장음표시 사용
871쪽
der bildon de Eunsiler ana Thon odor Stein pinen Mensehen Oder Minon Goti maelit. An in Schassen odor Ersand n einer GottorHelt hait man nio denhon sollen. Conserri quoque cum his poternnt, quae statuit Rinevi dio Religion dor Bellonen p. 29 et Gerhard i GHoelii Acho Mytholoe. S. I 34. Quibus omnibus id satis esset arbitror, quod initio nostraedi putationis pos nimus, niteram quasi periodum religionis Ceaeeae ab Homero Hesiodoque ex Horodoti mente constitui, eosdemque poetas in re meritoque serri auctoros si conditores et Thooeoniae Graecorum ottotius illius de diis doctrinae popularis, quam anthroponi orphisticam dieimns, indμ ab hoc tempore a Gra eis receptam ampliusque excultam. Ad hane vero declarandam primum pertinet, quae Herodoto dicitur θεογονίη haud scio an respicienti ad Hesiodi earinon eodem nomine In seriptum de quo es. Muot Eoll. r De emendanda Theogon. Hesiod. p. 356 358 ; declarat enim haee vox generation m deorum sive ration Em, quR sine uti dii, altori ab alioris generationis leae ita orti perhibentur, ut quasi deorum familia inde constituta sit; eontinet igitur doetrinam do ortu deorum, quibus si vires naturae earumque essectus significantur. κοσμογονιαν s. doctrinam de mundi origine et conformations appellare licebit; et supra I, 132 ibiquo allata. Alterum, quod ad hane deorum eonformatio nom ab Homero et Η Aiodo prosectam et porsectam pertinet indieatur vorbis: καὶ τοισι θεοισι τας δετωνυμιας δοντες; quae spectant ad id, quod supra II. 52 de Pela suis dixerat. deos, quorum nomina non habuerint, in universum colontibus; sed eum utriusque illius poeta opera esse etiam ess t, ut singuli dii discornerentur, originibus eorum constitutis . nomina quoque his singulis diis tribu pro aequum erat, idque adeo coniunctum cum ipsa θεογονια, quam instituerant. Tertium hisaeeodit, inde prosectum: καὶ τιμYς τε καὶ τεχνας διελοντες : Cum Pnim singulorum deorum iani discretorum Origines prodidissoni nomina qu singulis indidissent, neeesso erat, eorund in etiam honores ne muri Pradescriboror quod ipsum declarant verba Herodotea, eum quibus comparamus Hesiod. Theopon. vn. 112 cog et ' ατενος δασσα- ναὶ ως τιμας
cuntur, quae hic τι MYὶ vocantur. i. e. honores f. munia cuique deo tri-bnia et ad euius ino dei vim et naturam , qua ab aliin discernitur, spectantia; quo oodem etiam spectant τένω, artes, quibus quisque deus operam dat, quibusque a ceteris diis. qui sinanti suam quisquo ariem humanum in modum pxereoni. distinguitur locum auo Aunm obtinet in illa deorum lamilia, qualem hi poetae eonstituerunt. Quod Oxiremo lorologitur: καὶ εἴδεα α etων σηπιγναντες, id compi mento quasi est antecedentibus: eum enim Ainenlon deos discrevi soni. Aingulorum lus et nomina et munera artesque constituis pnt. sormam quoque eorundem Ox- tornam. ad humanum modum sxpre Anm. neque vero omnibus en ad m,uod aliis aliam pro niti noris diversitate constitu oro eon nequenn prat; itn-que Finci ad corporis humani formam diis traditam et ad ea tera, quae
872쪽
singulis diis pro munere sunt attributa v. e. arma, sceptrum, fulmen, alia), spectaro palpt. Iam his singulis explieatis, quaa Homeri atque Hesiodi opera in
