Iocorum atque seriorum, tum nouorum, tum selectorum atque memorabilium centuriae aliquot iucundae, suaves et amoenae, ... recensente Othone Melandro, I.V.D 1

발행: 1643년

분량: 921페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

171쪽

stimentis probe ut farcinatus in palestram liter tiam provolat, atque rem hoc quidem pacto agere aggreditur 'eatra vero illa thelis , qua mun disii astruitis eis tantum unum , tam in tes usuam tu falsissima. Id quod ego auctoritat Domini Iesu, qui est i pia veritas ac mentiri utiq nescius , comprobo, planumque facio. An notenim haec illius sunt verba Nonne decem mun di facti sunt Etsi vero Fristi, lino procliue esse respondere , fallaciam esse aequivocationis, atqui hac quidem ratione audaculo illi linguam moria Oxq; intercludere; ista tamen omissa relponsione atque posthabita, ad hanc sibi confugiendun este putauit, ut diceret Solutio est plana. qui dem ex ipsis textu, qui sic se habet: Ubi autena sunt nouem fonde non risius tantum coortus es multo maximus, ed Philautus ille a scholasti co coetu exsibilatus fuit atque explosius, ita qui demit e vestigio sele subducens, fugamque atri ἴiens, auditorium purgaret, ac Plura in ipsium te

Deiaculam desisteret. CVI. De Doctore Ioanne Lonicero, in M. D-hanne Molitore.

Contendebat olim Marpurgi Iohannes Loni certis pro publica dilutationes eandem omnino baptismi hodie esse rationem , atqtae Cimaeum cisionis inveteri fuerit testamento. Huic M. Iohannes Molito contradicens, hanc in rationem

argumentabatur.

Si eadem esset Bapti simi ratio,quae olim fuit cita

cumcisionis, puellae thim aeque fuissent circunui Lae, atquentin baptizantur.

Atqui hoc factum non est. Conficuur ergo, non eandem esse baptismi ra-

172쪽

no atque di siparem. Hur respondet Lonicertas ramo D. Magister circumcidebantur,etiam puellae, sed suo quodammodo cultello uota ferreo. Qu' illius resipon sum impatienter ferens Molitor no sine stomacho exclamauit Tantamne rem tam negligenteragier; hisque dictis ex templo in Mus, vixi si urinse reteri, studiosis caeteris es use cachinnantibus. ac risu prope corruentibus.

CCVII. De quodam Magistello. A Dolestens quidam non ita pridem Magister

creatus a principe suo per libellum supplicem petebat, ut in scribarum ipsius numerum cooptaretur. Quod igitur epistola eius Latis emet pro renata latina atq; elegans, cliteris insuper pulae sciteque pingeret, Princeps facile annuit, atqtie Cancellario mandat, ut ipsi locum aliquem inter scribas suos tribuat. Quamobrem cum iam primum ingressius es t dicas erium Principis Vicarius, cui in mentem veniebat suspicari,aibellumnum supplicem ex ipsius officina minime prodiisse, faciendum sibi putauit, ut ipsius eruditio mis periculum aliquod faceret, ipsum idemque sui ossicii commoneret Quamobrem ex ipso quς-rit quot es annorum ho autem respondente,

viginti unum, pergit eum rogare, num Magisterii inlignibus sit redimitum Quod ipsium cum minime dissimularet, resp*ndit Proprinceps : Bene mehercule non est: sisynichigsit, tacite innii ens, pqrtere illum maiori aliqua eruditione e

cultum eis , qui quidem Magistri personam

sustinere gestiat, posteaque hominem admonu-

x, ut ne poculi oper m ciaret, nec furtiuis pii eu

173쪽

Ioco SERII. 69 scientiae atq; disciplinae operam istic dabant, qui

quidem Ieremiae tam mi quaestoris viri literacissimi, prudentissimi, honoratissimi mensa tuebant. Hi quidem hospitem hunc sium uno ore rogabant, ut ne magnincam piis lautamque coenam facere grauaretiir. Sibi namque in animo este, D. Frisichlinum officii caussa ad eam.vocare,&prolixe opipareque accipere. Annus quampriamum quaestor,idq; haud grauate, ut erat quidem homo plane optimus iuxta ac humanissimus. Et eo ipso mox die coenam adiicialem cum Budaro loquar' ornat.

