장음표시 사용
51쪽
D collocatione pron adi apud lautum si frontium. Gratum osso significet uel designet. Quae uis numquani ita obscurari potest, ut pron. ad sententiam percipiendam nullum momentum habeat. Quare quod de possossiuis ualet si postponuntur, ut carere et enclitica esse solere, ad haec adhibors non licst; sed si postponuntur, id alia ratione explanandum St. Cum porro momentum quoddam maius minusue semper haberent, ut, quo loco collocari oberent. saepius ambiguum esset, et cum pron dem et uerbis interiectis antecedens si subst. ipsum antecedens ui peculiari efferri posset, in his ut in possessivis discrimen intor utramque collocationem ante subst dico non stricte seruabatur. Sic etiam fit ut pron dem. quod solitam uim tantum habet u substantiu diuelli possit.
Subst ipsum antecedit apud Plautum 186, apud Terentium 59. uerbi interiectis antecedit 64, , 18
uorbis interiectis Aoquitur numquam. Ex his numeris apparet is Pron. locum ante subst ipsum habere, a quo cur interdum recedat, persequi conabor.
Pronomon I a substantiu soparatum anicteoclit.
Antequam exempla percensentur, sententiam AcHII, qui uberrime de significatione pronominum demonstrativorum disseruit in commemorare et aestimare necesso est. Is enim dicit p. 344 de pronomine is, quod ad enuntiatum rotativum spectat: Atque si maiore quadam grauitate efferri uidetur restringens aliquam fm- tum non tam is, quod per se omni ui caret, extollitur quam tota notio nuntiato relativo expressa, Is plurimis locis, ubi ad en relatiuum spectat, ut quidem caret, sed tamen id, quod Ac l. l. affirmauit, Semperne recte se habeat, dubito. Nam in sermon ualde difficile est totum enuntiatum ui offerre, atque etsi fieri posse non nego, reuera tamen rarissime accidit. Si contra ea notio, quae enuntiato relativo expressa est, ui offerenda est, id uerbo significationis communis fit, quod notionem repetens et in mentem reuocans comprehendit, et quia unum est, multo melius quam totum enuntiatum accentum sententiae recipiens uocis intontione offorri potest. Praeterea haec exempla ab iis, in quibus My pron ad enuntiatum primarium praecedens se refert ut s. 73 etc. u. p. 48, re ipsa distincta non sunt. In utroque geriere pron is notionem simulac repetit, comprehendit et ui effert. ron in his exemplis magnam uim habere mo ACHIVM quidem serio negare credendum est. Ρ. 349 haec uerba facit: Plerumque cum illa notio ad quam is pertinet insuperiore aliquo enuntiato legatur, hoc pronomen praeditum est ui notionis repetendae quae notio ad is adici potest forma sententiae statiuae uoluti Trin. 374 Soror illis a Ita uirgo grandis eam cupio, idem est atque eam sororem adultam , quae illi est, cupio , ubi eam, cum omni ui careat omitti potest, His locis collatis tron ipsum semper ui carere putare uidetur trumque enim modum
52쪽
lo luenili ad sententiam idem ualere credit Curii autem Ac sententiam suam de ui pronominis non ledita opera Deruerit et rem leuiter tantum attigerit omnibus locis eum uim pronomini negare pro certo ori diei potest, quamquam ex locis allatis uerisimile uidetur Sed uereor ne haec sententia illo ipso exemplo quod ΗΛc attulit. ii 2i refellatur. Qui illam metiam attetit Perleget animaduertet. quanta grauitate hoc dicatur eam ipsam puellam paul=ereni esse quam adulescens uxorent ducere uelit et quam languidum illud sit quo Ac sententiam circumscripsit In ipso pronomine omnis uis rei nouae mirae que inest, nussoque modo id abesse s,otest nos dicere debemus: henne si det sona ag - , Nam quare