장음표시 사용
491쪽
Punctum IX. Continens specialem difficulta. tem pro Fratribus sacri ordi
nis Praedicatorum. EX resolutione antecedentis dis
cultatis poli Imus tute procedere ad enodationem, & resblutionem alterius difficultatis frequenter subortae,ao an scilicet dari, i siue introduci pessi consuetudo in Ordine Praedicatorum , quae deroget, siue tollat leges, atque st tuta eiusdem ordinis contenta in Constitutionibus, siue in actis Capitulorum generalium ad uniuersum ordinem pertinentia. Non defuerunt, qui crediderunt, de forsitan etiam docuerunt, consuetudinem posse legitime introduci contra vim , dc obseruantiam praedictorum 3, contendentes ad eorum voluntatem interpretari loca relata in prologo Constitutionum eiusdem ordinis Praedicatoru, ut puta in declaratione textus primi eiusdem prologi , ubi verbatim dicitur. In 6a'tula etiam Fonorim. a I 6 . admonentur Praelati, mi diligenter attendant , ne contra bon litutiones abusus, aut consuetudines praeualere incipiantes per quo Prouincialium, ly Visitatorum conscientias oneramus, mi si quos Priores. aut 'a- fidentes inuenerant, qui abusus inducant, aut consuetudines noctris legibus contrarias incommuni tollirant, in poenam ab incise absoluant. εc text. 8. eiusdem prologi, rubi
auctori te Apostolica reuocatur, atque an . nutatur quacunque esuetudo quomodocunque praetenses, circa non obsissentiam prae
dictorum, ut latius dictum est superius,
Dicentes in locis praecitatis excludi selum, ac: tantum praeteritam consuetudinem, non autem suturam, Introdu- Tractatio de Electione. Etam scilicet, vel introducendam post promulgationem dictarum legum, siue Statutorum Cap. Generat. facientes etiavim in hoc, quod Statutu Capit. Bonon. de quo supra facta est mentio, fuit conditum no per viam ordinationis, Zc manin
dati, sed simplicis admonitionis. Quibus non obstantibus respondendum est per sequentes conclusiones. Prima conclusio. Contra Statuta
Regulae, sue Constitutionis, vel actorum Capituli generalis simpliciter edita, atque ordinata ad bonuin commune uniuersitatis totius Religionis Praedicatorum, siue Prouinciarum, Conventuum,atque Fratrum,ut expresse habetur in text. 8.eiusdem praecit. prologi sub litera q, nulla est admittenda consuetudo ; sed omnis extirpanda venit, tanis quam abusus, dc corruptela. Ratio h ius ea est, quae superius late suit assignata, praecipue vero, ex doctrina D. Tho.
I. L. q. 9 T. T. 2. m res on. ad L. ac etiam
ex dii finitione consuetudinis rationabilis, nec non ex prima, oc quinta regula superius adducta. Certum est enim iura omnia praedicta ordinata esse ut comis
modius dirigantur profietares eiusdem ordinis ad Deum, de pro fine habent,
utilitatem communem, ac uItae regula
ris rectitudinem. Secunda conclusio . Supradicta Statuta de quibus in priori conclusione , derogant, atque reprobat tanquam iniquam , quamcunque contrariam consuetudinem, etiam futuram. Ratio huius eadem est proportionaliter cum illas perius assignata, cui tamen addituo: Qqaliter ex verbis Statuti Capituli B non. Is 6 . superius relati aperte colligitur exclusio, atque reprobatio cuius. cunque consuetudinis; dum inquit, attendant, &c. ne consuetudines naeualere incipiant contra Conriitutiones, dec. Quae
verba absque dubio respiciunt non prae-R r teritum Dissiluod by Gorale
492쪽
teritum tantum, sed futurum etiam. : quis enim non videat, quod illa quae incipere debent, nondum sunt, sed potius latura sunt & ordinarie prohibitiones in rigore consideratae respiciunt no praeteritum, neque praesens, sed L-
Ideo S. Antoninus, Siluester, & alij
quam plures Summistae, merb. Conseuetudo, asserunt, quando verba, quibus reprobatur consuetudo, sunt Omnino ab ioluta, & uniuersalia, tunc nullam patiuntur rei trictionem ad praeteritu tantum : Sed trahenda sunt etiam adjuturum, ut puta nolumus contra hanc luem, ab quam praeualere consuetudinem. Et similia
ut latius puncto sexto, & septimo. Quod totum videtur habere fundamentum , in l. eos, C. de censibin, g.super. Quam rationem confirmant tradita a Suarre traft. de legi ab. . cap. 7.nμ. F. r. primo si exprese, &c. dum Inqui . Si lex expresse metet, ne contra illam consuetudo aliqua introduci permittatur, mel quamdo iubet ne inducatur, tunc imperit, atque resimi consuetudini inductae,atque in- tacenda, quod est dicere praeteritae, acnturae consiletudini derogat, de resistit, . Pro qua sententia inter alios adducit Nauar cons. 3 . de censebm,quare,&C.
