장음표시 사용
101쪽
Merula p. a. lib. s. c. v. Imo GALLvLAM ROMAM vocavit Ausonius, cum in multis Romam Genetricem aemulatur Ammianus vero multarum civitatum decvi appellat Cluv. in Introduct. Geograph. L a. c. XV. p. r . tum etiam ob celeberrimum Emporium, cujus commoditatibus invitatus Constantinus Tyrannus sedem Imperii illic statuit, ut refert Plinius in uot. l. s. c. 4. Laus nostrae civitatis dilucidior fit ex constitutione Honorii & Theodosii, quae tota transcripta habetur apud Lansium in Orat. pro Gastia p. IV. ejus autem verba ita sonant: Tanta est loci opportunitari tanta est copia Commerciorum, tanta ilia frequeuria Commeantium, ut quicquid usquam nascitur, idie commodius disrahatur. Neque enim ulla provincia fructus sui facultate utatur, ut nonnisi haec propria Arelatensis soli credatur esse faecunditas. Quicquid dives oriens, quicquid odoratus Arabs, quicquid delicatus Assyrius, quod Africa fertilis, quod speciosa Hilpania, quod foecunda Gallia potes habere praeclarum, jto idie exhibetur assatim, quasisibi nascantur omnia, quae tibique constat esse magnifica. Hinc quoque Cluv. in Introduci
Geograph. l. a. si XCp. M. dicit: ARELATO regio adjacens
frumenti feracissima est, unde dum Genueses & Hispani id avehunt, incolae non parum ditescunt. Cum ergo serviat huic civitati, quicquid terra habet praecipuum, ad hanc vel nave vel vehiculo, terra, mari, flumine deseratur: quicquid singulis nascitur. Ob frequentiam navium, quae ibi appellabant, praesectus classis ARpLATi leu Viennae relidebat, quia utrobi sue stationem habebat. Α Ripis
horum numinum, ubi classes stabant, GALLiA niPAni ENSIS est appellata, unde RiPENsta milites in I. . C. Ih. deveseran. Notit. Imp.r. Occiaeiang. XVI. CONITANTivo Imp. urbi Arelatensium primus nomen CONSTANT4NAE imposuit, quae etiam locus erat
Thesauri & Brombaricariorum sive Argentariorum praepositis, ibi & Iura Constantinus condidit L L C th. de apis
lat. Ex moneta cudebatur, ejus meminerunt ICti in I. u.
102쪽
RI. Haec civitas a Constantino Galliae metropolis ac sedes praesecti praetorio Galliarum facta est, nec Constantino devicto mutavit Honorius, qui non potuit Galliarum praetorium Treviris, quibus ademtum erat, restituere, cum profligato Constantino illas tantum provincias receperit, quae in Tyranni potestate remanserant. Labante postea Imperio ex constitutione Impp. Honorii & The dolii de agendo singulis anuis ARELATE conventu septem provinciarum potestas data fuit. septem autem
provinciae dictae, ut Bertherius putat, non numero, sed ex Tιν anui designatione, ex qua factum, ut quod remanseras in Imperio, hoc nomine a reliquis cerneretur. Hae provinciae vocantur: Viennensis, Narbonensis prima & seetunda, Alpina & Nova populania, Aquitania prima & χ-eunda. Istas ergo provincias a numero denominatas, arbitratur Iacob Gutherius I. a. c. 7. ea praeprimis ratione
quae ex hujus aevi scriptoribus colligi potest: Barbari enim incolas Insulae Britanniae eo disposuerunt, ut ab Imperio deficerent, & suo arbitratu viverent : Imo Celtae&Armorici ex Galliarum provinciae spreta Constantini Ω- cordia, sole in libertatem vindicarunt. Roman Sque cx- lerunt Magistratus CDP. Diiom. hist. p. IN. palam igitur ibertatem & speciosa nomina praetexebant, innumeraque libertatis dona concepta blanditie cum gravissimis Imperantis injuriis odiose conserentes, animos Plebis Britannicae & reliquarum provinciarum eo impellebant de facili, ut quibus paulo ante grave visum fuit, tam Violentis precibus onerum levamen extorquere, ii nunc indurato fiagitiis animo, umbratili libertatis spe tumescentes,.quaerant non de remedio praesentis, feci institutione novae formae. Hinc neglecto Principe suo, liberam Rei
publ. & liberius vitae genus incipere gestiunt, tam ins lici plerumque eventu, ut loco Iusti& Clementis Domini, saevissimum Tyrannum, vel vice unius plures praedones cervicibus imponant, & postea omni libertate extimem populi, ablolutissimum Imperium sibi. concilient.
