장음표시 사용
401쪽
L I B g R V. non, opinor. si testimonio L. Metelli , deliteris haec omnia uera esse docebo i quid dicetis t utrum, Metellumfasum scribere, an amicum sedendi esse cupiodum y an praetorem, quemadmodum prouincia affecta sit, nesciret Recita litemas L. Metelli , quas ad cn. Pompeium, π Μ. crassum consules, quas ad M: Mummium praetorem, quas ad quaestores urbis misit.
DIDI. cum scribit se lege Hieronica uendisse , quid scribit ita se uendidisse, ut omnes praeter Verrem.
cum scribit se lege Hieronica uendidisse, quid scribit ese, per istum erepta, Siculis maiorum nostrorum beanesicia, ius ipsorum, conditionem societatis, amicistiae , foederum reddidisse. dicit, quanti cuiusque agri decumas uendiderit. deinde quid scribit f Recita de epistola reliqua. SUMMA DAΤA EST OP εα RA L ME, V Τ QVAM PLURIΜOD Ex
CUMAS VENDERE M. curi tur Metelli non
ita magno uendidisti e quia desertas arationes, inanes agros,prouinciam miseram,petatam, offendi. quid rid ipsum , quod satum est, qua ratione quisquam, qui sereret,inuentus est f Recita literas. Ait se misisse, consirmasse, suam interposuisse auctoritatem. tanα tum quod aratoribus Metellus obsides non dedit, se in nulla re Verrisimilem futurum . at quid est tandem , in quo se laborasse dicit ἰ Reritu. UT ARA Τ ΟαRES, QUI REL I QUI ER AN T, QUA ΜαPLURIMUM SERERENT . qui reliqui 'quid hoc est ἰ reliqui ' quo ex bello qua ex uastitate ς
402쪽
IN VERREM. Is quaenam in si ilia tanta clades, aut quod bellum tum 'u' diuturnum, tam calam sum te praetore uersatum' Ut, ut ii, qui tibi successerit, reliquos aratores collera recreasse uideatur cum bellis Cartha nenis sibus sicilia uexata est, o post, nostra ,patrumq; memmoria, cum bis in ea prouincia magnae fugitiuorum co piae uersatae sint tamen aratorum interniciosacta nul l la est . tum semente prohibita, aut messe amissa , fruo
dius annuus interibat: tamen incolumis numerus maa nebat dominorum,atque aratorum. tum qui Μ. Leuis no, aut P. Rupilio, aut M. Aquilio praetoribus in eam ouinciam successerant, aratores reliquos non collige bant. tanto ne plus Verres cum Apronis prouinciae Sism tigiae cesamitatis importauit, qκam aut Hasdrubalpi cum Poenorum exercitu, aut Athenio cum fugitistosti rum maximis copiis, ut temporibus illis, simul atques hostis superatus esset, ager araretur omnis, neqae dras tori praetor per literas suppistaret, neqκe eum praesens s oraret, ut quamplurimum sereret ; nunc autem ne
is post abitum qμidem huius importunissimae pestis quis
quam reperiretκν, qui sua uoluntate araret ς paucia essent reliqui, qκi L. Metelli audioritate in agros, atra que ad suum larem familiarem redirent f his te literi, , Lmo audacissime atque amentissime iugulatum senos tu non uides, cum is, qui tibi successit, aratores rem, quos appellet, hoc eum diserte scribere, reliquos bos esui se, non ex bello , neque ex aliqua huiusmodi calamia
i tate, sed ex tuosielere, importunitate, auaritia, crura' delitate ἰ Recita cietera. TAMEN PRO EO, UT ET TEMPORIS DIE FI c V I. T A ARAO
403쪽
TORVM QVE PENURIA ΤvLIT. Disum, inquit, penκria. si ego accusator toties de re eadem dicerem, uererer , ne animos uestiros offenderem iudices . clamat Metellus: Nisi literas misissem: 1
est satis: Nisi praesens confirmassem: ne id quidem se
tis est. Reliquos, inquit, aratores. reliquos f prope lumgubri uerbo calamitatem prouinciae Siciliae significat. addit: Aratorum penuria. expectate etiam iudices, si potestis, auctoritatem accusationis meae. dico aratores istius auaritia eiectos: scribit Metellus relliquos ab se esse confirmatos . dico agros relictos, arationes ; de ρνα tas esse: scribit Metellus ardiorum essepenuriam. bdecum scribit, illud ostendit, deiectos, eleellas, fortunis omnibus expulses esse populi R. socios, atque amicos.
