장음표시 사용
261쪽
lunt asserere tanquam de Beato, aut Sancto, quamvis nulli bi aut Beatificationis Breve, aut Bulla Canonigationis inveniatur; quemadmodum in ceteris similiter Servis
Primo intuitu assumptum.hus ulmout videtur nobis valde dissicile, tum quia det Nicolao IV. ne verbum quidem factum est eo tempore, quo Clementis X. Pontificis
Maxim .iptoris synchroni U. eit. cap. par. Ioao. dicentis: In MCCXCIV. Petrus de Macer ιa, et Petrus de Fονομ-νonii Amstatae fueruntdinis Minονum, et haeretici. His petentibus er mitice vivere, ut Regulam B. Francisci ad littera servare possent, Coelestinus V. sua pura, sed steri culosa simplicitate concessi, et fibi adbaerentibus. at bus plures Apinatae adhaeserunt, qui statum Com municatis damnabant, et declarationes ReguIM, vocabant se Fratres S. Francisci. Seculares autem vocarunt Bietoeros, vel Fraticellos, vel Boc 'Σ - Falsum igitur est, impiam Fνatieellorum sectam mi colat IV. eulpa ortam esse. Non sum quidem ne scius, Quosdam Scriptores existimare memoratam sectam initium duxisse, Nicolao nondum defuncto, a Petro Ioanne olivi, vel ejus discipulis, qui
vera nonnullis Fνatieellorum erroribus implicati e rant; veruntamen per summam injuriam Laurentius memoratus Pontificem nostrum incuriae, et indiligentiae aecusat Is enim laudatis sycophantis obstitit, ad eosque cohibendos Bertrandum Cigoterium O. Μ. in Galliam Narbonensem, ubi suos errores disseminabant, misit. Vide hanc Hs .pag. 7s
262쪽
Max mi iussu si diligenter perquisitum fuit,
quinam Pontifices publico cultu gauderent ad eum sinem, ut eorum ossicia cum Lectionibus propriis Ecclesiae Lateranensi con- Cederetur, quorum deinde extensio ad duas pariter Ecclesias, nempe S. Petri in Vaticano, et S. Mariae Majoris facta est: tum etiam quia de eodem Nicolao IV. mentionem nullam facit P. Arturus, qui Martyrologium Franciscanum composuit, atque in illo eorum nomina adnotavit quotquot r
ex t Nullius momenti, et 'effieaeitatis esse hoc argumentum censet Canonicus StroZZius; nam, ajt, tempore Clementis X. neque mentio facta est de Benedicto XI., et Gregorio X., qui a Clemente XII., ac Benedicto XIU. in Beatorum album acciti postea sunt; immo neque de Siricio, quem San- ctum esse asseverat idem ipse Benedictus in Epist. ad Ioannem V. Portual. , et Algarb. Regem n. IO. , et seq., et in Μartyr. Roman. ad G calend. Decemb. retulit. i) Arturum in suo Martyrologio Franci cano plures Beatos ordinis Minorum praetermisisse certa, explorataque res est; quocirca Stroetetius asserit, Λrtuti silentium Nicolai caussae non obesse; eo maximε quia de Nicolao mentionem facit P. Fortunatus Hueberus in Menologis ad diem as. Iuliiaanno I 68 t. publicato: ubi etiam scribit, compertum esse, quod in hora mortis eius major Aventonensis Condeatur Campana per seipsam pulsata, ominis eu-jusdam, prodigii, vel portenii caussa extiterit. Alii
item Historici huiusmodi factum narrant. Sed hujus
263쪽
ex suo Ordine in aliqua sanctitatis opti
nione decesserant : tum demum quia, ut
nihil dicamus de inscriptionibus, quae olim legebantur in Ecclesia S. Mariae Majoris, at mod5 amplius non exstant, sed tamen afferuntur a Ciaconio in huius Pontificis vita, in quibus si non fit mentio de illius sanctitate, et cultu, hoc ideo evenisse dicendum est, quia in signum grati animi ob ipsius erga illam Basilicam merita tum factae fuerunt, cum ipse adhuc in vivis degeret; tota vis fundamenti revocatur ad inscriptionem illam, quam Sixtus V. anno
