장음표시 사용
351쪽
Iulianus,Cro. nria, dc Besas martyrio coronati. Macarius Martyr Epimachus s& Alexander cum mulieribus quatuor
gladio caesi . fcb. ut δερ. De Herones liisque Maristyribus Ale
a 36 HISTORIA Dionysius existimavit, ac cum in lecto esset, excepta tunica qua indutus erat, vestes etiam iis porrexit ; sed ab eisdem consurgere , & quam celerrime proficisci jussiis , eos rogabat , obtestabaturque, ut abeuntes illic se se dimitterent, aut si he- ne mereri vellent , satellites potius praevenirent , ac sibi caput abscinderent: frustra tamen haec aliaque dixit I nam invitum surgere , eosque sequi adegerunt . Dionysium comit Phantur Cajus, Faustus , Petrus, ac Paulus, qui eum suscipiemtes , ex Oppidulo deportarunt , ac asiuo impositum abduxerunt .
I 2. Alia autem epistola ad Fabium Antiochenum pomquam de lapsorum multitudine , ct ignavia nonnulla Dionysius adnotavit , Martyrum Alexandrinorum , & Consessorum gloriosa certamina pluribus persequitur . Horum primum Julianum fuisse narrat , virum podagrae doloribus adeo constri-Gim , ut nec stare , nec incedere posset, qui una cum duobus servis, qui ipsum portabant, captus est. Ex iis alter stati in negavit : alter nomine Cronion , quum Christum una cum Domino consessus esset, per universam urbem , camelis impositi , flagris primo verberati, tandem ardenti rogo consul pti, martyres occubuere . Miles vero , qui eos ad supplicium duxerat, adstantesque , S contumelias inserentes repulerat, Besas nomine , conclamante adversus eum populo in jus adductus , cum pro pietate strenue se gessiset . securi & ipse percussiis est . Alius item oriundus ex Libya Macarius nomi ne , quum a judice sollicitatus nul Io modo , ut Christum nega ret , adduci l=otuisset, vivus comburitur . I 3. His vero addendi Epimachus , & Alexander , qui post diuturnum carceris squalorem , serreos ungues , sagra . ac mille poenarum genera perferentes , vivae calcis incendio perierunt . Eu indem cum ipsis exitum sortitae sunt quatuor mulieres , Ammonaria scilicet virgo sanctissima , quae a j dice diutissime torta , ad supplicium tandem abducta est e re' liquae vero , Mercuria anus in primis veneranda . Ammona ria altera , & Dionysia , plurimorum quidem liberorum ma ter , sed quae pignora sua minori, quam Dominum , caritate complectebatur . I 4. Horum fidem aemulatus est Hero , qui una cum Ate' re , Isidoro, & Dioscoro puero annorum circiter quindecim, uno tempore judici oblati, ac multis modis tentati, cum nec
352쪽
EcCLAsIASTICA. 337 perluasionibus, nec tormentis cessissent, igne tandem consumpti sunt. Dioscorum vero , qui etsi puer ad omnes interrogationes sapientissime responderat , judex dimisit , spatium illi ad poenitentiam ob aetatis infirmitatem concedens ; nunc nobiscum versatur, ait Dionysius , in majus , se diutum nitis certamen r servatus. Nemesion etiam quidam AEgyptius,
primum quidem fallo accusatus , tamquam socius . Se contube natis latronum , cum apud Centurionem hanc calum alam a se depulisset , delatus postea ut Christianus, ad Praesectam ad. ductus , duplo graviora quam reliqui latrones , tormenta ac verbera sustinuit, ac igne consumptus Martyr occubuit. Interea militum nonnulli, Ammon scilicet, Zeno , Ptolomaeus, Ingenuus , atque Theophilus ante Praetorium stantes. cum Christianum quemdam in judicium adiluetum in consessione titu. hautem vidissent, deutibus stridere, vultu innuere , manus extendere , ac totius simul corporis motus , gestusque edere coeperunt ; itaut omnium in se oculos convertissent , ac priusquam comprehenderentur , sponte ad subsellium accurrentes ,
Christianos se eme professi sunt . Euo facto Praesemis , fessores, qui in consilio aderant , metu perterriti sunt. Ac rei quidem ipse ad ea, quae perpessuri erant, promptissimi, com dentissimi cernebantur : judicer autem iasi contremiscebant.bii igitur ex Praptorio ovantes processerunt, exultantes ob fidei eonfessionem , cum Deus per ipsos gloriose triumpharet. Hactenus Dionysius de iis , quae Alexandriae ea vigente persecutione contigerum .is. De ceteris , qui aIibi pro fide certarunt, haec sumismatim addit : Sed ct alii eouetares per oppida , ct vicos agentilibus discerpti sunt: ex quibus Ischyrionem commemorat
cujusdam magistratum gerentis procuratorem, qui ab eo jussus idolis immolare , cum minime obtemperassiet , primum iniuria , atque contumeliis affectus est et quae omnia cum patieuter sustineret , praegrandi sude transfixus per media viscera , occubuit . Innumeri etiam eodem tempore in montibus,
ac per solitudinem oberrantes , fame , & siti , frigore , ac morbis, & latronum , aut bestiarum incursu oppressi interiere rinter quos Chaeremon Nili urbis Episcopus, qui una cum con iuge in Arabicum montem fuga delatus, ultra non est reversus. Mulii quoque non alia de causa a Saracenis capti, & in servi- Rom.III. U v tutem Jasu CHR.
