장음표시 사용
901쪽
Magdo ua urbs momoratur in Antonin. itiner. p. 178 duodecim milibus remota a Pelusio orientem versus; und iuro in confiniis Aegypti inferioris Syriam versus erit eo Iloeanda. Noe alia est, quae a Stephano BFEantino indicatur s. v. et in sacrae scripturae aliquot locis, ubi voeatur STtra a. Vid. Geson. in Lexie. Nebrate. p. 429 eoll. Cham poli. rEaypt. s. l. Phar. II. p. 79 et Valeven. in seriptione mox laudanda A. 7. 9. p. 159a q. Et vetus nomen in hodierna loci appellatione Ras ei Moyeh in
orientali ae meridionali recessu laeus Monetaleb latere existimat Man-nerti Geogr. d. Gr. v. noem. X. l. p. 489. sed ab ea urbe probe distinguonda est alia urbs, quae in saeris literis appollatur sive Μαγεδδώ, ad Manassitarum tribum perti- non , ad montem Carmelum sita, ex quo ipso porrigitur planities Ieriret, in qua Iosiam a Neeone victum fuisse loei sacrae Acripturae supra in noti. ad II, 159) laudati ovineunt. Namque haee planities, quae a monte
Carmelo septentrion in atque Orientem versus ad Iordanum usque pro
tenditur, ei sanequam permeanda est, qui ex Aegypto Assyriam petit atqui Hab3loniam, Indequo illa pluribus proeliis et plurium regum cladibus insignia fuit. Nune voeatur Merdseh Ibn Amer, i. e. pratum fisi Ameri. Plura Iah n. Biblisch. Archaeolog. I. p. 142 et Rosen mulier. Bibl. Ait orthumsknndo II, I, p. 149 coli. Valchen. l. i. g. lo. p. 160 seq. Rau mere Palaestin. p. 35. 142 ed. teri. Winer: Bibl. Realixortorbueh. T. II. s. v. Megiddo. Itane vero planitiem in Herodotoo loco, ubi ad Moedo lum r gem victoriam reportasso legimus, intolligendam esse vix dubium, aut, ut Valekenarii utar verbis, tuto adfirmari licet, eum de Aoeyptia urbe Maedolo ne eouitandum quidem sit, quamvis nomen ipsum Magdo i quod apud Herodotum Oxstat, mavis eonveniat oppido in Aegypti confiniis sito. Quod hoc Herodoteo loco qui intelligendum esse censereni, haud quidem desu oro, sacrae scripturae loris, ubi Me iddo memoratur,
ita commutatis, ut eum ipsorum sententia eonvenirent. Cons. Rosei
militer. l. l. II, 2. p. 99 se l. not. 204. At vero praeter codicum auctoritatem ipsa Obloquitur res, eum ab omni verisimili abhorreat , Iudaicum regem usque ad Aegypti confinia obviam ivisse Aegyptiorum regi. quem potius a transitu per terram Iudaicam ipsam prohibiturus erat in rampis, per quos aditus pateret ad Assyriam. Quae cum ita sint, proelium, de quo agitur, in campis prope Megiddo commissum esse vix dubium;
902쪽
quam urbem Megiddo indicaturus Herodotus haud scio an eonfudisse eensondua sit cum altera illa urbe II dot s. Magdolo , quae in Aegypti
eonfiniis sita ipsi melius sane innotuerat, oram maritimam enm bono perlustrasset, ad interior a aut m Palaestinae tractus minime penotrasse videatur, nee omnino ullam accuratiorem huius terrae eognitionem acquisivisse. Tu cons. Larcher. tom. VII. p. 114 seq. VIII. p. 311 seq., qui idem Herodotum utramque urbem confudisso statuit. Noque aliter iudietisse video Wheoler: Geography os Herodot. p. 249. 250. 