tibiissi qua calamitat propter illum siluis uectigalisus nostris accidisset, animataertere in eum uos που tebat; praesertim cum ea lege iudicaretis, quae soci rum causa esset constituta, cum uero perditis , proflarati, sociis vectigallia populi R. sint diminuta, res frumentaria, commeatus, copiae, salus urbis, atq; e exercituum nostrorum in posteritatem, istius auaritia interierit: saltem commoda uestra resticite, sisecssis delissimis prosticere non laboratis. Atque ut intelligustis, ab isto, prae secro, praedas praesenti, nec uectigastum, nec posteritatis habitam esse rationem rc nosti te, quid ad extremum scribat Metellus. in reliquum
tempus ait se nectigalibus pros exisse . non scriberet senectigalibus pros exisse, nisi hoc uellet ostendere, te vectigalia perdidisse: quid enim erat, quod uectigali stas prosticeret Meteilus in decumis, er in tota re ira
404쪽
i ij IN VERREM. 18smentaria, si iste non uectigesia populi R. suo quaestur enisset atque ipsi Metellus, qui uerit Hibus proalliat, qui reliquos aratores colliPt, quid assequitur, nisi hoc ut arent, si qui possunt, quiuens aratrum saltem aliquod satelles istius Apronius reliquum fecit ; qui
tamen in agris ste, atque expectatione Me elli remansfersnt. quid caeteri siculit quid ille maximus nummrκs aratorum, qui non modo ex arris eiecti sunt, sed etiam ex riuitatibus suis, ex prinincia, denique bonis, fortuniis omnibκs ereptis profugerunt ; qua ratione ij regocabuntur quot praetorum innocentia, sapientia avus est, ut illa aratorum multitudo aliquando in suis ris, ac sedibus collocetur ἰ ac ne miremini tantam
multitudinem profugisse, qκantam ex literis publicis, cratorum professioniuens cognouistis ; scitote, tantam acerbitatem illius, tantum scelus in aratores fuisse, lacredibile dictu est iudices: sed et factum, et tota Sicilia peruulgatum ut homines propter iniurias, licentumq; decumanorum mortem sibi ipsi consiluerint. centur inum Dioclem, bominem locupletem, sustenηii sese constat, quo die sit ei nunciatum Apronium declimas redemisse . Dγrrachinum, primum riuita sit , eadem ratione mortem oppetisse, dixit apud vos, homo nobilissimus Archonida, Morinus, cum audisset tanti m decumanum professum esse ex edicto istius sibi liberi, quantum isse bonis suis omnibus efficere non posset. haec tu, tametsi omnium hominμm dissolutissio m s, crudelis us); semper fuisti, tamen nunquam perpeterere ; quod issi gemitus, luctusq; prouinciae adigi capitis periculum pertinebant, non inquam piete
405쪽
terere, ut homi=ies iniuriae tuae remedium morte,de suo spendio quaererent, nisi ea res ad quaestum, ad praeradam tuam pertineret . quid ἰ illud perpeterere ' alte
dite iudices: omnibus enim neruis mihi contendendum
est, atque in hoc laborandum, ut omnes intelligant , quam improbam, quam manifestam, quam conflusam rem pecunia redimere conentur. graue crimen est
hoc , π uehemens, o post hominum memoriam iκα dictaq; de pecuniijs repetundis constituta grauissimum, praetorem populi R socios habuisse decumanos. non hoc nunc primum audit priuatus de inimico, reus ab accum satore : iam antea in seda sedens praetor , cum prouinαciam Siciliam obtineret , cum ab omnibus non solum,id quod commune est , propter imperium , sed etiam , id quod istius praecipuum est , propter crudelitatem meo tueretur, millies audiuit, cum eius animum ad perse qκendum non negligentia tardaret, sed conscientia sice; ieris , auari s suae fraenaret: loquebantur enim deα inmani palam , praeter caeteros is , qui apud istum plurimum poterat , maximosq; agros populabatur , Apronius, perparuum ex illis magnis lucris ad sese pera venire, praetorem esse socium. hoc cum palam decumani tota prouincia loquerentur,tuums nomen in re tam turpi, nefariaq; interponerent , nihil ne tibi uenit in mentem existimationi tuae consulere ς nihil denique caupiti , ac fortunis tuis prouidere ἰ cum tui nominis tersror in auribus , animisq; aratorum uersaretur; cum decumani aratoribus ad pactiones faciendas non suam vim , sed tuum scelus, ac nomen opponerent: ecquod
rudirium Romae tam dissolκtAm , tam periitκm , tam
406쪽
IN VERRE M. I 86 nummariκmfore putasti, quo ex iudicio te ulla salus seruare posset ' cum planum fieret, decumis contra insstituta legis, consuetudinemq; omnium uenditis, in aratorum bonis fortuniis diripiendis decumanos dictiαtasse tuas esse partes, tuam rem, tuam praedam, idq; te tacuisse, , cum disimulare non posses, potuisse tamen perpeti , π perferre; quod magnitudo lucri Obscuraret periculi magnitudinem, pinsq; aliquanto apud te pecliniae cupiditas, quam iudicii metus posset . esto: caetera negare non potes. ne illud quidem tibi reα si uum fecisti, ut hoc postlis dicere , nihil eorum te ausdisse, nihil ad tuas aures de infamia tua peruenisse.