proti is uim non habere potest is significat is de quo supra dictum est, nisi ad enuntiatum relatiuum sequens spectat uerum tamen hic quo aue exempla quae BacΗIo obstant, inueniuntur ut g 62 u. Illa sigilificatio personam uel reni certam se mi et Otat et si eam PSam Hrsonam uel rem esse uel eam se multum interesse notandum est pron quod hoc significat ui efferri necesse est Inprimis cum antea de aliqua re fusius narratum est et deinde hoc in unum comprehensum Pronomine repetitur ita ut ad id quo antea dictum est referatur. opus est ut D 374 Aut 26 etc Eodem modo res se habet cum pro is talis substitui potest Significatio utraque ex eodem fonte defluxit, quamquam haec magis generatim dicitur et ut ita dicam collectiva est Exempla ita digerere mihi aptum uidetur, ut primo loco ea numerem in quibus pron is uim peculiarem habet, quod personam uel rem certam ει notans eam ipsam personam uel rem esse ui maiore ostendit altero loco ea exempla uenient in quibus pron ad genus spectans, non ad rem uel personam singulam in similitudinem pronominis talis abit: tertio oeo ea asserenda sunt, in quibus quamquam Pron non ita magna ui effertur Subst multo minoris momenti est. quam rem loco suo amplius explicabo
A Prom. IS i rem in lum denorunt sertur. Cum Amphitruoni pateram quam se bene conditam habere credidit, uxor pre,fert maxima cum admiratione dicit Am. 78 me eas profecto patera ciust dense; et porro p. 3. n. 186. g. 880, o 664, 26 Pr. 32. R. iis . Si is Ei heres ego uerbo lumbos distrarios u/lim ubi ira conspicua est. c. 68 Ea λmius ratio quod ex generi alteri prope accedit, i3 An. - s a Chrysidem nam Andrio ni id rat nomen in explicationi sequenti ut melius animaduertatur Εu 3l Hc 50 gurestum aut cum eum aut cum maxumum coniungi potest. Ad 368 qui id dedissem consilium c ut puella lenoni eriperetur de quo consilio quoniam
numquam dictum est sed id factum Sse tantum narratum St, Pron . ut Oe in pareat efferri nee se est Forsitan id tam Praeclarum ualere cogitauerit qui
piam. An Tim et He li uis minor est, item He I 47. In quibusdam exemplis uis uix inesse uidetur quaestioue dico, in quibus uerbum substantivum inter pron dem et Subst inseritur, ex. 're θην suis
53쪽
DP collocatione ron adi apud lautum et orentium. 47
ω homo' quodsi consideramus eum qui quaerit de ea ipsa persona uel re quaerere quae quae sit pronomine definitur, uim quandam ex eo effici videmus, quod pron. dein uerbum est, de quo quaestio agitur. Cf. ex. c. R. 105 Tuosne hie seruos est', ubi pron. Poss. eo ui effertur, quod de eo quaeritur. Pronominis tamen demonstratiui uis minor est in his exemplis. In nostra quoque lingua demonstrativo in talibus exemplis uim nosse ex eo apparet, quod nos id circumscribere solemus uerbis . hvadis det for en , . alibus igitur locis pron dem uim quandam habet 1 quare uerbum substantivum, quod noliticum est neque nuntiatum claudere solst'
insori par est. Sic Crc. 581. p. 702, g. 282 Pn. 146 Ubi is est homo Cro 652. R. 39l Quid eos argento actum Μο. 636. Quodsi uerbum breue monosyl. lubum quod is antecedit ictu oritur, legimus Quis is homost Mn. 660, g. 176Ρs. 984. Porro ui perspicua est ubi ron. dom solum satis est, sed ut plenius sonet uehemontiusque efferatur, subat additur. Nos just, adiungere possumus. Sic Pro eo ut maiore ponuntur ea, gratia i ea, causa. Ad id quod praecedit ro-soruntur Aul. 267 Mn. 892, n. 433. c. 348. In aliis exemplis ad enuntiatum sequens pron spectat Aul. 32. Μrc. 223 restituitur , c. 255 cf. porro
