장음표시 사용
381쪽
tres vero, 'Ii in tuismitatem inciderant , paenitentiae remediis curandor esse , in Gnfovendos . Haec de Romana Synodo E 'I. 11. sebius, cuius etiam ad Antonianum scribens Cyprianus membnit . Duo itaque in eo Concilio statuta sunt et primum , ut
Novatianus cum sus ab Ecclesiae communione abstineretur ralterum , ut, peracta pro criminum varietate legitima poeta, Enon. an . tentia , lapsis communio , & Pax redderetur . Baronius qui- . - γλ dem , & Labbeus duobus Conciliis ea statuta fuisse tradunt, anno 2 4. & 2ss., inaut primo Novatianus excommunicatio nis sententiam subierit ; altero vero lapsorum causa agitata fuerit . Pace tamen eorum , ulraque potius uno eodeinque
Concilio definita dicenda sunt , si sua Eusebio stat fides . qui& testatur , se epistolas ea de causa scriptas, & Synodi gella
ante oculos habuisse. Qii id de Sacer 37. Adnotandum hoc loco est , Synodo Romana cau- u. ' iis i tum , ut Sacerdotes pinnitentes ab Ecclesia recipere nis ' um i*ς tur . ita tamen , ut communione laica contenti essent , ni urgens causa aliud suaderet : hinc Conset Iorum aliquot , &ex iis Maximus ita receptus est , ut Presbyterii honorem re-Cvr.eps. s. tineret , quemadmodum Cornelius ad Cyprianum testatur. Econtra Trophymus Episcopus , unus ex Novatiani ordinatoribus , ad laicam tantummodo communionem adin illus est , ut
curis i As s. ad Antonianum Cyprianus scribit . Quod cum servatum non ' suerit iii causa Fortunatiani Episcopi lapa , & Baiilidis, & Mar- r. sist. 6s. ti lis ν coi queritur Cyprianus , alque Romani Concilii de- cretum sub Cornelio inculcat et Graviter , ct dolenter m ius f- , fratres cari syni , ajebat in epistola ad Epictetum Asturicensem Episcopuin , quod cognoverim Fortunutianum quemdam Episcopum apud vos , pos gravem lapsum ruinae j,c , pro iHegro nunc agere velle , in Episcopatum sibi vindicare caepisse . In epistola vero ad Hispanos , seu ad plebem Asturicensem , de Einerit ensein de Saturnino , & Basilide Epi-2 r. ii 61. scopis lapsis : Frusra tuler Episcoparum sibi res pare eonantur , cum manifestum sit, ejusmodi homines nee Ecclesiae Christi tuse praeesse , nec Deo j crimis Ostierre debere ; maxime eum jampridemet nobiscum , ct eum omnibus omnino Episcopis in toto Aretuso constitutis , etiam Cornelius collega nser Sacerdos paci cui , o justui . martPrio quoque dignuliove
382쪽
Domini honoratus , decreverit , ejusmodi homines od paeniteu Jusu Cust. tiam quidem agendam posse admitti; ab ordinatione autem Cle- 1M.1si. ri . atque Sacerdotali honore prohiberi . Hactenus de his Cy-
prianus: quibus constat, Cornelii sententiae totius Orbis Epi- . Eicopos subscripsisse , tam in iis , qti .e lapsorum causam spectabant, quam in Novatiani schismate repudiὶndo , unde nou ' mimuliis ab hinc annis scribebat cyprianus Stephano Papae, per C r.epi'. 68. totum Orbem a Sacerdotitas Dei absentum fuse Novatiantina . Nec mirum ; Cornelio namque consenserant primarum Sedium Episcopi, idest Dionysius Alexandrinus, ut ex ejusdem epistolis ad Novatianum , & Consessiores , & ex aetera ad fratres o LM-6. Per AEgyptum constitutos de Poenitentia , in qua & suam de ' 'lapsis sententiam exponit , ct criminum gradus distinguit et sed & duas alias ad ipsos Consessores epistolas misit posteaquam ad Ecclesiam redi illant , ut narrat Eusebias . Cum Cornelio , & Dionysio consenserat Cyprianus , ut hactenus vidimus : nec al, iisdem dissentiebat Fabius Antiochenus, ut nos plures Cornelii epistolae , ad eumdem datae, certores reddunt, de quibus apud Eusebium est mentio . Hinc fasum , ut RO- EUM. M. 6.manae, Alexandrinae , Antiochenae , Carthaginensis Ecclesi, di 44. rum auctoritate , depressum penitus remanserit Novatiani schisima , cujus nonnisi in selices reliquiae superfuerunt , ut postea videbimus . 38. Catholicae Ecclesiae disciplinam , Romἔna etiam sy- Serapionis nodo hoc anno firmatam, ut lapsis, peracta poenitentia, pax tipsu , N poe S communio redderetur, Dei quodammodo sententia confidi R/ ς' --
