Specimen emendationum in Longinum, Aspinem, Menandrum, Aristidem aliosque artium scriptores..

11쪽

VIRIS ILLUSTRISSIMI s

GRAECIAE ANTIQUE INTERPRETIBUS INGEXIOSISSIMISIIELLADIS RECENΤIORIS AMICIS CERTISSIMIS PRAECEPTORIBUS SUIS PIE VENERANDIS DEDICAVIT

13쪽

PRAEFATIO

Quae hodie, lector benevole, publici juris facere destinavimus, ea Sunt minima pars eorum, quae jam pridem, inde ab anno DCCCXLI chariis mandata in scrinio nostro acuerunt. Nempe praecepto Horatii obtemperabamus, dum ea plusquam nonum in annum premi patimur. Causa aulem, cur tandem edituri, paucissimis ea paginis restrinxerimus, novissima suit rhetorum Graecorum I eubneriana editio, cujus primum o

lumen anno superiore, ipsisse typis prodiit. am in hoc libro maXimam nos irarum emendationum partem vidimus esse

praeoccupatam jam a viris doctissimis, Finc hio, Basilo Spengelio, aliis. eque id aegre tulimus. Non enim laudem

privatam adpetimus, sed decus tantum antiquorum Scriptorum Optamus, utilitatemque legentium pro ultima philologi corum certaminum meta habemus, quam a pluribus simul attingi et posse et debere grale agnOScimus.

Loe earum emendationum, quas suppressimus, novas alias sed paucas ex schedis nostiis substituere decrevimus, quanquam ne de his quidem sperare licet, non superfluas Visum iri, si interim sagacissimi Spengelii cura seeundum eubnerianae editionis volumen in lucem prodierit. Sed indulsimus amoribus nostris, plane alia de causa, minime literaria Nil enim nos omnino edituri essemus, ni aestas praesens tot et tantas calamitates tum civibus nostris in universum, tum unicuique nostrum privatim adtulisset, quibus vehementer afflicti, animum a praesenti erui statu desperatissimo ad studia an liquitatis convertimus, ex iis scilicet solatia petitur paulisper. liaque hoc specimen prelis tradidimus, unum hoc optantes, ut aequis neque nimis severis judicibus incidamus. Praecipue autem petenda nobis venia pro stylo nostro, quod quam Sit remolum a pura atque eleganti Latini late, bene sentimus,

iidemque ingenue consilemur, non nostrae suculla lis suisse mederi impotentiae sit. Allienis m. Sextili, S. M C.

ann. MDCCCLIV.

15쪽

IN GRAECOS ARTIUM SCRIPTORES.

I. In Longinum. Neminem sane philologorum fugit, scripta Longini egregia multis atque iis turpissimis scatere mendis et lacunis hiare vastissimis; sed nescio quo modo viri in his rebus acerrimi codices Longinianos denuo excutere nostri temporibu negleXerunt. Atqui Longinus is est, qui unus sere Omnium, qui Graecia jam sub Romanos redacta, arte Scrip Serunt, Vel hodiernos lectores delectet parile atque in Stiluat, Operamque in eo positam liberaliter repens et Non enim timemus, ut quis falso nos ita credidisse dicat, et libelli vere aurei περὶ 1υφους scriptorem ali sortuna esse usum cenSeat, qualem Les singius ille abominabatur, quum caneret Wi Wollen e niger et obet und eis si gerae lesen se in lLonginus utique a salis multis legitur, quanquam paullo minus nunc quam Saeculo superiore, Si e numero editionum,

qua his decem lustris prodiere, conjicere licet ' . Sed ma-Time fragmenta hujus scriptoris in orbitate quadam et solitudine degunt fautoresque et editores admodum pauco nacta sunt, lectores autem pauciores ei iam. Ideo nus tanquam gratias auctori agentes dignissimo, cujus e lectione multum profecisse sale mur, hasce lexius Graeci emendationes propOnimus, simulque philologos Germaniae atque Gallide pre-eamur, uti, hac nostra qualicunque pella indulgenter exce-

' Apud osma unum in Bibli 0gr. Lex de ges Liter de Grie Chen, ex Saeculo superiore 2 ud:tiones recensentur, at ex hoc otini Si , Sque ad annum 18 39. '' A. E. Eggerus anno 18 37 Parisiis editionem Longini paraVit, quae, ut parVo parabilis, multorum usibus inseruiit, sed utinam lyp0graphicis mendis liberi 0 pr0diisset. Ex ejusdem viri libr0, qui anno 18 49 Parisiis editus Sthoc titulo: Essa sura histo ire de a critique chea Ie Grecs, ubi s p. 526 et eqq. n0 Pauca de codicibus Longini accurate disputantur, nos quidem Pimi aliquam iterum edendi Longini a viro diligentissimo concepimus, neque eam piorsu amittimus.

