장음표시 사용
41쪽
Do collocatione pron adi apud Plautum et Terentium.
dico, ad sententiam nec essarium si, quamquam ui peculiari praeditum non ost; ox. o. si quis quem seruum alicuius esse pronomine addito significat, usque de so agitur, cuius sit seruus ut a. 1162 Pisu lus tuos alimauit tine. Huiusmodi sunt fors 200 ox Am. 18 abisse eonfectu meo i0. Eaesumite, inquis, qui ei ore meo eridiata prae metu. In coniunctionibus uerborum ut me atque Operam meam pron. quamquam nullam uim habet, satis scossarium est 2 ex.).Ρorro etiam hic Oxempla sunt, in quibus substantiu pron praeualeat. De
honoris tui eatisa h. 638 cf. m. 867 u. p. 27. Formula soleirilis in eapiti tuo sompo hunc ordinom seruat s ox.ὶ cf. n. 45, ubi uis contraria aliter ex. c. Μh. 275, ubi vox propriam significationem retines. Vae aetati in p. 8M, St. 594, sed in vostrae retrii n. 783. Re ora haec non multum differunt a in tibi: Vae vili atque aetati vae R. 375, cf. 346, cf. de viis meo uni omitii Aul. 700 cf. c. 19ὶ pro ea te tuo dedimo 2i1 300, ubi stibat ploniorem significationsin habet. In e nune omnes spes uni inisti mein s. 11. Huc pertinent porro haeuocos animus Am. 14 Aul. 827. s. 110 B. 28 Μr 1. 40. n. 411 mc. 34: ingentam Αs. 77, p. 368 Mua p. bl 8, p. 94, D. 7 eorram. 22 Μn. 246, sod in his omnibus exemplis pron ut peculiari praeditum non est.
Exemplis, ubi pron. 6cessarium est, ea proxima sunt, in quibus Pron. quRmquam minus necessarium conexum rorum amplius explicat ex. u. Dordalus
leno in scaenam ingrediens r. 400 sic loqui incipit: Quidnam esse Meturtim hune dieam uirinum meum, es. m. 448 Noui erum, novi clinis nostras, fer 80 ex. Inisrhaec Xompla a notanda sunt, ubi substantiu uel pronomini subst apponitur et pron. pom. huius substantiu attributum os ut r. 400 supra allatum St. 74 mrasutia noster i simus. osa modo perspicuitatis causa additur, modo satisnechmarium AEM, ut R. 92, quae exempla suo loco attuli. Rei natura fert, ut saeps incertum ait ad utrum genus Oxemplum referendum sit, cum tormini corti non sint; re ora tamen hoc non multum inrureat. Sic dubia sunt ea exempla, ubi pron omni fore ui priuatum ablativo additur, ut lonius sono ex. c. m. 255 Sed reaedium id tandem diremi n- inseruentu suo. 22 ex. Si ablativus modi, est, aries grammaticae ' attributum necelsarium osse statu tox. B. 1070 use nostra redue - Mercitum; et in exemplis ut m mos grauidam erit is eam eo meam stilo uix abesso potest; quodsi vox frequentissusurpatur, intordum attributum omittitur exempla praebon uerba merseo et im-- merito. apud quae pron posa modo ponitur modo omittitur . p. 15. Ad postremum affero ea exempla vocum, quibus nocessitudo aliqua significatur ubi ratio
primominis possesaeui ponondi adest; sunt 82 in plerisque abest, u infra p. 36. Hoc genus finibus incertis sensim in aliud delabitur, in quo 3 Pron. OSS. supctructoanctum M uidStur
si sontentia non mutata domi potost Pauca eiusmodi exempla inuenimus cum s si ipsum ante dit hic autem multo maior est copia Oxemplorum, ut hoc P -
42쪽
36 artin . Unaon. nomine subsequente quasi sui iuris et huius crillocationis proprium esse uideatur. Ρraecipuo pron. oss. ud ubi tum enuntiati spectana scriptores prosae orationis inittere solent quod facile intellegi potest, uomici autem, quo sunt huius pronominis amore saeps udhibent. Interdum inmon in tali enuntiato pron. ut sententia planior fiat nec a rium est ut Atii. 8 simulque ipse Moquar nomen meum, quae exempla loco suo allata sunt cetera sunt fere 105, ex. c. m. l29 ne quomis e meden sem-m et conservom suom, p. in qui pol tis ope vostra ε-rier, cf. capite ransi. In aliis fere 47 exemplis o sutontia tacito colligitur eam ergo ob rem id addoro opus non erat. x. c. m. 213 Supeis nimis ferociter legatos nostros inerepant cum . 20 legatos ad Toloboas misso osse narraretur, leuatos solum satis erat. 0b Spes atque pes itin,n in arent multi in peetore. Porro magna copia tutium exomplorum apud uoces, quibus necessitudo liqua significatur, inuenitur: sunt paene centum quinquaginta.