103쪽
Quod limitatum admodum in alio perserre non poterant, idque egregio quidem populi merito, qui manus a legitimo Rege ideo non abstinuerunt, ut crudelissimos hosce Tyrannos haberent. Quod etiam Britannis contigisset, nisi contra Barbaros arma arripuissent, notanter dicit Gutherius I. a c. 7. Itaque Britanni fumis armis ct pro salute sua periclitati civitates suos a Barbaris imminentiabus liberarunt. Edocentur prosccto nimis sero, & suo inprimis damno, neminem libertati magis insidiari, quam qui libertatem laudare solent Tacitus Animal. I c. N. n. r.eedro digna profert: Nam Πι Imperirem inquit, evertant, Iibertatem praeferunt, se everrerint, ipsam aggredientur, nee
quisquam alienum servitium O dominationem Abi concupiavit, ut non eadem vocabula usurparet.
g. XVII. Sed hic non multum dubitationis habet illud, an Galliarum provinciae& reliqui populi recte fecerint, dum se in libertatem Vindicarent 8 At responsionem statim suppeditat haec ratio, dum omne imperium& potestatem populus in principem, etiam in se g. c. I.
de I. N. G. 9C. Gror. I. I. c. s. g. I. n. Io. transtul i sie sertur,nec
potentia passiva, nempe gens potest agere in potentiam activam, quocunque modo hoc fiat, sive per modum resistendi sive abnuendi paritionem. Nec igitur magistratui summam potestatem habenti, sed concessa nequiter abutitur, juste resisti valet populus. Quamvis alias opero. sedistinguant; Securissima forsan erit Taciti sententia: qui, bonos Principes optandos, non aliter acsterilitatem, b
mem, coeteraque Naturae mala Iolerandos esse, ait, rebellionem semper pejora sequuntur; inviolabilis credenda Maiajestas Dominantium, ct id necessarium pignus publicae pacis, nescit. aut pluribus, aut unoquoque seorsim succensentibus Regi,& res novas attentantibus periclitetur omnium salus &ruat patria: plus enim damni allatura est rebellio, quam maxima Vitia regnantis. Ut pluribus rem per- se tu itur Becher in fusi . I P. c. t. q. . Grol. I. I. c.3. I s.'
Sicut enim ille, qui se arrogandum dedit, non habet Postea Di rigod b, Coosla
104쪽
postea facultatem semet emancipandi, & in statum se i iuris reponendi j.s n. 97.-u. P. P. S. LII. θ. de adopt. Sic &qui deliberato servitutem sui commodi causa subicrunt,&qui ex his nati sunt, ad libertatem proclamare non permittuntur l. r. LI. Euib. ad liber.proci non lic. Se igitur a jugo Constantini provinciae liberarunt ob socordiam illo culpandam: Quam male fecerint ergo hi populi, cuivis, 'qui principia Politica modo delibavit, ad oculos patebit. Imo nec illis subditis licebit in libertatem eam se. quae populi est, se vindicare, ubi Imperium vi partum est. Viparta primum imperia possunt ex voluntate tacita firmum ius accipere, & voluntas aut ex initio constituti Imperii, aut ex post facto esse potest talis, ut jus det quod imposterum a voluntate non dependeat Crol. I. a. c. q. LI . confer. Henniges ad Grol. cit. Dc.
g. XIIX. Ex septemdecim igitur provinciis decem
cum Britannis defecerunt: quae vero in fide manserunt, a nobis β. XVI. lunt designatae. A1eptem vero provinciis, quae non desciverunt, Imperium illud QP i r MANIAM Vocatum putat Iosephus Scaliger lib. r. c. . In quo, uti mihi δvidetur, hunC errasse. sEpTiMANORVM enim gens Narbonens provincia concluditur,Plinius inquit; IUTERAE SEPTv. MANORvΜ. Septimania ergo appellabatur, quod septimani septimae legionis milites ibi commorarentur: Unde Narbonensis provincia in Martyrum historiis sEPTiΜANiAnominabatur, ut ipse satetur Scaliger. Inde Septimaniam sex provincias includere & ex septem unam facere, falsum erit.
g. XIX. Nunc venit perlustrandum jus Metropolis
tales vero urbes apud Romanos erant maximae, majores Ominores l. 6. g. e. f. de Geusiat. Iul. Quorum quae maximae, Metropoles audi obantur. Imo provinciarum caput JCtus Ulpianus appellat L .ff. de osc. Procons Ammiano Matres urbium, Curtio MAiost PATRiA, Salustio ORIGiNES Vocitabantur. Sicut Metrocomiae inter vicos, nam plura castra, vicosque comprehendebant L fi C. Ih. GPatroc. viror. Ita M Metro.
