장음표시 사용
151쪽
Visurgim, quae regio post Westphalia dicta est. Quapropter Sitidonius Apollinaris Francicae regionis flumina perscribens, V halim, Vidrum, Visurgim atque Albim introducit, ac Vah lim quidem, quod ea tempestate Franci Salii Rhenum transigressi illas Bataviae Belgicaeque oras invaserant. Fines adeo voteris Franciae, ne quis in his anceps haereat, descripsit D. Hi
ronymus , in vita D. Hilarionis : Inter Saxones se Alemannos gens extat, non tam uta, quam valida, apud historicos Germania, nunc
Haec paucis de Francorum origine & veteri Francia, quae a multis multo explicatius traduntur, nos brevitatis, & hujus incita, per modum commentarii, scriptionis memores, verbo
commonstrare voluimus, Francos a prima stirpe sua fidisse Gemmanos, eosque indigenas, quales plerique Germani Taciti judicio censentur, ac populi qui diversis ante nominibus ferebantur , ii haud sociis quari Alemanni in idem Francicum nomen de belli secietatem pro libertateconvenerunt. Ac nihil jam cemtius, quam Francos hosce non fuisse Germanos superiores, ut ii volunt, qui ex Franconia Sc superiori Germania deducunt , sed inscrioris Germaniae inter Rhenum & Visurgim incolas, ea potissimum regione, quae Westphaliae nomen obtinet. Atque hi inferioris Germaniae Franci rursum duplices , alii absoluta voce Transrhenani V alii cum additamento vocis Salii, quorum frequens mentio apud scriptores , iidemque Transrhenani, haut secus quam omnes Franci a prima origine sua, quibus S liorum nomen adhaesit indutum, quod Salae seu Lalae numinis in Westphalia ortiuncolae fuerint. Ii post Rhenum transgressi, Galliam ac Romanum tum ut caeteri Franci occupaVcre. In
de libro Notitiae Imperii Salii Gallicani, & Salii conjuncti Tu
bantibus referuntur, ubi trans Rhenum nativas sedes incolutare, secus quam quidam censiterunt, oim Chifletio& Pont no, qui Francos in Ansivarios& Salios diviserunt, illos Trans. rhenanos, hos Cisrhenanos asserendo, quibus postremitan a cessit Bollati sin vita Sigeberti Regis ad primum Febr. diem. Omnium enim Francorum nativa origo Germania Transrho
152쪽
nana. Sane Constantinus Caesar, ac filii Caesares, Julianus, aliique exinde Imperatores, ac Romani duces, qui in iis Galliae regionibus oppugnarunt Francos, non ex patrio, sed alieno solo, quod transito Rheno insederant, toties rejecerunt, nec aliter comperiet, qui Marcellinum aliosque eorum temporum scriptores sincere expenderit, quae disceptatio hoc loco ali
Hinc omnis Francia quadripartito traditur. Prima Transrhenana , eaque antiquissima Francia. Altera Gallicana minor, complexa totam fere Germaniam secundam, maximamque utriusque Belgicae partem, quae primis Francorum Regum ammis, superato Rheni limite, parta regni sedes, eκ quo regni Francici sedes Dispargo Cameracum provecta est. Gallicana major, postquam feliciore armorum successu interior quoque Gallia a Clodoveo rege adjecta,regnique sedes a Francis Parisiis collocata fuit, coeptumque regnum Francictim in Neu striam& Austrasiam, in Occiduam videlicet & Orientalem Franciam dividi. Quarta Francia nova e seu Orientalis Germania, quae novo armorti m&fortunae cursu, debellatis Alemannis accessit ad Austrasae regnum, in eaquc Franconia, quae ab his victoriabus Francis nomen retinet. Tantum abest, ut Franconia prima Francorum sedes fingi possit. Ampla scriptionis materia, quae historiae servatur. Hic paucis indicare visum, dum ex hoc progressis Francorum Regum monumenta Franciae introducia
a. UBI WARNA. J In diplomate Ludovici Germaniae Regis, &Caroli M. nepotis, anno XXXIII. regni ejus in Orientali Francia, dato Herivordensi monasterio, eo, quo hodie, nomine Merna appellatur. Auctori vitae Caroli M. apud Pithaeum Adelmo prata nis, Annalib. Fratacor. apud Remberum magarna, apud Canisium Vinharaia, Rumoni Maahna, Poetae Anonymo Maram, qui Hervordia urbe permeata ad pugum Senien Visurgi infunditur. Ab hoc Murna nonnulli denomi- natos Volunt Varnos seu Varinos , populum Cornelio Tacito in
Germania , & Procopio lib. 4. hist. Goth. memoratum. Alii aliunde
153쪽
88 . MONUMENTAliunde hujus gentis nomen arcessunt. Quod nos in medio relin
3. SAXON E. J Saxonum populus haud sectis quam Francorum , ex parvis initiis ad magnani potentiam per inferioris Gemmaniae provincias emersit, iuccessitque in gloriam Francorum. ac prius etiam Saxonum nomen, quam Francorum auditum, traditumque a Ptolemaeo. EO gentis origo non minus quam Francorum obscura, multisque fabulis involuta 'a scriptoribus.