Adiectivo inserto subst et pron non disiunguntur cf. p. 31ὶ exempla ceteris M- millimi sunt. Vis deprohonditur in anaphora n. 069 Pater vos is 'at fraterrum dis mitis. Necessarium Pron. Si c. 774 et u 27 sq. Parmenonem Summum 8Mοι sed . . melius mamus substantiu uice fungi dicitur. Explicationis causa additur B. 1ll3. Cas. 478 mrc. 83, h. 35. inae cl. p. 33 sq. insunt M. 901 Cas. 576. 82b R. 666. amor i c. l. ron intor attributa insertum stirc. 986Ubi locis res summa nostra publiear
In paucis exemplis, ubi duo substantiu coniunctione que copulata sunt otpo's. sequitur id intercedere necesse est. Aul. 724 sq. Mο-- sne defraudaui ni- intimetus meu u miumque metιm, p. 44b, st. 365 R. 674, h. 4 chiasmus . In exemplis longe plerisque pron poss. aut omni ui citrere aut, etiamsi ad sententiam 'cessarium est ut latum non esse iam uidimus. Ergo poss. subst. Aut sequens subst ipsum antocedenti simile si hoc tamen saepius uocossarium e tminusque saepe ut apud eas praecipue uoces, quibus significatur necessitudo aliqua, Hupervacaneum ponitur . aioris autem momonti ratio est quae inter a exempla, in quibus poss. ut peculiari offertur intercedit. Si enim posa antecedit non paucaon sunt exempla, in quibus sententia soli iudico poss. ui offerri; si subsequitur, Sem Per fere alia rntio cur squatur, adest. Sic res se habet, si attributa per chi-nsnaum uel naphoram collocantur, cum figura orationis ad uim constituondam ualeat. In ceteris exemplis ubi haec ratio non est, fere semper oss. hoc loco collocetitum esse uidetur, quod anteponi non poterat, si alia uerba, ut decebat, ponenda et leges metricae seruandae erant. In plerisque poss. colum uel uersum claudit, qui locus formae iam hicae causa pronomini possessivo aptissimus et frequentissimus est Pauca tantum exempla excipiuntur: ea primum an quibus noster et Mis extant
Ρn. 399 645 mi. 50b. u. 3l3. h. 29 Ad. 4923 quae propter formam grauiorem
43쪽
D collocatione proh adi apud lautum et Tersntiuin. 37
ad accentum proprium amittendum non tam proua quam lia erimi Formae aiiabicae pronominis ut elati in interiore sed uersus leguntur g. 84. R. 76b. t. 79b. h. 83b, ubi etiam necessitas quaedum inesse uidetur, de R. 283 v. i. 33 . et praeterea in paucis exemplis, quae affectum animi exprimunt in quibus uis pro nominis ipsius tanta non est. Quantum ad collocationem pronominis immutandam ualeat exitus uersus ut uerbum huic loco aptum adhibentur, de causae uoce Eo demonsti fuit v. p. 4ὶ et hoc in aliis quoquo exemplis hilud parui esse momenti ratus sum quod si prori. sequitur, tam late patet ut sua disputatione diguum sit Do b fero exomplis pronominis forma iambica uel pyrrhichia subsequentis 600 fero pron in exitu uersus et 30 foro in no coli ant diserosin et docem in creticis praebent in Ressatis apparet. Paulo plura exempla sunt pronominis subst ipsum antecedentis. quorum 12 lautina e 1 Terentiana pron in fine uersus habent dixerit utent
quispiam horum aliam rationem esse cum pron. quod cum Substantiu nrto Oniungitur, intercapedine uersus ab eo diuellatur. Quodsi ron a substanMuo disiunctum antecodit, do b ternas exemplis undecies in fine uersus et bis in fineooli extat. raeterea numerus exomplorum pronominis subsequentis, quod in fine uersus extat, tantus est, ut rem aliter mi roborare opus non sit hoc orgo certo constat pron poss subsequens forma iambica uel pyrrhichi postas comicos in fine uersus in iambum exeuntis magis quam alio loco collocare amare, quod. Si prou. R Substantiu disiunctu in soquitur otiam magis frequentari uidebimus. Solita hac collocatione factum est, ut etiamsi poss. uim peculiarem libebat metri causa iost subst hoc loco quamquam raro poneretur. Si ita est, Poss. uix encliticum osse potest quod sua ui si accentu efferendum est. Itein aegre encliticum esse potest, ubi subst in fine uersus prioris pron in initio sequentis extat quod interdum inuenitur, praesertim si subst uox retica est ut lius ψω si ex . . uox innabicii ex. quadrisyllaba 3 ex. in longe autem plerisque exemplis pron. quod ut non effertur, noliticum esse consentaneum est quod interdum inetrum Onni uni
Pronomon possossivum a substantiu disiunetum Aoquitur.
