Lucianus

381쪽

ἀποδυοαντες ἴδητε, τάχ' αν ... δόξαιμι. Correxi sic ἀπαγαγόντες glossam esse ratus Verbi datodxGaντες, ἀποdusa autem την μνημην non minus bene dici quam motorium exuere. μόνον pro μόνου habent

382쪽

μια καὶ τῆ αὐτὴ ποθέσει ποικιλως, περιττον ἐδεμ ξατο της τέχνης, τον μὲν ἄνδρα ποι σας πάντη

τὰ πολλά, os κατὰ τον απον υτο μόνον ἀλλα καὶ καθ' ἔτερον - ἀνθρωποπι καὶ ἐξάρας αυτ τους δμους ἐπὶ πλεῖστον - μωμα, καίτοι γελῶντος, θηριῶδες λον καὶ δρειόν τι καὶ ἀνήμερον.

Quem locum ut recte intellegamus, inprimis tenendum est, Voluisse Lucianum centaurum Virum quam in xime terribilem describere. corrupta primum videntur υ κα- τον ἶ-- -του μόνον. λλα και a θ' τερον του ν θοώπου, quae bene correxit Fr ου κατὰ τον ιππον αυτου μόνον,

ἀλλα καὶ κατα θάτερον os ἀνθρωπου sedetium in parte humana . innuis placet sequentium, quam e B l. proposuit, In

latio se εξήρας αυτεω o Irin νον καὶ τους μους. Nescio enim quid sit extollere Pectra et umeror . Nam

si hoc esset, maius et altius pectus atque umeros e primere quam pro solita membrorum ratione, hoe sane

non esset augere ariem, sed minuere eam, non augere terrorem, sed augere foeditatem. Os Zelix. e. 5. Quae cum ita sint, facillimum sane esset delere haec

verba καὶ ἐράρας αυτweum quattuor eodicibus Ω Θὶ ΓΜ ΡH. Sed operae pretium videtur, leviore, si fieri potest,

modo ni loco opitulari. Conieci igitur dubitanter in ἐζάρας αυτ o latere εραιρετως .praecipue' quod non nimis longe a codicum scriptura abest, ἐπὶ πλεT-στον autem, additum ad explicandum hoc vocabulum minus usitatum, delendum esse. Ut autem ipsi vocabulo

383쪽

MN0TATI CRITICA. ἐξαιρδεως fidem laciam, testis est uesaniis et aliis locis et O saltatione . 40 ubi in argumentis pant mimortui praecipue ἐξαιρέτως eminerat την ρομ ρος πλάνην. se iam is sensus, ui diceret, 1 centauri ullum fuisse παντη φοβερον καὶ κ ἄγριον,,omnino terribilem atque immanem i. σοβαρον ' χαίτο crine di oluto, 2. λάοιον - πολ- ου - τον ii ππον αυτου μόνον an καὶ κατα θειω- του ἀνθρωπου hirmuum non solum qua egura St, sed etiam in utera parte humana, ἐξαιρέτως τους μου praecipue umeroS.

3. - μωμα, καιτοι γελῶντος, ριωδες ὀλον καὶ μειον τι καὶ ἀνημερον vultu es se ridendo fero

εἰ καλῶς ἔχει ντων δ' υ νώτων, εἰ καλῶς θει. ril. -- φώτων r. τῶν δὲ ἡ φώτων ...

c. s. τούτους ἐκέλευσε λου τέως μὲν θειν --ἐό τε κατακρύψαντας si κατακροταντα sarairit

385쪽

c. 7. κἀγῶ ἐπιτομόν τινα ταυτην ἐρευρον αυτρο οπιχλς ῆστακα -- μάθοι πc:ντα καὶ γνώριμος γενοι το τοῖς αρμοτοις ταυτο δ' ην σοὶ προ- γεω-- . t in me vexavit hie locus donee eum ita mihi visus sum emendasse, ut delerem punctum post o iorOις simulque eXlningerem tanqliam gloMam Ofτο δ' hi quod nihil aliud significare potest, quam hoc mum erat . Iam Omnia bene procelint: ἐπέτω ν τινα ταυτην brevissimam hane viam ἐξευρον, τοsτο ην σοὶ προσαγαγεῖν αυτόν,

ut ad te eum ducerem, tibi commendarem. - ουτω Oi-

esse potest. - δημοποίητος γενόμενος M. γενόμενος μαc. s. βάρβαρος μὲν γαρ κἀκεῖνος lis. μὲν γαρ κἀκ.