Graeeorum religione essecta tradit Herodotus, quaeritur denique, haec ipsa num in utrumque poetam aeque bene omnia eonvoniant. Affirmat Mue1Eois l. supra l. p. 358, neque sano Herodotus in his singulis declarandis ullum diserimon secisse videtur, sed ita disposuisso haec, ut ad utrumque poetam referret. In Theogonia sano, ut iam supra monui, ad FI siodum eiusqire carmen respexisse videtur, quod ipsum ab Horodoto verum Hesiodi opus habitum suisse vel ex hoe loco erilligam, aliis aliter statuontibus, qui teste Pausania IX, 3 i. g. 4 unicum do oppro rustico earmen ab Hesiodo ipso prosectum esso contondunt. Neque vero Homeri earmina, in quibus haud pauca ad deorum gen orationes ortusque porti non tia inveniuntur, prorsus exelusa velim e mente Nostri, qui in caeteris, i. e. in iis, quae ad Araoννμως, πιυας, τέχνας atque εχεα deorum spectant, Homeri earmina potissimum mihi respexisse videtur, cum in Ioviodi Theogonia, qualis nune sertur, de his pauca tradita legantur, nisi alia eiusdsm poetae carmina, quae olim serebantur, Herodoti animo obversata esse credas, aut, quae Mustetellii est opinio l. supra l. , Ηerodotum Theogoniam habuisse putes saltem honorum descriptione aliqua x parte ditiorem, quam quae nune exstat. Quorum neutrum mihi admodum plaeere profiteor. Homeri igitur at ius Hesiodi earmina aoquo in his valuisse eum statuo, non valde mihi ab iis recedere videor, quae
do Herodoti loeo disputavit Prollor Grioeliisch. MFiliolog. I. p. 13 seq. ,
nostri scriptoris verba nonnihil restringenda esse ratus, eum uterque
poeta minimo solus id esseere potuerit, quod ab sodum ess et um h. l. scribat Herodotus, aliaque etiam carmina praecesserint, in hae tota quaestione a quo respicionda. Quod si vel maxime concedimus, ante utrumque poetam iam exstitisse alia carmina, haec ipsa ab utroque poeta ita adhibita fuisse existimamus, ut uiorque poeta sani Gra cis diis formam ne speciem, qua vulgo exhibentur, dedidisse putandus sit, adeo ut Nerodoti a uetoritas quam maxime comprobetur. Qui ipse unde odoetus talia de Homero potissimum scribere potu orit, si qua ras, in insula Samo a Creophyliis, qui ab Ilomoro gonus ducerent, haec accepisse vidori patrona historiae obsorvat Longobus h r Iahrbh. d. Philol. n. Paedae. LXII. p. 373 seq. Hesiodum vero, quem eontum sere annis poni Nomerum vixisso vulgo dicunt, quod cum Homoro Nosior coniunxerit tanquam aequalem. id eam ab causam factum esso putat idem vir doctus p. 375,
quod utrique poetae idoni propositum idemque etiam effectum fuisse indoeteitia de diin Noster crediderit idque ipsis iis temporibu A, in quae utrilis suo poetae aetas incidat. Cons. quoque Nitetsch. Melett. II. p. 79 . Nane vero aetatem in nou. ad II. 53 diximus pertinore ad ann. 884 sive
889 a. Chr. n. ex Herodoti computation , ex anno eiusdem natali ducta ora μην vitae Herodoteae sumere si malis ac ponere aetatis annum trieesimum serme, i. e. 454 s. 459 a. Chr. n. es. Clinton. Fast. Nell. p. 145 seqq. 359 ssqq. Fischer: Griecti. Zeittas. p. 49 seqq.), utriusqne poetae asitas incidet in ann. 854 s. 859 ante Chr. n. De Homeri aetate quae n
873쪽
8su EXCURSUS VII AD HERODOT. II, 53.
ueterihns tradita sunt maxime varia ni tuo discrepantia, ea omnia exhibent Clinton et Uscher l. l. eoll. Nitetseh. l. l. II, 2. p. 84. Nerodoti indication m , ex qua Homeri aetas cum Lycurgi aetate plane conveniat, prohat Clinton.; ad Apollodori auctoritat in accedena Fiaeher Homeri ακμην ei rea ann. 900 ante Chr. n. constituit: quod ipsum non admodum dimet ab Herodoteo numero. Flosiodum florentem iidem Clinton p. 362. Fisehor. p. 53 ponunt circa ann. 859 24 ante Chr. n. ; Goetilingio, qui do Ilosiodi aetato quaerero difficillimum ense recte monuit, nunc sero in Horodoti sententia aequiescendum osse videturr vid. Protega.