Haec collocatio apud scriptores prosae orationis inusitata a positis comicis satis frequentata est. Non dubito quin in prosa quoque oratione exempla Ruca inuo-niri ossint ALBEEcni quidem . . nulla stert cum autem apud comicoHmagna copia adsit haec collocatio magis poetica esse tum uidetur quamquam n rum notum est, quomodo res se habeat apud prosae orationis scriptoros et poetiis cetoros. Haec 3pinio etiam magis confirmabitur cum pleraque Xenapin loriariis iambicas uersum concludentes praehere infra uidebimus; sed primum quae uis sit pronominis possessivi hoc modo collocati, xquiramus.
44쪽
1. Pronomon possctssivum ui Nortur. Ab iis ex ptis in quibus pron uim peculiarem habes, et ab iis quidem
quae chias mum naebent incipiamus; quo facto statim apparet haec exempla perpauc et pro ratione omnium exemplorum pauciora emo quam a ubi Pron. subsequens pars hi mi est. Quodsi uim pronominis seiuncti accurotius considorsa. in multis ad sontontiam leue utque carons id emo inuenisa, ut non nisi, ut chiasmus expleatur, adhibitum osse paene uideatur. In his xemplis ad subi ma'. refertur et uim perparuam habet: m. 662 sq. As. 2 sq. ti mihi tua riuione omnem animum ostendisti tuom, at 36 Crc. 7, g. 507 Ad 170. Itom in his POSS. quod ad subiectum non refertur uim paruam habet B. 34 sis hie soda θ' u sis hie hostia quem anneio ma Cro. 10 sq,, c. 78; e 696. Si uis contraria dest, saepe in prior mombro hi mi pron antecedit ergo sequitur in posterioro: s. i minora studio. erant vostra omnia, M. Msq. Ps. 857 R. 355. 364 2ὶ St. 19 sq. . n. 71. An 646 si pron in priore membro sequitur uim multo maiora habo antecedens in matorior As 605 Minmoni iam neιM De tuo huius sermonem aeripiam, Cro 602, g. 284, 1048 Mo. 326, Pn 892 praeterea re. 60 et n. 892 exceptis pronomina quam proxima ossinoantur. - Am. 827 utrumque alii notioni opponitur; u. p. 26. Chiasmus . non plenus hic unus osso uidetur St. 664 sq. Ibi orier emat Ibi m retia ea noαεπ.Ηc. 249 in rem et nostrami dis tram, e inseri necesso est. aucis locis uni voci
An sphora ubi utrumque pron sequitur olim rarior est. Vis minima Am. 095 sq. Pris primo me e rebamur vase Edia viae eonfiageb in rure Aut 812
Μrc. 26l; nec multis exomplis uis aliqua inest Ep. 663 sq. p. 31 Quam tu filiaem
tuom, tam pater me meus desideras hoc tamen loco re fra coniunctiones attributium pron personalibus opponuntur. p. 90 Nessa iam uiam me suam esse, non emo Amemaue --t, ubi suam ne nocessarium quido est cf. u. 5883, sed studio montannitatis additur Deio. Mot h. 101 v. p. 32.