Hinc est quod nonnulli doctores pas-α i sim asserunt, nullam i posse assignari
consuetudinem trans rediendi Regulas, sue Constitutiones, secundum quas profitentur regulares , imo appellant talem conluetudincm contemptum interpretatiuum,obligatiuum ad culpam,
siano, Corduba, & alijs multis citatis a Sanchea lib. 6. in decalog. cap. . nu. a .l: Ie q. Mib. r. cap. D num. a. distri. Ideo tamquam axioma commune, grauissimi Auctores docent, contra essentialia
Religionis cuiusque, nullam posse introduci veram , & legitimam consuetudinem: inter quos unus est Nauarrus in suo . Manuali tom. I. cast I 2. num. FO.vbi citat Maior. Panorm. Felinum, Austerium,S. Antoninum, & Caietanum,& Rodriqueet tom. i. quaestionum regula.
Hoc uno tamen adnotato, quod si quis profiteatur Regulam laxatam , & krὸ collapsam quoad obseruantiam ratione professionis, quam emisit vivendi secundum illam Regulam,nequit cogi ad
aristiorem obseruantiam eiusdem Regulae . ita communiter doctores stupra citati, praesertim Aetorius Misi a q. i s. pro qua citat Cardinat. & Pan . in cap. Uer eo de regul. nu. 6. ideo Caiet. citatus
a Valerio Reginaldo ηυιιμ a, g. consequens est, ubi religio deficit in essentiat,bus, Pauissime peccant, qui filios suos
Ad obiectionem in principio istius
dissicultatis adductam dicentium ordinata in praecitato Capit. Bonon. habere vim non legis, sed simplicis admonitionis tantum: Respondetur quod in rara,& in facto praedicta admonitio cum sit,
PrKceptrua, atque imponat transgressiaribus poenam determinatam, atque grauem, ideo verius appellanda est non simplex admonitio, sed admonitio praeceptiua vim legis habens, iuxta doetii- nam text. in l. lgis eortus, f. de leg. id Constit. Princip. ubi examinantur esse- ictus proprij, atque sormales verae legis , iatque Statuti ; inter quos unus est, quintiet cunque iubet, & alius quando punitarransgresseres, qui ambo continentur in
493쪽
De Consuetudine. Cap. XXI. 671
praefata admonitione. Cui fauent tradita a Suareet ubi ra v. s. & latius a nobis ad calcem praeludiorum. Ordinata vero in Capitulis Generalibus pro bono, ac utilitate vera, atque reali alicuius Prouinciae, siue Conuentas, proportionaliter veniunt intelligenda modo dicto cum respectu sempe ad regulam S. Thomae traditam, ι. L. q. 97 .a t. v.sub Puncto 7. subnu. 9. fideli
Punctuin X. TAndem breuiter re Aluuntur aliis
Primum est quaerentibus t virum. non usus tantum alicuius legis iam promulgatae valeat inducere consuetudinem Z Respondet Siluester negative In sua summa, meo. Consuetudo, num. I 3. addens nec inducere consuetudines , neque auferre legem, quando non usus, pro se non habet actum tacitum in su
stantia, vel sorma contra dispositionem iuris: pro qua sententia adducit cassur specialem, & auctoritatem grauiunia Doctorum, Reginaldus quoque lib. i 3.
rv. q. cap. 2 3.sect. s. nu. 2 1 o. idem sentit. Secundum: An per actus irequentatos, mere tamen facultatiuos, inducatur consuetudo, prout est ius priuatum,
in praeiudicium facientis. Hanc pariter
resoluit Siluester bisupra,nu. i .ac 9. negative, multis rationibus, atque auctoritatibus cumulatis demonstrantibus sententiam negati m.