105쪽
Metropoles inter urbes S cviAc. lentit ad L I. C. de Damtribui. Gothoreae in not. adl. 4. g.f. de O . Procons. In m ximn vacatione munerum habebant decem medici S Rhotores quinque, totidemque Grammatici. li1 mn ον ibius Ptem qui curent, quatuor qui doceant utram9ue doctrianam. In minoribu. quinque medici linmunes sunt, & tres Sophistae, totidemque Grammatici l. 6. g. a. de Excusato ιuLo c. ad ae leg. Denique hac quoque praerogativa gaudebant; ut Rectores provinciarum Romam iis per eam partem provinciam ingrederentur, per quam ingredi moris erat: Imo ex necessitate summa eam attingere cogebam tur. Sic enim Imperator Antoninus Augustus ad clasido. ria Alianorum rescripsit, Proconsuli necessiatem impositam per mare Asiam applicare mu τλ-εc ςσον i. .. inter matrices urbes Ephesum primam attingere L S. de se. Protans. Hoc autem rescriptum, erat responsum Imperatoris ad consultationem vel relationem illorum,
qui Summo Principi supplicarunt 1 tili. C. de Rescrip vid. Magnis Praesesis dis ad Ius Austin. t. q. p. ut S indisi desim ruri β. XVL. XXI. XXIX. Sedes ibi habebant Provinciae Pra fides, Vicarii Rectores. Hinc Tacitus fib. Hs. e. s. i quit: A Vitedio lium tutorem Ripae Rheni ,raefectum fuisf; sub Domitiano Lucius Antonitu Praeses Superior. Germaniae a Suetonio salutatur. Jure vero Saxonico i Soli in G
tae sti . QBei cibi id art. r. Secundum Glossam. g. XX. ARELAs postquam Metropolis evasisset, m,rum non fuit, si deinceps etiam multarum instar urbium aliarum in Ecclesiastica dignitate augmentum consecuta ist, &ad altiora conscenderit. Ideo in sedem Metropolicam sublimata reperitur, ac non pallio tantum Archi tapiscopali honorata fuit, sed diversi etiam priesides ipsi su
Iecti sunt. De re quidem inter omnes constat, de tem p re non item. QIamvis igitur certum terminum firmiter invenire non valeamus, longe tamen antiquius Metropo
106쪽
ligero asseritur in Epist. ad Carol. Labbaeum lib. .. Di .3M
verba autoris ita sonant: Se Aquis Sextiis vidisse notitiamsrsoporum diae ante trecentos annos scriptam, in qua ai
e ARELA TENS IS P, .esul non Arcti-Episcop MOLFeum sub Metropolica Viennensi censitisfuerit. Ait quam falsa sit haec notitia Scaligeriana, inde patet; Quod in Viennensis Ecclesiae gratiam composita partium studium ni- mis prodat. Contentio tum temporis magna inter ARMLATvM & Uiennam existebat de Jurisdictione & Superioritate. Arelatenses enim Episcopi praetendebant: quod . Arelatensis Ecclesia dicatur prima sanctarum Galliae Ecclesiarum Collation. VII. quintae Constantinopolitanae sinodi tom. H. Concia. p. ςIi. Inde Arelatensis Episcopus Galliar. Primas audit: Bertherius Pittian. ρ. MI. a Cou stantino M. quoque Romae& ARELATE indicta fuere Concilia, praeceptumque Miltiadi Rom. & aliis Episcopis, unco eci Liavi Carthaginensis & DONATi controversias, praesentibus Augustae Majestatis vicariis, deciderent. In hisce absolutus Coeciliauus, damnati Donatistae Cluv. Disom. hist. p. as . F. XXI. Ob has&plures alias, quas recensere jam supersedeo, rationes, Epistolam quandam scripserunt pro Archi- Episcopali ejus jure Seculo V. Comprovinciales Episcopi Arelatensis Metropolis ad Leonem Magnum PDPamRomanum contra ViennensemEpiscopum: Quod scit. a dicto Constantino peculiariter corusTANTiNAE nomere acceperit; quod Valentinianus & Honorius fidelissimi Principes specialibus privilegiis MAT aEMONivM matrem omnium Galliarum appellando , decorarint: Quod in ea urbe, quicunque intraGallias extempore istorum ostentare volucrit dignitatis insignia, consulatum susceperis &dederit: Quod eam sublimi isma praefectura, ac reliquae potestates velut communem omnium patriam, sempeTinhabitarim; quod ad eam ex omnibus civitatibus utitu tatis Causa concurreretur: quod primum S. Trophiinum a B. Petro intra Gallias missum habere meritisset sacerdo- M a ' te
107쪽
. tem; Ex cujus fontibus uni versa Gallia fidei rivulos sce Iit, Merula p. a. l. 3. c. v. istam Epistolam nobis exhibet
aronius ad an. o. It. ad ann. I. ferme iisdem verbis