874쪽
EXCURSUS VIII AD HERODOT. II, 85. 86l
D nrgumento huius eapitis ot sequentium ita disseruit Creuetor. in Comnienti. Herodd. p. 14 seqq. Fidem Herodoti suetorittitemque hoc inloeo ita desinit Iloynius in Spicit. ant. muni. p. 7Ν ut alia eum vi Eu, alia narratu aecepisse dicat. Quem iudicandi modum exeodit Bochorus in August. l. p. 6 seq., cum Herodotum Diodorumque negat plus scire potuisse , quam vulgi ore serretur. In qua levitate miror etiam Royeri iam deprehendi in Deseripi. de l Εgypte mem. X. p. 208. Sed id om tamen aliquanto cautior reperitur altero loco p. 211. Noque tamen Ipse Blu-inentiaebius in nymbolis vornaeulis ad histor. natur. I l. p. 121 ed. alter. non conatus est pronuntiare, quae utervis rerum seripior do mumiis tradat, haec eos non tam suis ipsius oeulis usurpasso, quam ex aliorum narrationibus hausisse. Nimirum illi viri doeti iudicium suum doliorum scriptorum fido suspensum feeerant, vel potius lacero dobebant,nti earum mutniarum ratione, quat s hodieque per Europae musea servatae reperiuntur. At vero advertere nos debet intelliaentissimi Io- mariti sontentia, quam illo pronuntiare non dubitat in Deser. de rEgypt. Antiqq. II. p. 348, eum dicit, ante expedition om Francogallorum 4 gyptiam n mini accurate cognitam fuisse condiendorum cadaverum artem, quas apud vel ros Aegyptios soruerit. Et ro vera quidquid mumiarum Europaeis hominibus adhue obvium svorat, id om no sero ex Memphitieingri finibus Saecaraeque erutum suerat. Contra Horodotus Diodorusque Thebaidis incolarum opulentiam et apparatum maxime respexisse Putandi sunt. Non maior eruditorum hominum consensus in inplorandis causis, quae Aemptios eommouerint, ut tam spersae eondirent destinetorum eadaverti. Nam primum NeFnius l. l. p. 75 plures eius instituti causas enumerat. Zoega contra de obelisee. p. 264 nogat operae protium esse inquirere in originem caussam ius moris, qui non solum apud Aegyptios, sod apud permultos per universum terrarum orbem populos diffusus suerit. ITu vide, quas ipso clam in rom collegit ot adde Zachii Geograph. Ephemerid. 18 . I. p. 54. J Vorumtamen, ut Aeneam Gaetaeum in Theophrast. p. 68 seq. ed. Casp. Barth. taeeam, ad rμligiones Aegyptiorum ipso nos advocat historias pater III, 16, cum neque igne ni sumi co pora, nec vermibus confici eos voluisse memoret, et magis etiam hoc ipso rapite, ubi sacrum simulacrum a cadaverum conditoribus pro exem- ὶ Sod vid. quao in nota ad h. l. allata sunt, ot qnao in fine huius
875쪽
plo propositum esse refert. Sed quando religiones dicimus, plura cogitari possunt, quae probe distinguenda sunt. Nam primum potuit in causa suisso migrationis animarum tam sessaeax doctrina. At ius hoc ipsum arauunt Herodotoi loci II, 123 atque Diodori I, 9l eum nostro loro collati; videlicet quoniam ex vulgi opinione anima defuncti ab infeliei orbo migrationis diutius retineretur circa int grum cadaver libenter quasi commorans. Cuius rei recte admonuit etiam Lauthius, vir doetus, in Histoiro do Panatomie