386쪽

A GAD clura est quod exponam misere haec Verba languere, postquam vel istam civitatem eum habere dixit. Ἀλλα χρη πάντα μὲν κάλων κινεῖν, πάντα δὲ πράττ ειν καὶ λέγειν l πάντα κάλων γανεὶν πάντα δὲ πράττειν καὶ λέγειν Mdi. πάντα κάλων κινεῖν, i. e. omnes vires intendere. Non minus abundant quae lite apposita 8lint: πάντα δὲ πράττειν καὶ λέγειν quam quae ad id proverbium addita sunt, de quo dixi ad Prometheiis es in verbis e. 6. p. XV XVI.

387쪽

I. P.

48 l. o. γελῆς, ω λάρων η τι τὸ πορθμεῖον 1α-Lπών εὐρ' ἐλήλυθας ἐς την μετέραν ου πάνυ Πωθώς ἐπιχωριάζειν τοῖς - πράγμασιν;

τρο is και α πράττουσιν ανθρωποι εν υτ η τινων στερουμενοι πάντες οἰμώζουσι κατιῶντες παρ' μῶς. δεὶς γαρ αὐτῶν θοαρ- λέπλευσεν αἰτησάμενος υνσταρα - Λιδου καὶ αυτος σαε ο ετταλος ἐκιπιος 488 νεανισκος μιαν μέραν λειαδνεως γενέσθαι νελήλυθα ἐς τὰ φῶς, καί μοι δοκῶ ες ιο εντετυχηκέναι σοι ζενω - σεις γαρ υ Id οτι με ξυμπερινοστῶν καὶ Mikεις ἔκαστα - - ῶς απαντα. M. O σχολή μοι, ω πορθμευ απέρχομαι γάρ τι

388쪽

μει, ἴτω ὁ καγω σοι ἔμπαλιν αμβλιώττω πρὸς τὴ

χάριν. 2. PII. Οὐτ τυ πρῆγμα σιληγῶν ἔτιον καταστησε ται μοι ορῶ οὐν d τον μισγὰ της περιηγήσεως Ου ακμειλον παντάπασιν μῖν ἐσομενον. πουργη των δὲ δμως τί γὰρ - και πάbo τις, αδτε φίλος τις βιαζοιτο πάντα μὲν ουν σε δεῖν καθ' αστον ἀκριβῶς

389쪽

XANN. 3ἐγὼ G, σπερ ἐπιβάταις νωος, σι sit in domo πάντα M 'Oρθῶς λέγεις αυτὰς γαρ εἴσομαι τι ποιητέον

ἐπιτήδειος η ὁ Παρνασσὸς φηλοτερος ἀμφοῖν ὁ ολυμα--εινοσι; καιτοι οὐ φαυλον τι m/εμνήσθην ἐς τὸν πιλυμπον απιων συγκαμῶν δέ τι καὶ ποεργησαι καὶ ri .

n. γηρος ὁ ποιητης φησι τους Ἀλωέως τυας, δύο και αυτου δντας, ἔτι παῖδας ἐθελῆσαι ποτε την υ σαω- βάθρων ἀνασπάσαντας ἐπιθεῖναι τφ λι-φ, λαμλιον ιμ αυτῆ, ἱκανὴν ταυτην κλίμακα ξειν οἰομέ-

νου γὰρ ἐστὶ, φ των θεῶν ταυτα βουλλομεν - τί οὐχὶ os οδομουμεν καὶ ωτοὶ κατὰ τὰ - ἐπικυλινδουντες ἐπάλλ λα τὰ Ορη, ς ἔχοιμεν φ υφολοτερουμ ριβεστέραντην σκοπην ἰ4. AP. Καὶ δυνησόμεθα, εν μ', οντες ἀνα- σθαι ἀράμενοι τὸ Πήλιον ' σσαν; Eo in τι δ' οὐκ αν, ω άρων η ἀξιοῖς μας ἀγεννεστέρους bαι τοῖν βρεφυλλέοιν ἐκεινοιν, καὶ ταυτα

390쪽

χιτήκτων,

αυτὰ ἐπ' Don; Πήλιον νοσίφυλλον.ὁρας οπως eg3ως αμα καὶ ποιητικῶς ἐξειργάσμεθα φέρ'

νου, εὶς συγκαταρριφέντες αὐτο πικρας τῖς DμηρΟὐοικοδομικης πειραθῶμεν ξυντριβεντες των κρανέων. n. Θάρρει ' σφαλῶς γάρ se an αντα μετατέθει

νος καθἀώμεθα - δέ μοι δε ιν ει- περιβλέπων

ριφυγήθοντος μειγνας και ἀνθρώπους πάνυ σμικρους καί τινας φωλεοῖς αὐτῶν. M. Πὀλεις κεῖναι εἰσιν, ους φωλεους νοι νομιζεις.