a ellio fidei . De allis , qui
passi sunt, aut extorres tacti.
353쪽
338 HIs TORI Atutem redacti sunt, ex quibus alii soluto ingenti pretio vix
tandem redempti fuerunt. I 6. Inter eos, qui patria extorres facti , solitudines , desertasque regiones petierunt , Paulus fuit Eremitarum PDter , cujus gesta Hieronymus conscribens , sub Decio , &Valeriano ea contigisse narrat : dubitari tamen vix potest hoc eodem tempore , Deciana Persecutione vigente, eum una cum aliis , de quibus Dionysius Ioquitur , in solitudinem perrexisse . Decianam vero persecutionem cum altera a Valeriano excitata Hieronymus coniungit, quia , extincto Decio, eam GaIlus Illico renovavit , & Gallo ac Volusiano brevi subIatis , Valerianus eamdem prorogavit , aut vix sopitam excitavit . Hinc factum , ut aliqui persecutionem sub Decio, sub Gallo , sub Valeriano Imperatoribus factam pro una eademque habuerint ; ac iidem Martyres sub Decio passi , sub Gallo . aut Valeriano dicantur et eaque propter addit Hieronymus Paulum solitudinem petiisse , cum Cornelius Romae , & Cyprianus Carthagine subiere martyrium , qui sub Valeriano coronati sunt. II. Qua autem occasione Paulus solitariam vitam amplexus fuerit, his fere verbis narrat Hieronymus . Cum saeva tempestas Ecclesias AEgypti vexaret . apud inferiorem Thebaidam eum sorore jam viro tradita , post mortem amborum Parentum , Paulus relictus annorum circiter quindecim vivebat , ibique litteris tam Graecis , quam AEgyptiacis apprime versabatur . usquedum persecutionis vitandae causa , relictis suis , in villam remotiorem , & secretiorem secessit. Verum . . . . . auid non mortalia pectora cogit
Sororis maritus, quem celare debuisset, prodere meditabatur . quin nec uxoris Iacrymae , aut communio sanguinis , ab scelere revocare potuerint. Quod ubi Paulus intellexit, ad mon. tium deserta , ut periculum vitaret , confugit, ac paulatim progrediens , tandem reperit saxeum montem , ad cujus radicem haud procul ingens erat spelunca , quae Iapide claudebatur , eoque remoto , animadvertit intus grande vestibulum . quod , aperto desuper coelo , patulis diffusa ramis vetus palma
354쪽
ECCLESIASTICA. 339 contexerat : sons etiam lucidissimus eodem loco Griebatur , qui potum dare poterat: quare subsistendum ibidem censuit. 18. Alexandrinis Consessoribus Origenem addimus , quem in Decij persecutione acerbissima Pertulilla narrat Eusebius , vincula scilicet , corporis cruciatus, & in intimo carceris recessu ferrei torquis aerumnas, pedibus in nervo ad quartum usque foramen distentis , insuper ignium minas, aliaque supplicia a Gentilibus illata : ad quem , dum in vinculis esset , exhortatoriam epistolam Dionysius dedit : ER ct Libellui de Mart ris ad Origenem scriptur . Qua vero ratione illaesus abierit . non una est Eruditorum sententia . Nonnulli enim , Epiphanio auctore , nefandi sceleris, seu stupri ab AEthiope perpetrandi timore captum , idolis eum sacrificalle tradunt: eamdemque Origeni maculam post Epiphanium in epistola ad quii tam Synodum Iustinianus , receutioresque Graeci inurunt . Quin tamen his assentiamur, obstant in primis non solum Eusebii, & Rufini silentium , sed de Hieronymi, ac Theophili Alexandrini , qui etsi nullam Origenem obtrectandi occasionem Praeterierint, haec tamen ignorarunt. Quare , ut a Baronio adnotatum est , vel aliena manu ea , quae de Origenis lapsu apud Epiphanium leguntur . inserta sunt , vel falso vulgata rumore nimium credulus eadem de Origene tradidit Epiphanius: de quibus plura apud Baronium , aut Tillemontium videantur .