utitur Autor: Quod enim Evangelium in Gallias per S. Petri Apostolidiscipulum Trophimum allatum fuerit, &per eundem sedes Arelatensis erecta: Ea de causa eadem Ecclesia primaria olim in Gallia habebatur, cum eius Episcopi non solum pallium acciperent a Rom. Pontifice, sed etiam vicem ejus agerent, vicariique ipsius dicerenturi De Trophimi illiusque epitaphio legatur Itinerarium Stunicae. Hoc quoque addendum, quod in ARELATI templo, loco celsiori ac ferreis januis concluso, argentea theca reconditum hu jus S. Viri corpus semel in anno IV. videlicet hal. Januar. quo die ejus festum agitur, publice ostendatur. Zed. in Diuer. GP. c. s. Inter has duas urbestis demum sopita ; quae verba sententiae ad meliorem intellectum non piget transcribere: De Altercatione Ursionis Viennensis, scopi ct Elisanti Arelatensis Discopi sentie sisnt Epistolae Beati Gregorii, Getimi, Leonis se SFmmachi, que definierunt, eo quod Viennensis Ecclesia quataors agmne , sedes habere deberet , quibus illa quinta emineret, O Arelatensis Ecclesia novemsufraganeas, quibus ipsa emineret. ει quibus colligere licet, Arelaton sem Metropolim jam inde a Leonis Papae tempore, & quidem Imperante Carolo M. origines repetere suas Hadrianus enim Ponti- sex inter alia haec scribit Berterico Viennensi Archi Episcopo: Habeat unaquaeque Metropolis civitates sibi subditas , quas beati ses Leopost Calcedonen a Synodum sim. lis Metropotitis dbtinxit, Malliniso t. de Archi.Cancella
g. XXII. Sane AreIatensibus magno suere honori Concilia plura in hac civitate instituta de rebus Ecclesiasticis, nam non solum Imperator Constintinus de maximis Ecclesiae rebus Concilia celebrare voluit, imo &Carolus M. inter tantas Imperii curas ARELATI memoriam
108쪽
addictann. perGalliam universa in superstatuEcclesiae eos rigendo Concilia celebranda jussit, iri istic ejusmodi conventum fieri voluit, Episcopos ibi congregatos per millos suos Iohannem Arelatensis Ecclesiae, & Nebridium Narbonensis sedis Archi Episcopum obtestindo, ut Ecclesias, quas Gubernandas suscepissent,& pia praedicatione instruerent,& moribus sanctis exornarent, beataeque vi tae exemplis aedificarent. Viae Gervos Tilberiens de Imp. Rom. in Gothor. Lombard. Regni. Commentatio a Madero nunc primum
edita. Facultatibus quoque tuis Paupertatem gloriose sublevarunt nujus urbis Incolae, dum non solum in gratiam pauperum Xenedochium& propter structuram &proventus splendidum erexerint Zeil. in Diuerar. Ga .c.f. Carolus jam morti xicinus Thesauri sui partes Metropolitanis ut&Episcopis distribuens, ARELATAE separatim portionem in Egenorum sublevamen est largitus. A qualibe late non reeessit LEdovicus Pius, cujus cognomentum potest manifestum sacere, licet quae in Alli LATEN contu terit speciatim, haud facile invenias. Egmtari. c. H. Hugo Horiaci in Chron. st 171. g. XXIII. In hac urbe multa etiam visu digna inveniuntur, Nam statim se offert ibi oculis domus PopCELLETTO- Rusi, ubi novem pueruli in lapidem incisi, de quibus ex Belle resto historia refertur, quod aliquando quaedaminater multorum liberorum, & quidem valde egena, Eleemosynam petitiset a Domina harum aedium, sed tantum abiit, ut stipem acciperet, ut potius eam libidinosam &porcacem mulierem vocaret. Mendica igitur DEUM a denter implorauit, ut haec dives mulier tot liberos, quot porcellos uno partu scropha pareret; Quo facto novem puerulos fuit enixa; unico filiolo retento, reliquos ancillae suffocandos dedit. At eorum vita per providentiam divinam conservata, materque in perpetuum carcerem fuit detrusa. nil. in Din. Gasi. e. s. Perspicitur ibi quoque turris RoLANDi, seu arma indiatarium cum quinque triumphalibus portis Romanorum. Prope Portam novi Fori,
109쪽
d g Neu marctis habitur templum HoNo Ti, ab Honorio denominatum. Imo apud Historicos reperitur lapis indicta aede sacra ferreis cancellis clausus, in quo B. Virginem Mariam, dum ubera Salvatori nostro praebuerit, fe- disse fuerunt; Sed an haec dicta magis fabulete quam historiae sint consentanea, in medio relinquo. Qui relationem plurium antiquitatum iri Civitate Arelatens repertarum adhuc desiderat; adeat Itinerarium Galliae Iusti Sinceri, ut-' Zeuertim d. l. Denique paucis attingendum, quod in- tur Massiliam & ARELATu M visatur campus lapideus qui Las Craux nominatur; sed ratio hujus nominis hactenus omnes fugit. Cambdenus quidem putat, hanc vocem ortum ducere ex antiqua lingua Britannica ubi per voc hulum Cou lapis indigitatque. Tota regio adeo esse ventosa perhibetur, ut a vento, cui nomen Melamborio, lapides commoveantur, hominesque curru ejiciantur.
