장음표시 사용
81쪽
Senecam lib. q. de Benef. cap. 38. eadem, quae de signatorum s libitιηarwrum vota erant. non ego tamen. spero nescire illa,quae captatores sciunt. Non attendit, Senecam loqui de sceneratore, & quidem tali, qui admodum eleganter alicubi a Philone Iudae βαθυπλουτος vocatur. . At quis, qui modo novit foeneratorum ingenium , credat, talem ho minem voluisse pecuniam suam occupare usura haud millis mas Non subsistit Noster Senecae interpres, pag. 82. ita deinceps loquens: uuales bunt casius qui 'guntur i nempe ex media vita ct rebus plerumque obversantibin petin, Sc. Casum sngere, quem mos
ludentis, &c. Vuas casum I diere ct sub conditione
saluere , una ct eadem res sit aut ubιcunque parsι-cula Si habetur, ponatur conditio. Nihil hie ad matur aut negatur sub conditione, sed rogatur 1uricrum de facti ecie, quod quotiaie occurrebat. Quam multa hic iterum non occurrunt castiganda λ I. Mirum, quod qui Poetas antiquos legit, & in ipsum Papinium Statium commentatus est , dicat omnes casus fingi ex meria vita s rebus plerumque obversanti,M'
qui prae aliis hic videri volunt ingeniosi, sedulo .
operam dant, ne ex me ιa vita au rebin plerumque
obversantibin petitisunt. 2. Quis dixerit, Omnes illos ineptos habendos esse, qui casum fingunt, quem
mos aut natura evenire non patiatur ' Quid de fabula dicemus, quae apud viros quoque serios casus ra
Honem saepe habuit Est vero secundum Aristote- o lem ,
82쪽
lem de Poet. cap. 6. τῶ πράθ- ο μυεις μἰμησις. Et, ne putet fabulas veri quid complecti. Pindarus Olymp. Od. I. pronunciat, quod μιυ Θοι sint --
δαι αλμένοι ποικιλοις. Do lubens,
particulam Si semper non arguere conditionem et quotiescunque vero illam arguit, conditio est dubia & incerta; nee vera aut certa evadit, nisi quatenus illud, quod sub conditione dicitur, remota illa verum est. q. Vnde colliget quod Romanus S piens re et iudicium de factιyecie, quod quotidie omcurrebat' Simile quid in Romanis Scriptoribus si invenerit, aures arrigemus. Confundere me quoque laborat , postquam pro sua modestia convitiatus esset. Si Centes a sinquit nihil aliud ea quam in usurarius annu- ct duodecim in centum, quia eris Misisma i Ex ipsisu quidem explicatιone longe maxima ct iniquissima : nempe dua centesima. Quid enim mille nisi decus centena. At is ea pro omnium levis a eam ponit. Quis nescit decies centena conficere mille, sed, an propterea ex meis principiis usura haud miti a conficere debet denins crate as, quod similis sit terminatio λ Nullus praeter eum. qui cum Nostro Logicam ne quidem in pariete depictam viderit, ita instituerit colligere λ Sequuntur haec pag. eadem, sive, pag. 8s. Sit autem Chiamara, At Centaurus, sit squis notior illielegantia omens rationis i tamen monina quoque commenticia, qua nomina aeceperunt, ob aliquam rationem acceperunt,
eis qu/ndoque D siti ignotiora saltem non Graei ct
83쪽
Latini ut vocabula illis darent, barbare sunt loquuti. Quid est σιβυλλιων, si hoc non sit λ An non aeta- l. tes, Latini sermonis ratione, distingui debent
j VOces, quas elegantes Majorum barba putavit, posterior & cultior aetas ut scopulos vitavit, imo barbariet arguit. Eoque Fabius i. I. c. II. iis uteri. dum non ait, quae utique ab ultimis ct iam obliteratis repetua sunt temporibuar qualia sunt toper, ct anti gerio, σ exantiare, o prosapia, ct Saliorum cammιna , viasacerdotibu uissetis intestella. Vnciarium foenus vetusta signatum nota est, & usque a XLI. accetiendum. Exposuimus illud juxta Romanae rei statum, eoque, licet nobis securis esse minutiarum Grammaticarum; quarum ipsi Adversario, Grammatico licet, usque adeo non constat ratio , ut,
hoc & supra notare debuimus coactus fuerit dicere, omne simile etiam dissimile es. Dein sollicitus de Senecae salute, quod cogitare debuisset a multis annis, ab eo manus abstinendo ibid. dicit: Salvum gitur praesemus Senecae Romanum os. Et praesabimus , si de nostra, ιmo omnium sanorum, sententia admittetur ricia Centesma. Vuemadmodum igitur potuit pro levissima nominare mille limam usuram 8 mirum , si ut centesima est, quoties in centum denarios datur menstrua centesma. pars sortis, ita maste ima, tibi datur menstruamide a pars sortis inura. Atque haec erit decima centesmae. Hae forent Uurae unciae ct semiscilicApaulo plus: videlicet in centum denarIos as,
semis ct assi decima: quia denariussedecim assium.
