patitur tentari nos supra id quod possumus. Omnino autemper accidens est et contra legis mentem, quod aliquibus malis occasionem praebeat. Siquidem non ipsa lex, quae sancta est, sed humana maliua incusari debet. Et re quidem vera, si lex tamquam iniusta damnanda sit, quia eius occasione nonnulli peccant, expungenda profecto forent, ac de medio tollenda sacramenta, quae sacrilegorum profanationibus saepius exponuntur. Hic canonico de Matrimonio tractatui finem sa-eio, paratus quemcumque errorem, in quem lapsus
sim, corrigere. HOC VERO PUS QUALECUMQUE SIT
455쪽
0uod viri cuiusque ordinis praeclarissimi, eruditis suis scriptis, antistites sapientissimi, cum singillatim, tum una simul, protestationibus gelo ac doctrina resertis, et ipsemet Pontifex Maximus , augustissimae suae vocis auctoritate, avertere conati sunt, id, in pluribus regionibus constitutum esse vidimus. Etenim in Galliis Belgio Bollandia, Italia, aliisque locis matrimonium civile,
non consulta nec probante Ecclesia, misere inductum est, ac lege infausta, ipsique societati, tum ecclesiasticae, tum civili summopere adversa praescriptum ac promulgatum. Unde sit, ut nullum admittatur connubium , nullaque proles habeatur legitima , ubi formae civili lege sancitae omissae sint. Cum porro nihil impedimento sit, quominus sponsi, alientis praesertim adiunctis, legi huic, quaecumque caeterum ea sit, pareant in thesi generali ac se submittant, ut civilibus ructibus potiri queanti nemo est, qui non videat plurimum interesse, ut Paroelii praesertim, ac Consessarii praecipuas matrimonii civilis formas ac impedimenta nota apprime ac perspecta habeam. Multis enim gravibusque dissicultatibus opportune oc
456쪽
facile occurritur, ubi sponsi, sive de civilibus, trimonii formis rite recteque implendis, sive decim. pedimentis et obstaculis, si qua sint, opportune emedio tollendis, quae non raro administromm civilium scientiam, aut saltem memoriam effugiunt, tempestive matureque doceantur. Ex perspicua harum rerum scientia et praxi fit, ut actus civilis, qui matrimonii nomine perperam ornatur, coram publico Ministro iure remotis obstaculis, perficiatur, aut si haec tolli commode nequeant, saltem ut impediatur generatim , quominus propositum connubium tum civiliter, tum religiose contrahatur. Multum enim interest, ut matrimonium coram Ecclesia , sublato prius impediment civili, et matrimonium coram Ministro civili, nullo amplius exstante impediment canonico rite celebretur. Quae cum probe animadverterem, rem nec inutilem, nec ingratam me facturum esse duxi, si huic operi manum admoverem, et quidquid scitumaxime necessarium Paroelio ac Consessario esse posset ut in tam ardua tantique momenti re, tuto sese dirigere queat, satis abunde exponerema explanarem. Disputationem vero hanc in duas partes distribuam, prima erit Historica , secunda
In prima parte de impedimeniis, ac formis lege
laica in Italia statutis, deque actu civili, quem e sequi sponsi tenentur , ut eorum coniugium secundum novissimas leges civilibus ructibus frui queat, praecipue loquar ac distincte pertractabo. Ni enim id praestiterim, finem quem mihi propο- sui, nullo pacto attingerem. Finis est, ut quaestiones practicae facile solvantur harum porro solutio prorsus dependet a notitia impedimentorum civi-
457쪽
Mun; mulio iisquo mihi succenseat, quod impia
menta eivilaasmillo fusius anumeranda, exponenda ac enucleanda essa duxerim Baeo praemittenda rege volui, ut tot comitii mei rati etiam tuae etiam aperia sit. Ita legesti euilibet scrupuliis dubitatioque omnis, si quae lari irrepserit, penit eximetur, quo facilius frui hac disputatione possat. In serunda parte quaestiones graviores proponam, hicilemque eisdem solutionem dabo. Sit ii quePans rauc uiatorie Polesiali civili admodum interesse, ut quae celebrantur connubia nota ipsi sint, ac perspecta, nemo est qui audeat denegare. Verum quin m trimonii ipsius vinculum dimete attingat, essentialesque eius proprieistes impetat a prorsus destruat, alia media idonea ac legitima ad finem suum obtinendum civilis auctoritas in promptu habet. Etenim, caeteris missis, si statuat, ut eae tantum nuptiae civiles essecius producant, quae publice in aciem celesiae conirabuntur, quod nec absonum nec indecorum diei potest, aut si velit, ut matrimonio, cum in Ecclesia elebratur, minister civilis adsit ac praesens sit, qui insuper recipiat a Parocho exemplar librorum, ubi matrimonia adnotantur, sinis, qui propositus est, inprime, ac plene obtinetur, quin Gubernium civile proprios suae auctoritatis limites praetergrediatur, Ecclesiaeque iura pessundet. Verum aliter peragi videmus. Novimus profecto auctoritatem civiis leges condidisse, quae ipsum matrimonii contractum directe in ua essentia attingunt, et quibusdam
