Oratio funebris Antonii Bononii Pontremulensis i.c. ab eo Pontremuli habita dum in templo diui Francisci reginæ Margaritæ Austriacæ Philippi 3. vxori iusta funebria sollemni ritu à populo Pontremulensi persoluerentur. Ill.mo d.d. don Vincentio Gonzag

5쪽

ORATIO

FUNEBRIS

ANTONII BO NO NI I

etum in Templo Diui F RANCISCI

REGINAE MARGARITAE

AUSTRIACAE PHILIPPI III. UXORI Iusta Funebria sollemni ritu a Populo

Pontremulensi persoluerentur. IR ' D. D. Don VINC E NTIO GO AGAE

FERDINANDI GUASTALLAE

Ducis, & Melficti Principis Filio.

ab eo Pontremuli habita

MA N TUAE, Ex officina Typographiea Fratrum de Osanna, Ducalium In PIesi orum . Anno I ε 1 3. Superior m

7쪽

ILLUSTRISSIMO DOMINOD VINCENTIO GONTAGIE

DON FERDINANDI

ANTONIUS BONONIVS I. C.

selicitatem. P. ANC meam orationem funebrem, ad cuius editionem pleri s omne , quibus eam uidere contigit,me horatati sunt , nunc tandem lucem adspicere permitto ; quam Mugustissimae, si V nunquam satis laudataei MARGARITAE AUSTRIACAE Hispaniarum Teginae laudes aliqua ex parte complectentem , Tibi, 'qui, cum ab ea Familia oriundus sis qua Fumma sem-

8쪽

per fuit is Augriacos obseruantis,st deuotione, quaπ-

rus quantus es, totus Austriacus es, dare, dicare, si C

consecrare mobui , idiusq; frontem fulgenti simo tui nominis θlendore illastrare . I e igitur, benignissime

Princeps, quae tua est humanitas, magnitudo tuaeri ea Mustriacos obsieruantiae. rogo, idam leui dense quidem munusculum, sed tamen summae pietatis in te meae omni ex parte sincerum, Perpetuumqs movω- mentum hilari fronte accipias , atq; non muneris exiguitatem , sed meae propensi erga te moluntatis magnitudinem respicias. Ego mero , qui me Tibi lege ilia prisca deuotionis sacraui, misissim semper Deum precabor, mi Te Tibi tuis, atque tuo optimo sapientis Amo s Parenti, qui in tanta christianorum Principum luce sic eminet Vt pura nocturno renidet, Luna Mari. Tiutissime incolumem conseruet, Tibiq, felicissimam in Hispaniam profectionem, st domun reditionem conis

cedat . Vale, di fatue nicum dccui, sy presidium

9쪽

ORATIO

FA I. LA CEs hominum spes, fragilem fortuna mi O miseram humani generis condicionem S O vero dubios,ancipi teso

rerum mortalium euentus t O humanas

opes facillimo sua sponte labentes t Oatrocem, S gentibus uniuersis, nedum Populo Pontremulensi in omni aetate deplorandam, Muix aequo animo serendam calamitatem l Mortua est enim, Viri Pontremulenses, vel erepta potius Christiano orbi Regina MARGARITA A VS TR I ACA , potentis. simi PDirippi Ter iij Uxor, gentis AusTRIA GE, immo totius terrarum orbis decus, nobilitatis ornamentum, pauperum subsidium , pupillorum tutela, viduarum praesidium, miserorum, S in hoc vasto ςrumnarum mari laborantium portus, nostrae tranquillitatis parens, omnium bonorum perfugium, Omnium virtutum,& maxime honestatis, modestiae,& pietatis columen ; erepta est, inqua, Regina nostra optima, S maxima, qualem, quantam PMestio, an unquam superiqra sqcula habuerint, an futura postea

10쪽

postea sint habitura , cuius vita omnibus exornata virtutiubus Christianae Reipublica ornamento, rebus multorum

priuatis usui,& publicis subsidio erat. O crudelissimam

igitur mortis tyrannidem l o immanissimum imperium lo iuste funebres istos apparatust o diem nobis omnibus funestissimum i o durum nimis, dc acerbum casum , quores & publicae, & priuatae Christianorum, omnes virtutes , Omnes boni, miseri, viduae, pupilli, pauperes, nobiles, orbis terrarum, S gens Austriaca tantum damni secerui, ut nullum par, aut simile, nedum maius inueniri possit. Quid igitur ego miser in tantis miser ijs,& sordibus, in tanto squalore, M luctu faciam Quo me vertam Vnde initium meae orationis, qua & huius augustissimae Reginae raudes aliqua ex parte complecti, & vos si minus ab omni molestia , sellicitudineque abducere, certe aliquam acerbissimo dolori vestro contolationem adhibere possim, capiam Equidem, ut id, quod res est, fatear, cum siqua.

Ieant Ciuitates uniuerse, moereat omnis aetas, atq; se Xus.

huius augustillimi Templi patietes in luctu, & squalor

quodam odo vellentur, tanto dolore allicior, ut ego metconsolatione indigeam ;& licet vita Reginae religiosissimc acta infinitam poenc materiam orationi meae suppeditet, ipsa tamen Oratio in tanto omnium luctu, & squa, lore adspectum hominum, lucemque formidare videatur. Quid igitur consilii in tantis angustiis,&dissicultatibus, tanto dolo rc pressus, atq; adeo oppressus Capiam Z taccbolae penitus non committam, ut mei ciues, dc ij praesertim, quibus praecipua huius Universitatis cura incumbit, meam hac in re operam desiderent, cum praesertim eorum iussit rn hunc honestissimum locum asconderim, ut de huius laudatis limae Reginae laudibus verba faciam .

Quare, ut id facilius praestare possim, pro virili conabor,

ipsum