Tertium: Si statutum t aliquod annexam habens excommunicationem tolli possit per contrariam conluctu dinem . Hanc resoluit affrinatiue idem Auctor, dummodo tamen per binum, aut trinum actum iactum sit cotra Statutum legislatore sciente, ac valente contradiceae, non tamen in facto contrad:cente; alias requiritur tempus . annorum, si si ius canonicum ; si vero Statutum sita Episcopi, susscit tempus i o. annorum. Quartum. Conliae dot mala atque praua, ob quam iam introducta est consuetudo quae actu viget, excusat ne obseruatores illius consuetudinis a poenis praesentis sirculi λ Hanc quoque resoluit Siluester bis pra, nu. i 8. a rmative, sequenti tamen adhibita limitatione , dummodo prauitas consuetudinis non fuerit iam declarata vi t. ilis, ita vi sciens, vel ignorans ignorantia crassa, malitia, siue pravitatem colluetudinis praedictaei nec tamen ex hoc excusatur quoad Deu secus autem erit si interueniat probabile dubium circa bonitatem , aut mali tiam consuetudinis. idem sentit post alios Suar. tract. de t Itb. bb. .cap. 6.n. I l. Quintum. Si conlii cludot nondum persecta, atquς completa, per unum actum contrarium intai rumpatur; An sit necesse de nouo eam incipere cum conditionibus superius exprcslis 3 Respondet Armil. ex Panor. de alijs reb. bonsuetudρ, n m. r. aisrmative . Ratio eorum est, quia inde apparet sussciens argumentum de tacito saltem consensu populi nolentis introducere consuetudinem oppositam legi; ideo facta est interruptio actuum , quibus peisci debebat consuetudo. De his hactenus.
494쪽
ADDITIONES. AD NONNULLA LOCA TRACTATUS
F R. LVCAE CASTELLINIS ACRl ORDINIS PRAEDICATORUM
Procuratoris Generalis,ab eodem Auctore editae. Summa Additionum ad Prinludia .r Praecepta, siue leges habentes formam praecepti , quotuplicia; nt. a Lex poenalis non obligat ad culpam, nisi contineat intentionem praecepIι.s In Sotietate Iesu nullum praeceptum obligat ad culpam, nisi sat in nomine Domini nostri Iesis Chrini, mel in evirtute obe
la, Haec sunt quae ut obsermetis praecipimus, an obligent ad culpam .s An omnia quae inueni tur in Retula per modum praecepti, algent transtrygores, sit m ad peccatum meruale. subditi an possint in aliquo casiu non obedire Pr,lato praecipunti aliquid sub pa
cipienti ea, in quibus distens e potes.s vralatia 'tulari ι etiam supremus, suae nam piaci te possis suis ubditis: sist an
possit condere nouas leges obligantes ad
1 o Religiositi duinquens in Obseruantia Confitiatationum, an propter hoc dicatur simulator , siue mendax.1 I 'Aati Ecclesiastici an diffini sibi reseruare
actus intrenos. gr num. II. y .ra Occultum persi, T octauum per accidens, quod dicatus. I 3 Decretum Clementis Octam de basuum reseruatibne. Is Subditus non tenetur adimplere moluntatem Fui 'Aati, nisi ei ιxpres e pracι- piatur .
On sine maxima utilitate adddeda fiunt, quae tradutur a Beato Humbetio Burgundo Magi stto Generali ordinis Praedicat titu th expositione ad Regulam S. Augustini cap. t Q. ubi poli recensitas diuellorum ispiniones, ac illas merito reiectas, circa Vim obligatiua illius tennini, vel vocis, praecipimus, Distinguit pricepta, siue legesa habentes formam praecepti in t triplici ordine. In priino statu it leges etiam disumas , quae continent in se modum, Mintentionem simul praecepti, quemadmodum illud: Vt diligatis inuicem sicut dilexi vos. Quae verba profecto expri
munt modum,& intentionem praecepti diuini obligantis transgressores ad mortale i
495쪽
tale. In secundo vero ordine collocat te ges exprimentes praeceptum, hoc est intentionem legi statoris,quamuisno modum praecepti, ut est illud: Nonfurtum facies. Quae verba continent expressum praeceptum negativum de non furando . In tertio denique ordine ponit legem, siue leges, quae habeat modum praecepti,non tamen intentione, quemadmodum est illud Matthaei . de sanatione Surdi, &Muti, praecepit enim Christus, ne eui dicerent. De quo Ce tum est, quod Saluator noluit eos oblis gare ad mortale; unde praedicando miracula Christi non peccabant, ut asse
Ex quibus euidenter colligitur maior claritas eorum, quae traduntur in prae ludi js ad hunc tractatum j. . praesertImnu. ι 3. I . & sequentibus, Legem f scis licet poenalem non obligare ad culpam etsi contineat modum praeceptiuumia, nisi simul etiam contineat intentionem praecepti. Ideo Humbertus ponderando illa verba Regulae S.Patris Augustini parum post initium. Hac igitur sunt, qua mi obstruetis praecipimus,st e. Vbi supra inter quam plura inquit: Et tale eriinud: intellige praeceptum, de quo in Regula S. Augustini) Non enim eri probabile quod iis tamsapiens, resiper motam
praeeipiendi loquatur, intenderet omnia poneresia praecepto, 6ν tantam damnationis
materiam mini aret accedentibus ad Regulam sam pro salute quaerenda. Et ad obiectionem ab eodem Beato Humberto ibidem propositam, quare'
S. Pater Augustinus utatur verbo praecipiendi, cum non intendat in rei veritate praecipere, quod videtur ministrare sementum strupulositatis; Rei pondet per sequentia verba: Licet non intendat omnia ponere Fb praecepto, tamen flua intentionis eri , quod multum muli omnia Iemari. ad expressionem ergo Fua volunιatis Tractatus de Electione.