I9. De Palaestinis Martyribus nonnulla etiam addenda sunt , quorum primus Alexander Hierosolymorum Episcopus fuit, vir decora senectute, & veneranda canitie conspicuus , qui, teste Eusebio , post praeclaram Christianae fidei consessionem in praesdiali judicio editam , tandem in vinculis occubuit , in ejusque Iocum Marabanes Episcopus renunciatus est. Ejusdem meminit & Dionysius in epistola ad Cornelium Romauum Pontificem : βuod enim ad Alexandrum spectat, is in carcerem conjedus , beato existi defunAIus es: quem etiam narrat Eusebius HierosoIymis bibliothecam aedificasse, ex quaquam plurima se collegisse tradit: Eadem tempestite malit Eo
inflasses viri doctrina meelientes floruerum, quorum epistolas, quas ad se vicis Icripserunt . bactenus aufeructas facile es reperire . Lmant enim nos ra quoque aetate in Bibtiotheca AS Iiae Urbis ab Alexandro Ecclesae illius Episcopo eo Iructa,
355쪽
Thaumatur cum suis p di eutionem declinat
Ia Gru. Gregorius persecutoriabus invisibilis redditur.
34o Has ToRIA manibus habemus tractationem in unum couegimus . Alexandrum igitur non solum pietate , & martyrio claruisse patet, sed & eruditione , ac doctrina , quem propterea inter Scriptores ecclesiasticos Hieronymus recensuit .ho. Eadem Decii persecutione apud Antiochiam Bab
la Episcopo pos confessonem in vinculis mortuo , Fabius E elsae uti praemitur, ait Eusebius , cui Hieronymus, ct Epi
phanius consentiunt , dum eumdem sub Decio martyrium subiisse narrant . Chrisostoinus vero gladio percussum fuiste commemorat, atque una cum vinculis , eo sic iubente . sepultum fuisse : Extant, inquit , etiam cum Fabric cineribus compedes, Dusarum praefector omner commonefacienter , ut vinciri . ut jugulari , ut quidvis pati oporteat , prompto atque alacri animo , ac magna etiam eum voluptate fusinenda , ut concreditae nobis libertatis ne levissimam quidem panem projamus , aut comawinemur . Hac de Babyla Chrysostomus: cujus reliquiae in Daphem sepuItae , Iuliani Apostatae temporibus celebriores evasere , ut suo loco dicturi sumus . Ei. Decianis edictis , ad Christianos persequendos , vix indigebat Ponticae regionis Praefectus, natura saevus , & eisedem insensus; siquidem enses, ignes , bestias , scrobes se reas , cruces, extinguendae Religioni paraverat, adeo ut Gregorius Thaumaturgus Neocesareae Episcopus furorem e3us declinans , in solitudinem abierit, & ut idem facerent suae Dic cesis fideles, anctor is erit , factus cum infirmantibus infirmus : eaque agendi ratione quamplurimos pugna subtrahens , illaesos servavit, de quibus haec Nissenus : Cum ergo tunc imbecillitatem naturae vidisset dis ille magnus, titpote quod mu ti non possent pro pietate usique ad mortem decertare, consuluit Ecclesiae , ut parumper cederet terribili irruptioni, dicens, esse melius fugiendo Das confer re animas, quam ,ssarent in acie certaminum , esse ordinum Mei desertores. Et ut maxime persuasum esset hominibus, nullum animae assere perlevium , se fuga sidem fervarent, suo exemplo eis consuluit , ut fecederent:
ipse ante alios cedens vehementi pericula . 12. Cum igitur in solitudine & in montibus una cum diacono suo latitaret Gregorius, accidit, ut Gentiles , qui omnem undique locum perscrutando excurrerant , ad eum accederent ; at vir Dei , ut fidenti animo esset , diaconum admonuit, ipseque interea extensis inanibus , ac defixis in
356쪽
