장음표시 사용
51쪽
forum salutarium luminum sequentia dissessum nos cerniminis probamus. Et inter illa simulachra suille duplicis Martis statuam, audivimus Augustin supra, cui attestatur Augustinus Epist. q. ad eumdem Maximum In Ur ora recordarer esse in duobus smula bruunum Martem nudum sins Prosper terimi amatum. s. Prosper etiam ioco superius citato, mimi quoque
ivi in quadam an Maarit iam vincia deletiis O remis ita anti qua producta muchri, qua Derant abscin ut omnis ista cuin cleriac inscrumor μισῆ civita tenere tuo. Et contra haec antiqua Miscae delubra , ac tot gentium idola religionis nostrae defensores pugnare agressi sunt in Ecclesia,contra illa est, quod magnus quondam Carthaginiensis Presbyter Tertullianus anno 2oi sub Severo ad magistratus Romanos opus apologeticum conscripsit, M. Cyprianus Cartha-Einiensis Epistore anno α36 ad Demetriamin Attici consilieni librum deiciolarum vanitate exaravit. Contra illa est, quod sub Di cletiani tyrannide per Africam saeviente Arnobius ipse Aser surrexit. qui libris septem adeo Idolorum cultum impetivit, ut sub eius discipulo Laetantio Crispum Constantini filium instruente , ipse Romanorum Imperator errorem agnoverit, Christianis pacem coneesserit,
Idolis bellum indixerit is gentilium templa delubris suis orbata obserarit, de quibus omnibus tam mapnifice attestatus est libro a devita Constantini, Eusebiiii Caesareensis in Palestina Episcopus. 6. Et post haec Ca is Deae templo Carthagine lauis, vilescere cepit cultus idolorum in Africari gentilium noliten sepeliri videbatur
cum ipsis simulachris,quae dum editis rescriptis auferri praeceperat Im- Augustiniis perator Honorius, factum est anno 399. quod scribit D. Augustinus lib. 8. de civitate Dei, cap. 34. Sequenti anno cum siciun accepisset Η nori consulem Maηlium Theodoram , quando jam secundum illud oraculum demonum aut limentum hominum nulla esse debuit religio Christia-
decimo Karunda Aprilis Diserum Deorum templa eperterunt, ct i ut chra fregerunt. De solis simulachris evertendis statuerat Imperator Honorius, citius comites Gaudentius Movius excesserant, dum ipsa Bono illo. t. mpla 4. Kal. Aprilis post consulatum Honori .Lutychian eonia sule Manlio everterunt,unde idem Imp rator ad Apollodorum Africae
52쪽
ais, Maerit cultum, a superstitionis impendi M. F.Kalend. Septem is Pataνic, Theodor U. C. Coni extat hoc Honori rescriptu in de aganis l. 8.cod.Theodos. Theodorus Consul idem est, qui Manius, ut eodem anno 399. hoc rescriptum editum sit , quo Gaudentius Iovius templa everterunt unde Aurelius, Qui tunc vivebat, Carthaginiensis Episcopus aliter egit cum famos, testis Deae templo,de quo testis oculitus s. Profiter cum diuini Musim incuria, θInosa yy p ' virgulta citro eptum inuerent , Miletque opulus Christinis usui ora religionis indicare , dracones, a,MGque illic esse ob custodiam temfligentili populiu clamitabat,quo niagi Christio 'Uresuccens a suilia
late Omnia amoverunt illo, qua templum suo ver cessi regiis Domino consecrarent. Nam cum sancta pascha solemni ageretur festivitas , collecta illicis undique omni curiositate etiam adveniens multitudo sacerdotum multorum, patero digna memoria nominandiu Amistes Aureliin,caelestis