tom. I. p. 9. Alius Causae mentionem iniieit Tib. Hemsterhusius ad Lueiani Necyom. III. p. 356 Bip., eum dicit: ,,ut ne post obitum quid in carissimorum pignorum conspectu privarsentur. Et reapso huc nos revocat ipse Herodotus II, 78, quo loco cadavera in arcis pictura exornatis ad 4μgyptiorum eonvivia adhibita narrat. Pertinet hase res ad sacra veterum populorum gentilitia. Ae quam vim habeant cultus dolanetorum apud priscos populos, orientis maximo, sepultura in aedibus vol in vicinia aedium, in riao statis temporibus peractae, iura Manium, igitur baoc omnia quam poto tatem habeant in familiarum saera, ius ponti litium nil oque hereditarium, brevitor sed doete adumbravit Hun senius de iurg hoeedit. Athoniensium P. 122. Quam in rem plura dicentur infra ad Ilerodot. VI, 68η qq. eos l. I, 67 seq. Nunc hoc unum adiiciam, hine intelligi posse,
quae porogrinatores commemorant do sepulchris ad moenia ipsasque nodes Graeeorum urbium, Athenarum, Corinthi, Syracusarum. aliarum repertis; unde vasa illa eruuntur picturarum ad religiones antiquiores porti non tium largam mosa in exhibentia. siquid in h. l. aditeiam nomina eorum, qui ante Creta erum do cadaverum modicandorum ratione x pos uorunt peculiaribus ex parto seriptionibus: Caylus 1 Des embaume
p. 265 - 279. Minutoli: Nachirage et u s. uoison eis. p. ID Aeqq. Qui recentiore uetato do mumiis exposuerunt, eorum libros indicavi in nota
Quod vero ad eausas attinet, qu ne Aegyptios ad hune morem ea da vera mortuorum condiondi addux rint, exstitit nuper Rosellini, Monum. civit. III. p. 292 seqq. 304 seqq. quo iam usi sumus in not. ad Herod. II, IN), qui hane corporis humani condituram, quam Aegyptii
exercuerunt, quidquam commune habuisse negat eum doctrina do an ἱ- morum migratione: n quo sane tantam curam in eadaveritius condiendo servandis tib λegyptiis eam ob causam positam esse putat. ut animam
) Cons. otiam Dietionna ire de Selene es medicales T. XI. p. 567 seqq.
876쪽
a transitu in alia aliorum animalium corpora servarent ae retinerent; id potius eonditura spectasAe Aegyptios, ut anima migrationem pers-cere posset, concessam illam quidom iis tantum hominibus, quorum corpus rite esset conditum r quo neglecto cursum cuiquo animas perficiendum impediri aut prorsus fieri non posse. Addit idem vir doctus, sanitatis quoque publicae in his rationem esse habendam: quam terram sepeliendis cadaveribus aptam et a Nili aquis tutam Aegyptii non habuerint, cadavera autem putrescontia a rem corrumpere indeque sanitati officere potuerint. Quod no seret, ita prospexisne vult veteres Aegyptios, ut mortuorum eadavera condirent condita tuo in cryptis a Nili inundation o romotioribus d oponorent: inde vero essectum esse, ut 4egyptii veteres optima sanitate fruerentur vid. Herod. II, 77 neque ulla lues postisve antiquitus grassaretur. Nee sugit virum doctum, tale quid etiam a medico Parisionsi prolatum esse, mentione saeta in Iouriani. completnent. Dii Dictionii. do sciences modica t. XXXIV. p. 380.
