장음표시 사용
161쪽
rius in vita D. Bonifac. Nauclerus generat. 23 ..aliique de hoc celebri Episcoporum concilio. Jam ante Hild arium Coloniensem Episcopum, amiserat Moguntia Geroldum Episcopum situm in bello caesum, uti ab Othlono relatum lib. I. e. I. Vastantibusqu*pe Thuringiam Saxonibus, Geroldum Moguntinum cum exercitu misit Carolomapnus, quo in praesto cecidit Episcopus cum aliis. Id factum ut excuset Serarius, soliti, inquit, fuDehi Principes etiam is pos ad besia,praesertim qua rontra infideles gerereratur, quas sacraforem ducere , se m um, δ' cog nissum Episcopi munus praetergressus videtur Geroldus, qui miscendosepraeliantibus; arma Ducit. Ideo in Ratis-bonensi Synodo haec praescripta, confirmataque mox in Liptinensi Concilio. eo inter Canones illos relatum Interescimus servis Dei nepompato habitu , vel agis , vel armis utantur. Bonifacius epist. Ios. ad Cudbertum Archiepiscopum a se QE-terisque Episcopis statuta fuisse perscribit. Post ubi res ad priorem libertatem rediit, multique Episcopi, deserto grege suo, castra denuo secuti sunt, questus ipse populus supplicem Carolo M. libellum porrexit , hisce verbis,
quae Ex Capitulis Carolinis Wormatiae decretis recensentur: Flexis omnesprecamurpoplitibus Majestatem vesram, ut Episcopi deinceps, scra hactenus, non vexentur holibus , se qua is vos norique inbsem pergimus, ipse propriis remeant parochiis, Deoque e litem mulari deam, Cr eorum acrosancta Hieria canonice o Deo placile
perageres lagant, atque pro vobis ac cuncto exercitu vesro , una cum
mnibus i commissis orare viriliter, Missasque decantaine, se Litani m que eleemos Vacere decertent. . . sdam enim ex eis o hsibus 9 prvis vulnera tos vissimus , o 'osdam perio cognovimus. Hae vero valde periculos , se oppido sunt cavenda. idcirco I9ggeri us , ne pro talibus vos se nos nisipereamus. Et quae in hunc modum libellus stipplex exponit, lib. 6. Q. 281 Capitularum, tom. XX. Con
Ad ea res andit Carolin, promptum se quidem esse justae petitioni setisfacere, sed haec prilis adproximums sedalem conventumax gmo adulatim , usipiares Episcopi ct cimite convenerint , ref renda
162쪽
renda esse. Igitur proximo Episcoporum & Comitum convcn- tu hac lege sancitum: Carolus migratia Rex , Regni Francorum rector , dmotus sancta Ecclesia Asenser, atque adstutor in omnibus , Ap solicae sedis hortatu , Omniumque fidelium nostrorum , ac maxime Episcoporum ae reliquorum Sacerdotum cons tu, servis Dei per omnia omni-b in armaturam portare , vel 'ugnare , aut m exercitum eris hsempergere omnino prohibemus , nise illis tantummodo , qui propter divinum ministerium, Missarum scilicet solemnia adimplenda , ct Sanctorum pavorinia portanda, ad hoc electismi. Ides, umum vel duos Episcopos, eum capelianis presbyteris , Princepscum habeat, se unussu que Praefectus unum presbyterum, qui hominibus peccata confitentibus,dicare, ct indicare paenitentiampossi. luci. I. CaP. Carolin. C. γ I. tOm. XX. Concit. Generat.