jam atria cisis,cuibur in illi lac Calestis o habuit,o sedit. Ipse tunc ad ram cuniscit amicis, atque ut se adolescentium at imatiens circumqu/οι vertebat) dum curios singula quaque pro mariniso - --, mirum quoddam ct incredibile nostra se ingessit al=ectui, titulusas is grandioribusque litteris instantistici templi conscriptus. Aurelias Pontifex dedicavit. Haec S. Prol per vel auctor Anonymus promi cuius testimonium de titulo litteris aeneis frontispicio templi praefixo, cum aliquando legissem, persuaseram mihi, haec verba Aurelius Pontifex dedicavit Intelligenda de Aurelio Carthaginiensi Episcopo, qui CHestis Deae temptuni illo'so tempore cauesti Domino dedicavit. Verum re altiori indagine disquisita, apparilit non de Aurelio Cartha giniensi Episeopo,sed Aurelio gentri Carthaginiensium Pontifice i
telligeda,de quo audivimus supra ex bali Caelestis simulachro impositit invicta Calesti Aur Onesimium D cumque templum hoc sub Aurelio gentili pontifice simulachro Caelestis dedicatum fuit,& postea sub autero Aurelio catholico Episcopo numini divino consecrari contigerit, hoc reor fuit, quod S. Prosper mirabatur tanquam opus divinae Pr videntiae hunc titulum incalesit,legentes 'puli mirabantur.Prasas io prosperi Mirituam a novin Dei aria certis fine concluserat. 7. Ut autem res haec suo tempori vindicetur , notandum omnino, Manlio Consule initio anni 399. Edictum ab Honorio editum dei tulis destruendis, moeamne e paschalis Avisius Cudraginie, sis Idori
53쪽
idolo milesiis Glaucto templum eius caelesti Domino consecrasset, Gaudentium &Iovium non idola selum, sed ipsa quoque templi evertisse plerisque in Africae locis rhoc autem cum mire placui sibi patribus Africanis, eodem anno quinto Kalendas Maias in Concilio Carthaginiensi statuet unt legationem ad Imperatores dirigendam citi in com- mistis daretur, de reliquiis idolorum vel templis ab Imperatoribus abole dis Legationem vero suscipiens Epigonius non obtinuit templorum
eversionem ab Honorio,ut irato ex rescripto eius superius allato,quod L i ii ii datum est Kalend. septembris ubi estiremimis, ut His cierum qi μι-' isuge statvi. Recepto autem hoc Imperatoris rescripto, non quieverunt Patre Asricanised in Synodo Carthaginiensi quinta cano- synoὸ Cui petendum duxerunt,ut saltem reliquiae idolorum non inso uiasin. , simulachris, si in quibus umque loci vel lucis vel arboribus omnimodὸ deleantur. Nec hoc solum,le ipsa idolorum templa demum prostratas.Prosper fuisse in Africa, edocet S. Prosper loco saepius citato sub Constantis
memoria sui nunc Vandalica ni in inuit. Loquitur auctor de duorum mille passuum plena Deorum aedibus platea quae sub Constantio, Placidia anno II matrimonio junctis simul cum idolis per Ursum tribunum destructa suit, ad solum usque perducta , ut Christiana fides, si initio quarti saeculi sub haereticis per Africam oppugnari coeperit,de gentilium nitam religione prostrata merito triumphariti
Quandonam fides Catholica, inde ad Amram perveneris
54쪽
r. A ricam ante aliquotannos illustravit ex nostro Belgio I a, annes Baptista Grammaye Serenissi Amerii decisa bella Historiographus, inter pauca, quae circa Africanam Ecclesiam retulit, libro a cap. a. Fidei nostrae per Africam initia ab Apostolis repetit: , cum,inquit Africa proprium sibi habeat unum quatuor Evangeli Grammare.