378, Rosellinium Mon. storie. II. p. 133. Ilenesten berat Die Bilcher Mosis p. 58 seqq. ipsumquo Wilkinson Manners etc. l. p. 162 seq. , qui de urbe Megiddo hie eo itandum esse declarat. Ab utraque sententia, tam ah oa, quae ad Magdolum prope Pelusium), quam ab ea, quae ad urbem Megid dopuanam, quam memorat Herodotus, commissam esse vult, ita di needit C. Clessi De coloniis Iudae ore. in Aepypt. fit uti gardi 1832 p. 7 seq. ut pugnae locum fuisse statuat ad oppidum M titil, quod ad tribum Gad pertinuorit at tuo ab Aroto urbe Psaminit Iehi armiΑ oxpua nata ΗΟ-rodot. II, 157 via ius in Syriam serente prope ni,suerit. Chr. Η. Κalvar Lamoniait. Ita via. 1836. p. s) intelligi vult oppidum Magdiel, inter Doram et Eloia thoropolin situm haud proelii ab urbo Moeiddo: Ε-ald dovico Meldel meridiem vorsus ab Area gito rogitat, probatque Thonius in Commonit. ad Il Regg. 23, 29. p. 4.37. Cadytis urbs infra quoque eommemoratur III, 5 ot Sardi hus haud multo inferior praodicatur. Qui locus quantoperct viros doctos exercuerit. diei vix potest. Alii enim indicari putabant Ciseerium, alii Mdes, exiguum in Galilaos oppidum, alii Gath quae urbs tempore propheta
Amos iam deserta fuisse videtur, nec omnino unquam maena fuit pleolobris , alii Guram. Philistinorum nrbem prope mare sitam et satis nobilem, alii donique nierosolyma, urbem sane maximam in illis regioni- bus, quam prae caeteris hie eommemorari par erat quamquo ab A g3ptiorum rog eaptam suisso universa sacrae scripturas narratio argu revidetur, licet expressa urbis et obsessae et captae nulla fiat montio ).
Neque in nomine hao rendum, eum καμπις nihil aliud oΑse vidoatur atque eorruptum urbis nomen ri: Up sa ΣΨip , id est: urba ganeia, quo odom nomino Ε Kods) adhue ab Arabibus urbem appollari eonstat ). Ita tuo iis viris doctis adstipulandum censeo, qui Hierosolyma utroque loeo II, 159 et III, 5 ab Herodoto indieari statuunt. Vid. Retinet t. l. ) Nogat Hiixig in Commovi. laud. p. l 1 seq., Iliorosolyma ipsa expugnata eqse a Neeone; sed opponit Closs. l. l. p. 8 sacrae seripturae loeos II Rom. XXIII, 33. II Chronte. 36. 3 seqq.) ipsumquo Eusebium in Chronte. p. 145 seribonio nar Ουτος mire o) εθε την 'Iερουσαλήμ. Vid. supra noti. ad II, 158 init. ) Cons. modo Toblor: Τopographio v. Joru sal. I. p. 2 ot vid. No-hom. XI. l. IA; indo sci την αγίαν πολιν dixit Matthaons Evangol. IV, i, Hierosolyma intelligens; quae eadem urbs 'Iεραπολις voeatur apud Philon. Opp. II. Ρ. 524.
903쪽
p. 487. Roson militer. l. l. II, 2 ii. 99.203 seq. Hepren. Ideen I, 2. p. 1l4. II. 2. p. 402. Dahiman n. Herod. p. 75. Valckenar. in peculiari aeriptione quae in spria legitur Specimin. accadd. Fra nec t. l737. nro. 2 tinopi sec. Lips. I 808) t. l. p. 152 seqq. in primis p. 165 seqq. 170 aeq. et ante Vati Ionarium Naren bera. in Bibliotii. Brem. VI. lase. II. p. 282 seqq. Alia aliorum sententina prael, t Wesseling. in not. ad Horod. II, 159 et III, 5 et Noyse Quaest. Ilerod. I. p. 94-96. qui ipse In Horodoti loeta Garam in tolliei vult; quam urti in mari proximam si indicare voluisset Herodotus, suo certe opinor nomine indieasset, cum oram maritimam totumque illum traetum ipse perlustrasse inde ius aceu ratius Cognovisse putandus