Cetera exempla ubi pron hoc modo collocatum ui offertur aut uim quandam maiorem habet nunc afferam. Aul. 200 De eommuni re appellare mea et tia et s. 584 inimi m est Arene communem meum atque uostr in um omnis his attribulis sententia Ocis communis plenius explicatur quare sequi debent, 'as. 41 μααωmerumst mea atque maiorum meum subat ut ironica offertur cf. o. 33 Dron tantum necessarium ost. Praeterea his locis ut c. 249 cum pronomino possialterum attributum copulatum est, quare attributa ut quae grauiora sint, sequuntur
45쪽
be collocation pron adi apud Plautum et Torontium. Minptias duxisti meo sic scriptiam esse uidetur, ut uersus in iambum exiret. In Θ-teris exemplis subst ut priaeualet. Aul. 427 Sed in He bus quid tibi meis nam erat negoti e collocation aedibus maiore ui efferri apparet. Item subat ut magna effertur Orc. 698 Bene et pudice me domi habui u Haud voltintate id ma lapio huis habeto quom pudiea's gratiam, neque alio loco pron. mni poterat. m. 62b Perdidisti me et fidem mecum tuam, idem ut tuam, sed quamquam Pron. 'SS. impersonali me contrariam habet, uocis fdem uis etiam maior est, e quo causa collocationis elucet. Iteminc. 667 quid faria in manu non est mea et n. 413 Maiorem partem in ore habitas meo. n. 23 desinant ad disere madefacta ne noscant sua, uerbumne sua contrario audito ut de meis dicunt efferatur, dubito utut est malefacta, ut uerbo maledicere quam proxime accedat, anticipari elucet nec poss. alio loco collocari potest. n. 666 sponte non tuapte, ubi litotes quae dicitur inest, ipsa forma uis indicatur; cf. exompla ubi suus sibi sequitur p. 6. Significantor dicitur pron poss. Crc. 23 quod e aut genere indigniam si tuo, cf. m. 20 p. 28ὶ h. l. autem cum te praecedat et genere et te inter se opponanturuis multo minor At. R. 4 tempore morim suo. Ad postremum pauca exempla infrenda sunt, in quibus pronomini uis plenior inest, quod affectum animi exprimit, quod in hac collocations rarum est. Indignantis Am 883 deri ris a uiro argutam meo, . t 90, rc. 171, h. 11. Minantis As 419 latera eonteram tia, R. 007 iam in cerebro colaphos asstriadum tuo de cui et crueiatus uocibus u. supra p. 33 sq. Irati Aul. 427 u. supra), p. 60 qui me insanum verbis concinnat vis, Cas. 6l eumque amica etiam tua, ubi etiam ut quoque post uerbum suum positum est. Contemptus adest R. 95 Minarias est socci non fariam tuas et orto St. 9 Sat est seia mihi uostri. recantis sunt R. 696 In custode iam nos tuam ut recipias et tutere et Ad 489. de quo u. p. 29, et p. 149. Amor
in his deprehonditur, ubi quasi uocativus obliquus dictus est: s. 667 haedurum metuom diser. die esse uel uitellum st. 247; porro u. 10b nil est Thaide Me frater,
Inter ea exempla, in quibus poss maiorem quandam uim habet, quam si ad sententiam neceSSarium est, non pauca sunt, ubi subst etiam maiore ui effertur; quare subst collocatione magis conspicuum factum est et poss. postpositum St. Hoc etiR Saepius occurrit, cum subat pondus habet, poss. autem aut ui caret aut superuacaneum esse uidetur. Primum huiusmodi exempla affero, in quibus poss.