Ita vero non iis nensis Concilii repetitus, &quod a
Carolomanno patruo, id auctoritate quoque Caroli M. sancitum est. Sed non eo contentus Carolus M. alia post lege haec multo dilucidius sanxit. Referam decreti verba. Secunda vice propter ampliorem observantiam , Apostolica auctoritate, semiatorum sanctorum Episeoporum admonitione instructi, sanctor que Canonum regulis edocti, consiliu videlicet omnium Nobilium nostrorum nosine i os corrigentes, poservique nostris exemplum dantes e volumus, ut nullus Sacerdos in hostempergat, nisi duo vel tres tantum Epimpi, electi ne caeteramm, propIer benedictionem se praedicationem , se cum illis electi Sacerdotes, qui bene sitantiopulispaenitentias dare, Missas celebrare, de infirmis curam hau ere, sacratique olei cu sacris precibus unctionem impendere , se hoc maxime providere , ne sine viatico quis desaeculo recedat. Hi vero nec arma ferant, nec ad pugnam pergant, nec ellusores sanguinum, vel agitatores fiant, sed tantum Sanctorum pignora, se ora miniseria ferant , Gr orationibus pro viribus in ant, ut populus quipugnare debet, auxiliante Domino, victor exsat , ct non sit Sare aes sculpopulus. Reliqui vero qui ad Eccleμου suas remanent , suos h mines bene armatos nascum, aut cum quibus jusserimm , dirigant, cor ipsi pro nobis , ct cuncto exercitu nosro Missas , Litanias , oblationes . eleemosinas faciant , orantes Deum caeli , ut proficiamus Litinere quo pergimus, victoresque Deo adminiculante existamus. Gentes enim se N regess
163쪽
98 MONUMENTA reges earum, quae Sacerdotes secum pugnare per runt ne ravalebant in bella nec victores extiterunt, quia non erat disserentia inter laicosis Sacerdotes, quibus pugnare non est licitum. Haec enim Galliam rum, Spaniarum, Longobardorum, nonnusi que ali gentes, ct reges eam erisse cognovimus, qui propter praedictum nefandissimumscelus,
Aec Mictores extiterunt, nec patrias retinuerunt. 'rauam foveam ca
ventes, malumus cum paucis se licitis, Domino opem ferente, victores existere , quam cum multis es illicitis terga, quod absit, vertere, se cum praedictis gentibus perire. malis enim victoria datur, ubi Sacerdotes una hora Domini pertractantas steria, ct Christianis Dominicumpo rigunt Corpus pro se rum animarum reaeemptione , sepos Christianos quibus hoc ministrare debuerant, aut paganos, quibus Chri mpraedicare, propriis sacrilegisiue manibus necant ' Ita Carolus M. religiosissimus Imperator, quemadmodum haec inter ejus Capitula &decreta recensentur ab Andegiso l. 7. c. IO3. & tom. XX. Concit. Generat.
Qua praeclaria Caroli M. constitutione multa ad omnem p steritatem memoranda traduntur..Nam praeter solicitudinem, quam pro militibus suis gessit, ne quis miles inter bella neglectus, & Sacerdotum ope destitutus periret , tum Vel maxime Episcoporum auctoritati consultum voluit, ne suo imperio Episcopum quempiam ad castra evocaret: sed quem libera inter ipsos electio, aut Metropolitani judicium ad id castrensemu-nUS admoveret. Dum vero. eteros Episcopos, qui domi ad E clesias remanent, hortatur Carolus, ut homines suos bene ammatos submi itant ad exercitu m, satis opinor comm on strat, quae tum etiam Episcoporum potentia fuerit. Nec modo Geroldus Moguntinus Episcopus, sed & caeteri suo milite, suoque dumicum regio exercitu processerint ad bella ad versus Paganos, quae ob id sanioribus deinde legibus coercita sint. At nihil in hac constitutione illustrius, quam recognoscere ,quam Carolus M. religionem coluerit. Reperias cnim hac tempestate, qui Carolum M. Catholicam cum Romano Pontifice religionem coluisse negant, quique id editis etiam hac super re libris per summam, nescio. insaniam, an impudentiam dicam , persuadere