sit. Nee movsor iis, quas disputavit Billorboch. in diss. Asiae Herod. dissei l. p. 7, ubi Garam urbem indicari idem contendit, et quae postmodo peculiari Acriptions dissoruit F. Nitria. ,, de Cadyti urbe Herodotea M Gotting. 1829. qui et ipso non nisi Garam hie intelligi posso
opinatur adeoque Herodoteam urbis appellatio nona ex ipso Gadine nomine dorivatam vult. Quam eandem sententiam idem vir doctus denuo exposuit tuerique Miuduit in i Urgeachichte v. Mytholog. d. Philiat. p. 95 seqq. multin ilio nil eo porsuasit viris doetis Graeam utroque Herodot o loco intelligi atatuentibus: es. Elaus en ad Ilorataei frae in. p. Il5. Aelineid-lori Dor Untorea ne dos Rotelis Iuda Bres lati l 851 p. 58. Rawlinsonini nullino os tho histor3 os Assyria Lond. I 8324 p. 21 niver Io. a Gumpnchr Abriss d. Babylon. ARAyr. Goschielito p. 28 Thonina ad II Roga. XXIII, 29. p. 439. Ritteri Erilli unde XVI, 1. p. 57. Quibus accessit Starus Gaga p. 218 neqq.), non nisi Gaetam intelligi posse ratus idque quam
maxime evincero eonatus; quas vero rationen attulit ad sententiam firmandam. ons sumtas mihi potius videri quam probatas dixi in i Holdol-berge. Jahrbb. I 853 p. 373 seq., neque sane quemquam soro existimo, qui Nerodoteam narrationem cum Sacrae scripturno testimoniis si contenderit nee opinions praeiudieata raptus sit, aliam urbem atque Ilie-4 rosolyma voco Cadytios designari potuisse credair quam ipsam voconi qui ex Gaditi ropstunt unam ille adeo eandemque pronuntiant ut Ilitate,
Rawl inson , alii). mihi quidem liaud iliaquam persuaserunt; ne dubitarunt Winer Bibl. RoalMorierb. I. p. 642 , alii orientalium literarum periti. Ne ius praetermittenda erunt, quae alii viri docti protulerunt, Hierosolyma hie unico intelligi posse probaturi r Keil. Apologoiiselio Vor- anelio uber die Bitelier d. Chronic. Berlin 1833 p. 434 seqq., Kalvari. l. p. 12 seqq., Iloirmania inr Theolog. Studien u. Eriti L. I 839. p. 396 Reqq., Bertheant Zur Gesch. d. Israelit. p. 378, Henry 1 olland inrTran Ractions os the royal societ y os literat. See. Series II. p. 59 seqq. Add. Wilhinsoni Mannora etc. I. p. 165, Raumerr Palaent in. p. 3 ed. tori . Grotor I intory os Greeee. III. p. 438. Gurtim intelligi posse negat quoque Quatremhre Iournat d. Savans 1846. p. 415 seq.) qni ipse deurbo Philistaea, in sacris libris crebrius commemorata. Goth, quae aliquot horarum spatio remota suisse dicitur ah hodierna Iassa, rogitat no-gatque pugnam a Necone ad Magdolum squam urbem propo Pelusium sitam esse vulta commissam, eam sui se in qua IoAias rox occubuerit, indeque etiam Syroa, quos appellat Ilerodotus II, 159. non Iudaeos sed
904쪽
Philistaeos fuisse ponit. De quibus ipse viderit vir doctus. Alius vἱrdoctus illiam Eriing inr Classical Museum lV. p. 93 seq.) Cti lin Ierodoteam traianseri ad vieum Redesh in monto Naphtali terrae Gallilaeae, de quo vid. los. xx, 7. ludd. IV, 6; parum rocte, ut ostendit heeleri Geography os Herodot. p. 249 seq., qui ipse in Rawlinsoni partes abit Garamque inde h. l. intelligi vult. Quae eum nuspiam ali nomine commemoretur, forsitan portum huius urbis, cuius nomen Maiu-mas A. Maimas, posteris temporibus per κα3Dtιν intelligi posso suspi-eatur E valdi Gesch. d. Volves Israel. III, 1. p. 418.
