Vita Nicolai papae 4. Ordinis s. Francisci a Hieronymo Rubeo composita, nunc primum ex ms. Vaticano edita, adnotationibus, novisqiue accessionibus illustrata a p.m. Antonio Felice Matthaejo eiusdem ordinis alumno in imperiali Pisano lyceo ... Accedit

251쪽

quamvis aliqui crederent Dominum Papam ex hoc fore offensum . tamen omnibus Cardinalibus post electionem ad Capitulum introductis ordinem commendando electionem ipsam a Spiritu Sancto factam esse si gnis evidentibus declaravit. In eodem autem Capitulo Carolus heres Regni Cicilie pater Sancti Ludovici post, modum Episcopi Tholosani et filius Karoli

Fratris Sancti Ludovici Regis Francie cuia, sua consorte Domina Maria filia Regis Ungarie. ab ipso Papa. in loco Fratrum fuerunt coronati. Tunc autem idem Rex di-naiserat in Cathalonia pro sua expeditione tres filios suos obsides videlicet Sanctum Ludovicum predictum et Robertum qui sibi in Regno Cicilie successit. et Rai mundum. Berengarii qui fuit postea in conventu Ma cille tumulatus . Gi ibidem per septennium quo ibi fuerunt multum perfectione scientia et devotione ad ordinem profece

runt.

Eodem anno dictus Dominus Papa. Nicholaus. XV. Kal. Septembris pontificatus sui anno secundo confirmavit regulam Fratrum et Sororum de Penitentia per Beatum Franciscum dum adhuc viveret eis datam Anno Domini. M.CC.LXXXX. obiit venerabilis pater Dominus Frater Bentevenga

252쪽

MONUM E OR Cardinalis et Episcopus Albanensis. Eodem f. anno. dictus Dominus Papa misit litteras dicto Generali Fratri Rai mundo ut contral quosdam Fratres qui in Provineta in ovini cie cisma videbantur inducere statum alio rum Fratrum dampnantes. et se spiritua-liores ceteris reputantes quorum nonnulli reperti sunt male fame et scandala in Provinciis suscitantes et doctrinam quandam non consonam veritati tenentes i=diligenter fiendam Fratri Bernardo de Cigotoria comisit ad sibi referendum. Facta vero rei latione dictus Generalis omnia ad exament et definitionem Capitulum r) Generalis Parisius proximo celebrandi. Pagiaea I 2Tα Anno Domini. M.CC.XCII. in Parasceve dictus Dominus Papa. Nicholaus diemi elausit e X tremum. et post eius decessum vacavit Sedes duobus annis et fere mensibus tribus. Eodem anno in Penthecoste fuit Parisius Generale Capitulum celebratum in quo idem Frater Raim undos Generalis ad preces Regis Francorum Philippi qui cognominabatur Pul cheria assequius est cathedram i magistralem in Theologica facultate.

253쪽

ΑPPEN DIXPagina III. versa i19 Anno Domini. M.CC.XCU. Dominus Papa Bonifatius Episcopatum Paduanum huic

Generali Fratri. Rai mundo contulit . et ab ossicio Genera latus absolvit. Set ipse provisioni de se facte non consentiens asserendo se non esse tanta prelatione dignum et ut ferunt Papa respondente quod multo minus se dignum reputare debebat ad re. gendum ordinem Fratrum Minorum Ieman.

sit sic ab ossicio absolutus. VII. Dissertatio Benedicti XIV. de Meolai Papae

publico eultu in Sancta Maria Majore. Nicolaus Papa IV. fuit citra omnem

controversiam inter Romanos Pontifices multa ornatus literatura, ut patet ex Bibliotheca

