장음표시 사용
241쪽
Hoc capita Rudulphus, quem locupletissimum sepet
stem usurpauimus,ipse loquetur; ventum enim iam adi sis velut antiquitatis solem &puluerem. Nec tam vitiuRabani Phoebus hic noster vestigia premit, quam Operum, quae reliquiis transferendis, & instruendis Ecclesiis Rabanus suscepit,exequitur seriem. quam ob rem huic libro, quem prumum iam luce donamus, geminam quam legis inscriptionem dedere. Neque distinguere,quod continuauit auctor, in capita far erat inec Operae, notis voerioribus enucleare res ab aliis Marpius hic illustratas.Occurrent haud pauca quoque,vulgo incolarum,scio,nota loca; & labor insequens, is quid expectabutur amplius, a fastidio pariter & ignoratione non neminem vindicabit. Lucebunt,& faculas etiam obiicient lectori, breuiculis rapti punctis,& adspersi radii ad oram marginalem. Iam denique,quia Rudulphi ingenio fruimur, qui eius alicubi la despame contriuimus, hic & iusta illi sua persoluamus. Annales Francora incerti auctoris ex Bibliotheca P. Pithoei. DCCCLX v. Ruodosus Fuldensis carnobsi presbter monachus qui apud totius paene Germaniae partes, doctor egregius m insiagnis floruit Historiographus, in poeta, atque omnium artium nobili
muου auctor habebatur,vI II. Iduar.diem ultimum selisiter clausit. Hermannus Contramis recens editus tom. i. Antiq.lech.
Orientalium Francorum: risu.ω . a 40Π-xionis,qua scholasticos Fuldenses prosecutuu . s h. . . est, Luitulso, Christino,Hesboni, Com itibus, ceterisque fidelia .i bus edicit,se censum m regios colonos, stre eorum omnem νtilitatem, pro aeternae mercedis augmento concedere cuidam fideli clerico, Oratorii. . . e. O consessori suo, Rudulpho mirilicet monacho, qui praeest scholarida T HV m mmineris S. Bonifacii Fuldae vel uesiuctum ad ceteros item iransiressetisticos Datum Fuldae monast. v I. l Febr. In iRX II.
242쪽
A RVDOLFO PRESBYTERO.CRIPTOR Es rerum Ecclesiasticarum, cum s pienter,tum etiam utiliter,instituerunt vitas & fa- se viacta iustorum, & secundum diuina praecepta vi- - uentium virorum,per litterarum reuelationes tradere posteris. Merito a fidelibus magnis ideo laudibus extol- ledi quod non inuidiose silentes ea praetermiserunt , sed chariatate, quae omnibus prodesse desiderati abundantes, ad exem- Ilum recte vivendi cunctis imitari volentibus, fidei veritate abnixi, protulerunt. Si enim non ita secissent,nequaquam scire potuissemus,quid sancti Patriarchς,quid Prophetς, quid Ap stoli, quid etiam ceteri sancti Martyres & Confessores Christi gesserint, vel docuerint ; quibusque signis & virtutibus ante vel post mortem suam claruerint, nisi ex eorum scriptis credita& intellecta nosceremus , qui ea non captandae propriae laudis intentione protulerunt,sed,ut per eiusmodi exempla,ad emendandos prauos mores humanae praesumptionis, & ad conlaudandam diuinae maiestatis potentiam, quorumcumque animos incitarent. Itqque eorum laudabile institutum pro modulo meo sequens, facultate qua valeo, scribere nitor virtutes &miracula,quae Deus per Sanctos suos modemis temporibus si, cere dignatus est quorum sacri cineres regionem nostram illati, quotidie fidelibus causa salutis existunt; credens me non inaniter,imd utiliter' & mihimetipsi, & moltis aliis laborare. Mihi quidem; quia praemium laboris mei cum cis, quos ob laudem Dei in simili opere sudantes imitatus sum, me habiturum esse,per Dei gratiam 'confidens;aliis vero,quia rebus cog- ' cimo,