905쪽
Valdo advortit viros doctos, quod apud Herodotum II. 175. Amasis rex praetor colossos dedicasse dicitur ανδροσφιγγας περιμήκεας i. e. aphingea Diri speeiem referentea ingenti mole, cum vulgo non nisi Sphinges semineas eognitas haboront , adeo ut SehHeighaeus rus in
voce αν osτιγγες priorem vocis Partem itoli ad mas ulum genus re
ferri vellet, sed αν οστιγγας haud alios esse atque ανθρωποσφιγγας si quis ita diceret contenderet, i. e. Sphinges humanam speciem reserentes, nullo generis diserimine saeto. Atquo iam longo antea Winehelmann. Geschielite d. Eunst. I Opp. T. II l) p. 93 consulto sie Nostrum dixisse putavit, cum docta rare voluisset Sphinges utriusque generis, muliebris propter iaciem, virilis propter reliquas corporis partes r tibi recto annotavit Fea l. l. p. 329), Sphinges utriusque generis, et masculi ot seminei, per Aegyptum reperiri neque pliam ad signifieationem multiam omnino interesse, sive mascula sive seminea iisdem tribuatur saetos. Equidem a Schweighaensori sententia ita discedo, ut consulto Nostrum dixisse putem ανδροσφιγγας, i. e. Sphinges viri speciem praehentes: in qno rospexisse mihi videtur Herodotus non tam ad Graecos, quos Sphingos faeiei inmineae plerumque sermare ipse b no noverat, quam ad Aegyptios, qui quod nune quidem satis constat, non tantum Sphineos et ei virgineae, quales deseripsit Aelianus ' , verum maseulao otiam saetoi aliorumquo adeo animalium Sphinges sinxerunt lapideque expresserunt. Qui primi do Aoeyptiorum Sphingibus accuratiora retulerunt viri doeii Galli ). inter Sphingum statuas, quas ut aliis locis ita potissimum inter reliquias votorum Thobarum in Orion tali Nili ripa ad vi eos, qui nunc vocantur Luxor et Karnae, iunctos illos quid om quasi serie Sphingum eontinuata, Conspexerant plurimas, duplex genus di- in Do hae voco cons. etiam II, 108 ibique noti. ) Do Nat. Animal l. XII, I: καὶ την στιγγα μεντοι την δι νῆ Αἰγυπτιοί τε χειρουργοὶ γ/thνοντες καὶ ωηβαιον μυθον κοαπαζοντες M-
Iollois of Douilliora in Deseripi.. dei l Empl. Antiquit. I. Livr. 2.eliap. IX. spei. VIII. g. III. Art. 2. p. 254 seqq. Anion de Aegyptiorum ne Graocorum Sphingibus exposuerat Zoem Numm. Aegypti. p. 140 A qq. quae ondem nune loguntur, aucta nonnullis aliis, in M. Stephani Thos. Ling. Graec. VII. p. 16I5 seq. Od. Ditidors.
906쪽
stinguunt, unum, quod caput arietinum leonino corpori impositum exbibet; alterum, quod muliebre caput isonino corpori inditum praebet: tales vero Sphingos, quales Herodoti locus indicat, αν οσφιγγας, i. e. viri aput serentes, Thebis certe se vidisse negant ). Qui post illos omnem
Aegyptum eiusque monumenta vetusta accurate perscrutatus est Wil-
inson ''), triplex Sphingum genus per Aegyptum Observavit, unum, in quo leonino eorpori impositum est corpus humanum, alterum, quod arietis, tertium, quod accipitria seri caput leonino eorpori additum, si ver Androsphinges, Criosphinges, Nieraeosphingea; Sphingis vero figura Cum ad regiam dignitatem doelarandam ipsumquo regem adeo repraesentandum valeat, adeo ut in notis hieroglγphieis Sphingis figura domini regi sue notio significetur ), Sphinges inde masculos esso debere, idem vir doctus pronuntiat, ἀνδροστιγγας, ut Herodotus loquitur. Atque, alia ut incoam, miranda illa Sphingis moles, quae e saxo exsculpta ante pyramides c rnitur, hominia adeoque Diri laciem ostendit )r masculosque Sphinges solos sere per Aegyptum inveniri recte contendit
γας dixit Sphingum statuas, qua ε Diri faciem utiquo prae se ferebant. His igitur Sphinuum figuris humanum vel etiam arietinum caput leonino corpori impositum praebentibus, magnitudine sua atque ambitu eo lossos fere aequantibus quid omnino Aegyptii indicare voluerint quidve omnino spectarint, si qua ramus in nteque simul reputemus, huiusmodi flauras ex hominum aequo se beluarum partibus compositas apud Aegyptios non minus frequontor quam apud Assyrios, Porsas, alios reperiri, altius quid tesseraria ration o significari, quod ad r ligiones ot sacra deorum pertineat, dubitari vix poterit. Itaque Galli illi Sphineos ad sidora atque Zodiacum ), inprimis ad Solem revocare studuerunt, ad quem ) I. l. p. 258. Manners ete. III. p. 23. Soe. Sor. II. p. 200 seqq. Anglo viro docto adstipulatur Ampore ine Bovilo d. de ux moniles 1846) Τ. XVI. p. 683 seqq. ὶ De quo lamon dubitat Ε. C. Ravonshais, qui do Sphingibus dissoruit in Journ. os tho Λsiati e Soeiety XVI i. p. 104. -) Vido Bovuo Aretietolog. X. p. 715 seqq. '' in Buitrii e etur Gosela. d. ait. Aegypt. II. p. 187. Tripliconi Sphingem exhibet Guigniaut: Religions d Antiquitets ete. T. IV. P. 2. pl. XLI,
ubi exhibetur 11r. I 0 Sphinx, euius corpori leonino nrtutinum Paput impositum ost, nr. 169 Sphinx saetoi virgineao ot nr. 70 Sphinx viri caput leonino eorpori impositum monstrans; es. Explication ibid. P. l. p. 53 seq. eoll. T. I. P. 2. p. 503.