utitur merbo praereptorio potius, quam alio merbo simplici, ne daretur ex tenui modo loquendi ingratia humanae occasio minus e ranae de mandatis Regula. Et in semis in Euangetio Marcι 6. Praecepit eis ne quιdtollerent in ma nisi suam tantum. Et ad aliam pariter obiectionem : Ergo si vertabum praecipio , vel praecipimω, non semia per significat veritatem p cepit, sed si tum intentionem voluntatis; ergo nubium erit praeceptum in Regula SAA
gustini, Rancilci ,& aliorum. Respondet verum esse , quod nastum
praeceptum eri in Regalia ex mirtute huius merbi,sid malia snt in intentione, quam uis non secundum expressonem in modo loquendi sicut diuina Scriptura,cum nobis i
quitur eodem modo , tamen quadam repu
tuntur simplices exhortationes, quaeia prae repta : sicut Lue. . cum dicitur: G quis te percussereri in inam maxillam praebe ei ἐν alteram: reputattir consilium. Or eum dies tur in eodem capitulo, Mutuum date nihil
inde sterantes, beet sit idem madas loquen
di omen reputatur praeceptum .
Quam doctrinam diligenter meditando Thomas Sanchez in Decalogum
tom. 2. lib. I. cap. 4. num. o. inquit: Si 3 in Societate t Iese nudum Superioris praeceptum ad cujam mortalem, mel memalem obligat, nisi Superior ea in nomine Domini notiri tesu Christi, mel in mirtute obedien Da tuberet. Dc enim , sist Us Sorietatis
inteluxit, e re habetur in eiusdem fonstitur Omba , 6. par. cap. 3 .fne. Atque ita nee
obligaret ad culpam praeceptum Superioris in illa , et si teretur expressis praecepti mer Ls, mi praecipio, iubeo, mel stracte praecipio, mel μ, praecepto iniungo. Sed iuxta id Deia
cretum , s. sum, oporte periorem amplius expiscare suam moluntatem, mi emia
Fatis meti ouigare ad culpam ab quam. At si primeretsiuam intentιonem e se obligare ad culpam mortatim, mel mentalem, . obligaret itique, visi ratione leuitiatis ma-
496쪽
teria moluntas esset rationi dissona, p. iam Constitutio non aufert potestat m aliter viigandi, quam mundo illumerbis; sed illistretam obliganssi moluntatem explicat, it
talis non censeatur quando illis vertis non
Hinc t colligitur minime verum esse quod tradit Henricus, quodlib. 6.q. i . cuncta scilicet contenta in Regula Diui
Augustini obligare prosessores illius in
omni casu transgrestionis ad aliquam culpam, propter illa verba superius relata : Haec sunt, qua mi observetis praecipi-mm. Sed praeter supra iam adducta ponderanda sunt, quae docet expresse Siluester verb. Religio. I. num. it. ubi quae
rit de vero intellectu Regulae sancti Patris Augustini,vbi ad initium qu sitionis
motae per eum,confutat dictam lententia Henrici de Gandauo, probando contra illum, quod illa verba, haesent, siste.