243쪽
R liquiarum crebri ab v - ει Roma in Franciam ινanslationes. s. Sebastiani
nitis, veneranda Sanctorum sollennia fidelius amplectuntur,& maiore mentis deuotione accensi, in laudem Creatoris suilae id, ad surgunt. Temporibus igitur Hludowici Imperatoris, qui post geniatorem suum Karolum Magnum Imperatorem per annos septem S: viginti Francorum tenuit Imperium, multorum reliquiae Sanctorum ab urbe Roma in Franciam delatae sitiar:quatarum aliae quidem ab eis adductae sunt, qui iussu dominorum suorum, ut id eiscerent, Romam prosecti sunt; aliae vero, per Clericos sanctae sedis Apostolicae dc ciues Romanae urbis ali tar,vel per viam,qua ferebantur,vel in locis, quibus susceptae&conditae sunt, multis & magnis miraculorum sigia is, cuius es sint apud Deum meriti,claruerunt. Constat namque reliquias . a s s.-. S. Sebastiani martyris ab urbe Roma deuectas; & ab Hilduino fidi .ό Abbate apud Augustam ' Suessionum Galliae ciuitatem, in e etesia S. Medardi consessoris venerabiliter conditas, tantis &Mileeli. se tam inauditis omnibus retro generationibus florere miraculis, Ezας, .. vi relatio eorum fidem excederet,nisi certum esset omnibus fi deliter credentibus, quod Deus & Dominus noster I Es v sChristus, qui gloriosus est in Sanctis suis, mirabilis in maiestatatibus, faciensq; prodigia, omnia quaecumque voluerit in caelo & in terra sine vi la difficultate potest efficere. H. i...ia, Ossa uoque BB- martyrum Marcellini & Petri, Proti atque
Abb tiam. Hyacinini, cum reliquiis S. Hermetis, non minore miracul
rum gloria, in diuersis sanitatibus infirmantium cotidie sui cs gent; quae & ipsa a Roma translata, & ab Elnardo Abbate ad
'Mia..h. - ducha,iuxta Moenum Germaniae fluuium, in villa, quae prius 'Mittin heim,nunc autem Saligula stat dicitur, digna celebratione a Mesibus venerantur. De quorum translatione simul πιιιου, δε- & virtutibus, quas per eas Deus operatus est,' suta diligenterrer memoriae traditum est,hic dicere omitto. De ossibus vero Ale ,ό -- ι. ζ' xandri martyris & aliorum sanctorum, quorum nomina sui, pio . GH m. locis dicentu scribetidum esse censeo,qualiter,&a quibus, vel
tra Aia ad quae loca translata sint: quibusque sigia is & virtutibus, siue
M ηι im. in itinere quo serebantur, siue in locis quibus condita sunt, fi Ab Einlinta ruerint,memoriae tradendum; ut cum de translatione & mira - siau: culis eorum, secundum veritatem gestoruim fuerit sermo pro
244쪽
latus, quibus in locis a fidelibus veneranda debeant inueniri,
per haec scripta valeat agnosci. In ea parte Germaniae, quam Franci, qui dicuntur Otientales, inhabitant, locus est ex nomine vicini fluminis Vulda vocatus, situs in saltu magno, qui moderno tempore ab incolis illarum regionum Bocnonia ap- PMhonia. pellatur; quem S. Bonifacius martyr, Legatus in Germania ab Apostolica sede directus, & Episcopus Magontiacensis Ecclesiae ordinatus,quia secretus erat, & a populari frequentia valde remotus , impetrauit a Carim anno Rege Francorum, & cum auctoritate Zachariae sanctae sedis Apostolicae summi Ponti
ticis , monalterium in eo conlutuli monachorum, anno ante Divium.