'l') Pantheon Egyption Pl. 24. Ε. subi talis Sphingis masculi ac bar-bnti imaginom Oxhibuit)t , in toto humat ne de la plus grando partio do Sphinx de travnil voritablemoni Egyption, est uno tete mille, charactύ-risdo par la barbe. Indo quoquo Foa l. supra l. Sphingo, quod leonis et virginis hu-mniine partes habet, duo Zodiaei sion, leonem et virginem, deerarari
907쪽
vel arietinum eaput non minias quam leoninum corpus duceret ipsique arietes integri e lapido eonformati et Sphineo . qualos ante templa ab Aeayptiis collocari solebant '). Ad Solem spectare otiisque imaginem si vo symbolum exhibore Sphinaem eumque masculum docent inscriptiones illius Sphingis, quom in rupe exsculptum supra Commemoravimus, vernaculo sermone nune redditae a Brugsehio ); in his otiim Sphinx praedicatur nar-em -ehu, i. e. IIorus in Solis monte s. IIortis fulgens. Itaque a vero aberrare mihi non videor, cum Sphingum simulacra ad templorum introitum posita ad Solem sive deos solares, ad quos Iuppiter Ammon quoque pertinoi, pertinere ot horum deorum in honorem Constituta Credam; eos vero admodum salii existimo, qui Sphingis sormam ex simiarum genere quodam, quod per interioris ADIeae atque A thiopicae terrae traetus reportatur podem ius Sphingum nomine de-elar tur ), repeters ainuo inde etiam tesserariam Sphineum aiunt scation m ita deducere studuerint, ut ad hostiarum enitum haec simulacra referrent, parum illi quidem roputantes, has simias, quae postero tantum aevo Graeeis Romanisve ex A gypto in Aethiopiam proficiscentibus innotuerint, eadem voce Graeca Sphingum desienari propter similitudinem quandam, quam inter has simias alnus Sphingum statuas per Aegypt nin obvian intercedere putarent. 4e recto monuit Elirentiora l), de hoe simiarum genere dias rens, Aegyptiorum Sphingem minime pro simiae saerae effigie haberi posse.