Misenim hic vir doctus, Pariset, in dissertatione, quae inserta legitur inr Revus medicato stati salse et traiighro ot Iournal do Clitiiquo dei Hotel-Dieii ete. Paris 1827. T. II. p. 409 415, causam condiendi cadavera, omnibus aliis reiectis, ex una hae publicae sanitatis tuendae ratione repetendam esse censuit, indeque etiam explicandum, quod inden quarto post Chr. n. saerulo, quo hiere mos in desuetudinem venerit, pestis gra sari coeperit ad nostram usque notatem, Bdeo ut reeontioribus Aegyptiis, si publieas sanitati consulere pestemque a se avertere vellent, redeundum osset ad antiquum eondiendi ritum. Equidem in totaliae re id potissimum teneri volim, hune eondiendi adeoque se poliendi modum omnibus Aegyptiis communem si isso, loro quasi impositum et sacratum: quem si cum utroque viro docto dicimus emetum et productum videri ipsa torrae, quam incoluerint Aegyptii, natura et indole, tamen alia quoque haud scio an accesserint, haud minus r spicienda. Aegyptii enim uti omnia, quae ad hominis vitain in hac terra portitioni, ad deos et religionem resorobant, ita mortuum quoque hominem horum curae immunem esse noluerunt indeque hunc sepeliendi modum tanquam legem sacram omnibus Apayptiis praeseripserunt, qui in alteram vitam transire ibique diutius mansero vellent sub imperio boni illiu u Osiridis, qui inserorum prasses habotiatur auctor suo huius ritus atque exemplareelebrabatur, quod quemque hominoin s qui fas erat. Itaque ad religionem quoque pertinuisso hune morem et cum votorum Aegyptiorum opinione de hominis statu post mortem coniunctum fuisse equidem e rte crediderim: reliqua medieis diiudicanda relinquam.
877쪽
De Aesostride quae votorum scriptorum e locis atque virorum doctorum disputationibus eonstant, rotulit Boekr Alluein. Weligoseb. I. p. 699 eoll. Neoron i id oen i I, 2. p. 3I6 ot Zoega de obelisce. p. 577, qui idem voterum locos do hoc repe collectos exhibet. Inter quos primarius est Diodori loeuu I, 53 seqq., qui de hoc rogo, omnes priores reges rebus gestis longo superante, eum diversa narrent ot Graoel et ipsi Aeayptii, so vorisimillima ot eum iis, quae in Aegypto supersint, mo
numentis maximμ congruentia enarraturum esse profitetur ac deincepn
singulas ros ab hoc rege eo stas, Oxpediti Otios hollicas, quibus ille tantopere in Claruit, alia, neeurato pors quitur. 4ttigit Sesostridis res, alios ut taceam a Wosset in illo ad Diodori l. laudatos, Apollonius quoque Rhod. Argon. IV, 272, ubi vid. Scholia , in quibus et Theopompus et Diea a rebus laudantur, qui de S nostr do μi ipsi expoκuorant. Accedit Tacitus Ann. II, 60 pa reserens, uuao Germanico Thobas invisonti enarrarunt Maeordotes Aogyptii interprotantes ea, qua o notis hieroa lyphicis In monum litorum pariotitius do hoe roro tradita erant '). Λd Manethonem ui nccodimus, commemoratur utiquo in Exeorptis Nane-ibonianis apud Syneelsum p. 66 si vo p. 1 2 od. Boi n. duodecimae Aegyptiorum dynastias rox, nomine Sesostris, qui Omnoni Asiam item que Europae paries uti hostisso inque torris sutinetis sui imporii monumenta constituisso dieitur Oa, qualia ab H prodoto quoque Aesostridi tribui lo Imus. Neque voro hune duo loci vane drianstiae regem, quinpud Manethon om utique Sosostris, sod rectius ne vero nuo nomine Sestirtexen a. Sesor insis II appellatur, huc roserri posse nunc sore con
venit inter viros doctos ), qui hunc Sesostridem Manethonianum sive Syncellini uin, in quem Herodotoa malo translata sunt a librario opinor sive a compilatore ot concinnators harum dynastiarum, ab Herodoteo