Ponti ia Ludoquiei Iacobi a S. Carolo lib. I. verbo Meolaus IV. ubi et recensentur li- ibri ab ipso compositi, et declaratur quanta passim in aestimatione haberentur. Prae εterea singulari virtute insignitus fuit, ac pietate non eo solum tempore, quo sedit

in Pontificatu, sed tum etiam, cum Ordinis

254쪽

dinis Minorum Conventu alium st) alumnus S. Francisci Regulam intra Religiosa Claustra profitebatur, aut ad Ecclesiasticos honores evectus Cardinalitia dignitate fulgebat. Plurima illius in Cardinata tu meri-.ta enarrantur in Historia Generali Cardinalium inis Par; iens bus edita anuo Is O. , et Cardinati Ricberio dicata. Nemo tamen de

illo cum laude scripsit perinde, ac S. An-

rii Carmelit. pag. 39. ed. Romanae Iris. Nicolaum de ordine Μinorum Conventualium fuisse scribit. Veteres auctores Pontificem nostrum de ordine FF. Μinorum tantum dixerunt; nam licet Conventualis nomen vel a primo Religionis institutae seculo Fratribus nostris tributum fuerit, nihilo tamen mi isnus priusquam Fratres, quos de Observantia appellant, se ab universa Franciscanorum societate sejungerent, istud Μinoritis non addebatur, quippe quod statim ac Fratres Μinores nominabantur, ii significabantur, qui modo Conventuales vulgo dicuntur. Ceterum antiqui Scriptores nonnulla de Nicolao narrant, ex quibus evidenter colligitur ad Fratres Minores Conventu ales ipsum spectare; ac, ut alia praeteream, ajunt illi Sacrae Theologiae insignia,

decoraque consequutum esse. Vide ρυ. 17. nota 1.

At Magistri, ac Doctoris Sacrae Theologiae titulos apud nos in usu semper fuisse, Fratres Mino-xes de Observantia perpetuo illos recusasse, tam ceristum est, quam quod maximε. Conser Uenerabilem Antonium Luccium Episcop. Bovinensem in opereia scripto Ragioni Stον iste da umilias alia Sacra Congregaetione de Risi oee. cap. I. pag. I 6o. , et seq.

255쪽

rys A P P E M D I xtoninus in suis Historiis tit. 24. cap. 9. 2. . sub finem, ubi refert primo quantum ab acceptanda Cardinalitia dignitate ipse abhorruerit, deinde ea suscepta, quam singularis fuerit exempli. Accedit Scriptor nuperrimus Gregorius Κolb, qui in sua serie Romanorum Pomissum agens de Nicolao IV. scriptum reliquit, eum mortuum fuisse non minus aetate confectum, quam dolore; propterea quod Ptolemaidem Syriae Urbem ab AEgyptiis tunc temporis expugnatam videret, et Christianorum Principum ad bellum contra Communes adversarios capessendum tarditatem expertus fuerat. Verum siquis abundδ edoceri cupit de insgnibus meritis huius Pontificis legat ipsus vitam egregiε conscriptam a Pagio in Bremiario Romm. Pontus. T. III., praeter id, quod summatim attingunt Sancimus in suo de Romanis Pontificibus opusculo, et Du-chesne in Romm. Ponti f. Hi . T. II., ubi testatur, eum non sine magna sanctitatis opinione decessi se .

Nonnullos adversus eundem Pontificem latratus ediderunt Scriptores quidam praesertim heterodoxi. Platina r auctor Catholicus, sed maledicus, illum incusat eo quod

i in Platinam, ceterosque eum eo sentientes OP Pugnavi 16o., et seq. in notis.

256쪽

MON vM E NΤΟR UM. quod Gibellinis faverit contra Guelphos studio partium abreptus; res in Summo Pontifice non ferenda. In Romanorum Pontificum vitis, quas scripserunt Auctores heter odoxi Robertus Barns , et Ioannes Baleus

Angli, quasque Ioannes Martinus Lidius edidit, palam de Nicolao affirmatur, eum suo muneri frigidε satisfecisse nulla anima. rum babita ratione I . Chronici Belgici Auctor et , et Krant2ius 3 narrant eumdem N a in mor-