ut leui ubi metro aptum est, extare solet. m. 386 Fugit te ratio st Utinam istue puni feri en tui, pust ii, qua uox rationis uoci contraria opponitur, eo ut magna praeditam esse apparet, luare in initio enuntiati locum habet pron tui, quod ad sententiam quamquam nocesSarium leuius est, in no uersus extat. Eadem ratio contraria his exomplis inest Ana. 659. s. 207, Aul. 455 Η. 5M, p. 244, 801 Cas. 391, Cre 2l3, p. 1l2. Ps. 49 sq. c. 375 Ad. 40 si cum ZIATERONE est suppletur
46쪽
548. In plerisque autem exemplis haec ratio non apparet, et licentia maior facta est. Cf. ea multa exempla, in quibus attributum subiecti uerbis interiectis sequitur, sod etiam in his, qua est haec collocatio indole uis substantiu augetur ut Μg. 270 u. p. 43. In ceteris exemplis pron. quamquam nulla ui effertur, ad sententiam recte intellegendam Decossarium est. m. 205 Triobois ivbet sententiam ut di in
suam ratio contraria non adest, cum sententia Teloboarum non commemoretur, Sed pron necessarium est 62 ex. Haec exempla pro ratione omnium pauciora sunt
quam ea, quae p. 35 attuli, ubi poss subsequens necessarium est. Ad haec paucRexempla accedunt, in quibus poss. Substantiu praeualet, quamquam neutrum magnam uim habet. cf. supra p. 27 et 353, a. 191 u. p. 27 animus retur meu8Εp. 38 cf. n. 462,int. 408, forte m. 343 atim expretant mereos. 331 Gr -- ligatis ast eaepectat meum s. 1033, α pedibus apscedam uisio. 857 et forte num octuis onerari tui Ep. 81. semper in fine uersus. Hic ut alibi ab hoc gonore id aegro discernitur, in quo pron. OSS. non inn- tum ad sententiam necessarium quantum perspicuitatis causa additum St, X. c. Am 860. Quidquid est, iam eae Naveriae cognato id cognoscam meo, pronomine demonStrR-tiuo praecedente m. 116 hunc ne matum vos meum admiremini 2 ex Sic etiam apud subst ablativi casus de quo confer p. 35. De merito v. p. 15 PraeterBRhaud raro in hac uerborum coniunctione oculis inspexi meis n. 97, 100l, R 494, 1166 cf. porro As 504 Nequeon ego ted inferdictis facere mansuetem meis Aul. 625 B. 652, s. 769 868, n. 46, 1052, c. 57. Deinde ea exempla, in quibus pronominis apud uoces necessitudinem aliquam significantes ponendi ratio inuenitur, sunt 2.
Hoc genus ab iis de quibus dixi interdum aegre discemitur; multa autem exempla luculenta sunt, ut saepe in animum inducere pronomino non adiecto dicitur nonnullis autem locis pron in fine uersus adicitur p. 149 Numquam istu diris neque animum induris tuom, 6 ex. cf. porreo Ain. 94 Remque Thebano Creoni regnum stabilivi suom 866 vestitum immuto meum, cf. p. 37 et v. 609, ubi pron. deest. 77 ex. In his exemplis posa ad subi refertur, in aliis ex sententia audiri potest, Ana. 1044 Qui pervorse perturbauit familio mentem mere 2 ex. Datiuo pronominis personalis, qui per se satis est, Oas eiusdem personae additur, p. 20Nee subdolis mendariis mihi usquam mante vis meis; 9 ex. Porro apud uocos, quae necessitudinem aliquam significant, pron saepe abesse posse idotur: 74 ex.
47쪽
D collocatione pron adi apud Plautum o Torontium. 41
Exemplis iam recensis apparet pron. oas sequens a substantiu disiunctum ubsi subsequenti simile esse, nisi quod etiam magis saepiusque ui caret. Perpauca ea εxempla sunt, in quibus ui effertur, et in iis collocatio ex metro aliisque rebus apta est. His exceptis oss. nisi aut quamquam necessarium ui non effertur aut SuPeruacaneum est, hoc modo non collocatur. Principia huius collocationis supra significaui nunc autem exemplis allatis causas plenius repotoro et exponere licst. In plerisque exomplis in quibus subst magna ui effortur et eam ob rem a pron . poss. disiunctum propius initium enuntiati positum est, orba complura interiecta sunt, nisi enuntiatum breue est ut Vir ego uos m Am. 13. Hanc collocationem antiquitus traditam esse monui, sed in multis exemplis, praesertim si subi. cuius locus est initium enuntiati, ut effertur causa alia est, etiamsi ad collocationem ualuit, quod disiungendo semper