De Origine regni Arelatensis, ejusque Successoribus.
Uon ultimo loco inter laudes hujus civitatis ponendum, quod ab illa REGNvM ARELATENfE sit dictum, tu E. I. r. c. l. Continet autem istud Delphinatum, Sabaudiam, trais elui Sequanensem, si ve comitatum Burgundiae&tractum Helvetiorum. De hoc regno res a primordiis deducenda. Constantinus M. diviso inter filios regno, fixaque sede Bigantii, Imperii Romani ruinam maturavit; nulli alii usui id factum, ut divulsus ab Oriente Occidens Barbaris eo facilius succumberet. Quam egregium soloecis. mum Politicum Constanti ruus iue commiserit, eventus sufficienter docuit. Cum enim Caesares in Oriente grassentibus .ongobardis Italiam spernerem, Romanus Populus ac Pontifex externam circumspexere defensionem. Υum temporis autem valde illustris erat familia Regum Francorum, igitur in auxilium vocatus Carolus M.
110쪽
Pipi ni Francorum Regis fillius, natione Germanus, Magni . Praesta. dig. Exot. . . L Italamque ingressus victos Loret iobardos sub potestatem suam redegit, purgata quoque ede Romana a Barbarorum immanitate: Oh exhibita tam Papae quam Romanis ipsis ingentia beneficia Leo li I. coim sensu populi, Clerique rogatu Carolum M. Imperatorem Occidentis salutat, ac inunctum Augustum appellat, Magnis. Praes Diff. not. s. Becher in Duo . Iar. I'. c. I. g. 6.
Imperium ergo ad Germanos est translatum active& pa sive, i. e. quod Germani Imperatorem eligere habeant,
di quod solum Germanus eligi debeat Caesar. II. In hujus invictissimi Caroli,qui in tantum laudam tibus, in quantum Virtus & felicitas intelligi potest, potentiam successit filius ejus Ludovicus cognomine Pius, qui suasu Iudithae Conjugis divisi inter filios degeneres, regiones, quorum Lotnarius Imperium cum Italia accepit, partemque Re i Franc. Australem ad Mosam usque nu-vium, c arolo Iudithae filio Francia, Ludovico Bajoaria obvenit. Sed Ludovicus nequaquam portione assignata contentus, quicquid trans Rhenum erat sibi allerendo, n vis igitur Germaniam motibus concussit. Ludovicolpio mortuo posteaquam ingentibus pneliis, cumprimis eo, quod ad Fontiniacum Anno 8 o. gestum est, sese mutuo& Rempubl. miserrimo amississent, pace tandem constituta, tres fratres superstites omne Francorum imperium divisere Ao. 8 a. quae praecipua fuit causa convulsae potentiae Francicae prostrataeque familiae Caroli, dum numquam rursus in unum potuit coalescere. .
f. III. Illa partitio quemadmodum fuerit institiata, accurate est observandum. Sed hanc divisonem bene exprimit Chronographus Regino Abbas Priami ensis J. . r.
Anno Dominicae Incarnationis Na. tres fratres Imperium Francoram interse diviseram, O Carolo incidentalia regnaces erunt a Britannico Oceano usque ad Mosam fluviam. P. u- rivico vero Orientalia, scit omnis Germonia , inque ad Rh