Caeterum erat in hoc Stamini hospitum numero adolescentulus quispiam, ille quidem mini-rao indoetus, sed qui ex philautia grauiter admo-hivi laboraret,ac plus sane sibi, quam par erat,a ogaret ac tribueret. Hic a conuictoribus suis, Ii- et ipsum illi aetate eruditione multum an-ecederent, contendit, ut sibi bona ipsbrum cumeniam Frisclilinum ad caenam carmine aliquo uitiuo, Cutor ipsius verbis' inuitare liceret. Id luod nullo negotio ab ipsis impetrauit. Quam-brem de mensa e vestigio surgens domum, uantum quidem potest, properat,4 se totum literas addit, versus nonnullos conficit, Os memoriar mandat, posteaque splendide vestiis Pulcreque comptus, ad D. Frisichlinum pro-ciscitur, ut apud hunc quidem Carmen istuduim magna voce lonis lateribus pronunciet, oc est, turpiter sese det, deridendumque propiri Quem iosum etiam diu satis inuestigatum inluersUrioaci extremum ocrea insignito cum stu- osis quibusdam strenue pergraecantem offent. Proinde salute dicta versiculos suos recitare

174쪽

et o D. OTHONIS MEL ANDRIritatem composito Quid multa Arrigia quisque

aures mox suas insuli irad oculos bos ad - bundi in oratorem hunc nouum contestini conuertunt coniiciuntque , audires mirum modum gestientes Mecquid tandem peroraturinus esset. Ecce autem tibi vix aut ne i quidem v erha facere instituit, heu obstupescit misis Moh mutescit, adeo uidem, ut plura in mediuna haud proferret quam carminis sui prooem uim Tu Fristhline vates. Ρωro cum haec verba aliquities, aliquoties autem Limo vero ad rauim usquiiteraret, neQue ylterius progrederetur, Friscliti ne versum nunc, ut mea est opinio , expleturus ihas quidem erupit in voces: Tu mihi linge nates i Unde qua iri us quanti cachinni, quanti denique strupitus exstiterint , ipsi me hercle per οἰfacile, vel me tacente, existimare potestis. Proinde Orator hic noster in pedes mox sese coniecit,ex plodi itique, exsibilarique ratus, cum tam es iusEUI tam diuque cachinnarentur. In area tamen aliquantisper substitit, animi pendens , vellet ne Frisinlinum reuisiere atque id quidem per texere, quod exorsiis non ita bene fuerat, an ve et domii in remeare, suumque negotium ei epistolam aliquam agere. Interea hospes virgulla plane diuina exit. Huic ergo exponit, quamobrem accesserit,ac illicti carmen suum D. Friscli in exhibendum tradit, tum per omnia etiari sacra ipsum rogat, obsecrat atque obtestatur , vsh non solum D. Fristhlin, verum ipsius etiar conuiuis excuset, quod obrifestente praeter omnem opinionem sitam mox lingua friagi orator is ossicio functus haud esset. Huius enim rei cupam in ipsis illis residere, qui oculis intentis norium se asp iisent,is auribus iurectioribus ab

175쪽

cO-SERrg. rscultassent. Ham nimirum esse caussam natu, cur aqua sibi haeserit, ac lingua obtorpuerit, om-ciumque facere suam recusauerit, se alioqui satis esk disertum. Haec perloquens, incredibile est, quantopere miser toto corpore tum tremuerit. tum aestuaverit: Quocirca hospes hominem con-λlatus iussit, ut bono animo esset, Fristhlinum hac ipsius purgatione facile acquieturum' posteaque eo Gimisi in hypocaustum se recepit , ae Frisichlino cum oratoris versiculos exhibuit, tum illius etiam excusationem commemorauit. Vn- de nouit mox risus quidem multo maximus coortus est. Eo sedato, Frisclilinus&or toris versiculos legit, loc elogio cohonestauita Enimuero concinnum hoc est Poema, a neutiquam mernendum. Male mihi sit, si incus loquor, ac sentio Malam autem pestem auctori, cum quidem, quod bene panxit, ac bene mem ria inhrit,metu quodam seruili impeditus in medium proferre nesciuerit Magni mehercle am- mi Poetam esse addecet, cliti nihil reformidet , n hil extimescat, nullius cuiusquam, quantus qua tussit ille, vel conspectu, vel auctoritate aut perturbetur, aut debilitetur, aut frangatur. Quemadmodum enim oculus conturbatus non est Fr o affectus ad suum officium fungendum: Sie conturbatus animus non est aptus ad exeque

dum muniis suum.