ECCLESIA 3TICA. 3 Ietelum oculis Deum precabatur : ex quo factum, ut , quum Issu CHR. Gentiles ad eum accurrissent, omnemque circumquaque locum AN.2so. 1 cciitati ement, illico excederent dicentes , se neminem vidi se , nisi soIas duas arbores a se invicem parum disjunctas. A hores autem , quae oculis eorum obversabantur , Gregorius , ejusque diaconus erant , qui tales ipss, Deo sic disponente , apparuerant . 23. Qui autem persecutoribus praesens invisibilis eva- Gregorius ab
serat, absens econtra fidelibus, qui pro fide certabant , ad l. .,
jutor suit , quod illustri exemplo confirmat Nilfenus . Nam & maxime cum quadam die pro more oraret, repente angi animoque Troadio. turbari visus est , quasi qui spectaculum oculis , auribusque ingratissmum sustineret : cumque aliquandiu in oratione im- . mobilis perseverasset, confestim exhilaratus est , ac clara voce Deum collaudans , dixit: Benedictus Deus, qui non dedit nos in eaptionem dentibus eorum. Admirantibus autem , qui cum illo erant , ac rei causam sciscitantibus, dixisse sertur, quod illa hora nobilis quidam adolescens, Troadἰus nomine , divino fretus auxilio pro fide decertans, cum a lictoribus ad Praesidem perductus multa tormenta ea de causa pertulisset , martyrii tandem coronam adeptus fuerat e haecque ita facta
esse, ut ipse dixerat, ob ejul diacono exploratum , atque inventum es. 14. Gregorii autem diaconus , & in fuga socius , ex Daemon red- idolorum AEdituo, mirabili quodam modo , ad Christi fidem ditus mutus conversus fuerat , ut hisce fere verbis narrat Nissenus. E Ω- P .isy x G ς' litudine ad urbem redeuntem nox , & vehementior pluvia , si Gregorium deprehenderat: quare una cum sociis insigne quoddam templum ingreditur , in quo qui colebantur daemones , ad Edituos aperte ventitabant , ut qui illic divinarent , de responsa redderent . Vir autem Dei daemones quidem conse stim exterruit, invocato Christi nomine , & Crucis figura aere expiato : ibique in orationibus , & hymnis decantandis evigilavit , usque dum , reverso die , coepisset ultra progredi . Interea AEdituo mane cultum exhibenti consuetum dar- mones testati sunt , non licere eis ultra templum ingredi propter eum , qui illic manserat. Ille vero quibusdam piaculis utens, de sacrificia adhibens, daemones conabatur rursum in templum revocare , sed perperam ; ac propterea ira eXcandescens Gregorium offendit , acriter minitans , se & eum ad
357쪽
moni , ut re vertatur , imperat . Edituus ad fidem convertitura Balaagii cel sura relellitur. MDu. anua
3 2 HIST Era ad magistratus delaturum . & manus illi allaturum , quod , cum esset Claristianus , & diis inimicus, ausus emet templum ingredi , suoque ingresso effecitat, ut non amplius in eis locis habitaret daemonum operatio . quae in divinationibus Praecipue enitebat. et s. Gregorius vero cum iram AEditui repressisset , ac simul addidisset , se potestatem habere expellendi daemones , ct eos revocandi , cum vellet . pollicereturque se ea . quae diceret , jam esse demonstraturum I admiratus AEdituus , &magnitudine potestatis obstupescens , rogavit , ut in his ipsis suam ostenderet virtutem , & rursum in templum reduceret
daemonia . cim Magnus autem ille haec audisset, rupit brevem quamdam libelli particulam , ct eam dedis AEdisuo , in ea impressa quadam voce imperante daemonibus; hce autem verba continebatὰ criptum : Gregoricis Satanae : Ingredere . Cum autem accepisset AEdiluus libellum ritari imposuit. Deinde eum ei δε- litos obtulisset nidores , c, inquinamenta , rufar vides ea , quae