1ὶ Hos Auctores Nicolaum calumniari liquet ex iis, quae diximus in notis 6 I. 6a. 63. 8o. t I. 9η. I 28. I 39. oec. αὶ Apud Pistorium T. III. Seriptorum Rerum Germanis. is item legitur in quodam Chroni eo sta- is tuisme Nicolaum illum, ut quoties Sedes Apostori lica vacaret, Papa de ordine Fratrum Μinorumis eligeretur,so I in Apud Magde burgenses Cent. XIII. east. Io. de Episcop., et Do I. col. toro. Nicolaus IV. moriturus cardinales omnes ad unum usque convocavit, atque a dignitate, in qua eonstituti erant, absolvit. Consternati Purpurati Patres primum , mox tanquam mente captum deseruerunt. Vocat igitur totidem Minoritas, quibus tirules Cardinalitios assignat, et jurejurando obligatos flagitat, ut ex suo numero aliquem eligant Decessorem, et imposterum semper aliquem, qui ordinis Misorum sit. In eadem sententia est Philippus Mornaeus in Hist. Papatus pag. I7. Burius auctor catholicus in Brevi Notit. Romanorum Pontis pag. a I 8. ed. IIIo. licet quod narrant laudam ti Scriptores fabulam censet , arbitratur tamen de

eo suspicandi nonnihil caussae subfuisse, quia Sedetr

257쪽

i S APPENDI Nin mortis articulo constitutum decrevisse, ut nullus posthac eligeretur in Pontificem nisi ex Religione S. Francisci; atque adeo Cardinales omnes tunc viventes deposuisse, totidem in eorum locum Religiosis S. Francisci subrogatis. Denique in Pontificum Historia si typis.edita Hagae-Comitum anno II 33. Crudelitatis crim ne, et

furoris accusatur hic Pontifex, eo quod jusserit a sepulchro extrahi, atque in cinerem redigi cadavera Ioannis de Beziers Mino. rum Convon tu alium alumni, et Petri Cases odori, quibus culpa imputabatur, quod viventes illum appellassent Antichristum.

pes mortem ipsius. Nicolai datae diu vaeavit. Ad

hocce commentum respexiste etiam Thomam V val-sing hamum puto, qui apud Natalem Λlexandrum in Histor. Eccles seculo I 3. east. r. art. I a. inquit, quod Nicolaus multa pridatim statuit, quae faciunt non so-Lm superbire Minores , sed etiam insaπIre . si Huius Historiae Scriptor, quem esse Franciscum Brujum opinamur, ita loquitur in vita Nicolai IC. pag. a 9. ,, Mais pour faire con noli re plus,, particulierement son caractere, je ne dois pas ou- ,, blier, que Iean,de Beziers Corde lier, et Pierinis re Cassa odore furent par ard te de ce Pape tire Eri de leur Tombean, et redulis en cendres, pourri a voirso se l' appeller i ' Ante . Christis. Francisco Brujo praeluxit Heydeggerus Hist. Papat. aetat. ΘΜaynardus etiam Comes Tyrolensis in sua Apologia,

Cuius fragmentum recitat memoratus Brujus est. cito

258쪽

MONVMENΤORVM. 19'Sed haec omnia merae fibulae sunt, atque infames calumniae, quas validis aris gumentis confutavit Attichy in Floribus Hissoriae Saeri Collegii Card dialiam, ubi Hieronymi Cardinalis Asculani deinde Nicolai IV. vitam describit num. I. , et Gret serus in Defenfoue Romanorum Pontificum, aut in examine Miseris Plesseani eap. 36. T. VII. p. no vissimae editionis I); quoad notam ve-

t) Tametsi Gret serus, et Dattichius, quibus addi potest Leonardus Coquaeus in Antidoto Fidei

Orthodoxae contra Philinum Mornaeum T. II. par. 37s. ed. x6 6. pro Nicolai defensione nonnulla protulerint argumenta contra Kran trium , aliosque cum eo sentientes, supervacuum tamen haud erit me

alia pariter in medium adducere, ut apertior fiat laudatorum Scriptorum in Sanctissimum Pontificem calumnia. Qui litteris consignarunt Nicolaum jussi iase Cardinalibus, ut nullum imposterum eligerent Papam nisi ille de ordine Minotum esset, recentiores sunt, quam opus si, ut fidem hac in re adhibere iis debeamus. Auliores vero synchroni, et suppares, ut Villanius, Ptolomaeus Lucensis, Pi- pinus, Leo Urbe vetanus, Iordanus, et Martinus Fuldensis non modo de hujusmodi facto altissimas lent, sed narrant insuper, Nieolaum virum sui me bonis moribus, honestate , ac prudentia ornatum, a masse cum proprium, tum alios ordines. Vide h Tum testimonia stag. 33. adnor. I. Iam vero quis non videt, haec nullo unquam pacto eonciliari cum iis posse, quae seribunt Auctor Chronici Bestiei, Kran-ttius, et alii λ AL haec , Gobelinus Persona Aerate

259쪽

APPENDITrb adhaesonis nimiae erga Gibellinoru4n fa

et hones, easdem fabulas confutavit Muta. torius in AunaL Italiae ad ais, 2292.