r 3Tq. posuit, tribus scilicet fer md seculis
poit Nicolai IV. mortem, quae accidit anno I 292. Verum in ea inscriptione, qua praecipitur, ut transferantur Nicolat ossa ab humili loco, ubi ipso jubente fuerant collocata, de eiusdem sanctitate, et cultu i neminimum . quidem sermonem facit Sixtus,
ius fides sit penes auctores suos. Pontiseis nostri vita legitur quoque inter aIias Sanctorum , Beatorum, et Venerabilium virorum ordinis Minorum apud P. Benedictum Maazaram Lenendario Fran-eeseano T. X. ad diem q. Octobris pag. 98. ed. tertiae. i Respondet Strozetius Sixtum V., sin minus in hac Inseriptione, at in altera longiori, quam vide pag. Isa. Nicolai Sanctitatem celebrare. Addo, veteres etiam Scriptores, quorum verba exhibui a 3., et seq. amrmare, Pontificem nostrum magna vitae sanctimonia ornatum fuisse.
264쪽
qui ait, se ad id moveri in Ordivem, et patriam pietate , ab ingenita nempe erga ordinem suum dilectione, cujus alumnus fuerat Nicolaus; et in communi patriae laudem, cum ambo oriundi essent ex Pi
Iam verb nihil amplius requiritur, ut pia circa publicum Nicolai IV. in S. Mariae Majore cultum opinio infirmetur. Sed ut id magis elucescat ad examen revocemus fundamenta, quibus innititur praefati cultus assertio. Primum fundamentum consuit in eo, quod cum ceteris SS. Reliquiis, quae in Armario asservantur Canonicalis AEdiculae, ante quod binae continublampades ardent accensae, huius quoque Pontificis Reliquiae inventae sunt. Ibi enim repertum est involucrum quoddam ex charta cum inscriptione de Papa Nicou discepolodi Santo Franceseo; et in eodem. involucro
duo praeterea continebantur minora in V lucra pariter ex charta, quorum unum distinguebatur hoc titulo: deIis messimenta di Santo Meolo Papa, ebe fu discepolo de Santo Francesco; alterum vero inscriptum habebat le ossa de Santo Meou Papa, ebr fudise polo de Santo Francesco. . Cum tamen ignoretur quis Auctor inscriptiones praedictas apposuerit, nullum pro
265쪽
propterea deduci potest ex iis validum ad
hanc tuendam opinionem argumentum, quod
videtur apth confirmari posse exemplo. Ponamus enim, quod in Urbe Roma ante fores alicujus Ecclesiae infans aliquis expositus reperiatur cum schedula collo appensa, in qua affirmetur illum baptizatum fuisse. In eo casu si vel scii plurae Auctor ignoretur, vel quamvis probe cognitus adishuc non omni fide dignus habeatur, infans ille ceti seri non debet tanquam verh baptizatus, adeoque haptigandus est sub condi. tione, ut nos ipsi ostendimus in nosris Iu situtionibus , et in Tract. de Synori lib. I. cap. 6. num. 3. Porro si ad comprobandum Baptismum non est testimonium sufficiens schedula sola cum inscriptione, cujus Auctor ignoretur, qua fieri poterit, ut Sanctitas, aut publicus cultus comprobetur perscripturam tantummodo, cuius sit Auctor incertus Θ Neque juvat reponere, quod lOCus ipse, ubi inventae sunt schedulae simul cum Reliquiis efficit, ne dubitationi locus relinquatur. Si enim hoc sufficeret ad id, quod intenditur, sequeretur, quod statim hac Reliquiae collocatae in aliqua Theca publicae venerationi fuissent semel expositae, nullus amplius superesset locus eas indidem eXtrahendi, aut tanquam dubias, incertasque,
266쪽
αo8 Ap PENDIT aut tanquam Reliquias Servorum Dei, quo rum publicus cultus non esset satis proba tus: et tamen rem omnin5 aliter se habere ostendunt tum exquisitae indagines, qua Stertio quoque die Episcopi, dum sui ossi.