uis uerbi antecedentis augeri potest. Apud comicos enim poetas noua sententia ab initio uersus inciper solet et, si in interiore uersu incipit, raro a postremis uerbis uersus incipiens haec et uerba uersus sequentis comprehendit. Quoniam igitur possc uerbis intorioctis squens plerumque in fine uersus collocatur u infra initiumque enuntiati, quod subst uim maiorem habens petit, a fine uersus longius abest, subst quod pondus abo saepe a pronomine longius abest. Iam in initio disputationis hanc collocationem inprimis ad poetas pertinere dixi et nunc rem, e qua ita esse magis apparet, attigi. Pron. POSS. Subst. Sub- Sequen Saepe uersum claudere supra comprobatum est; orbis interlocus hoc loco multo saepius quam alio collocatur. Nam do i fere exemplis, ubi formas iambicaea substantiu disiunctae sequuntur, hunc locum occupant in 320, et his adiungsuda sunt 15, ubi in fine coli ante diaeresin extant j. Hic locus pronominis poss. proprius est, si causa non adest, cui alis collocatio debetur; nam in ceteris exemplis, quae nunc percensenda sunt, ratio collocationis facile perspicitur. Subst si ui ossor. tu aut si quo modo ad sententiam maius habet pondus, ex. c. si anaphoricum esti. e. ad sententiam praecedentem se refert, in initio enuntiati poni solet. Hac soausa saepe fieri, ut poss. uerbis interiectis sequerotur, supra dixi, quamquam ea exempla sola attuli, in quibus uis magis conspicua esset. Quodsi poss. ad sententiam magis necΘssarium est nequo in fine uersus collocari potest, x. c. quod alius anto ins uersus loqui incipit uel uorsus in iambum non exit, id in interiore uorsu extare consentaneum est X. c. inc. 523 Operam accusari non sinam meam Em istine hercle res est Cas. 18 Pietate factumst mea atque maiorum meum, ratio alia est. In quibusdam exemplis poss. ad sententiam magni momenti non est ut Am. 1095 p. 38ὶ ubi anaphorae causa additur; thiasmi causa Crc. 602. cf. porro
' Etiam numero comprehendenda esse crodo duo exempla, ubi pron finis caesurRm Byt.
troch. quae est post thesin quartam, extat, ut 812 et O. 235. R. 696 septi iamb. ot o. 745 oci iamb. pron colum explet, sed ultima syllaba eliditur uerbo soquenti a vocali incipiento. Apud lautum ratio exemplorum ea est, ut pron de 350 Exemplis in m uersum in 1 colum, apud Torontium ora inis uorsum claudati
48쪽
Interdum, cum enuntiatum breue est et subst ui effertur uerbum innon solum inseritur ut 111. 1 stic. 24 Uir ego tuos sum', ubi uir quam uehementissime effertur. Verba, quorum accontus leuior ost, ad uerbum que maiorem habet accentum, et praeter cetera ad primunt enuntiati se applicant cum autem nec semper hoc loco poni possint nec ponantur, alii cuidam uoci accentu maior Summittuntur, eoque Saepe uerba arte inter so coniuncta separantur. Eiusmodi haud pauca sunt Xempla, quod, cum subst. Semper accentum habeat, ODSentaneum St.
Coniunctiones haud raro inseruntur: si st. 3, n. 892 Ps. 638, 106, Ni m. 659, ΜΟ. 1043 ne Crc. 605, quamquani in his exemplis subst. cum tu initio nuntiati collocatum magis conspicuum fiat eo ui effertur. Praepositio inseritur s. 130, Uiris otim misist. 36, n. 839. Formae uerbi substanti ut es Cp. 1018, sint rc. 36, erit r. 264 porro fortasse uno n. li, inquam o 366, ron hic γ)Aul. 154, Ps. 231 AD 324, h. 1033. Huic generi etiam ea ascribenda unieXempla, in quibus pron pers inter subSt. et po8s intorcodit Am. 16 Cp. 316 Ni se suo dare Cas. 19b ΕΡ. 590, n. 1042, g. 40 Ps. 341, R. 696, n. 140. In aliis prora.
Pera et pos8. continua ponuntur, sed subst uerbis interiectis antecedit. Quae collocatio ei rei debetur, quod cum pronomina continuare romani amareIit, Pron. ΘrS. R SepOss attraxit x. c. re 1 Pater ad mercatum hi n e me metis misit Rhodum, ubi meus et Rhodum per metrum permutare licet, sed meus me sequitur, cf. Aul. 228,
Ost. 88, c. 846. rc. 29 Quin tu ergo itiner exsequi meum me sinis sinis
ut tam uerba sic couocata sunt, ut praedicatum, ut assolet, enuntiatum claudat.