. . stis. 3 ex Apostolis tres Evangesietantes audi, et it ex discipulis septuminis duobus ex sibi arrogesi, c luitur vir in prophana Hist ria limaliarum versatus de filia, prout contra Europam Asiam
tanquam tertia orbis nostri pars distinguitur,in in ea putat Thomam per regiones Ethiopiae,Marcum per gyptum,4 Simonem Thadeum per Mauritanias praedicasse ultimum illud habet quoque Nicephorus author graecus lib. a. cap. q. Simon Zelates accepto calit adveniente Niceph. Cal. rancto Spiritu , AEgyptum Cyrenem, ct Asticam, deinde Mauritaniam Libram in aramnum depuricam percurrit sumere vero haec potuit Nicephorus ex Dorotheo Tyrensi, oui traditur tempore Diocletiam synoysim de vita Prophetarum discipulorum Christi scripsisse, de inter alia habet de Simone Zelote;Pera rata Mauritania o Afrorum Dorot M. νegione Christum' ne dicanpit.Prodiit quaricioque haec Doro the Synopsis sub nomine Hyppoliti Portu ensis Episcopi , oui ad initium saeculi terti sub Alexandro Severo floruit, de ex illa delumpsere Graeci cum Nicephoro, quod scribunt de Simone Letote, mutuavit quoque
Grammasse , quod adiungit de se Apostollanim discipulis fidem Asticae
55쪽
Asticae annuntiantibus, quos enumerat Symonem Cyreneum,Luetum . Tarsensem, Crescentem Petri4jscipitium Menetum, Caudatum Carthaginiensem Episcopum.. , et . Verum qiramvis spiritias an sim prophetam sei mirisdiet , p- ruit omisi inam Misit in rarum, quod gentium doctor de fidei
praedicatoriis interpretatur,' indubitatum sit ex antiqua Ecclesiae traditione , quam Leo r. sermone i in nativitate Petri& Pauli co Leor firmat , 2 Apostolos accepta per Disitum Sanctum Omnium lacutione linguarum imbuendum Evangeli mundum distributusbi terrarum artibvi susce=filse, trahenius tamen edit uni novissime a Francisco Combefis Hippotui i i Historia Monothelitarum Hyppoliti Portuensis Episcopi de Ia.
. Iuris, ubinam quis ue emunt duoeris, o G ----urust, x M. s. o sic Bibliouimae regiae Historiam, in ea in simone Zelotenerari quidem de Africa, uti nec de o. Discipulis ulla memoria. prout fit in Dorothei synops Historica , de qua eminentissimus Camarium, dinalis Bellar minus libro de scriptoribus Ecclesiasticis: plena est fabulis.
Nec res haec probatione indiget,cum vel ex eo S 'opsim illam Suppois sit illam esse conit et , quod interna. Discipulos collocet omnes a D. Paulo nominatos,quantum vis Ethnicosi seminas, easque non solum
discipulos Domini,sedri Episcopos faciat. Deinde eius nec Hieronymus, nec Gennadius, nec Honorius Augustodunensis, nec debertusmbiacensis meminerunt in editis per imum do scriptoribus optinculis sed neque Eusebius quantumvis accuratus antiquitatis indagator, ubi se Apostoloriim divinone libro a & lib. 3.cap. i. mentionem facit, ullius Simonis meminiscit, qui Africam peragrando inibi Evangelium praedicavit. Unde recte Card malis Baronius tomora ad ann.qq. n.38. reserens Graecorum menologium, quod Simonem in Africa fidem pretin
3. Quamvis autem Baronius desimone Zelote Graecis adversetur. non tamen sententiae de praedicato ostolorum tempore per Africam, EMagelio repugnat,quin potius addit oco citato , quod vero Speisinat ad Africanam Ecclesiam ea contentio inter Calliolicos Africanos tonat istas oborta est, quo potissimum te ni pore Evangelium ceperit in Africa praedicari r affirmabant illi post Apostolos id esse se M. factum sic enim Petilianus dicebat de nobis dictum est cerunt primi, ἡ 'm o re ninori mi, ad astica11 eniim postmodum Evangelium venit, σ- saeviari. de , id os, in litterarum apostolica nos riptum est, asticis credidisse. rio id lib. . , Repugnat hia, Ausininus, nec non Salvianus Mas ense, qui, constan' Diuitiae by Corale
56쪽
eonstantes assirmant, asticanos ab Apostolis Evangelium accepisse. ,,