Sed illius sieni fleationis, quam Sphingum simulacris per Aegyptum obviis tributam esse modo dixi, Graeci aut ignari aut obliti, alia, quae Sphingis imae ine declarari vellent, exeogitarunt, eum Sphingem roboris αλκῆς) et intelligentiae συνεσεως) sγmbolum esse dicerent, quia Sphinx corpus habeat leonis, qui ipse est , αλκῆς καὶ ἐωμης συμβολον , et faciem humanam, teste Clemente Alexandrino Stromati. V, 7. g. 43. p. 242 ) Strab. XVII. p. 805 s. p. ii 58, ubi do nron, quas anto Aogyptiorum tompla extonditur, loquitur: δια του μήκους παντος ἱρῆς εκάτερα του πλάτους στιγγες νουνται λίθιωπι, πηχρις εἴκοσιν ἐφ μικρωκλεέους απ' αλariacox απέχουσαι εὐσθ' ῖνα μιν A δεξιιὼν Φιναι στίχοντων οτιγγων, ενα δ' εὐωνυμον : quae vera osso tostantur Galli viri docti t. supra l. Herodotus ipso IV, 79 in Borysthenitarum urbo Sphinges ac Gryptios eommemorat e marmore tactos ot ciren rogis palatium Ataritos: de qua re admonuit quoque Curtius: seseli. d. Wogbanos beld. Grieela. p. 8b. Fuit autem illo rex Baechieorum sacrorum studiosis
908쪽
ees seribit ab Λegyptiis ante templa collocari oως αἰνιγμYτωδους του θεου λογου καὶ usti*ους οντος : quae eadem quoque habet Plutaret, . lae Isid. et Osirid. cap. 9. p. 354, ducta illa quidem ex ea Graecorum opinione, qua Sphingi, cuius imaginem semineam semper expresserunt, re- eouditioris atque nrcanae cuiusdam sapientiae altiorisque omnino Reientiae notionem adiungorent eamque vel malam in partem acciperent, τὴν κρυ πινοον καὶ μερικην κεκρυuuενην κακιαν ut ait Schol. ad Hesiod. Theog. 327 intelliaentes, qua ipsi homines perdantur utque in exitium trahantur; Sphinx vero inde celebratur virgo vaticinans, quae Oraculantque aenigmata edit, ποικιλφδος A. χρησμηδος παρθενος '), homines Molvendorum aenigmatum imperitos prosternens atque enecatis: quod de humanis victimis Sphingi oblatis sunt qui intelligant. Etenim nil primitivam Graecae Sphingis, euius praecipuus uti quo in Thohanorum subulis est locus, notionem si regrediamur, haud scio an Thebana illa Sphinx, quam απο τῶν ἐσχάτων μερων τῆς Αἰθιοπίας v nisso cecinerat Pisander in Schol. ad Euripid. Phoeniss. l7 83, monstris illis omnino sit aerei
senda, quibus immanes naturae vires, hominibus a que ae beluis omnique naturae perniciosas atque humanis viribus vix coercendas exprimere volu runt veterea Graeci. qui inde ex variis et beluarum et hominum membris vel auetis vel mirum in modum mutatis talia monstrorum corpora componebant; Sphingem igitur eodem r serpinus, quo draconem
illum Delphicum, Chimaeram, Echidnam, I 3phonem, alia, qualia seraeissimum Graecorum ingenium protulit; neque mirabimur Apollodorum ill , 5, 8. S. 23, Sphingem qui scribit a Iuno no i. e. ab a Pro) missam esse '), Ortam Typhone patro et Echidna matre, cuius loco Chimaeram ponit Schol. ad Hesiod. Theogon. 326: quod vero npud Aegyptios, nquihus omnino Sphingem ad Grascos pervenisse credam, ad Solem solares si e d os spectare Sphingem supra diximus, id quidem vel ad Graecorum Sphingem pertinere videtur, quae et ipsa ad Solem spectat eam que Solis vim nimiam ae nocivam declarat ), quae aestivo praesertim tempore grassatur valdeque calore suo urit pravosque excitat vapores, quibus aer corrumpitur omneque pestis ne luis genus excitatur, quod homines asque atque animalia consumat et quasi sus cet, adeo ut omnis
natura languoat. Id voro ipsum declarari putamus voeabulo Sphingistioli Aegyptio quod quidem Να, i. e. dominum, suisso volunt), sed vere Vid. Sophoel. Oed. R. 130. 1200. Sehol. ad Euripid. Phoenias. 1760 et eons. Stoli: Vober d. urspriiniicho Bede ut ung dos Ares p. 45. ) Ita Pisandor quoquo tradiderat l. supra I. A Dionyso Sphingemmissam osse narraverat Lyciis, teste Sehol. nd Hesiod. Theogon. 326. Martem potius suisse, qui Sphingem Thebanis immiserit, ex ipsa Martis natura colligi vult Stoll. l. a. p. 20 seq. ὶ Quaro assentiri nequoo Forolibaminero, qui Graecorum Sphingo 'Moria constrinsentia daemonem doelarari vult; vid. Λlluom. Monntssehrist si 8523 p. 208 seqq. inprimis p. 210. Topograph. Thebb. heptapvl.