Aul. 575 et rc. 23. ron is et homo, quae uerba Saepe Pro Pronomine OlO OD- iuncta adhibolitur, continuari solent, et si continuantur pron non nisi raro ui effertur ex. c. s. 48 Eritii is homo est ι' Disiunctis uis augeturos. 348 sed tim se non nosse hominem qui alet. In initio actus quarti pidici mulier senem quoin quaerit postquam descripsit, dicitis. 36 Pervelim mercedem ore, qui monstret eum mi hominem avi ubi habitet, item fore n. 593 explicationis causa n. 904 in
quaeationibus Cre. 581, 652, cf. Aupra. n. 1022 Inter eosne homines ualet idem ac iam. maec exempla iis quam proxime accedunt, in quibus B Substantivum abesse pomat. Sed haec exempla in alia condicione sunt atque ea, quae sultra tractaui, quia in his non tam pron ut effortur, quam subst perspicuitatis causa superuacaneum additur. Causam ex eo peto quod primum pron substantiu loco ponitur, quasi ut solum extet, deinde autem pergpicuitatis et uerbositatis sermonis quotidiani gratia subat. quoque ni ponitur, quam ad rem in nostra quoque lingua propensi sumus. Causa ergo uerba disiungondi in his xomplis alia est atque in iis quae antea porcensui et quae sequuntur in eo tamen similia sunt, quod proti priores paries maiusque habet momentum. In prologis inprimis huiusmodi exempla inueniuntur, in quibus, quippe qui ideo dicerentur, ut spectatores, quomodo homine et res inter se nexi Ment, recte tenerent, cauendum erat, ne quicquam ambiguitatis inesset in Sed non modo in Prologis is pron hoc modo usurpatur, sed usque quaque, ubi res magis impli-
' Vt intellogas, quantopere poeta nisus sit, ut spectatores omnem rem recte tenΘrent, et
lΘge uersus prolori iliti a u. 104. 104 miles 10 inam amisam rei, o ritia matri, in mum apud lenam 10 multi 110 lena ubi quasi de re nondum liqueat, apponitur: matri mulieris Quam tundo Univ kraahri t. Tom. XXXVII.
54쪽
tae exponuntur. Haec quoque exempla inter se ut dissimilia sunt in aliis subst appositio quae uocatur plane esse uidetur in in alii magis minusue summuacaneum est in omnibus autem proti maius habet momentum. Exempliun luculentum prologus Am praebet, ubi v. 98 Amphitruo Quictim, sic ex
799, u 12. d. 15: g. 13 pron quoque salua sententia deesse potera qu-- quam potiore tum est.
C. u idem quod TALIS uadet. Inter pronominis is in his et in prioribus exempli significationes id intorest.
quod in his ron ad genus refertur in illis ad certam rem uel personam Cum in significationem tulis abit significanter quoque dicitur ut notione aut uirtutis aut uilitatis imbuatur quod cum ita sit una cum significatione plenior m iore quoque intention effertur. Haec significatio bene nota est exemplaque ubiuis sine negotio reperiuntur ex lauto unum assem in quo nec saria est haec uis. 9 166 sq Plerique homines, quos iam nil effert pudes, Ubi puden mes, ibi eos deseri pudor, Quom usus ut pudeat os adeo tu's. Cum pluralis ante usurPetur is necesse est ualere: unus do eorum genere talis v. xempla pronominis attributivi suntos. 72 sq. beneficiis me emere movum suom sibi Eos me decretumia persequi more patris i. e. tam bonos mores, M. B. 606 In eum ore mense res
iocum, ut nesciam, item i. 369 h. 175 B. 1086. g. 21. 623 9 Ρs. 137 590 828, D. 1022 inc. 548 Ut eo essem animo t. o. tam malo, qualem descripsisti. Haec restant exempla, in quibus is ui caret in omnibus pron ab nuntiato relativo subsoquente excipituri R. 108 ea iam olim gestauit crepundia, c. 3l, h ni3 1013. subst etiam nisi c. 31 ad en rei referri potest, ct infra P. 60.
Pronomon I substantivum ipsum anisoctoit.