84쪽
uuare bene observant G m ct Salma ι, nonposse aliud se quod intelliaeat Seneca, quam μnud nnc3a rium: ct ideo disere illum usuram haud millesimamrhabet enim paullo minus, nempe in centum denarius assem:trientem. Gratulor, quod Cordubensi os Romanum tribuat.Eoque καὶα το β ιον hoc ipsum retorqueo. Quia ore Romano loquebatur Seneca,
di ex illius praescripto scribebat ; sordes taneratoris notaturus, eum sollicitum esse dicit de usura haud nullesima; mentionem facturus lanoris Unciarii, si ut vult Ad versarius tanus Romae & levissimum fuisset, & inter taneratores receptum. Cur enim castigati eloquii scriptor, incerta voce, & calculi dusii , s ex verbis praecedentibus patet) illud definivisset, quod sermula Quiritibus ustata explicari poterat Sed, quia tanus unciarium notum ex ipsis XLI. Tabulis, quas pueri Romis ut quotidianum
carmen recitare sciebant, a Mnore levissi motam longe remotum erat, atque singularis numerus aduodenario, meminisse voluit Uura haud milv a.
Non quod ea Romae quisquam Mneraretur; hoc nunquam factum suit, prout nunquam quoque in usu ruit tanus Unciarium, ex Grammaticis quasi
Adversarii principiis intelligendum ) sed quod usurarum usque ad minutias minimas crudelis exactor esset isnerator,quem StoicusRomanus ut τον Δεινα
notabat. Non dkitivero eum taneratum fuisse Usura haud misi. a. soc consentaneum non est ingenio taneratorum, ternas quoque Centesimas
85쪽
stipulari solitorum sed ob eam non solutam, clamasse. Accidere hoc potuit ratione άνάοκσμου. Nihil donat, nihil remittit scenerator, & vix millesi mam usuram licet nunquam stipuletur Vsuris ad diem non solutis exigere negligit. Apposite Philo Iudaeus lib. de Somniis per ioterpretemr GraecuSCodex ad manum non est Potesne inquit --
veniri tam avarin, aut erudelis, aut importun--n rator , ut quatuor pauciore υe drachmMDnerari velit, quam donaret ct unιcum illud vestimentum non verebitur accipere pignori' Forte dici posset, foenerato . res praeter usuras grandiores stipulari quoque consuevisse creditae sortis, quando restituenda esset, additamentum exiguum, velut foenusculum et quod dici posse accessionem credui, nemo mirabitur, si modo vera sint, quae Gronovius in Mantissa ad verissus Salmasium disputat pag. Io8. & seqq. aut, si scenusculum hoc non suorit pars crediti , minus hoc. esse probabile, vindicaturus Salmasium, alio tem- 'pore ostendam agnosci saltem debere usserarum o dinariarum superpondium, sceneratoribus, quod laboranti succurrere dignati essent, solvi solitum. Hue mihi facere videtur singularis Plauti locus Pseud. I. s. ubi Ballio Leno Calliodoro amatori hoc consitum dat: Amabin' mυenires mutuum, Ad Danistam devenires; adderes sculum et scit . usuris grandibus, quae ordinario solvi solent ab iis,qui mutuabantur. Atque hoc videntur supra innuere Impp. in leg. 2 .COLTheod.de Vcquando non solum me-
86쪽
minerunt Centesimae, quae in stipulatum veniebat: sed haec amplius verba addunt: Ouicquid sub oce
Aione necessitatis eruerit. Ob tale foenusculum non solutum, licet vix millesimae usurae rationem haberet, indignari potuit avarus foenerator, quem Seneca
tangit. Sed nihil definio. sufficit e victum esse, quod
usura vix millesima ascenore unciario, hoc, ut Adversarius explicat, Romae ignotum fuit toto coelo