querebantur clim Iudiu, gemitu aratores. tκ id nesciebas Vremebat tota prouincia. nemo id tibi renunciabat ' Romae querimoniae de tuis iniκrijs, conuentus babebuntur. ignorabas haec t ignorabas haec omnia qquid ' cum palam Sγracusis, te audient maximo conα
ventu , brins O Apronium stonsione lacesinit, ni Apronius dictitaret, te sibi indecumis esse socium, haec te nox non perculit f non perturbauit non, ut capiti , φεν fortunis tuis pro Fceres, excitauit ἰ tacuisti, sedasti etiam lites illorum , e ,stonsio illlanes ret, laborasti. pro dij immo rtasses, hoc aκt innocens homo perpeti potuisset, ant, quamuis nocens, qui mo do iudicia Romae fore putaret, non aliqua si simulaαtione existimationi hominum uinescasset s quid est hoc φstonsio sit de capite, de forti nis tuis: tu sedes, et qM scus non persequeris non perseueras 'non perqlitris , cui dixerit Apronius y quis audierit f unde hoc nau
407쪽
rem accessisset, dixisset Apronium di litare, te siliesse socium: commoueri te oportuit, uocare Apronium,
nec illum ante tibi satisfacere, quam tu omnium existi mationi sati fecisses. cum uero in foro celeberrimo, tuntafrequentia, hoc uerbo, π simulatione Apromo, revera tibi obiectum esset: tu unquam plagam tacitus
accipere potuisses, nisi hoc ita statuisses, in re tam mavnifesta qwidquid dixisses, te deterius esse faciturumi quaestores, legatos, praefectos suos, tribκnos multi misesis fecerunt, de pro incia decedere iusserunt,quod
eorum culpa se minus commode audire arbitrarentur, aut quod peccare illos aliqua in re iudicarent. tu ApDαnium, hominem vix liberum, contaminatum, perdiatum, flaratissum, qui non modo animum integrum, sed ne animam quidem puram conseruare potuisset, eum in tanto tuo dedecore non profecto ne uerbo quis deni grauiore appellasses, neque apud te tam sandis relino societatis fuisse, ut tui capitis periculum negligeres, nisi rem tam notam esse omnibus, o tam manifestam uideres. cum eodem Apronio postea P. Scandialius eques R.quem uos omnes nostis, eandem stonsi nem de societatefecit, qμam Ria rius facere uoluerit.
