장음표시 사용
151쪽
re certa proposita poena, sed ea aut magistratus, aut accusatoris arbitrio erat permissa, qui αγων τηινυς vocabatur, iubebat iudicibus is , qui iudicium exer- .cebat, primum condemnandus reus, an absoluendus .esset, statuere, inde quid ei patiendum , aut soluen- . dum esset, aestimare. Itaque si quis quidpiam vel mi- . . nimi quoque, ut ante cognouimus, preti j surripuisset. capite plecti lex iubebat; si vidua mariti mortui d mum compilasset, aut si quis liberum hominem co- tumelia affecisset, primum damnandus ne, an absoluendus esset, statui, deinde damnato, siue a magistra-τu, siue ab accusatore poena esset inscrip ta, statim quid ei pati, aut soluere oporteret. aestimari. atque hoc idein crimine etiam impietatis, cuius reus fuit Socrates, usurpatum esse animaduertimus. de quo sic Cicero li, , bentius enim huius, quam Diogenis verba recito: So- , , crates damnatus est, neque solum primis sententijs, . , quibus tantum statuebant iudices, damnarent, an a , , soluerent, sed etiam illis, quas iterum legibus ferre , , debebant. erat enim Athenis reo damnato, si fraus c , , pitalis non esset, quasi poenae aestimatio . Neque vero solum in fraude impietatis, sed etiam violatarum i gum hoc iuris est usurpatum . quod ostendit Aeschi- , , nes, cum inquit. Vbi vero primis sententibi reus abs lutus non sit, tum tertia aqua infunditur aestimationi,& magnitudini, irae stestrae. Suffragia vero,ut inquit Pollux, primum marinae chonchae fuerunt, quas postea ex .i aere confectas reo υλους dixerit t. deinde, teste Vlpiano in expositione Timocrateae, fabae albae,n igrae q. aut Iidae, &perforatae a iudicibus occulte in urnas quasdam coniectae sunt, atque aIbar quidem, solidaeq. ad absoluendum, nigrae vero, perforataeue ad condemnandum . De albis Maigri' iserabit item Aristophanis i interpres in Ranas; de . solidis vero, di perforatis in Vespas. De praecone autem iudices sentetiam, ut paul-
152쪽
. . to ante dixi, rogante Aeschines eontra Timarchum . . loquutus est. Si de studiis, inquit, huius dandum esset, . suffragium, Timarchusne peccasset, an non, res au . . tem ageretur apud iudices, ad uos autem, ut nunc,ad-
, , ductus esset, neque lideret ex lege,aut decreto aut mi., hi accusare, aut huic defendere; praeco autem, qui , , mihi nunc apparet, vos rogaret legitima rogatione, , calculum perforatum, cui videtur Timarchus impudi, , cus esse, Plenum vero, cui non, quid statueretisp Vr--nas autem iudicibus, in quas suffragia deiiceret, duas praecones porrigebant, quae tui δοι, & δοἰσυι dicebantur , unam absolutoriam, condemnatoriam altera mi
quod cum interprete Vesparum tradit Arpocratio ex ,. auctoritate Menandri, qui dixit: Aceipe suffragium. , , cadiscus vero tibi absolutorius hic, condemnatorius
vero hic. Pollux autem duas amphoras vocat, in quas iudices suffragia mitteren condemnandi unam aenea, quam vocabant κάριον, absoluendi alteram ligneam, quam dicebant αὐρον.quod idem etiam in Vesparum -commentario prodit. Vnde Lycurgus aduersus Le cratem dixit: Vestrum unum quenq. existimare Opo
tet, duobus cadiscis positis, altero proditionis, altero salutis caussa, si Leocratem absolueritis, prodere' ciuitatem. In priuatis autem iudiciis quaternos cadi scos appositos inuenio , singulis litigatoribus binos. quod declarat in oratione contra Macartatum Dem , . sthenes, cum inquit: Quattuor cadiscis ex lege appo sitis, iudices decreuerunt,& suffragia fuerunt paucio. , ra tribus, aut quattuor in Theopompi cadisco. quam in mulieris. Lata autem a iudicibus suffragia a magi stratu dinumerabantur. quod Isaeus significat,cum loquitur de hereditate Dicaeogenis: Permisimus,inquit, ' archonti, ut suffragia non numeraret, sed confunderet. Notat porro Ulpianus in Medianam, non solum