passionem suam decimo, qui fuit ab Incarnatione Dominica quartus &quadragesimus se septingentesimus annus. Huic Anno O . itaque monasterio quintus a B. Bonifacio praefuit in regi rnine M ab..is. Hrabanus Abbas & praeceptor meus, vir valde religionis, & η- in Scripturis diuinis ad prime eruditus : cuius omne studium r- fuit in meditatione legis Domini, & in doctrina veritatis; cu- ' μ' raque maxima, circa disciplinam monasticam & prosectum discipulorum. Mens eius au ea disponenda, quae ad cultum cIiuinum pertinent, semper erat intenta. Quotiescumque a curis C Σμμην secularibus, quas, prout possibile erat, toto nisu declinabat, li-qber esse permittebatur, aut alios sacris litteris instruebat, aut in legendo vel dictando, diuinis Scripturis semetipsum pascebat. Inter haec,&alia,quibus in oratione,Vigiliis,& abstinentia, ce- ωtonomia. terisque virtutum titulis formam se sibi subditisprqbebat, Monasterium totum domibus apertis, & habitaculis congruentibus , exstruxit; & Ecclefiam, ex diuerso metallorum pretios rumque vestium gepere,pulchra Varietate decorauit. Per Cel- Eretio uintas quoque fratrum sibi commissorum, & per alia loca multa V δμ' ad se pertinentia,in quibus prius non erant, ecclesias cum pe millione Episcopi sui construxit; quas collectis unde inque anctorum reliquiis,eorum nomine & honore cosecrari fecit. Erant etiam per diuersas prouincias praedia Monasterio se, , iacentia, partim ex donis Regum, partim ex liberalitate fide. alia, '' hum personarum, propter amorem Dei , & venerationem S. martyris Bonifacij, illuc collata: quorum alia quidem per Villicos ordinauit; alia vero,& maxime illa, in quibus eccle- uiri,
245쪽
siae fuerant, presbyteris procuranda atque disponenda commisit. E quibus,qui in Italia praedium procurabat, quod Adum arquondam Comes S. Bonifacio tradidit, nomine Addo, inde
rediens,inter cetera retulit, Alabingum,quemdam potetem infla . uisis Italia Virum, mandasse Abbati, quod cuiusdam sancti Martyris ossa vellet ei transmittere, si congruus ab eo venerationis i cus exhiberetur; partemque hereditatis suae, quam in Francia, unde oriundiis fuit, habebat, solenni donatione loco illi conferre disponeret,ad deseruiendum usibus eorum , qui ibi essent seruituri. Quibus ille auditis, quia multum in Domino gauia sus,talium rerum desiderio non parum mouebatur;absolutis . celeriter causis, propter quas Pres yter venerat, remisit eum in .ij I alui cu- Italiam, mandans memorato viro Halabigo, in translatione reliquiarum illius Martyris non segniter agendum quin potius,propter Varios euentus rerum,omni velocitate, ut efficer
tur, esse sestinandum. Iam se diuinis ossiciis faciendis basilicam congruentem habere constructam, & omnia parata, quae ad susceptionem & cultum eiuscemodi rerum usus exposcit. Neque aliquid esse ex hac parte impedimenti, quin pollicitationem suam,si voluntas non desuerit, valeat implere. Cum l. profectus esset Presbyter, ut in Italiam reuerteretur, contigit, ut quidam Diaconus Romanae Ecclesiae, nomine Deus dona, v Itin z. niret in Franciam, specie quidem, quasi pro quibusdam suis i necessitatibus Regis opem imploraturus, re autem vera, Sandex. aliquo- ctorum quas secum habebat reliquias daturus alicui religioso- rum in Francia virorum,cuius adiutorio posset inopiae suae ali- .. G2 quint capere supplementum.Transcensis igitur Alpium iugis, ο ι cum ad plana & campestria descendisset, in finibus Alaman iaciti norum venit ad quamdam villam,quq vocatur Kenti bruto,in pa o ' Zurthgawe, ubi ecclesiam cum Reliquiis ingressus cummi ora i a. benignea PresbItero susceptus ellet, dedit ei partem reliquia
2 -- i. rum B. Alexandri martyris sub altare ecclesiae collocandam ,π . Quo ficto,mox quanti apud Deum esset meriti, miraculis d fabrili clarantibus coepit ostendi: audientes enim populi, Sanctorum reliquias csse,debiles & aegrotos & variis incommodis afflictos undique coeperunt adducere, credentes per Orationes Sanct rum pristinam recuperare sanitatem. Inter quos semina quaedam