mavit, idque illustri exempIo Dionysius ad Fabium scribens testatur: Unum tibi exemplum proponam , quod opis nor contigit . Erat in hae urbe Serapion quidam fenex ex numero fidelium , qui reliquo quidem anteactae pisae tempore nulli eulpae obnoxius fuerat . Sed in persecutione lapsus . f enumero veniam petierat; nec quiriquam ei attendebat, eo quod scri easset. Idem posea murbo correptus , vocis usi , sensuque omni rens triduo permanser. uuarto demin die patulum recreatus , nepoteis ex His ad is vocat ; in quo que tandem , inquit , me detinetis fit Properate , quaes , in me quantociurab lotie . Accerse mihi unum ex prefoteris . me cum di- Uset, rufus ilium vox desituit. Puer ad presbterum cucur rit . Iam nox erat; presbter autem aegrotabat. Sed quoniam
in mandatis dederum, ut morituris , s peterent, ct morige
383쪽
Eusebaib. 7.1 IIverius Orig. et ita apud La
antea suppliciter psulassent, venia indulgeretur, quo bonae spei
pleni ex hac vita migrarent; exiguam Eucharisiae partem tu ro tradidit , jubens , ut in aqua intinctum seni in os in II ret. Redit igitur puer buccellam assereri , cum appropin quaret , pri quam ingrederetur , recreatus iterum senex: δε- nisi, inqnis, siti, ac presster quidem ipse venire non potuit . Tu vero De cistur, quod imperatum est, ct dimitte me . Mox puer buccellam latinxit, ct in os senis infudit , qui ea paulatim absorpta, tontinuo animam exalavit. An non igitur pedispicue apparet, eum reservatam fuisse , ac tantisper in vita per man se, quoad reconcitiaretur, deleto jam crimine , pro ma
iis quae gesserat bonis operibus, a Christi agnosci posset, ct prae
dicuri 3 Hactenus ex Dionysio Eusebius, quibus Novatianorum haeresis damna irr. Et quidem si nuspiam lapsi in Ecclesiam recipi deberent , frustra Clavium potestas data elset , frustra
Petro Christus dixissiet: Tibi dabo claves Regni Caelorum, frustraque dictum esset: uuodcumque solveris super terram, erit fumum in euetis . Unde Augustinus e Nee a2Lagus eos, qui negant, Ecelsam Dei omnia peccata posse dimittere . Itaque miseri , sim in Petro petrais non intelligunt , cdi nolunt credere datas Ecclesie claves Regni Caesorum, Us eas de manibus umifer u. 39, Ne autem , quae de Origene supersunt adnotanda , longius protri hamus , eum septuagesimo aetatis anno ex hac Vita migrasse , cun Eusebio subnectimus, quem 1ub Gallo Iinp. hoc vel sequenti aino obi ille , idem Auctor innuit, ac magno cum honore Tyri epultum fuisse Hieronymus , & Socrates narrant. Porro tam varia Origenis sortuna suit, ut aut impensius laudaretur , aut acetius probris , contumeliisque vexaretur: hinc plurimi pro meritis eum Coelo donatum putant, alii econtra ad Ius ros detrudunt, vanam inutilemque de ejusdem aeterna salute disputationem texentes , quam nos ad alia properantes , iis discutiendam relinquimus, quibus arcana Divina penetrare datum est. 4o. liner Origenis Apologistas Pamphylum Martyrem eruditione , ac pietate celeberrimum recenset Eusebius , ejusque Apologiam quinque tantum libris constasse , quibus sextu in se addidisse narrat . Eidem Pamphylo Hieronymus etiam eam prius attribuit e mutato deinde consilio , cum Origenis causa
cum Rumno dissidere coepit , Eusebio potius , quam Pam phylo inscribendam censuit. Ad extremis dixerim etiam, me
384쪽
annos plurἰinor hoc putasse , quod Pari li fuerit , ct a te Iasu Cug.