' plura suffragia, sed etiam paria vim ad absoluendum
153쪽
habui sse. unde dixit Aeschines contra Ctesiphontemt, , Paria ei suffragia fuerui. quod si uno solum excidisset. , , aut exulasset. aut perisset. His autem pronuntiatis, si capite damnatus reus is esset, undecimuiris; ut summum de eo supplietum sv merent, tradebatur, si pecunia mulctatus, apud pra res, aut quaestores deae inscribebatur. de quibus postea cognoscemuso. Quod si in seriptam reip. soluere - εὶ mulcta rei familiaris impeditus angust ijs nequiuisset, in vinculis habitus , atque infamia notatus cum ipse a rep.tractanda remouebatur, tum eandem filiis condi itioncm moriens relinquebat. Quod Miltiadi accidi si
accepimus . qui accusatus proditionis, caussa cogni ea, capitis absolutus, pecunia tamen mulctatus est,ti- . iia quinquaginta talenta aestimata. quam pecuniam culo uere non posset, in vincula: coniectus ibi diem suu , obijx. Cimo vero filius eius non ante remp. attigit, quam sumpta a Callia sororis suae viro pecunia aes paternum dissoluit , ac reip satisfecit. Itaque huc respiciens Demosthenes illud praeter cetera obiecit Andro tioni, quod cum 'pater eius debitor aerarii e carcere profugisset, ipse tamen, qui paternae infamiae heredi- , . talem crevisset, remp.administrare auderet. .i ira P Eudi ora si nil l. lim)r :I,8 ' -
1 HAexs Mus sit disputatum de iudicibus, deincepi, . sequituri videarbitris; qui τWrra dicti sunt, disse- Au, in q,n.
ramus.quorum iura, ut etiam iudi eum, obscurissima, b citrales,ecquos
di multis diffieultatibus inuoluta su0t,nςqus: Rdhu illatis cuiquam ut mihi quidem Vidntur , jdusiri quemadmodum inpianus rix Mediai Rim is ibit, qui . draginta quattuor ex unaqu)q-hribu ει quidem, . ut Polluci plaeet, sit pra se age sim ui 3, ut Surdal,supra quinquagesimum annu nati, di ex Lexi archicis tabu-
154쪽
lis quotannis sorte educti sunt ex quo intelligi potest. ducentos uiginti arbitros in singulos annos alios aliis tribubus arbitrium reddidisse. unde Demosthenes in Oratione contra Euergum dixit: Arbitrium fiebat in Heliaea. nam ibi sedent, qur Erectheidi,& Oeneidiarbitrium re fidum. Hi vero in duo genera longe inter se diuersa diuisi sunt. ham alii ex hoc numero ad priuatam caussam dijudieadam noua sorte lecti, alii a liatigatoribus ita inter se paciscentibus sumpti sun quod significavit Demosthenes in oratione ad Apho
buin , cum dixit: Et cum mihi. persuasisset, ut Archinaeo, & Dracontidi, de Phane strato de falso,testimo niorem permitterem, ubi ab eis accepit, si iuratia bitrium fecissent, compromissum damnaturos, eos reliquit, & cum ast arbitrum sorte lectum se contuli set, nec crimina refellere platuisset, arbitri j damnatus est. Vtrunque autem genus compIexus mihi videtui Aristoteles, quanquam obscure, cum inrep. Athenie sium haec verba poni ii, quae ab Arpocratione pro dum tur: Arbitri a iudicibus diuersi fuerunt. nam iudicet in assignatis foris. iudicarunt, lite'. ab a bitris ad se translatas discreverunt. arbitri vero ante .sorte lecti, quam ij, quorum de re ageretur, se eis permitterent,
arbitrium reddiderunt, & si litigatoribus placuisset, finem liti imposuerunt; sin minus, crimina,& citationes, &testimonia, & leges, de alias utriusque probationes in echinum coniectas, atque obsignatas ditium in troductoribus tradiderunt. Dicamus ergo nos dei
ceps de ambobus. Qui igitur arbitria sortitione ad pii erant, ii operam eis dare cogebantur, ea tamen conditione, ut iniurati essent, de ad eos sine periculo mille drachmarum adiretur, & ab eis ad iudices pro-
uocatio concederetur. Coactos esse arbitria reddere.