As 605 u. p. 38ὶ mg. 1048, ΜΟ. 325 oss. in uersu interior a substantiu disiungitur, ut uerba contraria quam proxima accedant. De ui 200 ot a. 584 u. p. 38. Porro in motris lyricis haec collocatio interdum inuenitur in reticis Cas. 195 in Mehiis Ost. 3, 36. s. 1106, de quibus confer supra in aliis nulla Oxcusatio nisi strum osse uidetur in bacchiis p. 81 mo. 97 sq. 785 R. 258 in anapaestis B. 1190, 8. 1103 R. 19 in metro incerto c. 714. m. 760 Nempeum ruris tua quem dudum diseras et n. 1388 Et hunc cognatum quem tuom esse intellego poss. metri causa disiunctum esse uidstur et n. 894 Quia Adelphusium quam erus deamat tuos ingenuast ' Quomodo poss. necessarium eadem de causa disiungi uidetur. Haec restant exempla, in quibus posa ut arena uerbis interloctia additum est; sed hoc ut uersus expleretur tantum factum esse dici non potest; nam s. 48 sq. ecquam eis ilium tibicinam eum amare pron saluo metro demi potest h. l. amon perspicuitatis causa extat. Porro in initio uersus D. 192,Τc. 293 cetera sunt rc. 404 H. 1133, c. 28. Ad prouomina noster et uoster collocanda exitus uersus nihil valet, quoniam iambicas non habent formas. Hoc primum animaduertendum est ea minii Saepe a substantiu disiungi quam ea, quae formas iambicas habent. Nam cum formae iambicae, uocativis, qui separari non possunt, exceptis, ita 895 fore exemplinsubsequantur et in 1 fero a substantivo disiunctae sequantur ratio quin sit 2 1.
49쪽
De collocatione pron. Mi apud lautum et Terentium. 43
non multum abest , noster et Moster in i fore subst ipsum et in uerbis intori tis squuntur 3 1ὶ quae ratio apud Terentium etiam magis aucta est, qui formas iambicas in i 2 exemplis subsequontes et in 70 separatas praebet for 5 3 diligontius 12Va 7ὶ, sed liae pronomina in i exemplis post subst ipsum et in soparata ponit 7 3V10 . Apparet orgo haec pronomina si sequuntur minus saepe
quam ea, quae formas iambicas liabent, a substantiu disiungi, quod quin ex motro pondoat non dubito. Quod de formis iambicis probatum est, causam aliquam collocationis adesse, si in uersu interior extant, semper fere de his pronominibus ualet genera adom sunt. Subst quod ui effertur uel maius pondus habet antecapitur s. 345 sq. me eius seruom roedico Esse et cedis demonstraui nostras, Aul. 415 opera hue conductast ostra, non oratio, p. 97 sq. Mg. 284 Pii. 283. n. 39 Larem orona nostrum decorari uolo duo uerba grauissima anteponuntur, quo fucio pron recedit, c. 178, 283, t. 389 Ph. 147 sq. interdum pron satis superuacansum uidetur; n. 14, ubi aduocati irati dicunt Domos abeamus nostras St. 15 sq. mg. 270 et 328 fores ore erunt nostro duo uerba grauissima anteponuntur: nostrae ad sententiam necessarium Aequitur. Interdum in talibus exemplis orbum atono inseritur Cas. 489 malo hercle ouro Mo. 946 hic IIc. 48 esset duo tona Ph. 819 mus ne ii quidem hoc nostri resciscant volo. Cetera exempla, ubi uerbum atonon insertum est, haec sunt formae uerbi substanti ui sunt s. 202 erunt 210 est St. 665, eritit. 2bb; pron pers. St. 1 ut est osculi mihi vostri, 4l Tia. 699 ubi adfinitatem inter nos nostram adstrinxeris. Inuerso ordine pronomina Boxcipiuntini. 389 Quippe forma inpulsi nostra nos amatores colunt, ubi Subst ui effertur pron ab eo disiungitur. g. 284 Simiam hodie sum sectatus nostrum in horum tegulis, ubi etiam locus primus substantiu debetur, idem studium uerba inter quae ratio aliqua intercedit, continua ponendi deprenditur. c. 249 in rem et Mostrum et nostram, necesse est et inseri; cf. p. 38. B. 72 qui edibus Propinquos nostris areolis metri causa dictum est. Apparet, si ron posS uerbi interiecti sequitur, huius collocationis rationem satis perspicuam esse quod initio dixi eam ad poeta inprimis pertinere, confirmatum esse videmus. Nam metri causa id fit, ut finis uersus usi coli in iambum exeuntis pronominis disiuncti proprius sit locus pauca exempla porro in lyricis metris inueniuntur quae magis artificiosa et elegantiore sunt collocatione. Quodsi