164쪽
volunt. Hic ego ut pretetermittam, quam familiaritatem & coim junctionem religionis habucrit Carolus M. cum Hadriano Pontifice tot annis, quam cum Leone , qua observantia Romanam sedem veneratus, ut ob id quater Romam profectus sit ad limina Apostolorum iiivisenda , quo cultu religionis Episcop, tus Saxoniae, collegia Sacerdotum, & coenobia Monachorum instituerit desaritquc, & quae innumera sitnt ejusmodi. In pn sens ad haec Caroli decreta illos revoco. Intelligent hic sacrificium Mista prisco majorum ritu, Episcoporum venerationem, discrimen inter Episcopos & Presbyteros, Saeerdotum potestatem in judicando absolvendoque, poenitentiam quae confitcntibus injungitur, sacri olei unctionem, ne quis sine viatico hac excat e vita, oblationes ad altare, Sacerdotalem benedictio nem, Litanias, & in his Sanctorum in vocationem, Divorum patrocinia ex cultu pignorum, quae ob id in bello etiam circumferebant, Corpus Dominicum etiam sub una specie praebitum militibus. Antiqua haec , ex quo Saxonia Christi religionem primum a Carolo accepit, inde ad nos continua successione Episcoporum, & perpetuitate religionis traducta ue syllam diversa & discrepantia a nova hujus seculi doctrina, qum Ketcrodoxia Catholicis, falsum a vero disjunguntur. inanio nunc a Ditis Husmqdi scriptores, ac magistros novarum religionum , illo D. Hieronymi pronuntiato, ex epistola ad Pamachium&
Oceanum , conVenias. assertor es novorum dogmatum ,
quaeso te, ut Drci . Romanu auribus pareas fidei , qua Apsolico ore laudata es. Cur ps quadringentos annos docere nos niteris , quod ante
nescivimus Z que in hanc Hem sine mestra ilia doctrina Chrisianusmun s suis. Mille & sexcenti sani anni, ex quo orbis Catholicus a Christotc Am,st olis, octingenti sunt anni, ex quo Samnia per Apostolicos viros, & Episcopos a Carolo M. introductos, hanc Catholicam fidem accepit. Igitur ut S. Hilarius lib. 6. do
Trinit. tarde hos Doctores aetas nunc hujussaeculi protulit, stra hos habui des mea, & omnium Majorum nostrorum. 7. FORTIs ET EXEMPLO CAROLUM. J Caroli M. paternis: vestigiis inhaerentis expeditionem ad confluentes
165쪽
1oo MONUMEN TAWernae & Visurgis, litoris consignavit ad annum DCCLXXXIV. Adcimus: Rex autem congregato Berum exercitu in Saxoniam pus Ams est, celebratoque in coiris natalitis Domini dis . supra Ambram fluvium in pago Hutharae, juxta caserum Saxonum , quod dicitur SED drobum , ad locum vocabulo Rum, quo Wisura Or Maharna consuunt,
populabundus accessit, sec. Eadem sere habent Annal. Francor. apud Reuberum. Et auctor vitae Caroli M. apud Pithaeum ait: Inde abiens in Saxoniam, pervenit ad Rimia Funa vium Misera, mbi consuit Marana. Annales Canisiani: Tunc dominus Rex Carolus supradictum iter peragens , inque ad Rimee pervenit superfluvium Oha, ubi conmis HGama. Regino: Pervenit super vium Mis
ram, ubi cm it Maahna. Poeta AnonymuS . -- processit ad ossa Misma ,
8. GENITORIS AVIQUE. J Superiorum Franciae Rogum bella cum Saxonibus gesta paulo ante attigimus, nunc de
Caroli Martelli, &Pipini ejus filii expeditionibus breviter ag
mus. Et quidem Carolus Martellus Anno DCCXXI. Saxones vastavit. Anna Fuidens. Et Anno DCC xvII. eo dem tributarios fecit. Annal. Pit A. Anno autem DCCXLV. Carlmannus er Pippinus smul Saxonumper iam, vastata eorum regione, ulciscuntur. Annal. Fuid.