prius viderat, antequam a templo essent exterminati daemones. His cognitis AEdituus cogitare coepit , divinam quamdam virtutem in Gregorio potiorem esse , quam tu daemonibus; ideoque ad illum reversus , serici rogavit, ut mysterium disceret,& quisnam esset ille Deus, qui daemonum naturam subjectam sibi haberet : atque ita praecipua christianae Religionis mysteria edoetus, vix tamen Deum in carne humana apparuisse credebat . At cum reposuisset Gregorius , christiana in fidem non iaconfirmari verbis , sed miraculis; AEdimus iterum ab eo quaesivit miraculum , quo tandem adductus est , ut fidei assienti
retur . Sed risiva Nissent narratio idem a nobis non imp
trat , ait Balaagius, nempe , quod daemoni in suam aedem regredi Gregorius permiserit , quae licentia vix ne peccato dari
potuit. Euod fane miruis es scribendi genus, ae indignissimum
pira fanaen commercium . Non humano tamen ingenio divina metienda sunt opera . nec viro sanctissimo indig tum fuit regressum diabolo in aedem permittere , aut imperare , non ut ibidem iterum hominibus il Iuderet , sed ut divina magis Potentia elucesceret; ita ut & AEdimus, qui S Sacerdos erat, aliique ejusdem regionis incolae Christi virtutem admirati rivangelio crederent, ut accidisse verosi mi IIimum est .as. Suos qnoque Martyres Decianae persecutionis Sicilia commemorat, & celebrat: prae caeteris Agatham virginem. i cujus Liuilired by COO
358쪽
cujus & in Canone fit mentio, & in Martyrologiis de eadem legitur e Catanis in Sicilia natale S. Agathae metinis , O Maroris , quae temporibui Decii Imperatoris sub auinctiano Iudice pos alapas , ct carcerem , post equuleum ρο ιorsiones, pos inamiuarum abscissionem , pos volutationem in testilis Oearbonibus, tandem in carcere Deum precando consumata es. Quam & Damasus Papa suis versibus celebravit :Maroris ecce dies Agathae Virginis emicat eximiae:
. Christus eum sibi qua sciat,
D diadema duplex decorat. Decianam persecutiouem in Sicilia saevisse , ex epistola Cleri Romani ad Cyprianum constat , qua de disserenda lapsis pace agitur : uuater litteras in Siciliam quoque miserimus subje-Πas habebis , quibus scilicet eamdem disciplinam ab Ecclesiis Siculis servandam esse Romanus Clerus jusserat . IESU CHRISTI AN. 2s I. CORNELII PAPAE I.
I. Decianae persecutionis historiam persequentibus celeberrima Pionii Acta se offerunt , quae etsi aliquando suspecta habuerit Baronius , re tamen maturius considerata , eadem sincera , fideque digna censuit: cui & Eruditorum plurimi subscripserunt, uno , aut altero excepto , severioris, seu immo deratioris critices studioso , inter quos Balaagius , qui cum ea omnino non spernat , interpolata tamen esse scribit. De Pionii autem martyrio haec summatim narrat Eusebius: CHeberrimur quoque inter reliquor ejus temporis Mandires, Decio scilicet imperante , fuit Planius, cujus singvias confessiones, ochbertatem in dicendo , atque eoram populis ac Praesidibus pro ser nostrae defensone peroraverit, eonciones item de infirmione Dei, praeteres cohortationes atque invisationes ad eos, qui perfecutionis tempore Iaps fuerant; allocutiones etiam ct eou- Iolatιones , quas in carcere postus adeuntibus i uis fratribus ara Jasu Cis R.