cii partes implere volunt, circa suarum Ecclesiarum Reliquias exercent; tum facinus celeberrimum Alexandii VII. , qui ob supra memoratas rationes extraxit Reliquias Plurimas, quae in praegrandi Lipsa notheca S. Ioannis in Laterano fuerant per tot se-Cula, easque in loco clauso remotas seposuit, ut a publico cultu subtraherentur.
Si Nicolai IV. Reliquiae in aliquo Altari Basilicae Sanctae Mariae Majoris fuissent expositae , si eaedem peculiariter, et separatim ostensae fuissent statis diebus, quibus Reliquiae ceterae Populo ostenduntur si haec caeremonia suum habuisset princi-
Pium centum annos ante Urbani VIII. de- Creta, atque ita per nunquam interruptum exercitium usque ad haec tempora continus
asset, sumiens profecto argumentum esset ad publicum cultum asserendum; cui sententiae Nos ipsi subscripsimus in nostro Opere de Canovirat. Sanctor. lib. 2. cap. I 3. numis
Io. Sed cum nulla ex dictis circumstantiis casui nostro conveniat, atque id unice habeatur, quod Nicolai IV. Reliquiae in comi muni
267쪽
ta involutae, quas fortasId eo in loco reposuit, qui easdem collegit, tum, cum facta est a veteri Sarcophago Translatio ad no
vum Sepulchrum sub Sixti V. Pontificatu i),
εὶ Translatio Corporis Nicolai ab antiquo ad
novum sepulcrum facta non fuit sub Sixti T. Pontificatu , sed Ecclesiam universam gubernante Gregorio XHI., anno scilicet ruer . Consule hane m- or. pag. ryr. Non ab re et Te video hoc loco referre ex Stroretio laudato Decretum quoddam Castipulare Canonicorum Basilicae Libςrianae. Hoc enim nos docet qua ratione, et quando eiusdem Nicolai Corpus primo repertum sit. ,, Die Sabbati 3. Ianua ,, rii is 73. Cum diebus proxime elapsis in alma Bais silica B. Mariae Majoris opus fuerit de mandato, is ut quidam postea asseruerunt, Illust. , se Re V.,, Dona. Caroli Card. Borro mei eiusdem Basilicae
,, tunc temporis Archipresbyteri , cindere , et ex-s, planare quamdam partem pavimenti. existentem
,, in ingressu portae ante , et prape Cappellam San- ,, cti Francisei illorum de Capigucchis , ad effectum M adaequandi ipsam superiorem partem cum Pla- ,, nitie partis inferioris ipsius Basilicae, et inibi ,, humatum repertum fuerit Corpus selicis, et Sanctae recordationis Nicolai l V. Pont. Max., exi is stens in antiqua Urna cum sui nominis inscriptiori ne, et titulo. Nec non prope ipsum Sarcophagumri cadaver recolendae memoriae Illustr. , et Rev. ,, D. Petri Card. de Columna. Hac re cognita ,, Illustr. , ac Rev. D. Feliκ Card. Montalius personaliter in eadem Basilica se contulit, et indi, tendens ex rationabilibus causis animum suum
268쪽
quin usque hodie aliud quidquam, aut di-
Aum, aut factum, aut excogitatum praeterea sit, non videtur nobis quomodo percipi queat, publici cultus argumentum hinc posse desumi. Alterum landamentum consistit in publico Elogio, quod omnium Oculis apparet sculptum in ejus Monumento recenter
extructo, in quo post egregias eiusdem Pontificis