exemplar hujus voluminis mutuatum : vide , quantum timeam au. I s I. cachinnos tuos , ut Giam nunc eadem ingeram. De tuo Codri Hureηνω
ce, quod quas Pamphyli exemplar accepimus . Credidi Gri- ί Tr
siano, credidi monacho ; non putavi a te tantum sceleris p - --.se eonflagi. 'sea vero per interpretationem tuam, quaestione s. r. er auri contra Origenem toto orbe commota , in quaerendis exemplu
ribus diligentior fui. Et in Caesariensi bibliotheca Eresbii sex
volumina reperi Apologiae Origenis: que eum legissem , primum Gin librum deprehendi , quem tu Iolus jub nowine Man is edidisti, de Filio , O Spirita Sancti , in bonam partem ple ri die blasphemiis remmutatii; ct hoc vel Diomum , vel te . vel alium fecisse, nescio quem , quod tu apertissime in libro Periarchon fecise convinceris ; maxime eum idem Eusebius ut is duobus Abris docui scribat, Pamphstium nihiI proprii operis edidisse. Dic ergo tu. a quo exemplar acceperis , nec mibi
ad Iubterfagiendum crimen mortuos aliquos nomines, ut cum a Dorem Uendere iasn potueris, illum proferas , qui non possis respondere. Hucusque Hieronymus de Origenis Apologia , quam Eusebio inscribendam censet: quin tamen ea Pamphylo & Ensebio communis fuerit, omni exceptione major testis est ipse Eusebius: uuaecumque vero necesse es de illo cognoscere , ea pe- EUM, D . 6.
ii possint ex Apologetico, qui a nobis, O a sacrosancto no- 3Pyri temporis Mura re Pampisso pro illius defensione conferUIus
es, quem quidem nos propter malevolos quosdam accusatorer , communi sudis , atque opera iunctim elabora mus . Quinque libris primum eadem constabat, quibus Eusebius sextum post Lib. S. γε.Pamphyli mortem addiderat, Harum autem rerum cenistas
documenta habes in sexto libro Apsogetici illius, em nol pro ejus defensone conscripsinus . integros sex libros sua aetate adhuc extantes legerat Photius Cod. Ii Se at praeter fragmenta aliquot , unicus tantum nunc superest liber a Rustino latinitate donatus , atque inter Origenis opera insertus tom. 4. operum Or genis parte 2. editionis Dela Rue. 4 I. Eximiis laudibus Origenem extulit Vincentius Li- or genis et riensis , & quamvis ejus opera quamplurimis blasphemiis reserta esse fateatur , aliena tamen manu in Plurimorum G, ωο ιA . perniciem corrupta fuisse adnotat his verbis et Etsi non ipsum , i. aa.