Disiunctum ut alia pron is antecedon ui offertire; sed etiam subst ipsum antecedens ui efferri potest in plerisque autem exemplis uis solita est Haec ut ferre opus non est, in illis tria illa genera decemuntur quae supra uidimus. rinnomen ut rem uel personam singulam denotante effertur ex. c. m. 14 id si tim Amphitruoni non erit; 20 ex. - est adis n. 201 Non eo enere sum- prin otiae, tam si sumus servae, Ad 272, fori se etiam B. 143. - Subst. Supisruacaneum
erus meus amabat, deinde, nam is initia Iliam Coniel in navem mitis vim matrem suam Ea euehue intillam inierem in Ephestim advehit. onn hic distinctio abundat Illius erupicuitatis Atudii exemplum luculentum est g. 142 quamquam in eo ron et subst continuantur. De PronPOSS. u. p. 19 et 28 his p. 1. Sic explicanda est quae dicitur synenis generis in conuicii esμ SCHMALE, andb. d. klaas Altinod Μ LRRm 2 p. 225I ex. c. B. 109 Is me serius auro aque ait dit certe han, do bos en .
55쪽
D collocation pron adi apud Plautum o Torontium. 49
addi uidetur s. 336 sq. amentum Me remisit - adulescens uenit modo, qui id ar- perium trulit, B 686 805 Cas. 39 48, st. 171, p. 65, n. 77,irc. 234, g
142 cf. p. 47 a lin. Haec exempla iis, in quibus uerba separantur, simillima sunt, et ut ea hoc modo comparata sunt, ut res quam planissime evadant, quare etiam pleraquo in narrationibus et descriptionibus inueniuntur id autem interest quod pron. o subat in his artius coniuncta sunt et pron. tuus momentum habet quam in illis Cotera x. ubi uim solitam is habΘt, afferre opus non est. Praeterea in plerisque exemplis praecipue apud Terentium, qui 1 tantum habet, in quibus uoces rei
modi ea in gratiae saeti non insunt, certae paucae uoces extant, quae Saepissime cum pronominibus coniunguntur.
Pronomon I substantiuum Θquitur.
Tres loci, ubi pron. Subst subsequitur, melius sic intelleguntur, ut subst. ut maior ui efferatur, ab otiuntiato diuulsum anticipetur et deinde pronomine repetatur. m. 255 Sed proelium id tandem diremi mae, Cas. 55 Filius is autem armνyertim adlegatii suom 767 Uilicus is autem cum corona rum lat. Sic nos quoque dicimus moti rabbningen, denses, ut aliquem ad rem nouam attentum faciamus Haec uis peculiaris ex eo apparet, quod in omnibus his exemplis transgressio ab alia re in aliam fit, quae uno loco sed duobus autem, quod tertio loco post pron. ponitur, notatur. Quomodo hoc intellectum uelim, hac interpunctions ostendi potest: Vineus, is autem - h. l. is nisi hoc modo intellegi non potest. Alia ratio est duorum ceterorum exomplorum: m. 994 Siquid patri volupest, volvtas ea mi multo maxumast, p. 358 Quod bonis benes beneficium, gratia ea gratii si bonis. Ea collocatio adhibita est in hoc, ut uoces beneficii et gratiae, quae inter se opponuntur, quam proxime ponerentur, in illo, ut volupe et olutas
D pronominisci in nuntiato oolloeationε.
