Roman history. : Pamphlet vol

발행: 1884년

분량: 607페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

261쪽

eum Livii periocha, utropio Floro, ceteris Livii Meerptoribus ad verbum e miit, quamvis parvae sint adeongruentiae: Suet. 38 39. Adiecit ep. Perlaeba lib. Caesar . . .lum . . edidit spectacula varii epulum et Omnis generis generis . . . . spectacula dedit.

Suet. 79. . . . Lupercalibus ier. I liti a M. Antonio eon- . . . a zonsule Antonio ad sui collega suo inter lupermotuIn saeptu capiti su eo eurrente diadema capiti diadema reppulerit . . . suo impositum . . . Sisi M. Conspi Per ii6. Gn Eutr. VID. Cominium est in eum spirati e in eum iuratum est in euma isexaginta alii laeta . . . a sexaginta vel am-Plim . . . PlIlIS. Suet. 8 ... pluribus hostiis caesis, cuin litare non posset

. . . .

et M ... tribus et vigilii plagis et si Mus est.... Flor Ι- lin. . . . nee perlitare centum victimis pintuerat.

Evir. VI 25 . . tribus ei ubginti vulneribus oens sus est NI 17,1 Iul. Ob8.67 . Communis igitur Dionis et Suetonii auctor Livius putaridus est. Quae vero hisce inseria e 7 et c. 81 ex . Ampii et Cornelii Balbi auctoritate adseruntur, cum eteri8 rebus paulo susius exponantur, Suetonius ex eis scriptoribus ipsis sumpsisse videtur. a vero ratione Dio Livio utatur sonte ut m Ose i , id notatu dignum videtur, quod paucos commisit errores L. XLII c. 43, 5 enim salso conectit Sullae de Caesare dictum eum Ciceronis verbis ita, ut Ciceronem

262쪽

quasi em nil loquentem saetati iusdemque libri e 51, 8

his erravit; prinium nini inimicitias inter Dolabellam et Antonium ortas salso inde repetit, quod Dolabellam Antonii loe consulem fieri voluisse putat deinde Antonium et Lepidum usque ad minum 5 exeuntem magistros equitum suisse opinari ridetur. a. Valerim MaximuΝ. Ad haec quae do Livio Dionis et Suetonii uetore ex sui testat mihi pauea addere de Valeri Maximo. Quem quod teni perinulta sunipsisse ex Livio in univereum constat estischner, diss Berol. 18M p. 32, schee dius.

Berol. 1865 p. 23, ran progr. gymn. P en . 1876 p. 13, id etiam de rebus a. 45 et Mise diis, quas quidem e --

memorat valet. Exinti ivlun Anno est purinnae haruspici de bove enico in extis te inii, responsum I 6, 133, eum sine dubio

Cieero de div. I lls huius rei auctor iit. Sed ei te ad Livium redit, quod Valerius IV o, 6 Caesarem morientem totum se velasse tradit, quod idem a Dione et Suetonio es supra p. 8 mmmemoratur. Deinde quae de caeselli tribuni patre VI, 2 ditantur Livio deberi ostendunt verba, IIII Id aut ei anulun in emium adsectanti'. quae ipsa e istant in petaoelia 116. Etiam illa de Porcia se ipsam vulnerante narratiuneula

IIII, 5 me quidem indiei eidem tribuenda est auctorient Dionis l. XLIV e. 13 i. e. Livio. Nam quod Oretam iam antequam se ipsam vulnerares, Bruti viri sui consilium

quod de Caesare interficiendo eperat cognomo dicit, haud dubie negligentius egit Valerius elui verissime , ut res ipsa docet, Di narret eant, ipsam vulnerando inritum impellere voluisse, ut quid sibi troposui88et aperiret.

263쪽

- 15 4. Velleius. De Velleio certi qui equaIn prolet re non I OSSum munm quam nihil obstare videtur quili I. II c. o6-b Livio deberi

existimemun.

Ροstrem obiter moneo uno lac Livii excerptores paullesimi inter se differre. Flamis enim II 13 coniuratos ines patres, utropius VI 2M senatores et mnites scisseeontendit. Sed quoniam Flores aliis quoque locis erravit, Eutropium Livii verba hic niaiore eum fide servasse arbitror. 5. Appianus et Plutarchum Ex eodem rare libro ex quo quae . c. II s. narrat Appianus sumpsit, Plutarctum quoque, cum Pompeii, caesaris, Bruti ita conscriberet, multa excerpsisse iam

inter Onanes onAtat et . . Otto, Leipχ. Stud. XI p. 2454.). At in hune thrnm nationis esse continentaria historiea