359쪽
rit ; eladoram in per confisiones, mirabilem in medio rogo iconsantiam , mortem denique ipsam , quc cuncta illa miracu tu subsecuta es, s qui volent cognoscere, eos ad e solam de illius martyrio uberrime conscriptam amandamus, quam nos in opere de priscis Asaruribus, quo in passiones collegimus , ordine suo inseruimus . Cum vero ejusmodi liber desideretur , Lect ribum non ingratum futurum sore putamus, ut deperditi Operis iacturam ex ipsis sinceris limis Aetis compensemus ; ita tamen , ut , brevitatis studium retinentes , eorum summam exhibeamus ax. Secundo itaque die sexti mensis , qui dies es quarto idus martius die Sabbati majore, Natale Abearpi Martyriseelebrantes Genuinum , Aonium . Sabinam , Asclepiadem, Macedonium quoque , in Lemnum presbγterum Catholicae Ecclesiae vis persecutionis invenit. Cumque imminentem passo nem Pionio Dominus revelasset , ianis vinculo Sabinae , &Asclepiadis colla circumdedit , ut vel ipsi persecutores scirent, nihil se novi esse facturos , intelligerentque , non eos scut caeteros esse ducendos, cum vincula , priusquam jubere tur , sibi essent imposita . Facta ergo oratione solemni, ac san cto pane , & aqua degustatis , Polemon Neochorus , sive .Edituus advenit turba eorum stipatus, quos ad investigandos Christianos eidem Praeses sociaverat. Qui ubi Pionium vidit: Scitis , inquit, manifesti Principis ese praeceptum , quod scrimiseelebrare vos jubeat ξ Cui Pionius et Scimus quidem praecepto , Ita illa ita , quae Deum nos venerari jubent : quare ad so rum perducti sunt, statim eo immensa Paganorum , & Judae
3. Cum itaque Martyribus dixisset Polemon : Bonum es, Pioni, ct te sem caeteror obedire , ae jussa complentes declina re supplicia ; Beatus Martyr , extensa manu , ac laeto , alacri que vultu tum Judaeorum petulantiam , cum Gentilium imma nitatem Ionga oratione coarguit , ac se ad omnia tormenta sustinenda paratum , seu mori etiam potius, quam impuris sa crificiis pollui professus est . Ad theatrum itaque, populo ita postulante , perductis, Polemon ad Pionum , ait: Sis Uscare abnuis, ad templum veni . Ille vero : Non expedit , ut nos G templo veniamuI . Tunc Polemon : Ergo ita obfirmast ani
mum , ut tibi persuaderi non possis Et Pionius: Utinam ego
360쪽
sos, ut Chrisiani essetis , movere , Ο per odere potuissem l I ' IL,6 Cn1.
ter haec cum Sabina risiiset, ad eam de adstantibus unus velu- - , 9
ii minitans, Rides 3 inquit, cui illa: Rideo , A Deus diuti; tiis Chrisiani fumus. Ad quam iterum et Passura es, inquit, illa quc non vis. Quae non sacrisicant enim lupanaribus deputatae praesant meretricibus collegium , c, lenonibus supplementum. Cui & Sabina respondit: uuidquid Deo placet. Pioli ius
autem ad Polemonem : Si persuadere jugiis es, aut punire , necesse es, ut puniar, cum persuadere non polola: cujus sermonis asperitate permotus ad Pionum ait Polemon : Suer ea . Cui Pionius: Deo omnipotenti , qui fecit caelum , terram, mare, ct omnia, quae in eir funt, nos omnes , qui nobis omnia praefat, tribuis, quem cognovimus per Verbum ejus
Iesum Christim. Dehinc Polemon : Vel Imperatori fuerita. Pionius vero: Ego homini non faerificabo. Post haec iussi Polemon , ut servata judicii forma , notarius dicta exciperet; atque ad Pioni iam conversus, de nomine , ac Religione primum interrogat: eodemque modo Sabinam , & Asclepiadem inierpellat . Sabina autem Theodora dici voluit , ne proprio nomine agnita , in manus impiae Dominae iterum incideret , aqua sub Gordiano Principe, diu propter fidem Christi vexata fuerat , ni in Actis apud Bollandum legitur . . Solemni fidei consessione edita , irrisiones inter & PIon;us, &ludibria insanae plebis in carcerem ducuntur , ubi Lemnum socii iaca e
catholicae Ecclesiae presbyterum , & Macedonium sectae Phev ς ς ji,iungum , seu Montanistarum inveniunt: ibique cum Pionius, ea, ' 'quae a fidelibus offerebantur , recusasset , ne alicui gravis videretur, custodes irati, eo quod & ipsi iisdem don partic,
pare prohiberentur , in interiorem carcerem eos conjecere, ut Omni humanitate, & luce viduati, tenebrarum caligine ac thetore durius vexarentur. At Christi Coniel Iores omnia soristiter tolerantes , usque dum ad largiorem custodiam deducerentur , dies, noctesque lectioni , aut orationi una simul intenti transigebant . Qui vero persecutionis acerbitate victi idolis sacrificaverant , eodem detenti carcere , vicem suam dolentes in lacrymas fundebantur, quorum adspectu Pionius vehementissime angebatur, ac prae ceteris Eudomenis Smvrnensis Episcopi lapsum lamentabatur, qui exemplo suo ad fidei desecti nem alios impulerat: nec sine mira Dei providentia factum est , ut cum pastor ad gregis necem lupus evasisset , Ronius pres-X x - hyter