ostendit Pollux, eum scribit : Arbitri sorte legebantur ex iis . qui supra sexaginta annos nati erant, ei R. su sortitione
155쪽
, , sortitione arbitria tradebantur: eratq. eis infamia pro - , , posita, qui arbitrium, quod sorte obtigerat, recusarent. Iniuratos iudicasse, locus Demosthenis paullo ante ex Aphobi oratione recitatus docet. nam de periculo mille drachmarum idem in Androtiana signifi- . , , cat, cum ait:.Vereris ne mille drachmasΘdicam inten . . , de apud arbitrum , nec periculum adibis. De prouo- .catione vero, quam Lipur.3 appellarunt, apparet ex eo-
, dem contra Aphobum loco: Cum arbitris compromis νε sarijs relictis ad arbitrum sorte datum se contulisset,as arbitrii damnatus est . iudices autem, ad quos prouO-
cauit, caussa cognita eadem cum amicis eius, & cum arbitro statuerunt, eiq. litem aestimarunt. Iam vero 'qui prouocarunt, eos tabulas omnes , quae ad litem
pertinerent, in echinum inclusas,& oblignatas ad iudicium detulisse, de Aristoteles, de Pollux eisdem lo- .cis tradiderunt. Compromissarii vero arbitri appellati sunt, quos ex compacto ipsi litigatores ex toto arbitrorum numero legerunt, & quibus se iuratis permia serunt, nec ab eorum sententia recedere ius fuit. de
, , his autem Irx est in Mediana : Si qui de commerciis, , priuatis inter se conte dant,& vesint arbitrum quem- , , libet eligere, liceat eis legere, quem velint , arbitrus, , ubi ex compacto voluerint, stent sis, quae ab eo decres, tamomi, neque amplius transserant ab hoc ad altes, rum forum eadem crimina, sed quae iudicata sunt ab ι, arbitro, rata sint. Atque eiusmodi. quidem arbitros intellexit Demosthenes in oratione contra Neaeram;
, , Cum Phrynioni, inquit, litem intendisset, quod a se, , hanc mulierem in libertatem abripuisset, persuaseruis, eis propinqui, ut compromissum facerent, ev pro Phrys, ni o ne arbiter sedit Satyrus, pro Stephano Sabrias,c6- , , munem vero adlegunt Diogitonem, qui in fano cons s uocati, re audita, sententiam tulerussi, mulierem lia
156쪽
., hereditate Dicaeogenis: Cum lis esset initura mense, ,. Mae macterione , petijt Leochares a Dicarogene,ut pro e, , rogato iudicio, rem arbitro permitteremus. id quod
, ,. nos, qui leuiter laesieramus, concessimus, remq. a
, , bitrvs quattuor permis mus. quorum nos duos addu- , , ximus, illi duos. dc in conspectu eorum pacti sumus, , , staturos ijs, quae ipsi decreuissent, & iarauimus. Ac ar- . ,' bitri dixerunt .se, si possent iniurati nos in gratiam,ved utere, factur , sin minus, pronunciaturos, quae . . L ipsi iii sta censuissent.