385쪽
quas fui ct leguntur , ct amantur , ut etsi in errore concipiendo Origeni non fuit fessus , ad errorem tamen persuaden-
duis Origenis auctoritas valere videatur. Quanti autem ejus. dem Pietatem , eruditionemque faceret, longa prosequitur oratione, ac inter caetera, si vita auctoritatem parit, si genus, vel eruditio , quid eo nobilius , qui e domo prodiit martyrio illustrata Deinde pro Claristo non solum patre , sed omni quoque facultate privatus, tantum inter sancte paupertatis prose-cit angustias , ut pro Dominica consessione saepius, ut serunt, amigeretur . Tanta insuper vis ingenii , ut omnes pene superarit : tanta doctrina , ac totius eruditionis magnificentia, ut pauca serent divinae , pene sortalla nul Ia humanae Plii Iosophiae, quae non penitus assequeretur . Euguentiam vero quid memorem , cujus fuit tum amaena , tam laeta , tam dulcis or tis , ut mihi ex ore ipsus non tam verba , quam mella fusdam sιxisse videantur tanta etiam opusula edidis , as ne mo mortalium pura scripseris. Nec discipulorum numero , aut dignitate minus selix fuit, quorum aliqui doctores , Sacerdotes , Conse res, aut Martyres extiterunt. Iam vero quanta
apud omnes tutus ad ratio , quanta gloria, quanta gratis fuerit , quis exequi valeat 'uir non ad eum paulo religiosor ex tillimis Mundi partibus advolavis auis Chrisianorum non psene ut Prophetam , quis Philosophoriam non ut maviserum veneratus es uuam cutem non solum privatae conditioni , fedias quoque fueris reverendus Imperio , declarant hisoriac , quae eum a matre Alexundri Imperatoris aeritum ferunt , erisis utique sapientiae meritν , cujus ct ille gratia ct amore sagr bat . Sed ct ejusdem episeolae tesimonium perhibent , quas ad Philippum Imperatorem , qui primus Romanorum Principum Chrisianus fuit , Chrisiani magisterii auctoritate eonfer est. De cujus incredibiti quadam scientia , si quis , referentibus nobis . chrisianum non accipit te Honiuis , fauem tes contibus Philosophis , gentilem recipiat confessonem . Ait numque impius ille Porporius excitum se fama linus Alexandriam fere puerum perrexisse , ibique eum vidisse jam senem , sed plane talem tantumque , qui arcem totius Icientiae condidisset . Dier me citius defeceris, quam ea, quae in illo viro prπ- clara extiterant , vel ex minima fauem parte perfringuis . Haec aliaque Lirinensis de Origene, cujus laudes Hieronymus celebrans , luc praesertim de ejus scriptis adnotat . Miue σ
386쪽
re amplius tractatus in Ecclesa locutus es : edidit praeterea innumerabiles commentarios . avis nostrum tanta potes legere , quanta illa conscripst 3 Ita Hieronymus, qui cum postea ad versus Rustinum inimicitias ageret , in Origene in quoque insensiori stylo multa conscripsit, ut suo loco videbimus. 42. Quanto moribus, doctrina , scriptis , & discipulorum gloria inclaruit Origenes , eo magis scandalo qiiamplurimis fuit; nam Viri celebritas, ajebat Lirinensis, non suum ad K Ilionis gloriam , sed etiam ad tentationis magnitudinem periinebat. Quis etenim tanti ingenii, tantae doctrinae, tantae gratiae virum facile despiceret, ac non potius illa uteretur sententia, se cum Origene errare malle , quam cum aliis vera sentire quo factum est, ut tauti Doctoris auctoritate , non
humana aliqua , sed c ut exitus docuit nimium periculosa teu tatio plurimos a fidei integritate deduceret . uuaisobrem hie Origenes tantus ae talis, dum gratia Dei infuentius abutitur ,
dum ingenio δεο nimium indulget , Ibique jatis credit; quum parvi pendet antiquam ebrisianae Religionis smplicitatem ; dum se pius cunctis Iapere praesumit ; dum Geloiusicas traditis-
nes , in veteruis magiseria contemnens , quaedam Scriptur rum capitula novo more interpretatur , meruit, ut de is quoque Ecclesiae Dei diceretur: Si furrexerit in medio tui Proph
Ia . . . n=n audies verba Prophetae tutus. Et item: auia tentat vos , utrum diligaiis eum , an non . mere non Bium tentatio , sed etiam magna tentatio deditum Mi , atque a se pem dentem Ecelsam admiratione ingenii , Icientiae , eloguentiae ,
eonversationis , O gratiae nihil de se fus contem , nihil se
verentem , obito a vetere Religione in novum pro nitatem fensem , paulatimque truducere . Sed dicet aliquis, 1 ubdit Lirinensis, eorruptos esse Origenis libros. Non regio , quin potius
o Mala ; nam id es a quibusdam ct traditum , scriptuis
non Catholicis tantum , sed etiam haereticis. Hinc factum , ut, excrescente in dies scandalo, ea apud antiquos sententia inua. Iuerit : ubi bene , nemo melius ; ubi male , nemo pejus. 43. Cumque Origenis opuscuIa, eo etiam vivente , multoque magis post obitum corrupta fuerint ; nec dubitari possit propriis quoque erroribus eum scripta sua foedasse , caute eadem legenda esse , ac juxta Apostoli monitum, omnia probata, quod bonum es tenete, vel ipsa naturalis ratio dicta- A a a et . bat.