In exemplis supra allatis, quae pron a substantiu separatum praebent, aut pron primum uerbum enuntiati est, aut uerbum praecedit, quod potior iure locum primum occupat, ut coniunctio, uox interrogativa, praepositio, cf. porro te subi in eam Aul. 689, iam ea te ea amo. 348, ego in eum Ph. 175, hae in ervi ea ιμε 1013. Exceptiones paucae sunt: p. 36 qui monstret eum Pn. b, An. 86. 799 Eius morte ea ad me lege redierunt bona, ubi pron bis occurrit, c. 147, Eadem res est in xemplis allatis, in quibus pron subat ipsum antecodona uim oculiarem habet, si haec excipiuntur: B. 143 An hoo ad eas res 805 I te dirissit -rtim, si 171, t. 20, d. 72. In ceteris exemplis xceptionos frequentiores sunt, quamquam pron solennem sedem in initio enuntiati habere apparet, et ut hunc locum obtineat, opera datur ex. c. R. 11b Diredum In eo ensistia lium rartim quid sit. Porro exempla haud rara sunt, ubi uerbum atonon, quod locum secundum petit, antecedit, quo facto pron dem in locum tertium retruditur, Aut ib
56쪽
qui mi id aurum, cf. m. ii Et haec ob eam rem nox aliud pron subiecti uice fungens antocedit m. 113, Aul. 201 nunc his eam rem. a exempla, in quibus pron in enuntiato interiore extat aliis uerbis, quae minore iure anteponuntur, praecedentibus, apud Plautum non plura sunt quam uiginti quinquo fore do ducentis
paene apud erentium ratio fere eadem est. Si exempla, ubi Pron eum SubStannitu coniunctum non est, collecta erunt, idem sine dubio ueniet et fortam melius apparebit, qui Subst suo pondere ron aliquo modo cohibet ex. c. assero St. 539sq. et Ilio Dum emant . eae erant duobus nuptae fratribus. Causa cur is pron initium nuntiati petat ea est, quae in prooemi commemorata saepius est et in sermone quotidiano inprimis apparet ab o quod notum est initium capitur, et id quod pronomine is designatur sempor notum est nisi scilicst ad nuntiatum relatiuum sequens refertud. Haec uis incipiendi praecipue in narrationibus apparet, cum is primum uerbum enuntiati est et coniunctio omittitur ex. c. m. 100 Is nunc Amphitruo eis et iis locis, ubi pron in unum Omprehendit omnia quae antea dicta sunt, ut ex. c. s. 73 - - mores, N. 473 Eam nunc malitiam 3 . Multa alia praetermitto, neque cauSRS, cur ron interdum re cedat, hic persequi possum, licet magni sit momenti.
Subst ipsum antecedit apud lautum 582, apud Terentiuin m substantiu separatum antecedit . 230, ν 77. subsequitur , 111, . 82. uerbis interiectis sequitur , 23, 3 8.
Ex his numeris hie pron apud Terentium saepius postponi quam apud lautum rarius autem a substantiu disiungi apparet. Subst ipsum autocedens interdum ui praecipua efferim' et quod, ut iam commonui, uis semper quaedam inest, quae interdum Praecipue augetur, pron. etiamsi ui non maior quam solita est, ad subst A non iam arte applicat. Quare pron hie etiamsi ui praecipua non effertur a substantivo disiungi potest. Quam ob om in uariis collocationibus adhibendis in hoc prono mine poeta non tam ponderis et significationis rationem habuit, quam rerum aliarum ut rei metricae et collocationis ceterorum uerborum. se rationes xhiberi non possunt, nisi exempla singillatim excutiuntur, quod in tanta copia uix fieri potest; saltem fructus non tantus erit, quantus labor. Ea igitur exempla, ubi pron subst ipsum antecedit, silentio praetermitto; d aliis notabilia sola afferam, x quibus ratione collocandi ne in hoc quidem pronomine plano obscuratas esse apparebit
Pronomon HIC a substantiu Soparatum nictoodit.
Vis huius collocationis in o deprenditur quod pondus praecipuum in his exemplis pronomini saepius additur Sic est, cum quidem sequitur Am. 736 Non de
57쪽
sivi timam. Cetera exempla pronominis sequentis, ubi sine dubio cum gestu agondum est, uni triginta. Aliis locis sic agi potest, quamquam de eo ambigi potest, ex. c. fores in n. 609, cf. n. 1124: t. 27, 1001 Eu 28 etc. Hoc cum eo bono consentit, quod p. 1 dictum est; nam manifestius res designari non polost, quam si manu monstratur, nec multo minus mauisΘste monstratur cum his ad enuntiatum sequens spectat. Cur pron his hanc significationem habens postponatur, difficiis explicatur ratio plane alia est atque in possessivis, quae substantiu praecodentiatona subiungi solent. Apud quaedam uerba hic ordo magis roquentatur, quamquam pron otiam intordum antocedit. Condicionem ha imo semper, quater praeda haec ter hane praedam bis annum hune ter sed semel hunc annum triduom Me quinquies altero ordine ter nocte hae quinquies, saepius hac nocte. Sod schis xemplis pron sine discrimine utroque loco collocari posse apparet.