Anno DCCXLIIX. P pino per Thuringiam ingresso Saxoniam supra 'vium Obacra, in loco qui disitur Hor eis, Saxones occurrunt, &c. Amnal. Pithaei. Anno DCCLIII. Pipinus iterum Saxonim perfidia provocatus regiones eorum de se l. Annal. Fuid. Annales Franc. apud Reuberum, Almoinus. Anno DccLvIII. Pipinus Rex in Saxoniam,
ibi cst firmitates Saxo-m per virtutem introivit , in loco , qui dicitur Sithma. Regi no Sisina vocat, hodie Sithen in dioecesi Mon steriensi Nobilium de Retteler sedes, nuncupatur. 9 Annales Francorum apud Canisium. Et victis Saxonibus tributum impositi, ut trecentos equos gudis annis is erant. Annal. Franc. apud P, thaeum & uberum, Aimianus. Quemadmodum olim quietem ras vaceas inferendales a Clotharisseniore,ciodove Iis,Chilperiri patre, regiae mensae inferre jussi fuerant, qua ideo inferendales dicebantur, p,-ἀsvulis inferrentur annis. Aimoinus l. l. c. 26. Fredegarius Schol sticus c. 74- 9. QUAM
166쪽
9. QUAM UOD RHEMORUM. J Henricus de Hervo dia lib. a. c. 69. ammat Remaea Carol. 11. templum esse conditum, locoque nomen inditiam a Rhemis, urbe Archiepiscopali
in Galliis, quod Mei miris facile se credere ait: fuisse enim familiare Carolo M. peregrina nomina nostris locis inferre. Sed ego potius a superioribus Francorum Regibus ad Visurgim belligerantibus, quam a Carolo M. Rema hoc nomen impositum crediderim , cum fatis sit cognitum , jam ante Carolum M. R mae nomen ad confluentes V ernae & Vistirpis extitisse. Haec de Rema , quae licet ad Paderbornenses proprie non pertineat, quia tamen Dioecesis nostrae fines proxime contingit , & MindensiqEcclesia pristinae dignitatis statum , fatali rerum hoc taculo conversione, jam amisit, jure vicinitatis eam nobis, quoad fas
167쪽
HOSPES. ERESBURGI. PRAERUPTAM. CONSPICIS. UR EMANTIQUA. CELEBREΜ. RELLIGIONE. LOCUM MARTIS. IBI. QUONDΑΜ. SIMULACRO. NOBILE. FAN SAXONIAE. COLUMEN. PRAESIDIUMQUE. FUIT QUOD. LEO. VASTATUM. CAROLI. VICTRICIBUS. ARMIS SACRAVIT. VERO. RESTITUITQUE. DEO MANSIT. . HOC. NOSTRAE. GENTI. DUΜ. BARBARUS. HOSTIS AUG USTUM. NOSTRO. TEΜPORE. VERTIT. OPUS NONNE. GIGANTEOS. MERUIT. RENOVARE. TRIUMPHOS QUAE. MANUS. IN. SUPEROS. HOC. FUIT. AUSA. NEFAS
APOSTOLICAE. SED IS. GRATIA. EPISCOPUS. PADERBORNENSIS. COADJUTOR MONASTERIENSIS. S. R. I. PRINCEPS COMES. Ρ YRMONT ANUS. ET LIBER. B RO. DE. FUR STEN BERG
170쪽
I. VRAsBUM GUM. J Celeberrimus in Francica & Saxoni in historia locus , quem Leo III. Pontifex in diplom. dato in Eresburg, Astronom. de rebus a Carol. M. gestis apud Rqu-berum, Annal. Canisiani, Annal. Francici, & vita Carol. M. a. Pithaeo edita, Ado Viennens. AEgil in vita S. Sturmionis, Url-
pergensis,Poeta Anonym. CrantZius, Aimoinus, Eresburg, Eresburgis m , Heresburg, Eresberg, Heresberg ; alii traferseburg, Menberg, Maraburg, Montem narras,nominant,& docto commentario Meibomius in Irmissula Saxonica illustravit. Elymon nominis quoad posteriorem partem clarum & obvium, prioris obscurum & dubium. Gobelinus Persona natum Vult a religione, qώodiaque e t tagente Saxomea quotiae acrificandi, oracula petendi, votique silvem di causa multi confluerent, ut idemit ERES BER G, quod mons v nerationis. Idem tamen aliam adfert notionem, ac dictum putat ab Hera, quae Graecis , Latine Juno , priscis Saxonibus culta. Scribit de Germanis Tacit. de morib. German. in commune Herthum, id es terram matrem, colunt. Hinc credi potest: Heram candem osse cum Hertho, & nomen dedisse. Mei m. de Imminsul. c. s & in notis, Althamer. ad Tacit. de morib. Germ. Justus Win Lelmannus Hiresburgum hoc est, Sacrum burgum dies um putat s nam priscis Saxonibus Hire idem esse, quod sacrum dicunt, quod probat ex antiquis rhythmis Saxonicis. a. AD D I MOLAM.J Nulla aut levis dubitandi causa,utrum Eresburgum sit in veteri Saxonia, an ad Salam Thuringiae fluvium , ubi Episcopalis civitas Mersburgum , de hoc enim minime intelligi possunt, quae in historia Francica de memorantur. An. 772. Carlus Saxoniam besio aggressu Eresburgum ca