246쪽
dam immundo spiritu possessa, basilicam introiuit, cumque a numen
Presbytero iuxta morem ecclesiasticum exorcizaretur, per Osillius Daemon respondit, si ab ea suisset eiectus, statim in aliud
vas,quod sibi in eadem regione concessum esset, ingredi deberet; & Olmarum quemdam,quem intraturus esset, ex nomine designans. Ad quein Presbyter,qui non procul hab: tabat,mox nuntium mittens,iussi, ut confessione facta peccatorum, pCe- μή nitentiam ageret,ne sorte facinorum suorum merito, fierct ini mici. Qui praeceptis obediens ad poenitentiam, quam diabolus semper auersatur,tota mente confugiens, insidias euasit inimici. Daemon vero, per virtutem S. Martyris ipsa die eleetias, s ancilla,quae in eius obsequio erat, super altare positas concupiscens, cum inter ceteras mulieres, quae aduenerant, rationi incumberet, optauit in corde suo, ut eas cum iustitia redemptas, habere potuisset. Cumque inter orandum id animo volutaret, mox mirum in modum, aliis ab oratione surgentibus, ipsa se erigere vlla a te non potuit; sed ita, ut super genua sua orationi incubuit,quodam rigore contra ista, perman sit. Interrogata autem a Presbytero causam peccati, cuius merito tam subito
membrorum contractionem pertulisset; vel quid animo gerere quando in oratione procubui respondit, nullam sibi aliam laesionis suae causam videri, quam in aurium illarum concupi scentiam: cui Presbyter, Si sancti, inquit, Alexandri voluntas sit,eas,sicut desiderasti, possideas;surge & tolle eas de altari. Ad cuius vocem, mox illa, sanitate recepta, surrexit; linteumque, quod circa caput suum habuit, ad altare volens offerre, nullo conamine de capite potuit abstrahere. Quod cum videret Pre- sbyter, &ex recuperatione sanitatis intelligeret, puellae etiam inaures, quas desiaerauerat, diuinitus esse conccssas, datis ci in- auribus,ait: Accipe munus,quod desiderasti; idque tibi gratis a Sancto Dei, non pro temporali pretio, cognosce esse donatum. Illa vero gratias agens Deo, & merita S. Alexandri glorificans, domum cum domina sua gavdcias reuersi est. Postea conlisit,
quasdam pauperculas hvilieres orandi gratia ad sanctas illas F s i reliquias
minam quam tenebat, sanae mentis & incolumem Item 'itaedam semina, orationis causa veniens ad Sancti, duas inaures aureas pro mulacre obtulit ad ali
247쪽
α is FuLDENs IvM ANTIQv ITA TvM reliquias,deuota mente properanita, venisse ad fluuium Thuriliseo,cumque non possent absque nauigio transire,nec habe rciat quod pro naulo darent, non enim eis erant nisi quinque tantum panes ad viaticum; nauta autem cum vehementer in staret, naulum ab eis exigens, tandem obtulerunt ei quatuor panes uno tantum sibi ob necessitatem victus, reseruato. Sed cum ille adhuc non acquievisset, dederunt ei & quintum, magis eligentes ad tempus famem moribundi corporis perpeti, quam victuram perpetuo animam sanctae orationis fructu priuare. Recepto autem quinto pane, in alteram amnis ripam feminas miser ille nauigio transposuit; assumptisque panibus, ac ceteris,quas simili inhumanitate contraxerat rebus, ad propria redire volens,su bita neruoru m duritia ita diriguit,ut de lo- 2.2 Cco,in quo erat,vllo se conamine mouere non posset. Stabatque ---- stupefactus, ac pavore perculsus cogitare coepi , unde ei tanti mali contingeret casus: tandem,accusante conscientia, in sereuersus, scelus, quod commiserat, recognoscit: commissique poenitens,ad Sancti reliquias, quae iam tunc ab omnibus fere regionis illius incolis religiosa veneratione frequentabantur, pro absolutione sua ire desiderat ; statimque diuina miserati ne gradiendi facultatem recipiens, proficiscitur; Ecclesiam intrat; panes ante altare cum publica facinoris sui consessione d ponit; quos ut mulieres receperunt, integram sanitatem adeptus, domum suam cum gaudio repetiuit. Item quidam de comitatu Geraldi Comitis nomine Perahigarius, filius Themdaldi, iter agens. cum venisset secus ecclesiam, in qua sancti Martyris positae sunt reliquiae, & vellet praeterire; admonitus a puero, qui comitatus elleum, ut ad sacras reliquias, causa orationis, paululum declinaret,respondit,sibi tunc quidem esse s . stinandum, propter legationem domini sui peragendam ; tem- A reucro oportuno adorationem esse veniendum. Inter haec s. Atiae viti, verba,subito equus,cui sedebat, inuisibili potentia fixus stabat