veniunt necessario reserenda, no ad omnia contenta in Regula, sed ad duo illa praecepta charitatis,de diligendo scilicet Deum, & proximum, quae immediate praemiserat sanctus Augustinus, quod indicat illa dictio illativa igitur . hee ι
tur sent, siste. ubi etiam cumulat alias rationes demonitrantes euidenter falsitatem explicationis ipsius Henrici, ita ut illa verba sit perius relata stancti Augustini , nullatenus possint reserri ad omnia , de singula contenta in Regula, sed solum, ac tantum ad praecepta Dei, de Ecclesiae, dc ad tria vota principὸlia .
unde si generaliter quis illa referat ad
omnia contenta in Regula, cogitur dicere cum eodem Siluestro,& alijs,quod illud verbum praecipimus, non proprie,& formaliter venit interpretandum, sed cum disiunctione praedicta, scilicet substantialia immediate explicata pracfι-
Ad illud vero , quod aliqui contendunt inferte ex doctrina Diui Thomae
3 2.2. q. 186.art. s. 'ad i. arg. t Quini Cmnia , quae inuemuntur in regula permodup cepti exposta,obligent transgressores sitiem ad peccatum venialo. Dico cum eodem S.Thoma, ubi supra, id esse intelligendum non uniuersaliter respectu contentorum in quavis regula , dc Statutis, praesertim ubi Legislatorsitam explicat mentem este non obligare transgrestores ad culpam, sed ad pin nam tantum; prout in Ordine Praedicatorum, in quo Professores illius no sunt adltricti ad culpam, neque veniat mo, cum transgressito Regulae, siue Constitutionum dicti ordinis ea suo genere non obliget ad culpam mortalem, ne que venialem, sed solum ad poenam taxatam sustinendam,ut clare, ac expres se habetur in text. 6. prologi Constitu tui. sacri Ord. Praedicat. sub littera i , declarius in declaratione eiusdem text.b mohione. Cum hac tamen limitatione,
nisi super his, quae praecipiuntur PrSΦcepto formali. Quia est dicere praecepto habente modum, dc intentionem veri praecepti. Responὸetur insuper ad eorum replicam. Asserunt enim S.Thomam d
cere , transgressionem, εc omissionem alioru,quae non sunt contra praeceptum
Regulae, obligare solum ad peccatum veniale; dicendo D. Thomam non loqui simpliciter, Ac absolute, neque P spectu omnium, sed semetipsum optime dec larat ibHem, mentemque suam
aperit fuisse non complecti omnia simpliciter , dc absolute, sed solum aliqua, illa scilicet, quae sunt dispositiones immediate ad principalia vota, vel illa quae impediunt Religiosum a dispositione , siue ab obseruantia principalium praeceptorum legis Christi, quae sunt praecepta charitatis: alia adiuncta limitatione, quod hoc habet locum in quibus
dam Religionibus 8, a quibus etiam Ex cipi
497쪽
emit palam professores Ordinis Praedi. catorum per sequentia verba. Transtressa talis, vel omisso, si genere non obligaria culpam, neque mortalem, neque eveniatim Miasorum adpoenam taxatam. Quae verba D. Thomae sunt eadem omnino cum illis declarationis text. 6. Prologi paulo seperius relata. Cum Panor. p. Inrisitioni, desint.
erit inutile considerare, qualiter subditis non t tenentur obedire Praelato praecipienti sub poena peccati, Se excomm nicationis , quoties praeuidet certo malum , vel scandalum oriturum , si obediat, & pariter quando praeciperet aliquid Praelatus interior contra manda tum , siue praeceptum Praelati fit perioris, f. i. gue re iudicata, l. contra pupillum,
Quibus addi potest doctrina, quam tradit Idem lanctus Doctoi 2. 2. . a 4. . art. s. in res sime ad s. arg. dum inquit: Eata religiosi obedientiam profitentur quantum ad regularem conuersationem, secundum quam suis praelatis subduntur; η' ideo
quantum ad illa sola obedire tenentur, qua possunt ad regularem conuersaminem pertf-nere . Et bae est obedientias ciens ad G. lutem. R autem etiam in alθι obedire oluerint, Me pertinebit ad eumulum perfe-Bionu, dum tamen illa non sint cimtra
Deum, aut contra rosi nem agula,quia talis obedientia esset alticita. De ergo potesstriplex obedientia distingui, et eiens ad salutem, quascilicet dedit in his ad sua obueatur ' auaphsecta quae obedit in omni . bin licitu: alia indisertia, qua etiam in illi
