Quaestionum Tullianarum specimen primum ad caelianam orationem spectans

발행: 1868년

분량: 44페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

3쪽

Specimen primum

ad Caulianam orationem SpeetnnS.

Dissertatio inaugurali S,

quam

amplissimi philosophorum ordinis

Academia Georgia Augusta

auctoritate et consensu

ad summos in philosophia honores capessendos Seripsit

Typis expressit officina eademica Dietericlitana.

7쪽

90dicum collatorum, qui Caelianam Ciceronis orationem continent, qualis sit conditio ab amicis meis rampel-meyero ettingioque hoc ipso anno egregie demonStratum est, qui in illo labor ita versati sunt, ut codices collatos secundum lectionis discrepantiam certis quibusdam sami, liis adsignarent. Sed non solum lectionis discrepantia, sed etiam orationum, quo in singuli codd. Xhibentur, ordo ad hane quaestionem diiudicandam summi momenti est, in omnibus enim codd. collatis, quo e codice quOdam sup0rstite et collato descriptos esse demonStrare possumus, librarii aut archetypi Ordinem plane secuti sunt, aut leuiter tantum immutaverunt. Quod cum de codd. Ollatis constet, quid nos cogit, ut, quod attinet ad non collatos, rem aliter Sese habere existimemus 3 Multi famon codd. x diversis fontibus effluxerunt, ideoque factum est, ut rationum Ordinem partim cum hoc, partim cum illo

communem eXhibeant, nonnunquam etiam eaedam orati.

in eodem cod. bis exaratae reperiantur, ut Pomp. in Lagom. 24, redit ad uir in Xon ip Vatiniana in Lei- densi C, petit consul in Neapol. 66, ino Amor in Salisb. 34, reli in Stoinmetgii avari eo altero). Quae fontium diversitas, etiamsi iudieii difficultatum d codicum

non collatorum conditione Vol maxime augeat, Caelianae tamen codice ita comparati sunt, ut pauet tantum remaneant, de quibus certum iudicium tum demum proserri poterit, Si qui eos comparaVerit, plerique autem communi quodam rumuitatis, vinculo inter se cohaereant.

8쪽

Quod ut accuratius demonstrem de singulis codd. ea mihi dicenda sunt, quae amici mei non iam Xposuerunt.

Prima familia.

1 et 2. Omnes codd. notos, qui Caelianam continent, antiquitate longe superant codices rescripti Ambrosianus et Taurinensis. De tempore, quo Ambr. Xaratus sit Ang. Mai quaedam dixit in libro, cuius titulum asser Deschamps, essa bibliographique sur . . Ciceron, Paris 1863 p. 77, sod ita titubanter et strictim, ut ne illius quidem praestantissimi viri sententiae plenam fidem habere possim: iudicavit enim vir doctiss. palimpsestum A ad II vo III christiani aevi seculum pertinere. Ad quam Opinionem, quae in solis literarum formis nititur vel refellendam vel fulciendam, qui post Maium exstiterit, mihi quidem innotuit nemo praeter eyron, qui in libro suo de Cic. Orest pro Scauro et segm ineditis, tuttg. 1824 pat' tantam antiquitatum concedit, quantam Maio Uterque cod. Bobbi rescriptus est a diversis amanuenSibus, quod X nonnullarum literarum ductibus intelligi potest Peyron p. 6).

Ciceronis verba in utroque cod. literis maiusculis exarata Sunt, quarum Specimina Maius et eyronius aeri incidenda curaverunt. Ambrosianus sec. VIII Sedulii, christiani cuiusdam poetae, carmine paschali Peyr0 p. 216), Taur sec. XII D. Augustini collatione cum Maximino Arianorum episcopo Ρeyron p. 3 oblitus est. Utrum pall. eidem an diversis familiis adsignandi sint ex tribus tantum, qua communes exhibent, locis discerni potust: pro Tullio . - 11, p. Scauro 18-25. 31-36, e quib. locis apparet, neutrum esSe X alter descriptum, Saepeonimis habet quod misit, saepiusque 'ab quod AOm. itaque cum locum aperte corruptum, qui legitur Cic. odit. r. ait Halm. vol. I p. 958, 36 paene eodem modo exhibeant statuendum est utrumque eod. X eodem vel simili fonte derivatum esse. Utrumque cod. ad Stirpem pertinere a cod. primario Parisin 7794 divorsum recte ab amicis meis demonstratum est Sed non solum