&Demosthene in oratione ad . , Callipum : Cum hanc mihi litem intendisset, inultas , , sem. ut Lysithidae rem permitterem . re olidi, me se- , , cundum leges permissurum , & ad magistratum rem, , detuli. iste vero arbitro secudum leges dato persuasit; , ,, ut iniuratus arbitrium redderet; me denunciante, vim, secudum leges ituatus arbitrium redderet, ille iniuras a tus pronunciauit. In his porro arbitriis exercendis eandem rationem Atendi ordo inter litigatores esse obseruatam differendi, transfe- apud Minum rendiq. arbitrij kωpecumae deponendae , atque in iudiciis diximus, Demosthenes in oratione. contra Mediam maxime indicat, cum ait: strato nobis arbitriu' ' reddens, ut venit . in κ, & omnia effluxerunt,quae le-' ' gibus continentur, παροχροφρυ, nihilq.re '' stabat amplius, primum me rogauit, ut continerem' ' arbitrium, deinde ut in posterum differrem. tandem' ' ubi neque ego concessi, neque ille prodijt, serum u ' ' tem diei erat, arbitrium in eum tulit . Hinc narrat Pol '' luxi Quoties quis apud arbitros, translato, aut dila' ' to morbi, aut peregrinationis caussa arbitrio non oc-' ' currens deserti arbitris damnabatur, li-' ' eebat ei intra decem di es & deser. ' ' .lum arbitrium tollebatur, ut a principio veniret ad' arbitrum . si au em τοῦ ι MDra non tolleret, tu ratas se' ' inuitum deseruisse arbitrium, pro rata arbitri selit
157쪽
lla ducebatur . Hine in oratione de nomine dixitDemosthenes rCum ego litem hanc Boeoto Mantiae filio Thoricio intendi ssem , a principio occurrit iudicio,&e iurauit, quasi esset Boeotus. tandem ut fraudi locus non fuit, desertum arbitrium aduersus se iudicari passus μοι t-rs. ωαν . Est autem αν Πλαγγιῆ ειν viri id , Idum renouare de iudicio irrito . Atq; haec,'& eiusmodi vocabula alia ad hac rationem spectantia Ioco Medianae commemorato inueniuntur. Magistratus autem, qui lites ad arbitros introdux runt, G γωγεις, id est introductores dicti sunt, de quibus ita Pollux :Eισαγωγεῖς nomen magistratus sorte lecti, qui dicas ad arbitros introducebat. Atque hoc, credo, intellexit etiam Aristoteles, cum dixir, qui pro
uocarunt ab arbitris, eos tabulas omnes I itis in echinum inclusis tradidisse τοις Γαγωγ ini τῶ δ ών. Qu's etiam eosdem esse opinor cum ijs, quos vocat in Mediana Demosthenes αργοντας, cum inquit, tratonem arbitrium iudicasse aduersus Mediam in atribus a chontum ; Et cum iam inquit, contenebrasset, offendit Medias archontes exire domo, unaq. Stratonem, qui deserti arbitrii eu damnarat . ausu'. est petere ab eo, ut sententiam aduersus se latam mutaret, & ab archontibus, ut transcriberent. Ex quo apparet, eos
illius iudicii prope do itinos, ac principes fuisse. duos autem ei arbitrio praenisse, post apparet. Quin etiam pecunia apud arbitros quaedam deponebatur. de qua Pollux ita scribit: Arbitri drachmam.