Tametsi vero Frisclilinus cum ipsum D. Quaestorem hospitem , tum huius etiam conuictores de his omnibus dubia ista coema fui in hono-cemqnstituta, pulcre lauerit, res tamen emanauit, ac diuulgata postea fuit per alios. Quamobrem infelix oratoretiori blum a suis popularibus,

veriun etiama quibuscivaque studiosis in iniri

176쪽

fice fuit incredibiliterqtie exagitatus. Quid quaeris i quoties profecto iubiscum prouolauit, ac duo tresve facti: 1unt illi forte fortuna in publica via congrestuve familiari obvii toties quidem alter eorum exclamauit: Tu Friscliti ne a te salter vero digito in ipsium intento risuque sublato subiecit, Tu mihi unge nates. Harum igitur ille quotidianarum diuexatiomum iniuriarumq; pertaesus prorsus acuatur Mar-purgum aliquanto post purgauit, Vittembergamque se contulit. Vbi dugium non est, quin a Bimos nonnihil contraxerit, demiseritque, ac modestiam quidem virtutu omnium pulcheirimam adolescentiam cum primis decentem, colere

atqtie amplecto didicerit. IX. De Andrei Ibi e Petro Pagam. DEtro Pagano valde familiariter utebatur olim Andreas Colbius. Etenim illius carmina typi suis describenda subinde accipiebat,ac cum ipso quotidie fere compotabat. monomine incredi, hile est, quantopere Colbius iit; placuerit. Qu*dam autem tempore cum porcus illi mactatus esset praepinguis,atque et anser,&capus,&gallina,& columba suppeterent,4 cum leporem tuneisces etiam ex sententia esset nactus , faciendunsibi omnino putauit, coenam illi ut dubiam appararet daretque, atque ad hanc quidem ipsum Petrum etiam Nigidium seniorem adhiberet. Proinde hunc quidem coram inuitatis sermone vi io, illum vero per epistolam ligato sermonis e Nere exaratam, Cuiusmodi potio carmen ille diserit, nunc accipite: Domine Petre, domine Pagaue,

177쪽

die enire. Hoc accepto carmine aganus ad horam cor stitutam comparet , Colbiumque hanc in rationem alloquitur Me vero hactenus fugit D. An idrei, scribendi te carminis gnarum elle atque peritum. Moriar equidem . ni plurimum me illud delectauerit. Vtinam in hoc literatura genere exercuis es te aliquanto diutius suasities profecto in Poetam mininae vulgarem. At maluisti tu, scilicet isto abiecto studio laborioso, typographiae quaestuotissimae operam dare, eique te tradere a ti totum , quod dolendum mehercule est. Haec bonus Colbius eriora agano dici arbitrabatur, quod is quidem vultum ad severitatem compo

fuit, ac barbam ipsi probe probeque circumtonderet. Interea accedit&Petrus Nigidius qui iti Hem Coibit carmen summis ad coelum laudibus emeri, hoc est, adunco ipsium nasi, susipendit. Quid multa cum uterque iam vino incaluissent, istud Colbi carmen plenis subinde tibiis decantabant, atque modulagantur. Qus Colbius non in sui

ludibrium , sed honorem heri ratus, cum asturgie semper, tum caput aperit, tum arrectis etiam au scultat auribus , tiaram utraque manu perquam religiose tenens ac ne minimo quidem suspicionis odore sentiens sibi illud la ac pro obled tamen to se haberi. Quamobrem cum ineptum hoc ii lius Carmen ad rauim iam usque, ac plus millies cecinissent, domum sese ad extremum , albicante iam prope die, recipiunt, non modo perquam hilares, verum ad amoas etiam usque aures vino in-

CCX. De Vncello Episcopi Moguntini

fatuo.

178쪽

Moguntinus V Vicatum quedam in aula sua, hominem neque latina lingua prorsus ignarum,

perquam facetii , fatuum. Hunc adoleccensqvidam nobili loco natus exagitaturus dixit: Tu ver, Vicet latina tibi lingua peritiam di facultatem, nestio, quam somnia sis arrogas, eum tamen sis asino indoctior, ac vix aut ne vix quidem msbpum contriueris. Qiffs ausim e quidem de pecunia vel aurinim tecum deponere, exploratum te minime habere, cuius generis sit mater. Huic extemplo&quidem perquam festiaue respondet VVicelius: DEVS bo ne quid ego audio Tibine ego usque adeo in croctus videor, id ipsium ut ignorem Ne vero tibi non planum perspicuumque euadat, exPlicatum mihi idiosum

esse. En aio ego, meam quidem matrem Si generis arminini, tuam vero generis communis.