9쪽

Par. X pali non dirivatus est, sed ne unus quidem reliquorum, qui nobis innotuerunt, codd. Nam post sec. XIIcodicum rescript conditio talis erat, ut x iis nihil describi potuerit, nisi ea seripta, quibus foedisti sunt, ex sec. XII autem duo tantum codices Caelianam contin ad nostra tempora pervenerunt: emblaeensis, quem neque exo neque ex T derivatum ess amici mei ostenderunt et Hariolanus 4927, qui tamen praeter Caelianam r. nullum scriptum Tuli exhibet, quod in pali quoque legatur. Codices igitur rescr. et unam familiam repraeSentant, quam quomodo cum ceteris codd. cohaereat pro certo dicere nemo potest, praesertim cum ne ex rationum quidem ordine concludi aliquid possit, utriusque enim codicis folia olim quartanaria discissa et in forma octava conglutinata sunt, quare actum est, ut rationum ordo qualis olim in his codd. fuerit ignoretur.

Seeundae familiae.

3. Parisinus 7794 principatum obtinet, de quo cod. amici mei tam accurat disputaverunt, ut mihi nihil novi relictum sit. De irationum ordine ch. etl. p. I. Wr. p. 4. 4. Bernensis 136 Sinner, catul codd. Bern I p. 338 sec. M vel XII, Mus. rhon IX322, 13 idem est quem Halm, nescio quam ob causam, sere ubique num 104 signavit Eume Superiore Od transscriptum ess Halmius docuit loco ab amicis citato et Annal nov. phil. et paed. LXXI, 17, continet easdem decem rati quas Par et quidem eodem

ordine.

mio notatur num. 254 Orationum ordo idem est atque in superiore, nisi quod in hoc Cluentiana mutila intor Sestianam et Vatin exhibetur. Quod ad Sestianam attinet hunc cod. ex altero Bern derivatum eSSeMadvigius docuit op ac 427, quod ad Caelianam attino mihi idem dicendum est, transcripsi enim utriusque cod. collationes ab steri lactas inter seque comparavi, ex quo labore cognovi utrumque cod. 214 locis ind

10쪽

hanc quaestionum diiudicandam idoneis inter Se congruere discedere alterum ab alter 59 leviculis discrepantiis. 6. Caroli Stephani codicem ex riderivatum esse Wr. p. 21 ostendit, quam Sententiam recte se habere probatur set 0 21 locis ex est. et Cael desumptis, quibus codd. tuter se conspirant et ex eis, quae ad Od. 7 eX-

7. Parisino 369 de XIV Steinmelgius in Orr. Sel. anno 1832 editis usus est, sed cum orationes a telum. selecta tu . 7794 Don legantur lectionum diserepantia demonStrare non poSsum cod. 7 esse e 3 derivatum, quod tamen propterea verisimile est, quod decem illas primarii cod. Orath plane eodem atque ille Ordine eXhibet: Omn. Scip. cum commentario Macrobii Hermetis Triemugisti do idolo liber ad Asclupium, putrii Medaurensis de duo Socratis, iam sequuntur decem illae orationes, lane. Suli Arch. Marc. Lig. Deiot Cluent. Omp. Mil. Flacu. . Rosc. Quint. Mur. Cum aratonius in edit Neap. X p. 522 ad Cael. g. 63 notaverit en erantes a Car. Steph. ex arisienSi desumptum Sse Umque idem illo vir praestantissimus coniecerit Carolum Steph. arisin cod. dominum fuisse, coniicero mihi liceat Stephani codicem nullum alium esse nisi Par. 369. Non sum Deseius Stephanum plurib. codd. uSum SS ut Paris. 7823 0 7774', qui Caelianam non continent, Nanniano aliis, qui hic in censum Oeari non OSSunt ch. Cic. I p. 103, 117, 323 Jam vero cum Stephani odeX, quo in Caeliana recensenda usus est, utique cum . 7794 arctiSSime Ohaerent, cumque ex reliquis codd. Par. Caeli- unum continentibus arisinus tantum 6369 et 7774 d0cem illus orati eodem atque cod. primarius ordine Xhibeant, e re reducta est, ut ex his duobus qui fuerit Caroli Stephani examinemus. Halmius Cic. II p. 716 coniecit codicem St. Victoris seundem esse atque illum, quem Steiumulgius Parisin. 4 7777 significaverit, cuius Sententiae veritas non solum lectionum discrepantium in utroque Od. concordantia, sed eo vel maXim demonstr

SEARCH

MENU NAVIGATION