Pro maiori dilucidatione horum hic quoque apponam,quae tradit Caietanus ubi supra , 5. ad hoc dicitur . ubi respondendo ad quoddam dubium ab eo ibi-7 dem propositu, an religiosius t teneatur obedire Praelato praecipienti ea, inqui,
bus ipse scilicet Praelatus potest dispensare,post diuisionem ab eodem Caieta no adductam de dispensatione,quae potest fieri cum causae urgentis dilautiione,vel quae fit absolute sine cauis discussione ad arbitrium Praelati, tandem inquit: Si Praelatus ergopraecipiat aliquid con
tra . mel praeter regularem mitam, ius en,
sando rimo modo, non tenetur subditus ob dire , sed debet potiussequi Hatum Religi nis*ae. Et ratio est, quia di pensatio, με eausa legitima sussciente, ad relaxationem
legis, in hoc cabu non eri dispensatiosia dissipatia; msi forte distensans sit Princeps, m
his, qua sunt ραre iuris positivi. Si iera ac 'at aliquid Aspensando eum catis. legitima sic teneturμιδtus obedire. θην ratio eri , quia ex quo accessi legitima distensatio, opus illud pro tune non eri contra, aut praeter regularem mirum,'ex alia partes in causa praecipiendi, erat fiat hoc vin , propter aliquem finem subordinatum reguis lari conuersationi. I G evitae,ad quam o minnia hominu praeepta ordinantur in Religione , consequens es, Ut nulla ratione exeusi tur subdatus ab huiusmodi Obedientia. Vnde Frenardis in libro de dispensationsis p Mcepto inquit motum meum non minuat Praeis latus sine necessi te; insinuans quod quam do necessias adestpotest Praelatus praecipere. Et Antonius Cordubensis in expositione super Regulam Fratru Minorum, cap. 1 o. q. 2. g. notandum in hoc 7. versic. nam avolute. Loquens de Regulari,ptae. sertim Francilcano iam profesib,expresssis verbis inquit: Nam absolute in omni bus obedire sine illo limite,non in rationabile , nee ponde, secundum Fonauent. β'
fra in argumento habetur. facit ad LeRiobardis de sancti et ire in I . par dicens. D bitum ess quod praecipitur secundum Ordinem , indebitum quod siupra prosi mem. st paulo inferius ait, Potes tamen si malueris nullam obedientiam tibi facere. M Wo-R r mittis
498쪽
mittis coram Deo, introfiteris eoram P lato tuo obedientiam ad omnis, iam tibi dereliquo nulla obedientia erit indebita. Hae
ille ergo. deinde statim, atque immediate subdit. Seeunda probatio est, quia expresse Re tuta dicit- : Praecipi rmiter eis, it de diani βιis Ministris in omnibus, quae pro miserunt Domino obseruare, μ' non se ni
contraria animae, sidi Regula nostrae. qua merba rιte intellicta , mi Anant, glossantur se. Fraecipis eis, in obediant in omnibus, qua promiserunt, idest in omnibus in Regia ἀιa expresie contentis, eo modo quo continentur : hoc enim s, quod Fratres nomι-
frunt in profissione, scibcet seruare Regulam Fratrum inorum, μ' miniam, it 'te fit, , ne uni contraria animo, r R Iula nostra: idest etiam praecipio, mi obediant in omnibus alijs quibus unque, eumbae tamen limitatione , scilicet dummodo nonsint contraria animae, stre Abgula nostra aliquo modo.
Quaedam alia ad idem addam,paucis multa perstringendo , quae traduntura Thoma Sanchea tom. 2. in decalogum, par. 3. bb. 6.cap. 2.num. l a .ldisequentibus.
Quae omnia quemadmodum ipsemet
cremata, Solo, Siluestro, Tabiena, δε- ludano, & alijs quam plurimis, quos ibi dem,eorumque loca specialia adducit. Erit itaque prima propositio per modum conclusionis . Praelatus quicunque 3 Regularis,etiam supremus,t in Religio ne , suis subditis ea jolum praecipere potest, quae sunt secundum Regulam, siue directe, & expresse in Statutis in Regulae contineantur, siue in directe ,& lin. plicite ; ut sunt ea, quae licet non clare exprimantur, in Vmuersali tamen continentur in praedictis Statutis, tanquam necessaria ad Regulam, & Constitutio. nes obseruandas,uti fiant mutua religi
si obsequia,& illa,quae peltinent ad poeinas transgres Isionis Regulae, &Constitutionu uniuscuiusque instituti per sanctam Sedem a perobati. a . Hanc conclusionem probant Do ψres paulo superius citati, ac alij quos od- ducit Sancheia ubi stapra, in toto illo ca
Probatur eadem conclusio: Religiosi benim obedire debent suis Praelatis, ex debito in illis consurgente ex toto obe dientiae volo; de de necessitate nil ultra votum obedientiae habent religiosi si1-pra alios fideles,ut optime probat S. Th.