Posita

Cosmodromii e . ε7. apud , Henricum Me ibomium T. III. Rerum Germanicarum , ex quo memoratos Auctores hujusmodi sabellam. accepille arbitror, et dubie loquitur' dicitur ten eius verba quod se Nicolaus flatuit, quod quoties Sedes Aposolita vacaret, deberet eligi Papa de ordine Fratrum Minorum: et eandem fabellam adiudicat Nicolao III. patria Romano e domo Ursinorum, quem per D mmum errorem de ordine Minorum fuisse narrat. Tandem si res eo modo se habuisset, quo volunt Krant Zius, valsing hamus, Mornaeus , negandum sane non esset, quin peculiarem favorem Fratribus Minoritis concessisset Nicolaus; at nullum umquam peculiarem favorem iis elargitum esse testatur Henricus Stero in Annalibus ad ann. raso. apud Struvium T. I. de SS. Rerum German. pag. 373., et apud Canisium T. IT. Antiq. Lectionum pag. 2o8. ed. Ba snagianae ita scribens: Honorio succedit Frater Hieronymus de Ordine Minorum Fratrum, de quo non intellexi, quod Fratribus quondam sui ordinis aliquas fecerit gratias specialer, et tempore suo noluit discutere quaestiones , quas Fratres Praedicatores, et Minores contra Episcopos habuerunt, ut per ipsum neutra partium gravaretur. Hoc ipsum iisdem Verbis tradit Eberardus Alta hensis in Annalibus apud eundem Canisium T. eit. pag. aas. id caussae sue rit, cur annos duos, ac tres menses icolai succei- foris electio dilata st, exponunt Historici plures, inprimisque Villanius lib. 7. H. F. cap. I O. colo 3 I. apud Muratorium T. XIII. S. R. Eius in Vita Coelestini T. num. I. Nunc ad Ano nymum s uita Cooste

260쪽

MON v MENTORUM: IorPosita igitur tanquam certa Nicolai IU. pietate, positis rebus summa cum gloria gestis

nymuni, et qui huic praeivit Heydeggerum reseulendum accedo. Principio enim dicere posse nunquam erimini dandum esse Nicolao, licet Petri Ioannis olivi, et Petri Cassi odori corpora e sepulchro eruta in fumum , cineremque vertisset; hoc digna suis Iet illorum erratis punitio; nam alter, licet V vaddingus ad ann. I 397. num. 37., et seq. ab omnibus erratis defendere illum conatur, in Cominmeruario in 'oeabom inter alias haereticas, ac temerarias propositiones Ecclesiam Romanam Babylonem, Summum Pontificem Anti- christum esse aia firmare ausus est; alter vero dicacissimus homo ee verba in Romanum Pontificem contumeliosissima proferre, et fingliam, ut se ab illius obedientia alienaret, 1timulare non est veritus in Epistola ad Ecclesiam Anglicanam data, quam recitant Μichael Goldastus T. I. Monarchiae S. Imperii Rom. pag. II. ed. Hanov. , Ioannes Uvolfius T. I. Lectionum memorabilium pag. 33 ., et alii. Sed hae missa responsione, ajo, Λ nonymum, et Heideggerum in putidum errorem lapsos e me. Qui enim fieri potuit ut Nicolai jussu corpora δ sepulchro extraherentur

Petri Ioannis olivi, et Petri Cassi odori, qui post

plures annos a laudati Pontificis morte decesserunt λ Λlter enim obiit anno Ia97. mense Martio testibus Fleurio Historia Eeeles lib. 89. pag. 327. , Natali Λlexandro U. eis. sec. 13. cap. 3. ort. 9.ν Raynaldo ad eum anu. n. 36., Casim im Oudino T. III. de Serip. et Seriptis Meles sec. I 3. eol. Uvaddingo ad eum ann. num. 3q. , et in Syllabo SLO, AL pag. ag , aliisque; alter vero mortuus est ,