) Vorba Taditi ita se habent: , , mox Uormanteus) visit veterum
Thetiarum magna vestigia: ot mnnotiniit uti notis molibus littorno Aegyptino priorem opulentiam comploxae; iussus ine o suntoribus Ancord tum Ρntrium sermon in interpretari rosorobat: , , ,hnbitasso quondnm Reptingenta millia n tale militnri. atque eo eum exoreitu rugona Rhamsen
Libra, A thiopia. Modiψquo ot Porsis et Anetriano ac Se1itin potitum; quas tuo torriis Νyri Armonii quo ot contigui Cappadoces colunt, inde nithynum . hitio Lyeium ad maro imporio tenuisso. I. gobnntur ot indieta gontibus tribula, pondus nrgenti et nitri,
numerus armorum o auorumque. et dona templis, ebur ntque Odores, qua quo copias frumonii ot omnium utensilium quaeque natio ponderot,
878쪽
Sesostrido valde discernendum esse docent ac plerique ea, quae apud Herodotum, Diodorum, alios de Sesostride tradita inveniuntur, ad eum regem referre malunt, qui apud Manothonem in iis, quas refert Syncellus p. 72 sive p. 134 ed. Boni ., decimae nonae dynastiae rex vocatur Hsμψης, qui sexaginta sex annos obtinuit regnum idemque a Tacitol. I. vocatur Ramses: quo eodem nomine eundem regem nunc ipsa Aegyptiorum Oxhibent monumenta, in quibus aliis quoquo ornatus titulis ne Soli probatus, Amuni diaeetus, Solis etiatos, ceritatis enitimen, alia id genus, praedicatur; apud Iosephum contr. Apionem p. 15 idem commemoratur hahetque eoanomon Miamtin ') idemque sexaginta sex annos regnum tenuisse dicitur: a recenti oribun nune vulgo dicitur Namses II,
idque rectius quam Ramses III, Magnique titulo plerumque insta nitur, quo a pluribus aliis Aegyptiorum regibus idem nomon gerentibus distinguatur. Vide Wil inson Manners ete. I. p. 69 seqq. , Rosellini Non. storici I. p. 256 seqq. 267 seqq. III. p. 2. p. 62sqq. , Boechii iii: Schmidi Zeitschrist sur Goseli Il. 666. 678 A qq. , Gesenius inr Hall. Litt.-Zeit. 18 l . no. 146. p. 556. Raoul Rochette ini Iournal des Savana 1848. p. 308., L. Georgii in Paul γ Roalencyclop. VI, 1. p. 391 seqq. , Lepsius: Chrο nologie d. Aegypt. I. p. 278 seqq. , Osburnr The monumental history os Egypt. ll. p. 430 seqq. 434 seqq. , qui rect scribit, nullius sors Aegyptiorum regis frequentio roni momoriam ipsis Aeayptiorum monumentis adhue superstitibus iisquo varii generis declarari. A quibus viris doctis unus dissontit Bunaen in altera eaque Anglica editione operis praeclaride Aegypto votero conscripti Egypis Ρlace in Univers. History II.
P. 555 seqq.), qui Sosostridom hunc releberrimum, quom Η rodotus et Diodorus ipsaque monumenta Aogyptiorum declarant, non Ramsem S. Ramessein suisse contendit, a d patrem eius , qui Σεθῶς apud Manethonem vocatur, confusionem indε ortam osso ratus, quod uterque, et pater et si ius, multas susceperint bellicas expeditiones multasque terras expugnarint, patris v ro memoria per filium, qui tam diu regnum obtinuerit multaque monumenta et ipse exstruxerit, oblivioni data fuerit. Nec sane desunt alii, qui in eum, qui Sesostris voeatur a Graecis maximeque celebratur, plura omnino coniecta esse velint, quae sive R Patre sive ab aliis omnino regibus fuerint gesta de qua re cons. Lepsius i. i. p. 52. 279 : ox qua ot patris et filii confusione adeo nomen ipsum Σεσωστρις) ortum volunt, quod ad patris nomen Σεθως s. θωσις detortum vel inde probabiliter deductum a Graecis plane disserre ab Aegyptio nomine Ramsis, quo ipso hune regem ab Aegyptiis appellatum fuisse Aegyptiorum monumenta, ad quae modo provocavimus, satissiloeonti es. si iam M. Frit schi Uebersielit dor Veruueho rvr Enietisso rungder Hieroglyph. p. 71, Roasellini l. supra l. Alia do Sesostridis nomine