387쪽
372 HIs TORI Abat . Contrarium tamen omnino accidit; nam post eius mortem , in duas partes, seu sectas divisus est Orbis ; cum alii Origenem, ejusque opuscula eo usque admirarentur, tamquam ex tripode oracula edidisset: alii econtra eum , ejusque dodirinam ita aversarentur , ut vel ipsa Ecclesiae dogmata ab eo tradita suspecta haberent . Utrosque idem , dum viveret,
his verbis arguit : Habet periculum O dilectio , si modum transam, debest enim, qui aliquem diligit , naturas , O caa fias Gn derare dilecti , ct non eum pius diligere , quod meretur . . . uuod quidem nos in Ecclesia patimur ; plerique enim , dum plus diligunt, quam meremur, haec jactant, ct loquus
iis , fermones nostros doctrinamque laudantes, quae eonstentia nostra non νecipit: alii Dero tractatus nosros caIumniantes, esyentire nos criminantur , quae Mnquam n dye nos novimus . Sed neque hi, qui plus diligunt, neque illi, qai oderunt, veritatis regulam tenent. Laudetur itaque, si lubet , Origenes, sed in
laudibus servetur modus , ita ut erroves refutentur . quem admodum a nonnullis ejusdem Apologistis faetitatum narrat Augustinus: Defensores dicant, Origenem Patrem , ct Filiam , ct Spiritum Sanctum unius, Ussem uel sanitae docuisse, neque resurrectionem respuisse mortuorum , Ied qui ejus plura legerunt,
contradicunt . Eum vero Arianis non solum arma subministrasse , sed & Pelagianis viam monstrasse, vix dubitatur. Unde Hieronymus ad Ctesiphontem: Doctrina tua Origenis ramia- stilus es: quod ex libro ipsius de Oratione tam manifesto patet , ut Pelagianorum Coripheus a Norisio dieatur . Graviora adhuc sunt, atque Christianae fidei sunera , quae in libro P 'riarchon, seu de Principiis , ab eodem traduntur , diabolum scilicet esse salvandum: impios post multa cicula beatitudine donandos , atque Angelos aeque ac homines in s inro taculo aeternae selicitatum , iniseriarumque vicissitudini destinatos esse rhominum etiam animas longo temporum spatio corporum creationem praecessisse r unde de Christi anima ajebat : --
fcitur Deus homo , illa substantia exissente , ctii utique contra n turam non erat corpus assumere . Sunt ρο alia hujus Origenis dogmata , ait Augustinus, quae Catholica Ecelsa omnino non recipit, in quibus nee ipsum fumo arguit , nee potes ab ejus D fensoribus excusari, maxime de purgatione , liberatione ; scrufus pos longum tempus ad eadem mala reuoluIione rationis Di Iroci , Corale
388쪽
ECCLEs AsTIe A. 373 Iis inlaesae crearisae. Sed de doctrina Origenis, deque ejusdem erroribus , de operum chrotonaxi videantur Tille montius , Huelius, Natalis Alexander , Dupinius, aliique de Scriptoribus Ecclesiasticis tractstores . 44. Post Origenis obitum hin. e fuerunt Origenistarum se-: aliorum quidem , qui castis viventes moribus, illius erroribus subscribebant ; alii vero cum corruptissimum vitae insilutum tenerent , idcirco foedi appellati sunt. An unum Origenem Adamantinum , de quo hactenus egimus , auctorem
utrique noscerent, ignoraIur, cum veteres adhue , recentioresique Scriptores inter se ea de causa dissideant , de quibus plura Jesu CHR.