distet. Postremo quod ο ανυ Scaliger qui circa seenus unciarium caeteroquin favet usurae haud Millesimae modum quoque definire voluerit, subducendo calculum, in re plana Noster Assis sui
comparationem omittere potuisset erroneam interpretationem luvare non potest. Quot non Arithmeticorum calculi, extra calculum & cerebrum
ipsorum mendaces sunt Θ Et tamen Noster pag. 84.& sech in talibus offendit μες ἄνειαρ. Ignoscendum homini Logicae ignaro. Atque sic circa Senecam quoque confectum est. Finire possem, nisi Adversarius, Sustent exemplo, applausum ambiret, se evehendo, & me vituperando. Hoc facere solent Aretalogi. Possem negligere, nisi homo dulci Fortuna
ebrius, sibi ipsi cusus oblitus est ostendendus e
siet. Eoque, qualis sibi videarur, videamus initio pCum, ut Criticorum,.Alpha assui texissem , sibi est Trojano scit . exsanguine Caesar quid decessurum putabat,si ego aliud non ambiebam Crιticorum ob. suri simus posthac haberer. Nam pag. 86i amplius deliberandum putat, an talem Titulum Promerear. Ego
87쪽
Ego, quod ad me, ex hac una solum Diatriba, ut, quotquot digni Criticorum nomine vivunt, arbitrentur rogo. Simul bonis δεινὼ testibus contendo , Iob. Hederacum Vronovium, fidem faciente hac sua γμω, indignissimum esse augusto Critiei elogio. Quod tam clarum reddam, atque cum meridie lucet. Crates contra hunc testem quid excipiet apud Sextum Empiricum lib. advers. Ma
' ον υ ηρετη. Crates dicebat ollisum disserre a Grammatuo. Et Criticum quidem dieit oportere esse peratum omnis scientsa Logica: Grammatιcum autem esse Iantum interpretem tinguarum , ct tradere accen
tus , s ea scire qua sunt his si milia , ct ideo illum quia
dem esse similem Architecto, Grammancum autem mini m. Eni Critici nomine nemo dignus, nisi qui omniscientiae Logicae fuerit peritu Vnde& Mariscianus Capella s& eum bonum Authorem agnosiscere debet lib. q. sic Dialecticam loquentem introisducit et cuive in ditione mea iureque consistunt sex norma, quis eonflanι eatera disiciscina. Nam prima est de loquendo. Secunda de eloquendo. Term depromioquendo. Quarta de proloquiorum humma. uuinta δε iuicando, qua perimet ad iudicatιonem poetarum
88쪽
O earminum. Sexta, qua dicenda Rhetoribus com modata est. Quis ultro jam, hominem hunc, omnis Dialecticae non modo ignarum , sed & inimicum , Criticum agnoscat Aut, quis eum ut Criticum commendare voluerit, qui & toties per imperiutiam Dialecticae, supra. patuit sibi adversatur ια usque adeo a ratione est alienus , ut pag. 2 O. exi sim et se mihi convitium dicere , quod Dialectuum vocet λ Dicet aliquis sorte pro eo, tot authores emendavit, Statium, Livium, Senecam,&quos non alios Fateor. Scriptoribus Ecclesiasticis quoquc manum admovit. Apud Doctissimum Vorusum lib. I. de Arte Gram m. cap. 6. ita lego et Pecearisolet asciolis 2 audaculis Criticis , qui dum sanis
sepe partibus mericinam facere volant, vulnus fa-eιunt. HuJus furfuris Critici hoc ordine progre diuntur. Singulares aliquas voculas & locutiones, nomina quoque propria apud Authores observant; ea in Indicem redigunt. Sollicitantur postea va- riantes lectiones, quae saepe quoque multiplicantur; Vaticana , Medicara, Regia Parisina, &c. Bibliothecis ad suffragium vocatis cum Codd. Mss. . licet nunquam inspectis; & si aliqua ex iis vocula,