Indeieli Caesar in Orient . ii cum suspicatus esset, Paulus Otto arguitientis salis firmis Omprobavit. Quod porro viri illi docti Appianum ex in uno sonis sua hausisse, Plutarehum praeterea alios vel potius alierum quoque adiisse sontem existimarunt id etiam eis callitibus quae nobis

esse aulus Otto negat p. 262). Quod ita se habere etsi inultis locis verisimile videri concedit, loe amen, e quibus Iudete id conclusit, non sufficere ad rem demonstrandam suo iure monet Veriun potest accuratius demonstrari. Res quibus Caesa ullinii ante mortem mensibus populi in se invidiani excitavit tuo Daodo es exceperint et

quo eas ordine Livius enarraverit iam supra p. 10 dictum est. vii autem Livii ordinem praeter Dionem XLIV in semius est etiam Appianus Strabonis pedisequus II M); mutarinus enim hi praetereundus est, qui res ad suum

264쪽

quod Lirius ei Aippianus i. e. Strabo prini loco ii veriint Caesarem senatui honores deserenti non adsurrexisse ierito loco colloeavit e 22, nini vero temporuin ordinem studiose

d τουτου ut τεμο ἐπ94xθη , At Livium temporis ordinem non anxie sequi, sed res eiusdem generis inter se missiungere solere ei nonnumquam res priore empore gestas posteriore lae mmmemorare ex Dione perspicuum est velut XLIII 42 primum triumphim. Oct. et nox habiti, deinde se. 4o 4 3 lioli ires quos eiusdeni anni m. april. et s. decretos esse probabile est es iusta p. 26 enumerantur, tunc quomodo Caesar rempublieam administraverit exponitur; ubi leges e iunctim tradiantur quae plane divenus emporibus latae sunt. Idem valet de honorum enumeratione XLIV 44.

Quibus consideratis otiati line Oeo tenaliorun Ordinem Livio neglectum esse Iier Spicitur. Postquam enim lionores in Caesarem delatos enumeravit, statim adnectere, quid

seuatui eos deserent Meiderit rationi eius optime convenit. Si qua apud Livium est rerum transpositis facile explicatur. Cum vero Appianus i. e. Sual, eodem res ordine

expuuat, cum ex Livio hausisse manifestum est. Quae igitur apud Strabonena cum Livio congruentia leguntur, non ad nimini lieni quendam sonteni sed potius ad Livium ipsum revocanda sunt. In iis autem Appiani capitibus cum quibus nobis res est Itanea sane reperiuntur Livii vestigia.

ovettirpiuεis Latina recognovit verba possunt ea esse Li- Vinn R. tiani causa, eur propera terant Brutus et Cassius Cae-Sarj necem, quam legimus P. 1 V, p. it 6 1 Mende is Plui.

Brut 10, 2 eadem est, quam Dis XLIV 15, et Suetonius 80 praebent Itaque hoe quoque Oeo Livius a Strabone aim bibun est. Fortasse etiam plura iuvestigari possumtim ratione vero, qua Appianus Strabone usus est, id monendum est eum exderpsisse neglegentissime es Nissen,

265쪽

φiMurui Δεκμος Βρουτος 'μβειος κτλ. i. e. res viri, non duo coniurationem coeperunt: eiu igitur iusta p. 797, 12)Brutus et Cassius ad eoniimitisnem ei alios et D. Brutum, qui modo inier eoniurationis mei es ommemoratus est, adhibuisse ditani pDeinde . ii 3 p. 795 Uue inter Brutum et Cassi uni

lis nes liani esse ortana narrat, eos vero in gratiani rediisse

praetermittit. Etiam illud salsum est, quod Lepidum, quia o magister equilam uerit, tunc Antonio in linne, gistratum successisse eontendit e 107, p. 7si iij. His igitur expositis satis elude Appiano magna cum

inutione Mendum esse. Iani veniamus ad nillilian scripture in qui Straboneum est, Plutaret,iun. Queni praeter illum compluribus

locis Livium ipsum adliibuisse et Iudeieli p. 43 et P. Otto p. 263 suo iure eminerunt. nud pane enim Plutarchi Livio videntur tribuenda esse etiam ex eis Ubiibus 56 s. , elim quibus nobis res est. C. 56 brevissime bellum Hispaniense narratur Strabone uelare, ut cernitur

ex verbis imae eongruunt:

266쪽

Quod . 56, exponitur Caesaris triumphum ut de eivibus habitum non fuisse iusium ex Livii, sumptum ubi in esse es Di XLIII 42, 1. Etiam caesarem de vim toriis litteras ad senatum non dedisse Livio tribuam. Ineunte e 5 cieeronem primos honores Caesari tradendos in senatu rogasse legimus hoc autem ex Plut Cie. 40 4 sumptuni esse videtur.