Pronomon HIC uorbis intorictetis substantivum Soquitur.
Quod do allatis xemplis subsequontis pronominis dixi, etiam magis de pronomine sequente a substantiu disiuncto ualet; nam pauca sunt, nisi aut pron. gestus subsequi debet, aut ad enuntiatum sequens spectat. Rem gestu monstrantis sunt 16, ex. c. Aul. 385 Maevium emi hoc B. 728 Cape stilum propere et Minas tu has tibi. Ad nuntiatum squens in his spectat primarium: u. 732 Verbum Aere hoe erum erit sine Cerere et Libero friget Venus undarium: A. 281 eoasionemo primere hane quae, et Cas. 17. De ceteris ex debetur lusu uerborum m. 624n Mω em lepidum est ratine nactust, chiasmo h. 352 sq. tinc. 546 Id nunc res indicium hinc facis. Verbum tonon insertum at ego a. 99 et 84, strat. 18 esse Ph. 352 Ad. 348, ctrcle u. 732. Haec duo rostant: p. 161 ita res Quo hine obieetas tibi me. 832 filium inde hunc natum.
Quamquam pron iste ut hic forma et significatione grauior est, ut uim quandam semper habere necesse sit, in iste tamen uis collocationum uaria magis apparet, praesertim cum pron antecedens a substantiu seiungitur, quamquam non semporuis aucta hanc collocationem sequitur. Interdum etiam pronomen subst ipsum antecedens ui praecipua effertur, quamquam hoc rariu est.
8ubst ipsum antecedit apud Plautum 196, apud Terentium 46. substantiu separatum antecedit 76, 23.
Ex his exemplorum numeris iste ut hie saepius apud Terentium quam apud Hautum subsequi apparet. Exempla, ubi a substantiu separatur tot non sunt, ut de iis certum iudicium seram ratio facile computari potest.
58쪽
ponderis causa factum ess aps aret. Porro talis substitui potest B. 160 mrc. 982 Ρ8 3b Tu qui pius, Hoc es genere gnatus nummum non ubes; u. 862 Ad. 732. Haec exempla ab iis, quibus contemptus ineat, separanda non sunt, cum in utriRque pron ut pleniore imbuatur haec autem significatio apud comicos non tam conspicua est quam apud posteriores et si adest, ir uel indignatio saepe cum a coniungitur. Sic hominos meretricos horrontes de iis loquentes hoc pronomine utuntur . 80 ut solet in istis feri eoneiliabulis. 72. n. 266 cf. porro Aul. 198 Moivios noui solvos qui Μrc. 982. g. 293, 318. o. 7, 4b. n. 297 Ad 388 836.
Huc referri possunt etiam m. 942 Μο. 57 2. vlio septu alii affectus animi Pronomine iste exprimuntur, et ira inprimis. Compluribus locis Amphitruo iratus et Mercurius minas quam uehementissima Sosiae intendunt omnibus locis isse interdum tuus quoque, iidditur in minis acerrimi etiam a substantiu disiungitur Am. 28 Ego pol te istis vis pro dietis et malefactis, furcifer, Aeetiam , 348 Bb7.1033 his locis otiam pron poss. uel pers additur . 589 cf. porro As. 698 Aul. 49. n. 520. g. 293 An. 760 caue quoquam eae istoc recessis Deo Iudia gnatio luco Aul. 46 Cum istaein te oratione huc ad me adire ausum, inpuden8, 410, 8 932 mg. 364 mi. 590. Cum impatientia commixta est re 942 Quin tu istas omittis nugas, Mo. 72. n. 513 514. Porro ubi is qui loquitur, simulac rem miratur, irascitur, Am. 609 iste qui sit Sosia, hoc dici volo, t. 973 Quin istas pravitas', u i;56. d. 73 sq. Sod otiam huius pronominis exempla ui non aucta sunt de quibus conser quod . 50 de his dixi. Verba tona inserta sunt sim B. 1039, 'stΡr. liue una cum attributo. Aul. 16 stoc 535 uocatilius intorcodit 'Cst. 49
cs. p. 53 a 2 et Eu. 695 pron a sontentia relativa excipitur. Pron. Rnteire necΘSSe est. cum non repetatur Cas. 384 num ista aut op una sors aut ubis ast tua in Omnibus excepto Crc. 224 unum uerbum inseritur, nam attributis st. 25 et r. 16uorba disiungi non puto. Restant 1 ex ubi si disiunctum uim praecipuam non habet.