Haec Baronius, qui contentionem Donatistas inter, Castolicos refert, quae numquam mota fuit. q. Donatistae Evangelium post Apostolos ad Africam pervenisse asserebant, nec Patres umquam veritati illi rei iterunt. Saivianus a Baronio in contrarium adfertur, sed Salvianus presbyter Massiliensis
lib.7. de Providentia con rarium non tumira cum enim seraque de Asi ii eorum civitate primaria Carthagine tanquam omni vitiorum caeno inquinata dixisset, eum illius incolas fornicatione, adulterio , ωsodomia laedatos descripsisset, quod sede Afris, hoc Apostolum
Paulum testatum ait de Romanis tam sceda omnium consensu perpetrantibus, ac subdit. In urbe Christiana in urbe Ecclesiastica , quam My UM quendam Apostoli instituerant, quam sonibus sui Martyres corona a rant, viri in semeti isseminas profitebantur,oc. Ubi per civitatem
illam, non intellexit salutinus Carthaginem, de qua paulo ante dis seruerat tanquam sodomitico populo repletam, sed urbem Romam, cuius cives Paulus in Epistola ad Romanos Vitio Momitico laedato,
indici rat, unde etiam sequitur , atque hoc ubiis in civitate Romina Maria . urbe illic summa ct celeberrima. Et de Roma verum est quod ab Apostosis fuerit instituta. Adfertur subinde Augustinus lib. de unitate cap. i . neque Salviano felicius enim vero agebat contra Donatistas qui cum somniarent Evangelio ab Hierulalem per caeteras terras praedicato, ob traditionum crimina tempore tabcstianii est,m periisse, de in solis Donatistis perseverasse , in hune sensum trahente, verba sponsae Cantii Amunicia mihi qum diligit anima mea 4M pasco , caniiς 3. Hi cubes in meridies ac si in sola meridie, seu Asrica, ubi pars Donati morabatur, mansisset Ecclisia. Errori se opponit Augustinus, irridetque Donat illarum commentum , dicit, si hoc verum esset, jam Ecclesias Apostolorum labore fundatas periisse , cillis neglectis ex Africana Donati Ecclesia caeteris gentibus, ad quas nondum Evangelium Mi reuinc esse praedicandum i quis loquendi modo indicat potius Misi nus, meam non fuisse ab Apostolis e versam Idemptaeclarissim docet Augustinus eodem libro cap. 3 cum enim Don ' Dolinia tistae dixissent de nobis dictum est erunt primi, qui erant novi mi, si Asticam enim postmodum pangelium venit , ct ideo nusquam littera rum Apostolicarum scriptam est, fricam credidisse de orientalibi autem e cateris lentibin , qua in sancti libris commemorantur fidem recepisse
christi in cristam est, πιηι ηον imi primi. D. Augustinus subod
57쪽
ratqs donatistis haec dicere, ut penes se istos tanquam novissimos deles Ecclesiam permansisse probarent, explodit eorum argumentum tanquam erroneum, se primos alserit intelligendos esse ludeos, per novissimos gentiles r aut si fideles intelligere vellent, nec sic Sacraescripturn locum favere donatistarum institutori Etsi, inquit miles
sint juoi ct toto, de quib- hoc distumiitelligerem , minii sta etiam rivi a mi iuvie, 'Asticam creditimat. νηιι triuin sit, asticam in ordine credendi non es ηον imam. Percipis Migustrii mentem tria tum abest eum voluisse , fidem ab Apostolis in Astica praedicatam, ut potius iupponat, is in Micam i in Apostolorum tempora fidem
s. Donatistis itaqueis Catholicis line controversia olim conspi- rantibus, Africa post Apostolos fidem recepit , cui attestatur omnium
Niticinorum Patriim Antiquissimus Tertullianus lib. de velandis vi ginibus, ubi Italiae, Graeciae, aliari quo regioniim Ecclesia, quas ymnum transmarinas vocat, eas esse dicit. ιas ct V UM H adistinuriri codiderunt Illis vereo opponens Ecclesias Africae , eas vocat pseras illac volens innuere, post Apostolos institutas, prout claro indicat, cum haereticos Afros libro de praescriptionibus ad Ecclesias Apostolicas remittit. Percurre, inquit, Ecclesia Apostolicis . . . praxima est tibi Achaia r hia es Corinthum. Si non Ioue es a Macedonia rhini Philippos Thesalonicenses. Sistes in Asiam roderea habes Ephe L si Haemulus adiaco rarasti a niam. Quibus omnibus lucidissim indicit, nullam in Africa siisse Ecclesam Apostolicam, xiliis. seu perinpostolos institutam. Affirmat, inquit vir de Ecclesia heri meritus Christianus Lupus in scholio ad hunc locum, Ahicanam