16쪽

- 10 pla, ultro animum ad codices Longinianos in selidi Europa

servalos attendant, atque ex iis castigatiorem, si potis est, literarum studiosis textum exhibeant, quod quidem nobis ut poto in Graecia, id est in extrema pro ratione temporum l)literaria ora degentibus prorsus impossibile suisse, valde dolemus. Si autem exiguum librorum manu scriptorum auXilium in constituendo textu apparuerit, alia tunc sane Via procedendum erit, hae ipsa scilicet quam et nos ingressi sum IIS, eXemplum secuti virorum in his rebus auctoritatis maximae. ηHaec scripta a nobis erant antequam Spengelii editio Athenas venisset. Sed noluimus supprimere. Nam Longi BUS, Uanquam ex Teubneriana ossicina mulio ornatior prodierit eget etiamnunc critica cura, cumque talia desideria proferamus,

non intempestive loqui nobis videmur ' . unc ad institutum

transeam IS.

Notio enim βαθους, sive eam profunditatem, Sive altitudinem eXplices, nusquam alias in toto Longini libello occurrit; nam Sec t. XVI, 2.5 βαθος ex conjectura Bulin Lenii scriptum est, libris ibi παθο ' exhibentibus, quod fortasse a Spengelio

notandum erat . Contra παθος, de quo multa paSSim a Scriptore disputantur, aptissimum quod hic cum sis conjungatur. Ondum enim Longinus accurato haec duo discernit quod demum in Suet. Il facii, ac se tum quidem distinctionem anxie Servat, Sed promiscue eis utitur. hi nulla gravior discernendi caussa itaque una litera mulata, Sensu redditur loco idoneus, cui et sequentia lucem asserunt, ubi de παθητικ6, genere copiose autor disserit. Nequis autem hic μευάθους imagis velit, tanquam et ipsam Synonymam prope te . Vocem, monere liceat, quae Statim sequantur : υ τοῖς παθητὶκι radi ηρ votet ea nihil aliud exprimere, quam quod saepius in

' Poterat . c. lectionis varietas in editione Spengeliana ali 0 Iihus finibus Extendi. Poterant etiam elices quaedam conjeeturae in textum recipi, quali SeStilla inckhii in Long. rhet. ἴτε ιαλε ριευου . . . υτε bon. εο εν, in quam et nos olim incidimus. Sussietat autem eam sulam hic mem0ras Se ex pluribu aliis, uua Communes nobis cum Vir eximio fuere. Sed ecce, cum haec lypi describuntur, editum nuper Longinum Parisiis ab ovis aucher legimus in Aligem. Zeit mensi Spptembri hujus anni, quae editio, ut uini lectorum generi a uisaei at, etiam atque etiam Ptamus

17쪽

Iibsillo per tαθος acάφος redditur ' . Ceterum non rixabimur,

Si quis νιευε θους nostrae correctioni anteponat, dummodo illud lJάθου et X pungatur.

tum esse, quisquis Videt liaque anulius Scripsit antερ

Ol1γ:ρος του ταμο etc. Sed haec nimis audacter intrusa. Τοupii emendati : coc etco ευ ο lacia θαλαρις ιτα uco, muli probabilior, ut quae sine causa non inserat nomen Homeri, quo carere poS- sumus. Nam Saepe a Longin per solum σι loci Homeri ac Domosthenis inducuntur. Sed tamen ea quoque plus quam necessu est textus mutatur. Nos lenius procedente S unum illud τααου ejiciendum censemus irrepsit enim in textum ex margine, ubi aliquis η ὰ, α celetu, quae praecedit, per τολαμὶ explicuerat.

προσθηκω εμποδι μενου- απια Bene secit eis kius, qui de sanitate ultima vocis ubi lavit. Alii aut silentio locum transiere, aut etiam Verbum Ιαυακτει illustrari putarunt illo Viroiliano Et ponium iudi gnatus Araxes s ullam nos similitudinem intercedere credimus inter versum Maronis et locutionum istam. Non sane Longinus hic meram pro Sopopoeiam conatur sacere, utqui perquam ineptus esset Simplicius ei exponendum erat, quid fieret, quum quasi compedibus in .ciretur assectus sit autem hoc, ut vi sua destituatur, id quo ipsum serme credimus, dixisse Longinum Vocabulo proprio. Itaque nos ἀδυυατε proponeremus, si Verbi hujus nota nobis esset talis apud antiquos significatio, qualis in obuet τω sive ἀδυ92et: co hodiernae Graeci tutis ineSt, intransitiva scilicet, valens quod et io ἀου, et τος Sed exempla, qude S. V. ἀουvατέω congesserunt novissimi Stephaniani hesauri editores, nullam ejusmodi interpretationem, quanquam Satis illam probabilem,

demonstrant. Quare του substituere cogimur, Vocem Sane ab αδυυατε quod ad literarum forma ac numerum, piruli remotiorem, Sed quam etiam supra sect XI 2, significatione ea ipsa, qua nobis opus St, Scriptam legamus. Etiam quae verba

s' Cui cis erae pretium videtur cognoscere, quot modis a Longino notio ους en uncietur quantaque cum arietate, is ad la Heis ii dissertati uni cri-.ticae s libro . . Di 4. In una XVII secliun v. c. quinque modis Occurrjinus