Widicli indus Corbeiensis vetus ad Visurgim scriptor, inquirendo gentis incunabula, dum certa tradere voluit, fabulis prinlusit. Ita enim lib. I. Annal. Saxonum origines alii a Danis &Normannis, alii a Macedonibus deducunt , sibi autem certum, inquit, navibus advectos Saxones in Hardolaun, quae aliis H, deleria, locus in Archiepiscopatu Bremensi ad Alias ostia. DoVero tempore, aut unde, qualesve illi advenae fuerint, ipse aequo incertus non expressit. Hinc alii arrepto fabulae indicio, ex Macedonia multo liberius finxerunt, & profugam partem ex Mlexandri M. exercitu, cum 3 ocitriremibus appulisthin ostia Albis, factaque excursione Thuringos fugasse, eorumqtie exinde terras insedisse. Canorae nugae, quae nullum fidei indicium apud ullum priscum probatumque auctorem reperiunt. Alii deinde cum eandem sibi fingendi licentiam patere conspicerent, Saxones a Sagis seu Sacis Asilae populis deduxcrunt. Haec Peuceri, Rein eccii, Furmerii, Cimeri, LetZneri, aliorumque Opinatio, quam magno quidem plausu, sed nullo alio argumento obtrudunt , quam ex nominis quadam similitudine , quae inter Sacos dc Saxones se obtulit. Quo figmenti genere alliapud
CrantZium Saxoncs a Saxona fluvio in Moldaviam se exonerante arcessunt, quos origine alii Boios, alii Gallos comminiscun-xuro Vertim haec commenta retulisse inter doctos, renitaste est. Ad quorum figmenta referas Saxonem Grammaticum, Suffridum Ietri, Furmerium, ipsumque CrantZium , apud quos multis ante Christi natalem saeculis Saxones maria navigant, commercia, foedera, bella, connubia agitant cum Danis, Suevis, Finnis, Britannis, Frisiis, quae nonnisi ex traditis vulgi fabulis
154쪽
btilis, sine ullo probato antiquitatis auctore, ad vulgi oblesti
.menta narrantur. At Lucanus Poeta, inquiunt, jam aevo sito Saxonum meminit ιει Biturix, longisque leves Saxones iis amisi Falluntur, non Saxones, sed Axones & Aumnes, aut Sues sones sutar, ut cum Turnebo liores ivgunt. . Quos vero Eg
sippus lib. s c. 1 f. debeti Jud. ex orati eJosephi Saxones introduxit Vespasiani aevo, ad Gratiani Caesaris tempora spectant, quo Caesare auctor scripsit, accommodavitqde suo saeculo Saxo
Primus ergo qui Saxonum meminit Ptolemaeus est, ut diximus. Collocat is gentem hanc lib. a. geograph. apud Cimbriacam Chersonesiim , co loco, ubi nunc Holsatia est. Vixit Ptolemaeus, teste Suida, Antonino PQ Imperatore, cujus imperii initia circa annum CLXI. Inde ad Diocletiani tempora nihil memorabile de Saxonibus. Eo Caesare, uti Eutropius refert lib. 9.c. is. littor Belgicae & Aremoricae, ipsamque Bataviam piraticis infestare coeperunt. Celebros posthaec, &Juliano cumprimis Caesare,ab Amisit ostio omnia maris littora obsederu nt, Galiisque adeo infesti, ut totum illud littus ad Garummam fluvium Saxonicum dixerint, Ducesque Saxonici littoris, qui vim piraticam arcerent , impositerint Romani. Inter primos Valentini . nus Caesar impetum stitit, uti haecab Orosio lib. 7. c 3 τ. Zos-mo lib. 3. & Apollinari lib. I 3. c. 6. perscripta sunt. Valuit Sax num vis dominatu maris a Diocletiani aevo ad Theodoricum primum Austrasiae Regem, postquam ejus armis victi exactique ex Austrasia, terra simus per eas regiones, quae Saxonum postea
nomen induerunt, invalesccre coeperunt. Valentiniano III.