non addimus. s. Ob essulam injuria Christianorum sanguinem , Dei Decii later, Iram in se ipsum Decius excitaverat ; quare dum Gothos, Pan- xv. . non iam , finitimasque Romani Imperii provincias minitantes , persequitur, in paIudem incaute incidens , hostium telis , aut suorum proditione intersectus est , unaque cum eo filius ejus, quem Caesarem dixerat, ut pluribus narrant historiae Romanae Scriptores , qui ct eum mensibus triginta imperasse tradunt . De Decii interitu Constantinus in sua ad Sanctorum coetum
oratione audiatur: Te mine interrogo, Deci, qui I UDruis labo- A 3 EUM ribus unae insultabar, qui Ecclesiam olim persequeburis , qui DL
ror fumma vitae sanctitate praeditos supplicio assescisi : quid rerum nunc agis pos hanc vitam ὶ quantis, quam di citibus Humnis premeris 3 tuam cene infelicitatem fatis superque declaravit illud temporis spatium , quod inter vitam ct mortem
tuam intercessι , cum tu in campis Scythicis cum omni exercitu prostratus Imperihm Romanum tantopere ubique celebratam Gothorum contemptui, ae ludibrio exposuisi. s. Deciis sublatis , Gajus Trebonianus Gallus Imperator ab exercitu silutatus est , qui purpuram induen. , filium impet-io ea suum Gallum Volusianum Cesarem primum , deinde socium didit. in Consulatu renuntiavit . Sed cum ex Decii filiis Cajus Hostilianus Decius adhuc superesset, ne ita ejus Patris mortem conspirasse videretur , eum Imperio Gallus sociavit. Ipsum vero sequenti anno peste sublatum fuisse , tradit Victor , ac propterea illius inter Imperatores memoria vix superest, immo Decio Gallum , & Volusianum filium successisse Scriptores reserunt: Haec ubi Atres comperere , air Victor de Caesaribus, idest , Decios
389쪽
3 74 HISTORIA Jasu siva. mortuos esse , Galis , Hostiliamque Augusta Linperia, Volusia au. 1 si . num Gallo editum Caesarem decernunt. Dein oritur pestilenita . qua atrocius sepiente rasilisnus interiit. Decii filium superstitem a Gallo adoptatum , deinde interemptum suille, naris rat Zosimus. Fidem tamen habendam esse Uictori magis, quam Z D. lib. t. Zosimo , auctor est Pagius, qui de Imperatorum chronologia . Pa. us. ιη & gestis multa pro more congerit, quae attigisse uobis sat est, βψ ut tertio tandem volumini finem impouamus.
390쪽
QUE IN HOC TOMO CONTINENTUR ιμασπι primus paginam , fecundas para- graphum
Aelius Uerus Commodus Imperio sociatus cum reliq. . vide Marcus Aurelius. Africani Episcopi Legatos Ro
Agrippinus Alex. EccI. praeficitur, Dd is, Successorem habet Iulianum. Id . I. Alcibiadis abstinentia improba
Alexander Heliogabali consobrinus ab eodem adoptatus.. 26 I. L. Post ejus interitum Imperator salutatur. 162. I. Illius mores , & religio . 267. 2. Christianam disciplinam imitatur. ibid. L. Plu
Alia ejusdem gesta. ibid. Se26p. I. Sub ejus Imp. opti, mus Reipubl. status . 274. I. In Persas expeditionem suscipit . 278. 1, De iisdem triumphat . 2 2, L. Coram indicat. Senatu Romae orationem habet . 283. 2. In Germanos proficiscitur. 186. ta Eo sublato, sufficitur Maximinus.
Alexander HierosoIymae Episcopus creatur. 2 O. g. Martyrio occubuit . δῆς. I9. Marabanem successorem habuit. ibid. Alexander philosophus, ct. Ca
bonarius quis fuerit. Σος. σα Cumanorum Episcopus ordinatus . goo. 73 Coram Patribus concionatur. ibid. Alexandrini rixosi. 3I I. Mn-tyres. Vide MartFrure nuwe
dem ad S. Scripturae expositionem stimulat , & adju- . Vat. ibid. s. Ammonii studia , de discipuli. Σο3.-Cur neca , seu Sae- earius dictus. ibid. Ejus fama vindicata . 2os. D Orsi opinio de illius apostasia refelli inr. 2os.8. se Quae nam emet. ejusdem philoso- Plita. 2O8. Io. eq. A Mo-