institit, oppressit, non remisit : facta est stonsio HS Vmil. coepit Scundilius recuperatores, aut iudicem p in lare .satis ne uobis praetori improbo circundati eancelluvidentur in sua prouincia, immo uero in sella, ac triabunali, ut aut de suo capite iudicium feri patiatur praesens, ac sedens, aut confiteatur se omnibus indiaeijs conuinci necesse esse ἰ stonsio est, ni te Apronius indecumis socium esse dicat: prouincia tua est: ades: abs te iudicium
408쪽
IN VERREM. I 8 leviqiclum postulatur. quid facis i quid decernis fres h cuperatores dicis te daturum . bene agis. tametsi qui' erunt tantis ceruicibus recuperatores, qui audeant in proruincia, cum praetor adsit, non solum contra uolun i tatem eius, sed etiam contra fortunus iudicaret uerum lo ; manifesta res est: eum nemo esset, quin hoc se disiis liquido diceret; locupletissimus quisque oertisimus
tu is esset: nemo erat Sicilia tota , qui nesciret decumo ise praetoris, nemo , qui nn audisset, ita Apronium dii ejit se. praeterea conuentus bonestus Syracusis, multili figites R. uiri primarii, ex qκa copia recliperatores rarae is vorteret, qui aliter iudicare nullo modo possent . instat seandibus poscere recuperatores . tam iste, bomo' i innocens, qutidam sus icionem leuare, atque ab se reois i minere cuperet, recuperatores dicit se de cohorte sua dat igrum . pro Deum hominumq; fidem, quem ego accurasi in quo meam industriam , ac diligentiam stectari uilo quid est, quod ego dicendo, aut cogitando efficere, aut assequi debeam f teneo in mediis uedi alibus p ρκli R. in i is purilibus prouinciae Siciliae furem manifesto dκertentem re- frumentariam'omnem , pecu nim maximam : teneo inquum ita , ut negare non
st: nam quid hic dicet tonsiοfacta est cum cogniatore tuo Apronio de fortunis tuis omnibus, ni socium tiia bi in decumis esse dictitaret. expectant omnes, qμantae tibi ea res curae sit , quemadmodum hominum existimam tioni te, atque innocentum tuam probari uelis, hic tu tricum , CT arullicem, ex praeconem tuum recura peratores dubis ζ aut etiam illum ipsum, quem tu in
409쪽
mesos esset, Papirrum Potamonem, hominem seuerum, exsistere in ectu estra disciplina scanditius postulare de conuentu recuperatores . tum iste negat sede existi. mitione sua cuiquam, nisi suis , commissurum . negoratiatores putant esse turpe , id forum sibi iniquum eiurare, ubi negotientur . praetor prouinciam suam totam sibi iniquam eiurat. o impudentiam singularem. hic postulat se Romae absolui, qui in sua prouincia iudicauit se absolui nullo modo posse, qui plus existimet apud lio
Elissimos senatores pecuniam , quam apud tres negotia αtores metum ualere. Scanditius uero negat sese apud Artemidorum recuperatorem uerbum esse freti rum , tamen auget, atque onerat te bonis conditionibus, s tu uti uelis. si ex prouincia Sicilia tota statuebas idoneum iudicem, aut recuperatorem nullam posse reperariri , postulat a te, ut Romam reiicias. hic enimuero
tu exclamas hominem improbum , qui postulet ibi de tua existimatione iudicium feri, ubi te inuidiosum esse
intelligebat: negas te Romam reiecturum; negas de conuentu recuperatores daturum; cohortem tuam prouponis. Scanditius rem se totam relicturum dicit, et suo tempore esse retturum . quid tu ibi tum quid facis Scandilium cogis: quid ' θonsionem acceptam facere fimpudenter tollis expectatam existimationis tuae iudiarium . non facis. quid ergo ἰ Apronio permittis, ut quos velit, de coborte sumat recuperatores indignum, lini potius ex iniquis sumendi, qnam utrisque ex aequis reiiciendi, sieri potestatem. neutrum facis eorum. quid
ergo est aliquid, quod improbius feri potest: cogit enim Scandisium quinque illa millia numm- dare, atque
410쪽
diais. I N VERREM. ἔγ8 adnumerare Apronio . elegantius fac praetre cupidus existimationis bonie ,-ab sese omnem susticionem propulsaret,sese eripere ex infamia cumperet y addufius erat in sermonem, inuidiam, uitupeae rationem: dictitarat homo improbus , atque improbus Apronius, socium esse praetorem: uenerat res in iuditicium, atque iscrimen: potestas erat isti, homini interivro , atque innocenti, data, ut, in Apronium cum animaduertisset, sise grauissima leuaret infamia. quid excogitat poenae quid animaduersionis in Apronium egit Scudilium Apronio,Ob singularem improbitatem Hatque audaciam , praedicationemq; nefariae societatis, HS V millia mercedis nomine, ac praemii dare. quid in*iterfuit homo audacissime, utrum hoc decerneres, an id, quod Apronius clictitabat, tu de te proferres, aedielitares quem hominem, si quis pudor in te, atque
adeo siquis metus fuisset, sine supplicis dimittere non debuisti, hunc abs te sine praemio discedere noluisti.
Omnia simul intelligere potuistis iudices ex hoc uno criαmine Scanditiano: primum,hoc non esse Romae natum, de societate decumarum , non ab accusatore fictum , non, ut solemus interdum in defensionibus dicere, eriamen domestisum, ac uernaculum, non ex tempore pe. ricesi tui constitutum, siduetus; non excogitatum iam,sed tepraetore iactatum ,non ab inimicis Romae compositum , sed Romam deprouincia exportatum . simul
intelligi potest istud istius in Apronium studium, Apronii de isto non modo confessio, uerum etiam commea moratio . eodem accedit, quod hoc quoque intelligerepo