장음표시 사용
31쪽
32 V s C Π o L I A Atticam duplicem resumo, priorem usique ad S lonem obseruatam,posteriorem a Solone inductam, minore quidem pondere, sed eodem , ut arbitror , numero in mina . Solonis enim drachmae leuiores antiquis erant quarta parte ipsarum antiquarum rhi nonaginta scx Solonis dracbmae non plus ponderis haberent, quam septuaginta duaesuperiores. quod ex Plutarcho videmur posse conijcere . ait Gnim, centum drachmarum a Solone minam esse H-ctam, cum antea scptuaginta trium sevisset. quibus verbis Aon id, opinor, significat, pauciores in mi na drachmas ante Solonem fuisse: onam mihi non fit uerisimile, variatum esse in Attica mina dy
chmarum numerum: licet Fanni- , ev Prisci
1ius, inter se quoque dissidentes, ille septuaginta
quinque, hic octuaginta drachmarum minam consitiuunt9 sed illud, centum drachmo , a Solone percussas, non pluπ habuisse ponder , qua septuaginta quinque superiorum temporum . quod idem erat,s dixisset, e drachmam septuaginta quinque
neterum pondere nouas centum a Solone factas. In
, quo illud operae pretium est animaduerti; cum dicimim in mina drachmata centum fuisse, drachmas quidem centum numero significari, sed pondere ta- tum nonaginta siex; cum in eo pondere centum ferirentur , quattuor centesimo lucrante oscina. ita septuaginta duae pondere, numcro erunt septu ginta quinque; ct quadraginta octo, quinquaginta: io uiginti quattuor,uiginti quinque: cum drachma
32쪽
L r a R v u. Htinaram uiginti quinque oscina lucretur: ae sunt duae in quinquaginta, ct tres inseptuaginta quin
que, O quattuor in centum:quas modo ceresimas quattuor appellaui. De hoc posteriore drachmarugener a Solone inducto,loquitur lautin lib.xxx I v. cum ait, in tetracta mo denarios fere tres inesse,
ex quo fit, ut, cum in mina sint tetradrachma id
gintι quinque numero, pondere autem uiginti qua tuor, ides drachmae centum numero, pondere autem nonaginta sex, in eadem mina sint denarii ter uiginti quinque numero, pondere aus uiginti qua tuor, ides septuaginta quinque raumero, pondere septuaginta duo. Nec uero, quia Liuius addidit,
Fere, propterea quisquam dubitet. nam, cum monetae pondus paullulum nonnumquam o apud Graecos, ct apud Romanos imminui non ignoraret, ideo ueritus, ne quando tetrabacbmum, denari, tres oscinarum fraude minas aequarentur, de incerta re sibi plane a mandum iure non putauit. Cum igitur, θ' denarius, ct antiqua D chma aeque superent Soloninam drachmam quarta utriusique parte, tertia uero Soloninae patet, eiusdem esse ponderis denarium, oe antiquam O chmam; ex eo sequi, uiseptem antiquae draciamae in uncia Romana feriantur, aeque ac denari em uncia uero Attica denari, octo, aeque ac drac urae. Sed quoniam Solon cum Bachmae pondus minuit, ιd maxime secutus est, ut debitores onere ιeuarentur aeris alieni; propterea drachmae pom
33쪽
3 4. 3 CHOLI Adus in moneta dumtaxat imminutum, in medicianis autem uidetur idem remansisse,ut a denarij podere nihil differret. ideo stripsit plinius lib. xx I. cap. ult. Drachma Attica denari, argentei habet ponta s. fere enim Attica obseruatione medici ut
tur . Quod si ita est: mirari non satis possum, curo Varro apud Plinium, ct Festus , ct Pollux de
priore drachma, quasi adhuc in moneta etiam,nouin medicina tantum, obseruaretur, ita loquantur , eamquam Solmina obsoleuisset. Aestimant enim talentum sex millibus denarium . qua aestimatione denarium drachmae rettondere perspicuum est. quod refellit Livi, locus, supra recitatuN. Hurra explicandae quaenionis non equidem rationem uia Iam inuenio: neque me uel Budaei doctrina,vel Agricolae diligentia, uel omnino cuiusquam ilibri imuant. non enim virmare ausim, quod interdum cogitaui, L. Sullam captis Athenis, leges, o instituta, simulq. drachmam a Solone inducta, immutasse: cum id neque Plutarchi, nec omnιno cu- . iusiquam antiqui scriptoris testimonio coprobetur. quarescrupulumsaltem, qui me atardi, occulta dum non putaui, ut haberent alij, quo ingenium intendererit ; cum ipse, quantum res postulat, praesare non posseU. De tana uero, siue illa amesqua, sue posteriore, a Solone inducta, hoc ampliua d xerim. neutram librae Romanae aequalem ponde, resuisse. antiqua enim grauior , posterior leuior , quam sium, suis. probemus utrumque. In So-