Imperatore, una cum Juttis & Anglis Britanniam invasere, sub idem fere tempu,, quo Franci Galliam. Ita duae Germanae gentes terra marique nova sibi regna extra Germaniam armis pcp
Igitur ut veram, Saxonum originem reddamus, asscueranter
dicimus, Saxones Germaniae indigenas, &, quod jam pleriquere melius explorata sentiunt, esse, thaud secus quam - 11 de
155쪽
so M o M U M Ede ipss Friscis a nobis asse tum est Haec CrantZ An praef. in Sax. Connad i Celtis, Althameri, Wilichii, Cluverit uec aliorum sententia est. Figmenta enim ingeniorum sunt, qui vel advenas ex Macedonia, vel ex Africa, vel aliunde arcessunt. Quod enim Tacitus certissimus accuratissimusque scriptor universim de Germanis nostris lib. demor. Germ. pronuntiad: fissermanos indigenas crediarim, mi meque aliarum gentium adventibus er he-ssistis mixtos , id quemadmodum de caeteris Germaniae transrh nanae populis plerique sentiunt, ac nos de Francis ostendimus , ita de Saxonibus persuasum habemus. Hic jure.pomessionis pedem figimus, donec prodeant, qui-aliuinos certius doceant. Quin Tacito id adeo persuasum fuit, ut repetierit: 'securum'-pinionibus accedo , qui Germaniae populos nullis aliarum gentium counm bis infectis, propriam se sinuom tantumsiti itemgentem em ii se arbitrantur. lib. de mor. Germ. Unum his opponitur, in quo refellendo multi Iaborant. Si indigenae, inquiunt, sitnt Saxones, & prima origine Germani, cur eorum nulla apudCaesarem, Tacitum, Plinium, Strabonem, aliosque ante Ptolemaeum mentio ξ CrantZius ut id expediat , Cattorum notat ne Saxones comprehcn di censuit, & Sastasqu si Cattos a Tacito scribi asserit. At Saxones a primo ortu maritimi fuere, & trans Albim collocantur a Ptolemaeo. Catti vero meditcrranei sunt, & ad Visurgini se porrigunt. Pideritius in Chron. Lipp. Chaucorum nomine designari opinatur. Sed nec illi trans Albim ad Cimbricam Chersonesum recte investigan tiar. Propius vero icccssit Cluverius l. 3. antiq. Germ. P. an quos enim Tacitus bosos recensui medios inter Cheruscos&Cimbros, per hos ille Saxones dosignari contendit, quod eodem loco Ptolemaeus antiquissimae originis Saxones visus est collocare. Quanquam nondesint, qui Anglorum nomen a Taciti
aevo in Saxonum commutatum velint; perinde ac Francorum& Alemannorum nomen a diversis populis assumptum est: Tanquam antiquitus Atali & Saxones una ad Albim gens fuerit: Nam Anglos hosce Tacitus ultimos Suevorum facit, collocataque infimos ad Albim, ubi & Saxonum sedes a Ptolemaeo assignatur.