Quae sequuntur ero omnia apud eos seriptores solas exstant qui ex Livio hauserant: 57, 3 Caesar omnibus hos ulnis veri iam lat. nonnullis pcimittit, ut magistratibus ungantur, Dis

XLIII 50 1 Suet. 75.57 4 Pompeii statua reficitur se Dio XLIII 49, 157, 5 Corinthus et Carthago ut eodem tempore dirutae erant, ita eodem resistuntur, Dio XLIII 50, 3 ).58, 1 Caesar, eum multis qui altilius ni laverint magistratus promiserit, nunc onmibus satisfacere

donatur iis XLIII 47, 2 et bl 9. 58, Caninius onsul unius diei reatur; ieeronis de hae re adest dierum, Dio XLIII 46, 4. Tum Plutaretius aesarem magnam adverinis Parthos sacere expeditionem sibi proposuisse radit, ex qua per

Scytharum Germanorum Gallorum fines rediturum uiuem solus Plutarchus ,rnsiit. Quae res noti indigna videtur, quae Livio tribuatur uuae Pio 3Ν 4 narrantur Caesarem in animo habuisse Isthmum perfodere, iberi curaum d

nectere, Pomptinas paludes si are certe fluxerunt ex Livio es Dio XLIV 5, et Suet M.' Unum illud caesarem amicis, ut ab eis custodiatur, suadentibus non obseeutum esse otiam apud Appianum viam p. 790,26 legitur; sed Caesaris responsum quod Plut exhibet magis congruit eum Velleio II D. Itaque fortasse hie quoque Livii vestigi cernuntur. Eius rei iurabo quoquo mentionem dei XVII p. 33 - δε g. 381 P. Otto). Diuitia ' Corale

267쪽

is Eliam si stoi uni coriectioitein ita in As legeribitur et Dione XLIII 26 et notoni a se. 40 ad Lix illia r forani. Ex e vero, quod in singulis Pluini claus non nimis is in litem Dione et Suetonis inter se satis emit entientibus, id tantum ineludendum est Plutarchum nae ex sentibus sumpserit ut solet liberius tractasse. Idque eo quoque demonstratur, quod hane reni iam a si saeiam nunc,

mum commemorat.

Nihil iri in obstare videtur, in Onainus sere omnia quae inde me. U. usque in e b leguntur e Livio fluxisse arbitremur.

In se inentibus apitibus Plutarctus a rerum ordine quam et Livius ei Strabo praebuerunt discedens res adsuun arbitrium disponit. Quae vero proseri parum ex

Simili iiii partim ex Livio fluxerunt. Quod enim prinio loco c. 60 I narrat de Sibyllammoraculo ad Strabonem referenda ne et Appiani e II0

p. 1 qui item rem breviter tantum attingit, cumibvius paullo iusius narrans quindecimviros de hae re ad senatum rogationem laturos esse commemoraverit Dis XLIV15, ranet. 79). Etiam c. 60, 2 caesarem a populo regem appellatum esse narran Strabonem videtur auctorem equi est: 60, 2 ... λμησα αὐτο App. ii 108 p. 792, 3).... itti m 10m p λέα in os mo mota τος,

iantum ut i* Tu πυλας OVI dieit. Quod autem Plutarchus hic omisit eos lui appellandi initium iecissent in ius vocatos esse a tribunis c. 6l 4 inseruit.

Ex eodem Strabone summum est, quod Plutarchus eum Appiano salso refert caesarem in rostris consedisse,

eum senatus honores in eum delaturus veniret, et duos Consule Seni torum agmen antecessi Reetius leolaus

268쪽

e. 22 et Livius per. 116, Dis XLIV 8, 1 Suet. 78 Ca

sarem ante Veneris templum sedisse mimuque musulam antecessisse radunt, eum Caesar ipse alter a. 44 consul

fuerit. Contra Caesaris responsilii adeo est aere et malignum, ut non a Strabone, sed a Livio trἔuli uun esse censeant. Qiun eo Omprobatur piod eliani quae eqlum-tur Liviana sunt: non solum senatum sed totum populum

iniuriam sensisse sibi illatam ei p0stea caesarem morbo se exeus se es Di XLIVI, 2 s. ei Caesarem a Corineli Balbo retentum esse Sues. 78 es quidam putant

mensis spatio inter se distant, quasi eodem die gestas reser et ita ut priorem secundo narret loco. Dicit enim Caesarem postquam ei Lupercalibus diadema oblatum esset, eodem die a Caeseli et Epidi tribunis si sum esse. Usus autem o loe videtur esse Strabone es: Plut 6 I, 3 καὶ ivoui πω pli. 109 p. 79 , 9 κp6του TO .... λiΥος κτλ. de 'repocist o iii aras' λir uv

Quod 1, s. narratur Caesarem populi clamoribus etiam magis indignatum iribunos inerepantem Brutos et

Cumano appellasse lutarchum ex Strabone sumpsissedoeent verba: Plut 61, 5 ia με apxqv App. c. I Ud p. 92, 3 --

Britti vita exposuerat de quibus inlia videndum est Liviumque ut videtur es. Vell. II 56 secutus unum lindaddit consulatum quoque pestetite Cassium et M. Brutum inter se certasse, quod in Bruti vita Livium rarius adlibbens miserat.' Do cumrenis, Strabo lII p. 622.