unam ab actore ceperunt, quae dicebatur διὸ roers, cuipse in tabulis. crimeti', & aestimatione inscripsisset,lalteram vero pro αντωμοσια. Demetrius autem Phalereus, teste Arpocratione in libris de legum latione, tradit arbitros cepisse drachmas dua , unam , quam
vocabant παρασται is, alteram υπωμοσια
Hos autem arbitros an exitu anni, qui Scirrho pho-V a rione
158쪽
rione mense complebatur, potestate abiisse, elicitur ex Mediana, ubi ita agit orator: Medias expectata vltima arbitrorum die,qui est Thargetione, aut Seirrhophorione, ad quem hic quidem arbiter venit, ille vero non venit,eo, qui Prytaneatum gerebat, ad suffragia danda inducto, contra omnes leges Stratonem a bitrum ne accusatum quidem eijcit, & infamia notat. Quem locum ita declarat Vlpianus: moris fuisse, ut qui rem p .attigissent, rerum actarum rationes redderent, arbitros autem quendam in locum certis diebus conuocatos, ut si quis eos accusare vellet, quod aut gratiae, aut odij caussa, aut pecuniae iudicaslent,parati ad de sensionem essent; abeunte vero anno ab arbitris initium sumptum, quia leuior eorum procuratio fuerat, Stratonem autem, cum extremo die mensis venire neglexisset, Mediae esse potentia condemnatu. Ac de prisca quidem Atticorum iudiciorum consuetudine hactenus disputatum sit. . . CAR
159쪽
ERTivu Iocum obtinet quaestio obscura de magistratibus. Magistratus autem voco, quas Magistratus illi αρχας appellarunt. quodi' 'M ' .sum cum dixerunt, nihil aliud quam ius quodda a priuati ho minis iure separatum intellexerunt. habet enim qui in ma- .gistratu est, non id iuris solum, quod priuati ciues reliqui, nimirum quod ex communicatione ciuitatis adeptus est, sed aliud quoque amplius, quod capiendo magistratu est conte quutus. Verum quod praecipue ius hoc nomine magistra. tus significetur, magnam habet dubitationem. Ari- stotcles enim in quarto de rep.haud facile exprimi posse asserit, quid magistratus nomine designetur. , , Nam cum praesectos, inquit, multos ciuilis societas si desideret, certe non omnes, qui leguntur, aut sorte
160쪽
o ducuntur, magi avis statuere oportet. cuiusmodi ' sunt pris uin laceruoles, qui in altu numerum , quam ciuilium magistratuum , referendi sunt, deinde chora gi, & praecones, Se legati . curationes autem aliae ciui ' les sunt aut omnium ciuiu in ad aliquod officium, ut. praetores militum, aut partis, ut gynaeconomus, ct PV . ' donomus: aliae vero domest icae, ut cum sito metras le- gunt, aliae vero ministrae,&ad quas, si opes suppet- tant, seruos adhibeant. in primis autem magistratus vocandi, quibus tributum est, ut quibusdam de rebus consultent, & iudicent, Se imperent: praecipue autem ut imperent. est enuia maxime proprium magistratus imperare. Ex quibus verbis apparet, eum duo genera magistratuit constituere,αιρέτους,& κληρωτους, id est qui leguntur, & qui sorte ducuntur, neque tamen tace
dotes, aut choragos, aut praecones, aut legatos, quaquam leguntur, aut sorte ducuntur, magistratus VO-care: pari ratione eundem curationes omnes, quasi ii ἐπιμελειας vocant, magistratus nomine spoliare, cu- itz. t rationes autem appellare, quae alicui officio, atque
. operi efficiendo sunt destinatae . quarum aliae ciuiles sint, aliae domesticae, aliae illarum ministrae; atque illud demum concludere, magistratus solos nominandos esse, qui ius habeant consultandi, iudicandi, & imperandi. Aeschines autem contra Ctesiphontem. disputans, acute ad modii ex verbis legis Solonis tria
genera magistratuum esse contendit: unum eorum,
qui populi suffragio creati sint: alterum, qui sortis be
neficio: tertium, qui editione, quos Solo χειροτονητος, vocet. Sic autem agit: Si quis exci-ν ' piat magistratus eos, qui sorte, di qui suffragio popu
li sint creati, relinquitur, quos tribus, aut curiae, aut
. ' populi ex se ipsis ad tractandas pecunias publicas pro ' dat, eos magistratus edititios esse. hoc autem fit, quan do mandatur aliquid tribubus, exempli caussa, ut fossas