Pronomon ISTE alio modo oolloeatur.
Pron iste loco solito ante subst ipsum collocatum siletitio praetermittor licet. Nimirum hoc quoque loco uis quamquam raro augeri potest ex. c. m. ii. 820 Αs. 32 etc. Pronominis subsequentis ui eadem est atque antecedentis de exemplis dis-Putrere opus non est uis augeri potest, x. c. n. l7, ubi ira adest. Sed ea, ubi Prori. R Substantiu separatum sequitur afferre fortasse operae pretium erit. Ho-naitiis uehementer irati sunt ut 53 eulos hercle ego istos, improba, ecfodiam tibi Crc. 19b R. 1069. Substantivum ut maiore effertur: g. 770 Dari Mune ratione- uolo ν At ego mihi anulum dari istune uom uolo Ps. 292 Ad. 14; n. 730 attributum magian ui offertur Nova nunc religio in se istinc incessit Inter duo substan- uua, quorum o utrumque pertinet, extat pron. B. 40 Muli more isto atque me lo
59쪽
ne collocatione pron adi apud Plautum si orentium. 55
Mison et p. 374 chiasmus adest Urc. 20 sq. st m. 770 sq. uis solita esse uidetur An. 332 st Ad. 12.
Quaestio de significatione pronominis ille multo implicatior quam do steris esse uidetur, quod ille et pron. τριτοτριτο est ad idem genus atque hic et iste portinens et in similitudinem pronominis is abit in). Vt uidoah quam largiter adhiberi possit, operae protium est, Stichi uorsus 39-b66 pollegere; sed nos de collocations
Vis pronominis particula quidem addita augetur St. 61 ot c. 11 Me illis quidem hine verberat uerbis. Contrarium exprimitur uerbis R. 1 Ιου illitis laudare ins formam virginis Et aliarum itidem Ps. 1030 R. 74; u. 669 sq. Ratio contraria e sententia elucet m. 26 ille quoius hue ivssu uenio Iuspuer, ubi Iuppitor histrionalis uero Iovi opponitur item 27, g. 127, 131. Alia uis sprenditur ex. o. m. 801 Iam illue non placet principium de osculo, ubi uim ilis habere particula iam tostatur, As. 244 861 Ego quoque hercle illum antehac hominem semper sum frugi ratus 1 ex. De ui aucta pronominis in quaestionibus cf. supra p. 47 eiusmodi sunt p. 82 Quo illine est laetitia', p. 33, g. 361, ΜΟ. 10, r. GPD. 29. c. 14 Quis illis est homo est recte insertum est. Interrogantis sunt porro haec: p. 161 Quid illa se fricina igitur', r. 29, n. 468, s. 597 R. 491, 851, 1406. Cum his exomplis ea conferenda sunt, in quibus res uel homo diserto dofinitur si pron ille id quod definitur demonstrat: p. 87 Hic illest eneae doctus,Mg. 88, 165 mo. 162, t. 196 in his homo quidam manu monstratur commemoratur modo ro. 268 hinc illas evra et R. 771. Porro uis δεικτικη conspicua est in orbis in illiso habitu aedibus Am 97 Cas. 36, n. 95. In aliis ex perspicuitatis causa pron ille additur, quibus de exemplis i. quae p. 47 do pron is dixi. s. 360 nam si ille urgentum 'Mimspes hic asteri, Pn. 70, R. 81 1405 ad hoc onus stiam rorarondi sunt uersus Stichi 43, 55b; uersus non sint; RITHcΗL fuisse illum transposuit; alii aliter), 57, 66 cf. autem . 45
Ρron ille uim tulis, nisi superuacaneum est, habere necesse est l. 127, 1. porro R. 1251 Ph. 29 inc. 602 Hane matrem habens talem, illam autem uorem, ubi alem uoci illam respondet. Eu. 372 In illis fruare eommodis i. e. tantis, quanta Cf. AcΗ, Studia STUDEMVND II, p. 29 et 316.