34쪽
lonis mina denarios tantusuisse septuaginta duos, cum de tetradrachmo ageremus, ostendimus. at in labra Romana denarios octuaginta quattuor mivirua, ct Celsus ponunt .sunt igitur in libra Tem-na duodecim denarij plures, quam in miria Soloniuna. quod idem est,ac si dicas:libra superat pondere mina Solorinam septima sui parte, sexta Solorinae. In drachma uero antiqua si tantundem est poderis , quantum in denario; quod iam probatumes: sequitur, ut, quemadmodum drachmae sunt in mina nonaginta sex, item denari1 totidem in libra sint. quod falseum essuere enim tantlim octuaginta quattuor. ita sit, ut libra pondere superetura mina antiqua septima sui parte, octaua uero munae . Verisimile autem est, libram Romanam, que- admodum ab Attica utraque mina differt, sic Euboicae respondere : quia maior Asticam , cum Antiocho regι tributi leges imponeret, talenta Euboica praescripsit; quasi nibit,aut certe parum Emboica mina disserret a libra Romana . Concludimus igitur sic. Octo drachmae anuisuae Attiacae aequales pondere sunt octo denar ni octo Sol ninae, sex denarijs; octo Euboicae septem dei
rijs. Nunc, ut nihil omittatur, ovo ad drachm rum cognitionem pertineat, omnes omnium gentium aestimabim , apposita moneta Romana, primum uetere, deinde recentiore.
Drachma Attica, ante Solonem, eiusdem fuit cum dexario ponderis, er ualuit asses sedecim, id c a s d
35쪽
est denarium unum. loquor enim de denario poste riore, ad sedecim asses aucto, bellosi nico secundo. asses uero sedecim, balacci Romani sunt duodecim, o sex septimae alterius baiocci, de eo loquor ba-iocco, qui constat ex quinque quadrantibuσ.9Drachma Solonis, asses duodecim: baiocci nou
er fir merita, eadem proportione. Euboica , Romanae unciae octava pars, asses quattuordecim: barocci undecim, ιν fragmenta.
Rabylonica, asses sedecim cum triente: baiocci tredecim , ct stamenta. corinthiaca, asses sedecim cum besse: baiocci tredecim , ct stagmenta. Aegyptia, asses decem, O octo, cum besse: ba iocci quindecim. Aeginetica, ct Hebraica civilis, asses uiginti rbulocci sedecim, o stagmenta. Hebraica sacra , asses quadraginta:balocci triaginta duo, ct stagmenta. Driaca, asses quadraginta octo: baiocri trigimia octo, o agmenta. eadem. pag. 62ec Inoo: I ccntum millibus: quae sint quadraginta millia festertiorum si modo dracb-mae Atticae sunt, non Driacae t quod intero
dubitaui r cum hic Sallustria e Dria scripserit, in qua Bibuli quaestor fuit . haec porro summa duo
decim scutatorum millia nostratis pecuniae conm iet. Harum notarum, numerum indicantium, quae
36쪽
IN. t I BRYM. II 37 fuerit olim origo', etsi ante multos annos exposui, m commmtario epistolarum ad Atticum: tamen hic me locus admonet, ne silentio praetermittam. Numerorum notas primum quin D loco uel res uariarurit , deinde decimo, mox quinquatefiamo, tum centesimo, eodem in reliquis ordine conseruato, mutato numeri signo quoties numerua a
quinario ad duplum, O a duplo rursu4 ad quin rium peruenilset. Prima nota fuit, I, unus , usique ad quattuor
Secunda nota, V, quinque, in quinario primum
Tertia, x. decem, in duplo quinario, ut iam diaxi, mutationem recipiens. Ouarta, L, quinquaginta, aucto post tertiam notam, idest post , x, in quincuplum numero. Quincta, c, centum, duplicato quinquagenario. Sexta, I v, quingenta , ct hic, quincupli r tione seruata. Septima, c r I, mille, habita dupli ratione. Octaua mutatio fuit, cum ad quinque millia peruenissent. nam , ne toties C I o iteraremi, his notis usi sunt , I D a. Nona mutatio, a quincuplo in duplum, recepistas notas cc o, decem millia. Decima, a duplo in quincuplum , I o o os