is moventibus, suis sumptibus, et expensis marmo- ,, reum monumentum eidem Pontifici erigere, ee,, honorifice construi facere, maxima cum instantia is petiit a DD. Canonicis, et requisivit sibi alio is quem decentem locum assignari pro tam pio, et , , laudabili effectu adimplendo. Hinc est, quod prae. sente die supraseripti R R. DD. Canonici capi.,, tutariter congregati, videlicet admodum R. D. M Bernardinus Cyrillus Canonicus , et Vicarius , is et ceteri alii , absente tamen D. Marco An- ,, tonio Piccolomineo aegrotante, habitoque desu- per colloquio unanimiter, et nemine discrepanteis decreverunt eidem Illustr. ac Rev. D. Card. an is signandum fore, et esse locum ad petitum es. is sectum sub organo dictae Basilicae, a fronte ju- ,, xta Altare Majus prout de praesenti assignant, is aecedente tamen beneplacito Illustr. , et Rev. D. M Alexandri Ssortiae eiusdem Basili eae Archipre- ,, sbyteri, pro quo habendo deputaverunt Dominos ,, Marcum Antonium Piccolomineum, et Iulium ,, Ottinellum, qui et eidem D. Card. Montalicam praesens decretum intimarent, et gratias de tam
269쪽
MON v MENTORVM.tificis virtutes commemoratas leguntur haec verba: Sanctuatis opinione obiit. Sed
neque huiusmodi verba publicum cultum ullatenus significare, ostenditur exemplo. Obiit Romae cum magna Sanctitatis fama P. Franciscus Scude rus Tertii ordinis Sancti Francisci. Statim post mortem aere incisa, atque impressa exiit in lucem eius imago, lub qua positum erat Elogium, in
eoque singulis eius virtutibus enarratis adjecta fuerant haec verba : eximiam sanctimoniar famam consecutus obiit. Magna subi
to mota fuit controversia, utrum ea Uerba publicum cultum importarent, adeoque delenda ellent utpoth repugnantia Urbani VIII. decretis. Auctor Elogii fuerat ejusdem ordinis Religiosus quidam F. Bonaventura a S. Elia appellatus, qui eruditam composuit dissertationem ab insignioribus Romae Theologis approbatam , qua con tendit magnum interella discrimen inter id, quod defunctus quis vocetur assertive Sauctus, et illud aliud, quod praedicetur Ductimoviae fama conspicuus. Primum quidem ab Urbani decretis esse interdictum, utpoth cultum publicum importans, quia per sonam immediate attingit; alterum vero ne que vetitum esse, ait, neque cultum publicum importare, quia scilicet ad puram υνο a nionem
270쪽
APPENDITvionem resertur, et extrinsecam denominationem. Haec omnia narrantur in nostro supra citato opere de Canonicat. Sanctor. lib. 2. cap. II. num. q. , ubi singula recensentur eorum nomina, qui eam Dissertationem
approbarunt; aliaque ibidem similia exempla adducuntur, atque illud in primis Alexandri Papae VII., qui Elogium sepulchrale composuit pro Maria filia Ducis Sabaudiae, quae in Templo S. Francisci Civitatis Assit ensis sepulta est , in quo Elogioliaec verba inseruit Auctor Sanctissimus: --gnam summoniae famam eonsecuta obiit. Tertium fundamentum in eo versatur,
quod Jacobus Card: Columna S. Mariae Majoris Archipresbyter ibidem Capellam in
Pontificis Nicolai IV. honorem extruxit, i additis Cappellaniis, quarum Capellani Millas in ejusdem Pontificis honorem celebrarent. Sed totum corruet fundamentum, si facti series paulisper considerabitur . Res igitur ita se habuit. Nicolaus Papa IV. Sacellum in Basilica S. Mariae Majoris con-
, strui fecerat S. Joanni dedicatum t). Post illius
iij Huiusmodi Saeellum non a Pontifice nostro, sed a Iacobo Cardinali Columna aedificatum est. Liquet hoc tum ex Bulla Bonifacit VIII. datara. calend. Aprilis Pontificatus anno q. , in qua sic legi.