se Ecclesiam non fuisse landatam ab Apostolis , sed esse ipsis post
6. Quandonam vero Ecclesia in Astica ceperit, alia questio est,tro qui ruenda a vim erudito adsimi respolisim Augustini o luro 3 de baptismo contra Dominus desumptum, quid Mit Aggrippinain λε- Uu cepit M si ratis ἐμφα νὴ iuria in dimicos, numquid Mnerat Ecclesias ante Agrippinui qui circa initium seculi tertii edit Carthagine, Donatistae numerare non poterant ullum rebapti Eationis suffragatorem in Africa de Augustinus novitatem a D natistis introductam ostensurus respondetri ante Agrippinum fuisse Africanam Ecclesiam,eamque antiquam numerosam idque vel ex eo si matur, quod Agrippinus insili Synodo reseratur habuisse septua-Diuitias by Corale
58쪽
ginta Episcopos, quot, ut recte Christianus lupus esse non potve runt in novella ac Neophita Ecclesia Neque septuaginta illi a D. Augustino enumerati fuerunt omnes totius Africae Epitcopi, cum D. Cyprianus Epist.73 de j testetur, quod Di Iarimis rint. Si enim plurimi dumtaxat Episcopi ad Camulinientemsynodum adventarint, alios diris illis persecutionum temporibus abfuisse oportuit, ut ad se 'culi terti initium ultra Septuaginta Episcopos sicile alios triginxa aut plures in Africa fissi crediderim i hos autem hi onim insti brevi
tempore, aut una, ut dicitur, nocte per omnem Africam in civita tibus constitutos lub Primate Carthaginiens Hierarchiam Ecclesiasticam confecisse, cum dici nequeat, putarem Evangelii per fricam praedicationem ioo aut 8o annis Agrippinum praecessisse, fide pau-brim permisitio recepta, ubi fidesium mittitudo stylis insur per diuinuli, excreverat, Dis pos tanquam messu Christianae opera rios ibidem fuisse constitutos, qui sub Agrippino centenarium minie
rum, ut iam vidissius, excedebant. . Secundo itaqου Christi seculo statim post Apostolorum tem'. ra Africa fidem Catholicam recepit, unde, Iustinus Martyr anno so excumans contra Tryphonem, nullum tunc fuisse hominum genus, sive barbaroruni sive graecorum , apud quo JEsu nomen non ,
invocaretur, etiam locutus est de Asi is, qui antelliod tempus fidenta sede Apostolica receperant. Constans enim omnium veteriam senten tia est , Romanam Ecclesiam misi uno aut pluribus praedicatoribus Asrieam fide imbuisse .sacerdotio aut Episcopatu donasse. Tertullianus ipse Aser, qui sub Agrippino presbyter Carthaginiens fuit,
cum haereticos Afros refelleret, eosque, ut audivimus, ad Traditionem Apostolicarum Ecclesiarum remisisset, haesit in Romana a Petro& Paulo fundata, addis Videamin. quid didicerit, quis docuerit, Tenulliam 'cluti cum A manis quoque Ecclesii contesserarit. Ac si diceret quaenam ligna religionis testiarum instar cuni offici possierit, quibus AfAeacum Roma iri unam fidei Societatem confoederatae sunt. Α Romana itaque Ecclesia , esse Tertulliano, frica religionem suscepit dum ab ipsa missis praedicatoribus ad fidem conversi suit. Cousonat D. Au 'gustinus Epist. i , a. ubi loquens de Ecclesiis transmarinis Romanam extollit. Vnde, inquit, Eν gelium ad ipsam Africam venit. Et Augustino aequalis Innocentius i. Epist ad Decentium Lugubinum Episc pume fit Manifestum. πι--mlio . . illa ,rs 1 ηi-- ino M
59쪽
Mi νε-- preris a stolia, aut ivi succelseres constituerimis cerdotes. Et D G orius lib. 7. Epist. 32 ad Dominicum Cartilais Gregoti M. giniensem Episcopum t Scientes raserea unde in Africanu partibvisumpserit ordinati Sacerdotalis exordium, laudabiliter agitis, quod sedent Apostolicam diligendo a doc vestri viginem nudenti recordatione recurritu. Quibus omnibus clariora d siderari non possint petita ex Africanavi Romana Ecclesia Antispiorum testimonia.