immobilis; & licet nimium calcaribus fatigatus, nullo modo ad ambulandum poterat impclli: unde factum est, ut confusus,ac pavore perterritus, descenderet de equo; & quod prius equitando facere contempsit, impleuit ambulando. Perrexit igitur ad ecclesiam, & coram reliquiis sancti Dei Martyris,ex-
248쪽
picta suppliciter oratione, grum iuris sui, qui possessioni eccle
siae illius contiguus erat, pro salute animae suae soletiani donati ne ei contulit; sicque itinere suo,quo missus fuerat, libero cursu perrexit. Alio quoque tempore contigi ut vir quidam de
Orientalibus Alamanniae partibus,cum sociorum suorum comitatu non modico, causa orationis ad praedictas reliquias u niret,portans secum donaria, ad sacrarium Domini offerenda: ruae cum posuisset se per altare, protinus elapsa in terram cecierunt: factumque est, ut tertio superposita,nihilominus in terram corruerent. Unde Presbyter, intelligens aliquid inesset tentis nequitiae menti vel actibus offerentis, ait ei, ut sua tolleret,&ad propria remearet; monuitque eum,circa salutem animae suae esse sollicitum, ac pura consessione & dignis poenitentiae fructibus conscientia suam mundare,ouo orationes cius ocmunera deinceps Deo potuissent esse placabilia. Erat vir quidam in eadem regione Sigibaldus nomine,ex cuius seruis, inter ceteras multitudines, quae adorandum confluebant, unus ad ecclesiam venit, susceptusque a germano suo eiusdem ecclosiae seruo, apud eum diebus aliquot mansit: cum autem reuerteretur, subito in itinere,quo gradiebatur,obmutuit. Qui vero Minis cum eo erant, cognito quod acciderat, duxerunt illum ad do minum suum; eique gestae rei ordinem per omnia pandebant. Dominus vero serui , uatim eum remisit ad ecclesiam; & quia per merita sancti Martyris Christi ,recu perata pristina sanitate, curatus est,tradidit eum in loco reliquiarum eius perpetuo se uiturum. Multa quidem &alia,in eodem loco diuinitus si ri miracula,a commeantibus,celebri sermone,nuntiantur quae huic operi, ne sorte legentibus fastidium generarent, inserere nolui. Haec autem,quae commemoraui, in quodam libello inde allato suscepi, & eodem ordine quo scripta erant, licet non eis verbis, quia certa esse videbantur, inserui; ut ex his cetera quae vulgari sermone reseruntur, veracius credi, & certi US Va- - .leant sciri.Supradictus au in Diaconus, itinere quo coeperat, in Franciam venit. Ac primum se ad Einhardum contulit, cuius supra mentionem feci,erat enim ei familiaris; deinde com- Huiu, adu
mendatis sub signaculo Sanctorum reliquiis, ibi in ecclesia rara
SS. Martyrum Marcellini S: Petri conservandis, Mogontiam 'ς IM
249쪽
23o FvLDENSIvM ANTI Q I T A T v M prosectus e ubi tunc erat quidam Presbyter, ex Monachis NM -aν nostris, nomine Theotinar, pro causis quibusdam ab Abbateis. ad Olgarium Archiepiscopum missus. Is cum Diaconum vivi m disset, cognito quod esset Romanus, percontatus est, ob quam Ou.H- causam tam procul a patria peregre esset profectus. Auditis l. causis itineris,hortari eum coepit, ut partem reliquiarum,quas se habere eonsessus est,suo donaret Abbati; sic ens se proculdubio ob id bene ab eo fore remunerandum. Placuit Diacono suadentis consilium; factaque promissione, dimisit Presbyterum, die qua tunc inter eos conuenerat,ad locu in ubi reliquias dimisit, obuiam ei reuersurum; & si Abbati conuentio eorum placuisset reliquias