dabit Iablon sui Voee. Aegypti. p. 288 Aive p. CCLXXI in H. Stephani
) Noe cognomen ad unum o maioribus Sosostridis Magni linius portinere rogem, qni vocatur Ramses Meia n, doeimus Asextus rex dynastiae duodevio sinano Dioapolitanae, eontonuit Cham pollion in t Yorho et Lonhor Los principanx monuitionis Egyptions dii Museo Britan. p. 2 l. 22. Neque vero mihi porsuasit vir doctus. HERODOT. I. 55
879쪽
Thes. L. Gr. ed. Londin. T. I.). Neque ipsi Graeci in hoc nomine sibi constant. Qui enim ab Herodoto et Thoopompo in Scholiis ad Apollon Rhod. IV, 272) diciturno octo e. is apud Diodorum vocatur Σεσοωσις, apud Dieaearchum in Scholiis l. 3 δε-γχωοις; do qua scripturae diversitate iam ita iudieavit Wosset in eius ad Diodor. I, 53, ut in Horodoto certe nihil mutari vellet; idemque hoc nomen, quale ab Herodoto proditur. ex Aegyptio
Ram sis nomine repetere indoque Oxplicaro eo natu κ os t. De Rouge Vid. Athenέe i 854 nr. 48. p. 1128 huius rogis nomen in togrum in monumentis scriptum sonare vult Ramesessu ac per compendium scriptum quoque inveniri Sesoti, Sesesoti, a quo ἱpno, addita voce ra s. ri qua Solem designari ait) ortum osso coneludit Graecum nomen Σ1σωστρις. O burni. l. p. 430 sqq. rogis nomen o notis hieroglyphieis assert ita scriptum, ut sonet Ramges, eiusdeinque nominis varias quasdam addit lectiones in monumentis obvias; Graecum nomen, qualo Diodorus atque Herodotus asserunt, his ipAis ste traditum osse putat ab inferioris ordinis na-eerdotibus Aegyptiis sive ah interpretibus, qui regis nomen, quod addito titulo Dileeti a Sole valeat ra- me roti-sotp-ra, per compendium reddiderint: si otp-ra si vo se-sotp-ra; inde nomen Aesostris a. AesDOsia
ortum esse p. 430) eoque nomine sive titillo hunc roapin per Aegyptum inferiorem fuisse cognitum idem contendit p. 452), eum in superiore Aegypto Ramses ) appollatus fuerit. Quao num vore recteque dicta sint, nunc non disquiram; quod voro Willi inson Mannors etc. I. p. 68 not.) quaerit, num Osiridis filium Indicare posuit Sosostris, eundemque adeo pro ipso Osirido habori vult Baiar Naturre lig. d. Αltorihums II, I. p. 383, id quidem nunquam mihi persuadori patiar, qui quae de nominis, quod hic rex gerit, ratione sive olymo protulorunt viri docti, egyptiorum Morinonis soritioribus relinqvoro inatim diiudieanda, id
unum certo niatui po Re ratu Α, Herodoti Son Atridem nullum alium esse, nisi eum, quom ipsa Aegyptiorum monumenta tam is quenter exhibpnt addito nomino Namsia, quomquo und m derimae nonae dynastiae regem tradit Manetho, ut An pra vidimus. Cuius aptatem accuratius Con-ntituers corio tu finire si velimus, hoe frit te nondum . a Diodoroneptem post Moeridoni gen rationibus γsνσαῖς) hune Aesonain s. Seso atrin poni alitor at tuo ab Herodoto. qui Moeridi proximum videtur colloeare. Quare Larchor. T. VII. p. 85 seqq. 576 . Herodoti auctoritatem secutus, intra annos i 356-l3l2 s. Chr. n. ponit rognum Sesostridis;
n. sutini tendum erit. Hun Aen l. l. Qui dona ropianus e statuit usque fidannum 1322, quo Monephthah filius sueeossorit, initio dynastino decimae nonne ah anno 1409 a. Ch. n. dueto. Brugaeh. Reiseberielit aua Aegypti p. 2 4 seqq.) Ram sis It reanum medio saoeulo decimo quinto n. h. v. fuisse ponit. Letronito, ut vidμo ox iis, quas exhibuit Brun et de Presto Examen dos dynasitos ole. p. 194. inde ab anno I 569 anie