N Siluest. merb. Relieto 6. q. 6. Sed per votum obedientiae remanent adstricti , iuxta Religionis Regulas, &Constitu- . tiones tantum. Igitur obedire tenentur
Praelatis in his, quae sint in Regula, siue
flatum religiosum conseruantibus, se cundum Regulae, &Constitutionurn statuta, iuxta explicationem factam in conclusione. Et hoc est, quod demonstrant verba S.Gregorij lib. t xegesi . t 9. relata in capgesta,diri. . quibus ait: Iustum cIt, ut nemo crescere compellatur inuitus, quibus ostendit neminem religiolorum obligari in sua Religione ad arctiorem vita. Hoc idem docuit etiam S. Bernardus tib. depracept.-dispensat.
Est secunda propositio. Generalis, nes que etiam 1 cum Capitulo generali, P teli ferre nouas leges obligantes rei igi sos ad asperiorem, & arctiorem vitam supra rigorem Regulae, & Constituti num. In hac propositione non ago de reformatione, & restitutione Regulae, M Constitutionym quoad earum obseruantiam ,
499쪽
uantiam ad suum pristinum flatum ,& candorem. Scio etenim Superiores,& Capitula teneri ad hoc, ut relaxati nes circa praedicta,& abusus,qui irrepserunt, omnino euellantur, ut clare tradunt omnes, & clarius habetur in Concilio Tridentino, sessi 1. de Regillar. &Monial. cap. i. Sed vera intelligentia huius secundae propositionis ea eli, quod nec Generalis, neque Capitulum generale ex se nullam habent iacultatem niua condendi Ilatuta, siue mandata, arctiorem vivendi modum continentia.
Probat ut secunda propositio sui E- cienter ex adductis ad probandam priorem propositionem cum utrobique militet eadem ratio. Cum potestas, quam habent Generalis,& Capitulum g ne. tale iii Religiosos ex ptopria professorum voluntate,qua se illis sua siponte vo to obedientiae obligarunt, remanet limitata , iuxta voti limites, ad obediendum scilicet in his, quae sunt secundum Rogulam, modo iam declarato. Pro responsione vero ad obiectiones eorum qui dicunt D.Thomam locis supra citatis docere religiosorum obedien tiam disterre ab obedientia communi fidelium,quia obedientia Religionis est uniuersalis, de quoad omnes res iquae
bo S.Bonaventurae in expositione Regulae Fratrum Minorum cap. 1.3 Animauerto quod D.Thomas suam mentem aperuit, tilenium ab eo intentum palam explicauit quodlib. t o. art. t o. dicendo:
Obedientiam Religiosotu dici uniuersalem, & quoad omnia, non quia com prehendat , quae sit pra Regulam sunt, sed quia eli circa generalem vitae di pinsitionem, quoad praecipua vota, nempe obedientiam , paupertatem , & castita
tem, ac etiam circa Omnes alias res, Inci
duantum ad Regulae, ci Constitutionum obicruantiam ne iratae sunt.
Ad illud vero S Bonaventurae pariter dicitur,quod ex attenta lectione verborum eiusdem S Doctoris aperte colligitur intentionem illius esse docere ,
quod in quibusdam Religionibus arctioribus, sit amplior obedientia, quam in alijs, cum habeant diuersos fines, ac per conloquens diuerti media . Sit itaque tertia propositio collecta ex D.Thoma 2.2. q. i S . art. F. in rc on ad i. au. cuius doctrinam magis explicat Caietanus ibidem ad finem articuli :, o Religiossim l retinentem animum proficiendi , dc per consequens vivendi secundum Regulam, de Constitutiones suas, quamuis in inultis quoad executionem interdum delinquat, non propter hoc dicitur simulator, neque mendax, nisi ab intentione perfectionis animum reuocet; tu per consequens eximendus est a culpa saltem mortali. Rationem huius assignat ibidem, D.Thomas, quam magis declarat Caietantis uia status Ecclesia ticus, quι ex-rensior ent,significat directe, Esem intentis
sum exissentium in natu, ' non executionem. Addens immediate, cuiussi num
aut Epi epus, exsola intentione proficiendi reaciter, in Italu illo se dicitur a que si mulatisne quacunque mei L. ADEL. Vbi Caietanus nullam facit mentioncm de violatione votorum, neque an in tabser- uantia Regulares inducant, vel non inducant peccatu contra praeceptum tenadendi ad perrectionem, prout ei imponitur ablque veriori sun lamento a Sancher, ubi pra cap. 3. Num. 3. ia. sed Caietanus ibi em verum Diui Thomae sentiam aperit, non sine magna sit btilitate,&circum spectione veritatis, prout
Thomas Sanchea tom. r. in dera guribb. 6. V. . nu.7o. siqvcnti biu, pol f quam generaliter docuit de mente Diui
500쪽
latos imponeta volentes subd itis aliquid tanquam necessario faciendum , solitos esse uti hoc vel simili modo loquendi, Sub culpa mortalu obhatione, vel sub init
minatione maledictionis eternae, vel in mirtute sanctae obeditntiae, vel bubpaena excom-mnnicationu, inquit . uare dum is mel simitibus mer,s non ituntur, crederem excommuni et u non censeri eorum pracepta
obligare sub mortali,nisi id aliunde constet.