suscepturum. Ille autem cum festinatione ad Monasterium reuertens, primum responsa Archiepiscopi retulit Abbati; deinde, quo modo cum Diacono de reliquiis condicium habuerat,intimauit. Quibus ille auditis, valde gauisus est; volensque velociter experiri fidem sponsionis, remisit cum , & alterum cum eo Prcsbyterum ex fratribus nostris, Hrib, . . nomine Artharium cum munusculis, sicut promissum erat,2 2. et ' Diacono perferendis. Ad cuius hospitium cum venissent,alla T- - 'tis muneribus, reliquias,quas promiserat, reposcebant.Tum ille; Deliberatum,inquit, habeo, vobiscum pariter ad Monast rium proficisci; 5 non solum partem reliquiarum, sicut promi si, ted etiam totum, quod modo habeo, ex omnibus quas ad hanc terram attuli, vestro Abbati offerre; eiusque fidei mecum eis pariter committere. Erat autem eo tempore festiuitasSS. Martyrum Marcellini & Petri; ad quam,quia magna multitudo populi confluxerat, & Diaconus quosdam ex eis apud quos hospitabatur, suspectos habebat; veritus est enim, ne se te eorum machinationibus, vel fraude, vel violentia, reliquias amitteret; visum est eis non prius loco egredi, qua intransacta sestiuitate populus ad sua remearet. Miseruntque ad Abba tem , Diaconi voluntatem nuntiantes. Ipsi interces, quae itineri suo, & subuectioni sanctarum reliquiarum, necessaria videbatur , parare curabant. Erat etiam non procul ab eis Presbyter unus ex fratribus nostris, Anthadus praepositus locorum in illis partibus Moniasterio subiacenti uiri;cui iniunctum erat, ut si tutis temporibus,inde necessaria fratribus administraret.Hunestatu
250쪽
stinuerunt accersiri quo facilius id ouod inchoatum habebant,& essicere moliebantur,staterno roborati con silio, implere potuissent. Qui cum venisset, & populus, finita solennitate , ex
maxima parte iam recessisset; paratis omnibus quae itineris e rum usus postulabat, loculum, quo tinctae reliquiae erant conditae , cletiantes, cum hymnis & laudibus ferre coeperunt; vn- trasedique per viam confluentibus populis, & elata in excelsum vo- - - ce diuinas laudes canentibus. Ac sic iter eorum Domino prosperste,cum turba non diodica,quae feretrum sequebatur,die
altera ad monasterium venerunt. Fratres autem occurrerunt eis,cum crucibus &cereis, aduentum eorum praestolante Abbate,in ecclesia B. Ioannis Baptista,quae erat in itinere eorum, in zzodistans a Monasterio Africum versus quasi stadiis nouem: in quam pridie Nonas Iunij cum sacris reliquiis intrantes, popu- ' . Non. lo,qui eos de diuersis veniens per saltum secutus est, & iam re δ''' uerti volebat, orandi, ac vota soluendi spatium dabant. Quibus peractis euantes loculum, ad Monasterium venerunt; ac basilicam B. Bonifacij martyiis cum laude & laetitia ingressi, .
iuxta altare, in parte Meridiana, feretrum cum sacris cineribus posuerunt. Altera autem die, Deusdona Diaconus, & germ nus frater illius nomine Theodorus laicus, primo mane cum R. uiarum
Abbate ac duobus Presbyteris, quorum ego alter eram, basilia μ' cam ingressi,loculum aperuerunt,& singulorum ossa Sanctorum, sicut in puluinis semoti in condita fuerant, proserentes, Abbati dederunt: coxam videlicet ac pedem S. Alexandri P pae & martyris: & brachiu Felicissimi Diaconi: caput S. Concordi. e martyris; ac partem de ossibus sanctorum Apostolic tum Fauiani atque Urbani martyrum Christi: pedem B. Castuli; ac dentem S. Sebasti ani. De ossibus SS. Pamphili presbyteri & martyris, Papiae, Mauri atque Victoris, S. quoque Fel
citatis matris v II. filiorum: & sanctarum virginum ac mam tyrum Emmerentianae atque Basillae partes non paruas, sin iis sacculis seorsim conditas. Quas cum ille venerabiliter sulcepisset,& cum honore ac reuerentia deosculatas,loculo reconderet, post paucos dies, remuneratum Diaconum ac stat rem eius remisit in patriam . promittentes se cum aliis Sanctorum retia
quiis, si eis vita comes ac diuinus fauor adesset, iterum ad eum esse