Chr. n. Aesostridom rogitant in posuerat. Sufficiant haec, quae quBn
880쪽
tum disserant eum neminem fugiat, corti quid de his iam constitui posse sp raro vix licebit. ReR a Aesostride, i. o. Intimse, gestas bellicas ius expeditiones ex Aegypto in alias torras 4siae longe lateque usque ad Indiam terra mari quo Ruscepta et ab Herodoto in universum Indicatas, pluribus persequitur Diodorus l. l., quae ipsa lucem nunc aeeipiunt valia de lus probantur iis, quae in monumentis Thebanis ae potissimum in
iis, quae ab hoc rege exstructa nunt, adhuc cernuntur, in quibus praeter alia plurimas res ab hoc rego postas ad oeulorum sensum traductas imaginoque repraesentatas conspicimus: quod quam maximo iam adveriorat Gallos doctos Doscript . de l)Egypto, Antiq. Vol. II. Thhbes p. seqq.), qui ad haec illustranda apto Diodori locum attulorunt: quibus adit. Η prone Ideon II, 2. p. 317 seqq. , Ritter: Erdvunde I. p. 742 seqq.
Omnium vero accuratissimo quao in vetore Thebarum urbe adhuc conspiciuntur monum lata ad hune rex ni spectantia, recensuit Aingula Ro- sollini l. l. III. P. 2. p. 62 A qq. ), in quibus repraesentatum invenimus hunc rogom victorem curru triumphali rodeuntem ab sexpeditionibus captivosque secuin trahentem vid. etiam Wilkinson Manners ote. I. p. 106-1073 aut pugnant in cum hostibus eosque prosiornentem: atque ipsiua regi η nomen cum plorum ius additum sit notis hieroa lyphieis ipsaque ut viil tur amplior rprum ab eodem apstarum narratio iisdem notis declarata sequatur, dubitari uan nequit, ad Sesostridom haec esse reserenda. Inde singularum rerum a Spsostride poractarum inde a iuventutis annis, patro adhue vivont , neriem quandam, qualom ipsa monument Rexhibent, proseri dueibus ipsis monii montis Osburii l. l. p. 436 seqq. Qui idem p. 444 AOqq. Florodoti, p. 447 seqq. Diodori do Soso stridis
expeditionibu κ narrationem retulit, ait ram ex altera deductam esse ratus p. 449 : ita ut, quae Diodorus prodidit, ot accuratius definita et aucta et amplis eata es o Atatuat, adhibitis iis, quae ab Alexandro Magno geAta per Graecos valdo propaeata suerint: in Horodoteis memoriam quandam latere nive Cambysiu si vo Xerxis, o innem terrarum orbem p rmeantis atque in Aegyptum redeuntis, armis et ornatu alterum quasi Sesostrin roserentis: in iis, quae Taeitus prodit, ab Herodoti set Diodori narratione non admodum aliona, si niseari quodammodo vult Iulium CaeAarem a. Augustum A. 4ntonium. Quae omnia qunm temore nini pronuntiata, nemo non videt: saeordotum ros Senostridis ampi; seantium fraudem ac dolum in his quoquo odoriatur vir doctus, qui regis totum Orbem terrarum permeantis et in servitutem redigentia ne ullam quidem notionem illa aetate oriri posse pronuntiat, ndoo ut, quae Bd Se Osiridem reserantur ros costas ot bellicae expeditiones, eae ad unam Aegyptiam terram reserendas sint omnes: quo eodem omnia ea quoque spectare putat p. 460 seqq. 469 soqq.), quae in ipsis Aegyptiorum monumentis exhibentur, longe aliena illa quidem ab iis, quas sabulosa de rebus ab hoc rogo gestis momoriae prodiderint vetersa scriptores. Equidem ut minime sum noscius, iam dudum antea exstitisse viros doctos, Imaginos rogis in tab. VI. XV oxhibitas idom Bosollini deκerihil MOD. Miorie. II. p. 490 seq.