458쪽
hominibus ita in 'dicunt, ut, nisi illae examussim observentur , aut plane nullum , aut saltem dimoisendum, et abolendum doeernant, aut validum quidem considerent, sed poenis obnoxium iis instigendis, qui statutas leges perfregerint. Ex quo patet, in matrimonio mere civili esse constituta etiam impedimenta, quae definiri possunt leges civiles actum matrimonii vel radicitus irritantes, vel abolendum decernentes , vel solum , determinatis poenis, prohibentes. Huiusmodi impedimenta, ut ex ipsa definitione liquet, alia sunt prohibentia quae illicitum duntaxat, alia dirim is, quae illicitum et nullum efficiunt Matrimonium. Porro haec dividuntur in imp imenta radicitus, seu stricio sensu dirimentia, et in impedimenta per abrogationem dirimentia. Illa civilem connubii contraetum in adlice, et ab initio ita irritant, ut nuntum exinde matrimonii legale vinculum existere unquam possit. Ista matrimonium civile non quidem reddunt ab initio nullum , sed abolendum,
dissolvendumque decernunt. Ies prctinera, ut Ver
Notandum hic praeterea est, nullum existere impedimentum civile, quod matrimonium plano
459쪽
iure abroget, seu meiat, ut absque iudieas sententia vinculum disrumpatur, omneque ius ad civiles effectus amittatur. In omni namque coniugio, licet radicitus nullo, adest semper vel titulus,
scrimen , quod intercedit inter impedimenta radicitus dirimentia et ea , quae per abrogationem irritant, in eo solum consistit, quod in priori casu iudices declarant matrimonium nulla ratione exsil-tisse, in altero vero matrimonium dissolvunt, eiusque abrogationem iudicialiter pronuntiant. Ulterius si legem civilem serio attenteque perscrutari volueris, lacile reperies impedimenta dirimentia, non una semper eademque ratione matrimonium infirmare, et abolere. Id enim quadruplici ratione fieri potest, unde quadruplex in foro externo nullitas producitur, nempe absoluta, relativa, perpetiι et temporaria. De singulis definitionem dabo. Nullitas absoluta ea est, quae directe undatur motivo ordinis publici, bonique communis, quaeque ab omnibus, quorum interest, et ab ipso ministerio publico, seu regio procuratore , in medium adduci potest. Nullitus relativuilla censetur, quae bono tantum privato innititur, quaeque adduci nequit, nisi durante quodam tem-
460쪽
ris spatio, et ab iis, in aliorum gratiam adurea est. Perpem ntiuitas existit, quando nequo ullo temporis lapsu, neque sequenti confirmatisne spu, ut aiunt, ιδμιωns, legaliter contegi, aut purgari potest. Tandem vult Memporaria habetur, dum vel temporis decursu, vel eonfirmatione contegitur. Vide Carriδre de contractibus 13. Caeterum, quaelibet nullitas, ut in iudicio decerni
possii, necesse prorsus est, ut textu legis explicito indubitanter contineatur nulliιe maria se ait Bel uri, ne pωιjamularare pronone suadam is eas, ora laeso P autoris par uri erue ea pris , Porro in determinandis nullitatibus non ipsum matrimonii valorem intrinsecum, sed commune bonum, familiae prosperiistem, et reipublicae pacem ac incolumitatem primitus lex respexisse videtur.
Hisco generatim praepositis, instituti nostri ratio postulat, ut palam sciamus tum impedimenta , quae radicitus aut per abrogationem matrimonium dirimunt, tum ea, quae illud tantummodo prohibent. Iam vero duo sunt impedi-
ι Toullier t. ι, p. 6o ait: a plus par de es nullitisne soni potnt dans a nature des hoses il eo mumque ra plieation ferait, en erisin eas u mal plus graud que 4 eonvisient qu'ona oul privenir voilh ourquo on a uouluqu'elles lassent eouvertes parue temps, et Ourquo on a Iaissi beaueoupra a prudenee d magistrat qui est lex loquens. Daguesmin laidoyer 23, t. ι, p. go loquens de nullitatibus in favorem quarundam personarum inducti ait u Lorsque ces permones ne soni plus en ta de les proposer, aloes onpeu dire que a marias est eomma validi , non qu i soli exemptrae dilaut mais parrae dosaut de droit dans elui quive ut leonire annuler, non iure proprio , sed deseel iuris