156쪽
gnatur. Adhaec Angli celebris per id tempus gens in Germania fuit, quae sicuti primaria victae Britanniae nomen imposuit. Ideoque Beda lib. I. cap. I Tune Anglorum e SAX-- gem,
invitata a Rege Vortigeris, in Britanniam tribus longis navibus arimehitur e veluti εnglorum & saxonum gentem unam faceret. . Sed cum idem Beda post se planius exprimat, dicatque: -- venerami autem de tribus Germania popuus fortioribus , id est H-nibus , Anglis, Visis, seu ut alii legunt, ymis, iisque postea diversas Britanniae partes & provincias assignet , in quibus singuli possessionem ceperant, satis tres diversi populi recognoscuntur. Ac Saxones quidem etiam arvo illo ad Visurgim , &trans flumen sedes suas habuisse dixerim, quando in ea regio ne, quae post Wessphalis nomen obtinuit, scriptores pleruque tam prisci quam recentiores, antiquos Saxones deponunt. Igitur vicinorum quidem & Anfinium , scd diversoriina populorum unum id foedus, unaque .belli Qcietas fuit. Nec verisimile est, ab una Anglorumsente, quae tum angustis adhuc terminis continebatur ad Albim, universam Britanniam subigi potuisse , alia semper atque alia belli sobole & multitudine e Germania per mare evocata. inae certius cognoscentur, siquis superiora bella revolverit, quibus a Diocletiani aevo mare simul piraticis insinum habuere& Bataviam Gallimque oras occupaverunt, tam ex Visurgis quam cx Albis ostio invecti. At gentis nomen quo Saxones dicuntur, Unde inditumst Rejecti supra, qui a ducunt , nec minus exploseris Suffridum Petri, qui, lib. a. de orig. Frisbn. cap. s. tres nobis duces Macedonici exercitus finxit, Saxoncm, FriQnem, & Brunonem,Hadoleriam appulQs,a quibus Saxones,Frisiones & Bruns-Wicenses gentium nomina retineant. Sed haec commenta iunt, quibus auctor ille caetera quoque seripta sita liberaliter respersit.
Certius illi, qui a longis cultris gladiisque, quos Sabs patria lingua dixere, quibusque accincti ibant in praelia, nomen genti adhaesisse tradunt, haud secus, quam a quiri hastili, Quirites ainpellati. Haec Widechindi Corbeiensis, Gregorii Turonensis,
157쪽
Gobelini nostri, Lipsit, Mei mii, En Ihusii sententia, quam
dudum hoc versu consignavit Viter ensis: Ipse brevis gladius a di os S vocatur, demi nonren SAXO peperisse notatur. Quanquam haec non tam de nomine coni olere Velim , cum multa ejusmodi nomina fortuito indita sint, quando de Saxo- .
Cum origine inter recentiores convenit,eam non aliunde, quam
cx ivdigenis Germanis arcessendam csse: cisi apud Tacitum nulla Saxonum mentio sit. plures ille Germanorum gentes praeteriit, quae a posterioribusdemum scriptoribus proditae; quales Turcilingi , Heruli, Scyri; aliaeque, quas Odoacer aliique ba bari Germanorum Reges in imperium invexere, clarae tunc demum, postquam bellae aperuere. Id potius ex vetustis script ribus requirimus, quam bellicosa Saxonum gens surrit.