Et num. 72. expressis verbis per modum obteruationis alta. Tandem id obseruandum e ti, quando in aliqua religione
restertiatur peccatum indidi in , aut peccatum contra motum obeditntiae, non rensiri restruatam inged:entiam, quae non est mortalis,contra mirtutem obedientiae aut contra
motum illud: quae re piciunt praeceptum Superiaris obligans ad mortale t quando praecipit in mirtute obedicntiae mest alio simila modo: quod si sit peccatum mortale preaccidens,nempe propter cor emptum, mel Pr pter aliam circumstantiam extrinsecam malim is,no censereturpeccatum illud com . prehensum in resimatione, quia no erit inde-δ ntia n c directe repugnat moto Aedietiae. Neque praetcribo animaduertero ipro claritate eorum quae adducuntuΠin supradicto, 9 4. & sequentibus, do,ctrinam traditam a Nauarro tomo a . ω l. lib. s. desimonia conss. s. nu. i. ac εetiam ab alijs Summistis merb. Lex, siue re Peccatum mortale, ex qua colligitur quod ille qui legem aliquam humanam violat, male qam intelligendo ; ised bona fide agendo praesertim si accedat ignorantia, etiam quod putet se hahere iustam causam; non peccat saltem mortaliter, etiam quod lex obliget ad mortale ob grauitatem materiae: quam doctrinam dilucide tradunt Alphonsus de Castro lib. et t. de lege poenali cap. ιε. miluo. incipali, & Thomas,Sancti 2bb. 9. de matrimonio in put. 3 3. quam vo cat communem sententiam Suar. lib. s. de luibus, cap. r 2. nu. 3.
Denique non omittam hic fidelite reserae quae sapienter scripsit Ioan. Tri-temius in Reg. S. Benedicti, cap. s. f.a deo, & sunt quae immediate sequuntur. Gad transgressir Regidae non eri, que -- gilitas non moluntas deviare facit, cum omne peccatum moluntarium sit. Tune peccatum non erit, si suis msu, non P
lam, non arbitror illum transgresrem, cum
dicat Augustulti psal. tr. uicquid nu, CIT 'tes, ae lum Deus computat, statim subdens. Fragilitas qui 'si ceciderit, b
na moluntate subleuatur, moluntas merom malum cadem quando resurgit Z Cuncta enim haec cum in se dilucida sint, , sola ponderatione digna sint, pro Superiorum subditorumque instructione.
Mitio ad s. II. Praeludiorum: P Ropter contenta in dicto 2 propo
sitione secunda, Quod lex humana positi praecipere , simulque punire a actus hominis internos, nonnulli dubii rarunt, i an Praelati ecclesiastici, praesertim rcgulares, pc Tnt sibi reseruare' actus internos,qui sola cogitatione, siue voluntate interiori consumantur. Hanc discultatem inter alias tractat Caicianus in suis commentariis ad 2. i. D. Tho. q. I I. artH. .&in Summa casuum, tu. haeresis, & tu. horae canonica. Vbi interi quam plura post distinctionem l Occulti per se, quod ex sua ratione sibi vendicat nullatenus subesse cognitioni sensitivae, a qua incipit humana cognitio, secundum quam Ecclesia iudicat ; Mocculti per accidens, quod aliquo modo sensiti subiacet: pro terminatione prinpositae dii sicultatis, inqui . Licet occi L