Quo quidem festitio aculeato respons ille cum adolescentulo huic plane attonito inguam sic interclusit, ut quod amplius diceret, haberet plane nihil caeteri Vero, qui audierant,rii Propem

inoctium corruerent.

CCXI. De nndocto qMdam Magistro.QVid magis procliue est, quam verbo aliqlic

aut schemate falli Nuper quidam ex Magi stris nostris cum enarraret ea, que de Melahi sedes in Genesi prodita sunt Rex Salem panem ac vinum obtulit, c. ora animaduertens, MIem Ioaci nomen esse, millia de condimenti vi atque natura disteruit. Imposuit enim bono viro vocurae affinitas. Nam oscitantius omnia legunt, qui ingenium dicendi artibus non exercuerirnt.

179쪽

cc XII. De quodam Phristis ivuenis quidam ad miraculum usque, si diis pla-- cet, erum ill S, teras Graecas ad Lutherum ore parum quidem carpe dabat Lutherus autem rogabad se sum , ut ne literas tam eruditas, quasque Parum intellis eret, ad se mitteret. Qiium vero ille eiusmodi literas exarare non desisteret, hunc ridictilum versium, Hebraici characteribus depictum epistola sui thermanseruit Mer Dauidio ις, is den ab odieno in Qii' vero multa vocabula Hebraeo non sunt absona, Graecm iste de iis explicandis non mediocriter laborat. Ideom Hebraeos nonnullos con Dialit, de item Augustam Vindelicorum ad eruditos , qui Comitiis tererant, profici sicitur, ut ho Tum quoque sententiam de Hebraeo isto versicuIompilicetur. Quando autem Lutherm iam ante ac eos perscripserat, ut Graetuli istius elatiquestio Cphi lautiam Itiis esset, probe iste probeque ex

gitatus derisusque ab illis fuit

DMatthesm concrove a. de Luthero habitae. ccx III. De Magistris nostris. Vamuis sit nostri appellatio vana Massistri,

Omira qui vacuum fert ratione Capudi 'Atramen est nostro reuerentia danda MastissEt sum est asinu attribuenum honos. 'Felicem n um cui contigit esse Viserum Non tribuit cunctis Laicia amare Venus Dalaesionat, Bene veneratis nerande Maose νNoster, in primo docte sedete loco.

Qu0d Schola ab ignavo curantur pHM- , o Hoc est, immundos siceptra tenere siues Magna Magistrorum solet elli superbia ostram, Larua bullati qui subiere Dei.

180쪽

Scilicet indoctis est gloria danda Magistris Et sua blasphemolaui tribuenda gregi. Iustit Alexander sic declinare Magister,

Hoc miterum pueris nomen inane viris.

, Percam omnes est bestiastulta M AGISTEN,

- . Instat quem nudi larua Magisterii. V.o in Sylva, quae Regno Papistico Thomae

Naugeorgi accestit, pagqI. I cc XIV. De inepto quodam Flactavo. Amte quinquennium, cum instituta esset illa infelix infausta Di siputatio Vinariensis, quidam Flaciarim in arce proponebat textum deMartha maria inter enarrandum Ovi erat ine- plus' subinde repetebat haec verba Martha tace, tace Martha, exoremus Martham,ut sileat.Haec Veseb postea aulici , homines faceti, ad hanc latentiam detorserunt, ut dicerent, exotremm Flacium, Ῥι sileat. Sed videmus, inquiunt,nos haec non posse obtinere ullis precibus, ergo rem tentemus alia

via. Qil'd factum est.Eiectus est tandem ille Rex. qui somniaverat novum Regnum nabaptist cum in Thuringia D. Struelim lib. r.Dialect. D6. ccXV De alio quodam eis de arinae

homine.

o Ecitabo iunioribus Narrationem , in ciua si est aliquid rusticitatis, peto mihi veniam dari. go cum quodam Magno Theologo si diis placet conferebam de studi si Mathematicis , inter alia

fusti viebam patrocinium Astronomiae, quam ille deridebat ex Ito. Cumque usus essem multis arguinentis, quibus sentiebat ille se esse viishum, tandem erumpebat in hanc vocem, Non Theotoxo, sed B dignam. Ego, inquit; ncacarem astra. Ego dicebam, mi Domine, si is concacare astra, opor-

SEARCH

MENU NAVIGATION