Zosimus lib. 3. ProsecZo Saxones omnes eas regiones incolentium basebarorum, se animi se corporum viribus, se laborum inpraeliis tolerantia friissimi. Haud dissimilia Orosius lib. 7. c. 3 2. &Paul Diaconus perscripserunt: Saxones esse gentem in Oceani littoribus sepaim. dibus iuviis sitam, tis me se agilitate terribilem. Caetera eorum cesterra marique gestae comprobant: Nam qua tempestate Franci, Cadem Saxones invaluere, quanatumque Franci perrupto Rheni limite depulsisque Romanis protulere per Galliam regni fines , tantum Saxonct, transita Albi & Viiij, se per inferiorem Germaniam explicaverunt tanquam alterius gentis fortiina cederet locum alteri , in imperium Romanum aliquando successurae: sensimque in eam provinciarum amplitudinem eme seriliat, ut Saxoniam triplicem secerint, aliam Ostphalorum, - aliam Angrivariorum , aliam Wostphalorum , qui postremictiam antiquorum Saxonum nomen obtinent apud Bedam, Marcellinum, D. Bonifacium, & Gregorium Pontificem ad Ast faxones scribentem, nec alii a recentiqribus scriptoribus agnoscuntur. Qi nquam hariim segionum populi non tam victi armis Saxonum, quam quod ultro in faedus& Saxonum nomen concesserint: quique prius diversis nominibus Sicambri, Attuarii, Ampsivarii, Cherusci, Marsi, aliique dicebetuitur, ii-
158쪽
dem post exuto Francico nomine in Saxonum nomen &Rem. pubi. transierunt., donec ferocissima gens a Carolo M. postremum debellata Christi. religionem susciperet, ac Francorum imperio trans Rhenum exspirante, Henricus Auceps & Otto M. imperium ad populares Saxones transferrent Ita vero bellicola harum regionum gentes Franci & Saxones, extinctis Gothorum, Wandalorum, Longobar3oriim , Alemannorum, caeterorumque barbarorum per Europam regnis, constantissimum ac validissimum imperium tenuere, Francis per Galliam& Italiam, Saxonibus per Germaniam transrhenanam & Britanniam terra marique dominantibus , tanquani Virtus & FONtuna scmper inter hos contendisse videantur. ino nescio quid ad gentis nostrae gloriam aut illustrius inter monumenta post ritatis memorari, aut dignius aliquando post haec praelud a nostra excoli possit. . PIPINUM FUSO SPECTAVrT OVANTE 31.4 Quod Annales Francorum apud Reuberum nos docent : Hoc DCCLIII. Pi inus Rex cum exercitu magno Samma mingressus es e Grquamvis Saxones ei obstinatissisne res flerent, pus tamen cesserunt, ori e que ad locum Rimi, qui est Apes mseram ρ accessit. In quae
peditione Hila artus Arebi sopus interfectus est in monte , qui dicitur Viburg. Eadem paene habet ad hunc annum Aimoinus. s. REM A. J In Annalibus Francorum, quos modo attuliamus, Rimi nominatur. In Aimoino legitur: At ipsi, Pipinus, o que ad sicum qui dicit qui es Aper ' tum MFsuram, -- cest, in qua expeditione Hildigarius Archiepi pus interfectus es in monte qui dicitur Dibuet. In Adonis Viennensis Chronico habes : Agox Pipinus Rex Francorumsectus, besium in Saxoniam movit:
in quo Childegarius Episcopus a Saxonibus occisu est in castro Milberg VHur Pinpinus pervenit ustu ad locum qui innie Hesturdni vita C roli M. apud Pithaeum, & Chron. Reginonis, Rimia, in Annal. Francorum apug Canisium Rimer, in diploim S. Henrici Imp. An. Μxiii. Ilaia , & in litoris B. Meinmerci super fundat. - Monast: in AbdinghosFAn MXXXI.datis,Rime ,hodie denicii nuncupatur, ad Wernae &.Visiirgis confluentes in Comitatu -
159쪽
94 MONUMENTA 4. Menspersio, & Flotana praesectura non ignobilis vicus. Habuit
olim coenobium monialium titulo Vallis benedictionis, fundatum An. Μ I v III. de cujus translatione vid. Craninii Metrop. lib. 8. cap. 9. & Hamelmanni C hron. Oidei urgense parte pri ma P. .2I. ita Mei mius in not. ad Irmensulam. Hic etiam generalem conventum a Ludovico RNe Germaniae An. DCCCLII. habitum putant, qui in Annal. Francorum apud Pithaeum & uberum, loco Nimia, Rimia legunt, cum in ripa Via surgisnusquam sit ABnia, sed procul inde distet , si quidem Ni- hemium oppidum dioecesis Paderb. co nomine intelliratur. Verba sunt hujusnodi: Igitur in loco,qui appetiatur Nimia,super amnem, quem Cornelius Tacitus sis tor rerum a Romanis in ea gente ge- sarum, Visergim moderni vera moracha vocant,haιitogenerali Saxon conventu, tam causaspopuli ad seperlatasjusti abseisit ex L. ne, q*am ad se pertinentes possessiones,' actorum gentis decreto recepit.