909쪽
Graeco ), quod An intim haud scio an roeto reddiderit God. Hermannus Opusculi. t s. p. 181) probaveritque Car. Ur. Hormannua Quaest. Oedi- PDdd. p. 112), vernaculo sermone expoΑuerit Car. Od. M ueller. Orchomen. p. 121)r die mmerin . si quid ni a pὶγξ eiusdem stirpis est atque verbum σφιγγα, quod eonatringendi vi adhibitum invenimus' ), indeque eam vim habet, quae, ut C. F. Hermanni utar verbis, homines constringendo suffocat atque enecat. Itaque pestem grassantem divinitus immissam Sphinge indieari statuerunt quoque R. Brann Grieeh. Gotterlelire S. 116) et Stoll. l. supra l. p. 20. Qua peste ex prava noris conditione nimiaque solis vi exorta qui homines absumuntur, ignari remediorum illi quidem, quibus talia mala avertant, poa a Sphingo devorari, expediendi aenigmatis a Sphinge propositi in seios, tabula d elarati nisi malis cum C. F. Hermanno do victimis humanis eoaitaro irato numini oblatis, qui bii a mala illa avertantur. His voro finem allatum esse ab Oedipode, altero quasi Apolline, qui aenigmatis illius solutione reperta Sphingem ut se deiiceret emeit, tradit radom sabular quae quid omnino
valeat, Cum satis perspicuum esse putem, nolo nunc amplius ea persequi, quae ab Aegyptiorum Sphinge utique aliena sunt, nee magia recen- aere in animo est varias Sphingum imaginos a Graecia artificibus formatas et ab Aegyptiorum Sphingibus nonnihil discedentes f); quod satis ) Aegyptiam voeom. non Graoeam, haberi voluit Iahlonshi V e. Aegypti. p. 333 p. CCLXXXIII in The9. L. Gr. Stoplian. T. I ed. Londinens.), quamquam veram denominiitionis rationem noque ipse neque
ab eo eo ultus La Croaius reddere potuit: alia quaedam etiam addidit Te Wator l. l. Mihi Graeea prorsua videtur vox, ad quam id quoque pertinere erodo, qnod Sphingom Σφίγγα) BoeotoA dixisso Φικα tradu ut Seholia ad Hesiod. Theogon. et ad Euripid. PlicionisA. l. supra l. Unde in ipso Hosiodo, dudum suadento Graevio Lecti. Hesiodd. cap. 24 , nunc repositum ost vers. 326 Φικ' Oa Ohν pro Σφίγγ' Oλοην, quam sandem Φικειον τίρας dixit Lyeophron Cassandr. 1463. Namque mons Boeotiae. ubi Sphinx Φίρὶ commorari putabatur, et μιον Ορος dilaebatur testibus Sehol. ad Hesiod. l. l. niquo ipso qui sortur Hosiodo in Seut. 3l. Stephanus ByEntit. Φίκειον. Oρος Boicorίας. καὶ δια διτθογγου καὶ διαβραχεος του i. etὁ ἐθνικον Φικειρος καὶ Festus quoquo haec habet: Pieati nppellatitur quidam, quorum podes sormati sunt ira spo-eiem Sphinoum, quod ons Dorii phleas vocant . Inde npud Plutareh. Morall. Ρ. um A. Φυκιον eorrigendum orit in Φμιον, sod in Palaophat. Inerodibb. en p. 7 rotinendum Σφιγγιον υρος, quod idona commemorat Pausanias IX, 26, 2 Sphingis Thobanno sabula in onarrans. ) Cons. Aeschyl. Promoth. 58. Plat. Tim. p. 58 A. Plura vid. in Thesn nro Ling. Graee. VII. p. 1612 Dindors. ) l. suprn I. p. 115. Cons. quoque Stoll. l. l. p. 42. 45. φ) Sphinx, testo Apollodoro l. supra l. ε δὲ προοωπον αεω γυ- ναι vo c. στῆθος δὲ καὶ βασιν καὶ onoce ν λέοντος ναὶ πτερρογας on νιθος. Unde ΤΣo tr. ad Lyeophron. 7: την δὲ Σφίγγα λίγροσιν ρε ιν ειδος οπι-
910쪽
monstrant plurima Sphingis Graecao monumenta. quae ndhuc supersunt, eollecta ab I. Overbeck in: Gallorio heroisrh. Bild, erv. d. ali. Κunsi. I. p. 15 seqq. Ae plura de Graeca Sphinge qui desidorat, is adeat Car. Fr Heman n. Quaest. Oedipp. p. llo seq., Lassa uix Ueber doti Sinti dor