aut locutioni, aut nomini proprio a se antea observato faveat; Authori, a cuius restitutione nomen
aeternum speratur, obtruditur: qui, si alibi non absimili modo videatur scripsisse, meus hic Criticus ultra hominem spirat, &, ut correxit scribit, aliosque ut imitentur, monet. Alias, ad praecon-
89쪽
ceptam de re aliqua opinionem, pro qua quaedam antiquorum Scriptorum testimonia militare videntur , aliorum Authorum loca obtorto collo trahuntur, &tam diu in equuleo torquentur, quam similem explicationem in speciem admiserint. Si perrexerint homines hi, Dialecticae & mihi, ut ejus Professori, maledicere, seseque Critico mangoni venditare, prolixo stripto aeque solide hoc me evi cturum spero, atque Unciarium scenus idem esse cum Centesima probavi. Interim non nego, fieri posse , ut aliquando veram lectionem Scriptori alicui osores Dialecticae Critici restituant. Sed hoc nomine haut magis sunt laudandi, quam aleator qui in arte su a bonus est. Salmasius , assumpto
Simplicii Uerini nomine, in J udicio de scripto P
fremo Grotii.hunc, ut Criticum expendens p. q. dicit et si Crinea, quoniam ct eam attigit. ut ιι ι , qu3 alea ludunt, male aliquando res earit, interdum σ bene, prout stra fortunae ratio, ita hute eontili non semper hune ludum tentasse Ea tamen Adversarius somniat . me per se surgere voluisse, & gl riolam captasse, ut viderer acrior Philologica vera talis inqui tor. Quasi gloriam mereatur, qui aut
muscas cum Domitiano confodit, aut erucaS con
terit λ Hoc si laudi cessu tum putassem, a pluribus annis affectum Adversariorum volumen, in quo forte ipse aliquando utramque paginam faciet, pro trusissem. geris Oerituris inqui tor sunt, cui quamdiu ipse credere aut non vult aut nescit, non modo
90쪽
ei malus, sed pessimus ero. Nec ideo illius sententia praevalere debet, quod, ut saepius inculcat, multo labore & diuturna diligentia omnia sua subegerit; quanquam hic non modo sibi adversatur, sed amplius ignorantiam doctrinae de oppositis prodit, quando pag. 86. ςontradictoria conciliare laborat S quae de re Nummaria atque Usura, Scaliger, Salmasius, Budaeus, Hotto mannus, Snellius & alii scripserunt, sint nimis festinata. Jactabundae vocialiquid deferri posseri si ad sua digerenda, peracre Salmasii judicium, & Dialecticum acumen attulisset. Et tamen usque adeo sibi plaudit, ut epistolam ad virum Illustrissimum sie ordiatur: Horusseribis Macedon , puduissimel vinei, &c. & postea τρs enim in locis meis, μιι alienis, me impruAenter adortus facile succubuerit: tantum tamen tumulivi ex citavit σ pulveris, ut distici nequeat, penea utrum flet verum s victoria, nisi hoe tropaeum erigam. Pa
tior ut hoc somnio se oblectet. Iudicent, qui haec legent, & mea cum suis contendere possunt. Tr . paeum, quod erexerit, fateor. sed se, hoc est, Gram malico ex disciplina Comitis de ClaraValle dignum. Ad illud primo pertinet vox etenim semel atque iterum eo Iudice redundans. Quid dixisset, si illam tam frequenter usurpassem , atque simili rationei' uno quoque capite solet Canius Aurelianus, Medicus antiquus, ad hoc acturatus & nitidus. U. Cconsulatur vel solum cap. s. lib. I. Tard. Passi S eundo eodem refert iugerat cur non & iugerra.