s Rcu Ti. J Hildigarii , Archiepiscopi Colonieosis caedem,
Francorum Annales ad unum omnes, quos & ego prae aliis sequor, in annum DCCLIII. conjiciunt , ex quibus Fuldenses ita narrant: Pipinus iterum Saxonumperfidia provocatus, regiones eorum devastat in qua repeditione Muigarius Coloniensis Archi impus a Saxonibus interimit r. Locum necis designat Aimoinus Duburg, Annales Francorum apud Reuberum Vocant nburg, Annal.
Canisiani Castruis Vibeet , Ado Viennensis Castrum MDbeeth, Regino Nigberg, Gerhardus Clet orgius noet interpretatur, castrum dioecesis Olaabrugensis. In vetustis Coloniensium t bulis apud Caesarium Heisterbacensem dicitur mons inburg. Qitem Moibomius in notis ad Irmensulam, & Bernardus Ma liocrodius, Decanus olim Monasteriensis, non minus doctrina, quam genere nobilis, lib. a. de Cancellariis cap. I. asseruntine montem Medoberg, hunc Bernardus Luderiis in cncomio urbis Mind*, CMontem Verigonisappellare, horarii itineris spatio ad Visiirgim, non procul Rhema, sipra Mipdam situm. C rerum Hildigarium Carolus M. sepelivit in monte Ovesberg, testu Henrieli de Herordia lib. a. c. Quem pro constantia fidei
160쪽
o regni, Peti s Mersaeus Cratepotius air, ab hostibus eae fuisse. De anno obitus pluribus agit AEgidius Gelen. in Hierotheca
n immerito hic quispiam requiretis quia Episcopi inc . stris, quid in bellis egerint, quorum vita Deo consecrata est ad cultum divinum, ad Cleri populique curam, utque gregi suo pGiscntcs ac vigiles adsint' alia illismilaea praescripta est, inlacra toga, non militari sago. Arma corumqui spugnent pris Ecclcsia Dei, quotidianum pro Regibus & populo sacrificium, publicae stataeque pro grege preces, libri sacri, ex quibus verbum Dei doceant, sacri Canones, ad quorum praescripta regant, sacrorum administratio , & quae Husmodi in hanc rem objici stalent, imperite magis, quam prudendere Quasi vero militia non sit etiam congregatio Christianorum hominum, quibus & haec arma& subsidia Sacerdotum praesto esse debent in castris& bello , haud secus quam aliis, qui domi remanent , & pro quibus . milites pugnant. Ideo religiosissimi Reges & Impcratores sibi
Episcopos,ut facrorum Praesides,& castrensium Sacerdotum moderatores adesso voluerunt; Sacerdotes vero tanquam anim rum citratores, qui Sacramenta militibus administrarent lagam in rcm, ut caetera praetermittantur, sistimus Concilium Germanicum, auctoritate Zachariae Pontificis, per Legatum ejus Di
Bonifacium Archiepiscopula , Otisbonae sub Carolomanno Maiore Domus , Caroli Martelli filio, & Caroli M. patruo
xi. Kal. Maii, An. Christi DCCXLII. habitum. Ita enim Can. II. ejus Concilii perscribit: Servis Desper omnia armaturam poclare vel pugnare., aut in exercitum cir in hosem pergere, omnibus prohiluimus, nstillis tantum, quipropter divinum mysterium, Uissarum scilicet lemnia adimplenae , oe Sanctorum patrocinia portanda ia hos electi - smi rus unum vel duos Epimpos, cum Capesiari o Presbyteris eorum, Princeps secum habeat, ct in quirique Praefectus unum Presbrterum, qui hominibus peccata confitentibus judicare, o indicare aenitentiam post. Concit. Generat. tom. 17. Othlonus invita D. Bonifac lib. i. c. . & r. Willibaldus cap. Io. Serarius lib. 3. not. 31. Benedictus Levini lib. s. in praefato Baron. ad An. DCCXLII. Su-