quinquaginta millia. Vndecima, oe ultima, a quincupla in duplum,
37쪽
t ultra notarum mutatio progressa est. non enim ueteres, ut ait Plinius, ultra centum millia numerabant. quod si ducenta , uel trecenta , aut quadringenta millia significari oporteret; has no- . ta , C C C I o, bis, ter, quater, er, si opus saepius iterabant . cuius exempla moris O in lubris , ct is antiquis lapidibus exstant. sunt igitur notae omnino undecim uariae, deinceps a nobis demonstratae, tamen iterandae,
V, quinque e X, decem: L, quinquaginta rc , centum: 1 P, quingentare I o, mille: I o P, quinque milliarC C I o D, decem milliar I a , quinquaginta millia rC C C I O o D, centum millia.' Quam cognitionem legentibus non iniucundam fore, sum arbitratM. Hoc etiam adiungam, a prima nota, I, cetero
omnes fluxisse . nam, V, duae primae notae sunt, in ima parte coniunctae. item, X, est quinari, numeri nota duplicata, cum duae, V, in acuto angulo coniungantur. at, L, quid est, nisi prima illa
nota, si recta, ct altera prostrata, simu iunctaec quod
38쪽
quod si addideris in summa parte aliam primam notam, item prostratam: siet f, centum.non enim priscis temporibus, pro centum, scribebant, C, quod ad aetatem nostram permansit, sed, D: quae
erant tres primae notae consociatae, una recta, duae pronratae, cum recta coniunctae, una in superiore parte, altera in inferiore. Quingenta uero fecerunt, addita ad tres noto, quas proxime nominam, quarta recta, cum duabus prostratis com
imimi, hoc modo, i l. qua figura Opsicata, fecerunt mille, hoc modo, i l l : unde
stea librariorum arbitrio, uariae notae, que mille significarent, sectae sunt,quarum nonnulla ostem demus. nam ex l l l, feri coeptum ω, ct C I o , i o , Ar, derivatum quo pro mille hodie quoque utimur: cum olim n ta suerit, non littera.
39쪽
V Ο N I A M tu ita uis, i tibi placet ossiciis coli amicitiam nostram rQta quod si tibi non placeret, facerem invita Minerua . qui si ejicies, ut idem tuis quoque propinquis pla- erat; oracite Appium hortatur, ut reliquos Clodios , ob veteres cum P. clodio inimicitias infimsos, sibi reconciliet eandemq. Mineruam, quam abs te non invitam habeo 'b ipso accipiam: ego
plane hoc non Mineruae magis, quam tibi, res ram acceptum, ct iure eam non tam Tallada, ut uocatur, quam Appiada, de tuo nomine, nuncupabo . Iocum autem Cicero quaesiuit in nominibus
similiter desinentibus. In Mediceo libro Graecis litteris maiusculis, ΠΑΛΛΑΔo, scriptum est. ES ISTO L A . III. pag. 69PRo nostra constantissima uoluntate, lsic quinque libri ueteres: duo, ct Mediceus , Fronostra consociatissima. ut uoluntas utriusique, possreditum in gratiam consociat sima dicatur . Sin, Constantisma, retinemus .utriusique parem in co
40쪽
IN. LI E R V M . III I. stantia uoluntatem, quae post reditum in gratiaris ossiciis mutuis declarata fuerat, significari creda-mM.quam sententiam confirmat illud ep. 1 3.lib. a. Ego Appium ualde Hligo: mes ab eo diligi sti tim coeptum esseint simultatem deposiamra, sensinam ct honorificus is me consul fuit, ct suavis amicus, ct sudiosus studiorum etiam meorum.mea uero ossicia ei non defudisse , tu es testis. Constantiam suam infra quoque, ep. 9. Cicero nominat.
Uaod quisque magis probat, id sequatur.
ei libri nominant: ex Latinis alij Tomptinu,alis Pomitinum, nonnusti, quos secutus sum, Fontimiu: ut inter Romanas gentes, quae in fin desimebant, alanosiatur. Ciceronis, Ciliciae proconsulis, quaeBores fuere L. Mescimus, Cn. Volusius, C. Coelira; legati, ori Cicero, eius frater, Cn. Pontinius, M. Amreius, L. Tulliuis, triburius mil. Q Fum
diua ; praefectinfabrum, si Lepta; scriba , M.
IustiuM accensus, Pausanias; interpres, M. Mameisiva. De quaestore Mescinio, π. i'. O 2 O. l. s. . 26. l. I 3. . 6. II 6. De Volusio, ep. x r. l. s. ad Att. De Coelio, qui paucis diebus ante, quam Cic ro decederet, in prouinciam uenit, N. I9. l. 2.'ad Att. F. s l. 6. Delegatis, ep. 4. lsis. De tribuno mil. ep. ra. l. I 3 . De praefecto euocatorum, ep. 6.