60쪽
desci ipsisti . 366 sqq. Indignatio admixta est p. 327. t. 751 Ad. 448 sq. Cf. porro haec, in quibus motus animi inest: m. 1043 Ego sol illum ulcisererhodie Thessalum uenescum, Aul. 662 R. 491, 184, u. 302. Quindocimex restant ui non aucta. Nam haec coniunctio uerborum ille Iuxit Iuppiter Am sit, ΜΟ. 398, s. 23. nec me ille sirit Iuppiter Crc. 27 potius appositiva, quae dicitur, quam attributiva esse uidetur ille faxit Iouem dico. Si enim ille adiscliue dictunicum Domino dei coniungitur illum Iouem a uescioquo alio discorni credidoritquispiam ut reuera fit Am. 26. Cf. tamon Verg. n. 7, il=M Ius iter ine monebat.
Pronomon ILLE substantivum ipsum nictoodit.
Pronomini ille subst ipsum antecedenti raro ui peculiaris in t ut n. Nunc ille geminus qui Syriacusis habet, distinguendi causa rc. 40 sq. Quiu illa forniumuirem fumilius Flagitium sit si sequatur i. e. tam eximia et pulcra. Affectus unimi adest: st. 662 sq. quam illam unum inridere me ut inem, satiust mihi Quotiis miti interire. - f. praetore Cas. 78, p. 323 chitramus), g. 2I0, ΜΟ. 93.
Vis exigua est, praesertim si pron ad adi substantiu uico fungens pertiliot: quod etiamsi significations loniore quam noster articulus St, ei tamen saepe Proxime accedit in Am. 37 illi iniqui ius ignorant, 18, Pu 620 n. 93, 26; u 643. h. 64, d. 360 493, 692 866. Iuterdum tamen uerba inseruntur: ut 48 3 quo ulce nubent diuites' ubi in transgressione subiectum maiore ui effertur, B. 1l MCp 663 irain. Hi si die quin illas ultera. v. 16 hodie insoritur ut p. 663. h. 682 ille si me alimus adfinem volet, ubi ratio contraria filius tutio inest. n. 27100 propter me illam deeipi miserum sinam uim pronominalem ille retinere uidetur il l bou, de olyckligu) Ille adi numquam sequitur nisi Ad. 624 garrulin illi it D. 85 Andrim Illi in chiasmo quamobrem coniectura FLEcκκ1ΗκNi R. 22 scelesti i
Pronomon ILLE Substantivum Soquitur.
Si pron ille subst subsoquitur, in magna parte exemploruia nil enuntiatura relatiuum sequens spectat ut Ana. 1103 puer ille, quem-; 0 ex. cf. Ad 384 diem illum s quom Ad id quod squitur poctat otiam Eu 784 eonsilium cillud reetumst Mooccludendis edibus. Inter subst si adi. ad subst perti non intercedit sexies ex. i. B. 36 peto illo altero: inter duo substitutiva copulata, quorunt iis utrumque Θ tinet, inseritur,rc. 269 simia illa atque indus et n. 12. De exemplis ubi pron ille a substantiu separatu in sequitur nihil corti dici potest. Subst ui effertur Aul. 87 Araneas mi ego illas seruari uolo et quoque additur D. 753. Cetera haec sunt: Am. 307, Ps. 9l0 AEu. 1015 sq. um ad subst illo referendum sit ambiguum stram. 625 Sosia, inquam, est ille.