269쪽

Prodigiornii deinde numeratio si . GA lere Oin ex Livio finxisse videtur. Etenim quae titio egitur Plitentia, etsi non nimis exquisita est, tamen cum et apud Dionem

XLIVII, t et apud Suetonimn e. 1 neque apud impianum inveniatur, digitum quari intendit ad Livium. Prima

prodigia Liviana esse possunt, nam metro quos nominat Plutarchus referri possunt ad prodigiunt arni oriri Martiorum a Dione XLIV 17. 2 commemora inni. nne adiecit Plutarchus prodigium aliquod ex Strabone sumptum euius auetorem, lariasse ideo quod apud Strabonem scium imvenit, nominare opus esse censuit Quod vero sequitur, exta sine mine inventa esse ex Livi fluxisse neresse est. Nam quae profert ais quadrant ad Suetonii narrationem e. zz ilitam ad Appiani c. 116 p. 800, 23 illii iocin nrtis die laetum esse sala arbitratur et . Val. Max. I 6, 13 et infra p. 343. Narratiundula de vate idus Martias infaustas praedicentes e Livio tribuenda est es Di XLIV 18 4 Suet. 8 et 77), item res quae in Lepidi ena necidit Nam eum Appianus e ii p. 798 2r illud longe aliter reserat, Met

nius se. 87 bene uni Philaretio congruit Ρorro prodi Irin nos te ante mortis diem laeta quae 63, b enninerantur ex Livio sumpta esse Iul. Obs. e. 67 es.

Dis Ll 1 et Suet. 8l ostendit. Et quod seriptor verbis a b odistini diversos aueiores spectare videtur, iam Livium ita seripsisse censeo. Dae deinde sequuntur Calpurnia preces, Caesaris

sacra insan At: . D. Bruti dventus et adhortationes, quamquam Appiat nisi ea brevissime narrat tamen adeo cum eo congruunt, ut Strabonem huius rei auctorem esse appareat.

Livius uim lariasse ne commemoravi quidem Calpumiae preces, eum Dis et Suetonius de hac re taeeani praeterea ordo rerum diverans si Sed ex Livio hie inseri videntur esse et e. 64, D. Brutum Caesaris heredem esse Met. 83)e ooniuratos inmisso ne res proderetur Dio XLIV 18, 13. L G4. 4-67, Plutarelin deseribit quomodo nonnulli perientum, quod immineret, Caesari prodere conati sint.

270쪽

Ex his quae primo loe exstat servi unitati Sir bonis videtur esse es App. 106 p. 800, 3 . Inde aniem

ad Livium seriptor transit. Vide enim quomodo res pr cedat apud Dionem et Suetoli tum Caesar hominem eiununtianteii non audit di inde libellum eius accipit quasin D le Eturus V . . . . tum introit curiani Dio XLIV 18, 3, Suet. 813 Plutaretium eadem habere manifestum est. Quae

vero ex Strabone inrupi apud Appianum leguntur e Il6 p. 800, 7-ii), Pluini ebus in sine se. 65, 2 adieri verbis

cvim comm κτλ.C. 66 quo adiueari nioris exponitur, eum hie illi verbae uni Appian eo agruant remnique serio eadem sit fere totum ex Strabone sumptum esse putat idum est '). Fortasse tamen eximenda sunt quae 66, 2 narrantur, quae cum a

verbo croci indipiant Livio deberi videntur es Iudeieli, l. e. p. 45 et supra p. 353. Aeredit quod Plutarchus in-

ni paragrapho sequente aperte errat, eum Antonium non a rebonio ut re te eteri oriptores et ipse in fruti vita e 17 sed a l . 'ruto retentum esse distat. Qui error

ab alter ad alterum lantem transeunti lacile aeciderei' esuit. Quae sequuntur eum a meo proposito aliena sint, non opus est singillatim perscrutari. Satis iis habe eum- memorasse hic quoque Strabonem Appiani et Plutaretiinuetorem Opinose pos8e, quod . Otto non videtur per-μlieXiSse. Id nnum monendum mi. Iuniarehum res valde contraxisse, cum ad Caesaris vitam digeribendam minorvs momenti essent. Sed vestigia communis sontis satis multa

Ut iii Caesaris, ita etiam in liruti vita quae Plii uir-elius ex Livio. nae ex Strabone hauserit, discernenda sunt. Cum in lim mulio plura inveniantur, quae ad veri

SEARCH

MENU NAVIGATION