De notitia Provinciariam Africae , earumque divisione in Imperio dc Ecclesia.
x. Astica no tertia parte orbis summia. -'ularib G πικρον, bus Astica Australis ignota fuit.
a. A recentiιribvi r tractu quodam in varia regna divis a nobis ver notractu maritim , qui se extendit a freto Gaditan inlue ad Cyrenaicam regionem , qui tractinam eri οjim contributus in aria Pr
tempora Constantini Magni, contra Onubrium ostenditur. s. Ex dicti refellitur quoque Carolus a S. Paulo Abba Fuliens , qui ex Corrupto Synodi a Carthaginiensis Ioco, =icanam Ecclestam viue ad tempora Grati sub una Metropoli perseverasse existimat. 6. Tres Μεινοροles in tribin Proinciis aηte tempora Constantini Magni
culi quarti quinque dumtaxat enumeratas ruetur de Marca, qui Sitifensem postea merue conscripsit in corrupto sexti Carthaginiensis Concili, loco septem enumerantar, Numidia in duas P ncia arti-- ra . quas scholiastes grac inveteremo novam edixit.
60쪽
' quan qua Numidiam in antiqsi monumentis dictam ostendimus, noratione er , quod SitifeUii P vitula a Numidia fuerit aras . i. Q Ι considerare vellemus illa, quae de Afri e descriptione traduo derunt antiquiores Geographi exponendus nobis eis: Clu dius Ptolomeus patraa Alexandrinus, qui libro Geographiae, en
mera i a satrapias sequentes Mauritaniam iusηis m, risibis nisi Casariensem, Numidiam Africam, Cyrenaicam, Marmaricam, 'proprie 'bim , AEgyptum Inferiorem Superiorem , Lybiam interiorem . Ethiopiam, qua sub AEgypto est. Agit de Africa Ptolomeus, prout eli tertia orbis nolim pars, quam tamen integram hon cognovit, Omil.
sa scilicet Athiopia inferiores terra australi ultrLio Gradum latitudinis sta. Strabo desitumbis libro i7 Lybia meminit, uti, Plianius libro . Historiae Naturalis, ubi Atticam in octo Provincias
distribuit, Isauritaniam intritanam, Numidiam, Asticanam , C renaicam , Dbiam Mareotis, insula circa Asticam is ex adyers Africa, Φ ' - - demum Ethiopes. Plures quam Ptolomeus non agnovit Plinius Africae Provincias , quin imo pauciores , quandoquidem AEgyptum non Africae sed Asiae adnumerat. Caeterum per Ethiopes, superiores du*taxat intellexit cum Ptolomeo cyi, ut diximus, Astica Australis cque ad Promontorium bonae spei incognita est. 1. Si vero consideremus scriptar centiorum , egit de Astica Ioannes Leo ipse Asticanus, qui libro . tum eius partes exhibuit: Bambariam , Numidiam , Lybiam, S terram nigritarum, quibus in sua
Africa illustrata addit Ludovicus Marmolius Egyptum is praeter AEgyptum Ioannes Baptista Grammaye Ethiopiam luperiorem inferiorem. Verum cum inter hos omnes nemo de Africa egerit nisi tamquam tertia orbis nostri parte, nos de sola Astica agere debeamus. quae imperio subdita fidem recepit, a Romanis in certas provincias Diu si 1 freto Gaditano ad CD emicam regionem AEgypto contrib
M i pq ς' - , operae pretium erit, his fricae partem ad oras maris mecfitereane sitam illustrare, & quandonam Imperio subiecta in formam provinciarum redacta suerit, ex Onuphrio anuino disecere, qui in Commentariis Reipublicae Romanae parte et de Africa postea proconsularis dicta tradit ex Velleiori Strabone, quod eius
regio post expugn tam Scipione Carthaginem in Provinciae sormam redacta sume consentit sextus lx usus in viario Ter Astica reserutinis, at ominam δε- per asti sum Scis in carthagine, i. sint. Rusis.