18쪽

λυσι scribas, ad quod nos ducere videtur lectio codicis Vaticani a Τollio memorata απολυει9. Απολλυσι voluit quondamo Woiskius, sed ita ut mox ipse suam conjecturam missam faceret, quam tamen Emilius ipaldus, qui Venetiis anno 183 4 interpretationem Longini italicam edidit, non aspernatus est; Vertit enim sic l0 cum p iche perde la liberta de corso.

solam hic aptam videri lectionem debere. Duae apud eis-hium pro lectione ἀληθεῖ proseruntur, non talia sunt, ut facile ab omnibus probentur conjecturamque 1 ιεγεθε a Pea rei primum propositam et amor probatam invalidam reddant aut non necessariam. In eam nos quoque incideramus, nondum visa editione Pearcii, ideoque verba de ea fecimus, Praesertim cum a Spengelio non sit memorata. II. In Longin artem rhetoricam. Edit Speng. pag. 300, v. 8. Τὸ δε κεισθα σχ α μὰ δηior. . .

ρα ιοι, ορθὸς lc. Pro σθητο, quod nos non intelligimus, Spengelius notat dedisse alitum ηοτο . Si haec lectio codicis est Oscovensis, non habemus quod dicamus, si autem Bakii

est conjectura, liceat et nobis proponere t τατο.Ρ. 302, V. 14. Et τις τα νιγὶ συμ6αυτα ιεξιοι καὶ λογιζοιτο cIεIουοτα Libri habent καταλογιέοιτο, quod incliti ius in και ρI οιτο mutavit bene sine dubio quoad sententiam loci. Sed

leviore mutatione idem poteramus assequi, scribentes ἰ καταλογιζοιτο. Ρ. 308, v. 21. Πολιτευι δε καὶ επολιτευο καὶ μεταπεμπω και

eiskius, postquam perperam tentavit, Oedipo ut ipse in notis loquitur solvenda reliquit. Spengelius correctionem Veishianam silentio transiit. Sed quia sensus totius loci non

19쪽

ita patet, ut quivis lector supersedere possit eiskii inierpretatione, e quod nos ad eam refellendam dicamus, quanquam neque ab Oedipo oriundi praeserti cu id alimo-rayerus non permittat et nonnisi sicci grammaticis ac lo-xicis aliquantulum nutriti. Non hic Longinus si praeter Opinionem a permutationem temporum tractat, uti visum est Wolfhio, decepto ex πολιτευου. Nam si id esset, legeremus iii textu etiam ριετεπε sino etc. Sed Xempla affert autor ex insolito παρα τὸ κοivo, usu formae paSSivae sive mediae net Isu et ou et activae o ου,τω'. i' at priora quidem verba πολιτ.μεταπ. διε, in Solitiora sunt in activa forma, ut omnes noverunt, ideoque a Longino notata, pOSteriora autem Tot ου αα etc. insolitiora sunt informa passiva. Nihil amplius dicit Longinus. Non poSSumu autem non eloqui quod sentiamus de ultimis autori Verbis παρα et ... ποιουυτ ov. Videntur ea nobis perti nere non ad Omnia, quae praecessere Vocabula, sed lanium ad τοῦ ζούρια . . . ὁρῶμα . taque nihil contra dixerimus si quis larte post εἰρητα lacunam Statuerit horum sero verborum:

tum eis kius a sententia autoris aberraverit, e sua VPI Sione satis clarescit, quae est id quod dicitur secundum formani communem de iis, qui paliuntur aliquid quod ipsi non faciunt. s

nunc, quam apud ei stilum et Eggerum, facile oui me consentiunt. Sed nos secundam et tertiam locutionem sic olim

Videant viri docti, si haec distinctio aliqua se parte commendet.

' Ι'lustratur autem l0dus Longin his A. Gelli verbis: N. A. 18, 12. Id quoque habitum est in oratione facienda elegantiae genus, ut pro verbis habentibus palisndi siguram agentia suerent, ac te inde haec vice tuler sese mutua verterent.

20쪽

ei 14 - Σllitovior: γκα πλειους μετ' εκε tuo lavr: μης IIvωVὶς ὁδους ζροθο ι- δαξαψ . empe librarius vitiosam quam invenerat lectionem Iucoia η post genuinam de Se positam delere non est ausus. Spengelius eam uncis inclusit. Eadem pagina paullo post mendose legebatur usque ad Spengeliuiu χὀὀτοπος της Ivωγρης

εκε lut παραταξαμευηv. Participium tempore suturo scriptum: ταραταξογιεvη syntaxis flagitat. III. In Apsinem.

Corrigenda ita post χρη ζέου ponendum signum interroga

non ut iis medicam manum adhiberemus, quanquam hoc quoque fortasse steri posset, mutato tot ει in παιε t, sed ut que reremur, tales locos sine ulla aut critica aut exegetica adnotatione edi a viris doctis. Quid ex hac tanta lectionis varie late codicibus quid editoribus debeatur, plane ignoramus, cum Spengelius ac Walgius aeque taceant. Non pauci autem sunt tales loci in Apsine, ut v. c. p. 349 d. p. Πα ζας κατεστησατε

Pro is sensus requirit ora.

eus eorruptus esse videtur. Nullam dedi notam Speng. Apud