in uersibus trochaicis uel iambicis interioribus extat, aliae causae ac metrum adesse solent, quas supra recensui: Sed dubitari non potest, quin elegantia ootica esse-cΘrit, ut haec collocatio, quae in prosa ratione rarissima est, apud comicos poetas multo magis frequentaretur Exceptione adsunt quamquam paucissimae, quod mirari non decet, cum ut iamiam dixi, in coliocntione uerborum non leges fixae, sed normae tantum inueniantur. Nimirum etiam sepe cum uersum oss. claudit, talis quoque ratio adest, quae exempla, ne longior fiam omisi in plerisque tamen deest. In iis exemplis supra allatis, ubi subsi ui elatum antecapitur et OSS. ΘrSum clam
dit ut ab illo disiungatur causa idonea st et in iis plura uerba intercedere solent:
50쪽
iii pleriΗque tamen unum uel duo arte coniuncta inseruntur; quodsi metro aptum est, poss. a substantiu longius diuellitur, qua de re certius aliquid statui non pol t. Vt res quam breuissime comprehendam haec dicam: ron poss. quod uim peculiarem uel propriam habet uel significanter dicitur, subst antecodere solet atque, ut maiore ui efferatur, a substantiu disiungitur; si sequitur, quod rarum est, aut alio modo uis conspicua fit chlasmo anaphora, dativo proia personalis addito), ut metri causa raro postponitur praecipue in fine uersus in iambum exeuntis. ron. posS., quod ad sententiam necessarium uel aptum est, iuxta subst. uel antecedens uel sequens, poni solet; sed interdum disiungitur, praesertim ut sequens in fine uersus ponatur disiunctum subst antecedere non solet. Pron. OSS., quod SuPer uacaneum uidetur, sequi solet saepe in fine uersus positum raro antecedit praecipue ea uoces, quibus propinquitas significatur, apud quas pronomina liberius collocantur. Quod si ita exponitur ut significationes collocationum explanentur, haec dicere uelim: ron. OSA. a substantiu disiunctum antocedens uim auctam habere solet, ut aut sit ut propria aut significanter dicatur. ron poss. Si subst ipsum
antecedit solet esse necessarium, si non semper, at saepius quidem ita re se habet, in Saepe non modo necessarium est, sed etiam ui effertur, quam figura orationis non indicat sed ex sententia sola colligere nece8Se St. Pron. POSS. si subst subsequitur, solet ui carere ac saepe non modo ui caret, Sed SuPeruacaneum quoque est. Quodsi ui effortur figura orationis uel metrum causa collocationis ost Saepe in fine uorsus potiitur. ron poss. Si a Substantivo disiunctum sequitur aut in fine uersus usi coli in iambum xeuntis poni aut uerbis atonis insertis a substantiu solungi solet. Vis etiam rarius aucta est fluodsi augetur haec collocatio aut figurae orationis aut motro debetur haud
raro subst ui praecipua elatum antecapitur pronomine non Superuacaneo Se quente: in plerisque autem exemplis pron poss. aut ui caret aut superuacisneum Si
Si ea, quae ex disputation do pronominibus possessivis euenerunt, cum rationis demonStrativorum comparamus, tum ex umoris quos infra assero sub pronominibus singulis apparo in eo dissimilitudinem deprohondi quod locum post Subst..ubi OSsessiua, si ui carent, saepissime inuoniuntur, domonstrativa repudiant idquis
iuro Suo. Nam pron demonstr. naturae et significationis causa numquam fere omni ui priuari potest ut superuacaneum sit nulloque negotio abesse possit' , ut MPQ in Possessivis inuenimus Ratio enim possessiua saepe o sontentia auditur et Prou. POSS Saepe additur, quamquam opus non est demonstrativum autem, ubicumquBeXtat, ein nomine AEdditum ist, ut subst e, loco notum uol certo modo comPR-